Nintendo
Nintendo Co., Ltd (任天堂株式会社 Nintendō Kabushiki-gaisha?) ye una empresa multinacional dedicada al mercáu de los videoxuegos y a la electrónica de consumu; con sede en Kioto, Xapón. Foi fundada'l 23 de setiembre de 1889, pol xaponés Fusajiro Yamauchi.[1]
Nintendo empezó fabricando baraxes Hanafuda (tradicionales naipes xaponeses),[2] pa depués evolucionar escontra los xuguetes y acabar convirtiéndose nun referente nel sector de les videoconsoles tantu pol so hardware como pol software que tuvo fabricando a lo llargo de los años. Al pie de máquines como la NES, la Game Boy, la Wii, o la Nintendo DS creó personaxes tan conocíos como Super Mario, Donkey Kong o Pikachu.
La revista especializada BusinessWeek, calificó a Nintendo como una de les empreses más grandes del mundu nel campu d'investigación y desenvolvimientu de videoxuegos, según meyor empresa de negocios.[3] Amás, lidera una clasificación de prestu del veceru 2013 y per delantre d'Apple, según datos de la empresa Forrester Research.[4]Dende 1975 dedicóse a la producción de software y hardware para videoxuegos, creciendo progresivamente hasta convertise na compañía más esitosa na industria, nomada en 2007 como la más cotizada ya influyente del mercáu y la tercera con más valor en Xapón, de más de 85 000 millones US$,[5] vendiendo más de 630,38 millones d'unidaes en hardware y alredor de 3970 millones d'unidaes de software nel mundu enteru.[6]
Historia
[editar | editar la fonte]El so entamu como compañía de cartes
[editar | editar la fonte]La etapa de Fusajiro Yamauchi
[editar | editar la fonte]
El 23 de setiembre de 1889, Fusajiro Yamauchi, un mozu artesanu xaponés decidió abrir una pequeña tienda llamada Nintendo, dedicada a la fabricación y venta d'un popular xuegu de cartes conocíu como Hanafuda.[7] La so ufierta inicial viose completada con otres baraxes, como la dedicada al Hyakunin Isshu.[8] A pesar d'un entamu alentador, les primeres dificultaes nun tardaron en llegar. La fabricación de les cartes yera lenta y costosa y los precios de Yamauchi elevaos. Una vegada adquiríes, y dau l'ámbitu bien llocal nel que se movía la tienda, la durabilidá del productu faía que la tasa de reposición yera escasa, col consiguiente amenorgamientu de les ventes.[8] Pa endrechar la situación, Yamauchi tomó principalmente dos decisiones. Per un sitiu decidió baxar los precios añadiendo a la so gama de productos xuegos de menor calidá que llamó Tengu,[8] y pol otru buscó ampliar la so cartera de veceros. Pa esto últimu, punxo los sos güeyos nes sales de xuegu que crecíen con fuercia nes ciudaes de Kioto y Osaka.[9] Estos llugares movíen grandes cantidaes de dineru en partíes de cartes onde s'apostaben sumes que podíen aportar a bien elevaes. A diferencia de la so vecería habitual, estos negocios sí podíen tar interesaos nuna renovación casi continua de les sos baraxes, evitando asina les suspicacias que xeneraba reutilizar cartes.[9] Los acertaos planteamientos de Yamauchi, recuperaron les ventes y obligar a contratar asistentes pa poder producir más cantidaes de les sos cartes y asina, satisfaer la demanda.[9] Consolidáu nel mercáu de los naipes xaponeses, la moza Nintendo interesar nes cartes occidentales aprovechando que la so producción yera muncho más senciella y económica. Según datos de la mesma compañía, la so primer baraxa occidental foi puesta nel mercáu en 1902,[10] anque otros documentos y teoríes retrasen la fecha hasta 1907, pocu dempués de la guerra ente Xapón y Rusia.[10] Esti contestu bélicu xeneró notables dificultaes a les empreses de la dómina, cuantimás a les del sector del ociu que sufrieron nuevos gravámenes como la conocida como tasa Karuta Zei.[11] La compañía qu'aun así caltúvose a flote llogró roblar un importante alcuerdu con Nihon Senbai (darréu Japan Tobacco) pa la venta conxunta de tabacu y de cartes.[12]
La etapa de Sekiryo Kaneda
[editar | editar la fonte]Cola empresa gociando d'una bona salú financiera, a Yamauchi surdió-y un problema nuevu, el de la so socesión, al escarecer de fíos varones que pudieren siguir col so negociu.[12] Por ello optó por alcordar el matrimoniu de la so fía Tei con Sekiryo Kaneda, emplegáu d'enfotu que poco dempués foi nomáu Direutor Xeneral de Nintendo (1929).[12] Foi sol so mandatu, en 1933, que la compañía rexistróse llegalmente como sociedá coleutiva sol nome de Yamauchi Nintendo.[12] D'igual forma débese-y la construcción de la sede histórica en Kioto.[12]
Curiosamente'l matrimoniu ente Kaneda y la fía de Yamauchi tampoco dio nengún fíu varón xenerando la mesma situación que se diera años tras. La solución nun foi distinta y decidieron casar a la so fía Kimi con Shikanojo Inaba, artista que collaboraba na confección de les cartes.[13] Ellos sí tuvieron un fíu varón, Hiroshi. La cadena socesoria entamada por Sekiryo Kaneda con Inaba primeru y el so fíu Hiroshi dempués, paecía polo tanto asegurar l'aportar de la empresa. Sicasí nun foi asina yá que Inaba decidió non solo abandonar la compañía, sinón tamién a la so familia, sumiendo darréu.[13]
Con Kaneda al mandu una y bones la mocedá de Hiroshi faía invidable cualquier socesión, Xapón entró nel periodu de la Segunda Guerra Mundial. Esti contestu, y más cola derrota posterior xaponesa, foi especialmente negativu pa la compañía yá que la sociedá nipona dio'l llombu a esti tipu d'actividaes lúdiques priorizando otres necesidaes.[14] Pa solliviar la situación Nintendo trató d'atopar nuevos mercaos buscando veceros nos países que nun fueren afeutaos pol conflictu o que salieren bien paráu d'él. Crear a estos efeutos una filial llamada Napoleón que nun dio los resultaos esperaes.[14] Aun así, la empresa llogró salir alantre, en parte ayudada pola inyeición económica que supunxo la boda del nuevu Hiroshi con Michiko Inaba, que provenía d'una familia adinerada.[14] En 1947, la compañía enllantó'l trabayu en cadena, amás de reorganizar la so producción pa faela más efeutiva no que siguíen siendo los sos dos principales llinies de negociu les cartes xaponeses y les occidentales. Sicasí, en plenu llabor de reactivación del negociu, Kaneda careció, forzando la so socesión.[15]
Nintendo evoluciona sol mandatu de Hiroshi Yamauchi
[editar | editar la fonte]En marzu de 1949, Hiroshi Yamauchi pasó a ser el tercer Direutor Xeneral de Nintendo. Pa ello tuvo qu'abandonar la so carrera en Waseda onde estudiaba Derechu. La so primer gran decisión tomar en 1951, al crear Nintendo Koppai fundiendo nella Yamauchi Nintendo (la Nintendo orixinal fundada pol so güelu) y Marufuku (marca creada en 1947 al envís d'ampliar el negociu).[16] Al añu siguiente decidió ampliar la sede de la empresa, amás de centralizar tola producción nun únicu puntu. La sede de Kioto aumentó'l so tamañu hasta los 5 000 metros cuadraos.[16] Avezaos a una direición más cautelosa y conservadora, una parte de los emplegaos de la compañía vio con esmolición les nueves midíes. Dambes partes entraron en conflictu y la situación derivó nuna convocatoria de fuelga xeneral.[17] Lloñe de dexar el nuevu presidente caltuvo'l pulsu y munchos trabayadores fueron a cencielles despidíos.[17]
En 1953, Nintendo empezó a usar el plásticu, abandonando adulces el papel na impresión de les sos naipes.[17] El nuevu material dexaba cartes más duraderes, más resistentes y menos propenses a engurriase o doblar. Por contra riquíen un procesu más lentu d'ellaboración debíu al mayor tiempu d'ensugáu.[18] A diferencia del papel, el plásticu nun absorbía la tinta. Aun así, y del so mayor preciu, el cambéu foi bien acoyíu pol mercáu.[18]
Superada la posguerra, la sociedá xaponesa y la so economía fueron recuperándose progresivamente. Nesi momentu históricu, a final de la década de los 50 surdió con fuercia n'Estaos Xuníos la figura de Walt Disney.[18] Hiroshi Yamauchi, vio ende una oportunidá de negociu yá que personaxes como Mickey Mouse yeren un reclamu perfectu pa nueves baraxes empobinaes al públicu infantil. L'alcuerdu nun pudo ser más positivu pa Nintendo, 1961 cerró con 1,5 millones de cartes vendíes y una cuota de mercáu del 80%.[19] La primer campaña publicitaria en televisión de la compañía, aprovechando l'incipiente pero puxante negociu televisivu, tuvo bona culpa d'ello.[19] Aguiyonada polos bonos resultaos la empresa empezó a cotizar en bolsa, mientres les sos resultancies ameyoraben añu tres d'añu hasta algamar los 150 millones de yenes de beneficios en 1964.[20] De nuevu, la empresa camudó de nome, la denominación Nintendo Koppai pasó a ser a cencielles Nintendo al que se xunía la so forma xurídica (Co., Ltd) n'occidente y (kabushiki gaisha) en Xapón.[20]
Anque la compañía vivía un momentu de prosperidá y bonanza económica, les cartes Disney y productos derivaos facer bien dependiente del mercáu infantil. Esta situación yera entá mayor por cuenta de que les ventes de Hanafuda, más enfocaes escontra un públicu adultu cayeren notablemente porque la sociedá xaponesa prefería otros pasatiempos como'l pachinko, los bolos o les salíes nocherniegues.[19] Por ello, cuando les ventes de baraxes Disney empezaron a amosar signos d'escosamientu, Nintendo diose cuenta de que nun tenía alternatives reales cola que palíar esa situación. Nin eventos como los Xuegos Olímpicos de Tokiu y los sos productos asociaos llograron recuperar les ventes.[20] La compañía entró en crisis y les sos aiciones sufrieron un notable retrocesu nel mercáu bursátil.[21]
