Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Saltar al conteníu

The Legend of Zelda: The Wind Waker

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
The Legend of Zelda: The Wind Waker
Desendolcador Nintendo Entertainment Analysis and Development
Distribuidora Nintendo
Compositor Tōru Minegishi
Plataforma Nintendo GameCube
Publicación 13 avientu 2002
Serie The Legend of Zelda
Xéneru aición-aventura y videojuego posapocalíptico (es) Traducir
Mou un xugador, mou cooperativu y multixugador
Preséu d'entrada mandu de videoxuegos
Clasificaciones
CERO Toos
ESRB Toos
PEGI PEGI 7
USK USK 0
Más información
Páxina web oficial zelda.com…
' The Legend of Zelda: The Wind Waker '
Cambiar los datos en Wikidata

The Legend of Zelda: The Wind Waker, conocíu en Xapón como Zelda no Densetsu: Kaze no Takuto (ゼルダの伝説 風のタクト Zeruda no Densetsu Kaze no Takuto?, llit. «La lleenda de Zelda: La batuta de los Vientos»), ye un videoxuegu d'aición-aventura de 2002 desenvueltu pola filial EAD y distribuyíu por Nintendo pa la videoconsola Nintendo GameCube. Ye'l décimu llanzamientu de la franquicia The Legend of Zelda y la precuela direuta de The Legend of Zelda: Phantom Hourglass, de Nintendo DS.[1]

Tres el debú de los sistemes Dreamcast y PlayStation 2, de Sega y Sony respeutivamente, Nintendo anunció en 1999 el desenvolvimientu d'una nueva consola: la Nintendo GameCube.[2] Pa dar muestra de la nueva interactividad de dichu sistema, realizóse una serie de demostraciones de software nel eventu Space World 2000, y nuna de les muestres exhibióse un enfrentamientu ente Ganondorf y Link.[3] Munchos siguidores de Zelda abarruntaron qu'esta formaba parte d'un nuevu xuegu que Nintendo taba desenvolviendo nesi intre, sicasí, la compañía refugó los rumores;[3][4] en 2001 dar a conocer The Wind Waker de forma oficial a l'audiencia, anque'l so debú causó discutiniu debíu al diseñu caricaturescu de los sos gráficos, en comparanza a les anteriores entregues de la serie.[5]

La historia del xuegu desenvuélvese, per primer vegada na serie, nun archipiélagu d'un vastu océanu, cien años dempués de los acontecimientos rellataos en The Legend of Zelda: Ocarina of Time;[6] el xugador controla a Link, quien llucha contra'l malváu Ganondorf pol control d'una reliquia sagrada conocida como la Trifuerza. Na mayor parte del xuegu, el personaxe salea pel mar, viaxa ente islles y traviesa cuartones y templos pa llograr el poder necesario col qu'enfrentar a Ganondorf. La so aventura empieza una vegada que la so pequeña hermana ye secuestrada por un enorme páxaru qu'enriba a la islla onde l'héroe habita; más tarde, Link afaya que l'ave ye manipulada por Ganondorf.

The Wind Waker caltién dellos aspeutos de Ocarina of Time y la secuela d'ésti, Majora's Mask, al caltener la interactividad y el sistema de control básicos del par de títulos de Nintendo 64. Amás, dase un fondu énfasis na manipulación del vientu con ayuda d'una batuta conocida como «Batuta de los Vientos» (n'inglés: Wind Waker), qu'ayuda al navegación nel mar y a la flotación nel aire.[7][8][9][10] Tres el so estrenu, The Wind Waker foi aclamáu pola crítica y considerar como unu de los xuegos más populares de la consola GameCube.[11] A pesar d'ello, nuna entrevista fecha a Eiji Aonuma en 2007, este indicó que «les baxes ventes del xuegu en Xapón, casi provocaben que The Wind Waker fuera'l títulu que concluyiría definitivamente la serie The Legend of Zelda».[12]

Nintendo llanzó n'ochobre de 2013 un remake con gráficos n'alta definición y diversos cambeos na xugabilidá y nel control pa la consola Wii U . Según el productor de la saga, Eiji Aonuma, dichu remake surdió de la esperimentación que'l so equipu llevó a cabu coles diverses direiciones artístiques que tuvo la serie a lo llargo de la so esistencia pa decidir cuál sería la más fayadiza pal siguiente títulu orixinal, que va ser amosáu per primer vegada al públicu mientres la feria E3 del añu 2014 (tal que declaró'l mesmu Aonuma mientres la presentación de The Legend of Zelda: A Link between Worlds n'ochobre de 2013 en Nueva York).

The Wind Waker, asocede cientos d'años dempués de la derrota de Ganon en Ocarina of Time,[6][13] y asítiase nun vastu océanu apináu d'islles. La historia empieza cuando Link, un mozu que vive cola so güela y la so pequeña hermana Abril na isla Initia (una de les poques que s'atopen habitaes nel Gran Mar), cumple la edá del héroe llexendariu». Según la xente que vive nel Gran Mar, hai una lleenda alrodiu de un reinu prósperu con un poder doráu ocultu que foi robáu por Ganon pa espandir la escuridá neses tierres. Un día, un mozu vistíu con ropes verdes ganó a Ganon con ayuda de la so Espada Maestra. Tres esto, el mozu pasó a conocese como'l «Héroe del Tiempu» y el so fazaña volvióse una lleenda. Sicasí, un día, la escuridá volvió remanecer y l'héroe yá nun tornó; los habitantes del Gran Mar desconocen qué asocedió dempués nesi reinu —anque verdaderamente esta lleenda ye en sí la trama del xuegu Ocarina of Time—. De magar, cuando los mozos de la islla Initia lleguen a la mayoría d'edá, son vistíos con ropes verdes pa emular asina al Héroe del Tiempu; con esto, los más adultos esperen inculcar nos neños la valentía que caracterizó al héroe llexendariu.

Cuando'l xuegu empieza, ye'l cumpleaños de Link y, poro, ésti recibe los sos paxellos de color verde. El regalu d'Abril pal so hermanu consiste en da-y permisu d'usar el so telescopiu; coincidentemente, cuando Link mira al traviés d'él, repara de lloñe a una gran ave que lleva nes sos garres a una neña con destín a un monte cercanu. Una vegada qu'atopa una espada, el mozu da en investigar el misteriosu incidente. A la fin, llogra rescatar a la neña pero, nesi mesmu momentu, Abril ye secuestrada por esa mesma ave. La moza que Link rescató nel monte llámase Tetra, y ye la capitana d'un barco pirata. A manera d'agradecimientu por rescatala, Tetra ufiertar a ayudar a atopar a la so hermana, polo que dambos parten nel so barcu camín de la islla del Diañu, onde hai delles neñes secuestraes, amás d'Abril. Tres un fallíu intentu de rescate, Link ye echáu del llugar y, pocu dempués, atopar con un bote parlante llamáu Mazcarón Coloráu, que rescatar y diz-y que Ganon, el mal de la lleenda, ye quien controla esa isla. Según el Mazcarón Coloráu, Ganon volvió del so aprisionamiento previu pa volver asumir los sos escuros pruyimientos de dominiu sobre'l reinu de Hyrule, y p'evitar ser ganáu nuevamente por Link, dio en asesinar a los sacerdotes de la Tierra (Lartis) y del Vientu (Frido) para asina desactivar el poder de la espada pa repeler el mal.

Mazcarón Coloráu da-y a Link la Batuta de los Vientos, una batuta capaz de controlar el vientu y movelo en toles direiciones, pidiéndo-y tamién que salee'l Gran Mar pa buscar los Orbes de les dioses. Una vegada que Link recupera los Orbes y llevar a los trés islles triángulares, remanez del océanu la Torre de los Dioses. En venciendo al xefe Gohdan na torre p'asina demostrar la so valentía, Link viaxa al traviés d'un aniellu de lluz que lo tresporta direutamente al castiellu de Hyrule, que ta conxeláu nel tiempu y apináu de bisarmes nel so interior. El mozu baxa por unes escaleres ocultes y atopa la Espada Maestra, arma divina utilizada pol Héroe del Tiempu pa ganar a Ganondorf. Sicasí, cuando retira la espada del so pedestal, el castiellu vuelve a la normalidá al igual que toles contraries criatures nel so interior. Antes de tornar a la superficie, Link tien de vencer a tolos enemigos que abeyen per nel castiellu.

Yá cola Espada Maestra nel so poder, Link torna una vegada más a la islla del Diañu y atópase ende con Tetra y el so bandu de pirates. Tres esto, llibera a Abril y los demás mozos secuestraos, y matu a Kranos, l'ave que prindara a la so hermana y que yera controlada por Ganondorf. Esti postreru diz-y a Link que al lliberar la Espada Maestra, el sellu que lu caltenía zarráu a él haise rotu dafechu, colo que los sos poderes malinos restauráronse na so totalidá. Auníu a ello, ta'l fechu de que la mesma espada perdió'l so poder pa repeler al mal. Cuando Ganondorf toma a Tetra del pescuezu y mira el so collar, decatar de qu'ésta ye posesora del fragmentu de la Trifuerza de la Sabiduría. Nel intre en qu'ésti-y llama Princesa Zelda, dos Orni (tamién conocíos como Ritu n'inglés), a los que Link ayudara mientres la so busca de los Orbes, rescaten a Tetra y al nuevu y, pa evitar ser escorríos por Ganondorf, el dragón Valú (deidá del Cielu) enciende en llapaes el llugar enteru.

Les dioses de Hyrule, al nun atopar solución al desastre que Ganondorf causaba, decidieron encerralo y con ello causar un diluviu, que soterraría casi la totalidá del reinu, sicasí, éstes alvirtieron que los únicos llugares habitables yeren los visos de los montes, que se tranformaron en pequeñes islles espardíes ente'l Gran Mar. Na imaxe, El Diluviu, una pintura de Gustave Doré.

Link y Tetra saleen de vuelta al castiellu y baxen nuevamente poles escaleres, atopándose esta vegada con Daphnes Nohansen Hyrule, quien revela ser el rei de Hyrule y la voz del Mazcarón Coloráu. Coles mesmes, da-yos a conocer que los rezos de la xente na lleenda, al nun apaecer l'Héroe del Tiempu, fueren efeutivamente escuchaos poles dioses, quien a manera de solución ante l'ausencia del Héroe del Tiempu, prindaren a Ganondorf y a Hyrule na so integridá al anubrir el reinu con un diluvio. A los habitantes d'esi llugar ordenáronlos qu'abelugar nos visos de los montes, mesmes qu'agora son les islles que s'aprecien nel Gran Mar, polo que son la única evidencia d'esi llexendariu reinu. Dichu lo anterior, el rei combina una pieza de la Trifuerza de la Sabiduría col fragmentu que s'alcuentra nel collar de Tetra, lo cual provoca que la pirata adopte l'apariencia física de la Princesa Zelda, que ye la so verdadera identidá. Coles mesmes, el rei afaya que la causa de que la Espada Maestra yá nun tener el so poder orixinal yera l'asesinatu de los sacerdotes de la Tierra y el Vientu. Por cuenta de esto, Link toca la melodía del Dios de la Tierra a Medli, y l'Aria del Dios del Vientu a Makore, colo que-yos fai saber qu'ellos son los nuevos Sacerdotes de la Tierra y el Vientu, en sustitución de Lartis y Frido, los anteriores Sacerdotes asesinaos por Ganon. Namái colos rezos de Medli y Makore ye que se llogra finalmente restablecer el poder íntegro de la Espada Maestra.

