Darkest Hour (2017)

Als een portret van de persoon van Churchill vind ik deze film erg sterk.
Gary Oldman als Churchill is werkelijk fenomenaal. Het is bijna alsof je naar de echte Churchill zit te kijken. De film zit vol met goede (en ook grappige) Churchill momenten. Complimenten voor de sterke dialogen. Ook de rest van het acteerwerk is heel erg sterk. De muziek van Dario Marianelli is ook erg goed.

Een groot gedeelte van de film staat in het teken hoe Churchill moet omgaan met (politieke) tegenstand. Erg interessant. Het is alleen jammer dat af en toe feiten en fictie teveel door elkaar lopen. Het beste voorbeeld hiervan is de scene in de metro (wel erg goed geacteerd door Oldman overigens). De grote aandacht voor de secretaresse van Churchill is een beetje irritant en voelt wat overbodig.

Een klein beetje een gemiste kans deze film. Maar toch de moeite waard om een keer gezien te hebben voor wie geïnteresseerd is in dit onderwerp.

3,0*

Zoals aangekaart, zéér goed geacteerd. Vooral Gary Oldman.. en eigenlijk is het ook enkel Gary Oldman die het meeste screentime krijgt (uiteraard hij is het hoofdpersonage) maar de rol van bv. Kristin Scott Thomas is zo goed als verwaarloosbaar.

Het steld ook allemaal niet zo heel veel voor; Churchill wordt verkozen tot eerste minister op de vooravond van WOII. Als veteraan van de boerenoorlog in Zuid Afrika en WOI wil hij van vredesgesprekken niet veel weten en moet hij het oorlogskabinet en het parlement overtuigen dat het Britse rijk ten strijde moet trekken tegen NAZI Duitsland.. wat uiteindelijk ook lukt (zie de Geschiedenis)

en dat is de film.

Maar toch vond ik hem heel goed, dankzij het acteerwerk.

Absoluut onzin, die laatste zin. Het klinkt alsof je liever had gehad dat Churchill zich had overgegeven.

Onderhoudende en grappige film. Oldman als komiek, dat heef hij vaker gedaan. Ik maak niet zo'n punt van gepaalde vrijheden die de film neemt. De metroscene beeldt uit dat Churchill naar het volk luisterde en hun gevoelens naarvoren bracht.

Mooie stylistische verfilming van de meidagen in 1940 toen Europa door de Nazi's werd overlopen. Churchill moet keuze's maken die de toekomst van Engeland en dat van de wereld zullen bepalen. Gary Oldman zet een herkenbare Churchill neer. De hele setting komt akelig herkenbaar over met angstige politici die geen dappere keuze's durven te maken.

Deze film stond al lang op mijn lijstje en laatst eindelijk gezien, hij is mij zeker niet tegengevallen. Er wordt mooi in beeld gebracht hoe Churchill als premier van Groot-Brittannië automatisch een van de belangrijkste personen van de Tweede Wereldoorlog is geworden. Veel politici die hem tegenwerken en ook moet hij het Engelse volk voor zich winnen. Churchill had echter gelijk en zag als een van de weinigen daadwerkelijk het Duitse gevaar in en besefte maar al te goed dat er met Hitler geen afspraken gemaakt konden worden.

Volgens de verhalen was Churchill een hork eersteklas (beroemd is zijn uitspraak tegen een vrouw die hem beschuldigde dat hij dronken was: "dat klopt, ik ben dronken. Maar morgen ben ik weer nuchter, en bent u nog steeds lelijk") en deze onbeschoftheid komt in de film ook wel duidelijk naar voren. Wat ik echter van deze film heel mooi vind zijn de stukken met zijn vrouw en kinderen, deze laten namelijk ook een andere kant van hem zien.

Het is een rustige, historische film waarin het tijdbeeld goed wordt weergegeven. Ondanks het tempo is het voor de kijker gemakkelijk om de aandacht er bij te houden. Dit komt mede door het sterke acteerwerk van Oldman. Uiteraard verplichte kost voor eenieder die geïnteresseerd is in het onderwerp, maar ook anderen zullen dankzij het acteerwerk, verhaal en de sfeer kunnen genieten van deze film.