Esta situación foi la que llevó a Yamauchi a buscar nueves llinies de negociu qu'alloñaben la compañía de los sos mercaos tradicionales y qu'en gran midida resultaron fallíos.[22] El primer intentu foi una incursión nel mercáu de l'alimentación col enfotu de vender arroz instantáneo por aciu una empresa llamada San.o Shokunin que tamién punxo en venta sopes de fideos o condimentos.[22] El segundu intentu, abondo más polémicu, foi una cadena de "hoteles del amor" pensáu por que les pareyes xaponeses pudieren disponer d'habitaciones onde tener mayor intimidá nes sos rellaciones.[22] Un tercer intentu tuvo llugar en sector del tresporte al traviés d'una empresa de taxis llamada Daiya. A diferencia de los anteriores casos, la iniciativa sí tuvo un entamu prometedor pero desencuentros colos sindicatos locales obligaron a Yamauchi a vender la so participación nel negociu.[22]
Los primeros xuguetes y la llegada de Gunpei Yokoi
[editar | editar la fonte]
Per primer vegada dende la so creación Nintendo tenía deldes y el so negociu orixinal yera l'únicu que la caltenía a flote.[22] Magar los intentos por buscar nuevos mercaos nun dieron la resultancia esperada, sí sirvieron a Yamauchi pa dase cuenta de que nun cuntaba colos collaboradores abondos como pa llanzase nesti tipu d'aventures y de que los xuegos siguíen siendo'l sector onde meyor movíense.[22] Aparcaes les aventures, Nintendo tornó polo tanto al so nichu comercial preferíu y llanzó xuegos de mesa clásicos como'l shogi, el go o'l mahjong.[23] Siguiéronlu más xuegos estranxeros llograos so llicencia y vendíos so la marca Nippon Game.[23] Nun foi sicasí hasta 1966 que la empresa llogró salir del bache na que taba. Llograr gracies a la Ultra Hand, un nuevu xuguete escurríu pol mozu Gunpei Yokoi. Esti singular artiluxu en forma de brazu estensible llogró vender 1,2 millones d'unidaes y llevó al so creador al puestu d'inxenieru xefe de la compañía.[24] Sofitándose en Hiroshi Imanishi, Yamauchi decidió reorganizar la compañía en tres árees. Dos dedicar a les cartes xaponeses tradicionales y una tercera aprovecharía l'inxeniu de Yokoi na creación de xuguetes. [24] Esta última seición nun tardaría en dar nueves allegríes a la empresa yá que tres la Ultra Hand de 1966, en 1968 llegó la Ultra Machine (un llanzador de boles de ping pong que los neños usaben pa prauticar ensin riesgu béisbol). En trés años vendiéronse, más de dos millones unidaes.[24]
Nintendo consiguiera por fin diversificar el so negociu y yá nun dependía puramente de la venta de cartes. Magar ello, siguía tando bien lloñe de les grandes xugueteres xaponeses del momentu.[25] Empreses como Bandai o Takara, líderaban cómodamente'l mercáu.[26] Ye ende onde surdió la idea d'incorporar elementos electrónicos a los xuguetes. El primer intentu nesi sentíu foi'l Love Tester (1969).[26] Empobináu a un públicu más adultu, l'aparatu sirvir de dos boles metáliques que teníen de garrar los participantes y que-yos conectaben a una pantalla central onde una aguya indicába-yos el so grau d'afinidá.[26] El productu foi bien recibíu y xunto a otros xuguetes como'l Ultra Scope o'l Lefty RX fueron afitando a Nintendo nel sector. Con sofitu de la compañía Sharp, Yamauchi dio'l so siguiente pasu y facer poniendo nel mercáu unes pistoles de lluz nes que trabayaron Gunpei Yokoi y Masayuki Uemura, esti postreru, abandonaría pocu dempués Sharp pa convertise n'otra pieza clave de la gran N.[26] Per primer vegada, un xuguete yera capaz de llanzar un rayu de lluz invisible que al impautar nun receptor certificaba la puntería de la so utilizador.[26] Puestes nel mercáu a un preciu de 4 000 yenes, les pistoles llograron vender más d'un millón d'unidaes.[26] Nintendo sacó entós una versión ameyorada llamada Custom, onde l'algame aumentar hasta los 100 metros. Ta versión, más fiable que l'anterior, acabó retirada del mercáu debíu principalmente al so eleváu costu (7 500 yenes, 14 500 si'l comprador prefería un diseñu en forma de fusil).[27]
A pesar del contratiempu de la serie Custom, los bonos númberos de la serie orixinal dexaron claro a Yamauchi qu'esti yera'l camín a siguir. D'esta forma, en 1971 la compañía punxo en funcionamientu un proyeutu muncho más ambiciosu, un simulador de tiru al platu llamáu Laser Clay Shooting System qu'aprovechaba'l tirón de les máquines arcade de la dómina.[28] Pa la ocasión nun se llindó a crear el simulador, sinón qu'adquirió toa una rede de locales onde los veceros podíen competir contra otros xugadores. El valumbu del proyeutu que goció de gran popularidá, obligó a crear una filial llamada Nintendo Leisure System Co., Ltd que s'encargaba de tola infraestructura necesaria.[29] Por desgracia pa la compañía, lo que paecía un negociu redondu acabó atayándose pola crisis del petroleu de 1973.[29] Esta crisis llevó a los xaponeses a retayar los sos gastos especialmente nos sectores menos indispensables afectando de llenu al sector del ociu.[29] Nintendo tornó a les deldes y el so filial Nintendo Leisure System Co., Ltd entró en quiebra y foi liquidada.[29] En 1974, nun contestu daqué más positivu, poner al mercáu la Mini Laser Clay. Esti últimu productu nun faía más que combinar les Laser Clay, coles pistoles de lluz pa poner a la venta daqué que fora más algamadiza a los bolsos de los xaponeses. Con tou, Nintendo siguía interesada nel mundu de les máquines recreatives pero tamién sabía que nun se podía arriesgar a inversiones como antaño. Por ello'l so siguiente movimientu foi una máquina más económica llamada Simulation System Wild Gunman.[30] Nella'l xugador usaba un revólver col que tenía de ganar los duelos que-y plantegaba la recreativa. P'ameyorar l'ambientación disponía de video y soníu.[31] Na mesma llinia fueron saliendo al mercáu Shooting Trainer (1976) y New Shooting Trainer (1978).[31] D'esa mesma dómina son tamién Skyhawk, un simulador d'aviones de combate (1976) y Battle Shark, qu'asemeyaba combates navales (1977).[31]
Industria del videoxuegu
[editar | editar la fonte]Nel branu de 1972, n'Estaos Xuníos, poner a la venta la videoconsola Odyssey realizada por Magnavox.[32] Empecipiar d'esta manera lo que más tarde se consideró la primer xeneración de videoconsoles.[33] El famosu pong, un senciellu xuegu de tenis de mesa convertir n'ineludible nes distintes máquines que diben saliendo al mercáu.[33] El mercáu xaponés nun quedó fora d'esti fenómenu y en 1973, compañíes como Sega y Taito sacaron les sos propies versiones.[34] Nintendo facer abondo más tarde, en 1977.[33] Pa ello sacó la Color TV Game en collaboración con Mitsubishi Electric y Ricoh.[35] Anque la primera videoconsola de Nintendo llegaba daqué más tarde que'l so competidores ufiertaba ente 6 y 15 variantes del pong (según el modelu) y gráficos en color (frente al blancu y negru de los sos rivales).[35] Por si esto fuera pocu, el preciu de venta afitáu ente 9 800 y 15 000 resultó bien curiosu.[35] Ciertu ye que la versión más algamadiza, amás de menos xuegos, nun disponía de cable d'alimentación y ufiertaba un peor control.[36]
El primer videoxuegu fechu por Nintendo foi un arcade de 1978 llamáu Computer Othello,[34] tres él llegarón más títulos como Block Fever,[34] Xérif o Monkey Magic.[34] Esi mesmu añu vieno tamién marcáu pola llegada de Space Invaders. Esti senciellu matamarcianos escurríu por Taito llogró un ésitu ensin precedente en Xapón.[34] Nintendo, qu'años tras si mercara la llicencia del Pong, optó nesti casu por crear la so propia versión llamada Space Fever.[34] Esto supúnxo-y un conflictu xudicial con Taito, que tamién demandó otres munches empreses por copiar los sos diseños, del cual la compañía de Kioto resultó indemne por cuenta de la escasa proteición que la llexislación de la dómina ufiertaba al novedosu sector de los videoxuegos.[37]
Los primeros años de la década de los 80 vieron como la división de videoxuegos de Nintendo (liderada por Yokoi) creaba dalgunos de los más famosos títulos d'arcade. El popular Donkey Kong foi creáu en 1981, con Miyamoto como principal creador del xuegu, siendo lleváu a los arcades y a delles consoles (Atari 2600, Intellivision, ColecoVision... anque Nintendo polo xeneral nun taba arreyada col treslláu a cada consola). Esti sistema de llanzamientu sería usáu munches vegaes polos xuegos d'arcade de Nintendo d'esa dómina, incluyíu l'orixinal "Mario Bros." (nun confundir col "Super Mario Bros."). En paralelu a esta gran actividá de llanzamientos en arcade y consoles, Nintendo taba probando suerte nel área de los xuegos electrónicos portátiles, cola so llinia de Game & Watch.
La serie Nintendo Game & Watch (máquines con pantalles LCD y con solamente un xuegu caúna) foi creada pol visionariu Gunpei Yokoi, a partir d'una idea que se-y asocedió en viendo nun tren a un aburríu home de negocios, que mataba'l so tiempu xugando colos botones d'una calculadora de bolsu. Estes pequeñes consoles fueron les responsables de la invención del pad (llamáu vulgarmente "cruz", "cruceta" o "palanca"), que impúnxose na gran mayoría de controles y que yera ideal pal control de xuegos en 2 dimensiones. Nel presente tolos controles de les consoles caltienen el clásicu pad. Les "Game & Watch" fueron los precursores de les actuales consoles portátiles, y anguaño solo pueden consiguise en sitios de puya como preciaos artículos pa coleicionistes.
En 1966, Minoru Arakawa creó Nintendo of America.