De siguío, Link arreyar en delles misiones distintes p'atopar y descifrar los ocho cartes de navegación de la Trifuerza (conocíes en xunto como «Mapa de la Trifuerza»), que marquen los allugamientos de caúna de les pieces ocultes de la Trifuerza del Valor. Una vegada qu'ésti llogra atopales toes nel Gran Mar, ye restauráu'l fragmentu mentáu de la Trifuerza y revélase nesi mesmu intre que Link ye'l Héroe de los vientos, al ser el posesor de la Trifuerza del Valor.

Agora cola Trifuerza del Valor nel so dominiu, y la Espada Maestra restaurada, Link torna una vegada más al castiellu de Hyrule, onde Zelda sume en cuanto el mozu llega. Con tal de rescatala, l'Héroe de los vientos crucia una barrera que torgaba'l pasu más allá del castiellu, colo que ye capaz d'aportar a la Torre de Ganon, onde'l villanu apaez y da a conocer que Link ye'l nuevu Héroe del Tiempu y, por ello, el so destín ye xuntar nuevamente los trés fragmentos de la Trifuerza como asocediera naquellos tiempos del héroe orixinal. Tres esto, los trés pieces que conformen a la Trifuerza son estrayíes de Ganondorf (Poder), Link (Valor) y Zelda (Sabiduría); la lleenda diz que quien tocara la Trifuerza íntegra vería tolos sos deseos cumplíos, asina que Ganondorf desea faese del so poder pa tornar a Hyrule a la superficie de nuevu, encegoláu con exercer el dominiu completu sobre'l reinu. Sicasí, primero que toque la Trifuerza, el rei Daphnes apaez de forma repentina y toca l'oxetu sagráu. Tres esto, píde-y a les dioses que rescaten a Link y a Zelda y que, coles mesmes, Ganondorf suma xunto con Hyrule nes fondures del mar. La Trifuerza entós estrémase y les corrientes d'agua lleven consigo tou lo qu'hai alredor de la torre.

Al decatase de que'l rei haber dexáu con vida, Ganondorf empieza un enfrentamientu con Link. Zelda ayuda a esti postreru al utilizar l'Arcu del Héroe y atacar al villanu con Fleches de Lluz. Cuando Ganondorf queda amoriáu, el nuevu héroe clava la so espada na frente del malváu, y causa qu'ésti se convierta en piedra. Al rematar entós la batalla final, Link y Zelda llexen escontra la superficie dientro d'una burbuya, dende la cual reparen a Ganondorf y el rei sumir debaxo de l'agua xunto col reinu somorguiáu de Hyrule. Zelda nuevamente adopta la so forma de Tetra, y salea a bordu del so barcu pirata ente que Link facer a bordu del agora inanimáu Mazcarón Coloráu, en busca d'una nueva tierra col vientu como la so única guía. The Wind Waker ye siguíu por The Legend of Zelda: Phantom Hourglass.[1]

Personaxes

[editar | editar la fonte]

Protagonistes

[editar | editar la fonte]
  • Abril (アリル Ariru?): ye la hermana pequeña de Link. Xunto con él, vivió tola so vida en Initia sol cuidu de la so güela y tien una afición poles gaviluetes. Nel cumpleaños de Link, emprésta-y a ésti la so lente a manera de regalu. Poco dempués, ye secuestrada por Kranos, una enorme ave que la lleva a la islla del Diañu, que sirve como xoril de Ganondorf, colo qu'empecipia l'aventura de The Wind Waker.
  • Ganondorf (ガノンドロフ?): al igual que na mayoría de los xuegos de Zelda, ye'l principal villanu de The Wind Waker. Al controlar a Kranos, que'l so fin ye raptar a cualquier neña con oreyes apuntiaes, Ganon busca atopar a los posesores de los fragmentos restantes de la llexendaria Trifuerza, cola que pretende devolver al agora reinu somorguiáu de Hyrule a la superficie y convertise nel so gobernante supremu.
  • Link (リンク Rinku?): ye un mozu qu'habita na islla Initia y que, al cumplir la so mayoría d'edá, recibe los sos paxellos verdes similares a los del Héroe del Tiempu de la lleenda. Tres el secuestru de la so hermana Aryll, entama una llarga busca en tol Gran Mar, hasta finalmente convertise nel Héroe de los Vientos, y portador de la Trifuerza del Valor, la Espada Maestra y la Batuta de los Vientos, cola cual puede apoderar l'aire al so criteriu. Casi a la fin de The Wind Waker, Ganondorf revéla-y qu'él ye'l nuevu Héroe del Tiempu.
  • Mazcarón Coloráu/Rei Daphnes Nohansen Hyrule (赤獅子の王 Aka Shishi no Ou?): ye'l bote parlante qu'usa Link mientres tola so aventura pa travesar el Gran Mar. En realidá, la so voz ye apurrida pol rei Daphnes Nohansen Hyrule, postreru gobernante de Hyrule previu al so hinchente poles dioses.
  • Tetra/Princesa Zelda (テトラ Tetora?): ye una capitana pirata rubia. Poco antes del secuestru d'Abril, Link rescatar nel Monte de les Faes, onde Kranos abandonar. De primeres, amuésase fría y pocu interesada nos demás, sicasí depués adopta un perfil más simpáticu y cooperativu. Pa estima-y pol so rescate, Tetra decide acompañar a Link a la islla del Diañu —onde la siniestra ave retién secuestraos a Abril xunto con otros habitantes del Gran Mar— a bordu del so barcu y acompañaos de la so tripulación pirata. Poco dempués, revélase que Tetra ye en realidá la Princesa Zelda, descendiente de la Familia Real de Hyrule y descendiente de Daphnes Nohannsen Hyrule y posesora de la Trifuerza de la Sabiduría.

Sacerdotes

[editar | editar la fonte]
  • Frido (フォド?): pertenecía a la raza Kokiri y yera el Sacerdote del Vientu hasta que Ganondorf, una vegada lliberáu del so encierre, asesinar al invadir el Templu del Vientu. Foi reemplazáu por Makore.
  • Lartis (ラルト Raruto?): pertenecía a la raza Zora y yera el Sacerdote de la Tierra. Foi asesinada por Ganondorf, al igual que Frido, siendo sustituyida por Medli.
  • Makore (マコレ Makore?): habita na islla del Monte y ye el Sacerdote del Vientu, siendo'l socesor de Frido.
  • Medli (メドリ Medori?): ye una miembru de la tribu Orni y habita na islla del Dragón. Sustituyó a Lartis como nueva sacerdotesa de la Tierra.
  • Cyclos (ライチン Raichin?): ye'l Dios del Vientu xunto col so hermanu mayor Céfiro. Tres la destrucción del so monumentu, adoptó una personalidá despiadada y ye'l responsable de la formación de los ciclones nel Gran Mar.
  • Yabú (ジャブー Jabū?): ye un pexe xigante que solía habitar nes islles Pexe Volador, hasta la llegada de Ganon, cuando se despintó nun covarón na islla Initia. Ye l'Espíritu de l'Agua.
  • Valú (ヴァルー Varū?): ye l'Espíritu del Cielu y tien la forma d'un dragón qu'habita na islla del Dragón, onde'l so fin ye protexer a los miembros de la raza Orni. Cabo señalase que se comunica per mediu del antiguu idioma hyliano, propiu de los habitantes del llexendariu reinu de Hyrule.
  • Venerable Árbol Deku (デクの樹 Deku no Ki?): ye'l guardián de la islla del Monte y proteutor de los Kolog. Esti inmensu árbol surdió del biltu del Árbol Deku qu'apaez en completando'l Templu del Monte n'Ocarina of Time, polo que conoz la historia del Héroe del Tiempu y fala hyliano antiguu.
  • Céfiro (フーチン Hūchin?): ye'l Dios del Vientu qu'habita na islla del Dragón, dende la cual pasó enforma tiempu esperando pola llegada del Héroe de los vientos (Link). Céfiro tien una personalidá atenta, a diferencia del so hermanu Cyclos.
  • Güela (おばあちゃん?): como'l so nome indicar, ye la güela de Link y Abril, y habita con ellos na islla Initia. Una vegada que Link cumple la so mayoría d'edá, regála-y al so nietu les ropes verdes típiques del Héroe del Tiempu, como lo dicta'l costume del llugar. Tres el secuestru d'Abril, Link torna al so llar y ella da-y un escudu por que lu sirva de proteición na so busca; cuando Link vuelve tiempu dempués, atopa a la so güela enferma y esmolecida polos sos dos nietos. Pa curala, el mozu prinda una fada nuna botella y dar. A partir d'entós, ayuda a restablecer la salú del so nietu por aciu la preparación de sopes especiales a lo llargo de la so busca.
  • Kranos (ジークロック Jiikurokku?): ye una enorme ave que ye controlada por Ganondorf y que la so finalidá ye secuestrar a neños nel Gran Mar pa llevalos col so amu a la islla del Diañu. Lleva una mázcara d'aceru altamente resistente a cualquier impautu y que solamente puede ser destruyida col Martiellu (Skull Hammer n'inglés).

Escenariu principal

[editar | editar la fonte]

Les aventures de Link en The Wind Waker desenvolver nel Gran Mar, un vastu océanu compuestu de 49 islles, dalgunes d'elles habitaes por ciertes criatura peculiares y que contienen cuartones o otru tipu d'edificios propios de la misión que Link tien que resolver. Ente estes atopen la islla volcánica del Dragón habitada pola tribu Orni, una raza d'aves antropomorfas, y protexida por Valú, Espíritu del Cielu—, la islla del Monte habitada pola tribu Kolog, seres con forma d'árboles que pueden volar y que se porten como neños pequeños, y curiada pol Gran Árbol Deku—, y les islles Initia —onde habiten Link, la so hermana y la so güela xunto con otres poques families—, Taura —tamién habitada por hylianos— y Pexe Volador —protexida pol espíritu del mar Yabú—.

Hai otru tipu d'islles que tán despoblaes casi na so totalidá y solamente son poblaes por bisarmes, que tamién son d'especial importancia por que Link pueda siguir el desenvolvimientu de la historia. Ente elles inclúyense la islla del Diañu —que ye'l xoril del villanu principal, Ganondorf, amás de ser el llugar a onde l'ave Kranos lleva a toles neñes que va secuestrando—, la Torre de los Dioses —que ye la única forma de poder aportar a los dominios del reinu de Hyrule y que solamente apaez cuando Link recupera los Orbes de los dioses; coles mesmes, actúa a manera de llugar de pruebes pa Link, onde les divinidaes lo desafían pa demostrar el so valor y coraxe—, les islles Madre y Fía, del Volcán y del Xelu toos elles contienen namái ayalgues y ítems que lu ayudar al nuevu héroe a aportar a los templos onde tamién los sacerdotes tienen de rezar pa recuperar el poder perdío de la Espada Maestra— según les islles de la Tierra y del Vientu —onde s'alluguen los templos enantes mentaos—. Ye importante señalar qu'hai otru tipu d'islles onde'l protagonista atopa les cartes de navegación relatives a los fragmentos ocultos de la Trifuerza del Valor (conocíes nel so conxuntu, n'español, como «Mapa de la Trifuerza»), sicasí esti material nun puede ser descifráu direutamente por Link, quien tien de ser asistíu por Tingle pa entender lo que ta escritu nésti, por un preciu de 398 rupies per caúnu.[14] Ente estes postreres atopen les islles de les Torres, Cabeza de Piedra y de l'Aguya, según l'interior d'un barcu pantasma.

