GODS ||Universe of Four Gods Series|| Book 1 (Soon to be Published)

?Characters?
?Snow Breille Sylveria
�protagonist of the story who has the mysterious past that even her never knows.

?Yuan Rave Vel Versailles

�Prince Yuan, the heir of the throne of Universe Kingdom who has the power of
Element Fire.

?Jin Pete Sel Monroe

�General of Army in the Kingdom of Universe, who is also a member of Elites and has
the power of Wind.

?Violet Rain Del Rochi

�Childhood friend of the Prince who is bratty and has a nasty behavior and dark
side and member of Elites and has the power of Water.

?Avis Conrad Vel Serreile

�the Prince's cousin who is happy, simple minded and a gluton. Member of Elite and
has the power of Earth.

?Luna Arielle Cel Monroe

�cousin of General Jin who has a happy personality and a member of Elites who has a
power of light.

I guess, you all have the backgrounds of our characters and you also have the idea
who are our MAIN characters. I know the names are bit odd but that is really my
goal, to make it odd.

This story is taglish, just so you know.

If you somehow wondering why the title is Universe of Four Gods because I am
referring to Four major Elements.

Started: May 2017

This story is fiction. Any resemblance of the name of the characters living or dead
are highly coincidental.

Plagiarism is a crime. Do not plagiarize my work. Please respect the author.

?Prologue?
PROLOGUE

500 Years Ago...

The God of Fire, Water, Earth, Wind, Light and Dark, stablished a great harmony all
over the Galaxy. There was peace over the years and thousands of years before. But
one day, the elusive and introvert God of Darkness slowly developed greed over
years and started distancing himself from the others.

The other Gods did not notice the increasing gap between the God of Darkness and
them, since the God of Darkness has been introvert since primordial times and
putting distance from his brothers and sisters. But one day with unexpected event,
the God of Darkness raised a revolution and created an army with his own power and
declared a war between the other Gods.

It was chaos all over the Universe. Demonic beings scattered and spreading all over
Universe, like a plague slaying human beings and infecting. The other Gods could no
longer bear the doing of the God of Darkness. They have to stop the revolution.
They came up with a decision to hand pick humans to share bits of their power to
protect the world from harm that was made by the Demonic beings. Every God shared
their Power to protect mankind and slay the Demons.

It was advantageous and effective as the first set of human beings received the
gift from the Gods. But years passed, Demons developed wisdom and found a way to be
immune and escape death from the hands of the gifted. The Universe was sent to
despair and chaos, as how the demons learned and discover the unforeseen abilities
that only demons can conjure.

The Gods decided to awaken a soul that was in deep slumber for hundreds of years to
carry all five elements who has endless power. A being that can only stop the God
of Darkness. A being who brought the God of Darkness into the depths of hell, who
will also put him into the brink of death. The being who will change the world as
soon as it appears it's existence.

"I, who holds the fire, The God of Sun gives the power of braveness and burning
determination to fight the darkness and give warmth to the cold hearts." God of
Fire chanted as he places his hand to a crystal clear seed transporting his power.

"I, who holds the water, The God of Seas gives the Power of calmness and wisdom to
fight all evils who stands on the way and cleanses the tainted hearts." God of Seas
chanted as he places his hand to the crystal seed doing the same thing with the God
of Fire.

"I, who holds the Earth, God of Mountain gives the power of Earth to have a strong
will and block away all evils and have a strong foundation of faith." Chanted and
done the same thing.

"I, who holds the wind, God of Air gives the Power of agility and lightness to
weight every difficult situation." The God of the air chanted.

"I, who holds the light, the God of light gives the power of clear path and protect
you from evil." Chanted and done the same thing.

"Your memories will be sealed away and you will be given a new life. A life as a
human and fate will lead you to your destiny." All the gods uttered the same words
and they drop more power to the crystal.

The crystal seed emitted multi colored light as it floats in the air, radiating
power, vast and endless power. The Gods already selected a woman who will carry the
seed and will bore the savior of the Universe. A woman, named Aria, a healer who's
the last of her kind. Clueless that she will be the carrier of the savior of the
Universe.

Present

Walang katao-tao sa kagubatan habang naglalakad si Aria. Araw-araw niyang ginagawa

ang pagkuha ng mga ubas sa kagubatan. Ang naririnig lang niya ay mga huni ng ibon
at kaluskos ng mga kuneho.

"Masagana ang ani ngayon." Masayang saad niya habang naglalakad. Pero nagulat na
lang siya ng biglang tumahimik ang paligid at huminto ang galaw ng lahat. Pati mga
dahon ay huminto mula sa pagkakahulog. Parang huminto ang oras at biglang naging
makulimlim ang kalangitan at paligid.

Napalunok na lang si Aria, dahil sa takot. Isa lang ang nasa isip niya. Kagagawan
ito ng isang Demon. Pero wala siyang makita kahit ano pero sa halip na Fallen ay
isang kumikinang na bagay ang lumulutang sa harap niya. Pa-iba-iba ang kulay nito.
Tiningnan niya ang paligid nito pero wala namang kung ano na dahilan para lumutang
ito at bigla na lang dumampi ang kamay niya rito at lumiwanag ng nakakabulag na
liwanag at pumasok sa kanyang katawan ang maliwanag na bagay na hindi niya matukoy
kung ano.

"Anong nangyayari?" Takot na saad niya pero walang sino man ang makakasagot dahil
wala ni isang tao sa kanyang paligid. Nagulat na lang siya ng bigla siyang lumutang
sa ere at napunta siya sa isang dimensyon na purong puti ang paligid at may higaan
na gawa sa puting balahibo ng hayop. Naramdaman na lang niyang lumapat ang kanyang
likod doon at unti-unting naipikit niya ang kanyang mata, dahil sa dahan dahan na
pagkaramdam niya ng antok at nawalan na ng malay.

500 Years Later

Isang malaking delubyo ang pumukaw kay Aria. Isang digmaan ang nagaganap sa
Universe, Demons versus Elementals.

Gustong magsalita ni Aria pero nahihirapan ang kanyang lalamunan, tila barado iyon.
Bumaba siya mula sa pagkakahiga pero nagulat siya ng mapansin niya ang malaki
niyang tiyan. Malaki ito na tila may laman na pakwan sa loob nito at ramdam niya
ang paggalaw ng nasa loob. Napakurap kurap ulit siya, pakiramdam niya ay
nananaginip lang siya dahil wala siyang maisip na dahilan para maging ganito ang
tiyan niya. Wala din siyang maalalang sakit para magkaganun ang tiyan niya. Mas
lalong wala siyang kasintahan o asawa para naman mabuntis siya.

Pero nagawa na 'ata niya ang lahat ng klase ng kurap pero walang nagbago. Malaki pa
rin ang kanyang tiyan. Ang nagbago lang ay ang paligid. Ang kaninang nakikita niya
na parang nasa loob siya ng isang puting kuwarto ay nasa gitna na siya ng kalsada
ngayon, sementadong daan at may mga kabahayan na magaganda pero kakaiba sa paningin
niya. Hindi niya napansin kung kailan siya napunta doon, dahil kinain na siya ng
pagtataka.

Napahawak na lang siya ng kanyang sentido dahil parang nahihilo siya sa mga
nangyayari. Wala siyang maintindihan dahil sa mga weirdong istraktura ng mga
kabahayan. Sa pagkakaalala niya, mga gawa sa kahoy ang kabahayan at hindi sementado
ang daan. Naging kumbensido si Aria na isa lamang panaginip ang mga nangyayari.
Panaginip na ano man oras ay magiging na siya.

Napalingon na lang si Aria ng may paparating na malakas na ugong ng isang bagay.

Hindi pamilyar sa kanya ang tunog na yun at kauna-unahang beses niya narinig ang
ganoon klaseng tunog. At nagulat na lang siya dahil isang di niya mapangalanan na
bagay na itim at may apat na gulong na paparating sa kanya. Napapikit na lang siya
ng malapit na siyang abutan nito pero ilang segundo ay wala siyang naramdaman na
sumayad sa kanya. Sa halip, ng ibinuka niya ang kanyang mga mata ay nakahinto na
ang bagay na iyon sa kanyang harapan.

"Miss, are you okay?" Saad ng isang boses babae kaya tiningnan agad ito ni Aria.

Isang magandang babae na mukhang ilang taon ang tanda sa kanya na may nag-aalalang
mukha at napapatingin ito sa kanyang bilog na tiyan. Pero di siya makapagsalita
dahil ni isa sa mga sinabi ng babae ay wala siyang maintindihan. Banyaga sa kanya
ang wikang ginagamit nito pati itsura ng babae ay kakaiba din para sa kanya.

Habang sa kabila naman si Pearl ay naweweirdohan sa babaeng muntik na niyang

masagasaan. Kakaiba ang suot nito. Mukha pansinaunang tao ang istilo nito. Pero di
maipagkakailang maganda ito at buntis. Tinitigan lang siya ng babae at halatang
wala itong maintindihan.
"Are you a mute?" Tanong niya ulit dito. Tiningnan siya ulit nito na puno ng
katanungan ang mukha. Napalunok siya. Mukhang wala itong kaalam-alam or considered
na illiterate kaya hinaplos ng awa ang kanyang puso. "Do you wanna come with me?"
Nakangiting tanong niya rito. But the response is still the same. A confused look
from the pregnant girl she almost ran over.

Walang kaideya-ideya si Aria kung anu-ano ang pinagsasabi ng babae sa kanyang

harapan pero bigla na lang siyang pinagpawisan ng may maramdaman siyang mainit na
likido na dumaloy sa kanyang mga binti at sa isang iglap lang ay parang kumalat ang
libo libong boltahe ng sakit sa kanyang tiyan at bewang na ikinaiyak niya.
Pakiramdam niya at pinagpipiraso ang kanyang tadyang.

"Oh my god, your water broke. We need to go to the hospital!" Natarantang saad ng
babae pero wala parin siyang naintindihan dito.

Ngumangawa na siya. Di na niya maintindihan ang kanyang nararamdaman dahil sa

sobrang sakit na parang ikakamatay na niya. Pero nagulat na lang siya ng biglang
inalalayan siya ng babae papasok sa weirdong itim na may apat na gulong na parang
maliit na kuwarto na puro upuan lang. Di na siya makapalag dahil sa sobrang sakit
na kanyang nararamdaman at ng maipasok na siya sa loob ay umandar na lang ito at
tumakbo sa kung saan ay di niya alam.

Mga ilang sandali lang ay ipinasok siya sa isang malaking puting gusali na gawa sa
semento. Inihiga siya sa isang higaan at maraming mga nakaputi babae na umaagapay
sa kinahihigaan niya habang gumagalaw iyon dahil sa degulong ito. Wala na siyang
maintindihan sa mga sinasabi ng mga ito. Hindi na maintindihan ni Aria dahil ang
alam niya ay isa lamang itong panaginip pero ramdam na ramdam niya ang sakit.

Nanlamig ang kamay ni Pearl dahil sa mga nangyari. Sa buong buhay niya ay ngayon
lang ito nangyari sa kanya. Nakaramdam siya ng bahid ng inggit. Pinangarap niyang
magkaanak pero kahit kailan ay di sila pinalad ng asawa niya. Siya ang may problema
dahil baog siya. Kahit kailan ay hinding-hindi siya magkaka-anak.

Ipinasok na ang babae sa delivery room at naghintay na lang siya sa labas. Siya na
ang tinanong ng nurse sa impormasyon ng babae pero ang problema ay di niya ito
kilala. Wala rin itong dalang I.D at di pa ito nakakapagsalita kaya sinabi na lang
niya na kapatid niya ang babae at binigyan ng pangalan.

Ilang oras ang lumipas ay lumabas na sa delivery room ang doctor na akala mo ay
galing operasyon. Pero isang balita ang gumimbal sa kanyang katauhan. The girl died
while giving birth to her child. And now the baby is orphan.

Something inside clawed her heart and felt like it was drown in pain. A very
twisted fate for the newly born child and was taken the right to have it's mother.
Hindi niya alam kung ano ang gagawin sa bata dahil wala na ito ngayon mga magulang
but the doctor declared she is the only relative of the child and turned her to be
the adoptive parent of the baby. It made her so happy and she can't wait to deliver
the news to her husband of having a baby into their family.
?Chapter 1?
Snow's POV

"Snow! Where the hell are my shoes?" Sigaw ni Ria habang ako naman ay naglilinis ng
alikabok sa mga painting dito sa sala. This mansion is too huge pero sanay na ako
dahil sa araw-araw na paglilinis ko rito.

I want to roll my eyes because of the bratty attitude of this stepsister of mine.
Ginagawa kasi akong alila sa sarili namin bahay. Yung kapatid nitong si Dia at ina
nilang si Friah ay nagkasundo sa pang-aalila sa akin na akala mo isa akong bayarang
katulong dito sa sarili namin pamamahay.
Kaya pinagsisisihan ko talaga kung bakit di ako tumutol ng mag-asawa muli si Papa.
Ang gusto lang naman kasi ni Papa ay mabigyan ako ng isang buong pamilya na hindi
ko naranasan dahil sa namatay kong ina sa pagpapanganak sa akin. Ni wala akong
larawan ng mama ko dahil ayaw ipakita ni Papa. Naaalala lang nito ang sakit sa mga
nangyari. Pero kahit ganoon ay hindi naman siya nagkulang sa akin.

Pero nang si Papa ay magsimulang dumayo sa ibang lugar para sa negosyo namin ay
nagsisimula na akong maltratuhin ng step family ko. Pero iniinda ko lang yun dahil
ayokong bigyan ng problema si Papa. Masaya na siya ngayon dahil iniisip niya na may
ina na ako sa katauhan ni Friah. At naniniwala din ako na giginhawa din ang buhay
ko balang araw.

Sa mundong ito ay hindi democrats ang leader kundi mga Royal blood which is
monarchy na pasalin salin na ng iilang henerasyon. A planet named as Universe by
the Gods with only one continent remains, the Windervale Continent. Universe was
divided before by 3 huge continent, pero dahil sa unang pananakop ng mga demons,
the other two continent became into the forsaken lands where demons lurks.

"Snow!" Galit na tawag sa akin ni Ria.

Napukaw naman ako sa aking pag-iisip. At naalala ko na tinatanong pala ako ni Ria
tungkol kung saan ko inilagay ang mga sapatos niya. Pumanhik na ako dahil baka
barilin na ako ni Ria pag di pa ako lumapit. Ibinigay ko na lang yung feather
duster sa isang katulong namin at siya na yung nagpatuloy sa pagtanggal ng alikabok
sa mga painting.

"Ria, nandyan lang sa box ang mga sapatos mo." Sagot ko dito ng makarating ako sa
kuwarto ng bruhang si Ria. Stepsister number one na hobby na 'atang tarayan ako
araw-araw.

Tinaasan naman niya ako ng kilay. "Sa susunod wag mo itago, ilagay mo kung saan
madaling mahanap! Boba!" She screamed and shut the door at my face.

Gusto ko naman gibain ang pinto. Nakakaasar talaga ang kamalditahan ni Ria, sarap
sapakin eh. Buti nga naisipan ko pang linisan ang kuwarto ng buwiset na ito na
akala mo dump site na ng basura dahil sa kalat ng mga ito. Kaya bago ko pa mabiga
ang pintuan ay umalis na ako papuntang kwarto ko.

Pumanhik na ako sa silid at humiga. On the ceiling I saw the poster of my idols...
the Elites. But they are actually animated. Wala naman kasing poster ng totoong
mukha nila. And I haven't seen them yet at isa yan sa wish list ko, ang makita sila
bago pa ako lumisan sa mundong ito. Pero syempre biro lang yun. Gusto ko pang
mabuhay ng matagal at makita ang mga apo ko.

This people called Elites are the group of people who has the highest and strongest
elemental power in Windervale. This group is composed of five Royal blood
representatives who holds elemental power such as fire, water, earth, wind and
light. Meron pang ilan na may mga kapangyarihan din pero hindi Elite ang tawag sa
kanila kundi Gifted. Their abilities are different like telekineses, speed, super-
strenght and others.

Isa lang talaga pangarap ko sa ngayon na sana ay katulad din ako ng mga Gifted para
di na ako api-apihin ng step family ko. Yung tipong hindi nila ako pwedeng galawin
dahil alam nilang hindi nila ako kayang saktan dahil sa may abilidad ako. I just
want a peaceful life, but they are making it a bit difficult for me.

I want to be one of the students in Universe Academy. This academy is a school for
gifted and elemental children who will protect Windervale in the future.
Hindi common ang gifts because this is hereditary. Hindi ito parang sakit na
pwedeng hawaan ka lang ay may powers ka na. The Elites are pureblooded elementals,
while gifted are half-breeds. But I am not talking about dogs or wolves, this
means, 50/50 sila, half human half elementals. While the purebloods, both parents
are elementals pero since hereditary ito hindi ibig sabihin ay dalawa ang
kapangyarihan na makukuha ng anak, isa lang mula sa ama o kaya ay sa ina.

That's how power works kaya ni isa sa kanila ay walang dual power, walang x to the
power of two. Hindi applicable ang rules of exponential dito.

I am very knowledgeable about them dahil nagkalat naman ang impormasyon tungkol sa
mga elementals sa book store and even taught in ordinary school. Sa dami ng nasa
isip ko ay hindi ko na namalayan na inanod na pala ako ng antok at nakatulog.

???

Yuan's POV

Mainit ang pagbabangayan ng mga ministro sa aming harapan. It was because we got a
report of another human was slaughtered by a demon. Through all these years, we
manage to minimize the attacks by putting up the barrier where demons cannot pass
through. Pero meron talagang pasaway na mga tao na naliligaw at nakakalabas sa
barrier.

We all have gifted knights, but it seems like they are not enough to stop the
attacks. But I admit, we are already having a hard time to manage and contain the
demons beings. They are getting stronger and they are getting immune somehow.

Napansin ko lang na tahimik lang si Prophet Uno. Isa siyang bulag na may kakayahang
makita ang hinaharap at ang mga nakaraan. Minsan ay tinatawag siyang baliw ng ibang
ministro dahil sa kanyang mga pinagsasabi na may darating na isang tao na
magliligtas sa lahat at pag-aari ang lahat ng elemento kasali ang sa mga gifted. We
thought it is impossible. No one, ever in a million century happened na may isang
tao na humigit pa sa isang elemento ang kapangyarihan, kaya mukhang walang
katuturan ang mga sinasabi nito. Pero paulit ulit ito at hindi sumusuko.

"This is getting out of hands. We already notified the people not to cross the
barrier!" Galit na saad ng punong ministro. "Your majesty, we should continue
building the walls so no one can cross." Suhestyon nito na akala mo ay isang
madaling bagay lang ang nirerequest nito sa Hari.

Matigas ang anyo ng aking ama si King Troy Richmond Vel Versailles. "You know how
dangerous it is to attempt building the walls again, prime minister. We already
tried it but it only cost thousand of lives of our people. That serves as a lesson
that we should not go near the boundary." Matigas na sagot ng aking ama. Tama naman
ito. It was a loss of Vermillion that almost made the Versailles lost the power and
rights of the throne.

When my father was still a prince, my granddad King Lance Hubert Vel Versailles
created a plan to build high walls so no Fallens and human can cross over the
boarder. At first it was going smoothly and the construction continued for months.
But as demons saw humans near the boundary, temptation and greed overpowered them.
They totally lost their minds and broke the barrier and slaughtered the humans
who's building the walls. The construction was stopped and there were no attempts
of getting near the boarder.

It was the worst tragedy happened in the reign of my Grandfather, and he ordered to
no human must be near in the boundary if they value their life. But still there are
few human who are hard headed as a rock and never learn from previous events and
ended up shredded in the hands of a Demon.

"The chosen one is the only one who can stop the upcoming war. Demons will perish.
A new world will appear." Saad ni Prophet Uno sa amin sa kabila ng pananahimik
nito. His eyes is glowing like it has neon lights in it.

"Stop spouting nonsense you old fool!" Galit na saad naman ng punong ministro.
"Aren't you going to stop that idiocy? There is no such thing as savior! We will be
the one who will save Windervale from falling!"

"The red moon will arise and demons will suffice the greed and power. The chosen
one will conquer the world and will give a new life." Saad nito na binalewala lang
ang sinabi ng punong ministro at bigla na lang itong nanginig ang buong katawan at
bigla itong hinigal at pinagpawisan. Kung titingnan mo ay para itong sinapian ng
kung ano. "You must find the chosen one, before it is too late."

Doon na ako natigilan sa mga pinagsasabi ni Prophet Uno. I can feel strange energy
emitting from the prophet at sa ngayon ay mukhang totoo na ang pinagsasabi nito.
This is giving me the thought that this time, he's already telling the truth.

???

Snow's POV

Strange. I am dancing with water and manipulating it. I am creating giant water
tubes, but swear to God, kahit anong isipin ko alam ko na panaginip lang ito. Paano
ako magkakaroon ng kapangyarihan, kung wala naman ako nun sa simula pa lang?

Cockadoodle doo! Cockadoodle doo!

Nagising na lang ako bigla dahil sa ingay ng alarm clock. Napatingin ako sa radio
clock sa bedside table ko at nakitang alas tres iyon ng madaling araw. But I
noticed that there is a strange feeling I am feeling right now. I feel too cold and
wet. I check myself to see the horror of the floor and myself. I am totally
drenched and my floor is filled with water!

"Mom! There's a flood!" Sigaw na lang ng step sister ko sa kabilang kuwarto and I
don't know if it is Dia or Ria since they all have the same annoying scream na
akala mo may ultrasonic voice ang mga ito dahil nakakabasag ng eardrum.

"SNOW! GET UP AND CLEAN THIS MESS! NOW!" Biglang sigaw naman sa akin ng stepmother
ko mula sa labas ng kuwarto ko.

"Crap! Another mess to clean!" Napatayo na lang ako. Di naman bumagyo at ang linis
linis ng tubig na pumasok sa kuwarto. To think mukhang galing ako sa night swimming
dahil sa basa. Pagminalas nga naman talaga diba? My bed covers are soaking wet!
Even the ceiling, there are traces of water like how the heck the water reached the
ceiling? But do I really have to overthink about it? Wala naman makakasagot sa
tanong ko. But still it intrigues me how the heck did this happened.
?Chapter 2?
Snow's POV

Napagod ako sa paglilinis ng aking kuwarto. Basang basa lahat. Mga damit, libro
lahatbng bagay sa loob. Kahit kisame basa at napundi pa nga ilaw, dahil nagshort
circuit. Wala talaga akong kaide-ideya kung paanong nabasa ang kuwarto ko ng ganoon
na lang. Samantala ang buong bahay binaha pero di naman nabasa ang lahat ng gamit.
Parang dumaloy lang ang tubig doon and naging stagnant.
Pinagbintangan pa ako ng stepmother ko na binaha ko daw ang bahay dahil sa kuwarto
ko lang din ang basang basa lahat. Like duh, mag-eeffort akong kumuha ng ganun
karaming tubig para basain ang kuwarto ko at pabahain ang buong kabahayan?
Ipagpapalit ko ang sarap ng tulog dun? Ano akala nila sakin, lunatic? Buti sana
kung kadugo ko sila baka may tsansa pa. Ako pa talaga ang pagbibintangan, mas
kapani-paniwala pa nga na sila ang bumaha sa bahay.

Buti na lang may mga katulong din sa bahay kahit papano di ako ang nakapaglinis sa
buong kabahayan. Pinagtulungan namin na linisin ang sahig. Pero sabog na sabog
naman ang tenga ko sa lintanya at muntikan pa akong masampal dahil sumagot ako.
Hindi na kasi ako nakapagpigil dahil sa mga sinabi ni Friah.

Flashback:

Nakayuko lang ako habang mala-megaphone ang bibig ng stepmom ko sa kakatalak sa

akin na akala mo ay abot na sa kabilang syudad ang boses nito. Kanina pa ito at
umiinit na talaga ang ulo ko sa kanya. Nauubusan na ako ng pasensya dahil sa mga
pinagsasabi nito. Konting konti na lang talaga.

"Wala ka na ngang silbe dito sa bahay, gumagawa ka pa ng kalokohan! Alam mo ba kung

gaano kamahal ang mga gamit na nabasa? Kaya mo bang bayaran yun lahat?" Umuusok na
saad ni Friah at parang konti na lang ay masasapak na ako nito pero pinipigilan ko
lang ang sarili ko dahil kahit baliktarin man ang mundo, mas matanda pa rin ito sa
akin na dapat galangin kahit hindi naman ito kagalang-galang.

Naiyukom ko naman ang palad ko. Feel na feel ko talaga ang Cinderella moment dahil
ganitong ganito si Cinderella eh, mahilig yun magpaapi kaso may hindi tama. Ayoko
na ng Cinderella moment, nakakapagod. Mapipigtas na 'ata yung pasensya ko.
Nakakapagod maging mabait, kahit ang totoo naman ay may tinatago naman akong
kamalditahan.

"Wala ka talagang kuwenta! Mana ka talaga sa nanay mo!" Asik nito na siyang
ikinaputol lahat ng pasensiya ko.

Tiningnan ko ng masama si Friah at medyo nagulat ito dahil sa kauna-unahang

pagkakataon ay tinitigan ko siya ng masama.

"Don't you dare insult my mom." May pagbabantang saad ko rito. Ni hindi ko nga
kilala mama ko ito pa kaya? Tapos kung makapagsalita akala mo, magkapitbahay sila
ng mama ko dati, akala mo ang daming alam. "At wala akong pakialam kung nasira man
ang mga gamit dito sa bahay! Ikaw ang walang karapatan sa pamamahay na ito. Ikaw na
walang ginawa kundi magtatalak araw araw at lustayin ang pera ng Papa ko! Palamunin
ka lang ng papa ko at� ang mga walang kuwenta mong anak! Ni hindi niyo nga bahay
ito at ni hindi niyo pera ang pinangagastos niyo sa mga luho niyo! Ang kakapal ng
mukha niyo! Kung makaasta kayo dito sa bahay parang kayo ang may-ari, salin pusa
lang naman kayo!" Galit na galit ba insulto ko dito. Wala akong pakialam kung
masama na ang dating ko. If I insulted them that is their fault. They triggered me
to do this. Pero dahil sa ininsulto niya ang mama ko na nananahimik na sa kabilang
mundo, ibang usapan na yun. Yun ang bagay na hindi ko kaya o basta-bastang
palagpasin lang. Patay na nga dinadamay pa nila sa walang kuwentang bagay.

"You bitch!" Itinaas nito ang kamay nito para sampalin ako pero sinalo ko kaagad
ang kanang kamay na sana ay dadapo sa pisngi ko. Mahigpit ko yun hinawakan at wala
akong balak na pakawalan yun basta-basta.

Ngumiti ako ng malademonyong ngiti na siyang ikinakilabot nito. "Try to slap me,
and you will find yourself homeless in the streets." Banta ko rito. Yung totoo,
hindi ko naman talaga gagawin yun pero kailangan ko na talagang sindakin ang mga
ito dahil wala na yata silang plano na tumigil sa pang-aalipusta sa akin.
Akala kasi ng mga ito ay di ako lalaban. Ilang taon na ba akong ina-alila ng mga
ito sa sarili namin bahay? Limang taon na yata and now that I just turned 18 a week
ago all assets was transferred under my name. Yun ang habilin ni mama kay papa bago
siya namatay. They created a will and it was notarized by the family's attorney.
The will was already effective and secured, para kung may mangyari man daw sa kanya
ay wala na daw akong poproblemahin.

"Y-you can't do that." Namumutlang saad nito. Halatang kinakabahan na ito ng sobra-
sobra. Maybe I am right after all. Pera lang ang habol nila kay Papa.

"M-mama..." nahihintakutan na saad dalawang step sister ko na ngayon ay namumutla

at parang mga dagang nacorner ng pusa.

"Do you think I can't do that? I can do whatever I want in this house, since I own
everything in this house and all money that you have and about to spend. Every
single penny, I own it." Saad ko dito with a possessive tone, making them know that
I own every single thing in this household.

Napatawa ito ng pagak. "I am the legal wife of your father, whatever he owns, I
own." Saad nito na biglang naging confident. She believed that their marriage is
conjugal kaya malakas ang loob nito.

I smiled. "Too bad because 10 years ago, the will has already been created. Your
marriage cannot change the fact that I am now the propriety owner of the Sylveria's
wealth. Your marriage has an automatic prenuptial agreement that you can't get any
share of my mom and dad's money. If you wondered that I know all about it and do
nothing about your abuse, that is because you are the wife of my father. Somehow, I
convinced myself that someday, you will learn to love me and treat me as your own,
but I only hope for nothing. So now, all the goody two shoes are long gone, my dear
mother. So try to provoke me again and you will end up in the streets as a beggar!"
Banta ko dito at nilayasan sila.

End of Flashback

Yan ang nangyari. Wala sana akong kabalak balak na ipaalam sa kanila ang buong
katotohanan na ako na ang legal na tagapagmana ng mga Sylveria. It was for safety
purposes kaya hindi iyon ipinaalam ni Papa kahit kina Friah. Pero wala na akong
mapagpipilian, kung hindi ako iimik baka ako pa ang papalayasin ng mga ito sa
sarili namin bahay.

Pero isa parin malaking mesteryo sa akin ang pagkabasa ng aking buong kuwarto o
baka naman kagagawan nila yun para may dahilan sila na pag-initan ako at palayasin?
Sa lahat ba naman ng kuwarto sakin pa talaga tapos ako pa pagbibintangan, bangag ba
sila?

Lumabas na ako ng kuwarto ko at pasalamat ko lang dahil malinis at tuyo na ang

lahat. Nakita ko rin ang mga stepsister ko na may binabasang libro. Alam ko na
nakita nila ako pero di ako pinansin ng mga ito. Hindi rin ito nag-abalang utusan
ako, dahil nga sa mga nangyari kani-kanina lang.

Di ko naman nakita ang aking step mother o baka naman nag-eemote yun sa kuwarto
niya dahil di makamove-on sa mga pangyayari. Alam ko naman na kayamanan lang ni
papa ang habol ng mga ito at ngayon alam na nila na wala silang makukuha ay parang
gumuho na ang mga pangarap ng mga ito. Parasites will always be a parasite.

"Seniorita Snow, handa na po ang pagkain." Saad ni manang Cleo. Ilang dekada na ito
sa bahay at sobrang bait din nito. Ito ang nag alaga sa akin mula ng maulila ako ng
aking ina kaya maituturing ko na rin na magulang si manang Cli kahit na katulong
lang ni Papa ito sa bahay.

"Sige po manang kain na po tayo." Yaya ko dito. Talagang kasama ko ang mga katulong
sa bahay na kumakain. Ganyan na talaga kami dati pa pero nagbago yun ng nag-asawa
si papa dahil masyadong maarte si Friah, allergic ito masyado sa itsura ng
kahirapan.

???

Yuan's POV

Kasama ko ngayon sina Jin, Violet, Avis at Luna. Nasa academy kami. Wala pa naman
pasukan dahil enrollment pa ng Academy pero nandito na kami para sa isang pulong.
Ipinatawag kami dahil may mahalaga daw na report na kailangan namin malaman.

Nakaupo lang kami at nababagot dahil hindi pa dumadating ang dapat magreport.

"This is boring." Saad ni Avis na nakapangalumbaba sa lamesa and he's drawing

circles on the table.

"You're making it worst. Humor me Avis." Sang-ayon naman ni Luna na mukhang inantok
pa sa katahimikan.

I don't know why we end up being a group where we have different and incompatible
personalities. Aminado ako na suplado ako masyado dahil matagal ko ng alam yun. Si
Jin naman na tahimik na walang pakialam and he will only speak if he likes to, si
Violet na puro pagpapaganda at pacute ang alam, si Avis na puro pagkain ang nasa-
isip at si Luna na madaldal na wala naman nag-aabalang nakikipagdaldalan.

"Hold your shits. An important report will arrive." Saad ko naman sa mga ito. I
already have a feeling what made us gather here. Maybe it's because of that.

Sumunod naman ang mga ito at habang si Violet ay pangiti-ngiti sa akin. Di ko alam
pero gusto kong sunugin ang pagmumukha nito. Nakakairita noon pa, malamang dahil sa
element nito na tubig kaya mukhang di ko talaga siya kasundo. Pero nakakapagtataka
lang dahil nakikipagclose ito sa akin kahit gusto ko itong ibalibag para lumayo
ito. She's annoying the hell out of me at madikit lang ako sa kanya at naiirita na
ako.

Bumukas na ang malaking pintuan at pumasok doon ang aming headmaster na may
kasamang espiya. We all do have spy na pinakalat sa buong kaharian. We keep on
searching gifted children para sa Academy at para na rin dagdag depensa at opensa
sa mga kalaban pagdating ng panahon.

"Good day Elites!" Headmaster Kier sang like he's in a good mood. Napaka-acentric
ng pagkatao nito, he's hard to figure out and loves playing mind games. Kahit sa
pananamit nito ay halatang halata din.

"Good day Headmaster." Bati naman namin pero tumayo kaming lahat. Though we are
Royalties but in the Academy, we are just merely his students in training to
harness our potential.

"Take your seat." Saad nito at naki-upo na rin habang ang espiya na kasama nito ay
nakatayo lang at walang imik.

"What is this report all about, headmaster?" Tanong ko rito. Ayoko ng patumpik
tumpik pa. Time is running and we already wasted a lot and I can no longer keep my
shit from not knowing this meeting is all about.
"Hhmm.. yes, about that. I wanted to inform you about the certain disturbance
happened last night." Unang turan nito sa amin na ikinaseryoso ng lahat. I don't
know if everybody felt it but I did. I was in the middle of my sleep and I was
awaken because of that strange but powerful bone chilling aura. "Last night, we
have found another elemental user." Sagot nito na parang walang kaimpo-importante
ang sinabi nito na siyang ikinagulat naman namin. But is that it? Nagulat ako dahil
pinatawag kami sa ganun dahilan lang. I thought it was about the strange event
lastnight.

Tuwing may nahahanap sila ay di naman nila kami ginagambala para ipaalam sa amin.
Nakakapagtaka lang, dahil pinapalaki ni Headmaster ang maliit na bagay.

"And why do we need to know that? I believe that responsibility is for the spy and
we don't have any business with it." Takang tanong ko rito. It just doesn't make
any sense at all.

"That is because, another water elemental, rose up from a non magic family."
Maikling sagot nito na titingin tingin pa sa kuko kung may dumi ba.

I was surprised. So was everyone. How could that be, an elemental born from a non-
magic family? No one in the history has the same element outside the family of Del
Rochi's. Kaya nagkatinginan na lang kaming lahat sa aming nalaman. Especially
Violet who's no longer smiling and wearing a deadly eyes.
?Chapter 3?
Snow's POV

Ilang araw ko ng napapansin na iniiwasan ako ng step family ko. Ni hindi na nila
ako inuutusan o sinisigaw sigawan. For the first time since five years, walang
naninigaw at namimingot sakin, naging tahimik ang buhay ko dahil wala ng
nagbubunganga umagang umaga sa bahay. Pakiramdam ko ay ako lang at ang mga katulong
ang nandito sa bahay.

Pero napapansin ko ang step mother ko na laging may kausap sa telepono na pasekreto
at pagnakita ako kay biglang pinuputol nito ang tawag. Sa totoo lang hindi talaga
maganda ang pakiramdam ko sa ikinikilos ng step mom ko. Something is wrong and
fishy. Hindi naman siya mangingisda para mangamoy isda.

Naputol na lang ang aking pag-iisip ng tumunog bigla ang door bell kaya napatingin
ako sa labas ng bintana. Sino kaya ang tao sa labas? Wala naman bumibisita dito sa
amin. Kung may kaibigan din ako, natatakot naman sa step mom ko kasi reyna reynahan
dito sa bahay dati, talo pa ang monakiya kung umasta. Nakita ko naman na binuksan
yun ng isa sa mga katulong namin kaya lumayo na ako sa bintana at umupo na lang sa
sofa.

"Seniorita, may bisita po kayo." Saad ng katulong namin nasi Vera na siyang
nagbukas ng gate kanina.

Nagtaka naman ako kung sinong bisita ito. Wala akong naalalang may appointment o
kung ano man sa akin. Mas lalong wala naman akong kaibigan para may bumisita sa
akin.

"Snow!" Biglang tili ng isang boses babae na matagal ko ng hindi naririnig. Halos
hindi ko pa nga makilala, kung hindi lang sa istilo ng tili nito, di ko makikilala.

"Yuki?" Napamaang na tanong ko at nanlaki talaga ang mga mata ko ng makita ito.

"Yes, ako ito!" Patakbong lumapit ito kaya tumayo agad ako at sinalubong ito ng
yakap.
"Yuki! Oh my God! Ang tagal ng hindi kita nakita. Hindi ako makapaniwala! Nandito
ka na ulit! For good na ba ito? Dito na ba ulit kayo titira? Nasaan pala mga
magulang mo? Magkapitbahay parin ba tayo?" Ang dami kong tanong. Ang tagal na kasi
namin na hindi nagkita. It was 10 years ago ng huli kaming magkita ni Yuki.

"Teka lang, mahina kalaban. Hahaha." Natatawang saad nito tsaka kumalas ito mula sa
pagkakayakap sa akin. "Well, to answer all your question, why don't allow me to sit
first?"

"Oops. Hahaha." Tsaka nag-peace sign ako sa kanya. Nawala ang hospitality ko dahil
sa excitement ko na makausap siya at sagutin niya ang mga tanong ko. Pumunta kasi
ito ng ibang syudad na malayo dito sa Vermillion at hindi na kami nagkita. Hindi ko
rin naman mabisita ito dahil bata pa ako noon at nang lumaki naman ay di naman ako
makagalaw ng malaya dahil sa step family ko.

Umupo na kami tsaka nagpagawa na rin ako ng juice at cookies para sa ngangat-ngatin
namin habang nagkukwentuhan kami.

"Bumalik na kami rito dahil natapos na ang kontrata ni Papa doon. Kaya for good na
rin kami dito. And good thing dahil binebenta ang bahay na katapat sa inyo kaya
binili yun ni papa kaya magkapitbahay parin tayo." Sagot nito sa akin.

Parang lumutang naman ang puso ko sa tuwa. Ang bestfriend ko makakasama ko ulit!

"Really? I am so happy. Matagal ko na talagang pinagdadasal na sana bumalik na kayo

dito. Miss na miss ko na bestfriend ko." Emosyonal na saad ko sa kanya. Hindi ko
maiwasan na hindi maging emosyonl dahil siya ang kaisa-isang bestfriend ko. I don't
have any friends aside from her.

Pero bigla naman natahimik si Yuki. Yumuko ito na tila parang may sasabihin.

"But, I will no longer stay in our house, Snow." Saad nito mukhang nahihirapan ito
sa pagsasabi.

Napakunot naman ang noo ko. Di ko siya maintindihan, for good na daw pagstay niya
dito tapos sasabihin naman na di siya titira sa bahay nila? Ano ba talaga Yuki?
Prank ba ito? Baka biglang may susulpot na lang bigla na magsasabing you've just
been pranked! Di ba? Uso pa naman yan ngayon. Malay mo ako ang napagtripan hindi ko
lang nalalaman nagmumukhang tanga na pala ako sa national TV.

"Bumalik kami rito dahil, papasok na ako sa Universe Academy." Sabi nito and her
voice became lower and lower na kung hindi lang malakas ang pandinig ko ay baka
hindi ko yun marinig.

The news was like an atomic bomb, dropped in Hiroshima and Nagazaki. The news was a
bomb itself and shattered everything. Pero dapat di na ako nagulat di ba? Dahil
aware naman kami na elementalist ang parents ni Yuki. Both her parents can summon
lightning. Kaya dapat inexpect ko na din yun. Paanong nawala sa isip ko yun?
Masyado na akong umaasa na magkakasama kami ulit. Papasok na si Yuki sa Academy na
pinapangarap kong mapasok. And me? I will surely enroll in a Common University to
study business. Yun naman kasi ang gusto ni Papa.

Universe Academy is a boarding school. Walang makakalabas within the school year,
unless some important circumstances that requires the student to temporarily leave
the school's premise. Pero kadalasan, nakakalabas lamang ang mga estudyante doon
kung tapos na ang buong school year o kung may special case na required na lumabas
ng Academy like missions. Bigla akong nakaramdam ng inggit, pero masaya ako para
kay Yuki. Pinangarap ko na makapasok sa Universe Academy pero isa lamang akong
ordinaryong tao, walang kapangyarihan at isang pangarap lamang ang makapasok doon.
I am not capable. Malungkot isipin na hindi ako makapasok sa Academy pero mas
nakakalungkot pala na alam mo na makakapasok ang bestfriend mo doon samatalang ako
hindi.

"Yuki, masaya ako para sayo. Sana pinanganak na lang din ako ng may kapangyarihan
para magkasama tayo." Nalulungkot na saad ko. Sana totoo na lang yung panaginip ko
para kahit papaano ay makapasok ako sa Academy.

"Snow, don't worry. Four years lang naman yun tsaka may 2 months vacation din naman
kami after school year." Pangchecheer up nito sa akin. She's trying to make things
light, kahit ang totoo ay mabigat yun sa loob ko but I am trying to be happy for
her.

Napabuntong hininga na lang ako. Kung pwede lang sana na gawing super powers itong
kadramahan ko sa buhay ay malamang matatanggap na ako sa Academy. If only a
beautiful face is also a super powers, then I am qualified. But kidding aside,
totoo yun, ni hindi ako makalabas ng bahay kung walang disguise. Nakasuot ako ng
glasses na makapal at malaki para di masyadong mapansin mukha ko. Nilulugay ko lang
din ang buhok ko para hindi masyadong kapansin pansin ang itsura ko. Mas agaw
pansin yung buhok kong hindi na dinadaanan ng suklay.

Ang nakakaalam lang sa totoong itsura ko ay ang family ko, katulong at bestfriend
ko, pati family din niya. Pero yun ibang tao ay hindi alam ang totoong itsura sa
likod ng salamin ko sa mata. As the modern kid say's, nerd daw ako. This is what
their mentality is. Pagnakaglasses nerd ka na agad. Hindi naman ako totally nerd
dahil di naman ako manang sa kasuotan. Normal ako. Kung sa nerd tree pa, ako ang
modernang nerd.

Nagkuwentuhan lang kami ni Yuki tsaka tumingin siya sa aming album kung saan ay
nakalagay ang mga larawan noong kabataan ko hanggang sa lumaki ako. Catching up daw
kamo. Ang cheesy lang ng babaeng ito. Nangibang bayan lang naging cheezy na. Sa
bahay na rin nananghalian si Yuki at nakilala niya ang step family ko na muntikan
ng ismiran ni Yuki dahil kay Ria at Dia na mukhang si B1 at B2 daw. Natawa ako sa
description ni Yuki. Hindi ko naisip na parang si B1 at B2 sina Ria at Dia. Or
maybe iba lang din talaga ang wavelenght nitong si Yuki.

Inabot na ng gabi si Yuki dito sa bahay at dito na rin siya naghapunan. Grabeng
catching up diba? Kulang na lang dito ko na patutulugin si Yuki. Pero syempre
kailangan niyang umuwi. Kaya inihatid ko na lang siya sa kanilang bahay na nasa
tapat lang naman din.

"Salamat pala. Ang sarap magluto ng kusinera niyo." Saad nito Yuki na natatawa pa.
"Buti, di ka tumataba."

"Isa lang ang motto ko Yuki. To eat without getting fat!" Saad ko na tatawa tawa
pa.

"Wow, sana all! Every girls dream! Pero magandang motivation din yan. Pero yung
step sissy mo, bakit ganun? Ang chachaka?" Nakuha pa talaga nitong mamintas di ba?

"Grabe ka naman! Syempre, evil witch ang motherhood nila. San pa ba nagmamana."
Natatawang sagot ko rin dito. Nagkasundo pa talaga kaming mamintas diba?
Bestfriends nga talaga. Pero ganun talaga ang magbestfriend. Kung sino ang kaaway
ng isa ay kaaway na ng lahat.

"Pero sige, pasok na ako ah. Baka makurot na ako ni mama. Hahaha." Saad ni Yuki
habang nagpapaalam sa akin.

"O sya sya.. sige, bukas ulit ah." Sagot ko dito. Pumasok na ito sa gate nila at
sumara na ulit. Napabuntong hininga na lang ako ng bumalik sa aking ala-ala ang
pagpasok nito sa Universe Academy. The heaviness in my heart came in at tila nang-
aasar pa talaga.

Pumanhik na ako pabalik pero bigla namatay ang ilaw sa kalye. Ang tanging naiwan na
ilaw ay ang sa gate ng bahay namin. Blackout? Imposible dahil may ilaw naman sa
bahay. The bulb at our gate is still emiting light enough for me to see the road
way back. Pero may napansin na lang ako, isang lalaking nakabonnet ang nakatayo sa
di kalayuan na nakaharap sa akin. I can't even believe I could see him in this
darkness. Wala naman night vision itong salamin ko.

Nakaramdam ako ng takot bigla dahil sa lalaki. Hindi ko maintindihan pero masama
ang kutob ko. Something in my gut is kicking in and saying to run away because
there is danger. But I could not assume na meron ngang mangyayari. Inisip ko na
nagkataon lamang yun o baka naman may inaabangan lang ito at trip lang nitong
magbonnet. Pero mas lalong bumaha na lang ang aking takot ng naglakad na ito
papalapit sa akin. Bigla kong binilisan ang lakad ko at nagpanggap na hindi ko siya
napapasin pero laking gulat ko na lang ng biglang hinablot nito ang braso ko ng
marahas na ikinatigil ko sa paglalakad.

Napatingin ako rito at nasindak ako sa aking nakita. May hawak itong patalim na
akmang isasaksak sa akin. Pero gumalaw ang reflexes ko, nablock ko ang braso niya
kaya hindi ako natamaan ng kutsilyo. Walang pagsidlan ang aking kaba. Wala na akong
ibang maisip kundi nanganganib ang buhay ko. I want to survive and I want to know
who the heck is this man who is trying to kill me.

"Sino ka?! Anong kailangan mo sakin?!" Asik ko dito. Wala akong maisip na kalaban
sa labas, maliban sa step mother ko.

"Pasensya na miss, napag-utusan lang." Saad nito at tumakbong pasulong ito sa akin
hawak ang kanyang matalim na kutsilyo.

My heart was racing like horses and something swirled inside me na parang may
gustong kumawala at bigla na lang naisip ko ang tubig out of the blue and just a
blink of an eye may lumabas na tubig sa mga kamay ko and it burst out like it is
from a fire truck na tumama sa lalaki at agad na tumilapon ito palayo sa akin at
bumagsak ito sa sementadong daan at dinig ko pa ang pagdaing nito.

The water is still bursting out from my hands at hindi ko alam paano ito patigilin.
Nabasa ang kalsada at parang may isang water plant na nasira at kumlat ang tubig
kahit saan.

"Stop!" Saad ko na hinihingal. Nanlaki na lang ang mga mata ko ng tumigil ito.
Basang basa ang kamay ko na may tumutulong tubig pa. The heck, parang gripo lang!

Holyshit. What was that just now? Nanlalaki ang mga mata ko na tinitingnan ang
dalawang kamay ko. Napalunok pa ako. I tried to pinch myself pero masakit. Gising
na gising ako at di nananaginip. Napatingin ako sa tao at nakabulagta parin ito,
mukhang nawalan na ng malay dahil na rin sa impact. Sobrang lakas ng current na
tumama rito na kung ordinaryong tao siguro ay malamang nagkalasog-lasog na ang
katawan. Himalang hindi ito napuruhan ng malala.

I don't know what is happening. But this is really freaking cool! Kahit
nawiweirdohan ako, masaya ako! Anak ng tokwa, ikaw ba naman sagutin ang dasal na
matagal mo ng pinagdarasal gabi-gabi. Ilan kandila na rin ang naubos dahil sa
pagtitirik ko. Tapos ngayon, biglang may powers ako! Aba naman, aarte pa ba ako?

Biglang nangisay ang lalaking bumulagta kaya sa takot ko na baka bumangon ulit ito
para saksakin ako ay kumaripas ako ng takbo papasok sa gate at nilock. Hindi naman
ako tulad ng iba na magiging curious at lalapitan pa ang kriminal kaya ang ending
manganganib ulit ang buhay or worst masaksak na talaga ng tuluyan.

Hinihingal ako. Napakuyom ang dalawang kamay ko, swear to god, a water just burst
out from my palm! I can still feel it. This is not even a freaking dream! This is
freaking reality. A water burst came out from my freaking hands! Does this mean I
am elemental too? But how?
?Chapter 4?
Snow's POV

Maaga akong nagising ngayon araw. Ni hindi pa tumutunog ang alarm clock ko ay
nagising na ako. Minsan ay nangyayari talaga ito sa akin Paano ba naman kasi di pa
ako makamove on sa mga nangyari kagabi. Naging ligalig ang pakiramdam ko dahil sa
natuklasan ko. Halos hindi ako dalawin ng antok dahil ang utak ko ay tumatakbo at
nilamon na ang isip ko sa water power na natuklasan ko.

Pumunta ako sa CR at sinubukan ulit na palabasin ang tubig at lumabas muli ang
tubig sa aking mga kamay na sobrang lakas ng current. It did not even take an
effort. Basta inisip ko lang na palabasin, lumabas na siya. Para lang itong isang
buhay na bagay na sumusunod kung ano ang gustuhin mo.

"Stop!" Saad ko at tumigil naman. Binaha ng tubig ang bathtub pero dumadaloy naman
ito sa drainage. Napapailing ako dahil sa mga nangyayari. Ni hindi ko nga alam saan
itong tubig galing. Sa katawan ko ba? Baka madehydrate ako pucha naman. Do I need
to drink lots of water? Peste, wala akong ideya kung ano ba dapat ang gagawin ko.

"Goodness, may powers talaga ako! It's not a freaking dream or hallucination."
Masayang masaya ako sa totoo lang kahit ligalig ang pakiramdam ko. Dahil may pag-
asang makakapasok ako sa Universe Academy. Pero out of control masyado ang tubig.
Mapagkakamalan ako nitong bombera. Akala mo laging may sunog dahil sa lakas ng
pressure. Bigay na bigay ang bulwak ng tubig.

Ilang ulit ko na sinubukan ang pakalmahin ang tubig at unti-unting kumalma ang
tubig. Hindi siya naging madali sa pagcontrol dahil yung utak ko nakaset talaga
siya sa bursting water. Pero kalaunan medyo nakukuha ko na rin ang timing at
sekreto kung paano kontrolin ang kapangyarihan ko. Hangang sa kaya ko ng gumawa ng
water balls. O diba ang bilis? Kasi depende lang siya sa command ng isipan. Iniisip
ko kasi kanina ang bursting water kaya mala bombero ang bulwak ng tubig. Ngayon
naman na inisip ko ng water balls ay unti-unting namumuo ang tubig sa kamay ko at
naging bola ito. Inisip ko na umikot ito ng mabilis at umikot nga ito ng mabilis na
parang gulong ng sasakyan pero at rest lang ito nasa kamay ko lang.

I didn't know na ganito lang kadali na kontrolin ang isang kapangyarihan. It is all
with the brain command at hindi na kailangan ng matinding concentration para
mapalabas ang kapangyarihan. Marami kasi akong nababasa na mga fantasy novels na
pahirapan ang pagpapalabas ng kapangyarihan. Yung iba nagkakasugat sugat ang mga
kamay yung iba kailangan pang sumigaw ng Darna para magamit ang kapangyarihan. I
never knew na ganito lang kadali kontrolin ang kapangyarihan.

"Hhmm... bakit pa may Universe Academy kung ganito lang kadali kontrolin ang
kapangyarihan?" Nagtataka tuloy ako. Pwede naman siyang self study, kaya ano pa
silbe ng Universe Academy? Academics? Nah, I don't think so. They won't build a
high maintenance Academy just for that. Maybe, there us more in it.

Sinubukan ko naman ulit ang element ko. Naglabas ako ng konting tubig at balak ko
na gumawa ng alphabet waters. Inisip ko ang A, iniimagine ko na magmaterialize iyon
sa tubig at naging A nga ang tubig sa kamay ko habang nakalutang sa ere. Sumunod
ang B hanggang umabot sa Z. It was just so easy. Isipin ko lang kung ano ang gusto
kong mangyari sa element ay nangyayari kaagad ng walang kahirap hirap.
Di ko na namalayan na naabutan na ako sa CR ng alas siete dahil tuwang tuwa ako
kaya kung anu-ano ang ginawa ko sa tubig. Ginawa kong pormang bulaklak or mukha ng
step mom ko na nakakatawa at fountain. Naligo na lang ako dahil baka magtaka pa ang
mga tao sa bahay kung bakit hanggang ngayon ay nasa loob pa ako ng kuwarto ko. Wala
akong kabalak balak na sabihin sa kanila na meron akong power. Baka kasi ibenta ako
ng step mom ko, mukha pa naman yung pera.

Bumaba na ako at naabutan ko ang step mom ko na pahumhum sa sala at umiinom ng kape
or tsa o baka naman lason kasi di yun tumatalab sa itim ng budhi niya. Pero
nabilaukan na lang ito ng makita niya ako. Na parang nakakita ito ng multo.

"What?" Nagtatakang tanong ko rito. Di naman ako nakamudpack para magulat ito.
Lalong ang ganda ko naman para mapagkamalan akong multo, baka sila pa, mga mukhang
laman lupa. Di na nito tinapos ang iniinom nito at dali-daling pumanhik ito sa
kuwarto niya.

Tumuloy lang ako sa pagbaba ko at may nadatnan ako sa lamesita na sobre. Wala naman
nakalagay na pangalan pero mukhang makapal ang laman. Pera? Mukhang pera ang laman.
Nagulat na lang ako ng biglang bumalik ang step mom ko at pahablot na kinuha ang
sobre sa mesa. Napapataas ang kilay ko. Masama ang pakiramdam ko kay Friah. Base sa
mga kilos nito mukhang may binabalak itong masama and to think last night, wala
talaga akong maisip na may malaking galit sa akin na gusto akong ipapatay maliban
kay Friah.

"Hhmm.." That explains. The horror in her face when she saw me a while ago.
Pasensya na. Napag-utosan lang. Yun ang sinabi ng lalaki sa akin kagabi. Napag-
utusan lang. At para saan yung sobre? Pera ba yun pambayad sa taong papatay sa
akin? Ang kapal naman ng mukha, pera ko pa talaga ang ipambabayad para patayin ako.

Kaya pala nasa mood ito ng di pa ako nakikita kasi akala niya tagumpay ang plano
niya. Buti na lang talaga at ipinanganak akong matalino dahil baka hanggang ngayon
wala pa rin akong kaide-ideya kung sino ang may gustong magpapatay sakin.

"Seniorita, sulat po para sa inyo." Saad ng isang katulong at binigay sakin ang
isang puting sobre na may linings ng gold. Binuksan ko iyon at kumawala doon ang
mabangong amoy. Scented paper. Para siyang isang imbetasyon kaya binuklat ko ito.