La Nintendo Entertainment System y la crisis del videoxuegu de 1983
[editar | editar la fonte]De primeres de la década de los añu 80 la compañía que yá tenía cierta esperiencia na tema de les máquines recreatives y esfrutaba del bon rendimientu de les Game & Watch decidió dar un pasu más na so estratexa empresarial. Magar les yá mentaes Game & Watch cumplíen cola so función teníen una gran llimitación yá que solo permítian xugar a un únicu xuegu. La idea de la compañía yera salvar esi problema y faelo con un dispositivu que pudiera popularizase nos llares de los xaponeses. Masayuki Uemura foi l'encargáu de trabayar na idea.[38] En refugando dellos prototipos descomanadamente complexos y que dispararen el costu del productu, en 1982 Uemura llogró asitiar una base sobre la cual trabayar.[38]
El 15 de xunetu de 1983, y a un preciu de 14 800 yenes, poner a la venta la Nintendo Family Computer o Famicom.[38] Acompañar tres juegos. Magar el llanzamientu cumplió coles mires de la compañía, un fallu téunicu na placa base obligó a detener la producción pa poder sustituyir esi componente nes máquines que se taben fabricando.[38] Aun así, les ventes de les videoconsoles nun se vieron perxudicaes por demás y en 1984 yá superaba en cuota de mercáu a la SG-1000 de Sega,[38] empecipiando una llarga historia de competencia mutua que duraría más d'una década. Asitiada nel mercáu llocal, Nintendo decidió poner los sos güeyos nel otru gran mercáu de los videoxuegos, el de los Estaos Xuníos. Pa facilitar la llegada de los sos productos empecipió negociaciones con Atari, empresa dominante del sector. La compañía norteamericana consideró oportunu que la Famicom recibiera dalgún cambéu antes de ser vendida en Norteamérica. Amás de rebautizarla como Nintendo Advanced Video Gaming System encamentó l'usu de joysticks en llugar del clásicu mandu de la consola y añadió-y un tecláu.[38] Esti modelu anque se llegó a construyir ya inclusive s'espunxo na Feria d'Electrónica de Consumu que se celebró en 1984 en Chicago enxamás se punxo a la venta al atayase les negociaciones ente Atari y Nintendo.[38] El desencuentro ente dambes compañía asitiar nun contestu especialmente sensible pa la industria del videoxuegu, yá que 1983 y 1984 tuvieron marcaos por una fonda crisis que punxo en peligru tou la industria del videoxuegu nos Estaos Xuníos y qu'afectó especialmente a Atari.
Aprovechando la solidez de la Famicom en Xapón, Nintendo optó finalmente por sacar pelos sos propios medios la so versión norteamericana. Magar nun yera idéntica a la Famicom, tampoco se paecía a la versión propuesta por Atari. D'esta forma, en 1986 salía al mercáu la Nintendo Entertainment System o NES. Este mesmu nome foi l'usáu nes salíes europees de la consola.
Como yera habitual colos productos d'ésitu nel sector, la NES y los sos xuegos empezaron a ser copiaos de forma masiva. Pa tratar d'apangar en parte los efeutos negativos qu'ello tenía pa la compañía, Nintendo creó'l Official Nintendo Seal of Quality,[38] un sellu carauterísticu que s'añedir a los productos de la marca pa señalar al comprador que taba ante un orixinal. Otramiente, el chip 10NES que s'usó principalmente nel mercáu norteamericanu, pretendía evitar que la consola funcionara con xuegos que nun fueren oficiales.[38]
La NES foi'l puntu de partida de delles de les sagues más conocíes de Nintendo, como Mario Bros. , The Legend Of Zelda, Donkey Kong, Mega Man o Metroid
La Game Boy y la Super Nintendo Entertainment System, Nintendo apodera'l mercáu
[editar | editar la fonte]
En consiguiendo una videoconsola doméstica capaz de xugar a tou tipu de xuegos, el siguiente pasu de Nintendo foi faela portátil auniendo les virtúes de les Game & Watch coles de la NES.[39] Gunpei Yokoi, al frente del Nintendo Research & Development 1 encargar del proyeutu y en 1989 Nintendo punxo a la venta la Game Boy.[40] A pesar del so aspeutu toscu, del so pesu (casi 400 gramos) o de la so pantalla monocroma la consola llogró acopar gran parte de les ventes nel so sector, alcanzáu valores d'hasta'l 85 % de cuota de mercáu.[41] Alternatives como la Lynx de Atari o la Game Gear de Sega a pesar de los sos diseños más depuraos y de les sos mayores pantalles a color nun llograron ser un peligru pa la portátil de Nintendo yá que toes estes ventayes téuniques redundaben nun doble problema: un mayor preciu de venta y una menor autonomía debíu al eleváu gastu en piles.[41] Si esto fuera pocu, xuegos como'l Tetris, la saga Pokemon, el Gargoyle's Quest o les respeutives versiones portátiles de Mario, Zelda o Donkey Kong dispararon entá más les ventes.[42]
Cola NES y la Game Boy liderando mercaos tan importantes como'l xaponés o'l norteamericanu, Nintendo adoptó una política conservadora enfocada a aprovechar al máximu la so privilexada situación.[43] Foi Sega, en 1988 la que trató de romper esa hexemonía llanzando la so videconsola Sega Mega Drive o Genesis n'América.[43] Nintendo viose obligada a responder porque'l so sistema de 8 bits taba empezándose a quedar desfasáu frente a los 16 bits de la competencia y púnxose a trabayar na socesora de la NES. D'esta forma, a finales de 1990 llegó a Xapón la Super Famicom, clara evolución de l'anterior Famicom. Otramiente, n'occidente, falar de Super Nes. La coesistencia nel mercáu de dambes consoles xeneró una intensa batalla comercial y publicitaria ente Nintendo y Sega.[43]
Finalmente Nintendo foi quien atinó na so política, la SNES convertir na consola más esitosa de la era de los 16-bits, vendiendo más de 49 millones d'unidaes a nivel mundial.[44]
De la dómina de Super NES son dellos xuegos tan destacaos como: Super Mario World (1991), Super Mario Kart, Street Fighter 2, The Legend of Zelda: A Link to the Past, Pilotwings, Mario Paint (1992), Star Fox, Donkey Kong Country (1994) o Super Mario World 2: Yoshi's Island.
El primer gran revés nel sector: el Virtual Boy
[editar | editar la fonte]
En 1995, Nintendo, siguiendo los conseyos de Gunpei Yokoi, llanzó Virtual Boy. Esta obra de Gunpei Yokoi marcó'l primer fracasu de la compañía, magar en sí mesmu yera innovador, tenía delles contras que-y torgaron l'ésitu. Ente elles destacábase, por casu, que les revistes especializaes nun podíen publicar material promocional con imáxenes de los xuegos, yá que yera imposible reproducir les imáxenes 3D. Tampoco podía catalogase con facilidá porque nun yera una consola portátil por cuenta de que puede xugase solamente si ta posada sobre una mesa, pero como consola de sobremesa yera pocu potente y nun tenía salida a la TV. A muncha xente resultába-y incómodu los xuegos en colloráu y negru y a más d'unu causába-y maréu. Amás d'estos problemes, atopábase constantemente con torgues mercantiles, que complicaron más a la Virtual Boy. Tan solo llegar a llanzar 22 títulos. La máquina tien gran valor ente los coleicionistes.[45] La consola nun llegó a Europa, y solo comercializóse mientres 1995.
La Nintendo 64 y el proyeutu fallíu con Sony
[editar | editar la fonte]
Debíu al gran rendimientu que-y daba la Super Nintendo, la compañía amosóse reticente a sustituyila asina que buscó delles víes p'allargar la so vida útil. Unu de los sistemes usáu foi incorporar chips como'l Super FX a los cartuchos de los xuegos p'ameyorar les prestaciones de la máquina. Nesi mesmu sentíu, la compañía plantegóse la posibilidá d'añader un llector de discos ópticos a la videoconsola. Pa ello, Nintendo poner en contautu con Sony,[46] la cual yá apurría-yos chips d'audiu. Dambos presentaron una estensión pa la Super NES que se fixo pública en 1991.[46] Sicasí, l'alcuerdu ente dambes acabóse rompiendo porque Nintendo entendió que vencía escesivos derechos a Sony, cola consiguiente perda de beneficios. Aun así, Nintendo nun refugó la idea y buscó un nuevu sociu: Philips.[46] Del nuevu alcuerdu deriváronse unos cuantos xuegos Nintendo pa la videoconsola CD-i de Philips pero'l llector de CD pa SuperNintendo, finalmente nunca llegó a realizase, yá que Nintendo decidió sacar una videoconsola totalmente nueva y que solo lleera los sos tradicionales cartuchos. Esta decisión tuvo notables consecuencies pa la industria porque Sony tomóse como una falta l'abandonu del proyeutu y el cambéu de sociu comercial, acusando a Nintendo d'axustar a los sos llombos y acabó llanzando al mercáu la so propia máquina, la PlayStation.[46]
L'anterior situación retrasó la Nintendo 64, la socesora de la SuperNES hasta 1996. Magar yera tecnológicamente cimeru en casi tolos aspeutos a les sos competidores pola so calidá téunica y unos accesorios innovadores, como los mandos con vibración, sticks d'un deu pa xuegos en redolaes tridimensionales y 4 puertos de mandos por que pudieren xugar 4 xugadores, salió tarde y viose perxudicada por siguir apostando polos cartuchos en llugar de los CD. Esi aspeutu fizo que dellos xuegos como'l Final Fantasy VII que primeramente diba salir pa Super Nes, y depués en Nintendo 64 acabara na PlayStation porque'l so conteníu nun entraba nun cartuchu.
Entá con ello, la videoconsola cuntó con xuegos tan destacaos como: The Legend of Zelda: Ocarina of Time, The Legend of Zelda: Majora's Mask, Donkey Kong 64, GoldenEye 007, Star Fox 64, Mario Kart 64, Wave Race 64, Perfect Dark y Super Smash Bros..
A la fin de la xeneración, la Nintendo 64 vendiera casi 33 millones d'unidaes en tol mundu, lloñe de les cifres de los sos anteriores sobremesas.
La GameCube
[editar | editar la fonte]
Tres la trayeutoria en ventes de la Nintendo 64, en payares de 2001, Nintendo llanzó la so nueva consola de sobremesa, la GameCube, una consola de sesta xeneración que tendría que andar a la tema principalmente cola PlayStation 2 de Sony, la Xbox de Microsoft y la Dreamcast de Sega. Enforma camudara la situación del sector dende la dómina na que tanto la NES como la Super NES apoderaben el mercáu y onde Sega yá nun yera'l principal competidor de la compañía de Kioto.