Hai un grupu d'islles que guarden ciertes semeyances ente elles y qu'esisten pa un propósitu específicu na trama. A esti conxuntu pertenecen los trés islles triangulares onde Link tien d'allegar a dexar les Orbes p'asina desvelar la Torre de los Dioses. Anque les islles nun tienen un nome n'específicu, caúna agospiaría a un Orbe distintu y atópense asitiaes en distintos puntos cardinales: una escontra l'este (p'asitiar el Orbe de Farore), otra escontra Sur (pal Orbe de Nayru) y la restante nel Norte (pal Orde de Din). Igualmente, hai un grupu de cinco islles conocíes en xunto como «Islles de les Faes», que tienen como únicu propósitu ayudar a Link brindándo-y armes, rupies o amontando la so salú. Otru tipu d'islles que tán arrexuntaes son seis petones de coral que tán poblaos solamente d'enemigos y cañones; na so superficie, atópense escondíos mapes útiles pa la busca de Link, yá que contienen l'allugamientu d'una gran variedá de ítems o oxetos secretos. Estos petones son conocíos n'español como islles del Unu, del Dos, del Trés, del Cuatro, del Cinco y del Seis. Coles mesmes, hai trés archipiélagos que nun son más que formaciones predreses ensin utilidá dalguna pa la trama, y que nin siquier pueden ser visitaos pol protagonista. El restu d'islles nel xuegu cumplen fines secundarios na trama, sirviendo d'agospiamientu pa ítems adicionales como mapes, Pieces de Corazón, ente otros. De siguío, méntense los cuartones del xuegu y una descripción alrodiu de caúna:

Tipu de cuartón Allugamientu Descripción y ítems a llograr Xefe
Cuartón 1 Isla del Diañu D'alcuerdu a Tetra, ye un llugar siniestru que la mayoría de la xente safa;[15] ello ye que ye una fortaleza abellugada por tou tipu de bisarmes y el xoril de l'ave Kranos, sirviente de Ganondorf. Nesta primer visita a la isla, recupérase la Espada del Héroe, que Link tresmanó al llegar a la mesma. Bokoblin acorazáu
Cuartón 2 Cueva del Dragón Atópase na islla del Dragón, onde habita Valú, l'Espíritu del Cielu y proteutor de la raza Orni. Equí llógrase la Garra, una especie de gabitu col que Link puede cruciar ciertes plataformes allugaes a una ciertu altor del suelu. Gohma
Cuartón 3 Monte Prohibíu Ye una islla axacente a la islla del Monte, y la misión de Link ye rescatar a Makore. Nesti llugar, Link llogra'l Bumerán Vilipendulia
Cuartón 4 Torre de los Dioses Más allá d'un llugar curiáu por bisarmes, la Torre de los Dioses ye un llugar sagráu utilizáu poles divinidaes de Hyrule pa poner a prueba a cualesquier que se considere un héroe. Nesti cuartón, Link llogra l'Arcu del Héroe. Deus Probatur
Cuartón 5 Isla del Diañu (per segunda ocasión) Mientres la so segunda visita a la islla del Diañu, Link llogra'l Martiellu al vencer a Ganon Pantasma, que ye-y útil p'aportar a ciertes zones bloquiaes. Amás, con esta nueva arma Link ye capaz de ganar a Kranos. Kranos
Templu 1 Templu de la Tierra Atópase debaxo de la islla de la Tierra, precisamente pa salvaguardar el poder de la Espada Maestra pa repeler el mal. Al salir del so aprisionamiento, Ganondorf dirixir a esti llugar pa desactivar el poder de la mentada espada, y pallo tuvo que matar a Lartis, la sacerdotesa de la Tierra. Gracies a la intervención de la nueva sacerdotesa, Medli, Link llogra accesu al templu, onde consigue finalmente'l Escudo Espeyu. Fati Triputis
Templu 2 Templu del Vientu Atópase nes fondures de la islla del Vientu. Al igual qu'asocediera nel Templu de la Tierra, Ganon allegó a esti llugar y asesinó a Frido, sacerdote del Vientu. Gracies a la intervención de Makore como sustitutu de Frido, Link puede aportar a esti templu y asina llograr el Gabitu, que ye-y útil pa ganar a Verminus. Verminus

Oxetos y armes

[editar | editar la fonte]

Esiste una amplia variedá de ferramientes que-y son útiles a Link yá sía pa poder siguir les sos distintes fazañes en cada nivel del xuegu, o pa ganar a ciertos enemigos y xefes de cuartón. Al igual que n'anteriores xuegos de Zelda, en The Wind Waker incorpórense bombes, botelles y fleches. Dellos ítems son esclusivos d'esta entrega: por casu, la fueya Deku (pa dexa-y al personaxe suspendese nel aire temporalmente y asina cruciar plataformes y superficies aniciaes a una ciertu altor), el Martiellu (como'l so nome indicar, ye útil p'abrir pasu ente zones bloquiaes), la Garra (unu de los más usaos en tol xuegu, y que-y dexa a Link treslladase al traviés de zones aparentemente inaccesibles), y los Orbes (que son los oxetos divinos necesarios pa poder aportar a la Torre de los Dioses). Cabo señalase que, nesta entrega, resulta abondo frecuente l'usu de distintos mapes, yá que el Gran Mar agospia zones inexploradas nun puntu inicial del xuegu que son más fáciles d'allugar por esti mediu. De forma asemeyada, cada cuartón tien el so mapa y brúxula respeutivos, que lu ayudar a Link a atopar oxetos pervalibles y ayalgues ocultes nel interior de dichos cuartones, amás de revelar l'allugamientu exactu del xefe correspondiente de dicha zona. Dellos otros ítems indispensables en The Wind Waker inclúin la Batuta de los Vientos —que sobre la base de melodíes tien la función de manipoliar la direición del vientu—, la Espada del Héroe —la primer arma que-y ye concedida a Link nel xuegu—, el Gabitu —p'atacar a enemigos y cruciar ciertes rexones inaccesibles—, Botes de Plomu —pa cruciar rexones onde hai fuertes corrientes de vientu—, l'Arcu del Héroe, les Fleches de Lluz, l'Escudu Espeyu y los Palos Boko —que sirven a manera d'antorches en rexones pocu allumaes según pa cruciar ciertes rexones bloquiaes—. Per otra parte, en diverses islles tópense esvalixaes les carauterístiques Pieces de Corazón y rupies, necesaries pa restablecer la salú de Link y mercar otros ítems y oxetos, respeutivamente. El valor que tienen les rupies nesti títulu son los siguientes: verdes (1), azules (5), marielles (10), coloraes (20), moraes (50), naranxes (100) y platiaes (200).

Manera de xuegu

[editar | editar la fonte]

El sistema de controles de The Wind Waker ye práuticamente idénticu al de Ocarina of Time y Majora's Mask. D'esta forma, dellos movimientos básicos de Link —tales como caminar, correr, atacar, defendese y saltar de forma automática nes plataformes— siguen siendo los mesmos qu'en dichos títulos. Coles mesmes, el personaxe utiliza exactamente'l mesmu sistema de xuegu introducíu en Ocarina of Time que-y dexa rastrexar» o afitar la so mirada nun enemigu específicu o en cualesquier otru blancu determináu. Adicionalmente, tien l'habilidá de bloquiar ataques enemigos; asina, cuando rastrexa un oponente y nun ta polo tanto en posición defensiva, ciertos ataques fechos pol rival han de provocar una señal visual, amás d'una vibración del Controlador de xuegu controlador y finalmente un llixeru campaneo. Nesi intre, Link puede tornar o bloquiar l'ataque y dempués contraatacar pela parte trasera del adversariu, ya inclusive na cabeza del mesmu al executar un saltu sobre l'oxetivu. Esta táctica vuélvese crucial de la mesma pa vencer a enemigos que tán armaos o a xefes de nivel.

Nel nuevu diseñu incorporáu en The Wind Waker, Link tien güeyos más grandes y espresivos que n'anteriores entregues de Zelda. Esta carauterística déxa-y afitar la so mirada n'enemigos cercanos o n'oxetos importantes. Por casu, si precisa resolver un enigma al encender una antorcha y asina quemar un oxetu distante, los sos güeyos podríen voltiar a ver dalgún palu cercanu (denomináu «Palu Boko» nel xuegu), lo cual da-y una pista al xugador por que ésti sepa cómo siguir el xuegu. Esta carauterística foi emponderada per dellos medios que atalantaron que, gracies a la téunica cel shading, los personaxes amosaben una mayor espresividá nes sos cares; asina, nuna de tomar por casu puede reparase la fonda murnia de Link al tener qu'abandonar el so llar pa buscar a la so hermana.[16]

The Wind Waker ye'l cuartu videoxuegu más esitosu de la consola Nintendo GameCube, en vendiendo 3,07 millones de copies en tol mundu.[17]

Igual qu'en tolos xuegos de la serie, esta entrega presenta delles cuartóns zarraes, llargues y, de cutiu, allugaes so tierra. Link enfrentar a enemigos, recueye oxetos indispensables y resuelve acertijos p'asina avanzar d'un cuartón senciellu a otra más difícil y, a la fin de caúna, llucha contra'l xefe respeutivu. Pa completar un cuartón o cuartón, Link utiliza primordialmente una espada y un escudu; otres armes comúnmente usaes por Link inclúin un arcu y fleches, un búmeran, bombes y un gabitu. Amás, ciertes armes usaes polos rivales pueden ser recoyíes cuando éstos soltar y asina ser utilizaes por Link, que ye una carauterística novedosa na serie a partir d'esti títulu.

Per otra parte, el xuegu inclúi delles misiones secundaries, tales como la rexón Nintendo Gallery. Nésta, y cuando Link atópase na islla del Monte, el xugador puede utilizar una fueya Deku pa treslladase a una islla cilíndrica con una escotilla, que contién a un escultor llamáu Carlov y a la so galería artística. Una vegada que Link llogra una cámara de color llamada Caxa Luminográfica, puede tomar fotografíes de personaxes non xugadores y enemigos, que usa Carlov pa esculpir figurines. Hai un total de 134 figurines a coleccionar, sicasí Link solamente puede tomar tres fotos al empar. Cabo añader qu'en rematando'l xuegu, y una vegada que s'empieza una nueva partida, el xugador puede aportar a Nintendo Gallery dende l'empiezu, polo que tamién Link puede usar la Caxa Luminográfica de magar, anque tolos figurines recoyíos na anterior partida sumen.[18] De forma similar, otros cambeos menores al xugar The Wind Waker, una vegada rematada la partida primeriza, consisten en qu'Abril visti un vistíu color carmesí con calaveres que ye un agasayo de los pirates de Tetra, ente que Link visti agora un paxellu color azul a lo llargo del xuegu, en cuenta de la tradicional túnica verde. Amás, Link puede entender el llinguaxe hyliano, a diferencia de la partida orixinal onde ésti-y resulta incomprensible. Conforme trescurre'l xuegu, atopar con dellos personaxes a los cualos tien d'ayudar pa llograr a cambéu un pagu, o munches vegaes poder siguir cola so misión principal, que ye rescatar a la so hermana.