Dear, Miss Snow Brielle Sylveria

We are pleased to inform you that you are accepted in Universe Academy; School for
giftedness. Please be informed that school starts next week.

All freshmen are required to arrive one day before the opening ceremony. Please
reach the registrar office for your schedules.

Your books and uniforms are provided in the Academy.

Kier Cohen El Greco

Headmaster of Universe Academy

I was eyeing the letter like I was stunned! I was accepted! The letter says I was
accepted to Universe Academy! But I never did any application form to enroll. How
come I was accepted? But the heck, who cares? Makakasama ko na si Yuki and little
by little my dreams are coming to reality.

???
Headmaster Kier's POV

"The letter was already sent, Headmaster. By now, she must have already reading
it." Sagot ng spy sa aking harapan.

Having another water user from a non-magic family is such a mystery. Kaya sa simula
pa lang ay napukaw na talaga ang atensyon ko. I sent a spy lastnight and he
witnessed the manifestation of the girl's power. It was real and the intensity of
her power is vast and deep. Naramdaman ko rin yun kagabi. All major elements has
terrifying power pressure at nakadepende iyon sa lakas ng host, na mararamdaman ng
lahat ng users milya milya pa ang layo. It was bone chilling power. Mas malakas pa
kesa kay Lady Violet ang bagong water user. That was the 2nd manifestation from the
girl and the intensity has sky rocketed.

Kinilabutan ako ng maalala ko ang pressure kagabi. Even Prince Yuan could not be
compared with such power o baka naman nagkamali lang ako. According from the spy,
may nagtangkang pumatay sa babae at biglang lumabas ang kapangyarihan nito. Baka
dahil lang din sa matinding takot nito at pagiging protective nito sa sarili kaya
nag-emit ito ng ganun kalakas na aura. It could be adrenaline rush. But it doesn't
mean na nawala na interes ko kay Snow. I am looking forward to the new school year.

???

Yuan's POV

Naramdaman ko kagabi ang isang napakalakas na pwersa na nanggaling sa kung saan.

Sobrang lakas na ikinakilabot ko. Ngayon lang ako nakaramdam ng ganoon kalakas na
pwersa kaya iniisip ko kung kanino yun nanggaling.

Alam ko na naramdaman yun, lahat ng users. Imposibleng meron hindi nakaramdam nun.
Nakatanggap din ako ng report ng biglang pagkagulo ng mga Demons sa labas dahil sa
pwersa kagabi. Biglang nag-alisan ang Demons na nakapalibot sa barrier. It was like
they feared the pressure.

Ang tanong na lang ngayon ay kanino iyon nanggaling. Ito na ba ang matagal ng
sinasabi ni Prophet Uno na siyang magliligtas sa lahat? Pero sino? How come it only
occurred now?
?Chapter 5?
Snow's POV

Sobrang bilis ng araw na lumipas dahil hindi ko namalayan na� aalis na ako sa bahay
para pumunta sa UA. Alam na rin ng step family ko na mag-aaral na ako sa Academy
kaya sa madaling salita alam na nila na may abilidad ako na mas lalong ikinatakot
nila sa akin.

Si Yuki naman na tuwang tuwa at excited na excited dahil magkakasama kami sa

Academy. Dapat magkasabay na daw kami na pumunta sa Academy para makapagrequest daw
kami na maging roommate kami. Advance ng utak diba? Mana sakin ang bestfriend ko.
Pero hindi naman garantiyado na magkakasama nga kami ng room dahil nakadepende na
rin yun sa availability.

Narinig ko na ang busina ng sasakyan sa labas, malamang ang pamilya ni Yuki na yan
dahil ihahatid nila kami. Alam na rin ng papa ko na talagang ikinagulat niya dahil
bakit daw may abilidad ako, baka daw namaligno lang daw ako. Masyadong palabiro din
talaga papa ko diba? Parang ayaw pa ata niya na pumasok ako sa Academy at hindi
niya agad yun matanggap. Nakausap ko lang siya over the phone at hindi kaagad
makakauwi kaya wala na itong magawa kaya pumayag na lang.

Lumabas na ako ng gate at dala-dala ng mga katulong ang mga gamit ko. Umiiyak sila
dahil mamimiss daw nila ako dito. Wala na daw kasing mabait sa bahay, puro na daw
kampon ng dilim ang maiiwan. Biniro ko pa nga sila na ipapatapon ko ang step family
ko sa dark continent pag may ginawa silang kalokohan sa bahay na ikinatuwa na lang
din ng mga kasambahay namin.

Inayos ko naman ang disguise ko. Nakalugay lang ang mahaba kong buhok na dinaanan
na ng suklay at nakasuot ako ng malaki at makapal na glasses.

"Manang, next year magkikita po ulit tayo. Promise po dadalhan ko kayo ng

pasalubong." Saad ko naman sa mga ito.

"Mag-ingat po kayo seniorita. Baka maraming magkacrush sayo doon at maraming

magalit na babae sayo doon." Iiyak-iyak na saad ni manang Cli. Alam kasi ni Manang
Cli ang nanyari sa aking unang araw noong pumasok ako sa regular na paaralan. I was
bullied because of my face. So Papa decided to have me home schooled instead.

Kaya nga ako nakadisguise para walang gulo. Baka magkaroon pa ng evil queen doon at
malintikan pa ako. Uso pa naman yan masyado sa nababasa kong mga libro.

"Opo manang kaya po eto, ganito ayos ko. Sige po alis na po kami." Paalam ko sa
kanila at sumakay na ako sa magarang sasakyan nila Yuki.

"Buti pa mga katulong niyo, iniyakan ka. Pero yung si B1 at B2 wala man lang
nangyayari. Ni hindi ka inihatid." Nakasimangot na saad ni Yuki at masamang
nakatingin sa daan.

Natawa naman ako dito. Ni wala nga din sa isip ko ang step family ko. Wala naman
akong pakialam sa kanila.

"Baka hindi nila ako inihatid kasi baka mahalatang masayang masaya sila kasi solong
solo nila ang bahay. Magrereyna-reynahan ulit si Friah." Pabirong sagot ko naman
dito.

"Ang bangis mo talaga bes. Di ko alam kung mabait ka talaga o nasiraan ng bait."
Natatawang saad nito.

"Loka ka. Syempre mabait ako. Pero pag sa taong masama sa akin lumalabas din ang
masama kong ugali. Di na uso ngayon ang nagpapa-api. Sa teleserye na lang ang may
nagpapa-api." Sagot ko naman.

"Tingnan mo dinamay mo pa ang nananahimik na teleserye. But anyways, excited talaga

ako kasi magkakasama tayo sa school. And knowing you also have an ability, I am so
happy for you. Pero ano nga ba ang ability mo? You're always saying it's a secret,
akala ko ba bestfriends tayo?" Tanong nito sa akin dahil hindi pa nito alam kung
ano ang abilidad ko. Hindi ko nasabi sa kanya kung ano yun. I planned to tell her
one day, yung ready na ako.

"Hmm... it's just some weak stuff and I think you are more cooler than mine. Alam
mo naman na naglalaro ako ng mobile legends diba? Yung favorite hero ko si Eudora,
the mage who can summon lightning. Yun ang naiimagine ko sayo Yuki pwede gumawa ka
ng ganun? Gayahin mo si Eudora?" Saad ko dito with matching puppy eyes pa. I am
trying to divert the question para hindi na niya ako tanungin.

Napalunok naman si Yuki. "Snow, laro lang yun at programmed na yun na ganun ang
powers nila. Hindi mo ba alam na mahirap kontrolin ang kapangyarihan? It even took
me a month para makagawa ng lightning balls." Sagot nito at halatang totoo ang
sinasabi nito.

Napakunot naman ang noo ko. It took her a month? Samantalang sa akin it only took
minutes. Pero di ko na lang yun sinabi dahil baka magka-awkward moment lang at baka
isipin nito na mas magaling ako kesa sa kanya. Kasi in just one week, marami akong
nagawa sa kapangyarihan ko. Water whip, sphere, hail storm, water tornado, and I
can even create a sword out of water. Nakaka-overwhelm sa totoo lang dahil sa bilis
ng progress ko.

Itinuon namin ang tingin sa labas. I can see the castle clearly dahil nakatayo ito
sa pinakabundok. And all the rest ay nasa kapatagan na. Ngayon lang ako nakadaan
dito dahil ngayon lang din naman ako mapapadpad sa Academy. The road was aspalt and
walling with trees with pink leaves na nahuhulog at natatabunan ang daan. It was
quite a scenery, kung pwede lang magselfie ngayon ginawa ko na.

The road was long and very quiet. Ni wala ng kabahayan akong nakikita. Malamang ay
pag-aari na ito ng Hari. But you won't feel scared dahil lahat ng puno doon ay
kulay pink ang dahon. They are like light bulbs under the sun. The forest is not
even grim.

"Yuki, kung alam ko lang na ganito kaganda dito, sana dati pa akong pumunta dito."
Saad ko kay Yuki na hindi ko talaga tinangal ang pagkakatingin ko sa labas.

"This property is off limits. Under the decree of the Royal Family." Sagot naman ni
Yuki habang busy ito sa pagpipindot nito sa cellphone.

Napa-ah na lang ako. Di ko alam yun. Ni hindi ko nga alam na may ganito sa
Universe. Kunsabagay, malimit lang akong lumabas ng bahay at home schooled din ako
kaya di nakakapagtataka kung di ko ito alam.

Mga 30 minutes pa ay nasa harap na kami ng isang napakataas na gate na kulay puti
na may dekorasyon na mga gold ang may nakalagay na logo doon na UA. The gate is
really tall na akala mo ay depensa iyon para hindi makapasok ang mga giants. Even
the walls are as high as the gate. Bumukas ang gate at pumasok na ang sasakyan
namin.

I was in awe when I saw the inside of the gigantic walls. It was like a different
dimension. There are few pink leaf trees in a green grassy plain with decorative
trimmed bushes. Stone decorated path and a fountain in the middle. At napatingin na
lang ako sa isang malakastilyong building doon sa laki na sa palagay ko ay nasa
hanggang 50 stories ito sa taas. It was a castle like structure that is made of
marble even the post are made of marble as well with decorative gold linings. Di
halatang galit sa gold ang nagdesign ng building.

Bumaba kami at alam niyo na, mga baguhan kaya natural na para kaming tanga na
nakatunganga na nakatingin sa paligid. Sa kaliwa ko ay mukha siyang arena dahil na
rin sa structure at sa kanan ko naman ay isang building pa rin pero hindi ko alam
kung para saan iyon.

May mga mangilan-ngilan na rin na sa palagay ko ay mga estudyante doon ba dumadaan.

Napapatingin sila sa amin pero agad din naman binabalik ang tingin sa daan.
Malamang nacurious lang sa amin at dahil mga bagong mukha din kami dito sa Academy.

"Snow, ang ganda rito." Saad ni Yuki sa akin na namamangha pa rin hanggang ngayon.

"I can't believe I am standing right in front of the Academy." Sagot ko naman rito.
Pakiramdam ko ay nasa ibang dimension kami. Sobrang ganda talaga.

"Ehem.."

Naputol na lang ako sa pagdedaydream ko ng may narinig akong tumikhim kaya parang
mga tanga kami ni Yuki na tumingin sa pinanggalingan ng tikhim.
And there we saw a boy. No a man, wearing black vest says student body president.
Bigla na lang kaming naging attentive ni Yuki when we realize who is this person
standing before us.

"Welcome freshmen! Don't worry about your luggage it will be sent as soon as you
get your room numbers. So follow me as I tour you around the campus." Saad nito na
nakangiti.

Nagkatinginan naman kami ni Yuki. Parang sobra-sobra naman ata dahil� ang president
pa talaga ng student council ang magtotour sa amin. Di ba ito busy? Pero syempre
sumunod na rin kami sa kanya.

"Uhm, are you not busy, Mr. President? For you to bother yourself touring us."
Tanong naman ni Yuki.

Dito talaga ako bilib kay Yuki sobra-sobra ang confidence nito. Lakas ng loob
magtanong. Kaya nireready ko na ang self ko sa kung ano man ang isasagot sa amin.

"And your name please?" Tanong nito na huminto pa talaga at binuksan ang dala-dala
nitong listahan.

"Yuki Winter Sol Wylium, Sir." Sagot ni Yuki. Napatingin naman sa akin si Yuki kaya
sumagot na rin ako.

"Snow Brielle Sylveria." Sagot ko.

"Weird names." Saad nito. Pero mukhang nagchecheck ito. "And by the way to answer
your question Ms. Wylium, we do not have many freshmen. For this year we only have
15 students enrolled, which is why I have plenty of time to deal with you all."
Sagot nito.

Wow. Just wow. In a huge world of Universe, there are only 15 freshmen. Means,
giftedness reached the scarcity. Mukhang paunti ng paunti na lang ang may mga
kapangyarihan.

Naglakad na ito ulit papasok sa building kaya sumunod kami ni Yuki. At lumapit ito
sa isang window na may babae doon.

"Room numbers for 2." Saad ni Mr. President.

May inabot na number ang babae tsaka nagtanong kung ano mga pangalan namin. Binigay
naman ito ni Mr. President. Pagkatapos malista ang aming pangalan ay binigay sa
amin ang room key card na may number Room 401.

"Be happy because you are roommates. And finally, welcome to Universe Academy!"
Saad sa amin ni Mr. President.

Nagkatinginan na lang kami ni Yuki at walang humpay ang pagkakangiti namin.

?Chapter 6?
Snow's POV

Nandito na kami sa dorm room namin and we are sweeping the whole area with our
eyes. It was big enough with our own living room, kitchen and bathroom. Buti naman
at hindi common bathroom. Kanya kanya din kami ng room ni Yuki and I chose the
room, the one from the right.

It was all white. The bed is about queen size with raffles and lace. The pillows
are thick and soft. The floor is white marble and the curtains has a huge drapes in
white color. Sa palagay ko ay malalaki ang bintana. I have my own study table,
cabinet, mirror and a lampshade. Everything is white. Mapagkakamalang neat freak
ang nakatira rito dahil sa sobrang linis tingnan. Parang ni isang alikabok ay wala
doon.

"How's your room? Oh, same as mine." Saad ni Yuki. So pareho pala lahat ng room.
Para naman siguro uniform kasi baka lagyan nila ng pink tapos ayaw ng tao sa pink.
So neutral na lang inilagay nila. But I like white kaya masaya ako sa kwartong
napili ko. Pero ewan ko lang kay Yuki dahil adik ito sa pink. "Can we redecorate
it?"

Sabi ko na nga ba. "I don't know Yuki. It would be better to ask Mr. President."
Sagot ko naman rito kasi baka bawal.

"Yeah. I will do that." Saad naman nito at bumalik na sa kanyang kuwarto.

Lumapit naman ako sa bintana at hinawi ang mahabang kurtina and to my surprise, it
has mini balcony with lake view. So bintana/door pala ito. The view is at the back
of school since our dorm resides at the back. Katabing building naman ay ang boy's
dorm since separate ang dorm ng mga babae at lalaki.

Napansin ko na lang na nagtransport bigla ang mga bagahe ko sa kuwarto. Wala naman
tao kaya namangha ako. They can easily use their powers to do something like this.
So the person who send this things may have a teleportation technique. Cool! Sarap
ng ganoon! Lalo na ako na tamad na tamad maglakad ng malalayo.

Inilibot kami kanina ni President sa buong campus at yung building na nasa kanan ko
kanina na hindi ko alam kung ano ay cafeteria pala. But it was more like a
restaurant in a five star hotel sa ganda. Yung library ay nasa school building na
rin even training room. Sa dami at laki ng building kasya na lahat.

Kinuha ko na mga bagahe ko at binuksan na yun para mailagay ko na sa cabinet. Pero

napansin ko na may blue card na nakapatong sa isa sa mga maleta ko kaya kinuha ko
yun. But it was only a prospectus for our subjects during the school year.

Prospectus

7:00AM-8:00AM -History
8:30AM-10:00AM - Dark Arts
10:30AM-12:00N-Power Control

Lunch

1:00PM- 2:30PM- Weapons

3:00PM-5:00PM- Physical Combat

Five subject but not easy. Akala ko may math pa rin pero wala. Itinago ko na lang
ang prospectus ko sa drawer at nagsimula na akong maghalukay sa maleta ko para
maayos na sa cabinet.

???

Yuan's POV

School will start tomorrow and I am already in my dorm room. The Elites has a
separate abode and we are not mixing with the other student's dorm. Girl's dorm,
Boy's dorm and Elite's dorm. We were place at the back of 2 dorms and ours are
smaller compare with other dorms since we are only five people residing.
Nandito na rin sina Jin, Violet, Avis at Luna na kapwa nagpapahinga rin sa kanilang
mga kuwarto. Nobody dared to go outside because no one likes the attention. And as
soon as the school starts, magiging abala na naman ulit kami sa training and class
C missions.

We do missions even we are still students. But we are only allowed to do Class C
and below. Class A and B are for graduates and licensed and Class S is for Official
Knights. To be exact, fee knights who reached the point of earning a higher tier
when it comes with the ability. They are called Ethereal Knights, who's abilities
surpassed the limit. Our parents are one of them, but they are excluded since they
are from the royal bloodline.

Right now, our goal is to find the new water user, outside from the del Rochi's
clan. We don't have any idea if it is a girl or a boy, even the name was not
disclosed. Headmaster Keir won't even say a word about it. And as I checked there
are only fifteen freshmen who's newly enrolled in the academy. So it wouldn't be
that long for us to find out.

Nakarinig na lang ako ng katok mula pintuan. I felt the familiar presence and aura
so I already knew who's coming. "Come in." Saad ko na lang.

"Hey! I have the list of new freshmen, take a look." Saad ni Avis pagkapasok nito,
papalapit sa akin sa study table. Avis is boisterous and I wonder how on earth I
ended up being cousin with him. Jin is more reasonable to be, but we are not blood
related at all.

I wasn't able to see the names of the new students but I only know their head
counts. Kaya agad ko naman kinuha ang papel na dala-dala nito. It was an official
print out from the registrar's office.

Freshmen:

1. Gerald Antoine Laviosiur

2. Nikita Kylie Barbados
3. Tyler Fritz Porter
4. Calixta Eve Fergus
5. Fred Loiue Cooper
6. Glory Mae Versace
7. Kyle Kier Bonaparte
8. Persias Jane Wilson
9. Bruno Jupiter Archnolia
10. Yuki Winter Sol Wylium
11. Vex Drew Del Caios
12. Kiara Faye Bel Pomptuis
13. Will Marcus Tel Cabo
14. Snow Brielle Sylveria
15. Raven Blue El Magneruis

Pansin ko na mas marami ang commoners kesa sa mga elitista. Names who has Vel or
Del etc are prominent people and came from noble family. Kunsabagay there are
prominent family where giftedness already ended.

"What do you think? Which one of them?" Tanong ni Avis sa akin.

I wonder why Avis is into it. The fact that he only cares about food and nothing
else. Mukhang big deal nga talaga sa amin lahat ang revelation na ito. How much
more kay Violet na mula ng malaman nito ang balita ay di na mapinta-pinta ang
pagkakasimangot nito. Seems like she doesn't like the idea who has the same element
as her from a merely ordinary being.
"We can't tell just by name." Sagot ko naman dito. You can't tell by just reading
the name because name doesn't represents element.

"Yeah. But according from my research, five of these people came from non-magic
family." Sagot ni Avis sa akin.

Doon naman ako naintriga. Five students from non-magic family? I thought it was
only one. "Is that true?"

Tumango naman si Avis. "I was really surprised when I found out about it. It was
crazy, it seems like new generation of powers are springing." Komento naman nito.

It is really a mystery. But it is a good thing as well, since there is still a

chance to increase the number of us, element users. Though no one knows how did it
happened but I am still thankful.

"This would be a bit hard. But we can definitely find who is the new Water user."
Pinal na saad ko dito.

"But I am afraid Violet will not rest in one place. My gut is telling me that she
will stir something with the freshmen." Saad ni Avis. He has this kin instinct and
he never fails if his gut is kicking in.

"If that is the case, do everything to restrain her. She should put her issues if
she wanted to be part of our group." Tugon ko kay Avis habang ang mga mata ko ay
nakatuon sa papel at nag-iisip kung sino sa kanila ang hinahanap namin.
?Chapter 7?
Snow's POV

We are cramming dahil late na kaming nagising ni Yuki. Dahil naninibago kami at
namamahay ay nahirapan kaming makatulog. My body was looking for my old bed,
pillows and blanket. Hindi ko na matandaan kung anong oras na akong nakatulog, pero
ang alam ko ay pakiramdam ko ay hindi ako nakatulog.

Naging madali lang para kay Yuki ang pag-aayos dahil magsusuot lang naman ito ng
uniform. Habang ako naman ay kailangan ko pang mag-disguise. I don't want to be
hated again in this school. I want a peaceful life. Having this kind of face is
both luck and curse.

Lumabas na kaagad ako sa kuwarto na suot-suot ang isang napakacute na uniform. I am

starting to think if this is really an academy for future knights who will defend
the Universe. I wonder who designed the uniform. It is kinda inconvenient when I
move around.

The uniform is composed of a while blouse, skirt and coat. The skirt is quite short
at kung walang coat I am particularly sure na sexy ito mashado tingnan. Nerd na
sexy, ang weird pakinggan. Pero wala akong magagawa nalalantad yung makinis at
mapuputing mga binti ko.

"Holyshit! You look awesome!" Puri sa akin ni Yuki na suot suot na din ang
uniporme.

"Ikaw din naman." Puri ko rin dito dahil pag naging passive ako hindi na naman ako
nito kikibuin.

Isinuot ko na ang salamin ko at naging komportable na ako dahil feeling ko safe na

ako. Wearing a thick glasses feels like a mask to me. A barrier who will protect me
from bullies.
"Nerd na sexy. Not bad! Pero tara na, were gonna be late." Saad naman ni Yuki at
lumabas na kami ng dorm.

---

Maraming tao sa Auditorium pero di naman ganoon karami na parang di na mahulugang

karayum sa dami. We all wore the same uniforms kaya nawala ang pagkailang ko sa
suot na uniporme.

The school shoes is an ankle boots in color black with two inches heels. Ganoon ang
suot ng lahat, kaya kahit gusto ko yung flat, ay hindi ko naman pwede yun suotin.

"Di pala talaga ganun karami ang mga elemental." Puna naman ni Yuki habang abala
ito sa pag-iikot ng tingin sa paligid namin. It is indeed that elementals are
reaching the point of being scarce, so they value every bit of it.

Nag-ikot na rin ako ng tingin. Abala ang lahat sa pakikipagkwentuhan sa mga katabi
nila. Habang kami naman na mga freshman ay tahimik at kami lang 'ata ni Yuki ang
magkakilala. Each one of them are ignoring each others presence.

Napadako naman ang tingin ko sa entrada ng auditorium at may nakita ako doon isang
grupo na papasok na talagang umagaw ng atensyon ng lahat. They are a group of five
people with different uniforms.

The two girls wearing all white uniform looks serene and mighty, while the three
boys looks so princely, like a typical prince. I was wondering why they are wearing
a different uniform. Umupo na sila sa harap at napansin ko na doon nagtinginan ang
lahat ng mga higher years na elementals.

"Good Morning students!" Nagulat na lang kaming lahat ng biglang may taong
nagsalita sa stage na mukhang nakalamon ng sampong mikropono sa lakas ng boses.
Nakamicrophone na nga, sumisigaw pa. Kung literal lang na nabasag ang eardrums
namin, malamang isinugod na kaming lahat sa ospital ngayon. Isama pa ang
nakakatuliling feedback noise mula sa mikropono.

"Good morning!" Bati naman namin lahat. Di ko maiwasan ang maging excited dahil
unti-unti ng natutupad ang pangarap ko. I am dreaming for this day, being one of
the students in the academy.

"This is another school year that we have to celebrate. And to celebrate our
greatness in history!" Saad ng lalaki na medyo may edad na rin. His clothes tells
me something that he is not just an ordinary person. A teacher maybe?

"Wooooooohhhhhh!" Sigaw ng lahat. Kahit ako nakikisigaw na rin dahil hindi ko

kayang manahimik at kimkimin ang pagkasabik na nararamdaman ko.

"And I would like to announce that we will be having an additional subject for 3rd
year and 4th year." Saad nito na ikinalukot ng mukha ng lahat ng 3rd at 4th year at
umani pa ng 'boo' mula sa mga estudyante pero hindi naman nito pinansin yun. "As
for the first years, welcome to Universe Academy, I am Headmaster El Greco at your
service. And I would like to add a reminder to the new comers. Make your ability a
secret, do not let anyone know until the faction selection." Saad nito na naging
dahilan para umugong ang mga bulungan.

"What's with Headmaster Kier? Making the abilities of the freshmen secret? What's
with this crazy trend?" Saad ng isa sa kabila ko na sa palagay ko ay 2nd year. Alam
kong masama ang mag assume pero nakahanay kasi lahat.
"Yeah, for so many years, he did not care about our gifts. Why should now?" Sang-
ayon naman ng isa.

"Well, no one could tell what he is thinking. That man is cunning." Saad naman ng
isa na sa totoo lang wala talaga akong kilala sa kanila. Interesado lang talaga ako
sa pinag-uusapan nila.

"Everyone knows how conniving he is and crazy." Sang-ayon pa ng isa.

Napakunot naman ang noo ko. If they utter those kind of comments, paanong naging
Headmaster siya kung parang incompetent naman siya sa posisyon niya? Hindi naman
siya magiging Headmaster without a reason.

"Snow! Stop spacing out! Look!" Agaw sakin ng atensyon ni Yuki. Napatingin naman
ako sa center stage at nakita ko na nakatayo doon ang mga ibang nakaunipormeng
kanina na napansin ko. Student Council kaya ang mga yan?

Di ko naman masyadong makita mga mukha nila kasi malayo sila at near-sighted ako na
hindi naman malala, but I still have a hard time looking for somethings from a
distance. I have this inability to see someone clearly from a distance. The glasses
I am wearing doesn't have any prescriptions since they are just for my disguise.

"What?" Balik na tanong ko sa kanya. Hindi ko naman kasi alam bakit nakatayo ang
mga yun sa harap.

"They are the infamous Elites! The purebloods!" Excited na sagot ni Yuki na may
halong tili pa talaga. Bakas na bakas sa mukha niya ang saya habang nakatitig sa
stage.

Nagulat din naman ako dahil hindi ko man lang naisip na sila yun. Their uniforms
are saying it all, but I did not assume. Pero masisisi ba nila ako? Hindi kasi ako
asumera. Pero nakakabanas dahil di ko sila makitang maigi. Yung mga mukha nila ang
blanko sa akin. Parang manikin na walang mukha, walang detail! Pwedeng bumaba
sandali?

"Bakit ba kasi dito tayo naupo. Sana doon tayo sa baba." Reklamo ni Yuki. Kahit ako
ay ganun din ang naisip pero di na ako nagreklamo, sinarili ko na lang.

Bumaba na ang mga ito at nagsibalikan sa kanilang upuan na malapit lang sa center
stage.

"And now, Freshmen! Come on stage!" Sigaw naman ng Headmaster.

Ano daw????

Both Yuki and I were shocked and starting to have a cold feet. Anong pupunta daw
kami sa stage? Lord pinagdasal ko lang na sana doon kami malapit sa stage umupo,
sumobra naman ang sagot niyo. Nanisi pa talaga ako di ba? Kung sa pagkain pa
nagdasal ako ng para sa agahan pero binigyan ako ng tanghalian, snack at hapunan.
Ganun ang dating niya.

Napansin ko na nagsitayuan na ang iba pero kung tama ang naalala ko parang konti
lang ang new comers. Kaya dahan dahan din kaming tumayo ni Yuki at sabay kaming
sumama sa grupo.

Nang dumating kami sa center stage ay halos nagkatulakan pa kung sino ang front row
eh fifteen lang naman kami. Nagkahiyaan pa kaming lahat dahil kami lang ang
pinagtitinginan ng mga tao doon, nakakahiya. Parang gusto ko ng mag disappear, now
na!
"Just fall in line. No need to get shy first years." Saad ni Headmaster na
nakangiti sa amin.

Para naman kaming nahipnotismo dahil agad na luminya kami paharap. We are just in
one line and all infront at syempre katabi ko si Yuki. Di pwedeng hindi dahil baka
himatayin ako sa hiya dito. Sa totoo lang parang nagkakaroon pa ata ako ng
twitching disease dahil first time ko na maharap sa ganito karaming tao. Di ako
sanay sa atensyon maliban sa step family ko na ako lang ata ang nakikita sa bahay
kaya kahit may katulong ay ako yung inuutusan.

"They are our new gifts and addition to our school history. Please remember their
faces. Help them grow as your juniors." Saad nito.

Napatingin naman ako kay Headmaster. Anong remember their faces ang sinasabi nito?
Like they got any interest. Ibinaling ko na lang ang tingin ko sa harap at muntik
naman akong natulos sa kinatatayuan ko! I just saw a beautiful group of people.
Sila iyong elite base sa uniporme na suot nila at malinaw na malinaw ko silang
nakikita ngayon.

But something is weird. Their eyes, seems like they are looking for something that
we are unaware of. I can feel from their gaze that they are looking for something.
It feels like we are a set of puzzle they are trying to resolve.
?Chapter 8?
Snow's POV

Di naman nagtagal ang orientation pero di ko talaga malilimutan ang sandaling yun.
Iba ang pakiramdam ko sa mga Elites. I can sense that there is something wrong but
I could not point out what it is. I can't really explain how I made that hunch but
something in my mind is telling me something is not just right. I can't even
explain why am I sensing this. Like the hell, ano naman ang pakialam ng Elites sa
amin, we are just new comers at baka naman talaga ganun lang talaga sila tumingin
sa mga freshmen. And the fact that they are the pureblood, I might be sensing the
superiority and mistook it for something else.

But to some point di nakaligtas sa mga mata ko ang mga gwapong mukha nila. Hay,
kung alam ko lang sana na ganoon sila kagandang nilalang at napaaga ang paglabas ng
abilidad ko, noon pa sana ako nagpa-enrol sa Academy. I have this appreciative eyes
with beautiful things. Sa araw-araw ba naman na kaharap ko ang mga impaktang step-
sisters ko, I am really looking something beautiful to the eyes. It's not a bad
thing right?

"Hoy Snow, ano na? Nilamon ka na ba ng imahenasyon mo? Baka kinakain na ng

hypothalamus mo yung mga Elites." Saad naman ni Yuki sakin na siyang pumutol sa
mental declamation ko.

"Wow ah! Kaya mo ba i-spelling yun?" Maktol ko naman dito. Ganda-ganda na kasi ng
imahenasyon ko tapos sinira niya lang.

"At wala akong pakialam sa spelling basta I said it correctly. Nandito na tayo sa
room kaya tumigil tigil kana dyan, nakakahiya pinagtitinginan na tayo." Saad naman
nito at namumula ang pisnge nito dahil sa atensyon na inaani namin.

Napatingin naman ako sa aming paligid. Totoo nga. Their eyes are on us, isa lang
naman ang dahilan, it is because I look gaudy, simply as that. Their eyes are
prying like I am some sort of abnormal na kung tutuosin ay kaming lahat naman
talaga dito abnormal. But who gives a shit, they are not the one who's paying my
tuition fee.
"Ignore them." Saad ko lang na di ko naman pinapahalata. I might be an introvert,
but I can still fake it.

"I am trying, but their stares wants me to toast them." Saad nito at di nakaligtas
sa aking mga mata at pag-spark ng kanang kamay nito na nasa hita niya na nakapatong
para di makita ng iba. May pagkamainitin din ang ulo ni Yuki pagdating sakin lalo
na pagmay nang-aaway sa akin. She is that protective when it comes to me dahil nga
sa pareho kaming walang kapatid, so we treat ourselves as sisters! I still remember
when we first went to first grade. Dahil may bumubully sa akin, she actually pulled
the hair out of that girl and ended us both in the principal's office.

"Good Morning students!" Biglang bati ng isang lalaking sa palagay ko ay nasa mid
twenties. Guwapo at tsaka matangkad pero mukhang babaero.

"Good Morning Sir!" Bati naman namin lahat dito.

Mukhang di lang ako ang nakahalata sa kagwapuhan nito dahil mukhang ang ibang
babaeng estudyante rin ay nagkukurteng puso na ang mga mata. Mukhang dagdag sa
listahan.

"Welcome to History class. And I don't like introductions since I am very bad with
remembering names. So I will only base it on who are very participative so I can
recognize the face and name. How about that?" Saad nito na nagpahabol pa talaga ng
killer smile na kung di lang sa mental note na nilagay ko na babaero ito ay
malamang killing spree ang labas samin. Baka magmukhang mobile legends dito na
first blood to legendary at nakasavage kill pa!

Di alam ng iba kung matutuwa ba sila sa paraan ng aming teacher pero di pa ata ito
nagpakilala ni hindi ko alam ang pangalan niya.

"My name is Kite Vonn Argento, you can call me sir Kite." Pakilala nito sa amin na
akala mo ay binabasa nito ang iniisip namin.

"Ganda ng pangalan." Saad ni Yuki na tinamaan din yata dahil para itong nangangarap
habang nakatingin kay sir Kite.

"Tumigil ka, babaero yan." Saad ko dito sa mahinang paraan din para hindi marinig
ng history professor namin.

"Sinong babaero?" Tanong naman ni Sir Kite.

Parang bigla naman akong binuhusan ng malamig na tubig. Like what the heck?! How
did he hear that ghost like whisper? Don't tell me it is his gift?

"Ah, my neighbor Sir. He has the same name as yours." Saad ko dito with straight
faced devil mode. Fuck, I don't want to be hated at the first day of class.

Yuki was eyeing me like she can't believe I just created a story on the spot. Na
parang di naman niya ako kilala. But the heck, I can feel my hands sweating, kaya
sana maniwala.

"Hhmm... Interesting neighbor." Naging sagot lang nito at bumalik na ang tingin
nito sa libro. "Alright so before we start, can someone define the meaning of
history?" Saad nito at tsaka yung mga mata nito at parang walis tambo, sweeping all
of us at tila roletang namimili ng malas na taong sasagot sa tanong. Alam niyo ang
pakiramdam na kinakabahan ka dahil ayaw mong mapili? Nakakainis pag oral
participation na. Kung pwede lang himatayin at magpasend sa clinic, gagawin talaga
para maiwasan lang ang oral participation.
"You, on the third row seat number 4, what is your name?" Tawag nito sa babae.
Hindi ko alam kung ano ang pangalan niya dahil hindi naman kami nagkakilanlan
lahat.� Ngayon araw pa naman kami nagkakitakita at lahat ay ilang pa sa isa't-isa.

"P-Persias Jane Wislon, sir." Sagot nito. Halatang kinakabahan ito. I may be smart
but oral recitation is one of the things I don't like. Even I do know the answer; I
still hate it.

"Pick, someone from the class to answer the question." Saad ni Sir kite.

Kung si Persias ay nabunutan ng tinik, kami naman ay parang isinalang ulit sa

roleta. Pakiramdam namin ay nakaabang si kamatayan at handa ng pugutin ang ulo ng
mapipili.

"The girl with glasses on." Sagot ni Persias.

Nanigas naman ang panga ko. Nabunutan ng tinik ang lahat at ako naman ang parang
ewan na nasa kalahang may kumukulong tubig. Anong ginawa ko sa kanya para piliin
ako?

"And your name is?" Tanong naman ni Sir Kite.

"S-Snow Brielle Sylveria, sir." Sagot ko naman dito. Lahat ng mga mata ay nakatuon
sa akin dahil expected na ako ang sasagot. "H-History is the study of the past as
it is described in written documents." Sagot ko. Laking pasalamat ko na lang at
mahilig akong magbasa ng libro kahit textbook pa yan. Nag-advance reading na din
ako bago pa man nagsimula ang klase.

"Very good Snow, you may sit." Saad nito. "Yes history is the study of the past.
Events occur before, and that will we our topic in the entire semester. Open your
book CHAPTER one page eight." Saad nito at nagsimula na itong tumalakay.

Nagthumbs up naman sakin si Yuki at yung iba ang concentrate lang sa pagbabasa ng
libro dahil baka mag tanong na naman ang aming History teacher, but it could be a
technique since History is a prehistoric boring class after all.
?Chapter 9?
Snow's POV

Parang nabunutan naman ako ng tinik ng matapos ang history class namin. Kung gaano
kagwapo si Sir Kite ay siya naman ka halimaw nito sa klase. Mukhang kaming lahat ay
nagkaisa sa isipan tungkol kay Sir Kite "not to mess with him" dahil mukhang
nambabagsak pa naman ito. Gwapo siya pero hindi niya kasing gwapo ang style nito sa
pagtuturo. Nakakatakot itong magturo sa totoo lang. para kaming nasa bingit lagi ng
kamatayan kanina sa loob ng klase. Ang hindi makasagot, may special exam na one
hundred items kaagad.

Sa ngayon ay naghihintay kami para sa aming Dark Arts Subject teacher. Every
subjects ay may break na 30 minutes dahil sa malalayo ang distansya ng mga rooms.
History is at the 3rd floor while Dark Arts is in the 10th floor and nit to
mention, we are not allowed to use teleportation dahil deducted yun sa grades
namin. So we have to walked and climb all those stairs just to reach the room. They
said, this is part of the training.

"Snow! I got our books!" Saad sakin ni Yuki na kakarating lang. Nagpaalam kasi ito
na kukunin daw niya ang libro namin sa Dark Arts.

"Thanks!" Sagot ko naman dito at tinanggap ang libro. The moment I touched the
book, something swirled inside my stomach.
Suddenly the noise from the surrounding was decreasing and my vision was slowly
eaten by darkness. But when the noise shut, a new hazy noise appeared but it was
entirely different from before. And slowly, I got a vision. It was a dark like cave
with dark stalactites hanging with people in dark cloaks. I can smell the rotten
flesh everywhere that made my stomach churn and wants to vomit.

"The blood moon is the final day, all humanity shall perish and demons will rise."
A gravely voice said. It sound like it came from a huge monster.

Kinilabutan ako sa narinig. Base sa narinig ko, this is a pack of demons pero
nagtataka ako kung bakit ko sila nakikita at bakit nandito ako sa pugad nila. Sa
pagkaka-alala ko ay nasa classroom lang ako and our class it about to start after
few minutes but why am I here? Panaginip ba ito? But I wasn't even sleeping for
crying outloud! Tinanggap ko lang ang libro and now, I am here.

"All we need now is to get the Core. Get the Core!" Saad ulit nito at nagsigawan na
lahat ng mga maiiitim na nilalang na iyon. Pero kasabay nun ay� naramdaman ko na
lang ulit ang kakaibang pakiramdam na parang hinihigop ako pabalik at natagpuan ko
na lang ang sarili ko na hawak ang libro, habang si Yuki naman ay parang wala lang
nangyari.

It feels like, nothing happened at all. "The fuck?" Nagtatakang saad ko at

napatingin pa ako sa paligid and I was trying to look where are those demons gone.

Yuki was eyeing me with confusion. "Hey, are you okay? Is there something wrong?"
Nagtatakang sagot nito dahil napansin nito ang pagkabalisa ko.

Nagtatakang napatingin ako kay Yuki and I wanted to ask her but I can't even utter
it. It was alarming, but how can I say it to her on the way she would believe me,
or if its even real at all. Napabuntong hininga na lamang ako. I am trying to erase
on my mind those images. It maybe one of my hallucinations. This happened a lot
before, same content but different happenings. I always hallucinate with ink black
beings with rotten flesh, some of them are beast humongous wolves and even slimes
with a thick air of miasma that I can almost breathe. But those hallucination is
just a result for my overly fanatic to be one of the gifted. So it could be until
now and the dream is so vivid that I almost thought it was real.

"Ah, I just thought it's unfair because mine is an old book. And I saw a cockroach
flown." Palusot ko na lang dahil wala din aking maisip na ibang dahilan.

"Hanggang ngayon natatakot ka pa rin nun? You should overcome your fears." Saad
naman nito sa akin. She knows exactly how I feared cockroaches. Lalo na kung
lumilipad ito.

"Cockroaches are vicious. But our History Teacher is way more vicious." Lihis ko na
lang sa usapan dahil hindi maganda sa pakiramdam ko ang usapang ipis.

"I know right. He was crazy! I thought he's gonna be my favorite teacher but falls
into not." Saad naman nito at halata ang disappointment sa mukha nito.

Gusto ko naman matawa. Kahit si Yuki di rin kinaya ang sayad ni sir Kite. So I
guess this year will be interesting.

"Good morning!" Bati sa amin ng bagong dating na alam naman namin na Teacher ito.
Babae ito na nasa mga early 30's na rin.

"Good morning ma'am." Bati naman namin rito.

"I am Maria Christiana Evanston and I am your Dark Arts Teacher. And don't worry no
need to introduce yourselves." Nakangiting saad nito.

Well, that was good pero baka naman kapareho din ito kay sir Kite.

"Ok class open your books on chapter one page four." Saad nito.

Kaya sumunod naman kami at binuksan ang libro. The leaves of the book are somewhat
old and smells a bit of miasma. Weird, because I know demons emits the smell of
miasma. They have this unique stench that can weaken a human being and worst, being
killed by the stench alone.

We saw the hundreds of types of demon list in bold letters with definitions. I ran
a glance but not whole heartedly.

Reapers

Soul Eaters

Crawlers

Flyers

Those are the classification of the demons and underneath them are the breed of the
demons. Sa dami nito ay imposibleng makikilala namin ang mga demons kung anong tipo
sila dahil wala naman pictures. Mahirap basehan ang definition sa actual thing.
Hindi accurate. Hirap nga akong idescribe ang sarili kong ama in details na buong
buhay kong nakikita.

"Ang dami, but do we still need to know them? We can identify demons due to their
appearance and miasma." Saad naman ni Yuki.

"Don't worry class you will only worry that on the exams. But no need to memorize,
just familiarize since when we encounter demons, we are not necessary to identify
its type but to exterminate it, right?" Nakangiting saad ni Ma'am Maria.

"Yeeeesssssss!" Kuro naman naming lahat. Ang cool talaga ng teacher namin di ba?
Opposite na opposite kay Sir Kite.

Marami pa kaming tinalakay tungkol mga kapangyarihan ng demons at mga epekto nito.
It is good to know them but a corner of my mind are screaming that demons are
something more. This textbook only explains demons that seems like from a lower
level. I can't explain why did I feel about it, but those fragments in my mind
keeps flashing.

---

Lunch break na namin kaya magkasama naman kami ni Yuki. Natural hindi kami pwedeng
magkahiwalay ng walang dahilan. Nandito kami ngayon sa cafeteria na malawak. The
tables are made of crystal glass with silver linings. Feeling ko pwedeng isangla
ang mga yun. Magkano kaya ang mga ito?

Di naman kami tinapunan ng tingin ng mga tao dahil hindi naman kami nakakahakot ng
atensyon. Kaya umupo kami sa isang bakanteng mesa na napansin ko ay nandoon din ang
mga freshmen pero nasa kanya-kanyang mesa sila. Nakita ko naman ang isang sign na
para sa mga freshmen ang area na ito. Nakita ko rin ang ibang signs para sa mga
higher levels. Assigned area pala ang cafeteria para iwas gulo.

Kanya-kanya ang grupo ng aming kaklase. Hindi nila kami pinapansin kaya hindi rin
namin sila pinapansin. I am not the very friendly type who will initiate the
engagement just to find a friend. They they don't want to, so be it.

"Hello first years!" Biglang bati sa amin ng isang sopistikadang babae na base sa
uniporme nito ay isa ito sa mga Elites. Her hair is purplish blue and long,
reaching her lower back.

Napamaang naman kami. We don't have any idea kung ano ang isasagot sa isang
pureblood considering they are part of the royal family.

"Hello po, milady." Kuro namin lahat. Only a crazy person who will go against them.
They are the purebloods and the monarch. They can end our life in just a snap.

"By the way I am violet, the water user." Saad nito na nakangiti pero yung mata
nito ay hindi. I can hear the stretching tone of her voice when she mention the
water user part.

Nakatanga lang kami lahat dahil wala talaga kaming ideya kung anong kailangan nito.
Pati na rin ang ibang year levels ay sa aming area na nakatingin. No one would dare
to ask.

"So I just wanted to know, who has the same element as mine here?" Tanong nito sa
amin. She's smiling but I can feel the facade. She's not smiling because she's
happy. She's smiling because she's furious, but what for?

I twitched but remained calm. Napakunot naman ang karamihan at napapatingin pa sa

isa't-isa. But why is she looking for me and why the heck she knows there is a
water element among us? Sa naalala ko ay hindi pwedeng sabihin o ipaalam kahit
kanino ang kakayahan namin not until the ranking.

"There is no other element user here Lady Violet." Saad naman ng isang kaklase ko
na di ko maalala ang pangalan. Sorry, I am really bad with names as well. I have
this amnesia when it comes to names of the people I don't care about.

Tumaas ang kilay nito, pero wala naman itong sinabi. I don't know but I have the
feeling that she will hate me if she found out. The way she treats and talks, it
already represents her behavior. Pakiramdam ko ay hindi kami magkakasundong dalawa
sa hinaharap.

"Yo! First years don't mind her. We are just here to meet and greet since we are
going to be together on your next 2 subjects." Saad ng isang bagong dating na
napakaaliwalas tingnan. His body is ripped with muscle. He's tall and handsome too.
He's also one of the Elites as I remembered.

Gusto naman umarko ng kilay ko pero pinigilan ko lang. Ayokong makipagcontest sa

pataasan ng kilay kay Violet. Di ko feel. But what the heck is he saying? Be
together yung sinabi niya diba? With the next subjects?

Don't tell me mga repeater ang mga ito? Oh my gosh! Are they bobo lang?
?Chapter 10?
Snow's POV

Nandito kami ngayon sa auxiliary room. You won't see any weapons inside, because
there are no weapons that was placed in the first place. This room is intended for
weaponry class. Nakakapagsummon din ang mga professors dito ng mga sandata para
ipakita sa amin kung ano ang itsura. But those weapons re just bogus and not real.
More like a replica and not a threat.

Sabi nila sinadya iyon dahil delikado ang mga sandata para sa mga baguhan. It can
accidentally kill someone if it was used incorrectly.
Mas mahirap ang subject na ito kay sa power control. Wala akong ginawa kanina kundi
ang magmeditate. Muntikan na akong makatulog sa sobrang pagkabagot pero wala naman
akong karapatan na magreklamo.

Bigla na lang dumilim ang room namin nang magsisarahan ang mga bintana. I can even
call the room now as dark room at sa isang iglap lang ay nasa harap na namin ang
isang nakasalaming lalaki na parang pinagkaitan ng ngiti sa buong buhay nito. He
was not smiling, he had a cold stoic expression na para sa aming lahat isa lang ang
meaning 'terror teacher' ito.

"First of all, I want all your attention in my class. No unnesecessary talks and
follow all the rules newbies or you'll receive an accountability that you will
regret it." Malamig na saad nito.

Napalunok naman kaming lahat. Why does it have a teacher like him exist? Kung takot
na kami kay sir Kite, paano na lang sa kanya? Halo halo ang mga teachers dito akala
ko pa naman si sir Kite lang aalahanin namin may isang dadagdag pa pala and the
worst mukhang mas malala pa ito.

"And to set you proper expection, I know this class will be boring for you since
this is just an introduction to weapons, DO NOT FALL ASLEEP WHILE IN CLASS." Saad
nito na may isang taong tiningnan ito kaya napasunod din ang tingin namin at nakita
namin ang isa namin kasama na parang tila nabasa ng tubig na binabaran ng maraming
yelo.

Ilang beses na ba akong napalunok? Di na ata mabilang. Kahit si Yuki ay hindi

nagtangkang kausapin ako o kahit tingnan ako dahil mukhang ano man sandali ay
mambabato ito ng eraser.

Pero bumukas ang pinto na siyang ikinalingon naman namin lahat. At nagsipasukan ang
bagong grupo. To be exact, they are wearing a different uniform and they are the
Elites and they are complete.

Biglang naging maingay ang buong room dahil sa mga panauhin na kakarating lang. But
the excitement went down to the lowest degree when the professor shut us in.

"Silence!" Saad ng teacher namin na di pa nagpapakilala hanggang sa ngayon.

Natahimik naman kami pero yung iba tahimik na aligaga. Pumunta sa harap ang lima
and their cold expressions are before us. Iisa lang ang tanong ng aming isipan
ngayon, kung anong ginagawa nila sa room namin. Classmate ba namin ang mga ito
dahil mga repeater? But they are the Elites. They must be outstanding to obtain the
position.

"Listen, starting onwards the Elites will be in your class as your group leaders."
Saad nito na ikinanganga naman namin.

Our group leaders? How can that be? They are in their senior years I guess. But I
know they are older than us. Is this part of the class? Pero hindi ko maapuhap ang
tamang sagot.

Pero ni isa sa amin walang nagtangkang tumili. Mas importante ang grades kesa
landi! Napatingin na lang ako sa board na may napansin akong nakasulat doon.
Professor Claw ang nakalagay, at sa palagay ko ito ang pangalan ng professor namin.

Nagsiupuan na ang Elites sa mga bakanteng silya na natitira doon. Di sila

magkakatabi dahil nakadepende lang din sa bakanteng silya na nakapuwesto. Pero sa
may likuran sila malapit sa akin. Gusto ko silang lingunin pero natatakot naman ako
kay professor Claw dahil baka ma-special mention pa ako nito. Nakakahiya pa naman.�

May inilabas naman na fish bowl si Professor Claw at may mga nakalukot doon na mga
papel. Kung titingnan mo ay alam mo na kung ano yun. May gagawing bunutan. Could it
be another oral participation? Ganyan pa naman ang mga teachers masyadong sadista,
alam na nga nila na biggest fear yan ng estudyante, ang hilig hilig mag-oral
recitation.

"This will be your groupings." Saad ni professor Claw.

Ah. Grouping naman pala. Kala ko kung ano na. Ready na sana akong bumuklat ng
libro.

"First group will be under Lady Luna and they are Gerald, Nikita and Tyler."
Bumunot uli ito. "The second group will be under Prince Yuan and they are Will,
Snow and Raven." Saad nito na ikinalaki ng mata ko at napalingon ako kay Yuki.
Kahit si Yuki ay napatingin din sa akin pero ngumiti lang ito. Wala kaming
magagawa, si Prof Claw yan at di kami makapalag. "The third group will be under
Lady Violet and they are Kiara, Vex and Yuki." Major F word. Kay Violet pa talaga
lumanding ang best-friend ko so paano yan? Parehong maldita mga yan. "The fourth
group is under Lord Avis and they are Bruno, Persias and Kyle." Saad nito ulit.
"And the fifth group will be under Lord Jin and they are Calixta, Fred and Glory."
Pinal sa saad nito. "That will be your group for the entire semester."

Halo halo yung mga reaction namin sa anunsyo ni Prof Claw. Nagkatinginan kaming
lahat and also to think, Prince Yuan will be my group leader! The freaking prince!
The hot prince! What did I do in my previous life to deserve this? Did I save a
country? Ang swerte ko naman dahil sa kanya pa talaga ako na assigned.

"Group yourselves now." Saad ni professor Claw at umupo na ito sa kanyang mesa.

Mabilis pa sa alas cuatro ang lahat ng magsipulasan kami at nagpapanic ang puso ko
na lumapit kay Prince Yuan. Sina Will at Raven ay kampanting nakaupo na at tila
walang pakialam. And to mention ako lang ang nag-iisang babae dito sa group, rose
among the thorn.

"Tsss... Sa lahat ng pwede, siya pa. Masyado naman tayong minamalas." Saad ni Will
kay Raven na feeling nila ay di ko sila naririnig.

"Shut up man, being with this class is already a badluck." Sagot naman ni Raven.

Di ko alam kung naririnig din ba sila ni Yuan pero mukhang wala naman din itong
paki dahil nakatingin lang ito sa libro at nagbabasa.

Umupo na ako at gustong gusto ko na magdabog pero pinipigilan ko sarili ko dahil

mas malaki ang takot ko kay Prof Claw.

Inayos ko na lang ang aking salamin dahil pakiramdam ko nagkacloud na ang paningin
ko.

"Now, I will give you time to talk to your respected groups and better to introduce
yourselves as well since the Elites doesn't know you." Saad ni Prof Claw.

Kaya gumawa kami ng maliit na bilog since there are only four of us. Yung totoo
aligaga ako dahil wala man lang akong makagirl talk dito. Lahat barako kasi at mga
mukhang walang pake pa talaga ang mga kasama ko. I think I am taking back what I
said that I am lucky.

"I know you already know who I am. I don't need to introduce myself. Introduce
yourself and let me know who should I call you," Saad nito sa amin na seryosong
nakatingin sa amin. Ako na halos di kumukurap at ang dalawa naman na matamang
nakikinig. Natural prinsipe na yang kaharap namin kakasa pa?

Para naman may bikig sa aking lalamunan. Buti na lang din at ang dalawa ang unang
nagpakilala para makapagprepare ako. I really don't like introducing myself, it's
part of being introvert that people can never understand. We get shy and awkward
with small things. It's more adding to the pressure that I will be introducing
myself to the prince!

Natapos na ang dalawa sa pagpapakilala at oras ko na para magpakilala kay Prince

Yuan. Sa akin na sila nakatingin na ang dalawa ay bored at si Yuan na blanko ang
ekspresyon. I wonder if they have interest in knowing a person like me.

"I am Snow Brielle Sylveria, 18 years old." Saad ko lang. Ginaya ko lang naman yung
dalawag nauna. But my voice is shaking and my hands are cold and sweating.

"Okay, so first may I know what particular weapon you are interested with?" Tanong
naman ni Prince Yuan sa amin. His expression did not changed. He's like a stone
that talks.

"Glaive." Sagot ni Will.

"Sword." Sagot naman ni Raven.

Ako? Wala. Wala akong alam sa weapons since di ko naman pinag-aralan yan. Pero
medyo interesado sa archery na noon ko pa gustong subukan pero di ko naman
nasusubukan. Learning a weapon is prohibited back there.

"I don't have knowledge on handling any weapons but I am interested with Bows and
arrows." Sagot ko dito na totoo naman talaga.

Napakunot naman ang noo ni Yuan. "And why is that?" Tanong nito.

Medyo nablanko ako sa tanong niya. I was confused kung ano ang tinatanong nito kung
dahil ba sa wala akong knowledge or bakit ako interesado bows and arrows. Sana
magbigay siya ng specification para di naman ako parang tanga dito na nag-iisip.

"Ah, I came from a normal non-magic family that's why I did not have any time to
touch weapons. But I always dream on learning archery." Paliwanag ko sa prinsipe
dahil yun naman ang katotohanan.