Con GameCube, Nintendo abandonó'l cartuchu per primer vegada pero siguió negándose a adoptar formatos de discos ópticos más tradicionales como'l CD o'l DVD. A cambéu optó pol GOD (GameCube Optical Disc), un formatu de MiniDVD esclusivu con una capacidá d'aproximao 1,6 GigaBytes de datos pa los sos xuegos. Mientres otres consoles sufríen un altu nivel de piratería, Nintendo pensaba que'l so singular formatu propietariu facer más difícil. Per primer vegada tamién, una consola de Nintendo podía conectase a internet anque esa faceta foi pocu aprovechada y yera conectable colos sos portátiles, cola Game Boy Advance pa ser exactu. Sicasí, Nintendo foi demasiáu conservadora con esta consola porque la so ideoloxía basar en faer una consola pa xugar solamente, polo qu'esanició les capacidaes multimedia nun reproducía películes nin música, a diferencia de los sos rivales. A cambéu pudo ufiertar un preciu menor de venta. GameCube foi xunto a la consola de Microsoft, la consola más potente del so momentu y tuvo la so cuota de mercáu en redol al 20%, paecíu al de Xbox, pero bien inferior a PlayStation 2. La cantidá de consoles cúbiques vendíes a nivel mundial ye de cerca de 22 millones, siendo superada por Xbox y PlayStation 2.
Ente los sos xuegos más notables pueden citase: Metroid Prime, Super Smash Bros. Melee, The Legend of Zelda: The Wind Waker o Resident Evil 4. Esti postreru foi primeramente esclusivu de la consola nel marcu d'un alcuerdu Nintendo-Capcom llamáu Capcom Five. Esi alcuerdu buscaba recuperar pa Nintendo el sofitu de determinaes desarrolladoras de videoxuegos (third parties) que perdiera na dómina de N64.[47] Esti problema caltener nel futuru faciendo que les consoles de Nintendo, especialmente les sobremesas, dependan en gran media de los sos xuegos ensin poder cuntar con munchos desarrollos multiplataforma.
La llegada de Satoru Iwata. El resurdir con Wii y Nintendo DS
[editar | editar la fonte]
El 31 de mayu de 2002, tres 53 años nel cargu, Hiroshi Yamauchi presentó la so dimisión. Per primer vegada na historia, daquién que nun teníen nenguna rellación cola familia Yamauchi aportaba a la presidencia. L'escoyíu foi Satoru Iwata, home de la casa, que tenía por delantre caltener el dominiu de la compañía nel sector portátil al empar que tenía de recuperar el terrén perdíu con Nintendo 64 y Game Cube.
El 12 de marzu de 2005 n'Europa (payares de 2004 n'América y avientu de 2004 en Xapón), Nintendo volvió revolucionar el mercáu portátil presentando la so nueva consola, Nintendo DS, ente que la so competidora, Sony, sacó'l so primera portátil, PSP, en setiembre.
Intenta introducir nuevos conceutos nel mundu de los videoxuegos al incluyir dos pantalles (una d'elles táctil), reconocencia de voz, software de comunicación integráu y posibilidaes de comunicación multixugador de manera inalámbrica con una sola tarxeta de xuegu pa tolos xugadores. La estética de la consola apuerta direutamente de la primer consola portátil sacada por Nintendo pola dómina de los 80. Amás traía un sistema na parte inferior capaz de lleer los cartuchos de GBA (Game boy Advance, ver Game Boy, estremáu de riba) que la faía más jugables los xuegos de GBA yá que traía meyores gráficos, meyor llume, y un retocáu de colores.
Wii ye'l nome de la videoconsola de séptima xeneración de Nintendo, que ye la socesora de, la entós fracasada, Nintendo GameCube. Foi conocida enantes col nome en clave Revolution, que, según Nintendo, dictaba "la direición na que la compañía dirixíase". Gráficamente inferior a toles consoles de la so xeneración, cabo destacar que Wii foi la primer consola de sobremesa de Nintendo que nun llevó la pallabra "Nintendo" nel nome sinón que se llamó namái Wii. La principal carauterística de Wii ye'l control inalámbricu de la consola, bautizáu como Control Remotu Wii (Wii Remote o Wiimote, n'inglés) pola so paecencia a un control remotu de TV, que ye capaz de detectar el movimientu y rotación nun espaciu de tres dimensiones. El mandu dispón de funciones de vibración ya integra amás un altavoz. Otru aspeutu importante de la consola foi la manera "suspendíu" WiiConnect24, que dexa recibir mensaxes y actualizaciones al traviés d'Internet con un consumu d'enerxía bien baxu.
La videoconsola foi concebida nel añu 2006. Acorde a una entrevista con Shigeru Miyamoto, el conceutu centrar nuna nueva forma d'interaición col videoxuegu.
Nintendo desveló'l sistema sol nome Revolution na conferencia pa la prensa del E3 2005, ente que'l prototipu del mandu foi desveláu pol presidente de Nintendo, Satoru Iwata, mientres la conferencia que dio na edición del 2005 del Tokyo Game Show.
Dende'l so llanzamientu hasta l'actualidá, Wii foi la consola más vendida de la so xeneración, faciendo que Nintendo calténgase a lo cimero del podiu hasta esa fecha. Pa ella hanse concebíu grandes xuegos como The Legend of Zelda: Twilight Princess, Metroid Prime 3: Corruption, Super Mario Galaxy, Super Mario Galaxy 2, Super Smash Bros. Brawl, Mario Kart Wii, Red Steel, Red Steel 2, Madworld, The Legend of Zelda: Skyward Sword y numberosos títulos más que fueron aclamaos pola crítica y el públicu polo xeneral. Según una serie de xuegos que fueron la imaxe de la consola como Wii Sports y la segunda parte Wii Sports Resort, Wii Play, Wii Fit y Wii Fit Plus, Wii Music y Wii Party, ente otros. Estos xuegos carauterizar por ser simples, tanto visualmente como na so fabricación, lo que supón un baxu costu de producción y baxu costu pal comprador (dalgunos como Wii Play o Wii Fit tienen un preciu paecíu a otros xuegos de les competidores a pesar de llevar periféricos incluyíos), según la casi falta del usu de botones pos funcionen principalmente coles especialidaes de detección de movimientu del mandu. Dalgunos d'estos xuegos tuvieron nel TOP 10 de munchos países enforma tiempu depués el so llanzamientu, compitiendo con xuegos qu'acababen de salir al mercáu. Otru detalle a destacar ye que Nintendo non solo lideró'l mercáu de videoxuegos gracies a esta consola, sinón qu'amás-y dexó caltenese ente les empreses de mayor valor en bolsa de Xapón.
Nel 2013, llanzóse una nueva revisión d'esta videoconsola: Wii Mini, muncho más llixera que l'anterior y con casi'l mesmu tamañu del so mandu.
La Wii U y la Nintendo 3DS
[editar | editar la fonte]
El 15 de xunu de 2010 presentar nel discursu de Nintendo na Electronic Entertainment Expo la videoconsola 3DS, cola cual puede xugase a xuegos y ver películes en 3D. Amás, la nueva pantalla ufierta imáxenes estereoscópiques ensin necesidá de gafes especiales pa esfrutar del efeutu 3D, incorpora una pantalla táctil, Wi-Fi, sensor de movimientu con xiroscopiu de tres eje y acelerometro de tres eje. La consola tamién incorpora la captura d'imáxenes en 3D gracies a dos cámares esteriores. Inclúi tamién una consola virtual, pa esfrutar los clásicos de Gameboy enfrescaos en 3D. Tamién inclúi xuegos de realidá aumentada y puede esfrutase de películes en 3D, amás de videos y series na canal Aardman. Foi llanzada en febreru de 2011 en Xapón y un mes dempués n'América y Europa. A finales de 2011 llegó a los 12 millones d'unidaes vendíes, superando a la so predecesora nel primer añu de vida.
La consola mientres los sos primeros díes de venta tuvo una bona receición vendiendo nel so primer día 374 000 consoles, pero a partir de la tercer selmana empezó a entrar nuna fuerte crisis yá que taba perdiendo usuarios y les sos ventes fueron baxes, siendo la primer selmana d'agostu la más baxa de toes con unes 90 000 unidaes, la principal causa yera'l probe catálogu de xuegos, l'altu preciu y la fortaleza del yen dempués del terremotu de Xapón. Nintendo tuvo que baxar el preciu de la 3DS nun 35%, vendiéndose progresivamente hasta superar llargamente'l millón d'unidaes selmanalmente. Amás nel E3 2011 anunciáronse xuegos como Mario Kart 7, Super Mario 3D Land, The Legend of Zelda: Ocarina of Time 3D, Star Fox 64 3D, Tetris: Axis, Resident Evil: The Mercenaries 3D y munchos más qu'aumentaron les ventes de la consola.
Wii U ye'l nome de la octava videoconsola de sobremesa de Nintendo y socesora de la Wii, amás de ser la primera con gráficos en alta definición. El so nome en clave foi Project Café. El sistema foi llanzáu mundialmente dende 18 de payares de 2012 (EE. XX. y Canadá) hasta la viéspora de Navidá (Perú). Antes revelar na Esposición d'Entretenimientu Electrónica 2011, onde les especificaciones del sistema dar a conocer. Finalmente presentóse nel Consumer Electronics Show 2012, a pocos díes del so llanzamientu.
"Wii" ye la parte del nome que lu fai continuista de la so predecesora (we, nós n'inglés), pero'l términu "O" simboliza you (tu n'inglés) tratando de sumar una esperiencia en solitariu al xuegu en grupu: unu utiliza'l nuevu mandu como si tratar d'un solu xugador, pero frente a la televisión hai más xugadores xugando nel mesmu campu, camudando'l sentíu de la xugabilidá en solitariu.
El 25 d'abril de 2011, Nintendo llanzó un comunicáu oficial anunciando un sistema que sería'l socesor del Wii. Ellos coles mesmes anunciaron que diba ser lliberada en 2012, y que tuvo presente nel E3 2011 (xunu 7-9).
El 7 de xunu de 2011, mientres la conferencia celebrada pola compañía mientres el E3, foi presentada oficialmente. Ye totalmente compatible cola Wii y los sos accesorios. Amás, inclúi la rede social Miiverse.