Otru elementu que se caltién nesta entrega, al igual qu'en toles demás de la franquicia (con esceición de The Legend of Zelda, Phantom Hourglass y The Legend of Zelda: Spirit Tracks), ye la recueya de Pieces de Corazón (del términu orixinal: Pieces of Heart), que amonten la salú de Link. Amás, incorpórase una serie de cartes de navegación, mesmes que s'atopen esvalixaes a lo llargo del Gran Mar. El xugador puede alcontrar esos mapes náuticos y guardalos p'asina buscar oxetos o destinos importantes que nun pueden visualizase a güeyu. Ente les ayalgues que pueden recoyese del océanu inclúyense rupies, Pieces de Corazón y dalgunes otres cartes náutiques tales como la «Big Octo Chart» y la «Island Hearts Chart».

Vientu y desplazamientu

[editar | editar la fonte]
Nesta entrega, Link pasa la mayor parte de la so aventura saleando al traviés del Gran Mar, sol cual atópase'l llexendariu reinu de Hyrule, llar del Héroe del Tiempu y sede de la Espada Maestra, que'l so míticu poder pa repeler el mal ye parte importante de la trama.

Los eventos del xuegu asitiar nun vastu océanu conformáu de 49 seiciones, que tán distribuyíes nuna retícula de 7 por 7 caxellos. En cada seición hai una islla o un pequeñu grupu d'islles que pueden ser visitaes pol protagonista, dependiendo cuál sía la misión que-y correspuenda completar nesi intre del xuegu. Una gran parte de The Wind Waker basar na navegación ente islles, lo cual dexa que'l xuegu se llibre de tiempos de carga al aportar a los datos cuando'l xugador averar a una islla cualesquier.[19][20] Al aportar a una isla, Link puede ser asistíu por una criatura en forma de pez pa llograr detalles del territoriu a esplorar, según pa trazar la posición exacta d'esa islla na carta de navegación respeutivu. Ye importante señalar que mientres salea pel Gran Mar, Link usualmente enfrentar a diverses amenaces nel océanu, tales como bisarmes y bases enemigues; amás de les islles, el personaxe puede visitar submarinos y les susodiches bases enemigues, que contienen enemigos y dalgunu qu'otru ayalga. Coles mesmes, Link puede acolumbrar ayalgues fundíes nel mar por aciu una serie d'aniellos de lluz que se faen visibles sobre la superficie de l'agua, y pa poder llogralos tien de faer usu d'un gaxarte. Al vencer a los sos enemigos y resolver ciertos acertijos, o ayudar a otros personaxes, Link llogra distintos mapes de navegación tocantes a ayalgues y otru tipu de ítems: al abrir un mapa, el xugador puede dar con allugamientos qu'enantes, nel xuegu, nun yeren visibles. Estes nueves rexones son agora perceptibles por aciu aniellos de lluz intensu que emanan del océanu.

Pa navegar más rápido ente ciertes árees, Link dispón de la Batuta de los Vientos, una ferramienta que la so función ye manipoliar la direición del vientu al traviés d'una serie de pieces musicales. Magar el control del vientu ye un conceutu indispensable en The Wind Waker pa poder movese pel Gran Mar, amás de que ciertos enigmes namái pueden resolvese d'esta manera, esto nun se llinda solamente al desplazamientu; por casu, la fueya Deku déxa-y usar el vientu pa faer xirar turbinas que torguen l'accesu a otres rexones del xuegu, según pa volar por distancies xeneralmente curties. Al crear un vientu de cola, el personaxe puede suspendese por una mayor cantidá de tiempu, colo que ye capaz d'algamar árees remotes asitiaes a una ciertu altor. Per otra parte, tamién puede usar el vientu pa faer apaecer una ayalga oculta frente a una área señalada con ayuda de la batuta que-y da nome al xuegu, según pa tresportase d'un sitiu a otru (cola ayuda de ciclones). Cabo señalase qu'a lo llargo del xuegu apaez na pantalla una veleta indicadora del clima qu'indica la direición del vientu nun determináu intre, una ferramienta útil al remanar el Wind Waker. Al igual que na mayoría de les entregues de Zelda, en The Wind Waker Link ye capaz de teletransportarse d'un llugar a otru per mediu de ciclones, como bien se señalaba enantes, anque esto puede realizase solamente al ganar al dios Cyclos, deidá de los vientos y hermanu de Zephos.

Conectividad con Game Boy Advance

[editar | editar la fonte]

The Wind Waker cuntó con una innovación téunica na serie The Legend of Zelda: dexó, per primer vegada na serie, coneutar la consola de mesa GameCube y la portátil Game Boy Advance. Esto ye posible al coneutar esta postrera a unu de los puertos llibres de controlador de la GameCube, al traviés del cable especial GCN-GBA (que dexa la conexón ente dambos sistemes). Una vegada fechu esto, Link tien de rescatar a Tingle del so aprisionamiento na islla Taura, y solamente asina ésti apúrre-y el Tinglevisor, un dispositivu que, al activase en plenu xuegu, provoca que Tingle convertir nun personaxe xugador y pueda ser manipoliáu por un xugador adicional. Ye importante señalar que Tingle namái puede aportar a ciertes árees del xuegu que contienen dalgún mapa o ayalga ocultos, amás de que siempres va tar acompañáu de Link nuna mesma rexón.[21] Al respeutu, el sitiu web Gaming Target comentó: «Esencialmente, puede dicise qu'esti ye'l primer pasu rudimentariu para lo qu'esperamos que dalgún día convertir nun manera de xuegu cooperativu de dos xugadores pa The Legend of Zelda».[21]

Llanzamientu

[editar | editar la fonte]

The Legend of Zelda: Collector's Edition que se vendió en tiendes a finales de 2003 y la única forma de consiguilo yera, yá que nun se llegó a vender de manera individual, mercando cualesquier de los siguientes packs disponibles: consola d'Edición Especial Platiada de Nintendo Game Cube, pack de consola negra o morada con Mario Kart Double Dash!! y pack de consola con The Legend of Zelda: The Wind Waker. Tamién pudo consiguise mientres un tiempu llindáu acutando primeramente'l xuegu de The Legend of Zelda: The Wind Waker en cualquier establecimientu especializáu, siempres que tuviera adscritu a dicha promoción.

Nesti xuegu arrexuntar 4 xuegos de la saga The Legend of Zelda (Nintendo Entertainment System. 1986), Zelda II: The Adventure of Link (Nintendo Entertainment System. 1987), The Legend of Zelda: Ocarina of Time (Nintendo 64. 1998) y The Legend of Zelda: Majora's Mask (Nintendo 64. 2000) más una demo xugable de 20 minutos de The Legend of Zelda: The Wind Waker, amás d'incluyir un video de retropespectiva de tola historia de Zelda a partir de 1987 al 2003. Incorporaba los siguientes xuegos The Legend of Zelda (1986; NES), Zelda II: The Adventure of Link (1987; NES), The Legend of Zelda: Ocarina of Time (1998; N64), The Legend of Zelda: Majora's Mask (2000; N64), demo de The Legend of Zelda: The Wind Waker (2003; NGC)

El 23 de xineru de 2013 Eiji Aonuma confirmo que va haber un remake d'esti xuegu pal Wii U en HD. Va Tar disponible'l 4 d'ochobre de 2013 en 3 ediciones: el xuegu por separáu, la edición especial (el xuegu con figurina de Ganondorf), y el Premium Pack (Wii U edición especial de Zelda más un códigu de Nintendo eShop pa descargar el xuegu).

Producción

[editar | editar la fonte]
Animadores  Kimihiro Hozaki
 Takahiro Nishigaki
 Chikako Nishizaki
 Takeshi Yamaguchi
Direutor  Eiji Aonuma
Diseñu de los personaxes  Daisuke Kageyama
 Ryuji Kobayashi
 Keisuke Nishimori
 Yo Ohnishi
 Yoshiyuki Oyama
 Koji Takahashi

 Yusuke Akifusa
 Satoshi Furukawa
 Takahiro Hamaguchi
 Haruyasu Ito

Guionistes  Hajime Takahashi
 Mitsuhiro Takano

 Kōji Kondō
 Toru Minegishi
 Kenta Nagata
 Hajime Wakai

Productores  Satoru Iwata (executivu)
 Shigeru Miyamoto
 Takashi Tezuka
Programadores principales  Yuhiki Otsuki
 Hiroshi Umemiya
Voces  Sachi Matsumoto (Link)
 Takashi Nagasako (Ganon)
 Hikari Tachibana (Tetra)
Referencia [22]

El 3 de marzu de 1999, Nintendo anunció de forma oficial el desenvolvimientu d'una nueva videoconsola; pocu más d'un añu dempués, el 24 d'agostu de 2000 —un día antes del eventu Space World 2000—, revelóse que dichu sistema llevaría por nome Nintendo GameCube (nun entamu, conocer como «Project Dolphin» y, darréu, «Star Cube»).[23] Amás de señalar les especificaciones téuniques y amosar los diseños de la nueva consola, la empresa llevó a cabu delles demostraciones del software con tal d'amosa-y al públicu la capacidá del sistema, y precisamente una d'estes pruebes consistía nun duelu diseñáu con un estilu bien realista (a comparanza de les anteriores entregues) ente Ganondorf y Link. Esta versión de prueba (demo) foi titulada The Legend of Zelda 128, similar a la versión Super Mario 128; sicasí, a pesar de que yera una simple demostración téunica, munchos fanáticos de Zelda, ya inclusive dellos medios especializaos, especularon que dicha batalla provenía d'un xuegu que taba siendo producíu nesi intre, o siquier sirvía pa indicar cuál sería la direición creativa qu'encetaría'l siguiente títulu de la serie.[3] Ello ye que el sitiu web IGN catalogó la demo como «una continuación non oficial» y afirmó: «ye absolutamente tou lo que pudimos esperar d'una entrega de Zelda pa la GameCube [...] El futuru lluz bien prometedor pa los siguidores de Nintendo».[24]

Eiji Aonuma, direutor de The Wind Waker.