His eyes suddenly change its color , his eyes turns into cobalt blue. Kanina ay
medyo lighter blue ang shade ng mga mata nito. I don't even know why did I noticed
that. That was just a second speed shift of color.

"So you are one of the normal newbies." Saad naman ni Prince Yuan na parang
nagkaroon ng interes sa mga mata nito o baka naman guni-guni ko lang yun.

Di ko alam kung tatango ako dahil sasangayon ako o iiling ako. Pero nanatili lang
akong nakatitig sa kanya, di alam kung ano ang isasagot.

"Just don't mind me Snow. We are just happy having new gifted people from normal
families. It means, our population for giftedness is increasing." Nakangiting saad
nito but I can hint there is something more. "With your interest in those weapons,
I can help you wield it more better and learn to use it." Saad nito na ngumiti na
sa wakas.

I was almost struck by his smile. He freaking smiled! If I was not sitting, baka
bumagsak na ako. Shit, na first blood kaagad ako!
?Chapter 11?
Snow's POV

Nandito kami ngayon para sa aming physical combat class. Akala ko ay matatapos na
ang torture pero hanggang dito pa rin pala. Akalain mo ba naman na pati dito ay
kagrupo ko parin yung parehong grupo from Weaponry at nandito pa rin ang Elites at
nalaman ko na talagang ginagawa pala nila ito kahit sa mga nakaraang freshmen
years. Kaya lahat ng klase ng mga ito ay sa umaga at wala sa hapon para mag-assist
ng mga newbies.

Ngayon naman sa physical combat, laking pasalamat na lang namin at mabait ang
instructor namin dahil kahit papano ay nakakapagjoke kami rito. Yung Elites naman
ay nasa bleachers lang at naka-upo habang pinapanood kami. Kami na nakalinya at
inaaral ang balanse namin. Nasa basics pa kami.

Napansin ko na habang nakatingin sa amin ang Elites ay nag-uusap naman din sila and
only God knows what kung ano man ang pinag-uusapan nila kaya ipinagpatuloy ko na
lang ang basic training namin.

---

Yuan's POV

I was eyeing my group and learning as well their potential. It was luck as well
that I got one of the intriguing freshman since there is a possibility that she
could be the one we are searching for, the other water element.

"I got normal human as well." Saad ni Luna.

"Me too." Kuro naman ng mga natira.

Napatingin naman ako sa kanila. So basically the five normal beings were divided to
each one of us. Good thing dahil kanya-kanya ang pagkakaabalahan namin. I was very
intrigue knowing Snow. I don't know but I find her a little interesting. Her
appearance is some kind off. I don't know but at the back of my mind is screaming
to take off those big thick glasses of hers. Naiisip ko nga na baka namamanyak na
ako but I know myself, alam ko na hindi ako namamanyak dahil hindi naman ganun ang
pagkatao ko. We are trained with high self control kaya kahit makakita pa ako ng
nakahubad sa harapan ko ay wala yung magiging epekto sa akin.

"I can sense the power but I can't determine who." Saad ni Luna.

Kahit ako din, pagkapasok ko room ay nakakabingi ang kapangyarihan ng bagong water
user. Pero di ko matukoy kung sino. Sa sobrang lakas ng kapangyarihan you can't
pinpoint who is the host. It's wild and screaming. Pero bigla din nawawala na
parang pinipigilan nitong kumawala ang kapangyarihan. And with the new set up of
the Headmaster, it would really be hard to find the new water user.

"I can't sense anything at all. I guess, he or she is just a weak being." Saad
naman ni Violet.

Hindi ko alam kung nasasabi niya lang iyan dahil kahit hanggang ngayon ay di nito
tanggap na may bagong water user. Inalaska kasi ito ni Avis na baka may anak sa
labas ang ama nito kaya nagkaroon ng water user sa labas ng pamilya nito na
talagang ikinagalit nito na muntik ng lunurin si Avis.

Kaya galit na galit ito at parang may masamang balak pa ito sa bagong water user
dahil nauna ito sa cafeteria at nagtanong pa talaga kung sino ang water user.
Mabuti na lang at dumating doon si Avis at naputol ang paghahanap nito. Kahit
kailan, Violet is really a nasty girl. That's one of the reason why I dislike her.

"Let just pray it is weak, or you will lose your place as the water element
holder." Saad naman ni Jin na seryoso sa buhay and he doesn't care if he hurts
someone's feeling. Jin doesn't even care even Violet is his distant relative.

Nagdilim naman ang itsura ni Violet na ikinabaling ko naman ng tingin sa ibang

dereksyon. I just don't like her. Plain and simple.

"Are you telling me that a no class human being will replace a pureblood like me?"
Violet fumes with anger. She stood up with her fist clenched.

"Your being as a pureblood does not matter if someone who has the same power as
yours and stronger than yours. The world needs the strongest, not a pureblood."
Sagot ni Jin in his usual bored and sleepy tone.

Ganyan talaga si Jin na walang awa. Pagnaasar yan sa mga reklamo na walang basehan
ay nambabara talaga yan at nanununog kahit Air ang element nito. Pakiramdam ko mas
bagay siyang maging Fire user, ang galing lang manunog.

"How dare you?" Galit na saad nito pero sa mahinang paraan lang. Kahit papano,
kahit masama ang ugali nito may kahihiyan pa naman pa rin ito.

"Why don't you fix your attitude? Instead of insecurity, why can't you be thankful?
Elementals are slowly decreasing with numbers. Each year being born one was down to
the lowest percentage. Can't you stop for being selfish at this time?" Saad ko na
hindi ko na matiis ang kaartehan nito. She's only thinking about herself, not for
the entire kingdom.

Natahimik naman ito. Masama man ang ugali nito pero di ito sumasagot sagot sa akin.
It is only natural, I am more higher than her. Hindi na ito nagsalita at itinuon na
lang ang tingin sa mga newbies na pinag-aaralan ang balanse.

Now, I was thinking how will Snow cope with Physical Combat na mukhang wala pa
naman itong kalaman laman ang katawan. And she looks too innocent, may alam ba ito?
Pero base sa balanse nito mukhang maganda naman ang pinapakita nito. But still I
cannot see her throwing a punch and knocking someone out.

"Hey, who is that girl with the glasses?" Tanong naman ni Luna. "She's your junior
right, Yuan?"

Napatango naman ako. Hindi ko alam kung bakit napansin ito ni Luna. She maybe
bubbly, but she doesn't notice anyone aside from us. "She is Snow Brielle
Sylveria." Sagot ko naman habang nagtataka akong nakatingin sa kanya.

"She's cute!" Saad naman ni Luna na parang nakakita ng masarap na pagkain o kaya ay
bagong laruan.

Pero totoo naman ang sinabi nito. Kahit nakasalamin ito ay maganda itong tingnan
dahil na rin siguro sa uniform nito. She looks good with her uniform and she's
standing out with those. You can't even call her ugly because I can tell that she
is not.

"I noticed her as well earlier. She was really shy." Puna naman ni Avis na napansin
din pala ito.

Napapataas naman ang kilay ko. Well, well, well she is quite an attention catcher
not to mention this two na walang pakialam kundi ang kumain at maglaro.
"And her last name indicates she is from a normal family." Saad ni Jin na himalang
nakisali din sa usapan.

"Yes she is one of them." Sagot ko naman dito. What's the sense of hiding it
anyway? It's not like this is a secret.

"I hope she is the new water element user." Saad ni Luna habang nakatingin pa rin
kay Snow.

"You can't just hope because you want it." Bara naman ni Avis. Luna is starting to
hope again and she will be broken once it won't come to real.

"But still she is one of the candidate and even she is not, she came from normal
family and given a special ability by the Gods itself. To be honest, they are more
special than us. We only got our ability because it's hereditary, but them, the
Gods gave them power." Nakangiting saad ni Luna na mukhang totoong masaya ito.
She's far more nicer than Violet, even she's noisy.

It makes sense! The newbies are special since they are specially selected by the
Gods itself.

---

Snow's POV

Madali lang naman ang pinagawa sa amin ng aming instructor. When it comes with
balancing, I am already good at it. Wala man akong alam sa weapons pero marunong
naman ako sa physical combat since isa ito sa pinag-aralan ko even I was home
schooling.

Sadyang pinaturuan talaga ako nito ni Papa for self-defense na rin para
maprotektahan ko ang sarili ko. That was the time when Friah still not in our
family. Papa was so happy that I was a fast learner and earned the black belt after
a year. My teacher said once that I am one of a kind when it comes with hand to
hand combat. My ability to learn and absorb things is scary.

"Great work! Now, proceed with side to side dash!" Saad ng professor namin.

Agad kong nakuha ang sinabi nito since basic ito at naituro din sa akin ang basics.
Gumalaw kaming lahat and did the left to right dash continuously. Pero nakakapagod
ito at nakakasakit ng kalamnan.

"Snow, I am dying." Saad naman ni Yuki na habol ang hininga at hindi na ito maayos
na nakakapagside dash.

Gusto ko naman matawa. I didn't know na hindi pa ito nag-undergo ng training with
Physical Combat considering her parents.

"Masasanay ka rin. Medyo mahirap talaga ito sa simula." Sagot ko naman dito at
pasimpleng gumalaw dahil hindi naman ako napapagod.

"It was really surprising na magaling ka dito." Saad naman nito na hinihingal pa
rin. "I mean, you look so frail!"

"Don't judge the book by its cover!" Sagot ko naman rito at nginisihan ito.

"Hi! Aren't you two enjoying a lot?" Biglang tanong sa amin ng isa sa Elite. The
small petite girl that looks happy go lucky with dark brown hair.
Muntik pa akong napahinto pero buti na lang at naituloy ko parin ang side to side
dash regimen namin.

"We are just distracting ourselves from fatigue." Sagot ko naman rito at hindi ko
alam kung ngingiti ba ako o hindi. She just suddenly popped out of no where and
doing the same thing with us.

Ngumiti naman ito ng malawak. "By the way I am Luna and you are Snow right? Nice
meeting you and I hope we can be friends." Ora-oradang saad nito.

Napahinto na ako sa ginagawa ko pati na rin si Yuki na nagulat din sa isinaad ni

Luna.

Ano daw? Gusto niyang makipagfriends sa akin? Why would one of the Elites wants to
be friends with me? Is this some kind of another weird dream again?
?Chapter 12?
Snow's POV

Nandito ako ngayon sa living room ng dorm room namin. Nagrereview lang naman ako ng
libro sa History dahil another battle of the brains na naman bukas. Umagang umaga
ay stressed ka na.

Si Yuki naman ay busy busyhan din sa sarili na nagbabasa ng History book. Pareho
lang kaming praning, kahit naman siguro yung ibang kaklase namin ay ito ang
ginagawa ngayon.

Buti naman at mabilis akong makapag-absorb ng mga inaaral ko. It is a nature of me

to quickly absorb the information I read. Si Yuki naman ay medyo nahihirapan, she
is not dull but her memory is not a top notch.

"Argh! Yung feeling mo na parang laging exam kinabukasan! Ganito ba tayo the whole
semester?" Nagrereklamo na saad nito. She's looking so hopeless.

"There is nothing we could do dahil halimaw si Sir Kite. Kung sana kasing gwapo
lang niya yung paraan niya sa pagtuturo." Sagot ko naman rito.

"My gosh. Thinking about tomorrow and he will randomly picking up anyone to answer
question makes me shiver. He is a demon incarnate." Reklamo nito ulit na parang
maiiyak na.

"We have no choice kasi kung di siya ganun ay baka tulugan lang ng estudyante yung
subject niya. Well known pa naman ang history as a boring class kahit saan na
school, yun siguro ang iniiwasan ni Sir Kite kaya ganyan siya." Sagot ko naman dito
t nagpakli ako ng panibagong pahina.

"Sigurado ka bang ayaw mo sa kanya? Bakit mo siya pinagtatanggol?" Tanong nito sa

akin na mukhang magtatampo pa 'ata.

Umiling ako. "Nope. Hindi ko siya pinagtatanggol, I am just thinking positively

kasi kung puro negative ang iisipin mo, talagang mas lalong hihirap ang mga bagay
bagay. Nandyan pa si Professor Claw na mas malala pa kay Sir Kite, hindi nga
mahilig sa oral participation pero parang anytime ay maninigaw at nambabagsak ng
konting pagkakamali lang."

Kumalma naman ito. "It make sense. Mas lalong hihirap lang kung iisipin ko na
mahirap. Ganito ba ang secret ng mga matatalino? Think positive?" Tanong naman nito
pero nakanguso ito dahil sa sama ng loob sa pagrereview.
Umiling naman ako. "Not just that. It requires hardwork and nonstop study." Sagot
ko naman. No matter how smart you are, kung wala ka naman alam at balewala lang
iyon.

"Hmmm, matry nga ang motivation na yan. But before that luto lang ako ng makakain,
tom jones na ako. Diyan ka muna ah." Saad nito at walang kaabog-abog na umalis ito
patungo sa kusina.

---

"Attention! All dorm members please proceed to the common room! Attention! All dorm
members please proceed to the common room!"

Narinig na lang namin na anunsyo mula sa speaker. Every corner doon ay may speaker
in case for any announcement ay makakarinig lahat.

Agad kaming tumayo ni Yuki at lumabas ng dorm room para pumunta sa common room.
Marami na rin ang nagsilabasan at kagaya din namin na naka-pajamas na dahil patulog
na rin. Ewan ko ba ang laki laki ng oras kanina at ngayon pa talaga nagpatawag ng
meeting kung kelan matutulog na ang mga tao.

Marami kaming mga nakasabayan na mga seniors pero di naman kami pinansin dahil mas
pansin nito ang inconvenience na nangyari. Natural, lahat kami may klase bukas kaya
dapat maagang matulog di ba?

Umupo na kami doon sa mga fluffy chairs na kulay pink. Marami doon pero di naman
yung sobrang dami dahil di naman madami ang population ng mga babaeng gifted. May
mga mangilan-ngilan pa rin na dumating, yung iba may dalang teddy bear at nakabed
hat.

Kung wala kang ideya kung anong klaseng paaralan to ay iisipin mo talaga na normal
na school lang ito. Wala kasing nakikitang gumagamit ng kapangyarihan dito. Kahit
mga gamit ay normal lang. The students here seems taught to be responsible and not
being dependents with their abilities.

"Okay nandito na tayo lahat. I know na it is too late but the announcement was
delivered late as well and I can't afford to deliver the news later than this."
Saad ng dormhead namin na sa totoo lang di ko kilala ang pangalan. Natural bago pa
lang ako dito, imposible naman na kilala ko agad lahat diba? "There will be a
festival that will be held three weeks from now. We, on the girl's dormitory was
assigned to create activities or give ideas for booths since boys sucks in this
area." Saad nito.

Di halatang galit ata to sa mga lalaki. Man hater lang te? Kaya aakuin mo ang
trabaho? Aren't you being stupid?

"Isn't that unfair? Are we the only one who will be doing this?" Naitanong naman ng
isang babae na wala akong kaide-ideya kung sino. Bahala sila basta inaantok ako
dito. My eyes are already droopy.

Ngumiti naman ang dormhead namin. "Good question, we are only assigned for the plan
and designs but for construction of the booths and everything, it will be the boys
responsibilities." Sagot naman nito.

Sounds good! At least di naman pala total useless ang mga lalaki sa festival na
gaganapin. Pero napahikab na lang ako, iniimagine ko na ang kama, super antok na
ako at wala akong interes sa mga festival na yan. At kung anu-ano pa ang mga sinabi
nito pero di ko na masyadong narinig dahil natutulog na ang isipan ko.
Siniko na lang ako ni Yuki kaya napadilat ako at napansin ko na nagsi-alisan na ang
mga kadorm namin kaya tumayo na rin ako. Natapos ang meeting ng wala man lang akong
naintindihan.

"Lakas talaga ng loob mong tulugan ang dormhead." Saad ni Yuki.

"Lakas din ng loob niyang manira ng tulog." Sagot ko naman at may lakip na
iritasyon yun.

"Ba't ang bruha mo ngayon?" Tanong naman ni Yuki na may halong pagtataka.

"Ganito talaga ako pag di nakakatulog sa tamang oras. Nagmamalfunction ang utak ko
at nagiging bruha ako." Sagot ko naman dito. Pero syempre exaggeration lang yun.

Nakarating na kami sa dorm room namin at nahiga kaagad ako at wala pang isang
minuto ay nilamon na ako ng antok.

---

Naging normal ang lahat ng mga sumunod na araw. Sa history na lagi kaming on guard,
sa Dark Arts na pinag-aaralan namin ang effect ng miasma sa tao at sa power control
namin pinag-aaralan namin balansehin ang aura namin.

Ako naman ay busy sa pasekretong pag-eensayo ng aking kapangyarihan. Sa CR ko

ginagawa ito. Nadiskubre ko na kaya kung gawing mainit ang tubig at gawing yelo din
ito. I can make it into a vapor as well. Nagugulat na lang ako sa mga nadidiskubre
ko kaya sa totoo lang I feel like there is something not normal about me.

Each person was only given one ability and a person with more than one ability is
unknown. Kahit sa history ay walang naitala na taong may higit sa isa ang abilidad.
I can make the water hot which means, there is a possibility that I can weave fire
as well.

Kaya pinili ko na lang na manahimik. This is not normal and if anyone finds out
about my secret, I don't know what will they do to me.

"Snow! Naiihi na ako, lumabas ka na dyan! Ano ba ginagawa mo?" Tawag sa akin ni
Yuki at halatang naiinis na ito.

Nandito lang naman ako sa CR at ini-ensayo ko ang aking kapangyarihan. The tub was
full of hot boiling water and the floor are full of ice spikes and the air is full
of water vapor. Agad ko na tinunaw ang ice at inihalo ko sa tub at binuksan ang
sink para dumaloy ito palabas. Mabilis ang pagdaloy nito dahil sinuportahan ko rin
ng kapangyarihan ko ang daloy at wala pang isang minuto ay nakalabas na ako ng CR.

"Ang tagal mo ah. Hindi mo ito kwarto Snow, baka nakalimutan mo." Maktol naman ni
Yuki na nagmadaling pumasok sa CR.

"Sorry, malakas kasi signal sa loob, nagpaparank ako sa mobile legends, mahirap ng
mag lag." Sagot ko naman rito at napangisi na lamang ako dahil sa sinabing dahilan.

"Talaga? Masubukan nga." Sagot naman ni Yuki.

"Hoy wag na. Sayo na nga ang sala, pati ba naman CR aangkinin mo pa." saad ko naman
dito. Sa sala kasi ito naglalaro ng mobile legends, mahina kasi signal sa kuwarto
namin, ewan ko ba kung bakit.

"Oo na, banyo queen ka!" Sagot naman ni Yuki.

Aba at pinangalanan pa talaga ako nitong bruhang to. "Hoy Eudora, magpractice ka
na!" Saad ko sabay takbo papasok sa kuwarto. Di ko na narinig kung ano man ang
naging sagot nito. Nagagalit ito pagtinatawag ko siyang Eudora dahil mas magaling
pa si Eudora kesa sa kanya.

Nahiga na lang ako sa kama ko at tumitig sa kisame. Being in this school makes me
happy. Kahit may mga estudyante na halatang ayaw sa akin ay nagiging okay na rin.
This is my dream and I can't let a small reason to make me regret entering the
academy.
?Chapter 13?
Snow's POV

Right now we are here inside a large training room. Physical Combat subject at
nagsisimula na ang not so basic training. We were scattered by group and doing the
training.

Si Will at Raven ang magkapareho para sa sparing. Ako? Sino kapartner ko? I don't
know, wala naman sinabi si Prince Yuan kaya naka-upo lang ako bilang audience nila.
Kulang na lang magdala ako ng pompoms para magcheer. Ito ang mahirap, ako lang nag-
iisang babae sa grupo kaya di ako pinapartner sa mga barako kong kamember.

Abala ang dalawa sa pag-aala Bruce Lee at Jackie Chan. Parehong magaling ang dalawa
pero biglang bumagsak si Will dahil tinamaan ito sa panga ng dalawang beses ni
Raven.

"You have slain an enemy!" Biglang sigaw ko. And too late dahil naisiwalat ko na
yun.

Napatingin sa akin sina Will at Raven pati na rin si Prince Yuan na binigyan ako ng
nagtatakang tingin. Umayos naman ako ng upo at gustong gusto ko na talagang lumubog
sa kina-uupuan ko. Sobrang nakakahiya sobra! Tanga lang di ba? Habang nagkakalmutan
kasi ang dalawang lalaki ay naalala ko si Chou, isang game character yun ng mobile
legends.

"What are you doing?" Tanong ni Prince Yuan sa akin.

Napalunok naman ako. "Cheering?" Naisagot ko. Fuck! I am doomed!

"Save yourself from cheering, you will be next after this." Saad nito na hindi man
lang ngumingiti.

Will snorted. Si Raven naman ay parang wala lang narinig. Nagpatuloy lang ang
dalawa at di na ako nagtangkang magsalita. Baka madala na naman ako at makasigaw na
ako ng killing spree. Mahirap na mukhang masama pa naman ang gising nitong si
Prince Yuan. Ang gwapo pa naman.

"Snow, your next." Saad ng prinsipe. Di ko man lang namalayan na natapos na pala
ang dalawa.

Tumayo na ako at pumunta sa gitna. Wala akong ideya kung sino ang magiging ka-spar
ko. Pero nagulat naman ako ng tumuntong si Prince Yuan sa gitna at humarap sa akin.

I was like clueless kid staring at him. "What are you doing?" Naitanong ko rito.
Though I already have a hint kung ano ang ginagawa nito ay gusto ko pa rin klaruhin
dahil baka sobrang assuming ko lang din.

"I will be your opponent." Sagot nito.

The fuck?
Nagbibiro ba siya? Siya? Opponent ko? Ang laki laki niyang tao tapos ako? Sobrang
mismatch! Parang sinabi niyang lumaban ang isang tuta sa isang full grown pitbull!

"Are you serious?" Biglang naitanong ko. Like what the hell. I did not saw this
coming.

"I am." Maikling sagot nito. "Try to blow an attack. I will only do defense. I
am.....considerate." Saad nito at tiningnan ako nito mula ulo hanggang paa na tila
isa akong kuting.

Por dios por santo, considerate daw siya! Kaya naisip niya na siya ang magiging
kaspar ko? Kunsabagay either Will or Raven ay baka mabugbog lang ako ng mga ito.

Itinali ko muna ang mahaba kong buhok� para walang sagabal. Inayos ko rin ang aking
salamin. Medyo sagabal ang salamin pero wala akong choice dahil isa yun sa mga
cover ups ko. I will not blow my cover.

Pumorma na ako ng attack position while the prince just stood there and waiting.
Kampanteng kampante ito na nakatayo pero alam ko na on guard pa rin ito.

I charged an attack releasing a left kick blow pero nakailag ito. I spin my leg
down on the ground kaya napatalon si Prince Yuan and chance coming! Di ko nasabi sa
inyo but agility is one of my advances. Di pa nakalanding ang prinsipe ay
nagroundhouse kick na ako at tinamaan ito sa panga at bumagsak ito.

"First blood!" Sigaw ni Raven.

Napalingon naman ako rito at napataas ang kilay nito. Gumaganti rin ba ito? Nang
ibinalik ko ang tingin ko kay Prince Yuan ay nakatayo na ulit ito na parang wala
lang nangyari. Ni wala man lang gusot ang damit o alikabok o kaya naman pasa.
Malamang mahina lang ang atake ko para sa kanya.

"Hhmmm..." Tanging reaksyon ng prinsipe na biglang sumeryoso ang mukha. "Again."

Saad nito.

Umatake ulit ako pero mas naging mahirap na. Mas naging mabilis ang kilos ni Prince
Yuan na halos di ko na makita ang galaw nito at lahat ng atake ko ay naboblock nito
ng walang kahirap hirap.

He was like a ghost. Pero mas lalo lang akong ginanahan. Something is swirling
inside my stomach and my speed increased that rivals the speed of the prince. I
kicked on his side but he barely avoid it and the next one, I hit his shin but he
also caught my right arm, my dominant arm and I was arm locked and was turned
backward and I found myself locked inside his arms! My back was leaning Yuan's
front while his arms snaked on my waist while the other one settled on my both
wrist. I was held captive!

"L-let me go." Naisaad ko kasi mukhang wala na itong balak na bitiwan ako. I was
trying to breakfree from his grasp but he's too sturdy and strong.

"You are like a wild kitten, squirming with this little body of yours." Bulong nito
sa akin.

Kinilabutan naman ako. Ihalintulad ba naman ako sa isang kuting and also, I can't
handle his nearness, it's killing me. Pero binitawan naman ako nito kaagad.
Napahawak ako sa batok ko dahil feeling ko eh nagwelga ang goosebumps ko doon.

"You got some moves and potential, Snow. Where did you learn those?" Tanong nito sa
akin. Malamang, nagtataka ito dahil sa itsura ko ba naman ito ay talagang
nakakapagtataka. Sa isang tingin lang ay para na akong tatanga-tanga at walang alam
kundi mga libro lang.

Wala naman mawawala sa akin kung sasabihin ko diba? "Home School. My father hired a
professional martial arts teacher to teach me." Sagot ko rito.

Napatango naman ito pero mukhang may gusto pa itong itanong pero sinarili na lang.
"You said, you never handled weapons but you are good with this."

Tumango naman ako. I earned my black belt in my early stage. This kind of regimen
will be a piece of cake. Pero kung siya ang laging makakaharap ko, it will be hard
because he can totally shut me down.

"Gather team." Tawag ni Yuan sa dalawa kaya lumapit na rin ang dalawa na nakatanga.

Si Will na titig na titig sa akin, mukhang hindi ito makapaniwala na kaya kong
gumalaw ng ganun. Akala siguro nito ay damsel in distress ang resulta ko kaya hindi
nito inexpect ang mga nangyari.

Si Raven naman na panaka naka lang ang tingin at mukhang hindi ganoon ka apektado
hindi tulad ni Will na mukhang nagulat talaga ito.

"Team, on the next 2 days there will be an exam for physical combat. You will be
facing your classmates as your opponent and this will not be a typical practice. It
is an actual battle. This will be graded by professor Claw, since he will be
facilitating the exam for the Physical Combat." Saad nito.

Napakurap-kurap naman ako. Parang ang bilis naman diba? Exam kaagad at tsaka
totohanan pa? Pero kunsabagay, nandito nga kami para matutong makipaglaban di ba? I
will need to practice more harder. It doesn't mean I know how to fight, it is
already guaranteed that I am passing the exam. Shit happens and it always comes
when unexpected.

The others felt the same way too. The entire training room went ingloom.
?Chapter 14?
Snow's POV

Nakaupo lang ako sa sala habang nanonood ng palabas sa telebisyon. I don't have
anything to do since it is weekends and I rather sleep or read than go outside and
waste money. And besides, my body is aching because of the heavy combat training we
have done for the last few days.

"Wala ba kayong training?" Naitanong naman ni Yuki na nakisali na rin sa panonood.

We are watching Legend of the Blue Sea. This drama series was adapted from earth.
Since universe is open for adaptation, they are making our world very similar with
people from earth. Ang pagkakaiba nga lang, supernatural powers are not existing in
their world. If you have, then you'll be called as witch.

Umiling ako. "Wala naman sinabi si Prince Yuan, kaya di ako magpapractice." Sagot
ko dito. Pero yung totoo nagpapractice naman ako mag-isa di ko nga lang sinasabi.
Tsaka hindi naman ako sinabihan ng prinsipe na mag-eensayo kami.

"Practical exam na girl! Baka bumagsak pa tayo nito." Nagpapanic na saad nito.
Naiintindihan ko naman siya dahil ito ang unang beses na sasabak kami sa exam.

"Mas inaalala ko na baka magkaharap tayo." Tugon ko sa kanya. I don't want to face
Yuki in a fight. I don't want to fight my friends.
Natahimik naman si Yuki. Maybe she realized what will happen if both of us will go
against with each other. Yuki might be lightning mage, but she's not good with
physical combat. Kahit marunong pa ako, hindi ko kayang isipin na sasapakin ko si
Yuki para lang pumasa.

"I guess we don't have a choice. It is for our own good as well. The important is
hindi naman tayo magpapatayan." Sagot nito na tila handa na sa mga posibilidad na
mangyayari.

She got a point as well. "But what if, ako ang makakalaban mo sa practical exam?"
Naitanong ko rito. I want to know what will she think about it.

"I will be happy kasi ikaw yung makakalaban ko. Do not hold back as well dahil
hindi rin ako magpipigil." Saad nitong nakangiti. I know I am underestimating Yuki,
but she's many steps away from my back when it comes with combat skills.
Pinagdadasal ko lang talaga na sana ay hindi siya ang makakaharap ko. I rather beat
a random classmate than her.

"Sinabi mo yan ah." Saad ko dito and I smiled. But no matter what, she will be my
bestfriend.

"You have no idea na pinangarap ko na makaharap ka rin balang araw. So maybe this
is the chance." Sagot nito.

Nagkangitian naman kami. Mabuti naman dahil ayaw ko na in the end magkakagalitan
dahil lang sa nasapak o kaya ay nasaktan. Sportsmanship is a must here, and I think
Yuki has that.

---

Mag-isa akong pumunta sa cafeteria dahil mag-eensayo daw ang grupo ni Yuki. Buti pa
sila, kami wala. Baka gusto ni Yuan na matalo kami sa practical exam. Walang
gamitan ng kapangyarihan doon, kaya purely physical ang labanan.

Nagtataka ba kayo kung bakit prioritized ang physical combat kesa paghasa ng
kapangyarihan? It is because mas madaling kontrolin ang kapangyarihan. You can even
train without learning it at school pero ang physical combat skills ay mahirap,
hindi porke may kapangyarihan ka ay magaling ka na rin dito. Hindi rin pwede na
umasa ka lahat sa kapangyarihan dahil may limitasyon din ito dahil ang kinukuhang
energy source nito ay ang stamina ng host. You lost your stamina, you will lost
dahil depleted na energy.

Nasa harap na ako ng food table na nakahilera. We have to pick food, parang buffet
style lang since buffet naman talaga ang cafeteria. You just have to give the
ticket meal and you are allowed to eat to your heart's content. Pero syempre di
naman ganyan kalaki ang appetite ko. Ang pagkain ko ay nakadepende kung ano ang
ulam.

Pumili na ako ng seafoods! Favorite ko yun lalo na may squid calamares with sukang
pinakurat! May ginisang hipon din, meron pang ibang mga laman dagat na di ko na
kinuha pa yun lang dalawa tsaka rice! Kumuha na lang din ako ng cream br�l�e para
sa desert.

Pumunta na ako sa table ng freshmen section. As usual nakaka-awkward talaga ang

tables dito na made of crystals. Natetempt akong isangla ang mga ito. Umupo na ako
at nagsimula na akong kumain.

Wala naman pakialam sa akin ang ibang nga estudyante doon, syempre isang hamak na
nerd na lang naman ako sa paningin nila. Kaya ni isa ay walang nakatingin sa akin
kaya malaya kong nilantakan ang seafood buffet ko. Ang sarap at ang anghang! Ang
anghang ng sukang pinakurat! Galit na galit sa sili yung gumawa!

Di pa ako nangangalahati sa kinakain ko, na kung saan ay sarap na sarap ako ay

bigla naman naging maingay ang paligid. Malamang may isang sikat na tao ang
dumating sa cafeteria. Ganun naman talaga ang napapansin ko dito, pagmay gwapo ang
ingay-ingay. Parang ang tahimik ko rin kung may gwapo di ba? Pero wala akong
pakialam. It is my favorite food at wala akong pakialam sa kung sinong gwapong
nilalang pa iyan! Minsan lang kasi mag offer ng seafood ang pantry. Kadalasan kasi
ay chicken at gulay ang mga ulam, kaya feeling ko minsan tutubuan na ako ng dahon
tsaka balahibo.

Patuloy pa rin ako sa pagkain ng napansin ko na biglang natahimik ang paligid. I

continued my chewing like there is no tomorrow. Bigla na lang nahagip ng mga mata
ko na may nakatayo sa harap ko kaya unti- unti akong nag-angat ng tingin. Then the
lightning struck me. Nope, hindi si Yuki o si Eudora ang nakita ko, kundi si Yuan!
Si Yuan, oh my gosh! Anong ginagawa niya dito?

I was staring at him like I am a deer staring at the headlight. Then I realized,
punong puno ang bibig ko ng ulam na hindi ko natuloy sa pagnguya at sigurado akong
may mga kanin pa sa gilid ng mukha ko! Mabilis pa sa alas cuatro na nalunok ko ang
ano man ang nasa bibig ko kaya bigla akong nabilaukan! Ang sikip ng pakiramdam ng
dibdib ko, feeling ko di ako makahinga! Kaya nahagip ko agad ang baso uminom na mas
lalong sumikip lang yung dibdib ko.

"Shit." Naiusal ko at umub-ob na ako sa mesa. Ang sakit! Naranasan niyo na ba rin
ito? Yung bigla niyong nalunok yung pagkain na di niyo maayos na nanguya at parang
bumara sa lalamunan na sobrang sakit? Pero naramdaman ko naman na unti-unting
bumaba yung pagkain at unti-unting nawala ang sakit.

"What are you doing?" Biglang tanong ni Yuan na puno ng pagtataka ang mukha.

Manhid ba ito o tanga? Kitang nabilaukan na ako tatanungin pa ako na kung anong
ginagawa ko? Nagpaplanking ako dito! Buset naman to oh! Pero syempre di ko dare na
sabihin sa kanya yun dahil hello Prince siya at baka mahatulan pa ako ng kamatayan
kung sasagot-sagutin ko ito. Pero nakakapagod na tawagin siyang Prince, kaya Yuan
na lang ang itatawag ko sa kanya. Hindi naman siguro niya ako pupugutan ng ilo
dahil doon di ba?

"Something got stuck in my wind pipes." Sagot ko naman dito. Ewan ko ba, di ko
talaga feel ba tawagin siyang prince or pangalan niya. Pero buti naman dahil parang
wala lang din naman dito kahit parang tunog walang respeto na ako sa kanya.

"You should slow down. You eat like your starved to death." Puna nito sa akin.
Akala ko ay mandidiri siya dahil sa kawalang class ko kumain. But I did not see any
disgust in his eyes. But the way he speaks out about it is totally different thing!

Sorry ah! Patay gutom talaga ako kung may seafood! Antayin mo kung gulay at manok
na naman ang ulam dahil mag- aala model na naman ang appetite ko!

"What do you want by the way?" Naitanong ko na lang dito imbes na patulan ang
sinabi nito. I maintained my blank expression pagkatapos ng comical expression ko
ng mabilaukan ako. Kahit nakakahiya, patay malisya na lang ako. Ganyan talaga ako,
galawang amnesia lang.

"Uhm yeah, I went to your dorm but there was no one there. Come with me." Saad nito
and period.

I went silent. The crowd went silent, and everyone heard it. Like everyone freaking
clearly heard it! Nakaka-mislead! Yung itsura ng mga babae sa pantry ay parang
biglang naging demonyo habang ako ay gulat naman.

"Oooohhhh.... You mean magtetraining na yung grupo." Biglang nasaad ko. Naramdaman
ko na ang tensyon sa paligid habang ang taong nasa harap ko ay parang walang pake
sa paligid.

"Yeah. So follow me or you want to finish your food first?" Tanong nito.

"No! Magtraining na tayo!" Agad na saad ko dahil feeling ko ay magkakalasuglasog na

ako anytime dahil sa mga tingin mula sa mga babae doon.

"Very well then." Saad nito at naglakad na ito.

Sumunod naman ako rito at di na ako nagtangkang tumingin sa paligid ko dahil

sigurado lang ako na ang sasama na ang mga tingin nila sa akin. I feel like
something bad has just begun. Pero pinag walang bahala ko na lang yun dahil mas
importante sa akin ang training ngayon.

We proceed to one of the training room which is unoccupied by other groups.

Malalaman naman kasi dahil may nakalagay na not available board. Naabutan na namin
doon si Raven at Will na nakatop less at pawisan at tila pagod na pagod dahil sa
training.

Pero hindi yan ang inaalala ko dahil magiging okay lang ba ako na pinapaligiran ako
ng mga barako sa isang saradong training room at nakatopless pa ang dalawa na may
hitik na hitik na mga abs? Oh no, hindi!
?Chapter 15?
Snow's POV

Natapos na kaming mag-ensayo and guess what happened? Yuan was too cruel! Di man
lang ako pinagbigyan! Ni hindi ako makaporma at pakiramdam ko nanlambot 'ata lahat
ng kalamnan ko. I was beaten to pulp! Ni hindi niya inisip na babae ako! I can't
count how many times I did fall to the ground.

I don't know if he hates me so much that's why he's intentionally beating me to

pulp. Wala akong ibang dahilan na maisip kundi yun lang. Kaya para akong dimakenang
robot na sira ng pauwi ako sa dorm room.

Nandito na ako sa loob ng kuwarto dahil late na akong nakauwi. Ang tagal namin
natapos. Si Will naman at Raven ay walang humpay ang bugbugan ng dalawa. Buti na
lang din at di naman ako masyadong binubugbog ni Yuan gaya ng ginagawa ng dalawa
pero ang lakas niya. I know I was beaten, but that is not even a percentage with
his power. They said, if the prince will fight, it's either an instant death or
near death. Ngayon ko lang narealized na sobrang lakas pala talaga niya, walang
halong biro. He's beyond normal. Kaya nagpapasalamat pa rin ako dahil kahit masakit
ang katawan ko, malayo sa bituka ang mga atake niya sa akin.

Kahit nakahiga na nga ako sa kama ay pakiramdam ko nanginginig pa ang kalamnan ko.
Sigurado talaga ako na sasakit ang katawan ko bukas. Alam na alam ko na ito. Ganito
din kasi nangyari sa akin noong nag-aaral pa ako ng martial arts, hindi ko alam
kung makakapaglakad pa ba ako ng maayos nito. Wala pa naman akong baong gamot,
hihingi na lang ako bukas sa clinic.

Yes. May clinic dito kasi walang magic na nakakawala ng pasa, body pain or etchera.
No healing powers, isa yun sa ancient lost magic. Dati meron yun according from the
history pero ngayon ay naging extinct na dahil naubos ang lahi ng mga healer noong
huling digmaan ng mga tao at mga demons.
Healers are great assets dahil kaya nilang pagalingin ang sugat o pataasin ang
stamina mo in just a blink of an eye kaya sila yung pinunterya ng mga demons dahil
dagdag sila sa advantage. Kaya ngayon, nagtitiis ang lahat pero marami din naman na
nagawang gamot na nagiging mabilis ang epekto kesa sa normal. The science
department made all their effort to create an alternative para punan ang kawalan ng
healer.

How I wish I was born hundred years ago para naman maranasan ko ang healer healer
na yan. Ang cool daw kasi, ayun na rin sa libro na nabasa ko.

Hindi ko rin nakita si Yuki. Ni kaluskos wala akong naririnig o malamang tulog na
rin yun. This is our first year in the academy at ganito na kaagad kahirap ang
training. Paano pa kaya sa upcoming years? Baka maglalakad na kaming nakaluhod
nito.

Ipinikit ko na lang ang mga mata ko dahil hapong hapo na ako at klase na namin
bukas. Baka ito pa ang maging dahilan at malate pa ako. Di ko na rin namalayan pa
na nilamon na pala ako ng antok.

Malalim na malalim na ang gabi pero parang bumaha ng dugo ang paligid. The blood
red surroundings dahil sa kulay ng pulang buwan. Everywhere was on fire at ang
daming nagtatakbuhan.

Marami din akong naririnig na mga sigawan, iyak at mga tili. Nagtataka lang ako
kung nasaan ako. Di ako pamilyar o mas tamang sabihin na hindi na makikilala ang
lugar dahil sa puro na apoy ang paligid. The air is filled with thick miasma at
maraming nagliliparang black fragments sa ere or to be simple mga sunog na bagay na
inaanod ng hangin.

There are black beast and humanoid beast kahit saan at may mga taong nakikipaglaban
sa mga ito. I can recognize them dahil mga nakauniporme ang mga ito. They are the
knights battling the demon race. Sinubukan kong lumapit pero tila walang nakakakita
sa akin dahil nilalampasan lang ako ng mga nagtatakbuhan at naghahabol na mga
halimaw.

Kinilabutan na lang ako. And suddenly a man from out of no where appeared. He has
long black hair with a face that will make any man commit the deadliest sin.

He was staring at me intently with those glassy black eyes and wearing odd
clothing, very ethereal. It was like from an ancient time guy pero sobrang guwapo
nito.

Biglang lumapit na lang ito sa akin at di ko makuhang gumalaw. Tila nanigas ang
buong katawan ko kaya nagsimulang gumapang ang takot sa buong katawan ko. His long
jet black hair was swaying in the air pero tila iniiwasan ito ng apoy. Something
around him screams danger. Kahit ang instinct ko ay ganun din.

Nakalapit na siya sa akin, sobrang lapit na kung sa malayuan ay mapagkakamalan kami

na naghahalikan. He is looking at me downwards dahil mas matangkad siya kaysa sa
akin. Napalunok na lang ako at napatitig sa mga mata nito. Am I imagining or did I
saw the galaxy in his eyes?

"Calypso" Saad nito sa napakalamig na boses na ikinatindig ng mga balahibo ko. "I
waited thousand of years for you." Saad nito at hinawakan nito ang aking pisngi,
maingat pero mapanganib. "I finally found you, again." Saad pa rin nito.

Gusto kong magsalita pero di ako makapagsalita. Something in my throat is not

allowing me to speak. I was just eyeing him with confusion and full of question
like who is he? Bakit niya ako kilala samantalang hindi ko nga siya kilala!
"There is only a little time left, and I will take back what is rightfully mine.
Even the Gods from the heaven will not be able to stop me now." Saad ng
misteryosong lalaki at walang pasabi ay hinalikan na lang ako nito!

Mas lalo pa ata akong nanigas. I was shocked pero punong puno ako ng katanungan ang
isipan ko. Kung nakakagalaw lang ako ngayon ay sisiguraduhin ko na tumba na ito
ngayon. Pero paralized ang buong katawan ko at palagay ko ay siya ang may kagagawan
nun.

"And lastly, your identity is not what you expect the whole time." Saad ulit nito.
"You are my beloved...my woman..."

Kkkrrrriiinnnnnngggggggg!!!!!!!!!!!!!!

Napamulat na lang ako ng mata dahil sa ingay ng alarm clock. Pero ang mas
nakapaggising sa akin ay ang sakit ng kalamnan ko. Ito na talaga sinasabi ko eh,
body pain is real. Pero sa pagkaalala ko ay nananaginip ako na weird pero hindi ko
maalala. Gusto ko siyang maalala, pero hindi ko talaga maalala. Naranasan niyo na
ba yun? Yung kagigising mo lang pero nakalimutan na kaagad ang panaginip? Pero
binaliwala ko na lang yun at bumangon na. After all, dreams are not real.

"Aray!" Naihiyaw ko na lang. Putcha, ang sakit ng katawan ko! Iginalaw ko yung
kanan paa ko at pakiramdam ko ay biglang gumuho ang mundo! "My god! Ang sakit!"
Naisigaw ko ulit ng iginalaw ko ang right leg ko. Umagang umaga para na akong baka
kung maka-atungal.

Para akong uuod na pumanaog sa higaan ko at humawak ako sa desk at dahan dahang
tumayo. Putcha naman to! Unti-unti kong iginalaw ng palakad ang mga binti ko at
parang sinasaksak ako ang ilang libong kutsilyo sa mga binti ko sa sobrang sakit.
Malamang dahil umagang umaga kasi at wala akong kagalaw galaw buong gabi dahil iisa
lang ata posisyon ko, malamang sa sobrang pagod ko ay isang posisyon lang ang tulog
ko.

Ang ginawa ko na lang ay dahan dahan akong nagbinat kahit sobrang sakit ay tiniis
ko na lang kesa naman ganito ako hanggang mamaya. Pupunta na lang ako sa clinic
para manghingi ng gamot. Mga 30 minutes din akong nagbinat at nabawasan na ang
sakit ng mga kalamnan ko kaya pagkatapos nun ay pumanhik na ako sa banyo para
maligo. Mukhang di pa gising si Yuki. Gigisingin ko na lang siya pagkatapos kung
maligo.

Mabilis lang din natapos ang pagligo ko dahil malamig ang tubig. Hindi ata uso dito
ang heater. O sadyang di lang nila nilagyan dahil parte na rin ng training. Lumabas
na ako sa banyo at nasalubong ko na lang si Yuki na iika-ika. Mukhang masakit din
ang katawan nito dahil sa training.

"Morning, ouch." Saad ni Yuki.

"Morning din. Punta ako sa clinic gusto mo kunan kita ng gamot?" Tanong ko rito.

Tumango naman ito at di na nakasagot dahil busy ito sa pag-iika. Pumasok na ito sa
banyo, kaya pumasok na rin ako sa kuwarto ko para makapag-ayos. Kumuha na lang ako
ng sandwich at nilagyan ko ng cheese at lumabas na ako ng dorm. Pupunta pa ako ng
clinic at di pa naman ako normal makapaglakad ng mabilis dahil syempre ang sakit ng
muscles ko.

"Ang aga mo hija." Saad ng isang hardenero na siyang nagdidilig ng mga hindi
pamilyar na bulaklak sa academy. Nasa malawak na lawn ito pero sa may gilid ito ng
hallway kaya nakita ako nito.
"Opo, punta lang ako ng clinic manong." Sagot ko naman dito.

"Sya, ingat ka hija." Saad nito at pinagpatuloy na nito ang pagdidilig.

Pinagpatuloy ko na rin ang aking paglalakad, pakiramdam ko ay nasa kalbaryo ako

naglalakad. Pero di nagtagal ay abot tanaw ko na rin ang clinic kaya medyo gumaan
gaan na rin ang pakiramdam ko dahil konting tiis na lang. Ilang sandali ay
nakapasok na ako sa clinic at nandoon naghihintay ang isang medical assistant.

"Good morning! How may I help you?" Tanong nito sa akin na nakangiti pa.

"I need a pain reliever. Body pain, it is killing me. And can you make it two? Para
sa kasama ko, di na makalakad papunta dito." Sagot ko dito.

Tumango-tango naman ito. "Practical exam na kaagad sa Physical Combat?" Naitanong

nito habang nagkakalkal ito ng gamot sa isang kabinet at bumalik sa desk. May
kinuha din ito na logbook at may isinulat ito doon at pinapirmahan din sa akin.

"Yes." Maikling sagot ko rito.

"It always happen. Every year, all freshmen." Saad nito.

Hindi lang pala kami ni Yuki, lahat pala talaga. Kunsabagay, freshmen year is
really the toughest part in the academy dahil dito ang adjustment period. Tinanggap
ko na ang dalawang capsule at nagpaalam na ako sa medical assistant.

Naglakad ako pabalik sa hallway ng may napansin ako. The sun rising from the east
was covered with black in half. The surrounding went darker a little bit as a red
ring started to appear as a border of the sun.
?Characterization?
These are the characters of the story. For imaginary purposes only.

Snow Brielle

Yuan Rave

Got an idea who is he and what will be his role in their lives?
?Chapter 16?
Snow's POV

Nagsilabasan ang lahat ng mga estudyante pati ang mga faculty teachers dahil
tumunog na ang sirena. Hindi siya tunog earthquake drill but nakakatindig balahibo
ang tunog ng sirena, na gugustohin mong tumakbo dahil sa nakakakilabot ito.

May iba na nakauniform na at yung iba ay nakapantulog pa. Lahat kami ay nagtipon sa
open ground area sa harap ng entrance. Malawak kasi doon at doon lang din kami
pwede magtipon sa mga ganitong sitwasyon.

"Is everyone here?" Tanong ng isa sa mga teachers.

Napalingon naman ako at hinahanap ng mga mata ko si Yuki. Di ko siya makita at sa

palagay ko ay nasa loob pa iyon ng dorm, masakit ang katawan nun at di pa
nakakainom ng gamot!

Hindi na ako nagdalawang isip pa at bumalik ako sa dorm. Wala naman nakapansin sa
akin dahil nagkagulo na nga. Sa totoo lang wala akong ideya kung bakit tumutunog
ang sirena ngayon. Ano ba ang meron sa eclipse? Natural phenomenon lang naman yun
diba?

Wala ng katao-tao sa dorm. Lakad takbo ang ginawa ko dahil nag-aalala ako kay Yuki
na walang alam sa nangyayari. Hindi ko na alintana ang sakit sa katawan ko dahil
nangingibabaw ang takot ko ngayon. Hindi ko alam kung bakit ako natatakot, wala
akong maisip na dahilan.

Narating ko na ang kuwarto at naabutan ko si Yuki na nasa hapag at kumakain pa!

"Dios mio! Nagkakagulo na sa labas nandito ka pa?!" Gulat na tanong ko rito. Gusto
ko tuloy itong batukan dahil binalewala lang niyo ang sirena.

Nagtaka naman ito. "Para saan ba yung sirena? Akala ko practice drill lang yun kaya
di na ako nag-abalang lumabas. Tsaka ang sakit ng katawan ko, at ayokong dagdagan
iyon." Sarkastikong sagot naman nito sa akin.

Sarap kutusan ng babaeng ito. Kahit ako ay wala akong ideya bakit nagkakagulo na
pero iba rin ang pakiramdam ko. Something is not right and my instinct is screaming
with danger.

"Yan, inumin mo na yan. We need to gather at the circle." Saad ko dito at ibinigay
ang gamot. Mabilis ang epekto, mga isang minuto lang ay eepekto na ang gamot at
unti-unting mawawala ang sakit pero hindi naman agaran pagkawala.

"Thanks bes!" Masayang saad nito at tsaka ininum na ang gamot.

Alam niyo, ako lang ang na-aawkward dito dahil nagkakagulo na sa labas at masama
din ang pakiramdam ko pero itong bestfriend ko parang regular day lang diba?
Abnormal ba ang babaeng ito?

"Yuki, naiintindihan mo ba ako? Nagkakagulo na sa labas kaya bilisan mo."

Pagmamadali ko dito.

"Oo na. Wala naman akong magagawa, tsaka baka trip lang nilang magpatunog ng
sirena, magmumukhang tanga pa tayo kung magpapanic tayo." Saad nito.

Kunsabagay may punto nga naman ito, but something else is not right. The hair on my
nape is raising like hell and my hands are sweating. Even my heart rate is on
erratic beating.

Nagulat na lang kami ng may biglang sumabog sa hindi ko alam kung saan. But it
feels like thunder, a super high voltage thunder. Narinig na rin namin ang mga
sigawan ng mga estudyante. Nakaramdam ako ng pagkataranta pero pilit na hinahamig
ko ang sarili ko. I am scared for the unknown, at wala akong kaideya-ideya kung ano
ang nagyayari!

"Shit! Bilisan mo!" Sigaw ko na kay Yuki na parang pagong kung kumilos.

Si Yuki naman ay natataranta na. Ang kaninang composed na composed ay namumutla na

ngayon. "Bes, what's happening?" She cracked. She even forgot her body pain.

Kahit ako din naman ay natatakot. Never in my life experienced this. Ilang daang
taon na ba simula noong huling digmaan kaya ang mga sumunod na henerasyon ay wala
ng naranasan na karahasan. It was peaceful. But now, someone is trying to break the
peace.

Agad na pumunta kami sa balkonahe dahil mataas yung dormitoryo namin at makikita
namin ang mga nangyayari sa circle.

Everything starting to get dark at it gets darker dahil yung kalangitan ay

natatabunan na ng mga maiitim na ulap. It emits lightning and thunders. Pero ang
mas ikinagulat ko ay sa circle. There are few black images sorrounding the
students. Hindi ako sigurado dahil masyadong malayo ang circle at hindi sa akin
malinaw ang mga nangyayari doon. But I can smell the miasma! Hindi ako pwedeng
magkamali. Alam ko ang amoy na ito. Demons!

"Y-yuki...." Naisaad ko na lang.

"S-snow..." Sagot niya. I have a feeling na alam na niya kung ano ang mga
nangyayari. "Demons." Naisaad niya.

"We have to do something." Saad ko. Pero ano? Mga baguhan pa lang kami at wala pa
nga kaming isang buwan ditong nag-aaral and a phenomenon occured, something like
this and we don't know what to do.

"Yuki, kumuha ka ng mga ilang sandata sa Auxiliary room." Utos ko dito. We have to
do something dahil napapaligiran ang mga estudyante.

"Yes, I'll get bows and arrows and glaive." Saad nito.

Tumango naman ito. Medyo may alam na ako sa bows and arrows pero di pa ganun ka
master but so far may alam na ako. Umalis na si Yuki at umalis din ako. Pumanhik
ako sa main building kung saan mas malapit sa circle. Pakiramdam ko ay para akong
isang ninja dahil patago akong pumasok sa main building. And good thing dahil hindi
naman marami ang mga demons at nakaconcentrate lang ito sa circle dahil nandoon ang
mga estudyante. They thought everyone is there.

Pumanhik ako sa 6th floor at pumwesto ako sa malaking bintana na isa sa mga rooms
na hindi ko na napansin kung anong room yun.

The air is thick with miasma and I can even see black dust fragments floating. It
indicates na mataas na ang level ng miasma sa school. And the fact na ang mga
mahihina ang resistance sa miasma ay mawawalan ng malay. It won't be long for the
students to start collapsing.

Hinugot ko na rin ang cellphone ko at tinext si Yuki.

To: Yuki

Nasa main building ako. Open GPS.

Sent.

Yun lang message ko dahil hindi ko naman alam saan ang room na ito at tsaka hindi
na ako mag-aabala pa. Nagkakagulo na sa labas at lahat lahat, ano pa silbe ng
cellphone GPS ngayon kung hindi naman mapakinabangan.

"It is indeed great to the eyes! How does it feel being cage and restricted?" Sigaw
ng isang demon na mukhang tao pero nakasuot ito ng itim with a beastly body. Parang
cross breed ng tao at wolf at kalabaw? I am not sure because he has horns! "It is
time to annihilate your race!"

Nagsigawan naman ang mga estudyante. Ang iba ay nawalan na ng malay dahil hindi
kinaya ang mataas na lebel ng miasma. Fear was painted all over the student's face.
Wala naman reaksyon ang ibang mga demons. Tahimik lang ang mga ito at naghihintay
kung kelan aatake. Somehow, their attack was planned well. Taliwas ito sa inaasahan
ko. I am expecting them to be savages and mercilessly killing the victims. But
there, they are waiting for the command.

My heart is racing. Nandito ang mga demons para ubusin kami. But sending just few?
Minamaliit ba kami ng mga ito? But with this thick miasma is also an advantage of
the demons. It already took down half of the population inside the academy. Mukhang
kalkulado din nila!

But something came in. Five people appeared out of nowhere. It appeared like they
teleported! It is very impressive but achievable yun kung isa ka ng high level
element user. Teleportation sounds easy, but it's actually difficult as per our
professor.