Naar verluidt zou een biopic verdiepend inzicht moeten bieden. ‘Darkest Hour’ doet dat helaas allesbehalve. De film lijkt namelijk nog het meest op een Hollywoodiaanse poging tot verheerlijking, maar waarvan? Van blind patriottisme? Van het vergieten van andermans bloed tegen beter weten in? Want toch zeker niet van het verdedigen van universele waarden als democratie, vrijheid en gelijkheid?

Vreemd is dat Winston Churchill wordt afgebeeld als een twijfelende, schijnbaar dementerende zonderling die against all odds de juiste gok maakt die de geschiedenis uiteindelijk heeft doen kantelen. Is dat op zich verdienstelijk? Het is een discussie waard, of op z’n minst een overweging. Eén die regisseur Joe Wright niet maakt.

Behalve de zeemzoete soundtrack en de sentimentele verhalende franjes is bovenal de onduidelijkheid het meest storend. Waarom werd Churchills kandidatuur eigenlijk gesteund door de oppositie? Wat is er precies gebeurd bij de Gallipoliveldtocht tijdens de Eerste Wereldoorlog? Hoe verhielden premier en koning zich tot elkaar, en waarom? Je moet het achteraf allemaal zelf zien uit te pluizen. Kan niet de bedoeling zijn, toch?

2,75*

Beetje onterechte kritiek naar mijn inziens.

Omtrent je eerste alinea: waar zie jij verheerlijking van patriottisme naar voren komen? De misdaden van het Derde Rijk (concentratiekampen e.d.) waren toen allang bekend. Wat was het alternatief geweest tegen Hitler op dat moment in jouw ogen, buiten oorlog voeren?

Over je tweede alinea kan ik niet zoveel zinnigs zeggen, want heb niet extreem veel kennis van Churchill zijn reilen en zeilen in het begin van de Tweede Wereldoog om eerlijk te zijn. Maar ik vind niet dat Joe Wright zo prominent naar voren laat komen dat Churchill de geschiedenis heeft doen kantelen. Wel dat hij de aanzetter daarvan is, en volgens mij klopt dat wel.

Over je derde alinea. Ik erken de zeemzoete soundtrack en de sentimentele verhalende franjes, maar als je een beetje van Spielbergiaanse melodramatiek houdt, is dat juist een lust voor het oog. Als ik een klinisch portret van Churchill wil zien, dan kijk ik wel een documentaire of lees ik een dikke biografie. Een kracht van Cinema is toch juist om historische verhalen wat heroïek en sentimentaliteit mee te geven? En al die achtergrondvragen die jij mist zijn ook niet relevant voor dit script. De titel zegt het al Darkest Hour; het focust zich puur op die enkele dagen. Vandaar dat de film constant van datum naar datum springt. Een cruciaal moment in Churchills leven en in de geschiedenis; het is geen all-round biotopic over zijn ganse leven. In dat geval zou ik je kritiek terecht vinden.

Ik geef 4,5 diggies!

JJ_D heeft een goed punt.

Veel Engelse politici wilden praten over vrede. Dat wilde Hitler ook (heel graag). Churchill heeft dat tegengewerkt (succesvol).

Dat heeft niets te maken met eventuele misdaden van het derde rijk (want dat viel in 1940 allemaal nog wel mee). Churchill was bang dat GB de tweede of derde of zesde viool zou gaan spelen op het wereldtoneel (iets wat hij ook niet heeft kunnen voorkomen). Dat hij daarmee de een keerpunt in de geschiedenis heeft doen plaatsvinden wordt achteraf vastgesteld. Dat had hij toen niet kunnen bevroeden.

Hakunamatafaka, wat Ziegler zegt! Bovendien: een biopic zou niet vanuit de post-hoc wetenschap van Churchills betekenis voor de geschiedenis moeten ontstaan, maar gestoeld op de authentieke beleving, kortom als reconstructie van een inmiddels voltooid verleden heden. Dàt levert intrigerende cinema op, geen flets, platgekookt geschiedenislesje. Toch?

Viel nog wel mee? De eerste concentratiekampen waren al in 1933 van de grond gekomen. Krisstalnacht niet te vergeten? En in 1939 was er in Polen ook al flink huisgehouden naar ik meen (eerste getto's). Etc. Het is maar wat je meevallen vindt. Maar goed, het zou best kunnen dat Churchill niet door empathie maar door angst voor machtsverlies van Groot-Brittannië gevoed was. Zoveel weet ik er dan ook weer niet vanaf.