Sicasí, Nintendo nun mentó nada alrodiu de la posibilidá d'una entrega de Zelda pa GameCube sinón hasta un añu dempués, nel Space World 2001, onde s'amosó a los asistentes una güeyada del nuevu xuegu: reemplazando'l diseñu escuru de The Legend of Zelda 128 con una nueva apariencia en formatu cel shading, que-y daba l'aspeutu gráficu d'un dibuxu animáu interactivo, Shigeru Miyamoto declaró qu'esti nuevu look debíase principalmente al so propósitu de «espandir l'universu de Zelda a audiencies de toles edaes», anque tamién añadió: «[...] nun ye que queramos faer xuegos puramente pa neños. Más bien queremos faer creativos los nuesos títulos y, coles mesmes, atraer a una audiencia más amplia. Obviamente, vemos los videoxuegos dende'l puntu de vista del entretenimientu, asina que queremos atopar la manera de faer que la esperiencia que brinde'l sistema de xuegu resulte satisfactoria pa toos».[4] Nel so momentu, el diseñu de The Wind Waker foi consideráu como un cambéu radical na serie y, por casu, l'equipu d'editores de IGN llegó inclusive a especular si había dos xuegos en fase de producción simultánea.[25]

Anque dellos asistentes al eventu allantar cola nueva interfaz de The Legend of Zelda, tamién hubo reacciones negatives per parte de siguidores de la serie que tuvieren esperando un xuegu más realista, acorde a amosar en Space World 2000. Nun entamu, dellos críticos referir a The Wind Waker como «Celda», a manera de contraición gramatical de los términos «Zelda» y «cel shading». Miyamoto amosóse sorprendíu pola receición ante'l material exhibíu y el fechu de que la prensa señalara que Nintendo taba agora enfocándose nuna audiencia más nueva, y refugó dar mayores detalles sobre'l xuegu hasta que tuviera disponible una demostración interactiva del mesmu; nes sos propies pallabres: «Creo que cuando la xente ve per primer vegada'l xuegu, la primer cosa de la que falen ye de los gráficos. Una vegada que lo xueguen, van entender porqué escoyimos esti estilu gráficu. Coles mesmes, ente más lo xueguen, más se van sentir familiarizaos col diseñu. Y llueu yá nin se van esmolecer por eso».[4] D'esta manera, esperábase qu'una vegada que los críticos xugaren la versión interactiva, enfocaríense entós en tolos elementos importantes del sistema de xuegu, en cuenta de solamente espresar la so reacción ante'l nuevu estilu gráficu.

Poco dempués, Miyamoto prometió que s'estrenaría una versión interactiva nel eventu E3 de 2002, y coles mesmes anunció que The Wind Waker estrenaríase un añu dempués, esto ye en 2003.[26] Una vegada que se llanzó dicha versión, hubo delles reacciones bien entusiastes per parte de l'audiencia, y llogró un premiu Game Critics en 2002 nel rubro de «Meyor xuegu de videoconsola en E3»; Tom Russo, direutor de desenvolvimientu de software de G4 Media, señaló: «La más recién entrega de Zelda de Miyamoto lleva les téuniques tradicionales de cel shading a un nivel inéditu de percuru y detalle [...] Miyamoto caltién el so enfoque no que vuelve grandiosu a un xuegu d'aventures de consola y, subsecuentemente, brinda una bona muestra de la so próxima aventura de consola a E3».[27] Un editor en IGN dixo al respeutu que'l diseñu caricaturescu «trabaya perbién [y...] siéntese abondo como un xuegu de Zelda».[28] L'estilu fantásticu foi comparáu col de A Link to the Past según con delles ilustraciones promocionales d'entregues previes de la serie. Amás, en E3 dar a conocer ciertes innovaciones téuniques, tales como la capacidá de coneutar la portátil Game Boy Advance y recibir asina asistencia de Tingle (vease la seición Conectividad con Game Boy Advance pa más información).[29] El guión del xuegu corrió al cargu de Mitsuhiro Takano y Hajime Takahashi,[30] sobre la base d'un rellatu inéditu de Aonuma.[31]

El 15 d'ochobre de 2002, dar a conocer el subtítulu en xaponés del xuegu: Kaze no Takuto, que enfatiza el rol indispensable del vientu nel xuegu.[32] Un par de meses dempués, a pocos díes del so debú nel mercáu xaponés, el 2 d'avientu, Nintendo anunció que'l títulu oficial del xuegu n'inglés sería The Legend of Zelda: The Wind Waker,[33] y el so llanzamientu en Norteamérica asocedería'l 24 de marzu de 2003, d'alcuerdu a un informe publicáu dos díes depués del anterior anunciu.[34] Nuna entrevista realizada a Aonuma pola revista sueca Reset, en 2005, ésti declaró que nun se sintió satisfechu cola calidá de The Wind Waker: «A la fin de la producción del xuegu, lluchamos contrarreló y hubo partes que vi obligáu a aprobar, inda cuando sentía qu'éstes nun taben del tou completes [...] Mientres el desenvolvimientu de Twilight Princess, prometí nun volver cometer esos mesmos errores».[35]

Banda sonora

[editar | editar la fonte]
The Wind Waker Original Soundtrack
Datos
Tipu videoxuegu
Distribución MiniDVD (es) Traducir
Xéneru aición-aventura y videojuego posapocalíptico (es) Traducir
Compositor Tōru Minegishi
Productor Shigeru Miyamoto
País Bandera de Xapón Xapón
Fecha publicación 13 avientu 2002
Duración 77:13 (discu unu)
76:56 (disco dos)
Web oficial
Cambiar los datos en Wikidata

Les temes musicales usaos en The Wind Waker fueron compuestos por Kenta Nagata, Hajime Wakai, Tōru Minegishi y Kōji Kondō. La banda sonora del xuegu, titulada Zelda no Densetsu ~Kaze no Takuto~ Original Sound Tracks (n'inglés: The Legend of Zelda - The Wind Waker Original Sound Tracks) debutó nel mercáu xaponés el 19 de marzu de 2003,[36] ente qu'en Norteamérica llanzóse'l 31 de marzu del mesmu añu.[37] La mesma salió a la venta nun paquete de dos discos que contién, en total, 133 cantares; dambos discos tienen, cada unu, una duración de 77 minutos aproximao, anque la diferencia anicia en que'l discu unu tien 73 melodíes, ente que'l segundu solamente tien 60.[40] Adicionalmente, el compilatorio foi publicáu por Scitron Dixital Content en Xapón, y por Sony/Columbia en Norteamérica.[36][37] Cabo añader que la música, compuesta dafechu de soníos MIDI,[41] contién verdaderamente influencies irlandeses,[42] incaiques y andines,[43] caracterizándose dellos cantares pola incorporación de soníos emitíos por una gaita irlandesa. Dellos cantares de The Wind Waker apaecen tamién en Super Smash Bros. Brawl.[44] Tres el so llanzamientu, delles crítiques feches al soundtrack fueron na so mayoría negatives; por casu, un usuariu del sitiu web HonestGamers.com señaló: «L'aspeutu más decepcionante (amás de la brevedá de la misión principal, de xacíu) de The Wind Waker ye la so banda sonora mediocre no absoluto. Cuando xuego un títulu de Zelda, espero dellos tonos estruendosos como los usaos nos impresionantes cuartones de A Link to the Past. Pero The Wind Waker déxanos con un ambiente musical desaxeradamente nidiu y curtiu que reproduz la mesma música a lo llargo de toa'l cuartón, una y otra vez».[45] De la mesma, el sitiu especializáu Soundtrack Central resumió lo siguiente na so evaluación: «Los siguidores de Zelda tienen de sentise estimaos cola gran cantidá de vieyos tonos qu'acompañen a la más recién aventura de Link, sicasí pueden tener opiniones estremaes sobre'l restu del material [...] A les traces, The Legend of Zelda: The Wind Waker ye probablemente una de les bandes sonores más inusuales qu'escuchara n'enforma tiempu. Ye definitivamente distintu a lo qu'esperara, esto ye, non tan excéntrico como lo foi Majora's Mask, y amás multifacéticu. Ye n'ocasiones estrañu, pero tamién ye formosu, non convencional, estrañu, impresionante - tou nun solu compilatorio».[41]

Mercadéu y mandáu

[editar | editar la fonte]

El 22 de payares de 2002, por aciu una actualización nel sitiu web xaponés de Kaze no Takuto (n'inglés: The Wind Waker), revelar per Internet qu'un discu bonus d'edición especial taba siendo ufiertáu a manera de pre-venta pa los veceros.[47] Esti discu pa GameCube, disponible solamente na pre-venta, contenía una versión emulada de Ocarina of Time y Ura Zelda, esta postrera una espansión pa Ocarina of Time qu'incorpora cambeos en dellos cuartones del títulu orixinal según otros cambeos menores que, nel so momentu, nun pudieron ser añadíos a la versión final debíu al fracasu comercial del sistema Nintendo 64DD,[48] que nunca foi llanzáu fora de Xapón.[49] El 4 d'avientu, esta mesma promoción ufiertar a los veceros del continente americanu, namái que pal so comercialización nesta rexón la versión Ura Zelda convertir en Ocarina of Time: Master Quest.[50] En dellos establecimientos, los vendedores cometieron l'error d'agasayar los discos bonus y depués dexa-y a los sos veceros atayar los sos pre-órdenes ensin torna-yos a éstos el discu. Col fin d'evitar esta situación, n'Europa incluyéronse dichos discos nun estoxu de dos discos, acompañaos de The Wind Waker.[51] D'alcuerdu a informes ellaboraos por Nintendo, pa mediaos de marzu de 2002 habíense pre-vendíu hasta 500 000 copies de The Wind Waker, colo cual superó en cifres de pre-venta al xuegu Grand Theft Auto: Vice City, qu'ostentara dichu récor primeramente; en pallabres de George Harrison, vicepresidente de marketing y comunicaciones de Nintendo of America: «Dada la historia de la serie Zelda, esperábamos un enorme interés, asina que esto solidifica non yá el fenómenu creciente sinón tamién l'atracción de los xugadores polos personaxes y la historia [...] The Legend of Zelda: The Wind Waker ye una aplicación asesina que va mover hardware [sic]».[52] Un par de selmanes dempués, les pre-ventes superaron les 600 000 copies del mesmu.[53]

Díes antes del estrenu de The Wind Waker, circularon dellos afiches que promocionaben la nueva entrega de The Legend of Zelda, según anuncios n'Internet, concursos llevaos a cabu nel continente européu y locales xaponeses con publicidá relativo al xuegu, que inclusive cuntaben con una máquina recreativa onde podía xugase una demo interactiva de The Wind Waker y que fueron tou un ésitu en dichu país.[54] Cabo señalase que pal so estrenu n'Europa, el 3 de mayu de 2003, Nintendo destinó un presupuestu de 5 millones EUR solamente pa la campaña promocional del xuegu, que incluyó anuncios televisivos —con una duración de 30 segundos, tresmitíos por canales como Nickelodeon, Cartoon Network, Fox Kids, GMTV & ITV— ya impresos —en revistes especializaes en videoxuegos por un total de dos meses—, publicidá per Internet —que llevó a la creación d'un micrositio— y sets d'edición llindada a la venta con dos discos xunto con una consola GameCube en color platiáu.[55] Na temporada navidiega de 2002, distribuyóse un tráiler tantu en dellos cines como na televisión estauxunidenses, qu'amosaba a una moza que falaba alrodiu de la lleenda de Hyrule y dicía testualmente:

Na tierra de Hyrule, el vientu marmulla una lleenda, una lleenda que cunta sobre un neñu que se convierte n'home, él viaxaba hasta les llendes de la tierra, desafiando a les fuercies de la naturaleza, poniendo a prueba les llendes de la so propia voluntá, tou p'algamar el so destín, lo cual ye, sobre toles coses, salvame... a mi.
Fragmentu del comercial exhibíu orixinalmente en cines y televisión estauxunidenses en 2002.[54][56]
The Wind Waker foi'l décimu xuegu llanzáu a la venta de la serie The Legend of Zelda. Anque'l so diseñu gráficu foi llargamente criticáu nun entamu pola prensa, el motor de xuegu foi usáu parcialmente en Twilight Princess, que cunta con un estilu más realista a nivel visual. Na imaxe, cosplay de Twilight Princess, en 2009, de Link y la Princesa Zelda.