Nagbublurr na ang eyeglass ko dahil sa miasma kaya tinanggal ko na ito at ipinasok

sa bulsa. Napakunot noo na lamang ako ng biglang luminaw ang paningin ko. I even
blink many times and squeeze them, and still I can see clearly! I am a bit
nearsighted person. This distance should be difficult!

Nawala na kang yun sa aking isipan ng makita ko si Yuan na unang umatake. They all
handled swords expect with Jin who's now using a glaive. Pinuntirya nila ang mga
demons na nasa harap.

All demons went berserk as the Elite made the move. But gladly tumulong din ang
ibang istudyante. Kulang lang pala ng leader ang mga ito. The demons were having a
hard time to keep up dahil lahat ng pinapalibutan nila ay may mga kapangyarihan.
Then suddenly, the ground vibrated and a dark like orb suddenly appeared from the
top at bumubuka ito papalaki and it formed like a barrier, made by dark aura! Agad
na tumalon ang lima papalayo at muntik pa itong naabutan. The orb settled and all
students conscious or unconscious were trapped inside the orb.

They tried to break the barrier caging them inside but their effort was thrown to
the trash bin. The barrier is indestructible and only the demons can nullify the
barrier.

"Do you think you can beat us, humans?" Sigaw ng demon at humalakhak pa ito. They
look so joyful, seeing the race they loath being trapped.

Now, there are only five people left outside the orb. I can still see the students
and teachers inside trying to break the orb pero mukhang di tumatalab ang mga
kapangyarihan nila. It seems like the orb is immuned with powers or more likely,
eating whatever the attacks thrown. Yan ang nakikita ko.

"Snow!" Tawag sa akin ni Yuki.

Agad naman akong napashush sa kanya na ikinatahimik din ni Yuki. Lumapit ito na
dala-dala ang bows and arrows at glaive. She's holding the glaive as I receive the
bow. Bumalik ang tingin ko sa circle and we are hiding like ninja. The fight
started again pero hindi ko na masundan ang mga galaw nila dahil para silang mga
kidlat sa bilis ng mga ito. No one is slow at parang napakaimposible ng kanilang
mga bilis. So this is the level of the Elites. No wonder, they are tagged as
Elites, they really outstanding.

Huminto na lang yung si Avis at sumuntok sa lupa and large rocks sprouted like
weeds na ikinaatras ng mga demons. They are not using their power 100%, they are
more with physical combat, dahil kahit demons they don't abuse their limitation
dahil same rules din sa kanila as soon as your stamina will be depleted, you'll
lose. But Yuan's sword was licked with fire and they kept attacking.

But a sudden turn of event, tinamaan si Violet, sumalpok at sumadsad ito sa lupa.
Si Luna ang sumunod. The two girls were knocked down and was held with thick black
aura na hindi na makatayo ang dalawa. Both of them were pinned to the ground and
crying with excruciating pain. It appears like, they are being tortured.

My heart raced! Napalingon na lang ako sa tabi ko ng maramdaman ko na may bumagsak

and it was Yuki. She passed out. Hindi niya kinaya ang miasma! Ako na lang ang
natitira ngayon at ang tatlo sa baba. I want to help. I want to help them! I don't
want them to lose. I don't want the demons to over thrown the academy!

Something swirled inside my stomach and something is screaming in my mind.

"Create a bow and arrow with water."

These words are ringing on my mind like a dream or a memory. I followed kahit wala
akong idea kung paano ito gawin, but nagconcentrate na ako nagmaterialize ako ng
bow na gawa sa tubig at arrow. But something different with the water. There are
red, brown, white particles in it. Like atoms. Pero hindi ko na yun pinansin pa.

Avis and Jin are aleady out of breath, kahit si Yuan ay hinihingal na rin. Their
energy is depleting dahil kanina pa ang pakikipaglaban nila. They were outnumbered
and the official knights are not here yet!There are only twelve demons left dahil
marami na rin silang napatumba.

"This is the end of your era, Versailles!" Saad ng demon. "Hundreds for years, your
bloodline is slaying demons. It is time to put an end with your bloodline!"

That is my signal. I aimed arrow to the demons direction aiming each one at the
same time. Mabilis ang pangyayaring iyon at magkasunod na pinakawalan ko ang mga
arrows at tumama iyon sa mga demons. Everything went so fast. The moment the arrow
touched the Fallen, they were repelled and fell down into the ground like puppets
when you cut the strings controlling it. I released the final blow and hit the
barrier with ten arrows. The orb broke into pieces like glass and vanished into
thin air. The dark clouds slowly fading away and few rays of the sun are slowly
piercing and hitting the ground.

Hindi ako makapaniwala na natapos ang gulo na iyon dahil sa atake ko. And I can't
believe it as well na ako ang may gawa nun. Napatingin ako sa direksyon ng tatlo at
namutla na lang ako ng magtama ang mga mata namin ni Yuan. He is looking at me! Did
he saw everything? Pero bigla na lang siyang nawala sa aking paningin. Huh? Saan
nagpunta yun?

"Who are you?" Isang malalim na boses nagmula sa aking likuran. Swear to God,
kilalang-kilala ko ang boses na ito!

I was fighting myself kung lilingon ba ako o hindi but remembering na hindi ako
nakaglasses kaya malaki ang posibilidad na hindi niya ako makikilala. But what if
makikilala niya ako? But I know hindi dahil nagtama mga mata namin and he did not
recognized me! Dahan-dahan akong pumihit paharap dito, until I am fully facing him.
He was three meters away from me. I do not plan on revealing my identity at kung
magsasalita ako ay pakiramdam ko ay makikilala niya ang boses ko.

My stomach churned again kaya napatingin ako sa walang malay na Yuki. As fast as I
could, I ducked and grabbed Yuki and vanished into thin air. In just a blink, we
are already in the flock of students who were terrified with the occurrence and was
not able to notice me. I immediately wore my glasses before someone will notice me.
?Chapter 17?
Snow's POV

Marami ang dinala sa clinic kaya sure ako na nagkandaugaga ang medical assistant
doon. Ayon sa chismis na narinig ko ay aabutin pa ng isang araw bago magising ang
mga nawalang malay na estudyante dahil sa maraming nalanghap ang mga ito na miasma.

Nagtataka lang din ako kung bakit hindi ako hinimatay since baguhan lang din naman
ako. But as science describes, may mga tao talagang immune at baka isa nga ako sa
mga case na yun. Suspended din ang lahat ng klase sa araw na yun. At ang mga school
maintenance ay hindi magkanda-ugaga sa pag-aayos ng mga nasira sa circle. Lalo na
yung kagagawan ni Avis, namomroblema yung maintenance paano nila aalisin ang mga
naglalakihang bato doon.

Lahat ng usapan doon ay yung insidente kanina. Bakas sa mga mukha ng mga estudyante
ang takot but at the same time mga kinikilig dahil nakita nilang nakipaglaban ang
kanilang mga idolo na mga Elites. Kahit ako din naman ay kinilig, syempre di ako
gawa sa bato na walang pakiramdam.

"Where have you been?" Biglang sulpot ni Yuan na hindi ko man lang napansin o baka
gumamit lang ito ng teleportation.

Napamaang naman ako. Bigla akong kinabahan, sumisigaw utak ko na baka makilala ako
nito but so stupid naman diba dahil nakadisguise naman ako.

"Sa clinic?" Maang-maangan na sagot ko. Sa lahat ng taong gusto kong makausap
ngayon raw ay siya ang pinakahuli. Hindi pa ako nakamove-on dahil nakita nito ang
totoo kong itsura which is hindi naman niya alam na ako yun. Napapraning na siguro
ako, pero kinakabahan ako sa biglaang paglitaw niya. Baka bagsakan ako ng kamalasan
at mabuko ako nito. I hope he's not suspecting.

"Hindi kita nakita sa circle kanina." Saad nito na mataman akong tiningnan.

I don't know why the hell is he asking me. Pero sa dami ng estudyante doon, nalaman
niyang wala ako? O baka naman binibingwit lang ako nito?

"Anong wala? I was so scared nga dahil isa-isang hinimatay ang mga estudyante. Baka
di mo lang ako nakita dahil magulo na." Parang tanga na sagot ko sa kanya. If only
Yuki heard me, she will be able to determine that I am lying.

Tila napaisip naman ito at nag-iba na rin ang ekapresyon nito. Mukhang lulubayan na
ako sa mga tanong nito.

"Just be careful. We can no longer trust the barrier when the attacked happened."
Saad nito na halatang malaki ang pag-aalala sa mukha nito.

Marami din nagpunta na mga opisyales galing sa palasyo para tingnan ang lugar ng
pangyayari. Yung mga knights ay huli na ng dumating. Pero malaking pasalamat ko
dahil hindi kumalat ang ginawa ko. All the rumors were about the Elites, fought
their way to stop the demons.

"Yeah, I know. The problem we need to solve now is how did they able to break in."
Sagot ko rito. "As far as I know, this barrier is unbreakable."

"That is the problem we are currently thinking. It could be the barrier is

weakening or there is a traitor inside the premise." Saad nito.

Nanlaki naman ang mga mata ko sa konklusyon nito. It is actually possible both
theories and the only remaining is a proof.
"Does everybody knows about this theory?" Tanong ko naman.

"It could be or not. Everybody was thinking the barrier may be weakening." Sagot
nito.

Both theories are lethal. If the barrier is weakening the entire world will be in
danger. If there are spies and traitors, then it will be more difficult because you
no longer know who's your enemy.

"Hey!" Biglang lapit ni Luna sa amin. May benda ito sa kamay, malamang nasugatan
ito kanina sa labanan. "Hi Snow! Were you okay a while ago?" Tanong nito.

Tumango naman ako. "We were scared like chicken." Sagot ko naman rito. I am not
trying to be funny pero yun talaga ang unang lumabas sa bibig ko.

"We could not find you with the crowd when we arrived so we got worried." Saad
nito.

Anak ng, pati siya napansin nito na wala ako kanina sa circle? Like how did they do
that? Hindi ko sila nakita! "I was in the crowd the whole time. Ducking like there
was an earthquake." Sagot ko rito. Kailangan ko na galingan ang pagsagot dito.
Paninindigan ko ang sagot ko para di ako mabuko lalo na at nakikinig si Yuan! "You
were the one I didn't saw. You just appeared out of nowhere."

"We were with the crowd the whole time, gathering the students, that's why I did
not saw you and your friend Yuki." Saad nito.

Alam niyo kung kaya ko lang magselfie ipopost ko talaga yung moment na nacocorner
ka pero kailangan mo pa rin lumusot.

"Really? I was with Yuki panicking." Sagot ko dito but I still manage not to
stutter.

"I saw her in the crowd." Saad ni Jin na hindi ko napansin na nandito na rin pala.

"Really?" Naitanong naman ni Luna.

"Yeah. When the siren blown she was the first one who reach the circle area." Sagot
ni Jin.

Nagulat naman ako rito. Di ko alam na napansin pala ako nito. Tama naman ito ako
talaga ang unang nakarating sa circle dahil ako lang din naman ang nasa labas
kanina.

"But later on, I did not saw her again." Patuloy nito.

Tingnan mo nga naman, ang ganda ganda na ng sinabi biglang pinapangit pa talaga.
Mga lalaki talaga no? Abstract mag-isip.

"It might be because everyone panicked." Sagot ko lang dito with straight face.
Trying so hard to hide my panic.

"Yeah, it could be." Sagot nito at di na nagsalita ulit.

Napatungo na lang ako sa damuhan dahil sa totoo lang, gusto ko ng mag-evaporate.

Baka kung ano na naman ang sasabihin ng mga ito at kung sino naman ang dumating at
madagdagan lang ang mga tanong. Pero may nahagip na lang ako sa damuhan. Isang
maliit at lukot ba papel. My instinct is screaming to pick up the crumpled paper so
I did. Pinulot ko ito pero bigla na lang nanindig ang mga balahibo ko. It felt a
very dark aura that created chills on my spine. I opened the crumpled piece and
there was a note inside.

Core.

That is the only thing that was written by a bold ink with hints of miasma. It was
obviously from the demons. But why it says Core? Do they mean like the core, the
thing inside the academy?

"Huh?" Hinablot ni Yuan ang papel na binabasa ko at ng binasa niya ay nilamukos

nito ang papel.

"Hey, it smells miasma when you crumpled the paper." Saad ni Luna.

"We better go to the palace, now!" Saad nito at bigla na lang ako nitong hinila
kasama sa grupo.
?Chapter 18?
Yuan's POV

The attack was unprecedented. It surprised all of the students. No one even got a
hint. Mukhang gumagalaw na ang mga demons at determinado ang mga ito na puksain
kami.

Ang daming gumugulo sa utak ka. Lumabas na ang new water element user pero ang
tanong ay sino ang babaeng yun? That was the first time I saw her. No one has a
face like that at kung nakita ko man yun dati ay imposibleng makakalimutan ko rin
ang mukhang yun. But her figure is annoyingly familiar. Somewhere in my mind is
poking that I know who she is but I just can't think rightfully. There are only
fifteen newbies and that face was not in the fifteen or it could be, someone is in
disguise. Pero sino?

"Hey, why are you dragging me along?" Tanong ni Snow sa akin na di ko napansin na
kanina ko pala hawak hawak to.

Napatingin naman ako sa kanya. Bakit nga ba ulit kinaladkad ko ito? Ah tama, dahil
sa note na galing sa mga demons. It is about the core.

"You have to come along." Maikling sagot ko lang dito. Isa pa ito sa nagpapagulo ng
utak ko. Something in this girl is drawing my attention to her. And to think, hindi
ko pa nakikita ang itsura nito ng walang salamin. She always wear those thick eye
glasses that made her look like a wide eye frog. Hindi ako namimintas, I am just
stating a fact. But she doesn't look ugly to me at all. Am I being weird thinking
that way?

"Wait! Care to explain why?" Tanong nito ulit na ikinatigil ko sa paglalakad. Pati
si Luna at Jin ay napatigil din.

"You are the one who picked the note. It is reasonable that you should come." Sagot
ko rito. I don't know if this girl is stupid or not, obvious naman kasi kung bakit
siya isasama.

"No. There is no need for me to come with you. I need to go back to the clinic to
check Yuki." Sagot nito. Mukhang ayaw nitong sumama sa palasyo. Well, di naman
namin siya mapipilit kung ayaw niya.

"Are you somehow afraid coming into the palace?" Tanong ko rito ng direcho. Her
face went pale and she was like turned into stone and stiffly shook her head. Her
action speaks louder than words. It was obvious na takot itong pumasok sa palasyo.
Weird, everyone will be dying with happiness kung isasama ko sa palasyo pero ang
isang ito ay parang hinatulan ng kamatayan.

"I am worried with Yuki. You should understand." Matigas ba saad nito.

She is firm kaya hindi ko na siya pipilitin. "Fine. Just be careful." Tugon ko sa
kanya.

Pagkatapos nun ay yumukod ito at mabilis pa sa alas cuatro itong nawala sa harapan
namin. Mukhang natakot ito dahil baka biglang magbago ang isip ko.

"That's a waste." Saad ni Luna. "I am looking forward to be with her somehow."
Nakangusong saad nito.

"Give it a rest Luna." Saad naman ni Jin.

Nagpatuloy na kami sa paglakad at pumunta kami sa limousine at sumakay doon. Medyo

malayo-layo rin ang palasyo pero dadaan naman kami sa shortcut.

"I like Snow. She is strong." Saad ni Luna.

Napakunot naman ang noo ko. How can Luna say that? To me, Snow looks so fragile and
weak. She knows martial arts, but still she is not match with an actual demon.

"Why is that so?" Tanong naman ni Jin.

May napapansin ako. Parang nagiging madaldal na itong si Jin. Tahimik pa naman ito
pero ngayon madaldal na. Mas madaldal pa sa akin.

"She was not affected with miasma." Saad nito. Innocently.

Something ticked in the corner of my mind. Exactly! Bakit di ko yun naisip kanina?
Is it because, I was too happy na walang nangyaring masama sa kanya? And it is
questionable as well. Miasma can weaken a person's stamina and suck the energy out
if the person is weak or new with the gift.

"Do you know how many newbies was not affected with miasma?" Tanong ko naman.
Bumangon na ang interes ko and something was stirring and already creating a
conclusion.

"I have no idea. Only the clinic knows." Sagot naman ni Jin.

That's it. I have to check something. The puzzle that was slowing being placed
together and somehow getting connected finally.

---

Dumating na kami sa palasyo at lahat ng mga tao dun ay nagsiyukuan.

"The prince has arrived!" Anunsyo ng chamberlain na nagtatakbo pa palayo.

The palace follows the traditional way even with clothing. Pumunta kaagad kami sa
office ng ama ko at naabutan naman namin siya roon pero wala ang ina ko.

"Your highness." Saad ko at yumuko kaming lahat.

"Rise." Saad naman ni Papa.

Tumayo naman kaming tatlo at lumapit. Inilapag ko ang munting papel na gusot gusot.
Kinuha ito ng aking ama at ng mabasa niya ito ay biglang tumigas ang anyo nito.
"This is bad." Saad nito.

Kinabahan naman ako. Alam ko kung ano ang sabihin nito. Alam din ng ama ko. A war
is about to break out soon. And it seems it is about the core that demons will go
in full throttle.

"We need to double the security and reconstruct the barrier." Saad ulit ni Papa.

That is another question. If demons happen to break the barrier, it only means that
the barrier is weakening. Could it be that my father is weakening? Pero
espekulasyon lang naman yun, my father never said anything about his health and he
looks healthy as well. So the remaining is the spy.

"We need to go back, your highness." Paalam ko rito.

"Leave this matter to us, son." Saad nito. Pasimpleng sabi na wag kaming makialam
dahil delikado.

Nagtiimbagang lang ako at tumango. Lumabas na kami ng office ng aking ama. And the
two people with me, they are like stone and did not even said a single thing.
Kunsabagay naiintindihan ko naman ang mga ito. My father is very intimidating and
even I as his biological son acknowledge it.

"Go ahead me. I need to do something." Biglang saad ko sa dalawa.

"Ok. I will see Avis if he already finish removing all those rocks." Sagot naman ni
Luna.

Tumango lang si Jin at nauna na ang dalawang naglakad. Lumiko naman ako at pumasok
ako sa isang pasilyo at binuksan ang isang kuwarto doon. Naabutan ko ang aking
personal na assistant na inaayos ang mga papeles. Techniquely, silid ko iyon like a
study room.

"Your highness!" Saad nito. Nagulat ito ng makita ako dahil miminsan lang din naman
ako umuuwi sa palasyo.

"Blake, I need you to do something." Saad ko rito and his face went into blank.

---

I am here already in my room. I feel exhausted dahil sa mga pangyayari. Balik

normal na ang lahat. It's been hours past at wala naman aftershock na nagyari. Yun
lang mga estudyante na nawalan ng malay ang mga hindi pa nagigising hanggang sa
ngayon.

I remembered again how that girl strike her arrows to the demons and the orb. With
just one hit, the demons vanished into nothing and the orb broke. It requires a
large amount of energy to do that. At wala man lang kahirap-hirap niyang ginawa
iyon.

Even Violet cannot do such thing. She did not yet reach that level. It could be Jin
is correct, the new water element user might be stronger than Violet. And if Violet
will know about that, I am pretty sure she won't like it.

I felt another presence inside my room but that presence is very familiar to me.
Kaya lumingon ako sa pinanggalingan nito and I saw Blake standing.

"Blake." Saad ko dito.

"Your highness." Yumukod pa ito. "Your request has been delivered." Saad nito at
inabot nito sa akin ang isang nakatuping puting papel.

Agad ko itong tinanggap at binuksan. Inisa-isa ko ang mga pangalan sa listahan.

There are 14 people on the list and one of them is missing and it is Snow!

"Are you sure about this thing Blake? I need this to be accurate" Tanong ko nito.

"I am sure your highness. That is the accurate list of the newbies who were
unconscious from this morning, due to overage of miasma." Sagot naman ni Blake.

Lumakas ang tibok ng puso ko. Lahat ay halos nagkokonekta na. First, the water user
is unrecognizable dahil iba ang itsura nito, second, Snow is wearing a super thick
glasses that makes her appearance distorted because of it and third, she is the
only newbie who was not affected!

My suspicion went high as a sky scraper, thinking about it. I never thought that
cracking a mystery will excite me. All I need now is a concrete proof, because I
already found the new water element user!
?Chapter 19?
Snow's POV

Ipinagpatuloy ang klase kinabukasan kaya balik normal ang lahat. Mula kahapon ay
hindi ko na nakita si Yuan. Mabuti na lang din dahil hindi pa ako ready na harapin
siya. Kahit hindi niya ako nakilala sa paghaharap namin ay kinakabahan pa rin ako.
Hindi ko alam pero kinakabahan talaga ako.

Yung mga teacher namin ay dumoble ang pagiging seryoso ng mga ito sa pagtuturo,
maliban lang sa history class namin na sa simula pa lang ay talagang seryosohan na
ang labanan. Nasa Power Control class kami ngayon at kasalukuyang tinatalakay nito
ang Core.

Sa totoo lang, hindi gaanong malawak ang kaalaman ko tungkol sa core. Ang alam ko
dito ay ito ang source of energy ng lahat ng mga elementalist. Kung mawawala ito ay
katapusan na rin ng lahi ng mga elemental.

"Class, what do you know about the Core?" Tanong samin ni Teacher Fiona. She
doesn't look like Fiona sa from shrek and don't ask me paano ko nalaman ang shrek.

Naghands up naman ang karamihan pero di na ako nakisali. Di naman ako ganun ka
participative kahit alam ko ang sagot.

"The Core is the source of all power roaming around the Universe." Sagot ng isang
kaklase ko at tsaka umupo na ito pagkatapos na sumagot.

"Good! Any addition?" Tanong ulit ni ms. Fiona. Pero wala ng nagsalita. Bukod dun
ay wala na kaming alam, syempre dahil baguhan pa lamang kami. First time naituro sa
amin ang core at wala din impormasyon ang core dahil isa itong sensitibong bagay.
"No one? Okay I guess it is time for me to educate you the real meaning of core."

Ipinaliwanag nito na ang core ay siyang source lahat ng enerhiya sa universe. It

was created by the gods and it was called the sacred sphere that was burried
somewhere deep na walang nakakaalam kundi ang mga purebloods lang. The core is also
the responsible for a newborn power selection. The moment of the fittest develop
inside the womb, the core will stimulate energy that will be stored for 9 months
and when the baby is born, the energy will be poured inside the baby and the power
will only be awaken when the right age comes. If the core will be destroyed,
calamity will befall the entire universe. It will be the end of the elemental race
dahil hindi na maipagpatuloy sa susunod na henerasyon. The power does not only
depends with the birth parents, it will still depends with the core if it will
grant a power.

On the other hand, if the core will be handed over or taken by the demons, it will
create the reverse effect. The entire humankind will turn into demons. The core is
flexible, it depends on which side where it slumbers. Since the God of Darkness is
one of the creators of the core, the core must be protected and demons must not lay
hands on it.

Napalunok na lang ako sa mga narinig. Such information should be known by the
entire people! Hindi dapat sinesekreto ito dahil sa malaking panginib kung walang
alam ang mga tao tungkol dito. Pero pinaliwanag din naman kung bakit hindi ito
ipinaalam sa publiko dahil na rin para maiwasan na maging common knowledge ito at
baka ito pa ang pag-interesan ng mga demons. But as far as I know, demons already
know about the core and seems the attack yesterday is for the core.

Is it still really safe gaya ng pinapaniwalaan ng karamihan? Knowing all this

information, I can already feel the upcoming war soon between demons and mankind.

---

Nandito kami ni Yuki sa cafeteria syempre dahil lunch break na at hindi yun pwedeng
skip namin. Okay lang kahit walang love life basta sapat sa kain. Pinag-uusapan
lang naman namin yung lesson kanina sa Power Control. Kahit si Yuki ay nababagabag
sa mga nalaman.

"Hindi ko alam na ganoon pala kalaki ang silbe ng core." Saad ni Yuki sa akin.

Kahit ako din, akala ko nga ay hindi yun masyadong importante pero sobrang
importante pala talaga nito.

"Nga eh. Kung hindi ako nag-aral dito, hindi ko pa malalaman." Sagot ko naman rito.

"Kahit yung parents ko hindi naman binabanggit ang bagay na yun." Saad nito.

"Hindi naman kasi pwedeng malaman yun ng mga non-magic being at mga di pa
sumailalim sa academy." Saad ko.

Sa totoo lang gusto kong mawalan ng gana pero ang sarap lang talaga ng ulam dahil
oyster lang naman ang ulam namin! One of my favorites!

"Teka, yung practical exam natin sa physical combat, kailan pala yun itutuloy?"
Tanong ni Yuki ulit.

Nawala na yun sa isip ko ng dahil sa mga nangyari kahapon. Meron pa nga pala kaming
nakapending na problema. Ang practical exam namin na napostpone. Di ko alam kung
magpapasalamat ako sa mga demons na umatake kahapon o hindi. Ngayon ay nawala na
yung sakit ng katawan ko. Milagrong ang bilis nawala, kunsabagay ay epekto siguro
ito ng mahiwagang pain reliever sa clinic.

"Di ko alam Yuki. Since may nangyari kahapon, tingin mo next week pa ipagpapatuloy
ang practical exam?" Tanong ko rito.

Nagkibit balikat lamang ito. Pareho kaming walang alam pero base kay professor Claw
sa amin ay malamang the sooner than we expect ang mangyayari. Mukhang galit pa
naman yun sa mundo at walang awa.

"Hi!" Biglang bati naman sa akin ni Luna at ngumiti din ito kay Yuki.
Medyo nailang ako pati din si Yuki. Hindi kami sanay na pinapansin ng Elites, lalo
na si Yuki. Napansin ko rin na kasama nito ang iba pang membro, and to be exact
they are complete.

"What the hell are we doing here anyway?" Saad ni Violet na iritableng nakatayo sa
tabi ni Yuan.

"If you don't like, you can go ahead." Bara naman ni Avis.

Pinukulan naman ni Violet ng masamang tingin si Avis pero mukhang wala lang naman
dito kay Avis ang mga matatalim nitong tingin. Pero nanahimik na lang ito.

"You should have come with us yesterday." Nakalabing saad ni Luna.

I don't know what to say. Walang alam si Yuki sa mga nangyari kahapon, na muntikan
na akong mapasama sa palasyo. Hindi ko na ikinuwento sa kanya o mas tamang sabihin
na hindi ko naikuwento dahil wala naman itong malay.

"I-it was fine!" Mabilis na sagot ko dito. How I wish na sana tumigil ito sa
kakatanong ng mga walang kuwentang bagay, but it seems like it is her nature to ask
unnecessary question. "Want to eat?" Yaya ko sa kanila para maiba naman ang usapan.

"We would love too, but I am allergic to clams." Malungkot na sagot ni Luna. "But
can I sit with you guys?"

Mas lalong napamaaang naman ako. Headline: Elites sitting with unknown students!
Yan lang naman ang balita. Hindi na ako nito hinintay na tumango at umupo na ito.
Sumunod naman ang iba. At ang nakakaloko pa rito, kaharap ko si Luna at tumabi
naman sa akin si Yuan. Feeling ko biglang naging mahirap ang kumain.
Nakakaconscious!

"Yuki, I heard you passed out yesterday." Tanong naman ni Luna rito.

Tumango naman si Yuki. I know na ngayon ay kinikilig ito. Alam ko ay meron itong
crush sa Elites ayaw lang nitong sabihin kung sino dahil baka tuksuhin ko daw.
"Yeah. I don't know why I passed out actually." Sagot naman ni Yuki.

I don't know but only few can smell miasma. Yung iba ay hindi ito naamoy gaya ni
Yuki kaya natural na magtataka ito paghinimatay.

"It is because of the miasma. You breathe a lot of it." Sagot naman ni Luna.

"How come? We weren't in the circle, were at the six-"

"You might hit your head hard. We are at the circle after I dragged you from the
dorm." Putol ko dito.

Yuki doesn't have any idea how erratic is my heart rate right now. Feeling ko ay
magkakaheart attack ako ngayon. Muntikan na. No one should know na nandoon kami sa
sixth floor ng oras na yun dahil malalaman at malalaman ni Yuan ang katotohan!

"Hmmmm." Naisaad ni Yuan.

Narinig ko yun kay Yuan pero hindi ko na binalak pang tumingin rito, dahil baka
magsisi lang ako. Tiningnan naman ako ni Yuki at mabuti naman at nakuha nito ang
aking mensahe.

"I'm sorry I might be confused. I-I really don't remember what happened." Sagot
nito na medyo nabulol pa.

"Don't you mean a while ago you were at the sixth floor?" Biglang tanong naman ni
Yuan.

Agad na napatingin ako rito. His eyes bore at Yuki with serious face! Yuki panicked
and looked at me. She is asking for help, obviously.

"She means, in our dorm. We are at the sixth floor." Sagot ko dito and I manage not
to stutter.

His face turned towards me wearing a pokerface then suddenly a smile with mischief
form into those beautiful lips.

"Sounds familiar." Sagot nito habang nakatingin sa akin na pakiramdam ko ay

tumatagos ang mga tingin nito hanggang buto ko.

I felt goosebumps. I felt not right. Feeling ko may alam si Yuan at pinagdududahan
ako. Pero hindi lang ba paranoid ako? Paanong malalaman ni Yuan? Sobrang magkaiba
ng itsura ng babaeng nakita niya kahapon. At tsaka maliban sa kanya ay wala ng iba
pang nakakita sa akin kahapon.

"By the way, the practical exam will resume today. I wish you goodluck, both of
you." Biglang saad ni Yuan sa akin na mas lalo ko pang ikinakaba.
?Chapter 20?
Snow's POV

Nandito kami ngayon sa auxiliary room at pinag-aaralan ang mga kayang gawin ng mga
weapon na napili namin. Hawak hawak ko ngayon ang bow and arrow pero may iba't-
ibang klase ang bow and arrow. May long range at short range. Pinili ko ang long
range pero mas mahirap ito gamitin dahil mas malaki, matigas at mas makunat ito
kesa sa short range bow.

Target shooting lang naman ang ginagawa ko habang sina Will at Raven ay kanya kanya
din ang practice. Di pa ako masyadong magaling dito kaya puro mintis ang tira ko sa
target board, wala man lang bull's-eye. Pero at least di naman siya labas sa board.

"Straighten your back and take a deep breath." Saad ni Yuan sa akin. Kanina pa ito.
Hindi niya binabantayan yung dalawa samantalang ako bantay sarado. Lagi nitong
pinupuna ang posture ko. "I am really wondering why you can't hit beautifully this
time." Saad nito.

I don't know what he meant pero talagang ganito naman ako sa mga practice namin.
May improvement pero paunti-unti, ano ba ang ibig sabihin nitong beautifully?
Nababaliw na ata ito.

"Do you even have any idea how hard to pull this freaking bow?" Sarkastikong tanong
ko rito, nakakainis kasi. Hindi pa nga ako tuluyang magaling sa body pain, pero
nagbabanat ng braso na naman ako dito sa bow na ito.

Pinulot naman nito ang extrang bow at simpleng hinila hila ito ng walang kahirap
hirap. Kala mo hinihila lang nito ay isang rubberband. "Not hard at all." Sagot
naman nito ng may nakakalokong ngiti.

"For a boy, but I am a girl." Saad ko. Natural patalo ba naman ako rito?

Inilapit nito ang mukha nito sa akin na aking ikinabato pero pumatungo ito sa aking
tenga at may binulong. "Are you really?"
Para naman akong binuhusan ng malamig na tubig sa sanabi nito. Kung hambalusin ko
kaya ito nitong bow? Kinikuwestyon pa talaga pagkababae ko? Porque, ganito itsura
ko? Nakakabanas ang lalaking ito ah! Kung hindi lang talaga ito prinsipe naku!

"I'm not a girl.... Not yet a woman.." Kanta ko rito.

Ito naman ngayon ang parang tangang nakatitig sa akin. Mukhang hindi nagproseso ito
sa joke ko o baka naman hindi niya alam ang kantang yun.

"That song is old. You better chose a new one." Sagot naman nito.

Aba'y ayaw patalo nito! Ano to gaguhan na? Isang kembot na lang talaga at
mapipingasan ko na talaga ang lalaking ito.

"Prince Yuan, we are done with our training." Saad ni Raven na pinagpapawisan at
hawak hawak nito ang sword na mukhang sobrang bigat. The reason why I did not chose
sword ay dahil mabigat ito at tsaka gusto ko ng range, ayoko ko yung dasdas ng
dasdas. Mas malapit sa peligro yun.

Tumingin naman ito sa orasan nito na nasa bulsa lamang. "Five minutes and class
will be over. Rest yourselves since next subject will be the practical exam." Saad
nito.

Agad ko na ibinalik sa lalagyan ang bow at umupo na ako sa unang bakanteng nakita
ko na upuan. Napabuntong hininga na lang ako ng umupo na ako. Kanina pa ako
nakatayo at hila ng hila sa bow, nakakapagod din yun at tsaka namumula na nga ang
kamay ko. Buti walang paltos dahil gumagamit ako ng pad para sa archery. Dahil baka
ngayon ay dumudugo na ang kamay ko.

"Hurry up team! Rest!" Sigaw naman ni Violet. Medyo may pagkahitler ito balita ko
kay Yuki. Istrikto daw at tsaka maya maya na nag bubunganga. Gusto na nga lumipat
ni Yuki ng team pero hindi naman siya papayagan dahil wala din gustong makipagpalit
sa posisyon niya. Kahit ako naman din, hindi ako isang dakilang masokista para
tapatan ang pagiging maldita ni Violet. If I have to deal with Violet's mood
everyday ay baka mamatay ako ng maaga.

"Oh my god, mamamatay na 'ata ako sa pagod. Bakit ba kasi di na lang puro
kapangyarihan natin yung praktisin. Ang hirap hirap nito!" Reklamo ni Yuki ng
makalapit na ito sa akin at umupo na din.

"Alam mo naman kung bakit." Sagot ko rito. Reklamador kasi ito. Nakakahiya masyado,
di nga nagrereklamo yung mga Elites na mga purebloods at dugong bughaw pero itong
kaibigan ko, tinalo pa si Bimby!

"Kelan ba tayo gagraduate?" Naitanong na nito.

Tingnan mo to. Wala pa nga lang isang buwan gusto ng grumaduate, samantalang itong
physical combat ay hinding hindi ito mawawala sa curriculum.

"We have no choice. We need to learn it." Sagot ko naman rito. Kung sana lang ay
hindi apektado stamina namin sa pag ginagamit ng kapangyarihan namin ay di sana
wala kaming problema.

"Kung makakagraduate tayo ng buhay." Saad bigla ni Glory Mae na nakalapit na rin
pala sa amin. "Nakakatakot ang nangyari kahapon. Akala ko di na ako mabubuhay."

Tama, isa ito sa mga nawalan ng malay dahil sa miasma. Kahit sino din naman siguro
ay yun ang iisipin.
"Kaya nga mas kailangan pa natin pag-igihan para hindi na maulit ang nangyari
kahapon." Sagot ko naman rito. Tama nga ako, malaking impact ang mga nangyare
kahapon at negatibo ang hatid nito sa mga estudyante.

"Ok guys, please proceed to training room eight." Sigaw ni Avis sa amin lahat.

Training room eight ay isa sa mga pinakamalaking training room sa school. Di na

nakapagtataka kung bakit doon ang punta namin dahil sa practical exam, hindi sapat
ang isang regular size na training room.

Lahat kami ay naglakad na papuntang locker room. Magpapalit muna kami ng damit pang
combat. Mabilisan dahil si Prof Claw pa naman teacher namin, hindi yun
nagtotolerate ng late. Agad na naisuot ko ang aking combat uniform na kulay white.
Uniform naman kaming lahat. We look like sacred knights wearing this clothes.

Agad na pumanhik na kami sa training room eight at nadatnan na namin si Prof Claw
doon. Good thing dahil may one minute pa kaya di pa kami late. Weird dahil sobrang
laki ng training room na parang mini theatre center na ito. May mga upuan na
nakapalibot at malaking espasyo sa gitna, like malawak talaga. Lahat kami ay
nagsiupuan at kami ni Yuki ay di na nag-imikan kasi si Prof Claw na ito eh, maya na
ang friendship goals, study goals muna tayo ngayon.

"Good afternoon class." Saad nito ng wala man lang kainte-interes o mas tamang
sabihin na parang nananakot ito.

"Good after prof Claw." Ganting bati naman namin rito. Medyo lahat ay kinakabahan
na. This will be our first time having a duel kaya natural lang yun, pwera lang
kung likas na basagulero ka na.

"No beating around the bush. We will start the practical exam now." Saad nito at
may dala-dala itong dalawang parang fish bowl pero hindi siya transparent. It seems
parang tinted ito at di makita ang nasa loob. Oh diba, fishbowl na tinted, sosyal
talaga ang school na ito. Akala ko kasi sasakyan lang� ang tinted. "This two bowls
represents your fate today. This bowl on my right holds papers with 2 different
colors, black and white. Whoever picks the black will be the one who will pick the
name in the bowl on my left. White ones, you will be the one waiting to get
picked." Paliwanag nito kung paano namin gagawin ang bunutan.

Mas nakakatakot yung paraan si Prof Claw dahil last minute pa malalaman kung sino
ang makakaharap mo. Bunutan pa talaga, di na lang assigned para makapaghanda man
lang kahit mga ilang minuto. Pero asa naman kami, si prof Claw yan. Pero wala ni
isang nagreklamo. Natural, takot kaming lahat.

"Now, lets start the draw!" Hudyat na magsisumula na ang practical exam.
?Chapter 21?
Snow's POV

I am holding the crumpled white piece of paper that I just got from the bowl. Sa
totoo lang, pareho lang naman ang resulta, either black or white pareho kaming
lahat na clueless sa kung sino man ang makakalaban namin. Lahat ng mga nakabunot ng
puting papel ay inilista at tsaka ginawa nilang paraffle promo yun. Wala itong the
more entries you send the more chances of winning. Sa totoo lang ito lang ata ang
raffle draw na pinakaayaw ko.

Nakahalo lang naman kaming lahat. Di na namin kailangan pang maghiwahiwalay dahil
alam naman namin kung anong kulay kami. Si Yuki, black yung nabunot niya kaya
nakatulala ito ngayon dahil white pa naman ang nabunot ko. Kung makapagsalita ito
sa akin noong nakaraan napakapositive nito, pero ngayong nangyayari na ay halatang
kinakabahan na ito.
"Yuki, naCCR ka ba?" Naitanong ko dito. Inaasar ko lang talaga siya. Nakakatawa
kasi ang itsura, malamig naman dahil may aircon pero talo pa ang nasa disyerto o
sauna kung pagpawisan ito, sintomas na ito ng stress niya at restlessness.

"Inaasar mo pa talaga ako." Nakabusangot na sagot nito.

Gusto ko naman tumawa pero baka malagot naman ako kay Professor Claw kaya pinigilan
ko na lang sarili ko. "Relax lang kasi. Sobrang laki ng chance na di tayo
magkakaharap, maliban na lang kung plotted na talaga ito." Saad ko dito.

"Sana nga, kasi naaawa akong bugbugin ka!" Bulong nito na nakabusangot.

O diba? Kinakabahan na nga, ang yabang yabang pa ng isang ito. Iba talaga sayad ng
babaeng ito. Buti di ako nahawa rito.

"Lets start with Raven." Biglang saad ni Prof Claw.

Si Raven kaagad na kateammate ko. So black pala yung nabunot niya. Kahit pala ka
teammates kami ay may posibilidad pa rin kaming magkaharap dahil base ito sa
bunutan at hindi sa team. Pero 15 kami di ba? So meron isang hindi makakalaban?
Ganun? Pero bahala na si Batman, alam ko na tinatago pang baraha itong si prof Claw
kung ano man yun ay siya lang ang nakakaalam.

Tumayo na si Raven at lumapit sa fish bowl at bumunot ng pangalan. Tiningnan nito

ang nakasulat ng ngumiti lang ito ng bahagya at ibinigay na kay prof Claw.

"Gerald." Tawag nito. Hindi mahilig si Prof na tawagin kami sa buo naming pangalan
dahil sa pagkahaba-haba ng mga pangalan. Kaya lahat firstname basis.

Tumayo na si Gerald at pumunta na sa malawak na space. Bigla na lang dumilim at

naiwang may ilaw na malawak na gitna at bigla na lang nagkaroon ng disyerto. But
technically it is just an illusion but almost real dahil mararamdaman mo ang init
mula rito at nagsimula ng pagpawisan ang dalawa!

Agad ng nagsimula ang dalawa. Wala silang mga sandata dahil pure physical combat
ito. So it will matter with strength and stamina. At ang napili pa talagang venue
ay disyerto. Sobrang hot! So speaking of hotness, napalingon ako kung nasaan yung
si Yuan. Nakalimutan ko kasi nawala siya bigla sa isip ko. Agad ko naman siyang
nakita na seryosong nakatingin sa mga magkatungali. Kunsabagay, Raven is in our
group natural full support ang lolo niyo.

Ibinaling ko na rin ang tingin ko sa mainit na sagupaan ng dalawa. Isa lang

masasabi ko. Napakaintense! Parehong magaling! Pero medyo violent yung dalawa kasi
parehong mga lalaki kaya sipa dito sipa doon na walang preno ang mga ito. Parang
ako tuloy yung nasasaktan sa mga pinanggagawa nila. But this is not a real battle,
ang assurance lang dito ay hindi ka mamamatay. Pero wala din kaming karapatan na
umatras at matakot, the moment we develop our gifts, we are already destined to
this. We are destined to kill demons and not to sleep on a bed of roses with prince
charming hanging on a white horse.

Bilang tumilapon si Gerald. Critical hit! Yun ang lumabas sa may monitor. There was
even a flashback on the screen. Di ko alam kung may video camera ba dyan sa loob o
parte yan ng kapangyarihan. And whoever is the mastermind of this illusion, hands
down ako sa sobrang galing.

Tumayo naman si Gerald pero parang wala na ito sa ayos. Di na pinatagal ni Raven at
tinapos na nito ang laban. TKO ang labas. Parang boxing lang ang nangyare. Nawalan
ulit ng ulirat si Gerald at di ko alam kung ano ang ginawa ni Raven dito. Nawalan
ba ito ng malay dahil sa init o dahil sa bugbog sarado ito.

Naglaban na ang mga sumunod at milagrong hindi pa nabububot ang pangalan ko. Si
Will na isa sa mga ka teammate ko ay natalo kay Kyle. Magaling si Kyle at walang
panama si Will rito. Hirap nga itong makaporma kay Raven na medyo easy lang si
Raven dito.

"Lady Violet." Tawag ni Sir Claw.

Nagulat naman kaming lahat ng narinig namin ang pangalan ni Violet. Natural
nagtataka kami kung bakit tinawag ito ni sir Claw. Intermission number ba? Pero
mukhang walang hilig naman ang dalawa doon. Pero sa anong dahilan bakit ito
tinawag? Pero nagulat na lang kami ng bumunot ito sa fish bowl! Yeah! What the
heck?! Nanlamig ako. Si Yuki naman ay parang nabunutan ng tinik dahil black siya
kaya di siya mabubunot. Kaya kaming lahat ng nasa white ay parang binabad sa suka.

Binasa ni Violet ang nakasulat sa papel at ngumiti ito ng nakakaloko. Ibinigay

naman nito ang papel kay si Prof Claw at tsaka humarap sa akin na akala mo ay siya
na yung pinakamagandang babae sa balat ng lupa.

"Snow." Saad ni Prof Claw.

Nagulat ako. Hindi lamang ako kundi pati na rin ang mga kaklase ko.

Parang naging bato 'ata ako sa kinaupuan ko. This is not the thing I am looking
forward to. I did not see this coming. Pero bumuntong hininga ako, walang
mangyayari kung mag-iinarte ako at tsaka dapat sanayin ko na rin ang sarili ko
dahil in the future mas nakakatakot pa rito ang makakaharap ko. I mean demons!

Pumunta na ako sa gitna kung saan ay malawak ang space. Di na ako lumingon pa,
nabingi na ata ako sa kaba. Wala akong naririnig kundi ang sobrang lakas na tambol
ng aking puso. Di na ako magtataka kung bigla na lang akong himatayin dahil sa
alta-presyon pero hindi ko rin afford ang bumagsak! Mukhang wala pa naman sa
bukabolaryo nito ang salitang EXTENUATING CIRCUMSTANCE.

In just a nick of seconds ay biglang nagbago ang paligid. We were standing in a

rocky field in the riverside. A wide river with plains that are made of rocks.
Naramdaman ko ang ihip ng hangin and the even weirder thing is, di ko makita ang
mga tao sa labas at wala akong marinig na mga ingay. It was like, we were totally
transported to a different place!

"Hey Nerd. Finally, we come've face to face." Tawag sa akin ni Violet halata naman
na pinoprovoke lang ako nito pero sa totoo lang, nakakairita siya.

I was battling with my inner self kung papatulan ko ba ang mga cheap na hirit nito
pero mas minabuti ko na manahimik na lang. Ang kaninang kaba ay unti-unting
napalitan na ng irita. Malaking ekis na nga sa akin si Violet dahil sa ugali nito
ay dinagdagan pa nito ang asar ko sa kanya ngayon. I don't know what will be the
outcome of this exam, but I'll do everything not to be defeated with someone like
her.
?Chapter 22?
Snow's POV

We are standing on a rocky surface at the edge of the river. Ni walang nagtangka sa
aming dalawa ang gumalaw. Violet seems waiting for my attack and me as well waiting
for her to charge first. Kung tutuusin, ako yung underdog dito dahil ako na nga ang
newbie, Elite pa talaga ang kaharap ko. Isn't it amazing? Parang nasa isang nobela
lang di ba? Parang masyadong paimportante yung papel ko kahit hindi naman. Sa lahat
ng pwedeng mabunot, pangalan ko pa talaga di ba? Sobrang kamalasan naman yata yung
dumapo sa akin. Ang sarap magwala.

"You are my junior, I will grant you the right to attack me first." Saad ni Violet
na nakangiti ng hindi maganda.

Sa totoo lang ang ganda ni Violet pero halatang masama ang ugali nito. Lumubo ba
ulo nito dahil sa status? Pero bakit sila Luna ay hindi naman? Iba yung sayad nito,
psychological na.

"A pleasure, but wouldn't that make as an advantage to you?" Naisagot ko. Nerd man
ako sa paningin nito pero hindi maaalis na may may bahid din ng konting kasamaan
ako. There is no such thing as a saint. Ang iba mabait lang tingnan pero nasa loob
naman ang kulo. While me, I can be a badass too, if provoked.

"It depends. If you are weak, then from the very beginning it is already my
advantage." Saad nito na parang nakikinita na nito ang resulta. She really did
think to low of me. I was taught to never underestimate an opponent. Even you are a
champion, think of yourself as a challenger and your opponent as stronger than you.
Because once you underestimated an enemy, it will be your defeat.

Pero nalingat lang ako saglit ay biglang nasa harapan ko na ito! She gave me a
lethal blow! Pero sa sobrang bilis din ng reflexes ko ay na block ko ito kaagad. It
was painful, but tolerable. Agad akong napatalon paatras. Pero sumugod ulit si
Violet. She is like a poisonous flower, beautiful but deadly. Wala akong magawa
kundi ang i-block lahat ng mga binibitawan niyang suntok. Sobrang bilis niya.

Pero hindi ako papatalo. I trained for this. I can somewhat control now my ability
related to my speed. My speed increased and it makes Violet movements slowed down a
little enough for me to catch it all. Napansin kung nag-iba ang expression nito sa
mukha. Mukhang nagulat ito dahil alam ko na napansin nito ang pagbilis ng kilos ko.
But without giving any loophole, I release a full blown kick directed to her
stomach and she got hit. Swerte lang yun, dahil nagulat siya sa bilis ko. I just
grab the opportunity while she was caught off guard and I know I will not be able
to pull that stunt again.

Bumaha ang galit sa mukha nito. It seems like, she hates to lose. I can feel it in
my radar that she is radiating some killing intent towards me. How scary, how can a
normal student do that? But in just glimpse of an eye I was hit on my stomach with
a critical blow� and wasn't able to block it and I was thrown and rolled on the
rocky surface.

"Ugh..." Ungol ko. Sobrang sakit. Who will think with those thin arms at pagkapayat
payat ba babae ay ganito kalakas manuntok? How can her arm blow a monstrous
strenght like that? I was even lucky that I did not break any bones, but scratches.
But still, it's painful as hell!

But back to the subject, feeling ko nadurog ata yung ribcage ko at nagkabuhol-buhol
yung intestines ko dahil sa sobrang sakit. Ang sakit, what the fuck! I tried to
stand but I just felt another blow, a follow up kick towards my stomach. I was sent
flying to the other side. Lumipad ako sa lakas ng sipa nito at bumagsak ulit.
Pakiramdam ko nagkalasuglasog ang mga buto ko sa sobrang sakit. I can already taste
the iron taste on my tongue, perhaps blood is starting to come out from my mouth
but I can feel the ticklish feeling dripping on my chin kaya pinahid ko ito. I see
deep red stains. Probably, my blood!

I was shocked. I could not explain how brutal is Violet o baka naman galit lang ito
dahil tinamaan ko ito sa tyan at di matanggap ng mataas na pride nito?

"Aren't you being a loser? I heard that you came from a broken family. Aren't you
just a filthy blood, just like your mom?" Saad nito. With that said, my patience
was snapped like a piece of thread.

She just crossed the line. I don't know what happened but my rationality was
clouded with anger. I feel the want and need to crush this poisonous being in front
of me. How dare she is to insult my mom who I was never even knew since I was
born?! Something swirled in my stomach, in just a blink of an eye I was already in
front of her and just grabbed her long her from her nape and I throw her to a
distance. I heard her scream. I know how does it hurts to be thrown out by grabbing
your hair. But it wont end here, I teleported again and gave her a world knocking
jaw upper cut and she spat blood.

I can never forgive her for insulting my mom. Never! I dragged her using her hair
and it was all messy. I already forgot that there are people watching. My anger
already clouded my judgement.

"You don't deserve to live. You'll pay for disrespecting my mother." Saad ko rito.
And when I came in contact with her skin, a flash of memories flooded in me. A girl
with a blue hair who was an outcast and was never intended to be born. I smiled
evilly. "Perhaps, you are not even wanted to be born, in the first place. Shall I
help you die right now?"

The shock on Violet's face was too visible. She went pale and seems like her pupil
was dilapidated. Fear crossed her face and she is trembling now with fear. I don't
know why she is trembling, or maybe she felt my hate towards her.

"How dare you!" Asik nito. She's angry and even retaliated. She tried to free from
my grasp but my grip is too tight for her to break.

She started it and I am just finishing it. I don't know but my hand raised and
aiming for her neck. I am about to end her life.

"Stop! Snow!" Sigaw ng isang boses mula sa kung saan.

I went still. The voice seems familiar. But I can't see anyone there. Who own that
voice? All I can remember is killing this girl before me. Why did I even stop, when
no one is around calling me? I stared back to the girl before me, trembling and
turned into white with fear. My hand was as fast as light as I about to strike her
neck.

"You stupid kitten!" Sigaw ulit ng boses.

My hand stopped it was an inches away from this girl's neck. When suddenly The
voice becomes clearer and I was able to recognise it.

"Yuan?" Naisaad ko. But after that, the rocky surface, the river was gone and I can
see now the terrified faces of my classmates. When I realise what have I done, all
my strength escaped from my system and my vision turned to darkness.
?Chapter 23?
Third Person's POV

Nagkagulo na sa loob dahil sa naganap na labanan nina Snow at Violet. Everyone

could not believe of how Violet wasn't able to stand a chance against Snow. The
girl who is meek at walang pakialam sa mundo ay natalo si Violet in a most brutal
way and almost took her life.

Lahat ng nandoon ay nag-iisip na kung ibubully ba nila si Snow kung nakakatakot

naman pala ang lakas nito. All of them felt the spine and bone chilling aura that
emits from Snow's body. Nawala lang ito ng hinimatay ito.
Agad na dumating ang tinawag nilang tulong mula sa clinic at dala-dala ang dalawang
stretcher.

"Make way!" Sigaw ng nurse.

Agad na binuhat ang dalawa at kanya-kanyang isinakay sa stretcher. Snow is

disheveled but Violet was like murdered because of blood.

Everyone developed fear with Snow, they never thought that the silent nerd was this
strong and has a bone chilling aura na hindi nila alam kung paanong nagkaroon ito
ng ganun klaseng aura.

Meanwhile, Yuan was contemplating. He recognized the bone chilling aura at alam din
ng iba pang mga Elite. They are already thinking that Snow is the new Water Element
User but still in doubt while Yuan already confirmed it.

"Go back to your seats." Saad ni Prof Claw sa kanila.

Nagsibalikan naman kaagad ang lahat habang si Yuki ay worried kay Snow ang iba
naman ay kay Violet.

"As you see from the previous battle, that was nothing from the real one. No one
can escape death, if its already your time." Saad ni Prof Claw sa kanila.

Lahat doon ay tahimik na akala mo ay walang katao tao. Ni hininga ay walang

marinig. Lahat pa rin ay gulat dahil sa muntikang pagkamatay ni Violet. If Yuan did
not distract Snow, baka paglalamayan na si Violet at makukulong din si Snow sa
kasong pagpatay.

"Lets proceed with next." Saad nito at tinawag na ang sumunod na maglalaban.

---

Snow's POV

Naramdaman ko na lang ang malamig na silid at amoy ethanol. Dahan dahan kung
iminulat ang mga mata ko para lang maipikit ito muli. Nakakasilaw ang paligid.
Maliwanag na puti. Like the hell! Am I dead? Did I die?

Pero dinahan dahan ko ulit ang pagmulat para makasigurado. Bright white welcomed my
eyes. A swaying white curtain from the corner. White painted wall and a discomfort
from my left hand and I picked my eye glasses and wore it. Napatingin ako sa aking
kaliwang kamay at nagulat na lang ako dahil may dextrose ako! Nasa ospital ba ako?
But I recognise the place, it is the clinic dahil nakailang balik na ako dito. But,
are they even authorize to put this needle? Hindi ito ospital, it is just a
freaking clinic!

"Hi! Your awake!" Isang masiglang bati sa akin ng hindi ko kilalang boses.

Nilingon ko ito at nasalubong ko ang isang super gwapong mukha sa balat ng

universe. Ay mali, may mas gwapo pa dito pero hindi ko na lang sasabihin dahil
naiinis lang ako pagnaiisip ko. Pero para naman akong baliw doon nakatingin lang
dito with confusion. He is wearing a white lab coat, inside I am pretty sure it is
a white polo and black trousers. Who the hell is he? Ngayon ko lang nakita ito
dito.