Lo más innovador (pero non tan sorprendente como'l Wiimote de Wii), ye'l so GamePad, un mandu tipu tableta qu'incorpora una pantalla táctil de 6,2 pulgaes (desenvueltu pola inspiración na lluz qu'emitía la consola Wii cuando se recibíen mensaxes, dándose cuenta de qu'esta téunica podría ser más completa y de más información pal usuariu). Dexa xugar a los xuegos de la consola ensin necesidá d'una televisión. Cuenta amás con un micrófonu, altavoces, barra de sensores, xiroscopiu, y una cámara frontera, que dexa elementos de realidá aumentada.Nel 2012, foi consideráu dispositivu electrónicu del añu dempués del iPhone 5, pola revista TIME.[48]
Les aiciones de Nintendo cayeron casi un 10% nos dos díes siguientes a la presentación de la consola hasta niveles ensin ver dende 2006, ganando en ventes 165 millones d'euros.[49] Dalgunos amosaron cierta decepción a la inclusión d'una pantalla táctil, afirmando por ello que'l mandu sería menos abordable y menos revolucionariu que'l llivianu y cómodu Wiimote.
Amás, la situación empioró en 2013, cola llegada de PS4 y Xbox One, rexistrando perdes d'hasta 165 millones d'euros. Vendiéronse 2,72 millones de Wii U ; Nintendo había previstu 9 millones. La Nintendo 3DS, 3DS XL y 2DS tampoco cumplieron coles mires, con 12,24 millones d'unidaes vendíes ente los trés. Los videoxuegos más vendíos fueron New Super Mario Bros, Nintendo Land, Super Mario 3D World, Pokemon X/Y y Animal Crossing: New Leaf.[49]
A pesar de la pésima situación, Nintendo nun perdió les esperances y siguió ellaborando más xuegos p'aumentar les ventes. Y llograr, pos ente los xuegos más representativos d'esta videoconsola atópense "Mario Kart 8" y "Super Mario 3D World", qu'amontaron abondo les sos ventes, recuperándolo del fracasu total.
Nel E3 2014, presentáronse unes figurines llamaes Amiibo, que teníen información virtual y tresportaben al personaxe que representaba cada unu a un videoxuegu. Estes figurines seríen compatibles con Wii U , gracies a qu'esta ye la primera videoconsola na historia con teunoloxía NFC pa lleer tarxetes creaes polos usuarios, inalámbricamente.
Nesta esposición tamién se presentaron diversos videoxuegos pa la consola (18 en total, con llanzamientos programaos dende ochobre de 2014 hasta empiezos y mediaos del 2015), como Bayonetta 2, Captain Toad: Treasure Tracker,Hyrule Warriors, Kirby and the Rainbow Curse, Mario Maker, Mario Party 10, Devil's Third, Splatoon, Sonic Boom: Rise of Lyric, Super Smash Bros. pa Nintendo 3DS y Wii U , Monster Hunter 3 Ultimate (Wii U ), Guacamelee, Just Dance Wii U , Pushmo World, The Legend of Zelda (Wii U , amás de The Wind Waker), Xenoblade Chronicles X, Mario vs. Donkey Kong (Wii U , títulu provisional) y Yoshi's Woolly World., de los cualos 2 ganaron el premiu al meyor videoxuegu de plataformes: Yoshi's Woolly World y Mario Maker, ente que Captain Toad: Treasure Tracker ganó'l premiu al meyor xuegu de puzzle del añu y foi escoyíu ente les más grandes sorpreses del E3 2014, y Super Smash Bros. pa Nintendo 3DS y Wii U llegó a convertise en el meyor xuegu de Wii U . Tamién anunciaron xuegos como la secuela de Yokai Watch y un xuegu clon de Minecraft, O Craft, pa la Nintendo eShop.[50]
La mayoría de tolos videoxuegos mentaos antes, aprovecharíen les funciones del GamePad correutamente y seríen aceptaos por tolos públicos (dende 6 años d'equí p'arriba, hasta maduros, esto ye, de 17 d'equí p'arriba).
Entretenimientu
[editar | editar la fonte]Les ventes de Wii U fixeron que Nintendo agore nueves perdes nel mercáu de les videoconsoles. Munchos analistes afirmaron que Nintendo tien de realizar la mudanza de videoconsoles a teléfonos intelixentes, pero la mesma compañía negó aquella posibilidá, pos nun quería terminar fabricando solamente software, como asocedió con Sega. Amás, les ventes de los sos actuales videoconsoles nun representaben la futura bancarrota, pos Nintendo 3DS sigui vendiéndose a bon ritmu (al igual que la so revisión New Nintendo 3DS en Xapón, xunto col videoxuegu Monster Hunter 4 Ultimate)[51] y dellos xuegos de Wii U podríen alzar les sos ventes. Tiempu dempués, Nintendo finalmente acepta crear apps pa móviles, empezando con Mario Kart TV, un serviciu que dexa ver videos mandaos por xugadores compitiendo en Mario Kart 8.[52] Amás, tamién anunció'l desenvolvimientu de la so rede social Miiverse para móviles.
My Nintendo
[editar | editar la fonte]El Club Nintendo foi clausuráu oficialmente a fines del 2015; mientres el so anunciu, tamién se faló de My Nintendo, el nuevu sistema de fidelización, disponible dende marzu de 2016. Ye compatible con sistemes de Nintendo, PC y móviles; amás d'aceptar cuentes Nintendo Network, Facebook, Twitter y Google Plus. Una de les sos novedaes ye la ganancia de puntos por mercar y xugar videoxuegos; según descuentos, conteníu dixital y mercancía oficial.[53]
Nintendo Switch
[editar | editar la fonte]Nintendo dio a conocer un pocu sobre un nuevu sistema de xuegu dedicáu que rompería colo yá impuesto na industria del videoxuegu. El 17 de marzu de 2015, la compañía anunció que taba trabayando nuna nueva consola que s'amosaría a lo llargo de 2016.[54] El so nome en clave yera "NX".[54] L'anunciu de NX deber a que, si solo anunciaben l'alianza colos móviles, munchos especularíen que bien llueu dexaríen el mercáu de videoconsoles. Munchos especulen qu'esta consola seria'l productu que definiera'l futuru de Nintendo como productor de videoxuegos.
El 20 d'ochobre de 2016, la compañía anunció la Nintendo Switch, una consola híbrida sobremesa/portátil con un mandu similar al Gamepad de Wii U pero desacoplables de la pantalla. La so fecha de llanzamientu foi'l 3 de marzu de 2017.[ensin referencies]
La consola fabricada por Nintendo llamada Nintendo Switch ye una consola que foi fecha col enfotu de alzar les ventes y lideralgu nel mercáu, siguiendo'l patrón de inovacion tomáu en Wii.
La consola tien un preciu de $399 de salida[ensin referencies], xunto con xuegos como The Legend of Zelda: Breath of the Wild y 1- 2-Switch. Sicasí'l primer xuegu tien de ser mercáu aparte, el paquete contién:
- 2 Joycons, que son mandos con un estilu inspiráu nel de la wii
- Un "grip", que ye un dispositivu onde se xunen los 2 joycons pa formar un control tradicional
- Un "dock", que carga la consola y dexar conectase a la TV
La diferencia más clara ye que ye una consola portátil y de sobremesa coles mesmes, calteniendo una calidá de 720p en manera portátil y 1080p en manera de sobremesa, amás d'una duración de batería de 3.5 hores aproximao (anque esti xeneralmente allárgase con una manera aforro de batería que tien la consola) amás d'una manera semi-sobremesa o semi-portatil onde la consola posa sobre una pata pa poder usase de manera independiente a los joycon si tener que conectala a un TV
Nintendo quier dar un enfoque tanto a xugadores casuales como centraos con esta consola (con prioridá al segundu), esto a pallabres de Miyamoto[ensin referencies], amás d'implementar innovaciones al cargu de mentes nueves presentes na compañía del fontaneru, mas la implementación d'un sistema de online por pagu a partir de la seronda de 2017. Nintendo entama nun cometer los errores que tuvo cola Wii U dexando a Third-parties (desarrolladores esternos a Nintendo) faer xuegos nesta plataforma, amás d'una potencia mayor y la inclusión de xuegos de toles franquicies tales como Mario, Metroid, Mario Kart, Punch Out, Fire Emblem, Zelda y una gran cantidá de third-parties.