El 17 de payares de 2003, Nintendo llanzó una nueva promoción pa GameCube qu'incluyía a The Legend of Zelda: Collector's Edition, un discu compilatorio que contenía les versiones emulaes de The Legend of Zelda, The Adventure of Link, Ocarina of Time y Majora's Mask, según una demo interactiva de 20 minutos de duración de The Wind Waker y dos carauterístiques adicionales de curtia duración, amás d'una consola y un controlador de color platiáu.[57] N'Europa, un set similar tuvo disponible en mayu de 2003, anque ésti nun contenía los xuegos The Legend of Zelda, The Adventure of Link nin Majora's Mask.[58] El discu compilatorio tamién s'ufiertó a manera d'agasayo p'aquellos veceros que rexistraben una consola GameCube y dos xuegos nel sitiu web de Nintendo, o que se suscribíen o anovaben una suscripción a la revista Nintendo Power.[59] En 2004, Nintendo empezó a distribuyir copies de The Wind Waker marcaes cola etiqueta publicitaria Player's Choice n'Estaos Xuníos, y lo mesmo fixo n'Europa a partir d'ochobre d'esi añu.[22] Meses dempués, en 2005, salió a la venta por un tiempu llindáu n'Estaos Xuníos un paquete que contenía dos discos: unu de The Wind Waker y l'otru de Metroid Prime.[60]

The Legend of Zelda: Phantom Hourglass, la continuación direuta de The Wind Waker y que cunta con un estilu gráficu bien paecíu, foi llanzada pa la portátil Nintendo DS en 2007. Nésta, Link salea pel Gran Mar xunto a Tetra y los sos pirates, pero ambos dixebrar tres atopase con un barcu pantasma. El direutor de Phantom Hourglass, Eiji Aonuma, creó la secuela de The Wind Waker por cuenta del so deséu de siguir col estilu visual d'esti postreru.[61] Coles mesmes, una versión modificada del Motor de videoxuegu motor de xuegu usáu en The Wind Waker utilizar en The Legend of Zelda: Twilight Princess,[62] llanzáu en 2006. Magar esti postreru usa un estilu visual más realista, caltién dellos elementos típicos de la téunica cel shading.

Nel xuegu Super Smash Bros. Brawl hai un segundu personaxe xugador basáu en Link llamáu Toon Link, que ye idénticu al protagonista de The Wind Waker, y inclusive tien delles de les armes qu'utiliza la versión más adulta de Link.[63] Otru material basáu en The Wind Waker ya incorporáu en Super Smash Bros. Brawl inclúi trofeos,[64] pegatines,[65] música[44] y un escenariu animáu, de forma parcial cola téunica cel shading, reminiscente d'unu de los barcos pirata qu'apaez nel xuegu.[66] Cabo señalase que, a pesar de que'l xuegu debutó nel so país d'orixe meses antes de la so llegada a Norteamérica, nun se fixeron munchos cambeos significativos ente una versión o la otra. Asina, les úniques diferencies perceptibles son los allugamientos de dellos oxetos como Pieces de Corazón o cartes de navegación.

Receición

[editar | editar la fonte]

Comercial

[editar | editar la fonte]

Tres el so estrenu, The Wind Waker tuvo un gran ésitu comercial, al impulsar les ventes de la consola GameCube,[67] y convertise na campaña de pre-venta más esitosa en tola historia de Nintendo coles sos 560 000 copies pre-ordenaes polos veceros —inclusive, axudicóse'l récor Guinness como'l xuegu más pre-vendíu de tolos tiempos en 2004, superando con ello al so predecesor Ocarina of Time, que tuviera más de 250 000 pre-ventes na so dómina—.[68][69] Na so primer selmana a la venta en Xapón, vender hasta 362 811 copies de The Wind Waker; finalmente, tres un periodu inicial de 20 selmanes (aproximao, 5 meses) nel mercáu, comercializáronse un total de 885 536 en dicha rexón.[70] A la fin, saber con certidume que se vendieron hasta 3,07 millones d'unidaes de The Wind Waker en tol mundu,[17] convirtiéndose nel cuartu títulu más comercializáu pa GameCube, siendo superáu namái por Super Smash Bros. Melee (7,9 millones),[71] Mario Kart: Double Dash!! (7 millones)[72] y Super Mario Sunshine (5,5 millones).[73]

Nuna entrevista realizada por GameSpot a Aonuma, direutor de The Wind Waker, ésti señaló que, por cuenta de les baxes ventes del xuegu nel so país d'orixe (Xapón) —ye importante sorrayar que l'ésitu comercial del títulu deber a la so bona receición n'Europa y Norteamérica—, debíu presumiblemente a un enclín temporal nel mercáu na que l'interés nos videoxuegos diba escayendo nel consumidor, «casi fai que fuera ésti'l títulu que concluyiría la serie The Legend of Zelda». Esta foi la razón primordial pola cual los responsables de Zelda decidieron faer un nuevu xuegu con un diseñu más realista, que acabaría siendo Twilight Princess, teniendo como oxetivu principal el mercáu estauxunidense que, a diferencia del xaponés, taba nun nivel muncho más estable tocantes a la industria de los videoxuegos refierse.[12]

Estaos Xuníos ya Inglaterra

[editar | editar la fonte]
 Receición
Analises agregaos
Autor Puntuación
Metacritic96% (80 reseñes)[74]
GameRankings95%[75]
Analís
Publicación Puntuación
Famitsu40 sobre 40[76]
Game Informer10 sobre 10[77]
GameSpot9,3[78]
GameSpy5/5 estrellas[79]
IGN9,6 sobre 10[80]
Meristation9,5 - Escelente[81]
Nintendo Power5/5 estrellas[82]
1UP.comA+[83]
TopTenReviews3,86 sobre 4[84]
Vandal9,8 sobre 10[85]
Premios
Videoxuegu del añu (2003) - GameSpot[86]

En términos xenerales, la décima entrega de The Legend of Zelda llogró bones crítiques per parte de la prensa y los medios especializaos n'Internet.[74][75] Ésta ocupa'l cuartu puestu nun llistáu compuestu por quince videoxuegos, y ellaboráu pola revista Famitsu, onde tán arrexuntaos los xuegos virtuales con puntuaciones perfectes per parte de la publicación, a pesar de que'l títulu mentáu foi criticáu en ciertos aspeutos como l'ausencia de material inédito, un precedente establecíu por Ocarina of Time (qu'amás foi'l primeru de The Legend of Zelda en tener gráficos en 3D).[76] Dellos especialistes atalantaron que, en dellos detalles venceyaos cola interactividad, The Wind Waker guarda delles semeyances con Ocarina of Time, lo cual ye un aspeutu favorable. Amás, emponderaron l'estilu gráficu de cel shading, que primeramente fuera oxetu de crítiques negatives. Ello ye que les reacciones de los fanáticos de Zelda, producíes inclusive un añu antes del debú de The Wind Waker (nel eventu Space World 2001), son equiparables a los discutinios qu'amenaron otros xuegos anteriores de la serie, específicamente les entregues The Adventure of Link y Majora's Mask, al momentu de ser exhibíos per primer vegada al públicu.[87] Nel sitiu web Metacritic, sobre la base d'un total de 80 evaluaciones arrexuntaes de diverses fontes especialistes na industria de los videoxuegos, el xuegu llogró un porcentaxe permediu de 96 sobre 100%, colo que llogró la certificación d'aclamación universal» per parte de la crítica, una especie de distinción fecha a los xuegos coles puntuaciones más altes.[74] Ende mesmu, un total de 27 publicaciones y sitiu web n'inglés diéron-y a The Wind Waker una nota perfecta de 100 sobre 100; ente estos, atópense GamePro, Eurogamer, Nintendo Power, Entertainment Weekly y Yahoo! Games.[74]

GamePro catalogó al xuegu como «una combinación d'arte vivo y interactividad perpetua»;[88] ente qu'IGN, a manera d'encamientu, plantegó a los xugadores que s'escaezan de que Wind Waker lluz totalmente distintu a Ocarina of Time, yá que 'dambos son dos xuegos bien distintos ente sí'».[80] La publicación Nintendo Power añadió nel so reseña, fecha n'abril de 2003: «The Wind Waker detalla claramente la clasificación de cinco estrelles. Los controles y los acertijos son estupendos. La historia ye dramática, risondera y, n'ocasiones, conmovedora, ente que l'estilu gráficu nun ye menos qu'un aspeutu impresionante».[74] De la mesma, Entertainment Weekly emponderó los gráficos del interactivo al calificar los personaxes como «apinaos de personalidá y dafechu espresivos», a diferencia d'otros xuegos con estilu visual más realista.[74] Adicionalmente, The Wind Waker llogró delles reconocencies nel rubro de «Excelencia n'artes visuales» dau pola ceremonia Game Developers Choice Awards de 2004,[89] según una distinción na categoría de «Llogru sobresaliente en direición artística», per parte de la Interactive Achievement Awards, na so séptima edición.[90] En 2007, The Wind Waker foi nomáu por IGN como'l cuartu meyor xuegu de tolos tiempos pa la GameCube, nun artículu que'l sitiu web publicó alrodiu de la trayeutoria comercial de dicha consola.[91] Nuna entrevista concedida a EGM, ante una entruga fecha pol equipu de la revista a Miyamoto sobre la semeyanza ente The Wind Waker y los xuegos de Zelda para Nintendo 64, ésti respondió: «Eso ye porque creemos que'l sistema que desenvolvemos [pa Ocarina of Time y Majora's Mask] ye'l meyor pa los xuegos de Zelda. Asina que nun hai munches coses que sintiéramos que yeren necesaries de modificar, en términos básicos. Ello ye que apenes van ser perceptibles esos cambeos na manera de xuegu, en comparanza colos cambeos en redol a los gráficos. Sicasí, incorporemos delles meyores nos detalles que concernen a los elementos del xuegu».[92] Tiempu dempués, en 2006, nun llistáu ellaboráu por EGM sobre los Meyores 200 videoxuegos de tola historia», The Wind Waker figuró nel sitiu 157, ente que, con tan solo dos puestos de ventaya (allugándose nel númberu 155), añader a Majora's Mask.[93]