"Hhmm, you might be confused but I am the resident's physician in this Academy,
Doctor Caleb Frost." Sagot nito.
Ganon ba ako ka transparent? Pero bakit ngayon ko lang ito nakita dito? Hindi ko
nga siya nakita kahapon na halos buong araw ako sa clinic dahil binabantayan ko si
Yuki. O baka naman pinagloloko lang ako nito?! Baka isa itong Con Artist!

"I never saw you." Sagot ko.

"Hhmm yeah. I've just arrive this noon. I came from medical mission where there are
some place needs treatment." Sagot nito but in general. Malamang dahil estudyante
lang ako at ang mga trabaho ng doctor ay confidential.

"Hmmm." Nahawa ata ako dito. "I thought I died." Sagot ko. Akala ko talaga dahil
puti lahat nakita ko. Bigla akong naging excited di ba? Buhay pa nga ako, parang
pinatay ko na sarili ko kanina. Pero bigla na lang pumasok sa alaala ko si Violet.

"Where is Violet?" Naitanong ko rito. Di ko siya kasi nakita. Kung nandito ako
bakit siya wala? And what really did happened? Ang naalala ko lang ay nawalan na ng
malay si Violet habang hinahawakan ko ito and about to do something that I cannot
remember.

"She was rushed to her family's home. Purebloods has family physician and someone
from the outside are not allowed to treat them." Sagot naman nito.

Napatango naman ako. "But, is she okay?"

"That I don't know." Sagot nito at mukhang wala na itong balak na magpaliwanag pa
bukod doon.

Tiningnan ko na lang ang mga braso ko na may mga mangilan ngilan na gasgas at sugat
pero bukod doon ay wala na. Pero masakit yung tiyan ko. Feeling ko parang
tinadyakan ito ng elepante. Siguradong body pain na naman ito. Kakawala lang ng
pananakit ng katawan ko at tapos ngayon meron na naman.

"Snow!" Biglang tawag naman sa akin ni Yuki mula sa bukana ng pinto. Agad itong
lumapit at bakas ang pag-aalala sa pagmumukha nito.

"Yuki!" Saad ko at pinigilan ko ito sa pagtangka nitong yakapin ako. Remember,

masakit katawan ko ayoko munang dagdagan. "Body pain." Saad ko lang at naintindihan
naman nito kaagad ang sinabi ko.

"I was so worried." Saad nito at tumingin sa doctor. Bigla naman nagblush ito. Alam
na this. Basta guwapo!

"Doc, pwedeng iwanan mo muna kami?" Tanong ko dito. Ngumiti naman ito at tumango at
lumayo. Narinig ko na bumukas at sumara ang isang pinto sa kung saan. "What
happened?" Naitanong ko na lang. There are things that I can't remember and having
a hard time remembering it.

Her face went into a serious gleam and was turned into a happy smile. "You defeated
Violet!" Masayang saad nito.

I already know that but why it feels like I am forgetting something? It feels like
I forgot an important thing but I could not even remember what is it. Napakamot na
lang ako sa aking ulo.

"Are you sure, there's nothing happened aside from that?" Naitanong ko rito.

"Y-yeah. You both fainted, you might be just confused." Sagot na lang nito.
Well, kung sasabihin nitong walang nangyari, eh di wala. I don't want to stress
myself out. But I caught an image from the corner of my eyes kaya napatingin ako sa
pintuan. I saw there standing, the most handsome man I ever saw from the day I was
born.

"Yuan..." I uttered out of the blue. "What are you doing here?"

Pati si Yuki ay nagulat din dahil sa biglaang pagsulpot ni Yuan ng hindi man lang
namin napapansin.

"Just passing by. It just happened that I saw you." Sagot naman nito sa akin at
blanko naman ang kanyang ekspresyon. Hindi ko alam pero nalungkot ako sa isinagot
niya. Ano ba ang aasahan ko? Na bumisita siya dahil nag-aalala siya? Ano ba ako sa
kanya para gawin niya iyon?

"Good afternoon, Miss Wylium and Prince Yuan. Visiting hour is now over. Please
make the patient rest." Saad naman ng nurse at chineck nito ang IV ko dahil malapit
na niya iyong palitan ng bago.

Tiningnan lang ako ni Yuan at wala itong salitang umalis mula doon.

"Sige bes, bukas na lang kita dadalawin ulit. Magpagaling ka." Saad naman ni Yuki
na halatang malungkot ito at umalis na.

Hindi ko magawang ngumiti. Hindi ko maipaliwanag ang lungkot na nararamdaman ko

ngayon.

Why am I feeling this towards him?

?Chapter 24?
Snow's POV

Nakalabas na ako ng clinic at nandito kami ngayon ni Yuki sa flower bed garden ng
academy. Walang nagpupupunta dito ewan ko lang din kung bakit walang pumupunta eh
sobrang ganda dito. Sobrang bango ng paligid, may mga pixies pa!

"Snow, you were amazing back in the duel." Saad ni Yuki.

Gusto ko sana maalala ang lahat kaso may nawawala sa aking memorya. Ewan ko ba kung
bakit din kahit anong pilit ko ay hindi ko talaga siya maalala.

"That must be a fluke." Sagot ko lang dito.

"Yeah. It must be, but it could be not." Sagot nito. "Just being a gifted while you
came from a normal family is already a miracle." Saad nito like she was amazed on
what happened.

Alam niyo si Yuki kung anu-ano ang mga pinagsasabi. She is making me question my
entire existence. But naiintindihan ko naman rin siya dahil isang Elite yung kaduel
ko at 'natalo' ko ito. Weird pero kahit ako ay hindi rin makapaniwala.

"It could be just, I trained myself for physical combat since I was young." Sagot
ko rito. "Maybe, Violet is just going easy at that time."

"Yeah. You got a point, but-never mind." Putol nito.

The pixies are almost not visible dahil sa liit nila. I can hear chimes and bells.
Seems like that is their sound when flying and leaving glittering dust. May lumapit
naman na isang pixie sa akin at para itong sumasayaw sa harap ko. Tiningnan ko
itong mabuti kung ano ang itsura nito. Its head is bald with pointy ears. It has a
glass eyes and a thin body like a human but not totally, it is also naked but there
is no organ below. It has a fast flurrying wings as it hovers.

Ngumiti ako dito. This little fella stared at me and confused. It went down to my
hand and stared. Mukhang nacurious sa akin ang pixie. The pixie is trying to touch
my hand with its little hands but it shows fear as well and keep glancing at me
while trying to touch my hand. It reminds me of a child who is grounded and trying
to do things which is not allowed to. How cute.

"Go on. You can touch it." Saad ko.

The pixie seems like just waiting for my command at hinawakan kaagad nito ang kamay
ko. I felt tiny thing touched my hand. The pixie smiled and looks happy.

"Wow. It just touch you." Na-amaze si Yuki ng makitang nasa kamay ko ang pixie.

"Yeah. Isn't it cute?" Saad ko dito.

The pixie went closer to me kaya mas malinaw ko siyang nakikita. But to my surprise
it curtsied in front of me and then it flies away.

"Woah! What was that?" Nagtatakang tanong ni Yuki.

"I have no idea as well." Naisagot ko. I was wondering why the pixie curtsied. It
maybe their etiquette?

"This is the first time I've seen a pixie. They are sacred creatures, since it was
the Gods who created them." Saad ni Yuki na nakatingin ito sa mga nagliliparang
pixie.

"They are surely very beautiful." I agreed on her.

---

Nandito kami ngayon sa hall area and there are few students standing along the
hallway. They are weirdly looking in our direction and I can feel few gazes from my
back as well.

"Did you heard it?"

"Yeah."

"It was that girl right?"

"Do you think it is true?"

"I don't know."

"I just heard it from a friend."

"Someone like her could do that?"

"I know right, it so looks like not."

"Maybe they are just exaggerating."

"Yeah, maybe the rumor isn't even real in the first place."

"Yeah, impossible."
I really don't know what they are talking about pero naririnig ko sila pero hindi
ko alam sino tinutukoy nila. But why is it my instinct is telling me it was me? Di
ba parang sobrang self-centered ko naman?

"It's oddly noisy today." Biglang saad ni Yuki pero hindi naman nito tinatapunan ng
tingin ang mga estudyante.

Napatango naman ako rito. Di na ako nagsalita pa dahil wala din ako sa mood
magsalita. I don't know but I got the feeling na ako talaga pinag-uusapan kasi sa
akin sila nakatingin at pagnahuhuli ko sila ay agad nagbabawi ng tingin. Diba
ganyan naman talaga yang mga tsismosa? Pagtitingnan mo, agad na magbabawi ng tingin
kaya napapaghalataan.

"Hey Snow! Yuki!" Biglang tawag sa amin ng kilala namin na boses.

Napalingon naman kami rito at nakita namin ang isang cute at petite na babae.

"Luna!" Tawag ko rin at ngumiti sabay kaway ko pa.

"I didn't know na nakalabas ka na pala sa clinic. We visited you but were not
allowed to see you." Saad nito habang papalapit sa amin ni Yuki.

Ah, tama. Nabanggit nga ni Yuki na bumisita ang Elites, maliban kay Violet na nasa
labas ng academy. Nawala man lang ito sa isipan ko.

"Okay lang, Luna. It was sudden as well. Dr. Frost discharged me." Sagot ko dito.

"But it is a good thing! There is actually a carnival tonight at the back village
that I really wanted to pay a visit. Everyone will be going so wanna come?" Saad
nito. She pleaded like a cat!

Napatingin naman ako kay Yuki. Si Yuki naman na parang glittered ang mata dahil sa
salitang carnival. I guess she has been to a carnival before. But me hindi pa ako
nakakapunta sa kahit anong carnival.

"Yeah we will." It was Yuki who answered excitedly.

Hindi man lang nito tinanong kung payag ba ako eh no? Halatang ayaw nitong maging
kontrabida ako. At wala itong balak na umayaw ako.

"Oh my gosh, this will be great then! We will meet at the clock tower at 7:00pm
okay?" Anito sa instruction. Tumango naman kaming dalawa. "Okay! See you then!"
Saad nito at mabilis pa ito sa alas cuatro na nawala sa harapan namin.

"Yuki, I was planning to spend my Friday night on reading my book." Naiiritang saad
ko rito. Hindi ako mahilig gumala at kalalabas ko lang mula sa clinic. I was advice
to rest, but now they are dragging me to some carnival?

"Ngayon laman naman eh. Di naman araw-araw yang carnival." Saad nito na halatang
ayaw niya na umayaw ako.

Wala naman akong pakialam kasi kung kahit once in every one thousand years pa yan.
Ang sa akin lang ay ayoko yung naglalalabas. Nakakapagod, hindi ko maeenjoy ang
rest day, Rest day na nga na stress ka pa. Pero may karapatan pa ba akong di
sumama? Itong traydor ko na kaibigan ay siya na ang nagdesisyon. Hindi man lang
nagtanong kung papayag ako o hindi.

"You are so gonna pay for this Yuki." Naisaad ko na lang.

"Don't worry, ililibre kita." Nakangiting saad nito.

"Ano yan compensation?" Nakasimangot na saad ko.

"Hoy, wag ka ng magtampo. Don't you want to spend time together to the people who
obviously want to be friends with you?" Tanong nito sa akin. Some kind of arrow hit
the spot. She has the point.

It was abvious that the Elites are trying to make friends with me. Ako lang itong
parang ewan dahil naiilang talaga ako sa posisyon nila. I am just a commoner and
they are royalties.

"I know." Tanging naging sagot ko na lang kay Yuki.

Maybe it is time for me to break my pattern on how I live my life. Maybe it is time
for me to experience what is fun they are talking about.
?Chapter 25?
Snow's POV

Para kaming ipu-ipo sa bilis ng mga galaw namin ni Yuki. Paano ba naman kasi,
natagalan kami sa klase namin at tsaka bigla pa talagang nagdorm meeting dahil sa
papalapit na festival ng school. Next week na kasi at pinag-usapan kung ano ang
event na gagawin ng girls dormitory. Kaya yung girls dorm ay pinaghati sa lima
dahil yung plano lang naman ay mga booth na kami na ang bahala kung anong klase
basta pumasa lang sa standards ng academy.

Hindi ako ang group leader since wala naman akong interes sa mga yun at tsaka halo
halo din ang bawat grupo kaya kaming mga first years ay nagkahiwahiwalay. Bawat
grupo ay may tigtatatlong first years and the rest ay mga seniors na namin. Tapos
nagmeeting pa talaga kami at napag-usapan na challenge maze yung gagawin namin.
This idea was one of the member who happened to be addicted with anime. Hindi naman
ako mahilig masyado sa anime, but they are fine. They said this game game will be
perfect dahil parang katulad daw namin yung anime, they called it Alice Academy. I
have no idea what sort of anime is that, pero go with the flow na rin ako.

Akala ko pa naman mga food stand kasi booth yung sinabi, yun pala walang kinalaman
sa pagkain. Naexcite pa naman ako kasi kung food stand ay seafoods talaga kaagad
ang isusuggest ko.

Wala akong balita sa ibang grupo pero alam ko kung ano ang kina Yuki dahil tinanong
ko siya at tinanong din niya ako. Sa kanila ay figurine shop or tindahan ng mga
miniature Elemental users na mga idolo at crushes nila. Ayos din yung pakulo nila
di ba? I know na papatok yun sa masa dahil alam niyo naman mga girls, kahit ako
makikipila din. Sino ba kasi ang walang may gusto sa Elites? But too bad, seems
like they don't like from someone like us.

"Shit. 6:45pm na bes! Di pa tayo nakakaalis sa lungga natin!" Worried na worried na

sabi ni Yuki.

"I'm done!" Saad ko. Tapos na akong mag-ayos. I was wearing a fluffy white sweater,
black tights and white low cut boots. Inilugay ko lang ang mahaba kong buhok at as
usual nakasuot ako ng salamin na nakasanayan ko na at ngayon malinaw na malinaw na
paningin ko.

"Tara na!" Saad nito at tsaka nagsimula na kaming maglakad takbo.

Ang layo pa naman yung pupuntahan namin na clock tower. Nasa likod yun ng school,
lumang clock tower na kasi yun pero umaandar pa rin at yun ang tumutunog tuwing
umaga, lunch time at dinner. Walang clock tower sa harap ng academy dahil uso dito
ang wallclock. Yung iba nga cellphone gamit. Pero bakit ba naman kasi sa likod pa
kami magkikita diba? Saan ba kami dadaan kung pupunta kami sa back village na yan?

Back village nga di ba? Natural sa likod kayo dadaan. Umepal naman yung utak ko.

Wala kaming nadaanan na mga tao, malamang kasi gabi na. Kung wala sa cafeteria nasa
kuwarto na. Pero baka nasa carnival din di ba? Tapos feel ko na ang gutom ko kasi
hindi pa kami nakapaghapunan ni Yuki kasi malelate na kami. Ito kasing si Yuki kung
sana tumanggi na lang kami sa alok ni Luna, hindi sana kami ngayon na parang
hinahabol ng mga demonyo.

Natanaw na namin ang clock tower at may mga mangilan-ngilan din na mga tao dun pero
may napansin ako. May mga transportasyon doon na nakaabang. Minadali pa namin ni
Yuki dahil five minutes na lang! Diyos ko po, nakakawala ng ganda tong ganito.
Nabalewala yung ligo ko dahil pinagpapawisan na ako! Narating na rin namin sa wakas
ang buwiset na Clock Tower at agad din namin nakita si Luna at kasama ang iba pang
Elites. Agad na nagkasalubong ang mata namin ni Yuan na nakatingin din sa akin!
Bumangon naman ang lungkot ko at hindi ko pa rin maipaliwanag kung bakit ko ito
nararamdaman sa kanya.

"Wow, you ran from your dorm?" Tanong ni Luna sa amin na nababaghan sa aming
itsura. We are huffing like horses from a long run.

"Yeah. It was hell." Sagot ko. Mapapatay ko talaga itong si Yuki pag naulit itong
ganito, promise di na talaga ako sasama!

"Why did you not ride with school transportation?" Tanong ni Luna na nagtataka.

"Huh? There is such thing?" Naitanong ko. Wala akong alam na may ganun sa Academy!

"Yeah we have. Pumunta sana kayo sa central lobby." Sagot nito.

Gusto ko naman maglupasay sa iyak. Nakakainis ah! Tinalo ko pa ang nag five
thousand meter dash marathon sa bilis ng takbo ko tapos malalaman ko lang na may
transportation pala patungo rito! But I never heard such thing.

"We have no idea na may ganyan pala sa school since wala naman kaming nakikita."
Sagot din naman ni Yuki na hinihingal pa rin.

Kinuha ko na ang dala kong panyo at pinunasan ko na ang pawis ko. Nakakaimbyerna
talaga ah, I never thought na mae-experience ko ang katangahang ito.

"But it was fine, we don't take transportation as well. We run like ninja's." Proud
na saad ni Luna.

"Hindi pa ba tapos ang girl talk niyo mga girls?" Tanong naman bigla ni Avis.

Aba, the good guy sounds like a bad guy to me. Pero hindi naman nakaka-offend.
Nakakapanibago lang.

"Oh yeah? Kakarating lang nila at hinihingal, nakapa-inconsiderate mo talagang

damulag ka." Sagot naman ni Luna rito.

"Are you okay?" Tanong naman sa akin ni Yuan na di ko napansin na nakalapit na

pala.

Oh my god, his overwhelming presence is drowning me. "Y-yeah." The hell, did I just
stuttered? "But I think we better get going." Saad ko naman para matapos na ito at
ng makauwi na.

"Yeah we should kasi mukhang nagwawala na ang mga ahas sa tiyan ni Avis kaya
nagiging rude na siya!" Saad ni Luna na may kalakip na sarkastikong pagkakasabi
nito.

"Nakakahiya sa inyo, kaya tara na!" Saad naman ni Yuki na nakabawi na.

"Cab."

"Tricycle."

Magkasabay na bigkas namin lahat. Nagkatinginan kami sa isa't-isa. The boys says
Cab, while we girls wanted to ride the six wheeled tricyle. Oh diba Tricycle pero
anim yung gulong, nasan na yung logic?

"No. We have to take the Cab." Diin ni Yuan.

Napataas naman ang kilay ko dahil sa diin ng pagkakasabi nito. Like seriously?

"No! I want tricycle!" Parang batang saad ni Luna. Imagine a kid na gusto talaga ng
ice cream at ayaw sa cake.

"We can't ride to that cheap thing!" Nababaghan naman saad ni Jin.

Ako naman ang nahihiya sa mga ito. Alam ko cheap ang tricycle. Since mayaman din
ang pamilya ko kaya never din akong nakasakay sa tricycle. Kaya ngayon, gusto ko
talagang makasakay kahit once lang. Ang garapal talaga ang mga ito, naririnig sila
ng mga tricycle drivers! Mga naturingang Royal blood pero ewan! No comment na lang
ako.

"Oh my! Are you saying you are scared? Are you even REAL men?" Hahaha yun! A
challenge was just declared from Luna. Masaya to!

Nagdilim ang mukha ng tatlo. Mukhang di natanggap ng mga ito na nakuwestyon ang
pagkalalaki nila.

"Being a man have nothing to do with riding a cab or tricycle!" Galit na saad ni
Yuan. Halatang hindi nito nagustuhan ang sinabi ni Luna na kung tunay ba silang
lalaki. It's crushing a man's pride questioning their manliness.

Both Yuki and I trembled! Nakakatakot siyang magalit! First time ko na nakitang
magalit si Yuan! And balita ko first ranker pa naman ito! It means, ito ang
pinakamalakas sa balat ng academy! Baka madamay pa kami rito!

"Lets ride that stupid thing!" Saad ni Yuan.

Naging gulat ang reaction namin ni Yuki. Akala kasi talaga namin na magwawala na
ito pero biglang sumang-ayon ito na sa tricycle na sumakay! Kaya kami naman ay
takot na baka magbago ang isipan ng mga ito ay agad kaming sumakay sa pinakamalapit
na tricycle. Pinagtitingginan kami ng mga kapwa estudyante namin dahil nagtataka
ang mga ito kung bakit sa tricycle kami sumakay at yung Elites yung mga kasama
namin.

Yung tricycle ay walang bubong pero maingay lang yung tunog. Asa pa ba, kasi naman
three bronze nga lang yung pamasahe dito samantalang sa Cab eh one gold. Di ba,
napaka-economical?

Habang nakasakay kami sa Tricycle ay pareho kami nina Luna at Yuki na may mga
masasayang expression, samantalang ang tatlong lalaki ay hindi naman maipinta sa
canvas ang mga mukha nito. Sumakay nga pero mukhang ayaw pa rin. Napilitan lang ang
mga ito dahil sa sinabi ni Luna. Pero pwede naman silang mag Cab kung gusto nila,
tapos kami magtatricycle na lang pero di naman nila ginawa.

"1st time ko makasakay sa tricycle!" Excited na saad ni Luna.

"Me too." Magkasabay na saad namin ni Yuki.

"Oh, this is great! Our first time!" Sagot nito.

Kinilabutan ako sa sinabing first time nito. Iba naiisip ko. Yung tatlong lalaki
naman ay parang nakaglue na ata ang mga bibig at walang kaplano-planong magsalita.
Galit pa rin ito malamang.

"Pabayaan niyo mga yan. Mga maarte lang kasi mga yan." Saad naman ni Luna.

"Anong maarte? We are not even allowed to ride this stuff from the very beginning!
I don't know if you're crazy or CRAZY!" Saad ni Avis.

Ano ba nakain ni Avis at tila galit na galit ito sa mundo? Para tricycle lang,
nakakabawas ba ito ng kagwapuhan sa kanya?

"If you don't like riding here, you have freedom to ride the Cab. Why did you even
choose here? Just because of a little provocation? Or it makes your ego crumpled
riding in a transportation like this? You must know how hard it is. You have people
living in a very hard situation and working to live. Most commoners doesn't have
any wealth to afford everything. This is the means of their living, earning money
from this to feed their family. Aren't you ashamed belittling the things that made
food for them to eat and survive everyday?" I snapped. Napuno na ako sa kaartehan
ng mga ito. Don't they realized that sixty percent of the population are commoners?
At isa pa, marangal na trabaho ito.

Hindi ba sila nahihiya? Naririnig sila ng driver! Ano na lang ang iisipin ng mga
ito?! Na ang mga purebloods ay mga matapobre? Ganun? Baka naman totoo talaga?

Walang nakapagsalita sa mga ito. Lahat natahimik. Kasi kahit saang anggulo ay tama
naman talaga ako. Mga immature pa kasi masyado ang mga ito at walang alam sa
pagiging buhay mahirap. Lumaki kasi sa yaman, at mga walang pakialam.

"Sorry." Saad ng tatlo. Magkasabay pa talaga.

Kaming tatlo naman ang nagulat! Nagsorry ang mga mapride na mga ito! Pero
kunsabagay narealize ng mga ito ang sinabi ko kung ano ang totoong kahulugan nun.
They are the future rulers of these people.

"I never thought you could pull that off." Bulong sa akin ni Luna.

Kahit ako di rin ako makapaniwala na nasabi ko yun sa mga ito. Just imagine na isa
lang akong commoner and they are royalties. Am I asking to be killed? Tanga din ako
minsan no? Di man lang nag-iisip.

Pero ilang sandali lang ay narating na namin ang back village na sinasabi nila at
nagulat na lang ako dahil na sa likod lang pala ito ng academy. Yung natatanaw ko
na parang market sa malayo mula sa dorm! Ito pala yun!

The whole place was covered with different lights and makes the place a beauty of
iridescent. Lots of light lanterns are hanging and colorful bulbs. Marami rin mga
estudyante doon at mga taga labas ng academy na nanonood sa mga stands.
?Chapter 26?
Snow's POV

I smelled the tangy smell of the food from a distance. Naglalaway na ako sa totoo
lang. Di pa kami naghahapunan dahil sa kakamadali namin! Pero ang daming tao rin
dito na nakikita namin at kung anu-ano ang mga pinamimili! Pero sa ngayon gusto ko
talagang kumain, mamaya na ako titingin kung ano ang ibinebenta dito sa back
market.

"We should eat first." Saad ni Yuan na akala mo ay mind reader.

Hallelujah! Gusto ko talagang ipagpatayo ito ng rebulto sa ngayon! Gutom na gutom

na ako at hindi ko na kayang maghintay ng matagal dahil baka lamunin na ng mga
bituka ko ang iba pang internal organs ko.

"Yeah. That is really a good idea, since the event will start at 8:30pm." Sang-ayon
naman ni Luna. "But where is Avis?"

Nagpalinga-linga naman ako para hanapin si Avis. Hindi ko na napansin yung lokong
yun pagkatapos namin sumakay sa tricycle. Para kaming mga magulang ngayon na
hinahanap ang isang malikot na anak na kung saan nagsususuot. Pero bigla na lang
namin itong natanaw na bumibili ito ng mga meatballs skewers! Mukhang di na nito
kinaya ang gutom at hindi man lang nag-aya at nililigtas lang nito ang kanyang
sarili.

"That glutton." Saad ni Luna and she even gritted her teeth. It's obvious that
she's annoyed because we got worried for a short moment there knowing that Avis is
out of sight.

Nilapitan na namin ito. "Hey, lets go to some resto." Tawag ni Jin

Mabilis pa sa alas cuatro ito kung makaalis doon sa stand pero marami itong bitbit
na skewers! Parang gusto kong masuka habang tinitingnan ito. I love seafoods but I
am not a fan of pork meat. I eat meat but not that often.

"Sorry guys, gutom na talaga ako at napakamura lang talaga niya kaya bumili na
ako." Saad naman nito na nakangiti pa talaga habang ngumunguya. I wonder how did he
even do that, smiling while talking and chewing. He's extremely talented when it
comes to food.

Basta sa pagkain walang mura at mahal pagdating rito. Pag gutom ito, kahit ano
basta edible kakainin na ata.

"Saan bang restaurant tayo?" Tanong naman ni Luna.

May mga restaurant naman kasi rito at may mga nadadaanan na nga kami. Pero sa totoo
lang gusto ko yung buffet, para unlimited yung kanin. Pero sana may seafood buffet
dito. Bakit ba kasi adik ako sa seafood? Ano ang meron sa seafood at natatakam
talaga ako rito.

"Lets go with seafood buffet." Saad ni Yuan.

Yung itsura ko hindi maipinta sa tuwa ng marinig ko yun. Pakiramdam ko ay birthday

ko ngayon dahil natutupad ang bawat dasal ko. Pero siguro today is my lucky day
kaya ganun.

"Ha? Bakit seafoods?" Nagtatakang tanong naman ni Luna. He's looking at Yuan like
another head sprouted on his body.
Pero pambihira naman itong si Luna. Baka magbago pa isip ni Yuan. Seafoods na nga
yung sinabi. Luna naman! Gusto ko na talagang magmaktol! Pag nagbago talaga ang
isip ni Yuan uuwi na talaga ako!

"Just my mood." Sagot naman nito. Na parang walang pakialam sa kung ano man ang
isipin ni Luna.

Napakurap kurap naman si Luna. "Really? I thought you are not into seafoods?"
Naitanong naman nito at hindi pa rin maalis ang pagtataka sa mukha nito.

Talaga? Bakit naisipan nitong sa seafoods restaurant? Pati ako ang nagtataka na
rin. Dahil kung ako tatanungin, kung ayaw ko ng seafoods, malamang hinding hindi
ako mag-aaya sa restaurant na puro seafood ang pagkain.

"People change." Maikling sagot nito.

Aba may nalalaman pa itong people change people change! Pero mabuti na rin yun kasi
yung changes niya ay beneficial naman sa akin.

"You're weird pero tara na nga at gutom na kami." Tugon ni Luna na nagtataka pa
rin. Habang ang dalawang lalaki naman ay hindi na nagkomento patungkol doon.

"Di lang kayo ang gutom!" Singit naman ni Avis na ngumunguya ng meatballs skewers.

"At gutom ka pa sa lagay na yan?" Di makapaniwalang tanong ni Luna.

"Appetizer lang naman to." Sagot naman nito.

Parang luluwa naman ang mata ko sa 'Appetizer' nitong si Avis. Parang may skewers
festival na sa dami, tapos appetizer lang yan sa kanya? Jusko naman gaano ba ito
kalakas kumain? Mas malakas pa ba sa akin?

Pero naglakad na kami patungo sa seafood restaurant na sinasabi ni Yuan at narating

nga namin ang isang high class seafood restaurant. Yung feeling mo ay hindi ka
basta-bastang makakapasok o dahil mahihiya ka sa ganda ng lugar parang aapak ka
lang doon ay may bayad na.

"Teka, pwede ba kaming pumasok dito?" Feeling ko babarahin kami ng receptionist.

"Oo nga Luna, mukhang pang mayaman itong restaurant at mukhang may dress code din
'ata dito." Sang-ayon naman ni Yuki.

Yes. Lahat ng nakikita namin sa loob ay nakadress na akala mo ay may kung anong
party na nagaganap sa loob.

"Wag kayong mag-alala si Yuan ang bahala. Pero totoo talaga na estrikto masyado ang
restaurant na ito. May barrier nga ito na hindi makakapasok ang kung sinu-sino
lang, lalo na ang mga maiitim ang budhi." Kuwento naman nito sa amin.

Napalunok naman kami ni Yuki. Parang sobrang racist naman itong restaurant na ito.
Hindi makamasa, paano pala kung gusto ko kumain dito? E di, hindi ako makakakain?
Ganun?

May sumalubong sa amin na isang nakablack suit na lalaki at nagcurtsy ito.

Inikumpay naman ang kamay nito na nagsasabing pasok. Kaya kami naman ay pumasok na
kaagad dahil baka magbago pa isip nito o kaya naman mapansin kami ni Yuki at hindi
kami papasukin.

Merong isang naka suit ulit na sumalubong sa amin ng makapasok kami at inihatid
kami sa isang private room! Couch ang upuan doon at sobrang laki ng mesa at punong
puno ng seafoods! Iba't-ibang klase ng Lobster, shrimp and crabs! May mga oyster
din tsaka tuna cevich�! Heaven! Pakiramdam ko ay ito na ang last meal ko at
bibitayin na ako mamaya!

Umupo na kami doon at tsaka may nakita akong menu. Nacurious naman ako sa menu
kahit nasa hapag na namin ang pagkain. Syempre gusto kong malaman ang mga-what the
fuck! Totoo ba ito? O baka imahinasyon ko lang ito? Napatingin ako kay Yuki.

"Yuki, di ba sabi mo ililibre mo ako?" Tanong ko kay Yuki dahil kinabahan ako sa
nakikita ko ngayon.

Nakangiti pa ito. "Oo naman!" Sagot na walang halong pagdadalawang isip.

Ibinigay ko sa kanya ang menu at ng tiningnan nito ang menu ay nalaki ang mga mata
nito.

"Holy freaking cow. Is this for real? Buffet per head is 500k gold?" Parang
hihimatayin na si Yuki. At nagpromise pa naman itong manlilibre so, 1m gold ang
babayaran niya! Pero parang sobra-sobra naman 'ata ng presyo dito. Hindi na
makatarungan. Ano ba ang pagkain dito? Galing pa sa ibang planeta para presyuhan
nila ng ganito kamahal?

"Who the hell put the menu here?" Tanong ni Yuan na nakakunot ang noo nito.

Napailing iling naman ako. Wala akong alam. Magkasabay lang kaya kaming lahat dito.

"It is Yuan's treat Yuki, don't worry." Natatawang saad naman ni Avis.

Kaming dalawa ni Yuki ay parang nabunutan naman ng tinik. Grabe, inatake kami
sandali nun. Ready na sana kaming lumabas dahil wala kaming pambayad. Sino ba naman
kasing ordinaryong tao na magdadala ng ganoong karaming pera?

Pero since libre ito, aba, thank you so much! You made us so happy prince!

"Thank You, aalis na sana kami dahil wala kaming pambayad na ganyan kalaki."
Nahihiyang saad ko sa mga ito.

"I don't let girls to pay our food." Sagot ni Yuan. Pansin niyo? Sobrang tipid
magsalita ni Yuan ngayon.

"Indeed!" Sagot ni Avis na ngumunguya na.

"True." Sagot naman ni Jin.

"So the three of you will share the bill." Nakangiting saad ni Luna.

"Huh? Pero akala ko libre ito ni Yuan?" Nagtatakang tanong ni Avis.

"Nagpapalibre ka sa kapwa mo lalaki? Babae ka ba?" Asar ni Luna rito.

"Oo na! Pero basta kakain talaga ako ng marami." Saad nito at kumain ulit na parang
wala ng bukas.

"Walang pumipigil sayo!" Singhal naman ni Luna kay Avis.

Nakita ko naman ang sukang pinakurat! Kaya agad akong kumuha nun at naglagay sa
isang platito at nagsimula na akong kumain sa heaven buffet na ito. Hindi ko na
pinansin ang pagtatalo ni Luna at Avis. Bahala sila, basta kakain ako dito.
?Chapter 27?
Snow's POV

Tapos na kaming kumain sa seafoods buffet house at talaga naman na lumantak talaga
ako ng todo-todo. Hindi ko na pina-iral ang hiya-hiya ko dahil hindi ako mabubusog
dun. Napagkatuwaan nga nila ako na female version daw ako ni Avis pero syempre
disagree naman ako kasi sa seafoods lang naman ako ganun at hindi sa lahat ng
pagkain.

Pinaghatian nga ng tatlong lalaki ang bayarin. I don't know how they paid it basta
may inabot ang mga ito sa food attendant pero di ko naman nakita. Just imagine tig
iisang million golds sila ng bayarin. Iniimagine ko pa langat kaya ko ng bumili ng
bagong bahay sa halagang yun. Mayayaman nga naman, maliit lang sa kanila yun.

Lumabas na kami sa restaurant at di ko na alam kung saan kami papunta dahil nga
sila naman yung may plano at ako ay sabit lang dito. Kaya kami ni Yuki ay nakasunod
lang sa mga ito.

"10 minutes na lang magsisimula na." Saad ni Avis habang nakatingin ito sa relo
niya sa kaliwang pulsuhan niya.

Alin ba ang magsisimula? Ito ako, nagtataka ako pero hindi ko naman sila magawang
tanungin. Medyo tinatamad akong maglakad dahil busog ako.

"Bilisan na natin!" Tili ni Luna kaya binilisan nila ang lakad at kami din ni Yuki
kahit wala kaming kaide-ideya kung ano mangyayari.

Narating namin ang isang dambuhalang tent na nakikita ko sa telebisyon na parang sa

circus. May nakalagay nga na karatula na Circus Circus. It is very obvious. So
circus pala ang papanoorin namin. Hindi pa ako nakapanood ng Circus kaya naexcite
ako.

"Wow. Circus!" Bulalas naman ni Yuki. Napatingin naman ako rito at parang gusto ko
naman itong sapakin, hindi na lang sinarili yung komento. Para itong ignorante.

"Yuki, 5 years old lang?" Asar ko naman rito. Nakakahiya kasi sa mga kasama namin
kasi pinagtitinginan kami rito.

"Grabe naman siya oh, hindi ba pwedeng mamangha?" Nakapout pa talagang sagot nito.

"Tigil tigilan mo nga yang pagpapout mo, nagmumukha kang pato." Sita ko naman rito.
Nakakahiya talaga ang babaeng ito.

Tumigil naman ito dahil tinawag na kami ng mga kasama namin para pumasok. Agad na
sumunod kaming dalawa ni Yuki papasok at nakita namin na maraming tao na sa loob at
halos puno na ang mga upuan. Para siyang auditorium sa loob. Hindi rin mainit sa
loob which is unusual dahil ang alam ko basta tent mainit talaga sa loob. Pero
nakakapagtatakang malamig sa loob.

Sumunod lang naman kami sa mga ito at puwesto na kami sa harap. May nakareserve na
mga upuan sa amin. Ganito lang naman ang sitting arrangement namin.

[Luna]-[Yuki]-[Snow]-[Yuan]-[Jin]-[Avis]

Sa unahan daw si Luna para kasi daw siya yung unang makalabas. Si Yuki naman ayaw
maging pangatlo kaya ako na lang ang naging pangatlo kaya heto katabi ko si Yuan.
Ayiiieee kinikilig ako jusko na mahabagin. Sino ba naman ang hindi kikiligin kung
ganito kagwapo ang katabi mo. Feeling date lang no? Ambisyosang frog talaga ako.
"Bakit pala gusto niyong panoorin ito?" Tanong ko naman. Wala lang para may
matanong lang. Ang boring kasi, mapapanis laway ko.

"This is the most prestigious circus in the entire universe. It is not questionable
if anyone would want to watch." Sagot naman ni Yuan na ang tingin ay nakatutok sa
intablado.

Ah, ganun naman pala. Hindi kasi ako fan masyado ng Circus dahil natatakot ako sa
mga stunts nila. Paano kasi kung bigla silang magkamali at madisgrasya di ba?
Marami pa naman namamatay dahil diyan, pero narinig ko lang din yan.

"Then if they are, why would they select this small village in our school and not
in the central?" Tanong ko ulit dito.

"They visit every region. And the academy is also a prestigious place for them to
perform." Sagot uli nito.

Biglang dumilim ang paligid hudyat na magsisimula na ang palabas. May lumabas na
spotlight at may tao doon, more with parang magician ang mga suot.

"Magandang gabi, mga ginoo at mga binibini. Ang circus natin ngayon ay magsisimula
na!" Sigaw nito at nagsimula na nga ang palabas.

Pero malayo ito sa expectation ko dahil yung mga performers ay mga Elementals. They
are performing with their gifts at ginagamit nila ito sa kahanga hangang paraan
like they make their elements into wings! Like freaking wings at nakakalipad sila!

"That technique is freaking hard." komento ni Jin.

Yes, mahirap nga since yung element mo ay magcacarry ng weight ng host. Mahirap
gawin at kontrolin. Madali lang magpalabas ng pakpak dahil imamaterialize mo lang
naman pero ang mahirap ay ang paglipad na. It should fly like a bird.

"But you can do that?" Naitanong ko naman sa kanila.

Tumango naman si Yuan pati na si Jin. Si Avis ay nalunod na sa palabas kaya mukhang
wala na itong naririnig.

"Wow." Naisaad ko na lang.

"You will learn it when you are in your second year." Saad ni Yuan.

"But I am telling you, it is really friggin hard. No joke." Pahabol ni Jin.

Di ko alam kung minomotivate ako nito o dini-discourage. Alam ko na mahirap pero

kakayanin ko kasi pangarap ko ito.

Marami pa ang pinalabas na talagang kahanga-hanga. Di ko talaga alam kung paano

nila ginagawa yun. They are like magical creatures beyond limit. Kahanga-hanga.

Natapos na rin ang one hour show ng circus kaya lumabas na kami. Di pa ako nakamove
on, ang ganda talaga. Balang araw magagawa ko rin ang mga yun.

"Punta na tayo sa park! May mga binebenta dun!" Yaya sa amin ni Luna at nauna na
itong tumakbo.

Sumunod naman kami at ang tatlong lalaki ay walang magawa kundi ang sumunod na lang
din. Ngayon ko lang narrealize. Girls are asking for equality pero kung tutuusin
laging nakalalamang ang babae! Hindi ako anti-girls pero napansin ko lang yun.
Narating na nga namin ang park at maraming tao nga doon. May mga stalls din doon na
may mga anik anik na binebenta. May mga charms, stones na gawa daw sa mga elements.
Di ko lang talaga alam kung totoo ang mga ito. Siyempre maraming nagkalat na fake
ngayon, pati nga rice may fake na.

Meron din mga nagbebenta ng mga potion doon. Hindi nga lang ako nagka-interes na
lumapit. Pero nagkainterses ako sa nagbibenta ng mga lumang aklat doon. Lumapit ako
rito at tiningnan ang mga binebenta nito. They look like old books, worn out books
pero nakakaintriga dahil wala akong makitang mga ganitong libro sa library ng
academy. They are old but they are not nonsense at all.

May nabasa ako na ang title ay Old prophecy. Nahugot ang atensyon ko dun kaya
hinawakan at tiningnan ko ito. The book is thick and heavy and old. It seems like
it is a thousand of generations ang gumamit sa libro. Binuksan ko ito.

Long time ago, when the world was created by the Gods, there was a prophecy that
the world will end by a God itself, but it will be saved by the same God who will
lead the destruction of every existence.

Yun ang unang linya na nabasa ko. Story ba ito? Pero mukhang hindi naman.

"Lola, magkano po-" naputol na lang ang mga sasabihin ko ng wala ng lolang nakita
ko sa aking harapan. Kahit yung stand ay wala na rin! Teka nasaan yun? Di pa naman
ako nakapagbayad rito at wala pa naman ako sanang planong bilhin ang libro.

Hinanap ko ang matanda nagbabasakali akong makita siya pero hindi ko na talaga siya
makita. Hindi ko alam kung anong nangyari kung bakit nawala yung matanda. Baka
nagteleport yun. Pero ang galing naman diba, elemental nagbibenta ng mga lumang
libro.

"Hey, anong ginagawa mo diyan?" Biglang tanong naman sa akin ni Yuki.

"Hinahanap ko yung matandang nagbibenta ng lumang libro. Hindi ko makita." Saad ko

naman.

Napakunot naman ito noo. "Selling old books? I did not saw anyone. And who the hell
would sell old books here?"

Yan nga rin ang pinagtataka ko kanina pa. Dinadaan daanan nga lang yung matanda
kanina, parang walang nakikita ang mga tao dahil nga sa mga lumang librong
binebenta nito.

Pero bigla na lang lumindol ng malakas kaya biglang nagpanic ang lahat! Pati ako ay
nagpanic na rin!

"Kyaaaaahhhhhh!" Sigawan ng mga tao doon at nagtatakbo palayo.

"Everyone, gather here!" Sigaw naman ni Yuan sa amin at nakita naman kaagad namin
siya kahit nagkagulo na.

Lumapit na kami rito at kompleto na kami pero laking gulat na lang namin ng may
biglang lumabas na isang malaking halimaw mula sa lupa. A beast who has red eyes
and rocky body, emerged from the ground and it's body has some traces of lava. Is
it a demon?

But weird dahil wala akong naaamoy na miasma mula rito. Malalaman at malalaman ko
kung demon ba ito o hindi dahil sa miasma.
"What is that thing?" Naitanong ko na lang. Nakakatakot ang itsura nito at ang
lakas ng ngawa nito.

"It's the Hollow." Sagot ni Yuan.

"Huh? Holly?" Naitanong ko ulit. Nabingi ako sa ingay ng halimaw. Walang katapusang
ngawa ang ginawa nito.

Tiningnan naman ako ng masama ni Yuan. "Hollow, for freaking sake."

Agad naman akong nagbawi ng tingin. One minute ang bait nito and the second minute
ay galit na ito. Talo pa nito ang may PMS dahil sa mood swings nito eh.

"But that is not a demon." Saad ko. No traces of miasmic energy.

"How did you know?" Biglang naitanong naman ni Yuan at nagtatakang nakatingin sa
akin.

Tumingin naman ako rito. "I just.....feel it."

He was left dumbfounded with how I said it.

?Chapter 28?
Snow's POV

Nakakabingi ang ingay ng Hollow. But the name is really, really familiar. Para
siyang Hollow from the other siiiiddddeeeee. Isang kanta na paborito ko.

"Hindi ba yan nangangain ng tao?" Naitanong ko sa kanila. Of course yan talaga ang
primitive question kung makakakita ka ng halimaw. Kasi malay mo vegetarian pala di
ba?

"Well, we really don't know but according from the books, it doesn't eat human
flesh." Sagot naman ni Yuan. Parang nabunutan naman ako ng tinik sa mga sinabi
niya. "But it hates human, to the point if he sees one, he kills it."

Magaan na yung pakiramdam ko eh! Binawi pa talaga! Di na lang inisa! Paasa masyado!
Paano ba namin matatalo ang ganito kalaking halimaw na mukhang gawa sa bato ang buo
nitong katawan? Nakakatakot pa mga mata nito kasi kulay pula na kumikinang. Shiny
shimmering lang parang shine bright like a diamond.

Agad na nagsidatingan ang mga hindi ko talaga alam kung ano sila basta naka-
uniporme sila na parang knights pero mga elegante! Nasa sampo sila at halo halo
sila, may babae at lalaki.

"Are ya'll okay?" Tanong ng isang lalaki sa amin na nasa mga 30's yung edad.
Napatangu-tango lang ako na parang tanga dahil wala talaga akong kaideya-ideya kung
sino sila.

"Elemental Knights!" Bigkas naman ni Avis.

Elemental knights? Di ba yun ang pangalan ng prestiheyosong grupo ng mga Elemental?

The official graduates and mission accomplishers? Sila ito? Wow, kahit halata ay
hindi ko man lang naisip na sila yun. Tanga ko lang talaga minsan.

"Your highness." Yumukod ang mga ito pero sandali lang. "Leave it to us. We will
take this matter." Saad nung lalaki kay Yuan.

Agad naman na sumunod si Yuan at halos ipagtulakan na kami nito papalayo doon.
Akala ko talaga ay aalis na kami pero pupunta lang pala kami sa gilid dahil
manonood pa pala!

"Akala ko ba aalis tayo dahil delikado?" Nagtatakang tanong ko sa mga ito.

"There is no way in hell that I would miss this chance." Saad ni Avis.

"Yes." Sang-ayon ni Yuan.

"Me too." Saad ni Jin.

"No way in hell." Saad ni Luna.

Napamaang na lang ako. Pilit ko silang iniintindi at naiintindihan ko naman kahit

papaano pero, ano akala nila dito? Sinehan? Showing lang ng Kong The Skull Island?
Just imagine na fledgelings pa lang kami at nasa unang taon pa lang ako, paano kung
tinamaan ng lintik at masakmal ako ng halimaw na yan? Mumultuhin ko talaga silang
lahat pramis!

Nagsimula ng mag galawan ang mga Knights na sa sobrang bilis ay di ko na makita.

Parang nakasuperfast forward ang mga galaw ng mga ito. Tila baliwala ang mga suot
nitong armor na halatang gawa sa bakal.

Yung halimaw� naman ay tila nalilito sa mga galaw at mukhang napikon ito ay sumigaw
uli ito ng pagkalakas lakas na pakiramdam mo ay yumayanig na ang lupa sa lakas.
Biglang umatake ang halimaw at pinaghahampas nito ang mga Knights na kanya kanya
naman ang ilag. Mukhang hindi naman nahirapan ang mga ito dahil nga sa sobrang laki
ay hindi rin ganun kabilis ang kilos nito. Gumalaw ulit ang halimaw at umusog
pasulong at para itong pusang nagagalit sa bawat nakikita nitong tao.

Kanya-kanyang ilag ang mga ginawa nila. Kahit ako na nanonood ay natatakot kasi
konting pagkakamali lang ay mamamatay talaga ang matatamaan sa lakas ng impact
nito. Bawat madaanan nito ay nawawasak tulad na lang ng mga stalls na kawawang
naapakan ng halimaw. Kahit ang mga puno ay bali na rin.

"Do you think kaya nilang talunin ang halimaw na yan?" Naitanong ko ulit. Mukhang
wala kasing katapusan ang nangyayari. Mukhang hindi naman kasi tumatalab ang atake
ng mga knights, mukhang mas lalong nagagalit lang ang halimaw sa mga ginagawa nila.

"Don't underestimate the Knights. They are the best among the rest." Sagot naman ni
Yuan na tutok na tutok sa naglalaban.

Alam ko dahil naririnig ko naman kahit papaano ang tungkol sa kanila. Pero di kaya
ino-overestimate din nila ang mga Knights? Halatang wala silang magawa bukod sa
mabilis na pagkilos nila. Ano balak nila? Hiluhin ang halimaw kasi ako yung
nahihilo sa galaw nila.

"Can't you see? They are being pushed back." Nanggigigil na saad ko. Nakakainis ang
mga to. Imbes na nanonood, dapat umalis kami at magtawag pa ng mas maraming tulong.

"Yeah, we can see but we are not allowed to meddle with them. This is their job and
we are out of it." Sagot ni Yuan na mukhang naaasar na sa akin dahil sa pangungulit
ko.

Alam ko naman yun. Pero paano kung hindi talaga kaya? Tatayo lang kami dito? Walang
gagawin? Hihintayin na mawasak ang lugar dahil sa halimaw?

Bigla na lang may nagshoot ng isang malaking angkla at tumama ito sa braso ng
haliwaw. Pero nabaliwala lang iyon dahil walang kahirap hirap na tinanggal lang
nito ang angkla na may malalaking lubid.
Gumalaw ulit ang halimaw papalapit. Habang papalapit ito ay mas lalong lumalakas
ang tibok ng puso ko. Wala ba talagang balak na umalis kami rito? Shit, ayoko pang
mamatay at marami pa akong plano sa buhay.

Nagsimula ng paulanan ito ng kapangyarihan kaya napanganga na lang ako. First time
kong nakakita ng live show na ganito. Iba naman kasi kanina sa circus at iba dito.
Sa academy naman ay bawal kasi gamitin ang kapangyarihan kung di naman
kinakailangan at bawal itong gamitin sa kapwa estudyante kung hindi naman pormal na
labanan.

The monster is so near that my neck is almost craning upward pero bigla ko na lang
napansin sa gitna na may gumalaw. Isang maliit na bagay. Napatingin ako at nanlaki
na lang ang mata ko ng makita ko ang isang bata! Oo bata na sa palagay ko ay nasa
tatlong taon gulang na nakatayo may dala pa itong teddy bear at nagtatakang
nakatingin sa halimaw!

Hindi agad ito napansin ng halimaw kaya kusang kumilos ang katawan ko. Agad ko na
tinakbo ang bata sa gitna ng daan. Hindi ko na namalayan ang mga pangyayari sa
paligid ko basta narinig ko na lang ang sigawan at tinatawag nila ang pangalan ko.
Agad ko na dinakma yung bata pero huli na dahil sa amin na nakatingin ang halimaw
na bato.

Nanlamig ang buong katawan ko. Bigla nitong itinaas ang kaliwang kamay na bato para
ihampas sa amin. Tila bumagal ang galaw ng lahat. Kitang kita ko ang mga alikabok
na nagliliparan kahit madilim. Ang pulang mga mata ng halimaw na bato na nakatingin
sa akin. Unti-unting bumababa ang kamay nito patungo sa amin para hampasin kami.

Nakakabinging pintig ng aking dibdib ang naririnig ko at isang kataga na lang ang
naisambit ko. "Don't hurt us." The hand of the giant monster is almost touching my
head and I closed my eyes because of fear. I was waiting for my death. But
something is not right. Dapat ay nararamdaman ko na ang kamatayan ko pero bakit
parang wala? O baka naman namatay na talaga ako at di ko lang napansin dahil sa
bilis ng pangyayari ay hindi ko na naramdaman ang sakit?

Unti-unti kong idinilat ang mga mata ko pero nasa park pa rin kami. Yakap yakap ko
ang bata. Napatingala na lang ako at nakita ko na huminto ang kamay ng halimaw na
bato. Nakatingin ito sa akin at biglang umamo ang mabangis nitong mukha. Unti-
unting binawi nito ang kamay at inilagay sa lupa at ilang sandali pa ay isang
nakakasilaw na ilaw na kulay ginto ang lumukob sa buong paligid at sa isang iglap
lang ay naging isang kulay topaz na bato ang halimaw! Pero maliit na ito at parang
decorative stone ito.

"For freaking sake Snow, are you crazy?" Narinig ko na lang na talak ni Luna at
patakbong lumapit sa akin.

Hindi ko na sila napansin kanina pero ngayon ay nagulat na lang ako na nandito na
sila sa tabi ko.

"What in a goddamned world you're thinking? Are you trying to kill yourself?" Galit
na galit si Yuan at namumula na ito sa galit.

Gusto kong humikbi. Ako na nga itong takot na takot ako pa ang pinapagalitan nila.
Mga wala talaga silang puso!

"Sorry...." Saad ko na hindi ko mapigilan na tumilo ang aking luha. Hindi ko na

talaga napigilan. Nakakasama ng loob, ano gusto nila? Hayaan ko ang bata na mamatay
para maligtas lang sarili ko? Hindi naman ako ganun ka kawalang puso para pabayaan
ang bata.
"H-hey.. W-why are you crying?" Nauutal na tanong ni Yuan at halatang nagulat ito
ng umiyak ako.

Tiningnan ko siya ng masama. Nagtatanong pa talaga ang halimaw na ito? "You moron!
Instead for consoling me, you even cursed me you stupid moron." Ayan! Lumabas na
ang lahat ng pagmumura ko.

Napamaang naman si Yuan. Mukhang first time nitong natawag na stupid moron kaya na
culture shock din ito at di nakapagsalita. Buti nga.

"Hey, tahan na. Nakakawala yan ng ganda." Saad naman ni Yuki.

Sumisinghot na lang ako. Di nila alam kung gaano ako natakot kanina tapos aawayin
pa nila ako.

"We are very sorry Snow. We were just worried. What if, the monster did not stopped
from crushing you? We could even do nothing." Saad ni Luna at halata pa rin sa
boses nito ang pag-aalala.

Naiintidihan ko naman sila na galit sila dahil nag-aalala sila pero sana wag naman
nila akong sisigawan sa harap ng maraming tao. Nakakasakit kasi ng kalooban. Alam
kong inilagay ko sa peligro ang buhay ko, pero hindi ko maatim ang manood lang.

Biglang lumapit sa amin yung lalaking Knight kanina at dala-dala na nito ang topaz
na bato na hugis bilog pero may mga markings na parang swirl.

"I am very sorry if it cause you trouble. This fella here has tantrums." Saad nito.

Napakunot noo naman kami. Ano daw? Sino nagtatantrums? Ako ba tinutukoy nito?

"Who?" Kuro namin.

Inilahad nito ang topaz na bato. "Him. This, is Pythos one of the sacred beast."
Sagot nito sa amin.

Nanlaki naman ang mga mata namin ng napagtanto namin ay isa pala ito sa mga sacred
beast na pinangangalagaan dito sa Vermillion.
?Chapter 29?
Snow's POV

Kagigising ko lang mula sa aking medyo mahaba-habang tulog. Tutal sabado naman
ngayon kaya walang klase at tsaka free kami kahit anong gawin namin, pwera na ang
umuwi sa bahay namin.

Medyo magulo na rin ang labas dahil nga next week na yung Festival ng Academy at
tsaka magiging open yung Academy sa publiko at balita ko may mga taga ibang
paaralan din ang pupunta pero mga normal na schools yun since ang Universe Academy
lang ang elemental school.

Halatang may construction na nagaganap sa labas pero wala akong pakialam dahil
hindi ako interesado. Kinuha ko na lang yung mp3 player ko at tsaka isinuot ko na
ang headseat para mawala sa pandinig ko ang ingay sa labas. Panigurado tulog pa
ngayon si Yuki, grabe naman kasi yung nangyari kagabi, nakakastress.