Videoconsoles
[editar | editar la fonte]Sobremesa
[editar | editar la fonte]Color TV-Game 6 (1977-1980)
[editar | editar la fonte]
Esta foi la primera videoconsola de Nintendo, pero tamién yera una cobarde incursión a nivel domésticu. Tien un videoxuegu basáu nel d'Atari Pong: Light Tennis, con 6 variaciones. Otres versiones de la videoconsola son:
- Color TV-Game 15 (1978; 2 versiones de color)
- Color TV Racing 112 (1978)
- Color TV-Game Block Breaker (1979)
- Computer TV-Game (1980)
Nintendo Entertainment System (1983-1994)
[editar | editar la fonte]La Nintendo Entertainment System (embrivida como NES) ye una videoconsola de 8 bit llanzada n'Estaos Xuníos en 1985 y n'Europa ente 1986 y 1987. Con anterioridá poner en venta en Xapón sol nome de Family Computer (embrivíu como Famicom) en 1983. Foi la consola más vendida de la so xeneración,[55] y ayudó a revitalizar la industría del videoxuegu tres la crisis de 1983.[56] La videoconsola vendióse davezu xunto al xuegu Super Mario Bros., unu de los xuegos más vendíos de tolos tiempos.[57] Según la compañía vendiéronse cerca de 62 millones de máquines y más de 500 milones de copies de los sos xuegos en tol mundu.[58]
Super Nintendo Entertainment System (1990-1999)
[editar | editar la fonte]
La Super Nintendo Entertainment System (conocida como la Super NES o tamién la SNES) ye una videoconsola de 16 bits llanzada n'Estaos Xuníos en 1991, y n'Europa al añu siguiente. Primeramente, en 1990 fuera puesta nel mercáu xaponés onde'l so nome más habitual foi'l de Super Famicom. Supunxo una meyora notable nel apartáu téunicu especialmente gracies a un sistema de chips que s'incorporaben a los cartuchos y qu'ameyoraben les prestaciones de base de la máquina. Foi la consola más vendida de la so xeneración nuna dómina de fuerte competencia con SEGA. Según la compañía, vendiéronse cerca de 50 millones de consoles y más de 379 millones de xuegos.[58]
Nintendo 64 (1996-2003)
[editar | editar la fonte]La Nintendo 64 (embrivida como N64) llanzar al mercáu xaponés en 1996 y pocos meses dempués n'Estaos Xuníos. N'Europa la consola llegó en marzu de 1997. Ufiertaba gráficos en tres dimensiones y xuegu multixugador hasta de 4 persones. El so mandu introducía un stick analóxicu y vibración, magar esto postreru nun venía de salida y llogróse col Rumble Pak. Vendiéronse cerca de 33 millones d'unidaes.[58] Per primer vegada dende la NES la compañía nun llogró liderar la xeneración y foi superada pola PlayStation de Sony. Les ventes de software algamaron los 224 millones d'unidaes.[59]
Nintendo GameCube (2001-2007)
[editar | editar la fonte]La Nintendo GameCube (o a cencielles GameCube, tamién embrivida como NGC) ye una videoconsola llanzada en 2001 en Xapón y Estaos Xuníos y nel 2002 nel restu del mundu. Per primer vegada na so historia Nintendo abandonó los cartuchos pa discos ópticos.[60] Yeren unos miniDVD que nun reproducíen DVD estándar. Tamién se dexó que la consola coneutar a internet por aciu un adaptador. Siguiendo la llinia descendente de la so anterior consola de sobremesa y superada pora la PlayStation 2 de Sony y la Xbox de Microsoft, la compañía tuvo que conformase con unes ventes de casi 22 millones d'unidaes y más de 208 millones de xuegu.[58]
Wii (2006-2016)
[editar | editar la fonte]
La Wii foi llanzada en tol mundu a finales de 2006. La videoconsola traxo como principal novedá un mandu llamáu Wii Remote que dexaba apuntar a la pantalla amás d'incorporar un detector de movimientu. Gracies al so sistema WiiConnect24, la máquina se contectaba a internet y yera capaz d'actualizase o de recibir mensaxes. Por aciu estos servicios creóse la Virtual Console, que dexaba aportar a xuegos antiguos por aciu emulación. La consola sufrió dalgún rediseño como la Wii Mini.[61] Tres el tibiu recibimientu d'anteriores consoles de la marca, Nintendo volvió liderar el mercáu con ventes que superaron los 101 millones d'unidaes.[58] La venta de software averar a les 914 millones de copies.[58]
Wii U (2012-2017)
[editar | editar la fonte]
A finales del añu 2012, Nintendo llanzó la socesora de Wii, la Wii U .[62] Incluyía per primer vegada na compañía soporte pa gráficos en alta definición. El so mandu principal añadía una pantalla central táctil qu'amás podía utilizar como pantalla secundaria. En xineru de 2017 les ventes globales algamaben los 13,56 millones de consoles y les de software los 96 millones.[59][63]
Portátiles
[editar | editar la fonte]Game & Watch
[editar | editar la fonte]Les Game & Watch fueron el primer intentu de Nintendo por llanzar consoles portátiles. Usaben pantalles LCD y solo dexaben xugar a un determináu xuegu. Ente 1980 y 1991 fuéronse llanzando distintos modelos. Los más avanzaos teníen hasta doble pantalla, nun conceutu que depués sería perfeccionáu na Nintendo DS. Según datos de la mesma compañía vendiéronse más de 43 millones d'unidaes.[64]
Game Boy
[editar | editar la fonte]
En 1989, Nintendo punxo nel mercáu la primera Game Boy. A diferencia de les Game & Watch la consola yá nun taba llindaba a un únicu xuegu y el xugador yá solo tenía qu'introducir na parte posterior de la máquina'l cartuchu correspondiente. El modelu de base foi ameyoráu con nuevos rediseños de la consola de tala forma que fueron llegando la Game Boy Pocket (1996), la Game Boy Light (1998) y la Game Boy Color (tamién en 1998). De mayor caláu foi'l cambéu realizáu en 2001 cola llegada de la Game Boy Advance que de la mesma evolucionaría faía la Game Boy Advance SP (2003) y la Game Boy Micro (2005). Solo'l modelu orixinal cola so revisiones Pocket y Light sumaron más de 87 millones d'unidaes vendíes.[65]
Nintendo DS
[editar | editar la fonte]
A finales de 2004 en Xapón y pocu dempués nos principales mercaos europeos y norteamericanos llanzóse la Nintendo DS. La nueva portátil de Nintendo vieno sustituyir la llarga coleición de modelos Game Boy con un conceutu de videoconsola de doble pantalla con elementos táctiles. Ensin alloñar de la so política anterior fueron saliendo revisiones como la Nintendo DS Lite (2006), la Nintendo DSi (2008) y la Nintendo DSi XL (2009). La familia DS llogró vender más de 154 millones d'unidaes.[66]
Nintendo 3DS
[editar | editar la fonte]A principios de 2011, de forma mundial, poner nel mercáu la Nintendo 3DS. La so principal novedá ta en dexar ver efeutos en 3D ensin necesidá de gafes especiales.[67] La máquina foi revisada nuna versión ameyorada de mayor potencia, llamada New Nintendo 3DS y n'otra más económica llamada Nintendo 2DS qu'escarez del efeutu 3D y nun ye plegable, anque caltién la doble pantalla carauterística de la familia DS. Pel branu de 2017, les ventes de la Nintendo 3DS asitiar en 67 millones d'unidaes.[68]
Híbrides
[editar | editar la fonte]Nintendo Switch (2017-actualidá)
[editar | editar la fonte]Ye la primer consola híbrida de la historia, que puede usase tanto como consola portátil como de sobremesa. Foi anunciada'l 17 de marzu de 2015 mientres una conferencia de prensa, y amosada per primer vegada'l 20 d'ochobre de 2016 nun trailer promocional. La so presentación oficial celebrar en Tokiu el 13 de xineru de 2017, onde se dieron a conocer toles sos carauterístiques.[69] El so llanzamientu foi'l 3 de marzu de 2017 en tol mundu. Pel branu de 2017 les ventes algamaben los 4,7 millones d'unidaes.
Servicios d'Internet
[editar | editar la fonte]XLink Kai
[editar | editar la fonte]Foi'l primer serviciu d'Internet de Nintendo (en realidá ye un serviciu d'otra compañía, que Nintendo utilizó), pa la GameCube.Los usuarios podíen xugar en llinia al traviés d'un LAN artificial. Por que funcione, ye necesariu instalar un veceru llamáu Kai nuna PC, Mac o nun dispositivu con un sistema operativu GNU/Linux.
Nintendo Wi-Fi Connection
[editar | editar la fonte]Trátase d'un serviciu llanzáu para Nintendo DS y Wii. Puede aportase a partíes multixugador, intercambiu de datos, descarga d'extras o demos, ensin tener que pagar nengún tipu de cuota pol so usu sacante para'l Pay and Play. Tamién ye'l primer serviciu onde se descarguen xuegos. Foi clausuráu en 2014.
Nintendo Network
[editar | editar la fonte]Esti ye'l serviciu actual, usáu para Nintendo 3DS y Wii U . Fai la esperiencia multixugador en llinia más alcontradizu, amás de poder faese concursos y comunicación ente los usuarios, con meyor usu de les aplicaciones de dambes plataformes. En Wii U pueden realizase micropagos inalámbricamente por tarxetes por cuenta de la teunoloxía NFC. Tamién esisten versiones premium, con descuentos de xuegos, mayor velocidá de descarga ya intercambiu de puntos por dineru. Gracies a esti serviciu, tamién puede aportase a la nueva rede social Miiverse .
Miiverse
[editar | editar la fonte]Trátase de la primera rede social de Nintendo, onde los sos usuarios pueden chatear ente sigo en forma de Miis, amás de compartir llogros en videoxuegos y formar comunidaes virtuales. Llanzar pa la videoconsola de sobremesa Wii U , como Satoru Iwata anunciar nel Nintendo Direct (3 de xunu de 2012), previu al E3 2012, y n'avientu de 2013 llanzar pa Nintendo 3DS por aciu una actualización. Por cuenta de l'arquiteutura de les sos primeres plataformes, podríen realizase videollamadas. Tamién apaeció, en 2014, una versión web llamada miiverse.nintendo.net.
Amiibo
[editar | editar la fonte]Figures
[editar | editar la fonte]Na E3 2014, Nintendo presentó, con ayuda de Reggie Fils-Aime, una nueva manera de xuegu llamáu Amiibo, son figurines representantes d'un determináu personaxe. Cada unu puede apaecer en dellos xuegos, introduciéndose como formatu físicu y apaeciendo en forma virtual, y el primer videoxuegu n'utilizar esti formatu ye Super Smash Bros para. Wii U y Nintendo 3DS, una y bones Wii U ye la primera videoconsola na so compatibilidá, siguida de la nueva revisión de la 3DS, New Nintendo 3DS, cortesía de la so teunoloxía NFC (versiones anteriores de la 3DS precisen un periféricu). Otros videoxuegos compatibles anguaño con estes figurines son:Super Smash Bros. for Wii U , Mario Kart 8, Mario Party 10, Captain Toad: Treasure Tracker, Yoshi's Woolly World, Animal Crossing Hyrule Warriors.
Hasta agora confirmáronse 19 personaxes pa Amiibo: Mario, Peach, Link, Princesa Zelda, Donkey Kong, Aldeanu, Samus Aren, Fox McCloud, Pikachu, Yoshi, Luigi, Kirby, Marth, entrenadora de Wii Fit, Little Mac, Capitán Falcon, Bowser y Pit, de los cualos toos van ser llanzaos el 28 de payares de 2014, sacante Pit y Link, que van ser llanzaos el 19 d'avientu (la mercadería de Amiibo agora solo ta dedicada a Super Smash Bros. pa Nintendo 3DS y Wii U , amás de que la versión 3DS actualizar pa usar estes figures).
Cartes
[editar | editar la fonte]Shigeru Miyamoto consideró que con figurines proporcionales, la marca Amiibo nun brinda'l potencial abondu pa definise como una nueva innovación, pos coleccionales toes sería bien caru y pesáu, por eso abrióse a la idea de crear figures más pequeñes y hasta cartes NFC de la marca, con menos costu pa coleccionales.
Dalgunos especulen de que podría tratase d'una nueva forma de volver a esi antiguu mercáu de cartes col cual empezaren el so ésitu.
Entretenimientu
[editar | editar la fonte]Videoxuegu-consoles
[editar | editar la fonte]Franquicies
[editar | editar la fonte]Desenvueltes por first-party & second-party
[editar | editar la fonte]Delles franquicies importantes fueron desenvueltes pol so equipu de filiales o pola mesma empresa Nintendo y qu'algamaron una audiencia estable, son:
- Actualizada'l 18 d'abril de 2017
Desenvueltes por third-party
[editar | editar la fonte]Otres franquicies reconocíes o en desenvolvimientu de volvese tradicionales nos sistemes d'entretenimientu Nintendo, son obres d'empreses desarrolladadoras pa la competencia, videoxuegos como:
- Actualizada'l 22 de febreru de 2017
Apps y xuegos móviles
[editar | editar la fonte]Nintendo anunció en 2015 una alianza con DeNA, pa desenvolver per primavera vegada, xuegos o aplicaciones para teléfonos intelixentes y tabletas.