La mayoría de les crítiques feches a The Wind Waker enfocáronse principalmente nel conceutu de navegación; GameSpot atalantó que el xuegu «empieza d'una manera bien enérxica», sicasí pal postreru terciu del mesmu, «centrase na navegación [...] ye bastante aburrible».[78] Coles mesmes, l'equipu de IGN consideró que la mesma animación al utilizar el Wind Waker «cientos de vegaes» resulta «daqué incómodu», ente que la falta d'una opción pa poder evitar dicha escena «yera entá más cafiante».[80] GameSpot consideró que dellos xugadores sentiríense un pocu incómodos» por cuenta de «los acertijos senciellos y les batalles con xefes fáciles»; per otra parte, IGN catalogó les batalles colos xefes de cada templu como «un tanto simples», amás de atalantar que los enemigos «cáusen-y un pequeñu dañu a Link». Al contrariu, GamePro comentó que los cuartones tendíen a ser «más grandes y griespos con nuevos xiros», y consideró coles mesmes que la caza d'ayalgues podría «resultar un llabor esixente hasta para'l más espertu xugador de Zelda».[88]

A pesar d'estos comentarios negativos, dellos críticos otorgar a The Wind Waker calificaciones altes nes sos reseñes. Por casu, Nintendo Power lo enlistó como'l cuartu meyor videoxuegu de la historia en cualquier consola de Nintendo,[94] ente que la Official Nintendo Magazine allugar nuna categoría similar, namái que nel puestu 12.[95] Cabo señalase que'l final del xuegu foi catalogáu por Nintendo Power como unu de los meyores en tola historia de la empresa, debíu al clímax de la batalla final ente Ganondorf y Link.[96] Esta mesma publicación, asitió a The Wind Waker como'l sestu meyor xuegu de The Legend of Zelda, na so edición d'avientu de 2009, y magar criticó'l so conceutu de navegación, llinies dempués pasó a emponderar los gráficos y el sistema de xuegu.[97] Tocantes a personaxes refierse, hubo reacciones negatives en redol a l'apaición de Tingle nel xuegu; ello ye que IGN llanzó una especie de campaña pa conocer la opinión de los siguidores de la serie sobre esti personaxe secundariu, y consecuentemente evitar futures incorporaciones del mesmu nos siguientes xuegos, calificándolo de «detestable».[98]

España y Hispanoamérica

[editar | editar la fonte]

Al igual que los sos contrapartes ingleses, el títulu de Zelda llogró bona receición per parte de los medios n'español, especializaos na tema. Nel so reseña, Meristation emponderó a Wind Waker pol so argumentu pos mentó que «xunto con una historia interesante y sumao a tou lo dicho tocantes a xugabilidá, inda nun tán enunciaes toles cualidaes que puede llegar a allugar esti títulu». Al respeutive de los gráficos, el sitiu mentó que magar estos nun yeren del presto de la mayoría de los xugadores, éstos demostraben la imaxinación que los desarrolladores deseyaben incorparar nos sos xuegos, faciendo d'ellos, daqué únicu. Con al respeutive de la banda sonora, comentóse que ye fluyida y toma tolos momentos importantes de la trama, ya inclusive la remarcó como «incuestionable». En cuanto al sistema de xuegu, díxose que'l sistema de combate foi ameyoráu al respeutive de los sos predecesores, llegando a calificalo de «risonderu». Como conclusión, reseñar menta que'l xuegu «tien la maxa, tien la xugabilidá, la duración, l'estilu y la teunoloxía, bien pocos xuegos hai tan completos como esti, capaces de sobresalir en tolos sos apartaos y satisfaer a tantos tipos distintos de xugadores» puntuándolo con una puntuación de 9.5 sobre 10.[99]

Guíes oficiales

[editar | editar la fonte]

Esiste una serie de guíes oficiales por que'l xugador pueda empobinase a lo llargo del videoxuegu, y asina llogre resolver los distintos cuartones y acertijos qu'apaecen conforme avanza la trama d'una manera más senciella.

N'Estaos Xuníos, el 18 de marzu de 2003, la empresa Brady Games llanzó a la venta la primer edición de la so guía titulada The Legend of Zelda: The Wind Waker Official Strategy Guide for GameCube. Con un total de 272 páxines, inclúi mapes detallaos de cada escenariu, amás de secretos y elementos adicionales rellacionaos cola aventura de Link nel Gran Mar.[100] Al añu siguiente, en marzu de 2004, Nintendo of America publicó'l so guía oficial pal xuegu, con un total de 128 páxines,[101] ente que Prima Games publicó la so propia versión oficial n'abril de 2003, con un total de 192 páxines.[102] En mayu de 2003, Piggyback llanzó una nueva guía p'Australia y Europa, con un total de 198 páxines, qu'incluyó amás mapes tantu en 2D como en 3D.[103]