Di ko talaga akalain na yung inaakalang ko na halimaw ay sacred beast pala! Pero

bakit ganun sobrang nakakatakot yung sacred beast na yun? Kung hindi ako naging
pamilyar sa mga demons ay talagang iisipin ko na isang demon yun. Kaya naman pala
at ease lang yung mga loko loko dahil alam naman pala nila. Kami lang ni Yuki ang
walang alam. Feeling ko nag-enjoy ang mga iyon dahil sa nastress kami.

Hindi pa talaga kami pinakawalan kaagad ng Elemental Knights dahil may mga kaunting
bagay pa itong mga itinanong tsaka nagtataka daw sila bakit biglang kumalma si
Pythos na nasa kalagitnaan yung ng pagwawala. Wala din kaming ideya kung bakit.
Sabi pa ng mga knights palalabasin ulit si Pythos para tanungin na talagang
inayawan ko. Nagbibiro pa nga si Avis na baka daw tumigil kasi naawa daw sa
pamumukha ko kasi mukhang pato na daw ako roon. Ang sarap ipatiris kay Pythos
nitong si Avis, siya nga itong mukhang pato sa aming dalawa, kutong lupa yun.

Pinatugtog ko na ang Despacito, pero hanggang humming lang ako dahil hindi ko
talaga maintindihan ang lenguahe. This music was imported from earth pala. Oh yeah
muntik ko ng nakalimutan. Universe is the parallel world of Earth na sa ibang
galaxy nga lang. Nagtataka kayo bakit ko alam? Dahil itinuro iyon sa school at
pinag-aralan ko. Ang hirap pa naman ng subject na History, I have to memorize
thousand of galaxies and major planets in each. The west galaxy, earth ang major
planet at na-adapt ng Universe ang culture nila like songs, food, movie. Ewan ko
nga lang din kung paanong nalaman nila yung earth, ang lalayo layo naman dito.
Malamang isang tunay na mahusay na elementalist ang magaling sa source code ang may
pakana nito. Pero walang nakakaalam kung sino yun.

NakakaLSS talaga itong despacito. Ayon sa nabasa ko sa internet it sold over 1

billion copies na ang kantang ito sa Earth dahil ito daw ang pinakapassionate na
romantic song, pero kahit anong pakinig ko walang romantic side akong naririnig
dahil hindi ko naman siya maintindihan mga mare! Pero napapaindak talaga ako.

Tama nasaan na ba yung librong dala ko na hindi ko man lang nasauli kagabi? Nakita
ko naman kaagad ito sa ibabaw ng desk. Tama ako, ngayon na maliwanag na ay kitang
kita kung gaano ka luma ang libro. Kahit mga pages niya at brownish na rin at tila
may marka ng mga dumi gaya ng tubig na doon na natuyo.

Binuksan ko ito at binasa ng kaunti. Isang page pa lang ako ay nakaramdam na ako ng
boredom. Napakaboring at nagkamali ata ako. Book of prophecy nakalagay pero parang
kuwento naman ang nakalagay. Isinarado ko ulit ito at ibinalik sa desk. Kahit luma
yun, libro pa rin yun at di kaya ng kalooban ko na itapon yun. Hindi ko na nga
naisauli yun tapos itatapon ko pa di ba? Napakawalang konsensya ko naman.

Lumabas na ako ng kuwarto at pumunta sa kusina. Binuksan ko yung ref dahil ang alam
ko ay mahilig mamalengke itong si Yuki kaya alam ko na maraming laman ang ref namin
at di ako nagkamali. May isang buong manok, may mga pork meat, beef at kung anu-ano
pa. Kinuha ko na lang yung loaf bread at kumuha na rin ako ng ham tsaka lettuce at
kamatis. Gagawa na lang ako ng club house. Light breakfast lang kami ngayon since
nagbuffet kami kagabi na nauwi pa sa muntik na kapahamakan. Parang ayoko na tuloy
mag-buffet ulit.

"You're cooking?" Biglang tanong ni Yuki sabay hablot sa headset ko. Malamang
kanina pa ito tawag ng tawag sa akin at hindi ko naririnig dahil nga sa Despacito
song na ito.

"Nope, just club house. Light breakfast lang tayo bes." Sagot ko rito.

"Thank god, pakiramdam ko masusuka na ako kagabi dahil sa kabusugan. Pero nawala
lahat yun dahil din kay Pythos." Saad naman nito. "Lalo na yung pagsugod mo. Hay
naku, hindi pa talaga ako nakakamove on dun. You gave us the heart attack."

Napasimangot naman ako dito. Hukayin ba naman ang nakaraan di ba? Di ba uso dito
ang move on move on? "I know I was reckless." Sagot ko dito.

"You have no idea na muntik ng pasabugin ni Yuan si Pythos buti at napigilan pa

naming lahat." Pahabol pa nito.

Huh? Si Yuan? Bakit naman niya gagawin? "Why would he do that?" Naitanong ko
syempre curious lola niyo.

Nagtataka din si Yuki. "Di ko rin alam basta noong bigla ka na lang sumugod ay
nagkagulo kami at tinatawag ka ng ilang beses pero di ka na nakikinig. Muntikan na
nga akong napasunod pero pinigilan ako ni Luna pero noong nakuha mo na ang atensyon
ni Pythos ay doon na nagsimula. Biglang nag-apoy si Yuan at galit na galit,
wawasakin daw niya si Pythos pagmay nangyari sayo kaya kaming lahat pumigil sa
kanya kahit naglalagablab na siya sa apoy, buti na lang may isang knight doon na
marunong mag nullify ng kapangyarihan at nanullify niya si Yuan dahil kung hindi
baka naging abo na si Pythos ng wala sa oras." Kuwento nito sa akin.

Wow, he did that? Pero noong nakaligtas ako inaway pa ako? Bakit di na lang nagsabi
na nag-alala siya? Ang hirap talaga niyang espilingin at e-mathematical solution.
Para siyang tanong na 1 plus 1 pero ang sagot ay 10. Whoever gets this formula is
genius. Pero totoo, 1+1 =10 in some relations to math. Pagod na akong magpaliwanag
kung paano naging ganoon yun. Basta it's binary thing.

Pero pinagwalang bahala ko na lang yun. Natural naman siguro na ganun ang magiging
reaction niya diba kasi sila yung nag-imbeta tapos may mangyayari sa akin, ano na
lang ang mangyayari? Kargo pa nila ako di ba? It makes sense ang talino ko talaga
mag-isip.

"Eto kumain ka na lang. At tsaka tigilan na natin ang nangyari kagabi, nauumay na
ako." Saad ko dito at kumagat ba ako sa clubhouse ko.

"Sure, sabi mo eh." Sagot nito at kumain na rin ito ng sandwich.

Habang kumakain kami ay nakarinig na lang kami ng katok sa pinto kaya pumunta ako
para pagbuksan yun.

"Hi!" Bati sa akin ng isang babae na pamilyar yung mukha hindi ko lang alam ang
pangalan.

"Hello! What can I do for you?" Tanong ko rito.

"I am Gretch, I was told by your group mates to proceed at the left wing space area
for activity meeting for the festival." Nakangiting saad nito sa akin.

Hindi ko alam kung bakit ngiting ngiti siya sa akin but more on na parang takot ito
sa akin kaya todo bigay sa ngiti. Napatango na lang ako rito tsaka sinarado ang
pinto dahil umalis na rin ito.

Jeez, akala ko pa naman makakapagpahinga ako. Kailangan pa ba talagang sumali ako?

Ang dami-dami na nga nila, may mga boys pa na sila naman yung magcoconstruct.

"Yuki, I have to go to the left wing." Tamad na paalam ko rito.

"Alrighty!" Saad nito na hanggang ngayon ay ngumunguya parin.

?Chapter 30?
Snow's POV

Ang dami ng tao sa ground literally. Maraming mga male students na nagko-construct
ng maze at ayon na rin sa blue print na ibinigay sa kanila. I didn't knew na lahat
ng lalaki ay may talent sa construction o baka nature na talaga sa kanila yun.

"Snow!" Tawag sa akin ng isang kaklase ko na si Glory Mae. "Pinturahan daw natin
ito ng puti para sa base coat." Saad nito.

"Okay." Tanging naisagot ko lang. Di naman labag sa kalooban ko ito dahil kahit
papano ay type ko rin naman ang magpintura. I love arts somehow, kahit hindi naman
ako talented sa area na yun.

Kinuha ko na ang roller paint tool at nagsimula na akong magpintura sa mga

nakalatag doon na parang mga walls na mas mataas pa sa height namin. Nasa 7 feet
ata ang taas nito. Madali lang natutuyo ang mga pininturahan namin dahil may
kagrupo kami na gumagamit ng kapangyarihan para patuyuin ang mga pininturahan kaya
mas mabilis ang improvement ng construction. Pero di pa tapos yun dahil may isang
grupo din na sila ang nagpipinta sa final design like abstract or floral na yung
iba ay dinidikitan pa talaga ng mga plastic na mga vines. It ended up like a garden
maze pero hindi naman lahat dahil may ibang mga designs din.

Buong araw kaming gumagawa at naabutan pa talaga kami ng gabi. Kasi sa sunday daw
kailangan tapos na ang construction para isa na lang ang gagawin namin. Kundi ang
main purpose ng laro, ang mga challenges. May plano na daw sila at ipapaalam sa
amin bukas.

Buti na lang din kahit nakakapagod ay libre naman yung pagkain. May snacks pa.
Feeling ko nagteteam building lang kami dito.

Pero heto na ako ngayon at nakasalampak na sa kama ko. Pagod na pagod ang beauty ko
sa kakapintura ng mga kahoy dun. Ikaw ba naman buong araw magpintura, tinalo ko pa
karpentero namin dati. Kaya ng pumikit ako, wala pang limang minuto ay nilamon na
ako ng antok.

---

Nandito na kami at nagtitipon sa isang training room sa school na syempre walang

umuukopa dahil ngayon na sasabihin ang strategy ng game. Nasa harap namin ang
tumayong leader na si Veronica.

"Okay guys, whatever we discussed remains here. No one should know our plan so that
our activity will reach its success." Saad nito.

"Alright!" Kuro naman naming lahat.

"Okay so you already know our game plan which is the challenge maze. I know some of
you are already thinking or wondering what will be the challenge and how will we
provide challenges. So anyone, do you have any idea?" Tanong nito sa amin.

I don't give a damn. Kung pwede lang yun ang isagot ay sasabihin ko talaga yun.
Hindi naman kasi ako interesado sa mga ganito at tsaka sinisira nila ang tulog ko.
Bakit ba kasi kung kelan matutulog na ay tsaka pa sila magpapatawag ng meeting?
Nang-aasar ba sila?

"Lover's challenge?"

"Escape the maze within time limit?"

"Hide and seek?"

I just wanna roll my eyes. Like, wala na ba silang maisip kundi mga yan? It is a
traditional game, walang bago and it makes it so boring. Ang lakas ng loob mag
decide na maze challenge pero sa challenge mismo undecided pa? Wala akong pakialam
pero nangingialam ako sa mga suhestyon nila dahil gusto ko na itong matapos at nang
makatulog na ako.
"Nope. That will not work. Okay to stop beating around the bush, the maze challenge
will be literal. In a maze there will be 10 stations, and every station requires
challenge that should be finish by the player in a limited time. But the one who
will challenge the players are you." Kuwento nito sa amin.

Napatigin naman ako sa kanya. Ano na naman klaseng pauso to? Pati sa game isasali
pa kami? Masyado naman atang ma-effort ang leader na ito. But 10 stations lang
naman di ba? Ang dami-dami namin kaya imposibleng masali ako.

"Okay, so I am going to inform you right now who will be the participants that will
serve as the boss in every station." Saad nito at nagsimula na itong magtawag ng
pangalan na hindi ko kilala. Yan ang hirap sa akin, mukha lang naaalala ko at
mabilis akong makalimot sa pangalan not unless everyday ko itong nakakausap o
kaibigan ko. Nakatingin lang ako sa pinto kasi iniimagine ko na sana bumukas yun at
nang makalabas na. "And the final boss which is on station 10 will be Snow Brielle
Sylveria."

Napalingon ako rito. Did I heard it correct? Did she just mention my name? O baka
naman mali lang ako ng dinig. "Sorry?" Tanong ko dito.

"Yes Snow, you will be the final boss. But the challenge that you will give to the
players will be up to you. Either power challenge, combat or anything under the
sun. You can also change the challenge for every players to avoid repetition."
Sagot nito.

What the hell?! Di pa nga ako pumapayag pero planado na ang lahat? Does these girls
knows the word 'No'? She is not even considering my decision! Hindi man lang
nagtanong kung papayag ba ako o hindi. At ako pa talaga final boss, hindi ba
pwedeng sila na lang?

"Excuse me. I don't think I can be a final boss. It is too much." Saad ko. Hindi ko
napigilan ang aking sarili. This is ridiculous!

Veronica smiled but there is something beneath it and I know what is it that makes
me want to tear that smile off her. "I heard, you've done a great job with
practical Exam. This will be easy as one two three to you." Sagot nito and she even
smirked.

Is she mocking me? I don't even know what really happened during the practical
exam! Is this somekind of bullying?

"Yeah. It will be just easy for you." Sang-ayon naman ng iba na may halong sarcasm.

The nerve of this people! So this is how it will end up? And they even sounded like
they will take no for an answer! I can even see the mocking smiles that I wish I
can tear their faces, it is really annoying. But if they will give me a challenge,
I do not tend to step back.

"Sure." Sagot ko. I will make sure that all this people in this goddamned training
room will know that they are messing with the wrong girl.

Natapos na ang meeting namin kaya nauna na akong umalis sa training room dahil
nagiging violent yung utak ko at nangangati ang kamay ko na pasabugin yun.

Lately di ko maintindihan pero medyo uncontrollable ang temper ko lalo na

pagnanagalit ako. Medyo worried na rin ako but I am trying myself to keep my calm.
I know that I have a very long patience but these days, I noticed that I easily get
irritated.
Pumasok na ako sa dorm at naabutan ko si Yuki na kumakain ng ice cream. "What
happened? You seemed irritated?" Nag-aalalang tanong nito sa akin.

Ngumiti naman ako. "Uhm yeah you're correct. Some flies just doesn't know their
place and keep hovering with someone else food." Sagot ko dito.

"Wow, it sounds gross to me." Sagot naman ni Yuki na tila kinilabutan pa ito.

"I know." Those flies, I am so gonna smash them during the festival.
?Chapter 31?
Snow's POV

Unang araw ng festival ay agad na marami ang mga panauhing dumating para saksihan
ang pagdiriwang sa loob ng Academy.� May mga nakikita akong mga nakacivilian at mga
nakauniporme na galing pa sa mga ordinaryong mga eskuwelahan.

Lahat kami ay nakasuot sa aming school uniform at napapansin ko rin na tila may
pinagkakaguluhan ang iba sa may bandang dulo na sa totoo lang hindi ko alam kung
bakit. Parang may artista lang kung magkagulo ang mga ito.

"Snow, di pa ba magsisimula ang booth niyo?" Tanong sa akin ni Yuki na may suot na
sombrero na may nakalagay na souvenir shop.

"Patungo na nga ako dun." Sagot ko dito. Kung pwede lang sanang tumakas ay kanina
pa ako tumakas pero malalagot naman ako sa SBO dahil nakaassign ako as final Boss.

Pumanhik na ako sa left wing at napapansin ko na wala pang masyadong tao doon
banda. Mukhang matumal, buti nga. Sinali sali pa ako sa ganitong klase ng activity.
Hindi pa ba sapat yun pinagpintura nila ako ng sandamakmak na walls? Kung binayaran
na lang kaya nila ang serbisyo ko, malamang matutuwa pa ako kahit konti.

"Wala pang nagagawi dito. So boring." Saad ng isa ko na kagrupo na hindi ko alam
ang pangalan.

Everybody is wearing a costume aside from me dahil ako daw ang final Boss dapat daw
nakauniform ako to emphasize na Universe Academy ito. Feeling ko excuse lang nila
yun dahil wala talagang gumawa ng costume ko. Mga ingrata, lunurin ko kaya kayong
lahat?

Nagkakagulo na sa iba lalo na ang booth nila Yuki dahil nga sa miniature ang
binebenta nila ay sobrang patok sa takilya ito. Mataba utak kasi ang nagplano.

"Hi Snooooowww!" Biglang bati sa akin ni Luna at kasama nito si Avis.

"Hey!" Bati rin ni Avis.

"Hi! What made you come here?" Tanong ko sa mga ito. Medyo komportable na ako sa
kanila ngayon.

"Well, tumakas lang kami. It was war there. Ang daming nagpapa-autograph." Sagot
nito.

Autograph? May artista ba? "May artista ba kaya magulo?" Inosenteng tanong ko sa
mga ito.

Napaigik naman si Avis at natawa. Pati si Luna ay namula dahil sinusubukan nitong
pigilan ang pagtawa nito pero nagmumukhang imposible kaya natawa na talaga ito.
"Stop being funny, Snow." Natatawang saad ni Luna.

I was confused why they are laughing? Did I said something funny? Wala akong
makitang nakakatawa. "You are not funny guys. Spill it out. You are making me feel
like I'm an idiot." Nakasimangot na sagot ko sa mga ito. Nakakabanas lang kasi.

"I mean, walang artista. Yung mga tao, nagpapapirma sa amin, lalo na kay Prince
Yuan na isang kilometro na ata ang pila." Sagot nito.

Napataas naman ang kilay ko. Ganoon sila ka sikat? Na parang mga artista? "I
wonder." Ganti ko na lang dito. Alam ko na sikat sila, pero hindi ganoon kalala.

"Of course he is the Prince. Everyone looks up to him. And this is only once in a
blue moon. If Yuan will graduate, he is untouchable even to us." Saad ni Luna.

Hindi ko alam pero parang biglang sumikip ang aking dibdib. Wala akong maisip na
dahilan kaya nagbuntong hininga na lang ako para mawala yung bigat.

"Yeah, since he will reign the throne." Sang-ayon ko naman ni tila may tinik sa
aking lalamunan.

"Yeah. The price of being a Prince is way too high." Saad ni Luna.

"Snow, ano pala yan?" Tanong naman ni Avis sa akin at itinuro ang maze sa likuran
namin. May karatula at banner nga na nakalagay na challenge maze nagtatanong pa di
ba? Di ko alam kung ano to si Avis, minsan out of this world ang takbo ng utak at
madalas slow.

"Ah, it is a challenge maze where there are 10 station and you need to beat every
boss to exit the maze and get the prize." Sagot ko naman rito.

Nanlaki naman ang mga mata ni Avis. "What are the prizes?" Tanong kaagad nito.

"Hhmmm should I say it? But since it is you. I will let you know about one prize."
Sagot ko rito. "Among the prize, there will be 10 coupon pantry buffet that you can
win if you finish the entire game."

Biglang nagbago ang reaksyon ni Avis at halatang naging excited ito at naging
determinado. Basta buffet, matakaw mashado ang lalaking ito. "We have to play
Luna!" Agad na saad nito.

"What? Do you know there are people waiting for us back there?" Tutol naman ni
Luna.

"No! They can wait and I can't wait to finish the game." Pamimilit nito.

Sumimangot naman si Luna. "Are you a kid? You are unbelievable!"

"Please!" Nagmamakaawa naman ni Avis.

"Single player lang naman ito Avis. So you can play without Luna." Saad ko dahil
mukhang magtatalo na ang dalawa.

"No Snow, she should play as well." Sagot nito sa akin na namamasa pa talaga ang
mga mata at tsaka ibinalik nito ang tingin kay Luna. "We will be hitting 2 birds in
one stone, we can contribute with Snow's booth and I will enjoy."

Gusto naman sakmalin ito ni Luna. "Makasarili ka talaga no. Tara na nga! Pagnatalo
ka dito, ikaw pumirma lahat sa mga papel doon!" Pagbabanta nito.
"Aye aye ma'am!" Masiglang sagot nito. Mukhang confident na confident ito na
mananalo.

"Ok, follow me to the counter." Saad ko sa mga ito.

Lahat ng mga tao doon ay nakatingin sa amin. Sino ba naman ang hindi kung ang
dalawa sa Elites ay kasama at kausap ko. Lumapit na ako sa counter at naging
cashier si Veronica. How sweet, sarap ingud-ngod ng mukha sa cash register.

"Two tickets please!" Masiglang saad ni Avis at ito na ang nagbayad sa parte ni
Luna dahil nga sapilitan itong pinasali kaya siya ang nagbabayad.

Tinanggap na nito ang ticket na binayaran ng 1 gold each. Medyo mahal ang ticket
mga bes pero kaylangan talaga ng profit para narin ito sa mga charities na biktima
ng mga kalamidad. Ito naman talaga ang purpose ng festival sa academy. Ang
makalikom ng pera para itulong sa mga nangangailangan.

"You may go in first, Avis." Saad ng isang babae doon.

Humiwalay na ako sa kanila. Sabi ko may gagawin pa ako kaya hindi ako makakapanood.
But they don't know that I will be the final Trap that they need to cross.

Pumunta na ako sa likod at pumasok na ako sa maze. As soon as I step inside ay nag-
iba kaagad ang paligid, it was a work of illusion at nagmukhang gabi ang lahat sa
loob ng maze. I just seated at the grand chair that they created for the final Boss
which is very beautiful, at least maganda ang pagkakagawa ng station 10. It looks
like throne made for a ruler.

---

Third Person's POV

Habang sa kabila naman ay pumasok na si Avis at naging simple lang ang una at
ikalawang round para dito dahil bawat baytang ay iba-iba din ang difficulty. Wala
ng ibang iniisip si Avis kundi ang makuha ang grand prize na Eat all you can
buffet. Talagang mababaw lang ang kaligayan ni Avis.

Dumating na ito sa ikalimang station at nagsimula na ang mahirap na mga challenge.

It was one of the students, who can grow vines or any plants as long as it is green
and leafy.

"Give me your challenge, number 5." Saad ni Avis na malapad na malapad pa talaga
ang ngiti.

"The challenge in station 5. Make the things I release unable to spread." Saad
nito.

Avis doesn't have any idea kung ano ang gift ng taong kaharap niya. Ni hindi niya
ito kilala sa pangalan pero pamilyar lang sa kanya ang mukha.

"Huh?" Nagtataka siya kung ano ang dapat niyang pigilan. Pwedeng gumamit ng
kapangyarihan pero bawal ang pisikal na lakas.

Bigla na lang may tumubo na mga vines mula sa lupa na ikinagulat ni Avis. Vines and
Earth user? They compliment each other! He created sphere to stop the vine but it
can't stop its roots from spreading and grow another vine outside.

"Shit." Napamura na si Avis, he only has 1 minute to defeat station 5.

"Bbbzzzzzzzztttttt" tunog ng buzzer. It means time is up. Hindi niya nagawang
pigilan ang vine dahil talagang napaka-imposibleng gawin yun since earth user siya.

Lumabas na siya ng maze na lulugo-lugo. Nakita naman siya ni Luna at pinagtawanan

lang siya nito. Naiinis ito dahil masyado nitong minaliit ang laro.

"Ako na susunod, prepare yourself para sa mga pipirmahan mo." Saad ni Luna.

"Pagmanalo ka, yung eat all you can buffet piliin mo ah." Pahabol pa talaga nito.

Sinimangutan lang nito si Avis at pumasok na ito sa maze.

---

Agad na naging gabi ang kaninang katanghaliang tapat at pinakiramdaman ni Luna ang
paligid. Hindi niya inakala na may illusion sa loob dahil wala naman maramdaman sa
labas o wala ring makikita dahil matataas yung maze.

Naging madali lang kay Luna ang station 1-3 at ibang set ito ng mga boss dahil
hindi pwedeng paulit ulit lang ang boss. Mas mabuting hindi predictable ang mga
boss para mas maging interesante ang laro.

Nasa ikaapat na si Luna na station at may nakita siyang pinto na nakaharang sa

daan. May karatula doon na nakalagay na station 4 at nakita niya rin ang boss doon.

"Hi!" Bati ni Luna rito.

"Hello!" Ganting bati naman ng babae. "My challenge for you, find the key in this
glass box to enter the door and proceed with station 5." Saad ng babae.

Napangisi pa si Luna pero nawala iyon ng binuksan na nito ang glass box. Punong
puno ito ipis! As soon as Luna's eyes laid on the box, lahat na ata ng balahibo
niya ay nanayo sa takot. Takot na takot siya sa ipis, lalo na yung lumilipad.

"What the freaking hell!? Are you serious!?" Napamurang tanong na ni Luna.

Napaatras kaagad siya dahil natatakot siyang baka bigla na lang itong magsiliparan
at dapuan pa siya. Naiisip pa lang niya ay nagkakagoosebumps na siya.

"Just a simple, task. Find the key there and you can enter." Ulit nito.

The clock starts ticking and she has 1 minute to do it. Gustong gusto niyang
makapasok sa pinto pero di rin niya kayang ilub-lob ang kamay sa aquarium ng mga
ipis!

Patapos na ang oras ay wala pa ring nagagawa si Luna at hanggang natapos ang isang
minuto ay hindi niya talaga kinuha ang susi. She failed the challenge and she
exited the maze.

Sinalubong siya ni Avis at nagtanong bakit ang bilis nakalabas at ikinuwento nito
ang nangyari. Tawang tawa naman si Avis dahil tila alam daw ng mga boss ang
kahinaan nilang dalawa.

"So, ano na?" Tanong ni Avis.

"Tinatanong pa ba yan? Di ako makakapayag na matalo tayo. Laro tayo ulit!" Saad
nito at hinila nito si Avis pabalik sa counter.
It seems the Maze Challenge is starting to attract people.
?Chapter 32?
Snow's POV

Inip na inip na ako sa kakahintay dito sa station ko kung kelan may maliligaw dito
at hahamunin ako. Magdadalawang oras na at wala pa talagang nagagawi sa istasyon
ko. Sigurado ba sila na station ten ako? O baka naman pinagtitripan lang ako ng mga
bruhang yun? Lagot talaga sila sa akin pagtriptrip lang ang lahat ng ito.

May naisip na akong challenge na pwede at pasadong final Boss. I just discovered
lastnight din na kaya ko pala yung gawin. It was just amazing na unti-unti kong
natutuklasan ang mga kaya kong gawin.

Pero paano ko ba aaliwin itong sarili ko? Ganoon ba kahirap ang maze para walang
makaabot ng Station ten? Allowed naman gumamit ng kapangyarihan, kaya imposibleng
walang makakarating dito. Ano na kaya ang nangyayari?

"Oh, Snow!" Biglang saad sa akin ni Sir Kite mula sa bukana.

Nagulat ako ng makita siya. Anong ginagawa niya rito? Naligaw kaya siya? Pero
impossible naman yun.

"Sir Kite? Naliligaw ho ba kayo?" Naitanong ko. Nagtataka lang ako bakit siya
nandito.

"Yeah, I almost. But I am here to play the challenge. I already defeated all nine
station so here I am." Confident na sagot nito.

Pwede pa la sumali ang mga teachers dito? Akala ko strictly for students lang? O
baka naman nag-assume lang ako?

"Akala ko students lang po ang maglalaro." Sagot ko dito na hindi pa rin nawawala
ang nagtataka kong tingin.

Ngumiti naman ito. "Yeah. But we were quite intrigue with the challenge maze. Alam
mo ba ang haba na ng pila sa labas?" Kuwento nito.

"Really!?" Gulat na sagot ko. Akala ko talaga ay nangangamote na ang maze challenge
kaya walang nakakarating sa station ten.

"Totoo." Nakangiting sagot nito.

Ngumiti naman ako. Sa wakas, masusubukan ko na rin ang bagong natuklasan na

kakayahan ko. At may naisip ako na maganda. Hindi strikto si Sir Kite pero matinik
lang talaga ito sa oral participation.

"Ok po Sir, the challenge will begin." Saad ko at biglang sumindi ang mga torch sa
aming paligid. I did not expect that, galing lang ng effects. "Get me out off my
seat, without touching me." Saad ko. Simple lang di ba? But it doesn't ends there
because the real challenge begins on how he will take me out from my seat.

Agad na nagpalabas ito ng kapangyarihan. So ang kapangyarihan pala nito Ice. He

tried to build the ice beneath me, I can feel its power but useless, it will not
work. The face of Sir Kite flooded with confusion why the Ice won't move further.

He tried to attack me with ice spikes but it did not even reached me, it turned
into a vapor out of thin air.

"What is happening?" Biglang naitanong nito sa akin. Alam ko na nagtataka na ito

kung ano ang nangyayari.

"I am deflecting your power Sir." Sagot ko lang rito. Di ba may rules na pinauso si
Headmaster na hindi pwedeng sabihin ang ability bago ang Ranking? Kaya heto hindi
niya ako pwedeng kuwestiyonin. I am only deflecting but I am not showing my real
ability.

"What kind of power is this?" Naitanong ulit nito at sinubukan uli akong atakihin
ng ice spike pero wala paring nangyari.

The buzz rang designated to his defeat with the challenge. He exited and leaving a
questioning stare. But do you want to know how I did it? It was just a power
deflector, some kind of shield. Any elemental powers won't affect me or even touch
me, maliban na lang kung pisikal na lakas. I discovered it last night. Pumasok ako
sa kuwarto ni Yuki kasi naiwan ko doon ang libro ko tapos naabutan ko na tila
binabangungot ito. I reached out Yuki but suddenly she released I high voltage of
current that surprised the hell out of me. But suddenly a defense mechanism build
up when my instinct sense danger and suddenly, the electricity who is trying to
escape from Yuki evade my hand and entire body. When I reach Yuki, the current made
way and seems afraid to touch me! I was in awe because I can't believe it as well!
So I trained almost midnight and I was able to expand the range all over my body
and made it into a sphere shape shield.

It was really effective since solid ang Ice but na deflect pa rin siya! Nakakatuwa
lang!

"Snow, lunch ka muna." Tawag sa akin ni Glory Mae.

Oops nakalimutan ko hindi pa pala ako kumakain! Anong oras na!? Napatingin na lang
ako sa relo ko at nakitang ala una na! Ngayong nalaman ko ang oras ay ngayon ko
lang din naramdaman ang gutom! Agad akong lumabas para kumain.

---

Third Person's POV

Dahil salitan ang mga players, may pumalit kay Snow para sa Station ten habang
kumakain ito. Pero nagtataka ang ibang kasama niya kung bakit hindi siya natalo ni
sir Kite. Wala silang maisip na dahilan at wala din silang alam sa challenge ni
Snow since hindi naman nila close si Snow. Medyo maraming galit kasi kay Snow dahil
malapit ito sa mga Elites na sa tingin nila ay hindi nito deserve dahil hindi naman
kagandahan sa paningin nila si Snow.

Tuloy pa rin ang laro at ang haba ng pila. Yung iba ay nakailang ulit na sa laro
pero hindi makalagpas lagpas dahil paiba-iba din ang mga boss ng stations kaya
hindi sila makakapagprepare. Yung iba naman ay tumigil na dahil naubos na ang
allowance nila para sa buwan na yun. Naubos sa laro na hindi nila maipanalo.

Kahit yung Elites ay kompleto na at nakatingin din sa pila ng laro.

"Come on! Lets play it!" Yaya ni Avis sa myembro ng Elites.

Tinaasan naman ito ng kilay ni Jin. "Are you a kid?" Tanong nito. Ayaw ni Jin dahil
sa tingin niya ay pambata lang ang larong ito.

"Come on man, this isn't for kids at all! You have no idea how many times we were
defeated." Pursige ni Avis sa mga ito.

"It's true. It is the toughest game so far." Saad naman ni Luna. "And totally not
for kids."

Nakuha naman nito ang interes ni Yuan. Para pagpilahan ang Maze at ni walang bata
ang nakapila. Lahat ay mga element user at gifted. Walang normal na tao ang
nakapila.

"Is it fun?" Tanong ni Yuan.

"I can say Yes. They are too good to defeat. Paiba iba din ang challenge kaya
imposible ang cheating." Sagot nito.

"You heard her, lets join guys! Save our pride! We can't let it slide!" Ngawa ni
Avis na hindi talaga matanggap na hindi nito kayang tapusin ang challenge maze.

"We're in." Malamig na saad ni Yuan.

"Seriously?" Di makapaniwalang tanong ni Jin. Si Yuan ang kahulihilihang maiisip ni

Jin na sasali sa ganitong pambatang laro.

"Man, it is just a fund raising game! Lets play and donate!" Masayang saad ni Avis.

Kaya walang magawa si Jin kundi ang sumama na lang. Pumunta sila sa cashier para
bumili ng ticket pero dalawa lang ang binili dahil hindi na raw maglalaro si Avis
at Luna. Napagod na daw sila sa kakaulit at hindi nila matalo talo ang mga boss.

Pipila na sana sila pero bigla silang pinigilan ng crew. Inilahad ng isang babae na
pumwesto na sila sa harap dahil sila na ang susunod daw.

"But we just came here." Saad ni Jin.

"Elites are prioritized as first." Sagot naman ng babae.

"Yeah, they are like that. So just follow their guidelines." Saad ni Luna.

Pumwesto na lang din silang lahat sa harap at hinintay na umilaw ang entrance
senyales na pwede ng pumasok ang player.

"By the way, I don't see Snow." Tanong ni Yuan.

"She said she has a lot of things to do." Sagot ni Avis. "And she is in the maze
team."

Napatangu-tango na lang si Yuan at idinerecho na ang tingin sa entrance. Ilang

sandali ay umilaw na ito kaya kumilos na siya papasok.

---

Yuan's POV

Nang sumarado ang entrance ay agad na kumalat ang dilim sa paligid. Alam ko
illusion lang ito dahil may bituin sa kalangitan at may mga kuliglig pa talaga
akong naririnig.

Maganda ang pagkakagawa sa loob kaya naglakad lang ako sa paliko-likong daan
hanggang sa may nakita akong lalaking nakatayo. Nang makita ako nito ay agad na
kumilos ito ng sobrang bilis back and forth wall to wall na nagmistulang parang
naging dingding na rin ito sa sobrang bilis ng galaw. Ni hindi ko na makita pa ang
lugar sa likod nito.
"Hello! Your challenge is, you need to get through me without touching me to get
into that door." Saad nito na prang robot.

Nakatitig lang ako sa kanya. The first challenge is way too easy. I lit my point
finger and send little fire that caught his pants. Mukhang di pa nito napansin ang
ginawa ko pero agad itong kumalat dahil sa galaw nito. Nang mapansin nito ang apoy
sa pantalon nito ay sa sobrang gulat ay napahinto ito at tumakbo.

"Heeeellllpppppp!" The last word from the guy and he disappeared.

Naglakad na ako at binuksan ang pinto at pumasok. Nagsimula ulit akong maglakad,
liko at may nasalubong na station. There is nothing special, their challenges are
way too soft. Taliwas sa sinasabi ni Avis at Luna. Umabot na ako ng station nine ng
walang kahirap hirap at natalo ko ito sa isang iglap lang. I saw the final door
where it is color gold and I entered it. It was another maze to walk and the
atmosphere seems different. The path is grassy plain the walls has torches side by
side and in a few steps, I laid my eyes to the girl who is sitting on the throne.
The final Boss.

The girl is just wearing her uniform and I can't see her full appearance since she
purposely hide her face in the dark. But the girl shifted and the light hit her
face and when I saw her face, it felt like the gravity pulled me lower to the
ground and making me kneel and bow down. I clenched my jaws because of this
feeling. I was caught off guard.

"Snow." Naisaad ko na lang. Something is wrong inside my stomach. It fells like

there is hundred of butterflies flying inside.

"Welcome." Nakangiting saad nito.

I did not see this coming at all. I am under the impression that she has no thing
for this kind of events. But she is sitting on that ridiculously beautiful golden
throne. Sitting comfortably like she was born for it.

"This is a surprise." Saad ko. Natural na nagulat talaga ako. Akala ko kasi nasa
kuwarto lang ito nagbabasa ng libro. Well paano ko nalaman? That is my fucking
secret that I will never tell to anyone.

"Well, it wouldn't surprise me since only the strongest can reach this stage."
Kompyansang sagot nito sa akin. Her words sent shivers on my spine. She's different
from the usual defenseless Snow. She feels like she's on guard right now.

I don't know but I am starting to feel that overwhelming power again. She is just
sitting and doing nothing but I can still sense the energy. It's screaming like
asking me to kneel and kiss the ground.

"I will take that as a compliment." Saad ko. Trying to disregard this overwhelming
presence.

Ngumiti ito. It is really a good thing that she is wearing that stupid glasses, if
she won't, just her mere face alone will slay thousands of men and I don't like the
idea even a little bit. I am starting to have this feeling if greed towards her.

"The challenge will start now." Saad nito at nakatitig sa akin. "Take me away from
this seat without touching me." Simpleng saad nito.

Napataas naman ang kilay ko. Aren't she being too easy? I can make her get off from
her throne right away. Kaya wala na akong pinalipas pa at naglabas ako ng fire
phoenix na pinalipad at para kunin si Snow sa kinauupuan nito. The phoenix made a
dive towards Snow but in a matter of seconds when it almost touched her, the fire
phoenix turned into sparks and reduced into ashes.

What the hell was that? It did not even affect her at all! She did not even
flinched! I tried again but same thing happened. I thrown lava spheres but they
went into cold lava rocks rolling on the ground. Everything that will touch her
will be petrified. It corrupts power!

I bulge my fist. My mind is crazy thinking what is actually happening. The time is
already running out and there is nothing I can do now. But I saw her just flinch
and she looked on her side.

"Aaahhhhhh!" She screamed as something flown like an insect and in a matter of

second, she went running towards me and embraced me with her buried face in my
chest.

My whole system short circuited. It feels like the time suddenly stop as I felt her
chest heaving and her loud heart beating rhyming with mine.
?Chapter 33?
Snow's POV

It freaks the hell out of me when I saw the cockroach crawling and suddenly flown!
I have goosebumps all over and it's like poking my every skin. But confusion made
me stop from cringing, who am I clinging?

Did I just? To him? Holy freaking shit! I just felt warm arms encircled around my
waist! Suddenly I started to panic and I pushed Yuan away from me. My heart is
about to explode and I can swear to God without looking in the mirror, I am as red
as a tomato! Nakakahiya! Sa lahat ng taong pwedeng kapitan ko si Yuan pa!

"I-I'm sorry." Tanging naisaad ko.

He did not say anything. It is my fault since I was the first one who clung to him
because of a stupid cockroach. Humanda talaga yun, pagnakita ko yun palalaklakin ko
talaga yun ng baygon with dessert na racomin.

"The cockroach freaked me out." Saad ko ulit dahil tila parang wala itong balak na
magsalita.

"I know. I understand." He answered but there was a hint of longing pero baka naman
guni-guni ko lang yun.

The buzzer rang and I realized, I am standing in front of him and just hugged him
not even a minute ago! So it means? He won? The fuck? Hindi ko naman akalain na
mananalo si Yuan sa simpleng dahilan lang at kaengotan ko pa. Bakit ba kasi
nakakatakot ang nga ipis? Nakakatakot na nga sila habang gumagapang, lumilipad pa
kaya?

"You won." Saad ko dito.

"Yeah, I know." Sagot nito ulit. Parang sobrang tipid ng salita nito ngayon.

Kinalma ko naman ang sarili ko dahil lalabas ako kasama siya to claim the prize.
When I felt I am okay, my heart rate gone down I smiled to him genuinely now. What
the fuck is this? It feels like I was being cheated!

"Congratulations for winning!" Bati ko rito but he doesn't look even happy at all.

"It wasn't my power made you jump out of your chair. I think we need to revalidate
it." Saad nito. He looks not satisfied at all.

His face is screaming unhappiness because he did not won with his ability. He won
because of a stupid cockroach who freaked the shit out of me.

"There is no such thing as coincidence. The Gods maybe favored you from the very
beginning to make you win and knowing my very weakest point." Nakangiting saad ko
rito. "At kahit ayawan mo pa ang pagkapanalo mo, wala ka na rin magagawa. Winners
can never return as a loser."

Yuan smiled. "Ok I will accept it, but I know from the bottom of my heart, I did
not defeat you." Saad nito.

Lumabas na kami sa maze para samahan siyang kunin ang kanyang grand prize.

---

Natapos ang araw na masaya at maingay. Pero wala akong magagawa, naiingayan talaga
ako at dahil festival yun talagang maraming tao sa Academy. Yung claim naman ni
Yuan ay nagkandaleche-leche pa, biglang dumating na lang si Avis at nagmakaawa na
yung buffet coupon ang kunin. Si Yuan naman ay walang magawa dahil hindi ito
tinantanan ni Avis. Galing talaga ni Avis, parang siya pa yung nanalo sa laro.

Kaya heto ako ngayon nasa sala ulit at nakaharap sa TV habang nanonood ng
entertainment show na imported from Earth. Wala naman kasing TV show na hindi
imported dahil mukhang wala naman talent yung mga kalahi ko na gumawa ng mga
ganito.

"Beeesssss!" Bungad ni Yuki na nasa pintuan at kakarating pa lang. "Nakakapagod!"

Agad na pumasok ito at pabagsak na umupo sa sofa.

"Yeah. Mukhang dinumog ka ng isang daang aswang ah." Komento ko rito. Wala na kasi
sa ayos ang buhok nito at oily na yung mukha niya, na akala mo kinawawa sa labas.

"My gosh, you have no idea. Kung hindi pa naubos yung stock namin ay hindi
matatapos yung bentahan ng miniature action figure goodies." Kuwento niyo na
halatang naloka talaga sa busy.

"Sino ba naman kasi nagsuggest na yan ang booth niyo? Sobrang nakakapagod nun dahil
talagang dudumogin yan ng mga tao." Saad ko naman rito. Kung ako papipiliin, walang
booth para walang hassle. Resting, watching TV and sleeping is way better than
having those activity.

"Yung leader namin na si Alexa. Mataba utak, kaya naisip yun. At first nakakaenjoy
kasi pinagpipilahan kayo pero ng tumagal kasi di kami nakakapagpahinga, hindi na
siya masaya kasi nakakapagod na." Sagot naman nito. She has a point, lalo na hindi
naman sanay ito sa pagtitinda. Masaya lang yun sa una pero pag tumagal mararamdaman
mo na ang pagod. Yung tipong gusto mo ng huminto pero kailangan ipagpatuloy pa rin
dahil kailangan mong kumita.

"I feel you Yuki. Napagod nga ako na wala akong ginawa kundi ang umupo at
maghintay." Saad ko naman dito. Mas nakakapagod ng utak yun sa akin at pakiramdam
ko ay ang tagal ng oras.

"Yeah. I heard it na hit rin yung booth niyo at challenge Maze daw. It sounds
really fun when I heard them talking about it." Saad nito sa akin at umayos ito ng
upo at hinawakan nito ang magulo nitong buhok.

"Sort of, sabi nga nila sobrang haba ng pila." Sagot ko dito.
"Bakit san ka ba bakit parang wala kang alam?" Nagtatakang tanong nito sa akin,
dahil na rin sa sagot ko.

"Eh nasa loob ako ng maze at isa ako sa mga boss." Sagot ko dito habang nakatutok
ang mga maya ko sa screen.

"Wow! Ang saya sana nun kung sumali ako kaso, hindi nga namin maiwan iwan yung
booth dahil din sa haba ng pila." Nalungkot na saad nito at mukha talagang gusto
nitong sumali sa Maze.

"It is a good thing na hindi ka sumali kasi mafufrustrate ka lang. Nagpapalitan ang
mga boss kaya iba iba ang boss na makakasagupa bawat players. And so far, dalawa
lang yung umabot sa final boss at isa lang yung nanalo." Kuwento ko naman rito. Oo
tama kayo ng dinig, si Yuan lang yung nanalo at silang dalawa lang ni sir Kite din
ang nakaabot ng station ten. Kaya napaisip ako kung ganun ba talaga kahirap ang
game o talagang mga walang diskarte lang talaga ang karamihan na sumali?

"Woah! Ganun ba kahirap ang mga challenges?" Naitanong nito.

"I guess so. Kasi, lahat ng mga sumali ay mga elemental users at mostly hanggang
station seven lang sila umaabot dahil sa sobrang hirap or psychological attack yung
challenge." Sagot ko rito.

"Eeehhhh! Sana naranasan ko yun!" Reklamo nito. Mukhang magagalit na ito dahil sa
miniature shop nila. "Ba't naman kasi yun pa tininda namin eh." Yan, nanisi na.
"Kahit CR break halos ipagdamot sa amin dahil nga sa dami ng tao."

"Hey okay lang yun. Ako nga din gusto pumunta sa booth niyo para makitingin kaso
hindi rin ako makaalis samin." Kunswelo ko naman rito.

"Nga eh. Wala naman tayong magagawa kasi festival at tayo pa ang host. Kadalasan ng
customers namin ay mga estudyante from outside school. Tig-iisang set talaga yung
mga binibili." Saad nito na mukhang proud. Just a few seconds ago ay galit ito sa
shop nila, ngayon ay proud na naman ito. Lakas ng topak at mood swings nito. "Oh
before I forgot. I brought you something!" Saad nito tsaka ko napansin ang paperbag
na dala nito na mukhang may laman na box. Ibinigay nito sa akin ang paper bag na
tinanggap ko naman.

Agad ko na kinuha ang laman nun at nakita ko ang box na may mga miniature ng
Elites, and they look exactly the same and it is so scary but they are totally
cute.

"Wow, thanks... You bothered on getting me this souvenir." Saad ko rito.

"It is nothing. Naisip ko talaga na bigyan ka niyan since friends natin ang Elites
kaya dapat meron ka rin niyan and don't worry meron din ako hehehe." Nakangiting
saad nito.

"Thanks!" Tuwang saad ko sa abnormal na bestfriend ko. "By the way kumain ka na
ba?" Tanong ko dito dahil baka hindi pa ito kumakain at bigla na lang may mangyari
dito dahil sa gutom.

"Yup, pinakain naman nila kami bago umalis. Which is a good thing dahil baka nasa
clinic na ako ngayon dahil sa over fatigue." Sagot nito.

Napangiti naman ako rito. Si Yuki na beauty conscious ay nagmumukhang bruha na

ngayon dahil sa festival. Nakakatuwa lang at mukhang wala itong pakialam sa sarili
ngayon.
"Then take your rest, klase pa tayo bukas." Saad ko dito. She badly needed a great
rest.

"Yeah. I miss my bed so much. Kaya maiwan na kita, matulog ka na rin." Saad nito sa
akin.

"Sure. Goodnight." Sagot ko.

"Nytie-night!" Paalam nito.

Tiningnan ko lang ito hangang sa nawala na ito sa paningin ko dahil nakapasok na

ito kuwarto. My eyes landed on a crumpled paper on the table. Ito yung papel na
nilamukos ko kaninang umaga kaya kinuha ko ito at napabuntong hininga. Tinatamad
akong itapon ito so I was staring at it like an idiot. I wish for the paper to
vanish by itself. Suddenly, I felt warm on my palm and the paper started emitting
smoke and just seconds it burned the paper and turned into ashes!

Nagulat na lang ako at hindi nakapagsalita. What is happening? Why did the paper
burned on my palm? Paanong nasunog iyon? How is it possible for a water element
like me burnt the paper into nothing?
?Chapter 34?
Snow's POV

It felt so weird at dahil sa nangyari ay hindi ako gaanong nakatulog kagabi. Kahit
anong pilit ko ay gising na gising yung utak ko dahil sa bagong natuklasan na
abilidad ko. I can wield fire and this is totally creepy! No one has a power of 2
elements! Not even the Elites! I am already thinking what the fuck is going on with
me. Una, isa ng malaking misteryo na may kapangyarihan ako na ang mga magulang ko
ay kapwang normal na tao. Pero ipinaliwanag naman na may pagkakataon talaga at
hindi naman ako nag-iisa na galing sa normal na pamilya kaya dismissed na ang
isiping yun. Ngayon, bakit kaya kong gumamit ng apoy? Wala talaga akong ibang
maisip at kahit inumaga na ako sa kakaisip ay wala talaga akong makuhang sagot.
Eyebags lang yung nakuha ko at puyat.

Buti na lang at may klase ngayon pero hindi naman nagklase yung mga teachers,
kinuha lang yung attendance namin tsaka umalis. Pinagpahinga lang kami dahil daw sa
festival kahapon at alam nila na pagod kami. Si Yuki ay hindi kinaya, hindi
nakapasok dahil sa pagod at tulog na tulog. Nahihiya naman akong gisingin dahil
alam ko na talagang pagud na pagod talaga siya kahapon to the point na parang
bird's nest na ang buhok nito.

Pinili ko na lang maglakad-lakad dahil sa namomroblema talaga ako. Yung totoo ay

natutuwa ako kasi nakakagamit ako ng apoy pero kung iisipin mo na walang taong may
dalawang kapangyarihan at ako ay dalawa, nakakabahala na. Hindi ko alam kung mabuti
ba ito o masama. Paano kung hindi pala iyon magandang pangitain? Magsasaya ako
tapos di ko alam masama pala, tapos hindi ko naman masabi sabi sa iba dahil baka
mas lalong tawagin lang akong freak o kaya naman mapagkamalan pa akong demon ng mga
ito. Alam niyo naman ang mga isipan ng mga tao, if it something unknown, they will
label it as bad.

Hindi ko na napansin kung saan ako kaya natagpuan ko na lang ang sarili ko na nasa
loob ako ng gubat! Eeehh? Kelan pa ako nakarating dito? Kaya lumingon naman ako sa
pinanggalingan ko. Nakahinga naman ako ng maluwag ng matanaw ko ang academy na
medyo malayo pero nakikita parin. Mabuti naman, akala ko nasa liblib ng kagubatan
na talaga ako. Napapansin ko ang kagubatang ito pero wala naman nagpupunta rito.
Ayon sa mga kuwento ay may namamahay daw na kaluluwa rito kaya walang pumupunta na
estudyante rito. Nakakapagtataka, kasi wala naman akong maramdamang masamang
kapangyarihan o elemento. Payapa nga mashado at naririnig ko ang mga ibon na
naghuhunihan kaya nagpasyang maglibot libot ako sa kakahuyan, tutal hindi naman
ganoon ka kapal ang gubat para maligaw.

Nagpatuloy lang ako sa paglalakad at napahanga ako sa paligid dahil ang ganda dito
at� ang daming ligaw na bulaklak at yung araw ay parang laser dito dahil sa mga
dahon. Mapicturan nga. Kinuha ko na lang cellphone ko at nagpicture dahil sa
sobrang ganda ng tanawin pero may napansin na lang ako. May kubol sa di kalayuan.
Nagtataka naman ako kung bakit may bahay rito sa gitna ng kagubatan wala naman
pumupunta rito at tsaka private property din dito. Kaya naman dahil sa kuryosidad
ko ay lumapit ako kung saan ang kubol. Lumang-luma siya tingnan at mukhang wala ng
gumagamit. May mga vines and wild flowers na nakapalibot sa dingding ng kubol at
pati yung pinto ay parang pinamahayan na ng mga ugat.

"Tao po?" Tawag ko. Hindi natin alam baka may tao pala sa loob or worst, there are
creatures inside. Pero walang sumagot. Ni hininga ay wala akong naririnig mula sa
loob. Kaya naipagpalagay ko na lang na walang tao doon.

Binuksan ko ang pinto at bumukas naman yun. Akala ko magsa-stuck kasi nga sa
kalumaan. Pumasok ako at otomatikong bumukas yung ilaw na ikinagulat ko. Shit,
aatakihin ata ako sa puso nito. Pero nawala na lang ang mga yun ng makita ko na isa
pala itong hot spring sa loob! Hindi sementado ang loob. Pero mabato! Agad akong
pumasok at isinarado ang pinto. Sobrang ganda! Tapos yung ilaw ay soft light bulbs
na nasa mga sampo kaya maliwanag talaga na feeling mo eh nasa labas ka lang.

Malinis ang loob kaya natetempt talaga akong maligo. Tinampisaw ko ang kamay ko sa
tubig na dama ko ang mainit init na tubig. Crap! Maliligo ako. Kaso wala akong
dalang spare na damit! Sino ba naman kasi ang mag-aakalang may hot spring dito
diba? Kaya hinubad ko na lang lahat ng damit ko. One time experience lang to kaya
hindi ko na palalampasin. Nakalugay ang buhok ko at tinanggal ko rin ang glasses ko
dahil maguulap lang ito dahil mainit ang tubig. Agad akong lumulob. Hindi naman
malalim ang tubig at hanggang tyan ko ito kaya kailangan ay nakaupo ka. Maganda sa
pakiramdam yung tubig pati yung buhok ko ay nag-eenjoy dahil palutang lutang din
ito sa tubig.

May nakikita din akong mga butterfly na lilipad lipad na mas lalong ikinaganda ng
paligid.

"Perfect place."� Naisusal ko na lang. "Bakit kaya hindi uso ang hot spring sa
bayan? Swimming pool lang alam ng mga tao." Reklamo ko pa. Kasi ang mga ganitong
bagay, ay hindi mo makikita kung saan-saan.

Reklamador no?� Para naman talagang may naiambag ako sa bayan kung makapagreklamo
ako. Kaya ipinikit ko na lang ang mga mata ko. Naramdaman ko yung antok. Isang oras
lang ata yung tulog ko kagabi dahil doon. Hindi ko na namalayan na nakatulog na
pala ako.

---

Naalimpungatan na lang ako ng masubsob yung mukha ko sa tubig. Gulat na gulat pa

ako dahil akala ko ay nalunod na ako at hindi ko kaagad napansin na sumubsob lang
pala ang mukha ko sa tubig. Talagang nakatulog ako! Plano ko lang naman sanang
pipikit lang at hindi matulog! Anong oras na ba? Baka gabi na. Kaya naman umahon na
ako at piniga ko yung buhok ko dahil sa tubig at napalingon na lang ako ng
lumangit-ngit bigla yung pintuan.

A figure of a man entered and from his blank face, his eyes widened from shock. At
ako naman na nagulat ay hindi nakagalaw at nakatingin lamang sa lalaking tila
nabato na sa kinatatayuan nito.
Oh my freaking shit! What the hell is he doing here?! Anong ginagawa niya sa hunted
forest na ito (si snow lang ang nag label nun guys wala akong alam diyan) at bakit
nandito siya?

Pareho kaming nabato sa kinatatayuan namin pero napagtanto ko na nakatayo ako, in

my birth suit!

"Get out!" Patiling naisaad ko at agad kong tinakpan ng kamay ko ang mga lugar kung
hanggang saan ko kayang takpan kahit huli na ang lahat.

Mabilis pa sa alas kuwatro na lumabas naman siya. Ang lakas ng kabog ng puso ko. Oh
my gosh, nakakahiya. Yuan saw me naked! He freakingly saw me with my birth suit!
?Chapter 35?
Snow's POV

Lumabas na ako sa kubol at nakita ko nga doon si Yuan na nakatayong naghihitay at

nakatalikod. Hindi ko alam kung paano siya i-aapproach but for christ sake he saw
may face again! Kaya hindi ko sinuot ang glasses ko. To play safe. But shit, I am
already fucked up!