Ik zie het ook niet als biopic, maar gewoon een klein, belangrijk fragment uit zijn leven.

Dat viel inderdaad nog wel mee, gezien de latere ellende. Misschien moeten we er gewoon een dodenteller op loslaten? De 6 miljoen joden en 20 miljoen russen (daar zit waarschijnlijk een dubbeltelling tussen) leefden allemaal nog. Rotterdam was ook nog niet vlammen op gegaan.

Ik heb kennelijk 5 sterren gegeven, ook al kan ik me de film niet heel goed herinneren. Hoe dan ook: kennelijk was ik dit dan weer niet met je eens.

Prachtige film. Geweldige Oldman, maar de grootste ster is de r fotografie die op de 4k UHD perfect tot zijn recht komt. Film vormt een perfecte double bill net Dunkirk. Eigenlijk zou iemand het tot een 3,5 uur durende film moeten monteren. Beide zijn hyper stylish. Zou volgens mij moeiteloos in elkaar over kunnen vloeien.

4*

Ben jij wel helemaal lekker knul? Was je ziek toen WO2 behandeld werd op school?

Films over oorlog of politiek lokken vaak discussies uit niet over de film an sich: hoe realistisch het oorlogsgeweld is, of hoe wenselijk de politiek.

Ik wil me daar bij deze film niet tegenaan bemoeien; ik heb gewoon genoten van de film. Want dit is een film die met aandacht gemaakt is. Mooie sfeerbeelden van straten, werkkamers, bunkers en paleizen, goed acteerwerk, en mooi taalgebruik. Churchill in een lift, mensen op straat bezien vanuit de dienstauto, Churchills vervallen slaapkamer - er valt genoeg te genieten.

Tegelijkertijd is dat ook de valkuil: het is allemaal té mooi. Oldman maakt van Churchill een eigenzinnige maar aandoenlijke grumpy old man, maar geeft hem meer expressie dan Churchill zelf had. Een meisje in de metro die ‘never!’ roept - dat is op het randje van melodrama. De lichtval in Buckingham Palace en het parlement: romantisch. Een ticker tape parade - dichterlijke vrijheid, zullen we maar zeggen. En hoe mooi dat alles ook is, het is wel een vreemde combinatie met de dreigende oorlog en de persoon van Churchill. Een rauwere benadering was ook interessant geweest.

En helemaal origineel is het ook niet. De situatie benaderbaar maken door het deels te vertellen vanuit het perspectief van een net aangenomen typiste is immers rechtstreeks gejat van Der Untergang (2004) - MovieMeter.nl - die stilistisch minder mooi maar minstens zo indrukwekkend is.

Nu ik dat alles zo opsom besluit ik om toch maar van 4 naar 3,5 ster te gaan, maar dat neemt niet weg dat ik wel van de film genoten heb.

Sterke biopìc over een hele grote meneer. Aantal prachtige scenes zoals in de Londense metro. De vertolkingen zijn allemaal in orde, manier van vertellen met dagen die eruit worden gepikt maakt het wat fragmentarisch maar het valt goed te behappen. Ook slim om toch nog het perspectief van iemand anders te nemen,de aantrekkeljke typiste.

Goed.

Oerdegelijke film over een boeiend deel uit de geschiedenis. Zeker niet de meest flitsende prent, maar het verhaal en Oldman als inspirerende Churchill houden de film meer dan overeind.

Sterke film, die een geslaagd portret weergeeft van Winston Churchill. Je hebt haast het gevoel dat je naar de échte Churchill zit te kijken. Gary Oldman laat zien dat hij een acteerkanon is, en acteert werkelijk de pannen van het dak. Verder steekt het als geheel ook goed in elkaar. Het verhaal is ook meer dan prima uitgevoerd. Er wordt een vrij geloofwaardig beeld geschetst van alle perikelen aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog. Overigens wordt het tijdsbeeld ook zeer overtuigend neergezet hier. Het stijlvolle en vakkundige camerawerk draagt hierin ook zijn steentje bij. 4 Sterren.

Goede film! Verhaal zit lekker in elkaar. Lekker in beeld gebracht. De rol van Churchill is fantastisch gespeeld. Ik kreeg tijdens het kijken de wens hier liever een serie van gezien te hebben. Dan het verloop van Churchill tijdens de gehele oorlog. Wie weet gaat dit ooit nog komen.