Miitomo, una aplicación al estilu de rede social, onde se crean avatares Mii foi la primera en salir en marzu de 2016.[70]
Poco dempués, en xunetu de 2016, llanzóse Pokémon Go. Ye un xuegu de Pokémon diseñáu pa teléfonos intelixentes, qu'utiliza realidá aumentada p'atrapar criatures del xuegu como si tratar del mundu real. El xuegu foi desenvueltu por Niantic, Inc. y publicáu por The Pokémon Company, de la que Nintendo tien un terciu de les aiciones. Collechó bien de ésitu nel so llanzamientu y disparó el valor de les aiciones de Nintendo en bolsa un 112% nes sos primeres selmanes, llegando a doblar el valor bursátil de la compañía. Tuvo tanta popularidá que se faló d'ello nos medios. Tanto ye asina, que nacieron comunidaes clandestines que se dediquen a maximizar el nivel de les cuentes d'entrenadores gracies a programes de terceros que funcionen de forma autónoma y vender les cuentes por dineru real.
El 7 de setiembre de 2016 presentóse Super Mario Run mientres la conferencia d'Apple en San Francisco. Senciellu xuegu de meyora llateral nel que Mario cuerre y solo hai que tocar la pantalla pa saltar y tornar oxetos. Llegó a iOS n'avientu de 2016 y a Android en marzu de 2017.
A principios de 2017, Nintendo punxo nel mercáu Fire Emblem Heroes, un RPG de tipu tácticu de saga Fire Emblem qu'utiliza'l modelu de xuegu free-to-play.
Logotipos y eslogan
[editar | editar la fonte]D'alcuerdu al sitiu oficial, la traducción del términu xaponés "Nintendo" 任天堂 (NIN 任 - responsabilidá, deber. TEN 天 - El Cielu o los cielos. DŌ 堂 - Templu, salón) ye "Dexa la suerte al cielu". Según revistir Club Nintendo nos sos primeros númberos, una interpretación fayadiza al significáu de la pallabra ye "Que'l cielu decida".[71]
El logotipu consiste na pallabra Nintendo con una tipografía clásica (la fonte foi copiada por un usuariu como la fonte Pretendo) con dellos trazos más finos qu'otros y arrodiada por un óvalu. Tou esto solía ser de color coloráu, pero en 2008 modificar pa da-y un tonu gris.[72]
Dende principios de 2017, y coincidiendo col llanzamientu de la Nintendo Switch, Nintendo entamó una renovación de la so marca, modificando los colores del so logotipu, la pallabra Nintendo pasó a ser de color blancu, sobre un fondu coloráu.
Personaxes representativos
[editar | editar la fonte]Dende los sos entamos los deseos d'atopar una bona mascota emblemática pa la compañía fueron bien frecuentes, pasu de Link, Donkey Kong y el que ganó más terrenal foi Mario. Cuando la industria de los videoxuegos inda taba en pañales y la mayor parte de los usuarios qu'esfrutaben de los videoxuegos, taben formaos por un públicu infantil, la empresa supo adelantrase a los sos competidores con una téunica yá demostrada en campos tan desemeyaos como'l mundu del deporte y la publicidá más capitalista, les mascotes.
Nintendo sintetizó na década de 1980 tolos valores qu'atopaba necesarios comunicar al so públicu con una curiosa mascota, dicha mascota nun ye otra que'l popular fontaneru bigotón. Proveniente del míticu videoxuegu Donkey Kong, Nintendo convirtió al so personaxe protagonista, conocíu como “Jump Man” nel archiconocido Mario. Podría haber escoyíu al igualmente famosu gorila Donkey Kong, personaxe que compartía popularidá d'igual forma per esos años, de fechu el so nome yera ídem del propiu videoxuegu, pero'l fechu de que protagonizara un papel de “malu”, nun-y dio munches oportunidaes pa convertise na futura mascota de Nintendo. A partir d'esi momentu la empresa empezó a crear tou un mundu de fantasía, totalmente interconectáu ente si, nel que los usuarios finales nun yeren otros que los más pequeños de la casa, el públicu predominante nesos años, que coincidía coles visiones de futuru pa la compañía. Faer crecer a toa una xeneración colos sos iconos foi una de les máximes de Nintendo en cuestión d'estratexa, métodu qu'anguaño sigue emplegando con bones resultancies; Super Mario Bros. foi quien dio'l toque final pa escoyer a Mario como mascota predominante. A partir d'entós dióse-y la oportunidá d'empezar un mundu paralelu, con un curiosu tan fuerte pal públicu qu'añu tres d'añu foi creciendo tantu n'apaiciones como en nueves mascotes rellacionaes col fontaneru. Per otra parte, comprobáu l'ésitu de Mario como mascota, capaz de vender xuegos con tan solo poner la so imaxe na portada, fixo qu'ensame de xuegos cuntaren con el mesmu Mario, con una mera presencia totalmente secundaria, coles mires d'atraer a tolos sos siguidores. Ver al fontaneru dientro d'una nave espacial nel Alleyway, de doctor (Doctor Mario) o sentáu como árbitru y tenista nun partíu de tenis (Mario Tennis), convertir en daqué normal; Nintendo curió y potenció la so mascota con tolos sos medios disponibles, les maquinitas LCD pasaron a tenelo como protagonista y gran parte de la publicidá de la compañía basar na so propia mascota.
Ensin batura a duldes la iconografía de Nintendo constitúi unu de les pilastres más fuertes de la compañía nipona, a pesar de que pa munchos el reciclaje de mascotes vaiga un tiempu que resulte escesivu. Son cuestiones que tan solo'l tiempu puede decidir, viendo los númberos de la compañía, enagora paez que la fórmula sigue dándolos resultancies.[74]
Política
[editar | editar la fonte]Debíu al pensamientu de la empresa, decidió potenciase la xugabilidá nos videoxuegos, percima de les meyores gráficu y teunolóxicu, lo que traxo de resultes una meyor productividá y una gran xubida de ventes.
Esti tipu de política perduró nel tiempu, dende Nintendo 64 y Game Cube según Wii y Nintendo 3DS. Estes caltienen a la empresa escolgando d'un filo, tando por cuenta de que la so competencia nun supere la xugabilidá por meyores gráfiques y más temática nos videoxuegos, tal como asocedió cola Wii que revolucionó'l mundu de los videoxuegos colos sensores de movimientu superando mayoritariamente en ventes nel mercáu global con más de 100 millones de dispositivos,[75] calteniéndose al frente del mercáu n'Estaos Xuníos nel añu 2011. Hasta que llegó Kinect de Microsoft y Play Station Move de Sony que s'inspiraron na idea de Nintendo afaciéndola a les sos consoles. Esta política d'ufiertar daqué distinta caltúvose cola llegada de la Nintendo 3DS en 2011, siendo la primer consola capaz d'amosar imáxenes en 3D ensin gafes. Darréu en 2012 col llanzamientu de Wii U siguió reforzándose la xugabilidá, y les nueves formes d'ufiertar entretenimientu a los consumidores percima de la potencia gráfica del sistema.
Los analistes de bolsa del 24/7 Wall Street fixeron un llistáu d'empreses que s'atopaben anguaño en crisis económica. Ente'l llistáu atópase Nintendo, Satoru Iwata nun pudo algamar les metes en ventes que se propunxeren a empiezos d'esti 2011. Nin los nuevos xuegos pa la so consola portátil, nin l'amenorgamientu de preciu que fixeron sobre esta nel pasáu mes d'agostu, llograron volver poner a Nintendo nel visu del mercáu. Y por cuenta de la negativa de Nintendo n'entrar al mercáu de los dispositivos móviles, que mal que bien-y brindaría grandes beneficios al curtiu plazu a la empresa. Esti pensamientu al paecer desaparecío cola llegada de la Wii U , al tener meyores patentes que la so predecesora, llogrando a la fin del añu pocu más de 300 millones de dólares n'ingresos recaldaos, amenorgando considerablemente porcentaxe negativu nel beneficiu netu. Amás de que per primer vegada introducir al mercáu de la telefonía, creando para teléfonos intelixentes y tabletas, televisión de la serie Pokemón y la inauguración de la so rede social, Miiverse.[76][77]
Cultura deportiva
[editar | editar la fonte]En 1992, Nintendo adquirió la mayor parte de les aiciones del equipu de béisbol Seattle Mariners, pa evitar la so quiebra y treslláu a otra ciudá.[78] El 28 abril de 2016, Nintendo vendió la mayoría de les aiciones.[79]Últimamente, mientres les conferencies de Nintendo nel E3, mentaron la so esmolición pola cultura deportiva na era de los videoxuegos actual, siendo esta la razón de munchos de los xuegos creaos pa Wii. Afirmen qu'esto yá nun ye un simple videoxuegu, sinón que llega a apurrir beneficios a la salú ya interés al deporte, como ye'l casu de Wii Fit y Wii Sports.
Ver tamién
[editar | editar la fonte]Bibliografía
[editar | editar la fonte]- Gorges, Florent (2015). La historia de Nintendo Volume I. Héroes de papel. ISBN 978-84-942881-3-5.
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ «Company History» (xaponés). Nintendo Japan. Archiváu dende l'orixinal, el 2006-07-21. Consultáu'l 29 de xunetu de 2006.
- ↑ «Company History» (inglés). Nintendo of America. Consultáu'l 4 de xunu de 2006.
- ↑ Daniel Escandell (28 de xineru de 2013). «estudiu-sobre-satisfaccion-de-los-veceros/ Nintendo lidera un estudiu sobre prestu de los veceros». vandal. Consultáu'l 28 de xineru de 2013.
- ↑ Daniel G. Aparicio (29 d'ochobre de 2012). «mundu/ Nintendo, la meyor empresa del mundu». vandal-online. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2009.
- ↑ Kiyoshi Takenaka (28 d'ochobre de 2012). «UPDATE 2-Nintendo sets $85 bln high score, thanks to Wii, DS» (inglés) páx. 1. Reuters.com. Consultáu'l 15 d'ochobre de 2012.
- ↑ James Newton (29 d'ochobre de 2012). «Nintendo Reveals Console and Software Sales Statistics» (inglés). nintendolife. Consultáu'l 26 d'abril de 2012.
- ↑ Gorges, 2015, páxs. 15.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Gorges, 2015, páxs. 16.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 Gorges, 2015, páxs. 17.