Habang nagmumuni ako ay hindi ko na namalayang nakaharap na pala si Yuan sa akin at

tinititigan ako. Anong problema niya? Nakakahiya. Hiyang hiya na nga ako sa nagyari
kanina, tapos tititigan pa niya ako di ba?

"What are you doing here?" Tanong pa ni Yuan sa akin with his usual stoic face na
akala mo walang nangyaring kahiya-hiya. I surely saw how shock he was and now he
acts like nothing happened.

Ako ang tinatanong nito di ba? Bakit parang natatakot akong sumagot? Huhuhuhu.
Lord, kunin niyo na ako right now this instant! I wanna die!

"I-I was just s-sight seeing and saw this." Sagot ko dito na pautal-utal pa talaga.
Halatang kinakabahan di ba?

"You are being careless. What if it was another man who saw you back there?" Galit
na saad nito na wala ng paglagyan ang pagkakakunot ng noo nito.

Nagtataka naman ako. Bakit ba siya galit? Ako na nga yung nakitaan, siya pa yung
galit?! Di ba dapat ako yung maninigaw at hindi siya? Pero bakit parang umuurong
ang dila ko? Epekto na ba ito ng hiya ko?

"I-I can take care of myself." Sagot ko dito, kung may magmamayak man sa akin,
tapos talaga kaligayan nila.

"You can still say that when you even turned into stone there. Looking like a
complete idiot." Galit pa rin na saad nito na kulang na lang bugahan ako nito ng
apoy.

Wow ah! Opo kayo na po ang magaling. Kayo na po ang hindi naging bato. Kung
makapagsalita eh no? Kala mo naman hindi nanigas kanina ng makita ako o baka naman
may iba pang tumigas diyan? Sigaw ng utak ko pero hindi ko kayang sabihin yun sa
kanya.

"Why are you so mad? Nothing happened to me and besides, you don't know me, so just
leave my life alone." Sagot ko rito. Gusto ko lang na lubayan niya ako para
makaalis na ako rito. Dahil patagal ng patagal, baka mapansin nito ang
pagkakapareha ko sa disguised version ko.

Tumitig ito sa akin. "Do you think I don't know who you are? Do you think I am
stupid?" Tanong nito sa akin na may nagbabatang tingin. I felt fear, and his
overwhelming presence emanating from his body.

"Hindi ako ang may sabi niyan." Sagot ko dito. Hindi ko na alam kung paano pa ito
sasagutin. I am like a rabbit, cornered by a wolf.

"Don't give me this crap. I know who you are. Snow Brielle Sylveria." Sagot nito na
parang bomba na pumutok sa aking pandinig.

---

Para akong sinapian na nilisan ko ang gubat. Hindi na ako nakasagot ng sinambit ni
Yuan ang pangalan ko at agad na akong tumakas. Like, how did he knew? Alam ko na
sobrang layo ng itsura ko pag may salamin ako so how did he knew? Wala talaga akong
maisip maliban na lang kung naghire siya ng espiya para sa akin? It doesn't make
sense he is not that type as well. Pero paano? Alam niyo ang dami-dami ko ng
problema tapos ang dami pang dumadagdag.

Ano ba ginawa ko sa past life ko para maging ganito ka miserable yung araw ko? Wala
pang 24 hours ang daming problema at ni isa wala pang nasulosyonan.

Bumalik ako sa garden kung saan naroon ang mga pixies. Umupo ulit ako at humiga na
lang din.

"Hi!" Bati ng isang boses sa akin.

Hinanap ko kung sino ang nagsalita pero wala akong nakikitang tao bukod sa akin.
Multo kaya yun? Oh my gosh, baka sinundan ako ng multo sa gubat na yun?! Oh fuck
another problem!

"Nakikita mo na ba ako?" Dinig kong tanong mula sa harapan ko kaya napatingin ako
doon at nakita ko ang isang pixie na nakalutang sa harapan ko. Ito ata yung nakita
namin ni Yuki na humawak pa sa kamay ko. Hindi lang ako sigurado kasi pare-pareho
lang yung mga itsura nila.

"Pixie?" Naitanong ko rito.

"Pangalan ko ay Bells. At ako yung kinausap mo yung nakaraang araw." Saad nito.

"Nakakapagsalita ka?" Nagtatakang tanong ko rito dahil last time I checked ay puro
bells lang yung naririning mo dito o kaya ay chime.

"Oo, nakakapagsalita ako ng Pixie Language pero hindi yung salita niyo." Sagot nito
sa akin.

"Eh kung ganun, paanong naiintindihan kita?" Nagtatakang tanong ko rito.

Tumitig muna ito sa akin bago nagsalita. "Hindi ko rin alam." Sagot nito sa akin.

Nanlumo naman ako dahil hindi nito alam ang sagot. Malamang isa din ito sa mga
kaweirdohang nangyayari sa akin. I am starting to feel like I am not human. Sino ba
naman kasi ang normal na tao na may dalawang elemento? No one from the history
exist!

"Can I ask you something?" I know it sounds crazy but wala akong pwedeng makausap
sa academy and besides sila ang pinakasafest since hindi sila nakakausap ng ibang
tao.

"Ano po ba yun?" Tanong naman nito at inosenteng kumikisap mata.

"Uhmm... May alam ba kayo na tao na may higit pa sa isa ang elemento ang
kapangyarihan?" The safest question, hindi ko rin pwedeng sabihin ng direcho.

Tila nag-isip naman si Bells bago pa sumagot. "Wala akong alam na taong may higit
sa isa ang element power pero hindi rin yun imposible." Sagot nito.

"Bakit hindi imposible, kung ang lahat ay ginagawaran lang ng tig-iisang

kapangyarihan?" Tanong ko naman rito.

"Hindi imposible dahil darating ang araw na may isang tao na sisibol at may higit
pa sa isa ang kapangyarihan. Bilang isang pixie ay alam na namin na may darating
dahil alam din namin ang hinaharap." Sagot nito sa akin at tila nag-iisip pa ito.

Dito naman ako nagulat sa rebelasyon ni Bells. "Alam niyo ang mangyayari sa
hinaharap?" Ulit kong tanong rito

"Oo, pero hindi namin pwedeng sabihin yun sa kahit na sino dahil ang hinaharap ay
hindi pwedeng baguhin at malaman ng sino man." Sagot nito.

Wow. I just heard something creepy. So it means, alam nito ang hinaharap ko? Baka
alam na nito kung ano ang nangyayari sa akin pero wala lang din sinasabi? But I
don't want to risk it, better to pretend na sumangayon na lang dito.

"Wow, that must be scary since you will know what happen in the future but you can
do nothing about it." Saad ko dito na tumingin sa mga bulaklak.

"It is scary, but we need to follow our destiny. Fate can never be overturned, but
miracle do." Sagot nito.

"I rather want not to know my future. Kasi nakakapraning yun." Saad ko rito na
medyo kinilabutan pa talaga ako. Isipin mo lang na alam mo mangyayari kinabukasan
ay nakakatakot na. Paano pala kung malaman mo na mamamatay ka na bukas, mas lalong
nakakastress lang yun.

"It is better to know your destiny at the right time. It will not burden you in
some ways." Sagot din nito. "Pero kung ano man ang pinoproblema mo ngayon, wag mo
masyadong alalahanin, isipin mo na hindi yan isang problema, isa yang regalo na
dapat tanggapin."

Napamaang naman ako rito. Now it convince me na meron talagang alam si Bells, pero
sa sinabi niya ay gumaan ang pakiramdam ko ng dahil doon.

"Salamat Bells, ikaw lang kasi ang makakausap ko sa mga ganitong bagay." Saad ko
rito.

"Walang ano man yun." Ganito nito na may kasamang ngiti.

"Sige, aalis na ako at hapon na." Saad ko.

"Sige po. Balik ka ulit, Snow." Saad nito.

Umalis na ako sa flower bed garden na magaan ang pakiramdam at bukod sa aking alam,
may ibinulong sa hangin si Bells na na umabot sa aking pandinig.

"Simula lang yan patungo sa iyong kapalaran."

?Chapter 36?
Snow's POV
Bumalik na ang regular na klase kaya balik kami sa malagiyera na pakikinig kay Sir
Kite. But so far nasasanay na kami sa kanya na ganoon talaga siyang klaseng tao,
mabait pero halimaw sa pagtuturo.

Kasalukuyan kaming nasa library para sa research namin sa Power Control subject
namin. Pinag-aaralan namin ngayon kung paano bumuo ng isang sandata gamit ang
element namin. Pinagsanay na kami nito ng mga techniques pero syempre pasekreto
namin yung ginagawa dahil hindi pa rin pwede na ipakita ang abilidad namin hanggang
dumating ang takdang panahon.

Hindi sa pagmamayabang pero I don't feel like doing it since nagawa ko na ito noong
lumusob dito ang mga demons. Hindi ba parang sobrang advance ko na pero syempre
ayoko naman ipangalandakan yun. Pasalamat ko na rin dahil hindi pa kami nagkikita
ni Yuan mula ng insidente sa gubat. Parang ayoko ng dumating ang afternoon subjects
dahil whole afternoon ko siyang makakasama. Pero wala din akong magagawa doon. Kaya
siguro, magpapanggap na lang ako na parang walang nagyari, tutal doon naman ako
magaling.

"Kanina ka pa tulala diyan." Puna sa akin ni Yuki.

Talaga? Hindi ko na namalayan na nakatulala pala ako! Ganoon na ba kalalim ang

iniisip ko para hindi ko na iyon napansin?

"Uhm, yeah. Maraming iniisip." Sagot ko dito. Hindi ko naman pwedeng sabihin na si
Yuan ang iniisip ko dahil tiyak na tutuksuhin ako nito. Mas maliwanag pa ito sa
poste doon sa kanto.

"At anong iniisip mo naman aber?" Tanong nito. Ganito ito, parang ibon, hindi ka
titigilan hangga't hindi ka niya nadadagit.

"Iniisip ko lang yung ranking since malapit na ito." Sagot ko rito.

Nanlaki naman ang mga mata nito. "Ay, oo nga no? Nakalimutan ko na. Sa dami ba
naman kasing nangyari, nawala na sa isip ko ang pinakaimportanteng bagay na iyon."
Sagot nito na halatang naalarma. Tingnan mo, siya nga nakalimutan ang bagay na
pinaka-importante sa amin na estudyante.

"Yeah. And by that time, we will be summoned to our forever houses." Saad nito.

Tama kayo ng rinig. Ang ranking ay hindi yan nagaganap sa palakasan lang.
Nakadepende yan sa klase ng kapangyarihan at abilidad din. Meron iba kung
maglelevel up ay magmomove up din ng house. House means, hindi bagong bahay namin,
kundi Team dahil ang Academy ay walang Club pero may mga house team. Hindi nga lang
halata dahil wala naman nagpapayabangan ng kapangyarihan dito. Maliban kay Violet
na mukhang malaki ang galit sa aming mga first year.

"Sana magkalevel tayo." Saad ko. Since lightning ang kapangyarihan nito, alam ko na
malakas yun. Isa ang kapangyarihan na yan na may malakas na epekto because
lightning is developed by water. Nagtataka kayo bakit water? It's because,
lightning was made by rain droplets the collides with each as they move around the
air. The collision will create an electric charge and the lightning appears. Ganoon
yun, it was scientifically proven.

"Oo nga bes. Hindi ko pa alam yung kapangyarihan mo pero alam mo ang kapangyarihan
ko. Ang unfair di ba? Sabihin mo na kaya sa akin ng malaman ko." Nakangusong saad
nito.

Tinapik ko naman ito. "Parang di mo naman alam ang rules diba? Nagkataon lang na
alam ko kasi kilala ko mga magulang mo. Kung ano ang puno siya ang bunga." Sagot ko
nito. Kahit anong gawing pilit nito ay hindi ko talaga sasabihin.

"Oo na. Nakaka-excite kung ano ang kapangyarihan mo since dahil non-magic yung
parents mo." Saad nito.

Ngumiti lang ako dito. Dahil baka madulas pa ako rito at malintikan pa at masabi ko
pa. Kaya ipinagpatuloy na namin yung research namin sa paggawa ng sandata gamit ang
kapangyarihan namin.

---

Papasok kami sa Pantry at agad kaming pumila ni Yuki. Yung mata ko ay matatalas na
nakatingin sa mga ulam. Alam ko na beef at pork yung buffet nila kaya magdidiet
muna ako, dahil hindi ko naman paborito ang mga ito.

Kumuha lang ako ng beef steak at isang rice tsaka may side dish na rin ng fermented
cabbage with chili paste. Kumuha na rin ako ng tubig tsaka binigay yung ticket meal
sa ale.

Gumaya na din si Yuki ng kinuha pero nag-orange juice ito dahil hindi naman ito
makatubig. Ako lang yung natatakot sa UTI ng babaeng ito.

Naglakad na kami at ramdam ko parin ang mga tingin ng mga tao sa pantry. Pero
binalewala ko na ito dahil sanay na ako. Alam ko naman na marami ang mga taong
nagdedetest sa akin sa maraming bagay dahil na siguro sa pagiging close ko sa
Elites. Ramdam ko naman rin yan noong preparation sa festival. Lumulutang talaga
yung mga tunay na kulay nila pero good thing na rin dahil may mga delikadesa naman
din ang mga ito at hindi namimisikal. Paano na lang di ba kung gaya ito sa mga
dramang napapanood ko na mahilig sa bullying at nagkakasakitan.

"Snow! Come here!" Tawag sa akin ni Luna.

"Here! Here!" Tawag din ni Avis.

Napalingon naman ako sa kung saan sila at nakita ko na nakaupo sila sa puwesto
namin ni Yuki tuwing lunch. Nakaupo sila doon at may mga tray din. Mukhang
naglulunch din sila.

Nakita ko si Yuan na nakatingin din sa akin. Yung tingin na gusto mong matunaw.
Kinakabahan talaga ako at nanlalamig pero hindi ba, napagdesisyonan ko na dapat
cool at patay malisya lang ako? Bakit parang nawawala ang lakas ng loob ko
pagnakikita ko ang mukha niya?

"Tara daw." Untag naman sa akin ni Yuki. "Nanigas ka na ata dyan." Puna nito at
nauna na itong maglakad papunta sa mesa namin. Hindi ba niya naramdaman na hindi
ako komportable?

Yung totoo, ayoko talaga sanang lumapit pero magiging sobrang halata naman na
iniiwasan ko si Yuan. At lalong magtataka si Yuki kung anong nangyayari sa akin at
ang mas malala ay baka sabihin ni Yuan sa kanila ang mga nangyari at mga alam nito!
Pero teka lang, baka nasabi na nito, pero mukhang wala pa naman itong nasasabi
dahil mukhang normal naman ang kilos nila Luna at Avis na magiliw at si Jin na
tahimik, nagsasalita lang kung gusto nito.

Lumapit na ako pero iniiwasan ko na mapagawi ang tingin ko kay Yuan. Todo ngiti pa
rin ako kahit gusto ko ng ngumiwi dahil sa awkwardness na nararamdaman ko dahil sa
presenya ni Yuan na kulang na lang ay magsisigaw na.
"What took you so long? You were standing there like a deer staring at the
headlights." Puna sa akin ni Luna na nakakunot noo.

"N-no, I was just surprised seeing you here first." Sagot ko. Umupo ako sa tabi ni
Luna na sa kamalas malasan naman ay kaharap pa talaga ni Yuan. Kung pwede lang sana
maglagay ng brick wall sa gitna para hindi ko siya makita, ginawa ko na.

"You are just eating that?" Nagtatakang tanong nito. Tama, nasanay ito na marami
akong kinukuha dahil nagkataon naman na laging may seafoods tuwing nakikita nila
ako dito sa pantry.

"Uhm, yeah. I just have no appetite." Sagot ko rito. Ang haba na kasi kung
magpapaliwanag pa ako. Tsaka okay lang na isipin nila na malakas akong lumamon.

"Hindi niya kasi favorite ang meaty foods. Sa seafoods lang yan malakas kumain."
Saad naman ng madaldal na Yuki. Sarap lang batukan ng babaeng ito.

"Woah! Selective gluttony." Komento naman ni Avis.

Seriously? Gluttony talaga ang itinawag niya? Hindi naman ako ganun. Tsaka kompara
naman sa palakasan ng kain kay Avis ay normal pa yung sa akin.

"Grabe naman to kung makaselective gluttony." Komento ko rin dito. Aba, malakas
lang kumain, hindi yun gluttony.

Nagpeace naman itong si Avis. Pansin ko sa aking peripheral vision na tahimik lang
na nakamasid si Yuan at paunti-unting kinakain ang nasa tray nito na kung ano man
yun ay wala akong balak tingnan.

"Noisy." Komento bigla ni Yuan.

Natahimik naman kaming lahat. Napalunok na lang ako sa aking laway at nagsimulang
kumain. Ako lang ba ang nakakaramdam ng tension? O tanging ako lang ang nag-
iimagine na may tension dito? Nababaliw na talaga ako sobra. Mukhang wala naman
kabalak balak itong magsalita tungkol sa kahapon at tsaka mukhang hindi din tipo
nitong dumaldal sa kapwa. Baka kung si Avis pwede pa. Hindi ko nalalasahan yung
karne ng baka. Hindi ko alam kung dahil talagang hindi masarap ang lasa o dahil sa
nararamdaman ko ay nawalan na ako ng panlasa.

"What did I miss?" Biglang turan ng boses na muntikan ko ng makalimutan dahil sa

tagal na hindi ko na narinig. Napatingin naman kaagad ako sa pinanggalingan ng
boses.

"Violet." Kuro ng Elite.

?Chapter 37?
Snow's POV

Nandito kami sa auxiliary room at pinag-aaralan gamitin ang ibang sandata. I am

using sword right now which is too heavy at gustong gusto ko ng bitawan sa totoo
lang. Ang bigat bigat kasi at ang hirap pang igalaw. Nanginginig na ang muscle ko,
another body pain na naman to swear to God.

"What are you doing?" Nakakunot noong tanong sa akin ni Yuan, habang nakatingin sa
akin ito. Specifically with my posture.

"Trying to portray the ready to attack pose?" Sagot ko dito na hindi naman ako
sigurado. Wag niyo na akong tanungin kung bakit nag-uusap kami. Wala akong choice
since klase ito.
"Is that what you call a ready to attack position? You look like a duck." Puna nito
sa akin and still wearing his blank face.

Wow ah! Kung makapintas naman ang halimaw na ito ay parang sobrang galing, totoo
naman talaga na magaling buwiset, binawi ko lang din sinabi ko. Ano ba kasi yung
pwedeng ibato rito na hindi bumabalik?

"Can't you be more nicer? This is my first time holding a sword for crying out
loud." Sagot ko dito. Nagpipigil talaga ako sa sarili ko dahil baka kay Yuan ko
mahampas itong espada ko.

"You are human so hold it like Human." Saad nito.

Aba, matindi ang rudeness ng buwiset na ito! Naghahanap ba ito ng gulo? "Like you
said, make your treatment more human." Bato ko naman rito.

Naningkit naman ang mga mata nito at tumiim ang bibig nito. Hindi ko talaga alam
kung bakit galit ito sa akin. Ako dapat ang galit dito at nagpapapresyo. Bakit
baliktad? Wala naman akong ginawa!

"Aren't you being too rude?" Seryosong tanong nito at hindi natutuwang boses nito.

"I am not. I am just pointing out my reason because you're out of it. Do you really
expect me to hold a sword nicely when I don't even like it?" Sagot ko rito pero
hindi ko ito tiningnan.

Tingnan mo ito. Ako pa daw yung rude, samantalang siya ang rude dito at kanina pa
ito. Dumating lang si Violet ay biglang bumaliktad ito ng 360 degrees. Kaloka ang
lalaking ito. Hindi ko talaga maintindihan ang ugali nito.

"That's why you are in this class, to get use to it." Sagot naman nito sa akin with
a tone of it's a matter of fact.

"Seriously? If I have a choice to drop this subject, ginawa ko na. We should have a
freedom to weild the weapon you preferred, not because it's necessary. I don't like
swords and that's a fact and I hope you'll see that. Just like you, try to wear
girl's clothing, what would you feel?" Giit na saad ko dito.

"If you want this to be done then just do what I say. After this you can do
whatever you want." Saad nito na tila sumuko na dahil sa mga dahilan ko.

Akala ko ay ipagpipilitan nito ang kanyang gusto. Maybe, he's not that narrow
minded at all. Maybe he saw what am I trying to point out.

"Then that's good. I just want you to stop provoking me on pointing out my mistake
in a very nasty way." Saad ko naman rito at pinagpatuloy ko na ang hirap na hirap
kong paghawak ng espada.

"I am your superior, I have the right to point out your weak points, so you can do
better. And my way on how to point them is already out of your business." Sagot
naman nito sa akin.

"Ang sa akin lang, you can be nice naman with your rude comments. Kaya nga bows
yung ginagamit ko dahil sa ayaw ko talaga sa espada. You are too insensitive." Saad
ko rito. Ewan ko lang, kung meron pa itong sasabihin sa akin, ewan ko na lang.

"Lets talk." Saad nito.

Napakurap naman ako. Like what did he just said? "What?"

"Don't make me repeat myself." Sagot nito na hindi na talaga madrawing yung kunot
ng noo nito.

"Now?" Nagtatakang tanong ko rito.

"After class." Sagot nito.

"This class?" Tanong ko ulit.

Tiningnan naman ako nito ng nakakamatay na tingin. "No." Sagot nito.

Ah, so pagkatapos ng klase talaga like after Physical Combat class. Nakapokerface
ako ngayon pero sa totoo lang ay kinakabahan na ako. Anong kailangan niya at bakit
mag-uusap pa kami? Hindi ba pwedeng hindi na lang kami mag-usap? Iniiwasan ko na
nga na magkasalubong kami ng daan tapos talagang mag-uusap pa kami ngayon? Oh my
god. Bakit ang malas ko talaga?

---

Pilit ko na lang na hindi pinapansin si Yuan. Nag-uusap lang kami kung kailangan at
kung hindi ay hindi rin kami nag-uusap. I still don't get it kung bakit siya
nagagalit. Ano ba nagawa ko? Naapakan ba pride niya dahil sinasagot sagot ko siya?
Since nandito kami sa Academy walang royal royalty dito dahil lahat dito
magkapantay dahil lahat kami ay parehong estudyante, nag-aaral at natututo. Lahat
kami ay importante at kailangan ng bayan kaya hindi pwedeng sabihin niya na siya
lang ang importante.

Si Violet naman ay parang wala lang nangyari. Hindi man ako nito pinapansin pero
hindi naman ako nito tinatapunan ng masasamang tingin. For short mukhang wala naman
itong pakialam sa nangyari.

Hanggang ngayon ay hindi parin malinaw sa akin kung ano ba talaga ang totoong
nangyari. Pero mukhang hindi naman big deal dahil parang wala lang naman dito ang
nangyari so, I should think the matter is closed.

Parang kay bilis ng oras at agad na natapos ang klase. Kung kailan gusto ko na
matapos yung klase tsaka naman parang kay tagal matapos, ngayon na pinagdadasal ko
na matagal matapos ay tsaka naman parang sobrang bilis. Konti nga lang ang pinag-
aralan namin.

"Let's go." Yaya ni Avis at buo na ulit ang Elites.

"Go ahead, I have something to do." Sagot ni Yuan kay Avis.

"Okie dokey." Sagot naman ni Avis at nauna na nga ang apat sa pag-alis. Ako naman
na natagalan dahil tila sinadya talaga nito na ako ang pag-ayusin ng mga upuan na
iniwang kalat ng mga kaklase ko. Kala mo ako yung maintenance dito, nakakaasar.

"Follow me." Saad nito sa akin ng kami na lang.

Napatango naman ako rito at nauna na itong naglakad at lumabas ng training room.
Sumunod naman ako rito at tsaka halos lakad takbo ang ginawa ko. Ang bilis kasi
nitong maglakad at parang walang kasama. Pero syempre hindi naman iyon
nakakapagtataka dahil ang tangkad naman ng lalaking ito. To think na hanggang
balikat lang ako nito sa lagay ko na 5'7 yung height ko, he's more than a six
footer. Palagay ko ay nasa 6'4 ang height nito. He's really tall at hindi ko alam
kung bakit ang tangkad niya.
Dinala nito ako sa parte ng Academy kung saan ay malimit na puntahan at daanan ng
mga estudyante lalo na ng mga ganitong oras. Huminto ito sa lugar na walang katao-
tao. Napahinto na rin ako at may agwat na nasa mga tatlong metro.

"What do you want?" Tanong ko dito. Ako na ang nauna dahil baka magtitigan pa kami
dito at mawala sa ayos yung utak ko.

"I know who you are. I know you are the new water user. I know this is just your
facade to hide your real face." Saad nito

Wow, haba naman ng sinabi niya. Alam ko na alam na niya pero dapat pa ba talagang
ulitin? Ano naman ang punto niya ngayon?

"So what do you want? You will tell everybody?" Tanong ko dito na walang emosyon
na. Is he going to blackmail me or something?

Kumunot naman ang noo nito. "Do you really think I am that kind of person?"
Nababaghang tanong nito sa akin.

"Yes and No. Yes because you can be a jerk for no reason and No because I believe
you are still in your right mind and you are a proper and honorable man." Sagot ko
dito.

Napa-iling iling naman ito. "You really know how to pull the string of my patience.
But to cut this, I want you to join the Elites." Saad nito derecho.

Okay. Loading 50%.............75%..........100% ang tagal ng loading. Hindi agad

ako nakareact dahil tila hindi ko agad naintindihan ang mga sinabi nito.

"Excuse me?" Naitanong ko. Syempre, hindi talaga ako sigurado kung tama ba ang
dinig ko.

"Join us. Join the Elites." Sagot nito ulit.

Now this is not happening. This must be just a dream and later on I will just woke
up with my alarm on the bedside table.
?Chapter 38?
Snow's POV

Attention:

Annual Ranking Examination will be held next week Tuesday-Friday. Please be guided
with the following rules. New guide book for Ranking test is available at the
registrar office.

More importantly, some of the rules will be changed. The changes will be announce
on the said day on Ranking Examination.

Good luck.

Yan ang nakasaad sa bulletin board with flashing colour. Dumating na ang araw na
pinakahihintay namin. Everybody is looking forward for the ranking exam dahil dito
mo malalaman kung saang level ka mabababracket.

We have different Types of Power Brackets. Ito ay ang Preparatory, Python, Hawk,
Buffalo, Lion and Dragon. Weird diba kasi mga hayop yung mga sinabi ko but this
animals represents the level of each students. Ang preparatory ay from 0-10 ang
range ng grade. Sa Python naman ay 11-20. Hawk is 21-30, Buffalo is 31-40, Lion is
41-50 and Dragon is 51 above.
Most of the students ay hanggang level 50 lang ang sagad sa kanilang kapangyarihan
pero hindi ibig sabihin nun ay mahina na sila. 50 is the maximum level of Power
user, beyond 50 are the exceptional beings like the Elites. Reaching those score
are really tough dahil hindi biro ang kapangyarihan. Madali nga itong matutunan
pero mahirap itong palakasin. It takes time and experience.

Kahit sa history ay ang Elites lamang ang nakalagpas ng 50. Perp hindi lang ang
current Elites but all previous Elites din. But no one Exceeds 60 or reaching 100
which is the most impossible thing. Because only the Gods who has 100 percent level
of Power. We, humans are just half of it or even far from it.

"Snow! Yuki! Tara na sa registrar office!" Tawag sa amin ni Luna.

Sabay naman kaming napatingin rito. Himalang nag-iisa lang ito at tsaka wala ang
ibang Elites. Naalala ko na lang tuloy yung huling pag-uusap namin ni Yuan.
Nagkaliwanagan na kami at sinabi niyang hindi naman niya ipagsasabi ang mga nakita
at alam niya dahil hindi naman daw siya interesado. Pero yung bagay na gusto niyang
sumali ako sa Elites ay talagang ikinagulat ko. Kahit naman siguro gustuhin ko na
makasali sa kanila ay talagang imposible. Dahil ang alam ko ay Dragons sila at
baguhan pa lamang ako, let say water element nga ako pero hindi ako pureblood at
tsaka ang ranking exam ang magdedecide kung saang house ako mababracket.

Lumapit na kami ni Yuki sa kanya. Dahil baka sigawan pa kami nito. Halatang excited
pa naman ito dahil hindi ito mapakali.

"Ba't nag-iisa ka lang?" Tanong ni Yuki rito.

"May mission yung apat kaya heto naiwan ako." Sagot naman nito.

"Huh? Mission? Bakit di ka kasama?" Tama pwede pala silang humawak ng mission pero
class C or D lang ang pwede. Hindi sila pwedeng humawak ng mission maliban doon.

"Hhmmm.. Yun ang instruction galing sa headmaster eh." Sagot naman nito.

"Ah." Naisagot ko na lang din. Kung ano man ang dahilan, sila lang din ang
nakakaalam.

"Tara na nga. Baka mahaba na pila ngayon sa registrar." Turan ni Yuki na nauna ng
maglakad.

"Excited lang no? Pero sasali pa rin ba kayo sa ranking test Luna?" Tanong ko uli
dito habang naglalakad dahil baka iwan na kami ni Yuki.

"Hindi na kailangan, but for formality na lang din kasi requirement talaga ng
school na may mailagay sa record annually." Sagot naman nito.

Ang cool nun di ba? Parang trip trip na lang ang ranking test para sa mga Elites
habang sa amin ay, dito nakasalalay ang aming kapalaran sa Academy at paggraduate
din namin. The higher your rank is the higher the position you can get. O di ba
parang normal na school lang, kung ikaw yung soma cum laude ay talagang pag-aagawan
ka.

"Next week na. Pero bakit pala 4 days yung ranking test, hindi naman tayo ganoon
karami." Tanong ko. Syempre wala pa akong alam masyado at baguhan pa lang kami sa
school kaya natural lang na hindi ko alam.

"By year levels ang magrarank test. Una yung mga 4th year at huli ang mga first
year." Sagot naman nito.
"Talaga? Akala ko isang araw lang gagawin yun." Sagot ko. Kaloka, kung ganun 15
lang kami tapos may buong araw kami para sa ranking test.

"Talagang sinadya yan kasi minsan, may matagal matapos may mabilis. Kaya ginawang
isang buong araw ang ranking bawat year levels." Sagot nito.

Pero sa totoo lang, maganda din ang systemang yun dahil hindi masyadong pressure sa
estudyante yun. Kung sa isang buong araw lang, ibig sabihin may time limit yun para
matapos kami lahat. Ang taba ng utak ng nakaisip nun.

Nakarating na kami sa registrar office at totoo nga na napakahaba ng pila pero

dahil kay Luna na isang Elite ay may priority number ito kaya siya na rin ang
kumuha ng para sa amin. Umani tuloy kami ng masasamang tingin.

Pumunta kaagad kami sa pantry para makaupo ng maayos at binuksan na ang guide book.
Manipis lang ito at kung tutuusin ay parang pwedeng pumasa na itong pamphlet with
four leaves. Kung makabook sa bulletin board, akala ko na mala encyclopedia sa
kapal.

Guidelines:

All students must gather at the Auditorium Arena for the whole four days duration
with the ranking events. Any fail attendance will be deducted with the points of
the absentee. Deduction means demotion from the ranks.

The test will be different from before. This year, it will be a one man show and
there will be one opponent that you should defeat and exceeds your power to get a
new rank.

Most importantly, the battle with ranking test will be real. It will be life and
death, do or die. Your opponent will be announced on the ranking test day.

On the next page are the do's and don't's of the ranking test.

Hindi ko na binasa ang mga sumunod dahil sa nabasa ko na real battle and life and
death. Ano ibig sabihin nito? Na totoo ang magiging labanan? Paano kaming mga
freshmen?

"Hindi ba parang sobrang hard naman guidelines?" Komento ko. Hard talaga siya,
pakiramdam ba ng mga gumawa nito ay ang gagaling namin?

"We were told in advance about this one, that's why you undergone physical combat
exam earlier than the previous freshmen para maprepare kayo. Yung practical exam
niyo, it should be done 2 weeks before the semester ends. Not 2 weeks after the
beginning of the class. Hindi ba kayo nagtataka kung bakit, sobrang aga ng
practical exam niyo?" Sagot naman nito na talagang tinanong pa ako kung di ba ako
nagtaka.

Umiling naman ako. Natural ba't ako magtataka akala ko lang naman part yun ng
curriculum. Tsaka hindi naman nagulat yung medical assistant na practical exam na
namin. O baka naman kasi alam na din nun kaya hindi na nagreact.

"Dapat kasi nagtatanong ka. Hindi yung tinatanggap mo na lang ang lahat ng hindi mo
alam kung bakit." Saad naman ni Luna.

"Ganyan talaga yan si Snow, tatanggapin niya lahat pero pasekretong aalamin ang
totoo hahaha." Pambubuking naman ni Yuki.
"Yuki! Seriously?" Nandidilat naman ang mata ko rito. Grabe siya, ano to laglagan
na?

"Really?" Namanghang tanong naman ni Luna.

"Oh please, don't believe her. Dati lang yun when I was young. But now, hindi na
ako nagkakainteres." Sagot ko naman.

"Maganda kaya ang ganun. Isa yung mahalagang technique bilang spy." Komento nito.

"Hay naku, nasanay ako dahil sa step family ko." Sagot ko dito.

"Step family?" Tanong ni Luna.

"She is not a biological daughter of her mother and sisters." Sagot ni Yuki na
matabil. Puputulin ko na ang dila nito.

"Really?" Gulat na saad nito.

"Uhm yeah. But it is a public knowledge, my mom died giving birth to me and only my
dad raised me and remarried to my evil witches step family." Sagot ko dito. Hay
naku, naungkat pa tuloy ang dapat hindi na naungkat. Kasalanan ko rin dahil ako
yung nag-umpisa.

"Wow, you are like Cinderella." Komento ni Luna na nagniningning pa talaga ang mga
mata.

"Without a prince hahaha." Komento ko rin.

"Well, Yuan is there. He can be your prince." Nakataas kilay na saad nito.

Napataas naman ang kilay ko dito. "And how come naisali siya sa usapan?" Like OMG
how did he got mixed? I am so sure na walang dahilan para sabihin niya yun.

"Wether you said No or No, I can sense something is going on between the two of
you." Sagot nito at talagang nakangisi pa na tila may tumatakbo sa isip nito na
nagpapangiti sa kanya.

Like what the hell? Walang something sa amin dalawa! Ang kung meron man ay, hate.
Yun na yun!

"I am really interested with your deductions, I never know you could be a poet."
Komento ko. Idinaan ko na lang sa biro.

"I know there is, since you got here, Yuan changed entirely 360 degrees. And he
always speaks to you, than us." Sagot nito.

I can't really base it on her words dahil sa kabaliktaran ng sinasabi niya kami ni
Yuan. Well oo, he is super handsome but he can be so stingy and jerk at times. At
wala talaga akong makitang side dito na may something si Yuan sa akin, wag niyo nga
akong paasahin please, uso pa naman ang mga paasa ngayon.

"Well, people change." Saad ko dito. Ayoko talaga tanggapin yung sinasabi niya
dahil mahirap ng umasa.

"Not as fast as people who falls in love." Saad nito.

Doon na ako natigilan. I never been in love and I don't even know what is that
feeling. And thinking about it, it scares me to fall in love to anyone who can't
love me in return.

"Luna clueless ang isang yan dahil NBSB yan." Singit naman ni Yuki.

"You gotta be kidding me." Saad ni Luna na pinanlakihan ako ng mata. "Where have
you been all along?"
?Chapter 39?
Snow's POV

Naging mabilis ang panahon at tapos na rin ang misyon ng Elites. Nang makabalik
sila ay tila wala lang sa mga ito na galing sila sa misyon pero bakas sa kanilang
mga mukha ang pagod. Bilib din ako sa kanila dahil imbes na magpahinga sila ay
balik sa normal ang kanilang mga ginagawa.

Halos isang lingo din nawala ang mga ito at saktong dumating din sa ranking exam.
Ngayon ay ang unang araw ng ranking test at 4th year ang mauuna. At sa kanilang
lima, si Jin yung mauunang mag rarank test sa kanila dahil siya yung 4th year, si
Yuan at Avis ay 3rd year at si Luna at Violet naman ay 2nd year.

Nandito na kami sa Arena at nakaupo kami sa hanay ng mga first year. It has a very
cozy seat, it is red and velvety. Paikot din ang mga upuan tulad ng isang colosseum
at nasa gitna ang arena kung saan magagaganap ang labanan.

"Shit, di na ako makapaghintay parang gusto ko ng magsimula kaagad." Saad ni Yuki

na hindi na maalis alis ang tingin sa stage. Malaki at malawak ang stage, tamang
tama lang sa labanan.

"Lahat tayong first year ganyan ang nararamdaman. First time natin makakapanood ng
ranking examination." Sagot ko naman dito.

"Buti nga ganito yung order ng laro kasi para may ideya naman tayong mga baguhan,
baka kasi nganga tayo pag tayo ang nauna. Magmumukhang tanga tayo dyan sa arena."
Saad ni Yuki.

"Oo nga eh. Mabuti na lang talaga at ganito yung style nila." Sang-ayon ko naman
dito.

"Good morning everyone! Welcome, to our annual Ranking Examination! I, your

headmaster is to break the ground for the official start of the ranking! But before
that, I would like to announce that our scoring system will be change. Previously,
our scoring system will depends with how many score you will take from your
defeated opponent. But now, it will be different. The opponent will be not your
colleague but an entirely different being. Every damage a score will be credited.
The more critical the damages is, the larger the score." Paliwanag nito sa amin.
Lahat naman kami ay nakikinig dito. "But, before I exit, your opponents will be the
captured demons, real demons by the Elemental Knights. Be careful, there is only
one rule in this test. Kill the demon." Saad nito at umalis na sa stage.

Lahat kami ay nagulat sa sinabi ni Headmaster. Dinig na dinig ko ang mga singhap ng
mga estudyante doon. Sino ba naman kasi ang hindi magugulat? Real demons? Nagkanda
gulo-gulo na nga noong may umatake tapos ngayon one on one pa? Pinag-isipan ba nila
ito ng maige? Tapos paano na lang ang mga estudyanteng hanggang ngayon ay hindi pa
immune sa miasma?

"Is this for real?" Naisambit ko na lang out of the blue. Lahat kami takot syempre,
mas gusto pa namin na kalaban ang kaklase namin.

"I wish this is just some prank. I would be the happiest if this is just a freaking
prank." Saad ni Yuki na halatang nag-aalala.
"At base sa nakita natin lahat, hindi ito isang prank." Naisagot ko naman rito.

"Should we drop now? We are too young to die, Snow." Suhestyon nito at kitang kita
dito ang pag-aalala sa mukha.

"No way! Yuki, we are here to learn to kill demons and not fear them." Kontra ko
naman rito. Alam ko na natatakot ako pero hindi naman yun ang dahilan para umatras
na kami at magdrop out. Nandito nga kami para sanayin na pumatay ng demon di ba?
It's so ironic kasi medyo faint hearted kami ng malaman na papatay kami ng isang
demon. But I already tried this before but right now is totally different dahil
marami ang manonood.

"I know, but it is just too much for us, first years." Sagot nito.

"I think na prepressure ka lang sa sinabi ni Headmaster. Do you really think

headmaster will let us die in case something happened? We are very important in the
society and they need each one of us." Saad ko rito para gumaan naman kahit papano
ang loob nito.

"I know, but what if? You know shit happens." Saad nito. Talagang masyadong
negatibo na ang takbo ng utak nito.

"Are you that weak to be afraid of demons? Are you not confident with your ability
and power?" Tanong ko dito.

Tila napaisip ito sa sinabi ko at biglang napalitan ng kompyansa ang ekspresyon

nito. "I am strong." Sagot nito.

"That's the spirit." Turan ko dito, dahil baka magulat na lang ako mamaya ay
nagbalot balot na ito. "They won't do this if they know it will harm as. Just serve
this as a practice for our graduation in the next 4 years." Nakangiting saad ko.

"Oo na. Pero manood na tayo, tingnan natin kung ano ang mangyayari." Saad nito na
napalitan na ang mood.

Pumunta na ang unang estudyante sa stage na hindi ko narinig ang pangalan. Basta
lalaki ito at medyo pamilyar ang mukha, malamang dahil syempre nakikita ko sa
school. Nang makapasok na ito sa stage ay agad na bumalot ang isang barrier sa
stage, isa itong shield para hindi makalabas ang kung ano mang kapangyarihan at
hindi ito makapaminsala sa mga ibang nanonood.

May dalang sandata ang lalaki, espada ang dala nito at mukhang sanay na sanay ito
na hawakan iyon. Biglang lumitaw ang isang itim na malaking lobo na may pulang mga
mata. Ang katawan nito ay tila nalalanta. It looked like a freaking zombie!

Nanindig bigla lahat ng balahibo ko. Ganito ang pakiramdam ko pag may demon sa
paligid. Hindi ko man sila maaamoy pero kinikilabutan ako ng sobra sobra.

"Hindi ka ba kinikilabutan?" Tanong ko kay Yuki.

"No, but it is really scary." Sagot ni Yuki na hindi man lang ako nilingon.

Hindi ito kinilabutan. Malamang ay ako lang ang nakakaramdam nito. The chills went
down to my spine and poking my every skin. I don't know why am I feeling this. This
is not the first time though, I fell the same feeling from the last attack. Hindi
ko mahanapan ng paliwanag kung bakit ganito ako tuwing may isang demon sa paligid.

Nagsimula ng maglaban ang nasa stage. The movements are crazy. Pero yung nakaka-
amaze ay nakakaya niyang labanan mag-isa ang malaking itim na lobo. The guy
released flickering red lightning. I don't know how to call it but it is like a
lightning but just colour red. It hit the demon and release a howl that made my
chills went into critical point. Nanlamig ako lalo. I definitely don't like this
feeling.

I am sure I am not that afraid of them to the point of shivering of seeing one
that's why I am really wondering why it gives me chills and goosebumps. In just a
snap of the finger, the demon released again a creepy howl and died. Ang hirap
ipaliwanag ang bawat pangyayari dahil ang bibilis nilang gumalaw. Hindi naman ako
ganun ka galing para mahuli lahat ng galaw nila. Basta ang ending ay patay yung
demon na ngayon ay may berdeng likido na lumalabas sa pagkakasaksak dito.� Para
iyong tubig na kumalat sa sahig, ang kulay berdeng likidong iyon.

Ang score na nag-appear sa malaking monitor ay 35. Naghiyawan naman ang mga
estudyane kaya kami ay nakihiyaw na rin. Nalaman namin na dating 30 ang lalaki kaya
naglevel up ito ng 5 points. Mukhang masaya din ang lalaki sa nakamit nito na
score, so it means hindi nga ganun kadali ang magpalevel up. Those numbers are not
easy to achieve.

Marami pa ang mga sumunod at may nakaka-score ng 25 o kaya naman ay 40. Hindi
magkapareho since yung mga 4th year naman ay magkapareho ng level, may medyo mahina
may malakas. Pero ng si Jin na ang pumunta sa stage, hiyawan to the highest level
ang nangyare. Akala mo nanonood ng live concert ang mga kamote.

Kami ni Yuki, mga mababait kami kaya kahit gusto namin makihiyaw ay pinipigilan
namin ang mga sarili namin. Mahirap ng dumagdag sa ingay, baka mawasak na ang
auditorium.

Pero yung nakakabilib ay nakalaban nito ang isang ogre. Yes, itim na ogre at
sobrang nakakatakot ang mukha. Walang tigil din ang naramdaman kong kilabot pero ng
tumagal ay nasasanay na ako, kahit papano ay namamanage ko na. At yun nga natalo
nito ang ogre ng walang kahirap hirap at nagscore kaagad ito ng 58. Oh di ba! Ang
laki! Highest score na nakukuha ng normal na elemental ay 50 dahil yan na ang
maximum level ng human race. Ganyan ba siya kalakas dahil may plus 8 pa?

Well, they are not the Elites for no reason. At kung ganito ito kalakas, paano na
lang kaya yung iba?

"He is very incredible." Komento ni Yuki habang titig na titig ito kay Jin.

"Yeah. He looks so flawless, battling with the demon." Saad ko naman.

"He is used to it, since he is the general of the army." Saad ni Yuki.

Napalingon naman ako rito. "What? General?" Anong general na pinagsasabi nito.

Tiningnan naman ako ni Yuki na parang nakakaloko. "You don't know? At the very
young age, he is the general of the army since he is the strongest of Air Element
weilder." Sagot nito na maalam.

I never heard about it. And besides, hindi naman nila sinabi. And for sure, nakalap
nito ang chismis dahil na rin sa parents nito na knights din. So, after we graduate
we will fall under his care? General siya ng Elemental Army, hindi soldiers na
normal.

"We should treat him better next time." Naisaad ko na lang.

?Chapter 40?
Snow's POV
Natapos ang unang araw ng ranking examination. Hindi naman naging ganoon kalala ang
ranking test tulad ng aking inaasahan. Demons nga ang nakakalaban ng mga estudyante
pero mukhang hindi naman ganoon kalakas. I am not saying na hindi sila malakas but
it is enough for students to handle naman. Kasi base sa pinag-aralan namin sa Dark
Arts ay by rank� ang mga demons, may SS class, S class, A-F class. Pero tao lang
ang naglabel nun base na rin sa lakas. But who really knows what are their ranks.
Classification lang yun para alam namin na delikado o hindi ang isang demon o kaya
ba namin itong puksain. Ang kaalaman sa klasipikasyon ay tumutulong para malaman mo
kung mananalo ka ba o hindi.

Lumapit ang Elite sa amin ni Yuki. Si Violet na patay malisya, si Jin na parang
walang pakialam, si Avis at Luna na ngiting ngiti at si Yuan na blanko ang
ekspresyon. Kung sa pagkain pa sila, sila yung halo-halo.

"So how was the first day of Ranking test?" Tanong ni Luna. Pansin ko, si Luna yung
laging nauuna sa pagtatanong. Kasi naman mga kasama nito kung hindi bato ay yelo.

"It was amazing." Sabay namin sagot ni Yuki.

"We thought so too. Nagulat na lang kami na demons pala yung kalaban natin which is
very first in the history sa Universe Academy." Saad naman ni Avis.

"Maybe, they thought a different method because of the recent attack." Sagot ko
naman na halatang yun naman talaga ang dahilan.

"I agree with that." Sagot naman ni Luna. "But by the way since Violet is back, we
are going to have a welcome back celebration in our dorm. And we would like to
invite you two, come with us." Yaya sa amin ni Luna.

Spell A-W-K-W-A-R-D yan ang nafefeel ko ngayon. Hindi ba weird na makikisali ako
since I am not an Elite member then ako ang dahilan kung bakit nawala ito sa school
ng halos dalawang lingo. Like, kung ako ang nasa lagay niya, matutuwa kaya ako?

"Ah, no I can't go. I have something to do tonight. Very important." Saad ko. Ang
awkward kasi talaga di ba? Kahit ikaw naman siguro, gagawa ng evasive tactics.

"It wouldn't be that long. Please, come with us." Saad ni Luna.

"I would love to, but-"

"Are you feeling awkward because it is your fault that I was sent to the hospital?"
Derechang tanong ni Violet. Wala man lang bang tinatagong pagdadalawang isip ang
babaeng to?

Hindi ko alam paano yun sasagutin. "No." Sabay iling. Ouch, I look so defensive
that way.

"If no, then come." Saad nito na sabay irap at maldita pa rin ang ekspresyon but I
don't feel the hate.

Kami ni Yuki, wala kaming masabi. Anong nakain ni Violet at tila parang bumait ito?
Alam ko the moment na makikita kami nito ay lalaitin o kaya naman ay sasabihan kami
ng masasama nito� o kaya naman halos sabihin na ayaw nitong hingahin ang hangin na
hinihinga din namin. Ganyan ang lebel ng kamalditahan niya, tapos anyare? Bakit
parang hindi ito si Violet?

"Weird." Saad ni Yuki na narinig naman ng lahat.

Gusto ko naman mapafacepalm dahil sa tabil ng dila nito. Gusto pa talaga atang
gumawa ng gulo. Alam naman nito kung gaano ka maldita itong si Violet. Level
infinity and beyond ang kamalditahan nito.

"Well, I believe with the saying If you can't beat them, join them." Saad nito na
nakangiti at mukhang hindi naman na offend.

Now this is creepy. She smiled! Holy freaking nuts!

"That's our girl!" Hiyaw naman ni Avis.

"I am not your girl, you moron." Malditang saad nito.

Ops, like I was saying, mangoes can never bear apples. Hindi man lang pinaabot ng
dalawang minuto.

"So lets go?" Yaya sa amin ni Yuan na tila nababagot na sa kakatayo. Sorry naman
po.

Kaya sununod na kami ni Yuki sa Elites. First time namin na makaapak sa Elite Dorm
kaya excited kami ngayon kahit hindi namin pinapahalata. Baka kasi kung ano lang
ang masabi nila.

Nasa harap na kami ngayon ng pintuan ng Elite Dorm at sobrang laki ng Dorm nila
para sa kanilang lima. Palagay ko bawat kuwarto ng mga ito ay sinlaki ng basketball
court. No kidding dahil yan talaga ngayon ang iniisip ko.

Pumasok na kami at sinalubong kaagad kami ng karangyaan. May tatlong chambermaid na

sumalubong sa amin na nakauniporme at yumukod ang mga ito ng makita ang Elites.
Wala naman pakialam ang mga ito at ni hindi tinanguhan ang mga maids. Aristocrats!

"Nakahanda na ba ang mga pagkain?" Tanong ni Avis sa mga ito.

Nagsitanguhan naman ang mga ito at patuloy pa rin ang pagyuko. Mukhang bawal sa mga
ito ang eye contact at dapat ay nasa 60 degrees ang pagkakayuko ng ulo. Paano na
lang di ba kung maglakad ang mga ito? Baka makabunggo pa sila.

Agad na naglakad ang Elites patungo sa kung saan at pumasok sa isang malaking
french door with carvings at ng makapasok kami ay nalaman namin na dining area pala
ito. Malaki pero hindi gaya ng sa mga napapanood ko na mga historical movies na ang
haba haba ng lamesa at maraming upuan. Well dito, malaki ang lamesa but the seats
are just about 10 seats.

Umupo si Yuan sa Head seat na nasa gitna at ulunan at tsaka nagsisunuran na rin ang
lahat. Kami ni Yuki ay doon sa may pinakadulo dahil nakakahiya naman kung kami pa
doon sa unahan.

"Hey, sit here! You are our guest." Saad ni Luna.

Kakasabi ko lang di ba? Eto ngayon at pinatawag pa talaga kami dahil uupo kami sa
unahan. Pero kunsabagay, may hospitality naman pala sa katawan ang mga ito kahit
mga royalties sila.

Hindi naman umalma ang lahat. Si Yuan na cool lang at ang lahat na tila wala lang
pakialam. Pumanhik na lang kami sa unahan at umupo doon na magkaharap ni Yuki. And
the most distracting thing is dahil magkalapit kami ni Yuan at tsaka nabobother ako
sa mga sinabi ni Luna hanggang ngayon. Kahit pinipilit ko na wala lang yun ay
makulit na makulit talaga isipan ko na iniisip ito and something wishing there is!
Nakakaloka!
"Get use to it." Saad naman ni Yuan.

Napatigin naman ako rito. Hindi pa ba tapos ito sa pangrerecruit sa akin? At tsaka
malabong makapasok din ako, maria santisima malabong malabo. Mas malinaw pa yung
kanal namin doon sa kanto.

"Get use to it?" Naitanong ni Violet. "Are you going to make her your wife?"
Namamangahang tanong ni Violet.

Muntik naman akong nabilaukan sa mga sinabi ni Violet. Seriously? Wife kaagad? Wala
na bang ibang maisip na dahilan ito?

"That is really a good suggestion. Thank you for reminding me." Sagot naman ni Yuan
na parang walang pakialam.

Gumaan naman ang pakiramdam ko. Halata naman na sarcastic ang sagot nito di ba?
Kaya napatikom naman ang bibig ni Violet.

Ito talaga ang sinasabi ko. Ang awkward talaga kasi syempre wala kami sa dorm or
pantry. This is typically their territory and it feels so awkward. Wala na akong
ibang nasabi kundi puro awkward di ba? Ganun kasi talaga feeling ko, hindi ako at
home rito.

"Does it mean that she's gonna be with us?" Tanong ni Luna kay Yuan.

"She's going to be." Pinal na nito.

I was left staring and processing the whole statement given by this handsome jerk
before me. Pinapangunahan na naman ako. Tila siguradong sigurado siya na
makakapasok nga ako.
?Chapter 41?
Snow's POV

Ikalawang araw na ng ranking Test, mga 3rd year na naman ang maglalaban. Hindi ko
alam pero excited ako masyado at kinakabahan dahil, makikita ko si Yuan kung paano
lumaban! Nandito pa rin kami nakaupo sa block ng mga first year, hindi kasi pwede
dito ang halo halo. Disiplinado mga estudyante dito.

Agad na nagsimula ang ranking test. Marami ang nauna at iba iba ang scores na
nakuha nila. Pero may nakakagulat na ang nakuha ay 11 lang. Pero yung taker ay
galing naman sa preparatory division kaya pasok na siya sa python pero kahit
ganoon, nakakagulat parin. Konti lang ang nasa preparatory level at nakakagulat na
may 3rd year na doon pa nanggaling.

"Grabe no. Ganun ba kahina ang shadow manipulator?" Naitanong na lang ni Yuki.

"Ewan ko." Sagot ko din. Hindi ko talaga alam kasi baka naman talagang mahina lang
din ang loob ng taker kaya nasa preparatory level. We don't judge people because we
don't know what they are going through and capable of.

Nagsimula na ulit ang iba pang laban and so far wala pang bumabagsak o kaya naman
ay naoospital. Pinakiramdaman ko yung demon. Hindi ito malakas, pero nag-eemit nga
lang ito ng matinding miasma na ang ending ay nanalo nga ang taker pero nanghihina
naman pagkatapos. Mabuti naman at immune ako sa miasma. Mabaho siya pero hindi
naman ako naghihina.

Everynight na rin akong nag-eensayo. Kagabi nga lang hindi ako masyadong
nakapagtrain dahil sa okasyon sa Elite Dorm. Iniisip ko lang ay di ko na gugustihin
pang bumalik doon.

Naalala ko pa kung paanong nagnagfreak out sa tuwa si Yuki dahil sa mga narinig.
Hindi na nga ako nakapagsalita dahil sa hiya. Alam niyo yung sasabihin nila na
isasali ako sa Elite pero hindi naman din ako willing. Natural lang dahil hindi ko
naman sila kasing lakas. I am trying to avoid the topic yesterday pero nauungkat
talaga. At dahil sa frustration ko ay pinili ko na lang na magtrain kagabi kahit
hindi naman ako makapagconcentrate. That damn Yuan.