Never, never, never give up, Mooie biography van een episode van Churchill. Erg goed. Wat zouden we geworden zijn als deze "klootzak" er niet was geweest? Ik hoop op een vervolg.

Hoewel de film zich afspeelt tijdens WOII en het over de strijd gaat tussen Engeland en Duitsland is het mijn inziens geen oorlogsfilm pur sang. Het gaat eerder over wat zich op de politieke achtergrond afspeelde met Eerste Minister van Engeland Winston Churchill. Zo gaat het hier veel meer over de discussies in het ‘Huis’ en de beslissingen genomen in het destijds tijdelijk opgerichte oorlogskabinet. Verwacht dus geen oorlogsfilm met ontploffingen, kogels en soldaten in loopgraven. Wel krijg je een mooi beeld over. Winston Churchill en de problematiek waar hij destijds voorstond. Tot voor deze film was Winston voor mij niet meer dan een wel gekende naam zonder dat ik daar iets over kon zeggen, noch naar tijd, noch naar verwezenlijkingen. Laat staan dat ik er een uiterlijk kon op plakken.

De film zelf: mooie en bij tijd, door de politieke insteek, vrij ingewikkelde dialogen. Echter vond ik het een zeer mooi cinematografisch weergegeven verhaal ten tijde van WOII. Churchill is bij deze voor mij dus geen nobele onbekende meer. Topprestatie van Gary Oldman, vooral zijn intonaties en gezegden bewijzen wat voor een topacteur dit moge zijn.

Had af en toe het idee dat gebruikte dialogen de echte geregistreerde gesprekken waren, zoals vb. het telefoongesprek op wc tussen Winston en ??? (geen spoiler alert).

Ok, voor mij geslaagd maar is een rustig “voorbijkabbelende” film waarvan ik nu al weet dat ik binnen een jaar of twee niet meer weet waar deze film over ging. Voor zover alles accuraat geschiedkundig gezien, toch weer een verrassende verrijking in mijn ‘nobele’ kennis en filmbeleving in het filmlandschap… 4*

Een film over (naar mijn mening) de meest interessante Britse premier en één van de meest interessante figuren uit de geschiedenis. Winston Churchill is en was omstreden, maar als deze film iets goed laat zien, dan is het wel dat hij voor ongelofelijk moeilijke keuzes is komen te staan. Keuzes waarbij geen goed alternatief lijkt te bestaan. Darkest Hour schroomt zich niet om zowel de mooie als minder mooie kanten van Churchill's karakter te belichten, maar lijkt niet uit het oog te verliezen hoe dapper en betekenisvol hij uiteindelijk geweest is.

Gary Oldman is weergaloos als Churchill. Ik denk dat John Lithgow stiekem nog wel mijn favoriete vertolking op zijn naam heeft staan, maar Oldman zit er niet ver vanaf. Ook Kristin Scott Thomas en Lily James doen het prima in de bijrollen. Ondanks het relatief korte speelduur sleept de film af en toe wel wat en ik vond het ook jammer dat de film op een interessant punt stopt. Normaal pleit ik niet gauw voor vervolgfilms, maar in dit geval zou ik dat niet erg vinden. Die laatste speech is overigens wel schitterend in beeld gebracht; absoluut een hoogtepunt en het levert een sterke finale op.

3,5*

"je kunt geen afspraken maken met een tijger als je hoofd in z'n bek zit".

als je achteruit kijkt met een 21e eeuw blik, dan zie je hoe moeilijk het was om de juiste beslissingen te nemen.

het gevaar van de nazi's werd aanvankelijk erg onderschat.

Ik ben erg onder de indruk van deze film en het fenomenale spel van gary oldman!

Degelijk.

Gary Oldman schittert in zijn nagenoeg onherkenbare protheses en make-up als één van de, zoniet de, bekendste premiers van Groot-Brittannië. Vaak wat theatraal, maar ook gedetailleerd, steelt hij de show in een film die zich perfect daartoe leent. Dat hij voor deze rol met een Oscarbeeldje mocht zwaaien, is de logica zelve.