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. 1,0 1,1 «Legend of Zelda Phantom Hourglass Facts» (inglés). Ehow.com. Archiváu dende l'orixinal, el 30 de payares de 2015. Consultáu'l 21 de setiembre de 2010.
  2. «Nintendo Company History» (inglés). Landley.net. Consultáu'l 21 de setiembre de 2010.
  3. 3,0 3,1 3,2 «Legend of Zelda (Space World 2000)» (inglés). IGN. Consultáu'l 21 de setiembre de 2010.
  4. 4,0 4,1 4,2 «Behing the Legend» (inglés). Zelda.com. Archiváu dende l'orixinal, el 30 de payares de 2015. Consultáu'l 22 de setiembre de 2010.
  5. «The Legend of Zelda: The Wind Waker». Pixfans.com. Archiváu dende l'orixinal, el 2018-12-11. Consultáu'l 21 de setiembre de 2010.
  6. 6,0 6,1 Fennec Fox (6 d'avientu de 2002). «Interview With Nintendo's Shigeru Miyamoto and Eiji Aonuma» (inglés). GamePro. GamePro Media. Consultáu'l 22 de setiembre de 2010.
  7. «The Legend of Zelda: The Wind Waker» (inglés). Nlgaming.com. Archiváu dende l'orixinal, el 2004-03-27. Consultáu'l 21 de setiembre de 2010.
  8. «The Legend of Zelda: The Wind Waker Review» (inglés). Gamepower.com. Archiváu dende l'orixinal, el 2003-06-04. Consultáu'l 21 de setiembre de 2010.
  9. «The Legend of Zelda: The Wind Waker» (inglés). Acegamez.co.uk. Archiváu dende l'orixinal, el 30 de payares de 2015. Consultáu'l 21 de setiembre de 2010.
  10. «The Legend of Zelda: The Wind Waker» (inglés). Rpgfan.com. Archiváu dende l'orixinal, el 2005-09-30. Consultáu'l 21 de setiembre de 2010.
  11. «Zelda Sells 400,000» (inglés). IGN. Consultáu'l 21 de setiembre de 2010.
  12. 12,0 12,1 «GDC 07: Aonuma reflects on Zelda» (inglés). Gamespot. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2010.
  13. «Behind the Legend» (inglés). Zelda Universe. Nintendo of America, Inc.. Archiváu dende l'orixinal, el 30 de payares de 2015. Consultáu'l 22 de setiembre de 2010.
  14. ¡Llograsti un Mapa de la Trifuerza! Nun puedes lleelo por cuenta propia, asina que vas tener que descifralo de dalguna manera [...] Tingle: ¿Quies que lo descifre por ti? ...¿Por 398 rupies? — Trad. lliteral; Plantía:Cita videoxuegu
  15. Tetra: Entá si llegar a considerar... Hasta apocayá, nun escuché más que rumores perversos sobre esta islla del Diañu. — Trad. lliteral; Plantía:Cita videoxuegu
  16. «Previews - The Legend of Zelda: The Wind Waker» (inglés). Just-rpg.com. Archiváu dende l'orixinal, el 30 de payares de 2015. Consultáu'l 9 d'ochobre de 2010.
  17. 17,0 17,1 «Xenogears vs. Tetris» (inglés). Rpgamer.com. Archiváu dende l'orixinal, el 2013-02-02. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2010.
  18. «The Legend of Zelda The Wind Waker Second Quest» (inglés). Mahalo.com. Consultáu'l 21 de setiembre de 2010.
  19. «Dynamic Loading» (inglés). Tvtropes.org. Consultáu'l 29 de setiembre de 2010.
  20. «The Legend of Zelda: The Wind Waker (GameCube)» (inglés). Mania.com. Consultáu'l 29 de setiembre de 2010.
  21. 21,0 21,1 «The Legend of Zelda: The Wind Waker» (inglés). Gamingtarget.com. Consultáu'l 9 d'ochobre de 2010.
  22. 22,0 22,1 «The Legend of Zelda: The Wind Waker - Data» (inglés). Gamefaqs.com. Consultáu'l 9 d'ochobre de 2010.
  23. «The Ultimate Gamecube FAQ» (inglés). IGN (10 de xunetu de 2001). Consultáu'l 29 de setiembre de 2010.
  24. «Zelda on Nintendo Gamecube» (inglés). IGN (23 d'agostu de 2000). Archiváu dende l'orixinal, el 2004-12-12. Consultáu'l 29 de setiembre de 2010.
  25. «Spaceworld: Mario and Zelda Sequels Shown at Spaceworld». IGN (22 d'agostu de 2001). Consultáu'l 30 de setiembre de 2010.
  26. «Animal Forest for US, Zelda News and More» (inglés). IGN (28 de febreru de 2002). Consultáu'l 1 d'ochobre de 2010.
  27. «Game Critics Awards - 2002 Winners» (inglés). IGN. Consultáu'l 1 d'ochobre de 2010.
  28. Mirabella III, Fran (22 de mayu de 2002). «E3 2002: Legend of Zelda». IGN. Consultáu'l 1 d'ochobre de 2010.
  29. Harris, Craig (23 de mayu de 2002). «E3 2002: Zelda GameCube-to-GBA Link Revealed» (inglés). IGN. Consultáu'l 1 d'ochobre de 2010.
  30. Plantía:Cita videoxuegu
  31. Ben Bufton (2003). «Shigeru Miyamoto Interview» (inglés). NTSC-uk. Archiváu dende l'orixinal, el 2006-05-10. Consultáu'l 2 d'ochobre de 2010.
  32. «Official Legend of Zelda GCN Title» (inglés). IGN (25 d'ochobre de 2002). Consultáu'l 2 d'ochobre de 2010.
  33. «Zelda Gets Official Name» (inglés). IGN (2 d'avientu de 2002). Consultáu'l 2 d'ochobre de 2010.
  34. «Zelda Gets US Release Date» (inglés). IGN (4 d'avientu de 2002). Consultáu'l 2 d'ochobre de 2010.
  35. «Zelda producer slags own game» (inglés). Eurogamer.net (25 de xunetu de 2005). Consultáu'l 7 d'ochobre de 2010.
  36. 36,0 36,1 36,2 36,3 «The Legend of Zelda - The Wind Waker Original Sound Tracks» (inglés). Play-asia.com. Consultáu'l 4 d'ochobre de 2010.
  37. 37,0 37,1 37,2 37,3 «[http://www.allmusic.com/album/r1019545 Zelda no Densetsu: Kaze no Tact Original Game Soundtrack]» (inglés). Allmusic. Consultáu'l 4 d'ochobre de 2010.
  38. «The Legend of Zelda: The Wind Waker Original Soundtrack» (inglés). Amazon.com. Consultáu'l 4 d'ochobre de 2010.
  39. 39,0 39,1 «The Legend of Zelda: The Minish Cap» (inglés). Ostproject.co.cc. Archiváu dende l'orixinal, el 30 de payares de 2015. Consultáu'l 4 d'ochobre de 2010.
  40. «The Wind Waker Original Soundtrack» (inglés). Zelda Dungeon. Consultáu'l 10 de marzu de 2010.
  41. 41,0 41,1 «Legend of Zelda ~The Wind Waker~ Original Sound Tracks» (inglés). Soundtrackcentral.com. Consultáu'l 5 d'ochobre de 2010.
  42. (n'inglés) Inside Zelda Part 4: Natural Rhythms of Hyrule. 195. setiembre 2005.  páxs.  56-58. Archivado del original el 2014-08-11. https://web.archive.org/web/20140811172047/http://www.zelda.com/universe/game/twilightprincess/inside04.jsp. Consultáu'l 2017-12-17. 
  43. «The case for cute: Why Wind Waker is the best Zelda ever» (inglés). Destructoid.com. Archiváu dende l'orixinal, el 2010-08-11. Consultáu'l 9 d'ochobre de 2010.
  44. 44,0 44,1 «Full Song List with Secret Songs» (inglés). Smashbros. Archiváu dende l'orixinal, el 2013-05-09. Consultáu'l 2 d'ochobre de 2010.
  45. «The Legend of Zelda: The Wind Waker > User Review» (inglés). HonestGamers.com. Consultáu'l 5 d'ochobre de 2010.
  46. 46,0 46,1 (19 de marzu de 2003). Zelda no Densetsu ~Kaze no Takuto~ Original Sound Tracks. Scitron Dixital Contents Inc. SCDC-250.
  47. «More Zelda for Japan» (inglés). IGN (22 de payares de 2002). Consultáu'l 2 d'ochobre de 2010.
  48. «Nintendo 64DD» (inglés). Giantbomb.com. Consultáu'l 2 d'ochobre de 2010.
  49. «NUS - Nintendo 64» (inglés). Maru-chang.com. Consultáu'l 2 d'ochobre de 2010.
  50. «Zelda. Bonus Disc Coming to US» (inglés). IGN (4 d'avientu de 2002). Consultáu'l 2 d'ochobre de 2010.
  51. «Limited Edition Zelda in Europe» (inglés). IGN (15 d'abril de 2003). Consultáu'l 2 d'ochobre de 2010.
  52. «The Wind Waker sets preorder records» (inglés). Gamespot.com (12 de marzu de 2003). Consultáu'l 4 d'ochobre de 2010.
  53. «Nintendo ships The Wind Waker» (inglés). Gamespot.com (25 de marzu de 2003). Consultáu'l 4 d'ochobre de 2010.
  54. 54,0 54,1 «The Wind Waker - Publicity» (inglés). Zeldauniverse.net (6 d'abril de 2003). Archiváu dende l'orixinal, el 30 de payares de 2015. Consultáu'l 4 d'ochobre de 2010.
  55. «Wind Waker Blows Europe Away» (inglés). Videogamesdaily.com (15 d'abril de 2003). Consultáu'l 4 d'ochobre de 2010.
  56. «The Legend of Zelda The Wind Waker (comercial de TV p'América Llatina)». Youtube (7 de xineru de 2009). Consultáu'l 4 d'ochobre de 2010.
  57. «THE LEGEND OF ZELDA COLLECTOR'S EDITION BUNDLE» (inglés). Samurainintendo.com. Consultáu'l 2 d'ochobre de 2010.
  58. «UK to get Zelda Wind Waker bundle» (inglés). Gamespaper (2 d'abril de 2003). Archiváu dende l'orixinal, el 2008-05-17. Consultáu'l 2 d'ochobre de 2010.
  59. «Zelda Bundle at $99» (inglés). IGN (4 de payares de 2002). Consultáu'l 2 d'ochobre de 2010.
  60. «The Legend of Zelda: The Wind Waker / Metroid Prime» (inglés). Samurainintendo.com. Consultáu'l 2 d'ochobre de 2010.
  61. Wysowski, Steve (13 de xunetu de 2007). «E3 '07: The Director, Phantom Hourglass and Zelda's Future» (inglés). Gamernode. Archiváu dende l'orixinal, el 30 de payares de 2015. Consultáu'l 2 d'ochobre de 2010.
  62. «E3 2004: New Legend of Zelda Details» (inglés). IGN (12 de mayu de 2004). Consultáu'l 2 d'ochobre de 2010.
  63. «Toon Link» (inglés). Smashbros (28 de marzu de 2008). Archiváu dende l'orixinal, el 2008-04-08. Consultáu'l 2 d'ochobre de 2010.
  64. «Trophy List» (inglés). Smashbros. Archiváu dende l'orixinal, el 2009-08-22. Consultáu'l 2 d'ochobre de 2010.
  65. «Sticker List» (inglés). Smashbros. Archiváu dende l'orixinal, el 2012-11-01. Consultáu'l 2 d'ochobre de 2010.
  66. «Pirate Ship» (inglés). Smashbros (1 d'abril de 2008). Archiváu dende l'orixinal, el 2008-04-09. Consultáu'l 2 d'ochobre de 2010.
  67. «Zelda Sells 400,000» (inglés). IGN (18 de febreru de 2002). Consultáu'l 24 de xineru de 2006.
  68. «Wind Waker Tops 560,000 Pre-Orders» (inglés). IGN (12 de marzu de 2003). Consultáu'l 24 de xineru de 2006.
  69. «Guinness World Records: Computer Games (Console systems and games included)» (inglés). Zelda Universe (8 d'abril de 2003). Consultáu'l 13 d'ochobre de 2010.
  70. «Weekly sales history for The Legend of Zelda: The Wind Waker (GC)» (inglés). Vgchartz.com. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2010.
  71. (n'inglés) At Long Last, Nintendo Proclaims: Let the Brawls Begin on Wii!. Nintendo. 10 de marzu de 2008. http://www.nintendo.com/whatsnew/detail/1o0FthaPxTSSeJelWm4Jt8TI0VJlTt5j. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2010. 
  72. Ransom-Wiley, James (26 de febreru de 2009). «Guinness pours out its Top 50 Games of All Time» (inglés). Joystiq. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2010.
  73. Boutros, Daniel (4 d'agostu de 2006). «Super Mario Sunshine» (inglés). A Detailed Cross-Examination of Yesterday and Today's Best-Selling Platform Games páx. 8. Gamasutra. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2010.
  74. 74,0 74,1 74,2 74,3 74,4 74,5 «The Legend of Zelda: The Wind Waker Reviews» (inglés). Metacritic. Archiváu dende l'orixinal, el 2008-05-02. Consultáu'l 5 d'ochobre de 2010.
  75. 75,0 75,1 «The Legend of Zelda: The Wind Waker Reviews» (inglés). GameRankings. Consultáu'l 5 d'ochobre de 2010.
  76. 76,0 76,1 «Zelda Scores Big» (inglés). IGN (11 d'avientu de 2002). Consultáu'l 7 de marzu de 2010.
  77. Reiner, Andrew. «The Legend of Zelda: The Wind Waker review» (inglés). Game Informer. Archiváu dende l'orixinal, el 2004-03-27. Consultáu'l 5 d'ochobre de 2010.
  78. 78,0 78,1 Gerstmann, Jeff (21 de marzu de 2003). «The Legend of Zelda: The Wind Waker review» (inglés). GameSpot. Archiváu dende l'orixinal, el 30 de payares de 2015. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2010.
  79. Williams, Bryn. «The Legend of Zelda: The Wind Waker» (inglés). GameSpy. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2010.
  80. 80,0 80,1 80,2 Casamassina, Matt (21 de marzu de 2003). «Legend of Zelda: The Wind Waker» (inglés). IGN. Consultáu'l 5 d'ochobre de 2010.
  81. «Legend of Zelda: The Wind Waker». Meristation (21 d'abril de 2003). Archiváu dende l'orixinal, el 2010-09-28. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2010.
  82. «Now Playing» (n'inglés). Nintendo Power 167:  páxs.  132. abril 2003. 
  83. S., Greg. «The Legend of Zelda: The Wind Waker» (inglés). 1up.com. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2010.
  84. «The Legend of Zelda: The Wind Waker» (inglés). Toptenreviews.com. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2010.
  85. «The Legend of Zelda: The Wind Waker». Vandal.net. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2010.
  86. «GameSpot's 2003 Game of the Year» (inglés). GameSpot. Archiváu dende l'orixinal, el 30 de payares de 2015. Consultáu'l 5 d'ochobre de 2010.
  87. «The Legend of Zelda: The Wind Waker Second Opinion» (inglés). Gamecritics.com (8 d'abril de 2003). Consultáu'l 7 d'ochobre de 2010.
  88. 88,0 88,1 Dingo, Star (21 de marzu de 2003). «GameCube/Review/The Legend of Zelda: The Wind Waker» (inglés). GamePro. Consultáu'l 5 d'ochobre de 2010.
  89. «Game Developer Choice Awards Archive/Visual Arts» (inglés). gamechoiceawards.com. Archiváu dende l'orixinal, el 2006-02-11. Consultáu'l 5 d'ochobre de 2010.
  90. «7th Annual Interactive Achievement Awards» (inglés). interactive.org. Archiváu dende l'orixinal, el 30 de payares de 2015. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2010.
  91. «The Top 25 GameCube Games of All Time» (inglés). IGN (16 de marzu de 2007). Consultáu'l 18 de marzu de 2007.
  92. «We go hog-wild on Nintendo's latest» (inglés). 1UP.com/EGM. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2010.
  93. «The greatest 200 videogames of their time (p. 3)» (inglés). 1UP.com/EGM. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2010.
  94. (n'inglés) NP Top 200. 200. Febreru 2006.  páxs.  58-66. 
  95. «20-11 Official Nintendo Magazine» (inglés). Official Nintendo Magazine. Consultáu'l 25 de febreru de 2009.
  96. (2010) Nintendo Power 250th issue! (n'inglés). South San Francisco, California: Future US, páx. 46.
  97. (n'inglés)Nintendo Power (248):  p. 72. 2009. 
  98. «IGNcube's 2004 "Die, Tingle, Die! Die!" Campaign» (inglés). IGN. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2010.
  99. Serrano Acosta, Fernando Alberto (21 d'abril de 2003). «The Legend of Zelda: The Wind Waker: el vientu fai historia...». Meristation.com. Archiváu dende l'orixinal, el 2008-12-16. Consultáu'l 26 de xunu de 2011.
  100. «The Legend of Zelda: The Wind Waker Official Strategy Guide for GameCube [Paperback]». Amazon.com. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2010.
  101. «Zelda: Wind Waker Player's Guide [Paperback(inglés). Amazon.com. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2010.
  102. «The Legend of Zelda: The Wind Waker (Prima's Official Strategy Guide) [Paperback(inglés). Amazon.com. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2010.
  103. «ZELDA: THE WIND WAKER - PIGGYBACK'S OFFICIAL STRATEGY GUIDE» (inglés). Piggyback. Archiváu dende l'orixinal, el 2011-07-16. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2010.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]