I can harness well the fire element but the thing is, it is not the usual orange
flare but it is bluish violet fire, the hottest of them all. Nalaman ko na lang yun
ng pinalabas ko ang buong potential ng apoy. First it was orange flare but when it
reached its peak, it turned into bluish violet at hindi na ito bumalik sa pagiging
orange kahit anong gawin kong pagpapalabas ng orange flare.

Napagdesisyonan ko na rin na hindi ako gagamit ng sandata. Dahil mahihina naman ang
mga demons na ipapaharap sa amin ay mukhang hindi ko na kakailanganin pa ng
sandata. My power alone is enough to kill it.

Napukaw na lang ang attensyon ko ng tinawag na ng announcer si Yuan. Ang sensitive

ng tenga ko sa pangalan niya putcha naman. Nakita ko na bumaba na ito at pumunta sa
stage. The usual expression he is still wearing it. Ano kaya ang itsura nito kung
magugulat ito? Syempre kahit papaano ay tao pa rin ito di ba? May damdamin? Pero
mas curious ako kung ano ang itsura nito kung ngingiti ito ng totoo o kaya naman ay
tatawa. Nakita ko na minsan na ngumiti ito, pero alam ko na hindi naman yun totoo.

The barrier appeared again and a semi human but monstrous face appeared. Nakatutok
talaga ako dahil ayaw ko na may miss kahit isang detalye.

Nakita ko itong inilabas ang espada nito na kahit saan ata ay dala-dala nito. Oops
I forgot, prinsipe nga pala ito. Custom na nila talaga magdala ng espada kahit
saan. The sword started to leak fire and in a very swift, fast move, Yuan cut the
fallen into two and when the body fell down it burst into flames and there is no
trace left or even a fragment of the fallen.

Sobrang bilis. It only took 10 seconds and he killed it. Mukhang mahina talaga ang
demon na yun dahil noon nakaraang attack ay medyo nahirapan ito sa mga demon na
umatake but I believe, those demons are on a different level as well since they can
speak at sa napapansin ko ngayon, ni isang demon dito ay hindi marunong magsalita.

"Wow! Ang swabe!" Komento ni Yuki. "He really stand with his title." Napapapalakpak
pa si Yuki na talagang natutuwa sa nakita.

Lumabas na ang score nito sa monitor at nakakagulat na 60 ang score nito! Like oh
my gosh, tao pa ba ito? 60 is freaking impossible!

"Wow! Another break of the record!" Saad ni Headmaster.

Bakit? Ano ba ang level nito dati? I guess it's high too. But the freaking 60 is
just too high for a man! Pero bakit pa ba ako magugulat? He's the prince and of
course he is blessed by the gods to have a monstrous power. Dapat hindi na ako
nagugulat sa mga ganitong bagay pa.

Bumalik na ito sa kinauupuan nito at parang wala lang nangyari. Sumunod naman si
Avis na pakiramdam mo ay wawasakin na ang stage dahil sa mga pinakawalang mga
malalaking bato nito. Pero agad din na namatay ang demon na nakaharap nito
pagkatapos tamaan ito ng matutulis na mga bato at ang score na lumabas ay 58 gaya
ng kay Jin.
Wow! Sino ba ang mag-aakala na level 58 ito? Akala ko nasa 50's ito but not 58
dahil sa jologs na personalidad nito. So, paano na lang sila Luna at Violet? Ang
hirap magpredict di ba? You can't judge them based on their personality. Kahit
medyo mukhang tanga itong si Avis, but he is a big shot.

Natapos na rin ang lahat ng 3rd year kaya nagsialisan na kami sa auditorium.
Pumunta kami ni Yuki sa circle dahil hindi pa naman hapon at wala din klase.
Kinilabutan na lang ako bigla habang tirik na tirik ang araw. I felt a bad feeling
about this. I only feel this bone chilling feeling if there is a demon around the
vicinity. Pero wala akong makita o maramdaman ni isa. And I don't think they will
deploy an attack right away after that incident. I'm sure they realized that they
cannot easily take down the academy, the heart where the future generation of
Knights.

---

Third Person's POV

"This is not good, Lord. They are destroying our allies. The recent attack in the
academy, it was a failure." Saad ng lalaking nakatalukbong at nakaluhod. His face
is rotten and his fangs are pultruding. His demonic face is enough to make a person
faint from fear.

"I can see every bit of it." Sagot naman ng lalaking nakaitim at nakaupo sa isang
marangyang upuan na kagaya ng isang trono. He has a long hair with glassy eyes like
the universe are inside it. His clothes are like ancient style, long and cloth. He
has a red mark on his forehead. His face is far from the rotten faces of his
demons. He is unworldly beautiful to the point of being dangerous and deadly.

"Give us an order Lord, and we will do anything, even attacking the academy again."
Saad ng lalaking nakatalukbong.

"It is still not time yet. The recent attack was made them prepared and we cannot
fail again. We will wait, until we have set ip everything." Saad ng lalaking
nakaupo.

"As you order, Lord Clandestine ." Saad nito at tsaka umalis na ito sa harap ni
Clad.

Tumayo si Clad at humarap kung saan nakikita niya ang kadiliman ng labas. There is
no one there but just the black guards.

Thousand of years, I've been waiting to dominate the entire universe. To take
revenge to the Gods who abandoned me and made me like this.

Now, the God's creation was already budding. What shall I do? The Gods really knows
how to play fire and they really like to see me in distress.

But they can't stop me from it. Even sending the seed, then I'll make the white
into black.

This is my revenge for forsaking me. A destruction of the entire universe and a new
world of darkness must be the price to pay.

Bumalik na ito sa trono ito at may ikunumpas ito sa hangin at may itim na usok na
kumawala.

"Get the seed and bring it to me." Bulong nito at lumipad na ang usok sa kawalan.
Clad was staring into the space and looking forward for the arrival of the seed
that has been sowed to defeat him.
?Chapter 42?
Snow's POV

The day went well as the third ranking test came in. Natural na maingay pa rin ang
arena kasi kanya-kanya yung cheer ng mga estudyante dito. Kahit kami din naman ni
Yuki ay nakikicheer din lalo na kung Elite member ang magtetake.

Luna who has the power of light, sobrang dali lang dito ang pakikipaglaban. Ni
hindi lang siya gumalaw at nagpakawala lang ito ng liwanag mula sa kamay nito ay
nangisay na ang demon na natamaan ng ilaw. Kahit si Violet ay medyo naging brutal.
Hindi muna ito gumamit ng kapangyarihan at pinahirapan ang demon hanggang sa
namatay ito. Naging malaki din ang scores nila na kay Luna ay 55 at kay Violet
naman na 54. Malamang 54 dahil hindi ito gaanong gumamit ng kapangyarihan.

Naging matagumpay ang 3rd day ng ranking test at napakabilis ng panahon at naging
pang-apat na araw na ng ranking test. Ibig sabihin, first year na at kami na iyon!

I never thought na magiging ganito pa pala ka nakakakaba kung alam mo na kayo na.
Ang masaklap pa ay syempre, 15 lang kami pero kung alphabetical order naman ay
medyo huli na ako dahil letter S ako.

Pareho kaming nanlalamig ni Yuki pero alam namin na kaya namin ito. Malamang
mahihirapan kami pero kakayanin namin. Naghihintay kaming tawagin ang pangalan
namin na parehong nanlalamig ang nga kamay.

"Yuki Winter Sol Wylium." Tawag ni Headmaster Kier kay Yuki.

Putcha, siya pa talaga inuna. Napatingin sa akin si Yuki na tila nakainom na ng

isang baldeng suka sa putla. Pucha, hindi pala ito alphabethical order.

"Kaya mo yan bes, remember gayahin mo lang si Eudora sa mobile legends. Kayang kaya
yan dahil sa high voltage ang power mo." Saad ko dito. Sa totoo lang I am trying to
be funny but I can't find myself funny at all.

"Bes, di ko alam kung minomotivate mo ba ako o ginagago." Nakasimangot na saad

nito. "But, I will surely do my best. Para saan pa at anak ako ng mga magulang ko."

"True! MYMP! Make your momma proud!" Cheer ko dito at tsaka umalis na ito at bumaba
patungo sa arena.

Nang makapasok ito sa stage ay agad na binalot ito ng barrier at tsaka may
nagteleport kaagad na demon. It is a very scary looking demon. It's huge and
inhuman form.

It is a huge demon where the face looks like a rock but the cracks on its body is
like a lava. It has an armor of an animal skull but it seems like modified or added
with steel. It is holding two swords made of hot molten rocks and it has wings but
only the skeletal bone structure of the wings is showing. It's body is rotting.

Basically, this demon is not easy. Compared to what the students previously faced
has nothing similar with it.

Yuki made a stance that means she is ready. All I can do is to pray for her that
she will defeat the freaking monster in front of her. But Yuki is doing good, I
never thought that she can now move fast.
Hindi ko na ito napagtuunan ng pansin dahil nga sa kanya-kanya ang training namin.
Hindi ko rin ito nakita sa practical exam namin dahil hinimatay ako at hindi ko
maalala ang buong pangyayari noon. I may underestimated her a bit but not that
much. Hindi ko lang talaga maiwasan na maisip na baka matalo siya.

She released a scattered lightning that deals heavy damage. Napangiti ako, that is
one of the technique of Eudora. I never thought na talagang pag-aaralan at
gagayahin niya yun! Binibiro ko lang ito dahil nga parehong lightning sila tsaka
favorite hero ko yun pag naglalaro ako ng mobile legends pero ngayon nagpalit na
ako into cyclops. May Flavor of the month kasi ako.

But the demon swung his both swords and slash in the air, but Yuki is faster than
its movement. Walang kahirap-hirap na nailagan niya ito at nagpakawala ng stun.
Hindi kasi siya makalapit sa demon dahil malaki at may dala-dala itong dalawang
espada. Getting close to it is suicide.

She continued on releasing lightning and stun and when the demon was already on a
critical condition, she released thunder bolt that almost made her stamina depleted
and it hit the demon directly and the demon shuts down ang all molten rocks on its
body went into dark cold stone.

Crap! Idol ko na bestfriend ko! Hindi ko inakala na ganyan na siya kagaling! Ang
lakas ng electric power niya!

"Eudora!" Sigaw ko.

May mga natawa din dahil nakakarecognize din sila kung sino si Eudora. Gamers din
pala ang mga ito. Umalis na sa stage si Yuki pero halatang nanghihina ito. Bumalik
ito sa kinauupuan niya na katabi ko lang at pasalampak na umupo.

Naging late ang loading ng monitor at ng naglabas ito ng score ay isang kahanga-
hangang score ang lumabas. 41 lang naman! That means, Lion siya mga bes! Ang lakas
ng level niya!

"Wow, 41." Naisaad ko.

"Makakapatay ako kung gagawing 10 ang score ko." Hinihingal na saad nito na
halatang halos maubos ang stimina niya.

Natawa naman ako rito. Kahit ako naman siguro. Deserving naman talaga sa score na
41 si Yuki. Ang galing kaya ng ipinakita niya at tsaka, malakas yung demon na yun
kompara sa iba. But sa level namin ni Yuki na mga first year at mga baguhan,
talagang kahanga-hanga ang performance ni Yuki. Kahit ako nagulat nga din.

Pinabayaan ko na itong magpahinga. May tinawag at si Bruno yung sumunod. Hindi ko

na masyadong napansin ang laban nito dahil sa kinakabahan na ako. But his score
ended up with 10. Preparatory level. Naghina ito ng todo dahil hindi nito kinaya
ang miasma. Hindi nito napatay ng tuluyan ang demon pero nalumpo lang nito at hindi
na makagalaw.

Malamang isa din ang miasma sa dahilan kaya nanghina si Yuki. Hindi pa ito sanay,
dahil isa ito sa mga hinimatay dahil sa miasma. Mabuti naman at meron din palang
medical assistance na nakaabang kung sakaling may aksidenteng mangyari o mga sugat,
agad na magagamot dahil naroon ang first aid team.

Meron pang isang sumunod, si Calixta na pagtuntong sa stage at nang magteleport ang
demon ay wala pang isang segundo ay hinimatay na ito. Agad na nag resize ang
barrier at inilabas si Calixta na walang malay dahil baka atakihin ito ng demon.
The demon vanished into thin air, hindi ko alam kung saan yun napunta kung
nagteleport pabalik o kaya naman namatay na.

Agad na dinaluhan si Calixta ng medical assistance and dahil mukhang hindi ito agad
agad na magigising ay kinuha na nito ang stretcher at isinakay roon si Calixta at
mukhang dadalhin ito sa clinic. Napansin ko rin doon si Dr. Frost, looking so
handsome with his ever divine looking white coat. Kaya pala ang daming babaeng
nandoon ang mata nakatingin.

"Snow Brielle Sylveria."

"Huh?" Naitanong ko. Did I just heard my name? Napansin ko naman na napatingin sa
akin ang aking nga kaklase. Like what the heck? Don't just look on people.

"Bes, ikaw na!" Untag sa akin ni Yuki.

Oh my freaking goodness! Nagulat ako mga bes, nadivert lang attention ko kay Dr.
Frost ay tinawag na ako. Nag-kagibunshin x100 ata yung kaba ko. Shit, this is not
good. I feel shaky and my face is starting to twitch a little bit.

Bumaba na ako at dahan dahan na shinishake ko ang mga kamay ko. Nanlalamig kasi.
Pumanhik na ako sa stage and I saw how the barrier covered the entire stage. It was
like a cloth pouring down.

But the demon did not teleport right away as usual. Nakatingin lang ako sa
dereksyon kung saan lumalabas ang demon. Every seconds counts and how I wish na
sana wala na lang lumabas.

But after a few seconds, I just saw flicker of lightning like some kind of energy a
white hole appeared and something came out but before I noticed the fallen, another
black hole appeared larger and flickering with lightning and fire.

Napaatras ako when something huge came out from the second large hole. The first
one, is a blob, shapeless creature and pitch black, while the second one is
monstrous and screaming with power.

It has a white long hair with a half masked face. It has an armor of I believe it
resembles a dragon's teeth and a tiger's skull both on his shoulder. The demon is
holding a flaming sword and he is twice bigger than me.

"That was a very astonishing entrance." Saad ng pangalawang demon.

All the people watching was halted, even me. I am facing two demon and the worst of
all, it is a talking demon! That means, this is not a freaking low class demon at
all! This is dangerous at ramdam ko na iyon sa katawan ko. My instinct is telling
me to run and escape pero paano ko gagawin yun, kung may barrier?

Napalunok ako. Why did they send a demon like this for us to test? Pero nakita ko
na nagkagulo ang lahat ng mga professor even the headmaster. They are trying to get
me out from the barrier but, it won't bulge. Someone is controlling the barrier,
more powerful than the teachers!

"There is nothing you can do fools." Saad ng pangalawang demon samantalang yung isa
ay wala lang relax lang ito at parang butter na nalulusaw sa isang tabi.

"We've been breached!" Sigaw ni Headmaster Kier.

Nanlaki naman ang aking mga mata. Breached? That means, this demon is not supposed
to be here? And maybe one of the attackers?
"Did you mistakenly entered the wrong place? Demon?" Sigaw ko rito. Oo natatakot
ako pero mas natatakot ako kung hindi ko dedepensahan ang sarili ko mula rito.

"I like that piece of word, coming from your little mouth. It makes me want to snap
that little neck of yours." Saad nito. His voice is gravely.

Kinilabutan ako. The miasma is over flowing. I can no longer feel the air but just
miasma.

"You dare to come here. Aren't you afraid? This place is filled with people
stronger than you." Saad ko dito. For a demon, sobrang daldal nito at nakakaasar sa
totoo lang.

"Be glad, I was sent by the Lord itself to bring you to him. But I don't see the
reason why should I oblige. I can just kill you and bring your dead body to him."
Sagot nito. And in just a split of seconds, the demon launch an attack towards me.
?Chapter 43?
Snow's POV

The swift movement was arrayed with flickers in my eyes. Without any thoughts, I
defensively escape the attack. But the attack made a large hole on the ground.
Iniisip ko pa lang kung ako ang tinamaan nun ay baka may helo na ako sa ulo at
pakpak ngayon.

Pero hindi ko makakalimutan ang mga sinabi ng demon sa harap ko. Lord? Who the fuck
will send a monster to kill me? Tinamaan ng lintik, hindi ako isang royalty at wala
din akong hawak na sobra-sobrang ari-arian. Napapuzzle out na ako sa 'Lord' na
sinasabi nito.

"Lucky escape." Saad nito at binuhat ulit ang malaking espada nito.

Alam niyo yung feeling na parang nawawalan ka ng pag-asa dahil mukha pa lang nito
ay nakakamatay na. Pero wala kang magagawa dahil wala kang choice kundi ang pilitin
na mabuhay at patayin ang isang demon na parang imposibleng mapatay mo.

"Freakin demon, you can't kill me easily." Saad ko. Yung isang demon naman ay
nawalan na ata ng ulirat doon sa tabi. Pero buti na lang din dahil kung magkasabay
ang dalawa, I am so dead.

He laugh gravely. Kahit ang tawa nito ay nakakapandig balahibo. Whoever sent this
demon, I am sure its making sure that I will be killed. Pero hindi naman ako
papayag na mamatay sa kamay nito.

"Bluff." Saad ng demon.

Uminit ang dugo ko dahil sa sinabi nito. Just one word and my nerves snapped. This
demon is really underestimating me. You have no idea that I have a bad temper with
this kind of demons.

"You should go back to hell." Saad ko at walang pasabing nagpakawala ako ng tidal
wave. A vast amount of water appeared before me as I raised my hand and hit the
demon and I increased the water to drown it. I made myself float above the water
and it looks like I am walking on the water.

I can clearly see the demon, struggling� and trying to swim upwards but I held a
pressure beneath, I manipulated the gravity and held the demon below. But something
snaked on my left foot then suddenly pulled me down as well in the water. In just a
blink of an eye, I was already drowning as well. I was caught of guard. I did not
pay attention with the blob.
I immediately made the water� vanished who's almost making the barrier full. I am
totally wet, even the floor and the demon as well was soaking wet and coughing. As
the demon was still coughing and vomiting some water, I immediately released an
attack using my water bow with mixture of blue fire. It hit the demon and he scream
as it buried in his dark flesh.

He grabbed his sword and attack me but I created a sword made of blue fire. I
exchanged blows with the demon and I was able to keep up since he was already
wounded and his power was drained as well due to my tsunami attack.

"You are going to die!" Sigaw nito na namumula na ang mata sa galit.

I released a water whip and I tied it with the demon, with all force, Ibinalya ko
ang demon gamit ang water whip ko at tumilapon ito papunta sa pwesto nito. He
wasn't able to stand right away. I showered again with hundreds of arrows infused
with blue fire and he screamed as it pierce through his skin.

Hindi na ako nagpaliguy ligoy pa. All I want now is to kill the demon, I surrounded
him with water pressure and locked him inside it. It was formed into a large water
sphere and inside it was the squirming demon. I released an attack inside since I
can do the full control of the water. The sphere was floating and water blade was
spinning inside and tearing the flesh of the demon. The demon screamed but no one
can hear it since he is filled with water. The water blades keeps tearing his flesh
and I put pressure with it. I search the aura of his body fluids And I successfully
tap the string on it. I put the pressure on his body fluid and controlled it and
turned it into a blades that tearing his flesh from the inside.

The monster stopped moving but he slowly face me as the green blood slowly mixing
the water.

"This.....is.....not......the......end." That is the words he said as he looked at

me without blinking.

I don't have any plan to make some conversation with a dying demon. I increased the
pressure with the water outside and the water exploded as the body of the demon was
shredded into pieces and scattered everywhere.

But I can still sense a demon and I glance at the moving blob and without
hesitation I throw an acid water as it lands on the blob's body, his body was
boiling and turned into black ashes that flown in the air like a mist.

Craccckkkkk..

The barrier was broken and it fell down like pieces of� mirror glass. The people
immediately gathered the place as they checked the shredded body of the demon.

"Snow!" Mangiyak ngiyak na saad ni Yuki mula sa kinauupuan namin.

I can Identify her voice right away but it seems like I can already hear the noise.
Kanina, wala akong ibang marinig kundi ang demon at ang determinasyon ko na patayin
ito. Its either kill it or be killed.

"Are you okay?" Biglang tanong naman sa akin ni Luna na sobrang nag-aalala ang
mukha. Nakalapit na pala ito sa akin ng hindi ko man lang namamalayan.

Tumango lang ako. I don't feel sore at all but a little bit tired.

"Why did you not escape?" Blankong tanong ni Yuan sa akin na hindi ko napansin na
nakalapit na pala.

I looked at him and I can sense his fear. Fear of what?

"Do you think I can-"

"Do you know how you made me worried to death?!" Sigaw nito.

Natahimik ang lahat ng yumanig ang boses po. Did he just said, he was worried?

But I glanced at the monitor and It was already showing my score. But fortunately
no one is looking at the monitor because of Yuan. I send flicker of blue fire to
the monitor and it short circuited and went into shutdown, I don't want anyone to
see my score. The show is enough and they already seen much.

But suddenly, Yuan held my wrist and he dragged me outside the auditorium.

---

Yuan's POV

I was fuming with anger, worry and fear. Anger for the demon and the fact that I
can't do anything while Snow was trapped inside the barrier with that goddamned
demon. I was worried like the whole world will go down in an instant and the fear
that I might gonna lose her.

Yes. I realized something, this confusing feeling every time I saw her from the
very beginning and the question I always ask mentally, had come into conclusion
because of the incident happened just now.

I love her. I freakin love her! It is so hard to admit but that is the only answer.
Fuck! I never know how scary it is when you think of losing the person you love. It
is like, you are dying already even it did not happen yet. Just thinking about it
does not even like the idea at all. Like my system is throwing it out.

I was like a mad man while attacking the barrier but it was too strong. It was
mixed up with demon's power and even our attacks was useless. Watching Snow inside
breaks my every inside as I think that she may die. But, God knows how surprised I
am as well. She has that amount of power and can already control the water to that
extent.

The demon was indeed a high rank but she defeated the fallen by herself in the most
brutal way. Her power with water was nothing like anyone, even Violet's power won't
stand against it.

But even though I saw her potential and officially confirmed that she is the new
water user, I can't erase the fact that I am scared. I clearly heard the demon
about someone who send him to kill specifically Snow.

I am afraid of losing her. So I will protect her no matter what and I will find who
the hell is trying to kill her.

"Let me go!" Biglang sigaw ni Snow.

I forgot that I was dragging her outside the arena and we ended up at the circle.

"I'm sorry." Saad ko rito.

"Why are you dragging me? Oh my, I feel like my wrist is going to bruise!" Alalang
saad nito na agad na tiningnan ang pulsuhan nito.

"You still have time to be worried with your stupid wrist, while you almost died
there, in that goddamned arena!" Galit na saad ko rito. The anger is raging inside
me. She has no idea how scared I was, thinking I am gonna lose her at that moment.
"Why did you not escape?"

"If I have the power to do so, that's the first thing I would do. I did try to
escape but there is no way to escape. Someone is controlling the barrier earlier
and I can feel that it is more powerful than any of us." Sagot nito na lumambot na
rin ang ekspresyon nito. "I was so scared earlier that it may be the end of my
freaking life. All I think is to save my freaking self and kill that freaking
demon." Her voice is already breaking as she started to sob. "You have no idea, how
I wish I was not the one who was standing there!"

My chest felt like a thousand of wires squeezed the soft thing beating inside my
chest. It hurts hearing from her that I did not do anything to save her. But god
knows how I wish to be strong enough to break the barrier with my power. I felt so
weak and looking at her sobbing, makes my rationality weaken.

Without thinking, I reached her and hugged her deeply. I felt that she froze. But I
don't care this time. I will not make the same mistake again. We don't know our
future and destiny, so I have to live each day to the fullest.

"I will protect you, Snow." The words I uttered as I kissed her hair as she buried
her face on my chest.
?Chapter 44?
Snow's POV

The ranking test was successfully done kahit may nangyaring aberya. No one saw my
score pero may mga usapan na kumakalat na sa dragon division raw ako dahil isa
akong water element. May kumakalat na usapan nga din na magkamag-anak daw kami ni
Violet. Ang daming kumakalat na chismis na wala naman katotohanan.

Ilang araw na ba akong ligalig? Mula noong niyakap ako ni Yuan na sa totoo lang
kinilig ako hanggang bumbunan ko. Crap, why does he sound so hot when he said he
will protect me?

Gasgas na linya na yan sa mga palabas but still, bakit kinikilig ako? Pero aaminin
ko, I know crush ko siya pero I know hindi ito love! Ang bata-bata ko pa, kaya
hanggang crush pa muna ako.

But shit, gusto ko siyang laging nakikita mga bes! Ano na ba ito? Nababaliw na
siguro ako at parang mas gumwapo siya sa paningin ko.

"Snow!" Nakabusangot na sigaw sa akin ni Yuki.

Nandito kami sa sala ng dorm. Hindi ako masyadong naglalalabas ngayon dahil sa
totoo lang, nakakailang yung mga tingin ng nga estudyante sa akin. Though alam ko
na ang dahilan ay ang nagyaring atake ng demon sa akin noong nakaraang ranking
test. Naiintindihan ko naman sila, dahil first year pa lang ako ay kaya ko ng gawin
iyon. Kahit ako nga din nagtataka dahil sa totoo lang, sobrang bilis ko na matuto
at tsaka madali lang sa akin ang pagcontrol ng aking elemento. Ngayon nga din, may
chismis nga na isa din daw akong royal blood. Isipin niyo yun, paanong magiging
royal blood ako, tinawag nga akong dirty blood noon ni Violet, remember?

"Naninigaw ka na naman!" Reklamo ko rito. Akala niya siguro nakakatuwang pakinggan

ang paninigaw niya.
"Ayaw mo bang lumabas dito? Ilang araw ka ng parang ikinulong rito." Reklamo nito.
Nadadamay din kasi ito dahil tuwing lumalabas ito ay hinaharang ito ng ibang
estudyante at tinatanong tungkol sa akin. Kaya eto at napilitang maging taong
bahay.

"Para ano? Para usisain ng mga chismosa?" Sagot ko naman rito.

She rolled her eyes. Sarap batukan eh. "You have to get used to it. Sa ipinakita mo
ba naman abilidad noong ranking test na kitang kita ng lahat, magtataka ka pa ba?"

"I don't want this kind of attention. Can't they stay the way they were before?"
Sagot ko rito. Ako pa naman yung taong ayaw ng atensyon.

"There is nothing you can do. It is your destiny to be famous. My god, best friend
ko ay sikat at talagang napakalakas." Dreamy na saad nito.

Seriously? Umamdar na naman ang pagdedaydream nito. Kung anu-ano na ang iniisip.

"Stop it. You look like an idiot." Sita ko rito.

"Grabe naman to oh. Idiot kagad?" Maktol naman rito na iniirap-irapan pa talaga to.
"Teka bago ko makalimutan, ito oh, dahil ayaw mong lumabas kaya ako na ang
nagdala." Saad nito at tsaka may ibinigay itong sobre sa akin. Kulay gold ito at sa
totoo lang ay nasasayangan akong buksan ito.

Binuksan ko ang sobre ay mag laman iyon kulay ginto na card na may may nakasulat na
mensahe.

You are invited to the 725th ball that will be held in the Palace

I looked on Yuki and she is holding a card as well, the same as mine.

"A ball?" Naitanong ko rito. Hindi ako sure kung tama ba talaga ang nabasa ko. Baka
biglang nagkaroon lang ako dyslexia at mali ang pagkabasa sa card.

"Yes. It will be held on Saturday at the Royal Palace!" Excited na saad nito.

"Hhhmm... Seems like it is a whole bunch of nonsense." Naibulong ko but Yuki heard
it still, bilib talaga ako sa talas ng pandinig nito.

"Yan! Ano di ka na naman sasali? Ganun? Lagi ka na lang ganyan! Mula noon may
birthday party ayaw mo." Litanya nito.

Eh sa ayaw ko talaga sa mga party. Boring kaya masyado ang party. Puro sayaw sayaw
tsaka usap sa mga di mo kakilala. And worst ang daming magfiflirt. Kainan lang sa
party yung naaappreciate ko.

"You know I hate parties." Sagot ko dito. Sa palagay ko kasi ay nakakapagod ang
party at tsaka hindi din ako party goer. Kahit walang party forever ay okay lang sa
akin.

"Hindi pwede kasi kabilin-bilinan ni Headmaster na kailangan pumunta ka raw." Saad

naman ni Yuki.

Aba at kelan pa sila naging close ni Headmaster? Talagang sinabi yun? No way! There
is no way that I will join the party ever!

---
It is already Saturday. The Academy was like in chaos dahil sa preparation. Lalo na
ang mga babae. Kanya kanya ang tawag ng mga beautician kaya ang dami kong nakikita
na hindi pamilyar sa akin ang mukha.

Tumakas naman ako sa ingay. Well, it is on purpose. Wala akong balak na umattend ng
party at tsaka baka pilitin lang ako ni Yuki pag nakita ako nun. Buti na lang at
may nilakad sandali yun at nakatakas ako.

"Bakit po kayo nandito? May kasayahan sa palasyo, pumunta ka." Saad ni Bells na
naghahabi ito ng bulaklak.

"Hindi ako pupunta Bells." Sagot ko dito.

"Eh? Bakit naman? Alam mo ba na masaya ang kasiyahan?" Tanong nito sa akin.

Alam ko. Sa pangalan pa lang na kasiyahan, imposibleng kalungkutan ang hatid nito.
Kaso, wala akong interes na pumunta kahit isipin ko pa na makikita ko si Yuan doon
na naka formal attire so princely at maraming babaeng magkakandarapa. Buwiset erase
nga, nakakawala ng mood yung last part.

"Hindi lang talaga ako mahilig sa kasiyahan Bells. Mas gusto ko sa tahimik na
lugar." Sagot ko dito. Mas maganda nga dito dahil tahimik, well ito nga lang si
Bells, madaldal.

"Kakaiba po talaga kayo." Saad nito.

Napakunot naman ang noo ko. "Anong kakaiba?"

"Wala po." Saad nito at lumayo na.

"As I guess, this is where I can find you." Saad ng baritonong boses na kilala ko
mula sa likuran ko.

Napabaling ako ng tingin rito and I was struck by the dashing Yuan. Pero hindi pa
ito nakasuot ng Prince attire. Normal na damit pa ang suot nito. Pambihira, normal
attire pa lang nakakamatay na paano pa kaya kung talagang nakaayos na ito?

"What are you doing here?" Tanong ko rito. Ba't napadpad ito rito?

"I should be the one asking you. What are you doing here, when you should be
preparing for the ball." Saad nito.

Muntikan na akong mapakagat labi. Bakit parang kinikilig ako? Jusko naman lumalandi
na ata ako.

"Well, I am not just interested. The ball can start anyway without the presence of
a less people like me." Sagot ko naman rito. Totoo naman, hindi naman inportante
kung dadalo ako o hindi.

"Well, it will be a problem." Saad nito na nakapamulsa pa.

Napakunot naman ako. "Why?"

Humakbang ito papalapit sa akin at yumukod para maging magkapantay kami. "It is my
interest to see you at the ball."

Speechless. Kailan pa ito natuto ng mga ganito? Nakakagulat at parang nagkaroon ng

kasweetan itong lalaking to na dati puro paninita lang ang alam nito. Pero para
naman buwiset na ome-echo sa isipan ko ang ang huling mga sinabi nito.
"Well, it is not my job to be your subject of interest." Sagot ko rito. Eye to eye
contact. Syeeeeettttt, parang di ko na yata kakayanin ito!

"Then, I am giving you a job. Be my date for tonight." He said smoothly that made
my thoughts in halt and numb.

"Stop it. This is not Funny. I mean this is not making anysense at all." Saad ko.
Baka kasi ginugood time lang ako nito. Paano ba naman kasi, ako talaga? Ako ang
pipiliin niyang kadate? Like seriously? A commoner like me?

"I'm afraid I am not." Seryosong saad nito.

"I don't have a dress." Saad ko.

"Then I will make one." Sagot nito na nakangiti na. I was like strucked again when
I saw he smiled. He freakingly smiled! Bakit parang ngayon ko lang ito naappreciate
ng ganito?

Perks of being a prince. Pero ano pa ba magagawa ko? Mahina puso ko sa kanya, kahit
anong pilit ko na gawing matigas, those eyes, it melts my heart.

"Ok lang ba na nakaganito ako? Mas prefer ko itong damit ko." Tanong ko sa kanya.

Umiling ito. "No." Maikling sagot nito.

Kinuha na nito ang aking kamay para pakasalan! Pero syempre, pangarap lang yun.
Pero sige seryoso na tayo, kinuha niya ang aking kamay at hinila na ako patayo. He
was walking ahead of me while holding my hand and while I was left walking but not
even looking at the path but looking on our hands entwined.
?Chapter 45?
Snow's POV

Dinala ako ni Yuan sa Elite Dorm. I was wondering why he is dragging my me here
when I don't even live in their dorm. Pero nadatnan ko na lang na medyo magulo
roon. May mga tao na hindi ko kilala na akyat baba sa hagdanan. By the way, every
floor is owned by one person, so did you get the picture? Bigla naman na
pinalibutan ako ng mga di ko kilalang mga babae.

"You know what to do." Saad ni Yuan at bigla na lang din nagsigalawan ang mga ito.

Hinila ako ng isang babae na may mahaba at maitim na buhok at dinala ako nito sa
second floor. Pumasok kami sa kuwarto at bumungad kaagad sa akin ang red carpeted
floor at walls na kulay cream with linings of gold. Even the bed is dark satin red
but a king size bed with drapes. There are lots of bookshelves as well that almost
compete with the library.

Hinila ulit ako ng babae at pumasok kami sa isang malaking banyo. There is jetted
tub and shower room. Nagulat na lang din ako at bigla na lang akong hinubaran na
ngayon ay dalawa na sila.

"What the fuck are you doing?" Gimbal ako. Are they going to do something nasty?
Napagkrus ko ang dalawang kamay ko sa aking dibdib. I don't swing that way for
pete's sake!

"You need to take a bath milady. And don't worry, nudity is nothing to us." Saad
nito na talo pa ang yelo sa lamig at wala man lang kaemo-emosyon.

They stripped me in just seconds at hindi ko na namalayan paano nila yun ginawa. I
just found myself in the jetted tub with full of bubbles and rose petals. I did
quite enjoy it pero nakakailang na may nakaabang at tinutulungan pa nila akong
hilurin ang likod ko at mga braso.

Natapos na rin ang sobrang nakakailang na pagligo at tsaka nakasuot na ako ng roba
ngayon. Iniharap naman nila ako sa isang malaking salamin at tsaka nagsimula na ang
mga ito na patuyuin ang buhok ko gamit ang blower. They dried my hair at pagkatapos
ay inaayos na ito ng isa pang babae. Yung isa naman ay nagsimula na din na lagyan
ng colorete ang mukha ko. BB cream, foundation, toner, high lighter, kinilayan,
blush on, mascara.

"Hhmmm, hindi na natin kailangan ng false eye lashes, mahaba at makapal ang eye
lashes mo. Mascara na lang at curler." Saad nito habang chinecheck ang mukha ko.
Patuloy pa rin ito sa mga ginagawa ang tagal nitong natapos sa eye shadow na hindi
ko alam kung anong kulay ang mga nilalagay. Wala naman kasi akong mashadong alam sa
make up.

"Ganda." Saad ng babae sa likod ko. Hindi ko alam kung sino ang tinutukoy nito,
buhok ko ba o ako.

Di nagtagal ay natapos na rin ang pag-aayos ng mukha ko kaya nakita ko na ang

sarili ko sa salamin. I was surprised and in awe when I saw my reflection in the
mirror. The make up is actually not heavy, my face was contoured at the right place
that looks more slimmer. The eye shadow is quite heavy since gabi ang kasiyahan and
lip color is nude pink. My hair was curled loosely and cascading on my back. Halos
hindi ko makilala ang sarili ko dahil hindi pa ako nagmemake up dati. Totoo nga ang
kanilang sinasabi na talagang nakakapagpabago ng mukha ang make up.

Pinatayo na nila ako at tsaka napansin ko ang nakalatag na pagkahaba habang puting
damit. Fuck, is this a wedding dress? Ganun ang datingan sa akin.

"Are you saying that's my dress?" Naitanong ko, baka naman kasi masyadong assuming
lang ako at hindi naman talaga para sa akin yun.

"Yes Milady, this will be your dress for tonight's ball." Sagot nito at kinuha na
ang puting ball gown para ipasuot sa akin. They are handling it with care na akala
mo ay isang babasaging crystal ang damit na yun.

Dahan dahan na ipinasuot ng mga ito sa akin ang damit dahil may pagka see through
ang tela nito at kahit sa harap ay laced design ito at pati likod ay sheer lace
pero natatabunan naman ito ng mahabang buhok ko. Meron silang pinasuot sa akin na
sa palagay ko ay korona.

"Oh my god, you don't need to put this." Akmang tatanggalin ko na sana ang korona
pero pinigilan ako ng babae.

"It is the instruction given to us by the Prince. And don't worry all of you will
be wearing a crown." Saad nito sa akin.

Ano pa ba magagawa ko kung ganun naman pala? Hinayaan ko na lang ang korona sa
aking ulo at sinipat ko sa salamin ang sarili ko.

The crown was white silver and shinning under the lights. Ang problema ko lang ay
ang haba ng laylayan ng gown sa likuran. Baka maapakan ito at ikatisud ko pa.

Pinagsuot naman ako ng pumps that is made of lace. Hindi ko talaga alam kung sino
ang pumili ng mga damit na ito dahil nasasabi ko, oo meron taste pero hindi ito
pasok sa panlasa ko. Mas magandang nakapants na lang na pumunta sa ball.
Buti na lang din at kahit papano ay alam ko kung paano maglakad ng nakaheels at
ganitong klaseng sapatos dahil sumailalim din naman ako ng basic etiquette class.
Pero alam ko na mananakit ang mga paa ko mamaya. Struggle is real kung hindi naman
ganito ang mga sinusuot mo araw araw. Iba ang alam mo kung paano suotin sa sanay na
sanay kang magsuot ng mga ganitong sapatos. I was wearing a bracelet with studded
crystal na parang wristband ang style.

Napatingin sa orasan ang babae at mukhang oras na dahil napatingin din ito sa isa.

"It is almost time milady. Our job is done." Saad nito.

"Okay. Thanks." Sagot ko dito.

Naglakad na kami palabas ng kuwarto at sa totoo lang, kinakabahan ako. Sino ba ang
pumili ng damit na to? Si Yuan kaya? Pero may fashion sense ba yun sa mga ganito?
Pero alangan naman yung mga nag-ayos sa akin ang namili di ba? Pero imposible din
dahil babaeng babae ang mga damit at bagay na hindi ko maisip na kaya ni Yuan na
pumili ng mga ganitong bagay.

Bumaba na kami dahan dahan sa hagdanan at narinig ko ang ingay mula sa living room.

"Aren't you having a hard time with your gown? It looks very heavy." Dinig ko na
tanong ni Avis mula sa living room at kung sino man ang kausap nito, only god
knows.

"Like duh, you don't know the struggle of being a girl." Sagot naman na alam ko si
Luna yun.

"Why bother wearing like a balloon dress if you are struggling?" Tanong nito ulit.

Ramdam ko talaga si Avis, kahit ako ayoko sa mga ganito. Ang hirap gumalaw kaya at
tsaka may proper stance din. Buti na lang din at pinaaral ako ni papa ng etiquette
class, baka ngayon ay magkakanda leche leche pa ako sa party. Kaya nga pinili ko na
wag pumunta pero malupit din itong si Yuan, nahanap pa talaga ako.

"Can you stop bothering me about my gown? It's not you who's wearing so cut the
crap." Galit na sagot nito.

Dahan dahan naman kaming pumasok sa living room at doon na nga nakaupo silang lahat
na ang mga lalaki ay lahat naka tuxedo but Yuan has a gold like graffiti on his
both shoulder.

"Prince, we are done." Saad ng babaeng katabi ko.

Agad na napabaling ang tingin nilang lahat sa dereksyon namin. And their faces went
into one expression and it was amazement then suddenly confusion. Hindi ako
nagsalita at tiningnan lang sila. Si Luna at Violet din ay pawang nakasuot ng
korona, Violet is wearing deep red ball gown while Luna is wearing a lilac ballgown
na gaya nga ng sabi ni Avis, mukhang ang bigat nito dahil maraming layer.

"Who are you?" Agad na tanong ni Violet.

"Did we have a housemate? I wasn't informed. Or do we even have a school mate like
her?" Tanong naman ni Avis na hindi na kumukurap at nakatingin sa akin.

"You are so beautiful, but what are you doing here? This is not a public place. Are
you lost?" Inosenteng tanong naman ni Luna. They are all like that and I can really
swear that they don't recognize me at all.
Tumayo naman si Yuan at ngumiti ng palihim. Lumapit ito sa akin at kinuha ang kamay
ko at hinagkan! Holyshit! Nagtayuan lahat ng balahibo ko! Shocks! Gusto kong bawiin
pero ayaw naman ng pesteng kamay ko na bumitiw.

"Meet Snow, my date." Saad ni Yuan ng humarap ito sa mga nakamaang na Elite.

"What!?" Sabay na bigkas nilang lahat na puro hindi makapaniwala sa nalaman.

?Epilogue?
Snow's POV

As we rode the limousine, walang tigil ang tanong ni Avis, Luna at Violet habang si
Jin naman ay parang pintor, tingin ng tingin sa akin na akala mo dinadrawing ako.
Kahit si Yuan din naman ay parang ewan. Alam ko na naninibago silang lahat sa
itsura ko kaya sana naman ay tumigil na sila dahil nakakailang ang ginagawa nila.

Yung common talaga nilang tanong ay bakit ko daw itinago ang gandang di nila
inakala. Dahil kung sila daw ang nagkaroon ng ganitong mukha ay ipapangalandakan
daw nila. Hindi naman kasi nila na experience ang naexperience ko, ika nga nila you
did not see the world from where I am standing kaya wag manghusga.

Si Violet na halatang iniirapan ako kahit nagtatanong ito sa akin. Alam ko kung ano
to. Insecure na naman ang babaeng ito pero pasalamat ko lang dahil wala naman itong
sinasabing masama sa akin, puro irap nga lang ang inabot ko mula rito. Pero wala
akong magagawa, isa yan sa dahilan bakit itinago ko ang hitsura ko.

Hindi nagtagal ay dumating na kami sa entrada ng palasyo. The gate was extremely
tall and thick at nang makapasok kami sa isang napakalawak na hardin pero gabi na
ngayon, kaya hindi mo na masyadong ma-aappreciate yung kagandahan ng garden. But
the palace is breathtaking at night, you can literally see it as a golden palace.

It was embedded with golden lights everywhere and the palace is shinning like gold
itself.

"Wow." One word that came out from my mouth.

"I know right?" Komento naman ni Luna.

"The best view in universe during at night." Saad ni Avis.

"Welcome to my home." Saad ni Yuan sa akin.

Huminto na ang sasakyan sa harap ng nakabukas na malaking pintuan kaya nagsibabaan

na kami. Ingat na ingat naman ako sa damit ko na baka ano man oras ay matisud ako.
Inalalayan naman ako ni Yuan at ang mukha ni Luna na nakatingin sa amin ay parang
baliw sa pagkakangiti. I know that smile, alam ko na iniisip na naman nito ang
something na sinasabi nito sa amin. Magtigil siya, pinapalala lang niya
nararamdaman ko.

Pumasok na kami at bumungad naman sa amin ang mga chamber maids and chamberlain na
nakaparada. Pumanhik kami sa hagdanan na malaki at mahaba na tinatawag nilang grand
staircase na common sa mga palasyo. Pumanhik kami ulit sa isang pintong nakasarado
at binuksan ito ng nakabantay roon. The place welcomed us with lights.

The place is golden and the ceiling is typically high with a sea urchin like
chandelier with blue and red bulb light that I don't know what for are those bulbs
for. The hall is post and arch architectural design which was designed on ancient
times and renovated as time goes by.

The floor was carpeted with like a large flower. This is definitely a victorian
style ballroom. And the walls has different design engrave and sculpted. Everywhere
was designed with light to make the every place luminous.

Marami ng tao doon at may mga round table na nakalagay pero sa gilid siya nakalagay
at hindi sa buong area, malamang dahil party ito, paano makakagalaw ang lahat.

But as soon as we entered the hall, all of the heads turned to our direction even
the music died. We are the only one who wore the crown and the rest of the visitors
are not wearing a crown. I got confused kung bakit kami lang ang nakasuot ng
korona.

"Luna and Violet are really beautiful but who is that girl in white?"

"It is the first time I saw that kind of face."

"Is she also a student?"

"Who is she?"

"But god, Prince Yuan is dashing!"

"Jin and Avis, eye candy."

"Ang ganda pare."

"Baka guest lang yan na kinuha ng prinsipe."

"Walang panama mga ibang babae bro. Taob. May nanalo na."

Those are the things I heard from the buzz around. Lakas ng bulungan, magsigawan na
lang kaya sila?

Nakita ko naman si Yuki na nakatingin sa amin at nanlaki ang mata nito ng makita
ako at tiningnan pa ako mula ulo hanggang paa. Alam ko na nakilala niya ako dahil
syempre alam niya ang totoong itsura ko.

"Violet, it seems like your light was over shadowed by Snow." Pang-aasar pa talaga
ni Avis.

Hindi na ako magtataka kung bigla na lang nitong kalmutin si Avis. Kahit ako
maaasar din na obvious na nga, ipapamukha pa.

"Oh please, shut up. Pumunta ka na lang kaya sa buffet para manahimik ka." Pigil na
asik nito at inirapan ng todo si Avis. Kung nakakamatay lang ang irap, malamang
serial killer na ang tawag kay Violet dahil sa dami ng namatay.

Hindi ko na napansin na papalapit na pala kami sa harap at nakita ko na lang na may

sumalubong sa amin na babae at lalaki na kahit anong gawing tingin ko ay alam ko na
ang hari at reyna ito.

We all halted and curtsied. My eyes flown to the ever glorious queen of Windervale.
Queen Eirreena Emerald Von Versailles.

She is wearing a white ball dress topped with laced see through, turtle neck with
sleeves. She wore the crystal crown standing regally and stoic. She looks, very
intimidating and she doesn't even smile a bit.

Her eyes flown over to me and down with Yuan's hand who's holding my elbow. She
stared back to me with a blank face. I don't feel good at all. Yung pakiramdam mo
na parang may iniisip ito na hindi maganda tungkol sayo.

"Hail! King and Queen of Windervale!" Kuro namin lahat na nagecho sa buong paligid.

Tumango ang dalawa at pagkatapos ay umatras na ito at umupo sa kanilang mga trono.
Pumanhik na rin kami sa aming table na nakalaan para sa amin at inihatid naman ako
doon ni Yuan.

Umupo na kami at pagkatapos nun ay pumanhik si Yuan at umupo sa tabi ng kanyang

ama. Sa kabila naman ang kanyang ina. First time ko na nakapunta at nakapasok sa
palasyo at first time ko rin na nakita ang hari at reyna ng personal.

Nagsimula na ang party at may mga nagbigay mensahe na hindi ko na pinagkaabalahan

pakinggan dahil hindi naman ako interesado. Mas interesado ako sa sapatos ko na
hubarin dahil nagsisimula ng sumakit ang paa ko. Alam niyo naman pag bago yung
sapatos, ay mamamaltos ka kaagad.

"Please gather at the center Prince Yuan Rave Vel Versailles." Tawag ng emcee kay
Yuan. Wala akong idea kung ano ang nagyayari. "Lord Jin Pete Sel Monroe." Dagdag
nito at tumayo na si Jin papunta sa gitna at nandoon na rin si Yuan. "Lord Avis
Conrad Vel Serreile." Tumayo na rin si Avis. "Lady Violet Rain Del Rochi." Tumayo
na rin si Violet at taas noong naglakad. "Luna Arielle Cel Monroe." Tumayo na rin
si Luna at naglakad patungo sa gitna.

Ako na lang yung naiwan sa mesa at kung alam ko lang sana sa ibang mesa na ako
umupo at hindi rito. Baka ano na ang iniisip ng iba bakit dito ako nakaupo diba?

"Lady Snow Brielle Sylveria." Tawag sa akin ng emcee.

Huh? Why did he call me? Nakarinig din ako ng mga singhap sa paligid. Napatingin sa
akin sila Yuan kaya wala akong nagawa kundi ang tumayo at maglakad patungo sa
kanila. Mas lalong dumami ang singhap ng makita nila ako. The unknown girl was
already identified.

Magkatabi kami ni Luna sa hanay at nakaharap kami sa hari at reyna. Sa totoo lang,
wala akong ideya bakit naisali ako rito. Baka may pagkakamali lang. Isa lang akong
hamak na commoner at hindi royal blood!

"This gathering is the celebration of the newly group Elites. Blessings upon you by
the name of the Four Gods� and gift by God of Light." Biglang saad ng hari at
nakataas na ang espada nito. "I hereby proclaim, the official Elites of the
Universe Academy."

I turned into stone. Did he just gave us the blessing of being the Elites including
me? Including me? Paulit ulit na ako ah, pero my god, hindi ko ito inasahan!

They kneeled kaya agad din akong lumuhod at yumuko. Fuck, ang sakit ng paa ko!
Tumayo naman kaagad kami.

Bumaling ang lima sa akin at humarap at pinalibutan ako.

"Welcome to the family." Sabay na saad nilang lahat.

Hindi ako makapagsalita. This is a surprise. I surely did destroy the monitor for
them not to see it. But why I still ended up being an Elite member? Did someone saw
the monitor before me? Did someone saw that my score was 75? Yes my score was 75 at
dahil sa takot ko sa score ay sinira ko ang monitor para walang nakakita.

Ngumiti na lang ako at agad akong niyakap ni Luna. Parang ang saya nito. Parang may
pangarap itong natupad. Kahit sila Avis at Jin ay ngiting ngiti din na nakatingin
sa akin. Si Violet naman na himalang nakangiti rin ay hindi ko maramdaman ang
kaplastikan doon, mukhang totoo ang ngiti nito.

"Lets begin the dance. Officially opened by the Elites. The first dance." Saad ng
emcee.

Dito naman ako nagulat. Anong sayaw sayaw ang sinasabi nito? Hindi na nga ako na-
orient sa lahat ay pasasayawin na naman kami? Pero wala na akong nagawa ng
hinawakan ni Yuan ang aking nanlalamig na kamay at iginiya ako sa gitna. The soft
music started and it was enthralling.

Yuan grabbed on my waist as he pulled me closer to him. I put my hand on his

shoulder while the other one is holding his hand and we start moving and drowned
with the music.

---

The party was fun as there are lots of dancing and food and drinks. Si Avis na
siyang enjoy na enjoy at hindi na nilubayan ang mesa dahil sa maraming pagkain
doon. Nakakatuwang maraming seafood sa harap ko pero syempre kinontrol ko sarili ko
dahil nasa party kami at ang etiquette ko, masasayang lang pinag-aralan ko kung
magkakalat ako dito. Parang sinabi ko na rin na walang Etiquette si Avis.

As the music went louder, I felt the need to breathe the fresh air. Hindi kami
nagkita ni Yuki dahil nga sa dami ng tao roon ay hindi na kami nagkataon pang
magkausap. Alam ko na sasabunin ako nun dahil tinakasan ko siya kanina.

Lumabas na ako ng hall at bumaba sa hagdanan. Yun lang din naman ang alam ko sa
area doon. Lumabas ako sa pinto at sa wakas nakalanghap na rin ako ng sariwang
hangin.

Natanaw ko ang hardin na may mga tiny lightbulbs na nakapaligid sa mga bushes, they
look like fireflies. Naglakad lakad ako sa hardin dahil syempre first time ko rito
at hindi naman ako pwedeng maglalakad lakad sa ibang parte ng palasyo ng walang
pahintulot. I saw the biggest moon and the other moon as well. It's shinning
brightly down the universe and the cold breeze of night air is blowing and poking
my skin. Nanayo ang mga balahibo ko dahil sa lamig, dapat nagdala ako ng coat di
ba? Tanga lang kasi, na-ambush na nga ako kaya syempre maiisip ko pa ba ang magdala
ng coat?

"It's cold." Saad ng boses mula sa aking likod. I know who owns this voice. It's
Yuan.

Naramdaman ko na lang na may lumukob sa akin at nakita ko na isa itong coat, furry
white coat. Nawala yung lamig na nararamdaman ko dahil natakpan na ako ng coat
nito.

"Why are you here? You should go back inside and have fun." Saad ko rito. Natural,
prinsipe ito at ito ang host. Napakaweird lang na nandito into imbes na nasa loob.

"You were not there." Sagot nito.

Napaurong naman ang aking dila. His answer caught me off guard. Sa totoo lang
nagtataka na ako kay Yuan, he is acting so different. He became more gentler
and...I don't want to think inappropriate. Basta yun na yun.

"I just went here to get some fresh air." Sagot ko rito.
"I see." Anito. "I know you were surprised about the announcement."

Tumango naman ako. "No one informed me." Sagot ko rito. Talagang walang nag-inform.
Ano to? Baka prank lang ito, tapos bukas sasabihin lang na it's a joke.

"It was the idea of the headmaster not to inform you. He likes to manipulate and
plot something like this." Paliwanag naman nito. Siguro naramdaman nito na
nagtatampo ako dahil wala man lang nagsabi.

"The headmaster?" Ulit ko rito.

Tumango ito. "He is crazy, get used to it." Saad nito.

Napabuntong hininga ako. Ano pa ba ang magagawa ko? Nandito na ito. Wala na akong
magagawa pa.

"The night is beautiful." Saad ko.

"Yes, very beautiful." Sagot nito.

I smiled because he agreed. I looked at him and I caught him looking at me intently
and his eyes are glimmering like there are beads inside it.

"Beautiful. Beautiful as Myth." He uttered as the stars starts to fall and gone
above the sky.
Announcement
Thank you so much for reading entirely and voting each chapter for the first book
of The Universe of Four Gods. It is all appreciated and it helped me a lot to
motivate to create chapter everyday and to make the story more creative.

As promised, this is not the end yet of the story of Snow and Yuan and the Elites.
This is only the beginning and there still more upcoming adventure for our new
Elite Member Snow Brielle Sylveria.

I will give you the sneak peak of the 2nd book but just the cover. There is no
draft yet with the story.

The second book will be entitled with, MYTH

Released!
The official date of release is on Friday, July 7� of MYTH. But the Epilogue was
already been release today! Check out my profile and add the book in your library
and vote!

Download by wDownloaderPro
topvl.net