Als biopic is het compact genoeg. Een heleboel nuances zullen ongetwijfeld verloren zijn gegaan, maar probeer maar eens zo'n woelige periode op afdoende wijze te bevatten. Dat is wellicht niet verfilmbaar - of het moet een serie zijn. De paar politieke intriges zijn niet echt spannend en de urgentie van de oorlog komt ook niet altijd even goed naar voren - daarvoor is het ook gewoon iets te veel enkel een biopic van Churchill (en een onemanshow van Oldman), maar in die genoemde hoedanigheden is het toch allemaal degelijk genoeg gemaakt voor een avondje kijkplezier.

3

Eindelijk ook maar eens aangezwengeld, en ik kan me goed bij tbouwh voegen op pagina 1. Veel te overgedramatiseerd naar mijn smaak, met de potsierlijke scene in de metro als uitschieter. Oldman doet het zeer goed in deze rol, maar hij weet het scenario en Wrights regie helaas niet te redden van een (krappe) onvoldoende. Echter heb ik ondanks Oldmans knappe performance, stukken meer gehaald uit Lithgows Churchill in The Crown. Al is die vergelijking misschien niet helemaal gelijkwaardig.

Er valt naast het acteergeweld en de aangename cast (Mendelsohn als George VI, nice one) genoeg te genieten qua beelden, kostuums en aankleding, en misschien ben ik als gewezen historicus te streng met mijn 2,5*… But there you have it. Ik had beter naar mijn boekenkast kunnen lopen, denk ik. Al zie ik mezelf deze zomer ook niet echt door die immense rij van zijn dagboeken door komen.

2,5*

6/10 imo

De film was onderhoudend, maar ik verwachte er meer van.

Churchill was een legendarisch figuur en persoonlijk vond ik dat er meer in deze "biography" zat.

De film gaat vooral over het begin van z'n premierschap en de keuze tussen vredesonderhandelingen of te wel de confrontatie aangaan met de nazi's en dan de welbekende speech v Churchill. Dat ze daar bijna 2 uur moeten over doen vind ik wat minder.

Dat Churchill graag een dronk is bekend, maar hij was best een intelligente man met gevatte uitspraken. Hier is in mijn ogen toch een minder positief beeld van hem opgehangen. Men portreteert hem als een oude zatlap die twijfelde hoe hij de zaken moest aanpakken.

Een ietwat gemiste kans imho.

Deze steengoede film nog eens bekeken.

What a great movie!

The gripping Story so well told of the May-Days in 1940.

The story of that great man of insufferable Resilience. Who was able, against all odds, to transfer this fighting spirit and national pride into the whole of his nation. To fight the hard and long but victorious war battle against Nazism.

Joe Wright has done supreme work as the director. And Gary Oldman is sublime as The Old Man himself.

Churchill (schitterend vertolkt door Gary Oldman) wordt eerste minister van het Verenigd Koninkrijk tijdens de Tweede Wereldoorlog). Zijn excentriek karakter wordt goed neergezet.

Er wordt druk op hem gezet om onderhandelingen op te starten met Hitler. Ondanks tegenwerkingen langs alle kanten blijft hij gestaag op zijn doel afgaan.

Verwacht geen blitse actiefilm, er wordt voornamelijk (alleen maar eigenlijk), gepraat.

Maar ik vind deze film zeker het kijken waard.

Alle ruimte voor Gary Oldman om Churchill met al z'n karakteristieke stijfhoofdigheid, drankgebruik en welsprekendheid op indrukwekkende wijze neer te zetten, met een supporting cast die naast hem een beetje verbleekt (met uitzondering van Kristin Scott-Thomas en Ben Mendelsohn, die niet toevallig ook personages spelen die niet bang zijn om hem van repliek te dienen). Bovendien over een essentiële periode in de Tweede Wereldoorlog, en hoewel we ook al weten dat Churchill gewoon aan de macht is gebleven is het toch ook spannend om te zien hoe hij de weerstand van tegenstanders èn partijgenoten uiteindelijk overwon... en toch kon de film me niet helemaal bekoren. Misschien omdat Oldman niet een favoriete acteur van mij is, misschien omdat de behandelde periode te kort is en daardoor in het grotere geheel van '40-'45 te weinig gewicht in de schaal legt, misschien omdat de film toch een beetje een hagiografie is, maar ik was hoe dan ook na afloop net iets minder onder de indruk dan ik vooraf had gedacht.

Deze film is beter dan de film 'Churchill'.

De sfeer en de setting zijn heel overtuigend.