- ↑ 10,0 10,1 Gorges, 2015, páxs. 19.
- ↑ Gorges, 2015, páxs. 20.
- ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 Gorges, 2015, páxs. 21.
- ↑ 13,0 13,1 Gorges, 2015, páxs. 22.
- ↑ 14,0 14,1 14,2 Gorges, 2015, páxs. 23.
- ↑ Gorges, 2015, páxs. 24.
- ↑ 16,0 16,1 Gorges, 2015, páxs. 25.
- ↑ 17,0 17,1 17,2 Gorges, 2015, páxs. 26.
- ↑ 18,0 18,1 18,2 Gorges, 2015, páxs. 27.
- ↑ 19,0 19,1 19,2 Gorges, 2015, páxs. 28.
- ↑ 20,0 20,1 20,2 Gorges, 2015, páxs. 29.
- ↑ Gorges, 2015, páxs. 30.
- ↑ 22,0 22,1 22,2 22,3 22,4 22,5 Gorges, 2015, páxs. 31.
- ↑ 23,0 23,1 Gorges, 2015, páxs. 32.
- ↑ 24,0 24,1 24,2 Gorges, 2015, páxs. 33.
- ↑ Gorges, 2015, páxs. 34.
- ↑ 26,0 26,1 26,2 26,3 26,4 26,5 Gorges, 2015, páxs. 35.
- ↑ Gorges, 2015, páxs. 36.
- ↑ Gorges, 2015, páxs. 182.
- ↑ 29,0 29,1 29,2 29,3 Gorges, 2015, páxs. 183.
- ↑ Gorges, 2015, páxs. 186.
- ↑ 31,0 31,1 31,2 Gorges, 2015, páxs. 187.
- ↑ «madre-de-toes-les consoles editorial=Scenebeta.com 1972-1974 Magnavox Odyssey: la madre de toles consoles». Consultáu'l 23 de febreru de 2016.
- ↑ 33,0 33,1 33,2 «Primer generación generación de consoles». Eurogamer.com. Consultáu'l 23 de febreru de 2016.
- ↑ 34,0 34,1 34,2 34,3 34,4 34,5 Gorges, 2015, páxs. 189.
- ↑ 35,0 35,1 35,2 Gorges, 2015, páxs. 215.
- ↑ Gorges, 2015, páxs. 218.
- ↑ Gorges, 2015, páxs. 190.
- ↑ 38,0 38,1 38,2 38,3 38,4 38,5 38,6 38,7 38,8 «Historia de la Teunoloxía: 30 años de NES». Hipertextual.com. Consultáu'l 24 de febreru de 2016.
- ↑ «videoxuegos-game-boy/ Curtia historia de los videoxuegos – Game Boy». Cincodays.com. Consultáu'l 24 de febreru de 2016.
- ↑ «Nintendo Game Boy» (francés). obsolete-tears.com. Consultáu'l 24 de febreru de 2016.
- ↑ 41,0 41,1 «Game Boy: "el lladriyu" que lluchó por convertir se nun fenómenu». Xataka.com. Consultáu'l 24 de febreru de 2016.
- ↑ «Los 20 meyores xuegos de Game Boy y Game Boy Color». Hobbyconsolas.es. Consultáu'l 24 de febreru de 2016.
- ↑ 43,0 43,1 43,2 «Super Nintendo: Historia, heriedos y anécdotes». Neoteo.com. Consultáu'l 25 de febreru de 2016.
- ↑ «Classic Systems». Nintendo. Archiváu dende l'orixinal, el 30 de payares de 2015. Consultáu'l 14 de xunu de 2007.
- ↑ Felipe Álvarez (2 de marzu de 2014). «5 curiosos gadgets antiguos de realidá virtual». Gizmologia. Archiváu dende l'orixinal, el 2014-06-02. Consultáu'l 2 de marzu de 2014.
- ↑ 46,0 46,1 46,2 46,3 «PlayStation, nacida pola vengación d'una traición de Nintendo». Diariu ABC. Consultáu'l 25 de febreru de 2016.
- ↑ Guiping, Lin The Principle of Profit Models. Springer, páx. 4-7. ISBN 978-3662447130.
- ↑ «revista-time Wii U reconocíu pola revista TIME». Mediotiempo.com. Consultáu'l 23 de febreru de 2016.
- ↑ 49,0 49,1 Melgar, David (7 de mayu de 2014). Nintendo tuvo perdíes de 165 millones d'euros en 2013. http://gamedustria.com/nintendo-tuvo-perdíes-de-165-millones-de-euros-en-2013/. Consultáu'l 21 de xineru de 2017.
- ↑ «Nexis Games is Developing O Craft, a Minecraft Clone, for the eShop». Nintendolife.com. Consultáu'l 23 de febreru de 2016.
- ↑ «Llargues coles pa mercar ‘Monster Hunter 4 Ultimate' y New Nintendo 3DS en Xapón». Nintenderos.com.
- ↑ «Nintendo launching smartphone service with Mario Kart TV app». Polygon.com. Consultáu'l 23 de febreru de 2016.
- ↑ «My Nintendo ye'l nuevu Club Nintendo». Hobbyconsolas.com. Consultáu'l 23 de febreru de 2016.
- ↑ 54,0 54,1 «nome-de-nx/ La próxima consola de Nintendo respuende al nome de NX». engadget.com. Consultáu'l 21 de febreru de 2016.
- ↑ Sheff, David (1993). Game Over. New York: Random House, páx. 349. ISBN 0-679-40469-4.
- ↑ Consalvo, Mia (2006). «Console video games and global corporations: Creating a hybrid culture». New Media Society 8 (1): páxs. 117-137. doi:.
- ↑ Nagata, Kazuaki, "Nintendo secret: It's all in the game Archiváu 2019-12-04 en Wayback Machine", The Japan Times, March 10, 2009, p. 3.
- ↑ 58,0 58,1 58,2 58,3 58,4 58,5 «Consolidated Sales Transition by Region». Nintendo (27 d'abril de 2013). Archiváu dende l'orixinal, el 2013-05-26. Consultáu'l 25 de mayu de 2014.
- ↑ 59,0 59,1 «https://www.nintendo.co.jp/dir/en/sales/hard_soft/index.html».
- ↑ «Nintendo - Corporate Information - Company History». Nintendo. Consultáu'l 24 de xunetu de 2009.
- ↑ Leadbetter, Richard (12 d'avientu de 2012). «Nintendo Wii Mini review». Eurogamer. Consultáu'l 16 d'avientu de 2012.
- ↑ Wii U confirmed for Europe this year. http://www.metro.co.uk/tech/games/888470-wii-o-confirmed-for-europe-this-year.
- ↑ Consolidated Financial Highlights: Consolidated Results for the Nine Months Ended December 2013 and 2014. Nintendo Co, Ltd.. 28 de xineru de 2015. http://www.nintendo.co.jp/dir/pdf/2015/150128y.pdf. Consultáu'l 28 de xineru de 2015.
- ↑ desenvolvimientu/4-Embaíos-en-el desenvolvimientu-223140.html Dato venta. Nintendo.es. https://www.nintendo.es/Iwata-entruga/Iwata-Entruga-Game-Watch/Iwata-Pregunta-Game-Watch/4-Embaíos-en-el desenvolvimientu/4-Embaíos-en-el desenvolvimientu-223140.html. Consultáu'l 24 de febreru de 2016.
- ↑ «Les munches cares de la Game Boy Una repasada a tola gama.». Eurogamer.es. Consultáu'l 24 de febreru de 2016.
- ↑ «ventes totales-de-les sos consola editorial=ign Nintendo desvela les ventes totales de les sos consoles». Consultáu'l 24 de febreru de 2016.
- ↑ Launch of New Portable Game Machine. Nintendo. 23 de marzu de 2010. http://www.nintendo.co.jp/dir/pdf/2010/100323y.pdf. Consultáu'l 23 de marzu de 2010.
- ↑ «ventes totales-de-la-actual-generacion-de-consoles-n-63235 Nintendo 3DS y PlayStation 4 lideren les ventes totales de l'actual xeneración de consoles». alfabetajuega.com. Consultáu'l 24 de febreru de 2016.
- ↑ Nintendo Switch: Preciu, xuegos, potencia y duldes - Guía de compra. Vandal. http://www.vandal.net/reportaje/nintendo-switch-tou-lo-que-precises-saber. Consultáu'l 3 de xineru de 2017.
- ↑ «Miitomo ye'l primer videoxuegu pa móviles de Nintendo». hipertextual.com. Consultáu'l 23 de febreru de 2016.
- ↑ Eduardo Jarnim (29 d'ochobre de 2012). «¿Qué significa Nintendo?» (portugués). Reinu de Cogumelo. Consultáu'l 20 d'abril de 2009.
- ↑ q256 (3 de payares de 2012). «color coloráu Nintendo diz adiós al color coloráu» páx. 1. vidaextra. Consultáu'l 27 de payares de 2008.
- ↑ Ylenia Álvarez (2 de payares de 2012). «tren-cuando-yera-pequeno_pXiZ39C3WKOEU52v5Qqow3/ Shigeru Miyamoto: "Super Mario Bros nació nun tren cuando yera pequeñu"» páx. 1. la información. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2012.
- ↑ David V. (2 de payares de 2012). «Nintendo y les sos mascotes, les pilastres de la compañía» páx. 1. infoconsolas. Consultáu'l 15 de payares de 2012.
- ↑ «Platform Totals». vgchartz. Consultáu'l 23 de febreru de 2016.
- ↑ Redaición IBTimes Méxicu (29 d'ochobre de 2012). «Nintendo superó venta de 4.5 millones de consoles Wii en 2011». International Business Times. Consultáu'l 3 de xineru de 2012.
- ↑ Pilar Rendón (29 d'ochobre de 2012). «esperances-sobre-el futuru-de-la-compania-3707 Emplegaos de Nintendo dicen perder les esperances sobre'l futuru de la compañía». egamers. Consultáu'l 21 de setiembre de 2011.
- ↑ «Seattle Mariners» (inglés) páx. 1. Forbes (2005). Archiváu dende l'orixinal, el 29 d'agostu de 2010. Consultáu'l 15 d'abril de 2009.
- ↑ «sos-aiciones-de-los-seattle-mariners/1365/2124073 http://www.meristation.com/nintendo-wii-u/noticias/nintendo-viende-les sos-aiciones-de-los-seattle-mariners/1365/2124073».
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Nintendo.
Wikiquote tien frases célebres suyes o que faen referencia a Nintendo.
