SuPhİ

Üsküdar'dan Beşiktaş'a giden bir vapurdaydık

Çok fena yanılmış

Çok kötü hırpalanmıştık.

Martılar halimizden anlamamıştı

Etrafımızda dolanıp belki de bir parça simit istiyorlardı.

İnsan halden anlamaz da

Soğukta, kırgın, parasız milyon kişi.

Geyiğim, saklım benim, ölüm dayanmadan kapıya

Bazı şeyler bu hayatta gerçek değerini bulmaz. Oralet, o bazı şeylerden biri. O kadar çay ve kahve edebiyatı yapılırken neden hiçbir yerde ismi geçmez oraletin?

''Oralet sarılığında saçların vardı

Keşke yalnız bunun için sevseydim seni''

Deseydi Cemal Süreya fenı mı olurdu?

Ve gökyüzü bir kadın eliyle silinmiş gibi

parlak, tertemiz ve masmavi..

Dudaklarımda Nâzım'dan bir mısra

Ve tüm hayallerimin köşe başlarında

Sana rastlıyorum.

Unutmak ne mümkün seni

sanki bir rüzgar gibi ferah yaşamaktayız

sema tertemiz henüz yıkanmış caddeler

beni mi?

Yoksa

ne bileyim

fasulyanın neden bir türlü pişmediğini mi?

Yahut, insanların çoğunun

hadi uzat mavi saçlarını

Ben öte yarısındayım 

Yine de bırakmıyor ellerimi yokluğun 

Daha da bir gönlümcesin 

Varlığından bin kat güzel 

O yalımsal çıplaklığın yalaz yalaz 

Ve en gizlerden konuşurken ellerin 

İçimden gelmiyor mektup yazmak demeden