Darkest Hour (2017)

Jezus wat ziet Oldman er uit, haha.

Trailer

Hier ben ik benieuwd naar, een biopic over de lengte van slechts enkele dagen (dat deed een film als Lincoln ook goed) en van Joe Wright waarvan ik gemakshalve zijn misbaksel Pan even vergeet, maar verder een fijne regisseur.

"Gary Oldman gives the worst performance of his career in Darkest Hour."

Review

Maar waarschijnlijk wel een Oscar

Na John Lithgow in The Crown kan ik mij eigenlijk geen andere acteur inbeelden als Churchill. Briljante performance.

Vanaf 18 januari 2018 in de bioscoop (Universal)

Tof! Deze komt op het lijstje.

Ben erg benieuwd. Als iemand deze rol aankan is het Oldman, een van de meest onderschatte karakter acteurs

Zeer benieuwd naar Gary Oldman. Die trailer alleen al, kippenvel! Wat een performance! Na Daniel Day-lewis (Lincoln) en Natalie Portman (Jackie) een nieuw hoogtepunt van een vertolking van een historisch memorabel figuur.

Zin!

Kan ik de smaak van Churchill (2017) wat wegspoelen. Wat een opzwepende trailer

Soundtrack al paar keer beluisterd, die is ook erg mooi!

Gary Oldman kan alles!

In dracula was hij al geweldig.

Spoiler alert: de geallieerden hebben de oorlog gewonnen

Prima film met een uitstekende zo niet indrukwekkende vertolking van Churchill door Gary Oldman. De film focust in op de periode mei-juni 1940, waarin de standvastigheid van Churchill (achteraf gezien) cruciaal bleek in geschiedkundig opzicht, ondanks de 'appeasers' in de regering zoals Neville Chamberlain en Lord Halifax, die het op akkoordje wilden gooien met de Nazi's en ondanks initiele tegenslagen op het slagveld.

Ook mijn complimenten voor Kristin Scott Thomas in de rol van Churchill's vrouw Clemmie. Ik had haar niet direct herkend.

3 sterren voor het fantastische acteerwerk van Gary Oldman, hij draagt de hele film in zijn eentje. De film kon mij verder niet echt pakken, jammer.

Een vrijwel onherkenbare Gary Oldman, geholpen door overtuigende make-up van David Malinowski, geeft een sterke vertolking in dit historische drama dat zich afspeelt in mei 1940 en reconstrueert hoe de Britse Conservatieve Partij met enige tegenzin Winston Churchill naar voren schuift als opvolger van Neville Chamberlain, de Prime Minister die dacht oorlog met Duitsland te kunnen voorkomen door middel van diplomatie. Oldman domineert de film, maar dat komt mede door de kleurloze, stijve vertolkingen van de rest van de cast. Het scenario van Anthony McCarten is er duidelijk op uit Churchill te iconiseren, alsof dat nog niet vaak genoeg is gebeurd, maar dat betekent dat de film weinig nieuwe inzichten biedt. Een zeer verzorgde productie met veel aandacht voor kostuums, make-up en sets, maar verder is er alleen Oldman om deze film naar een hoger plan te tillen. Nooit vervelend, maar niet zo boeiend of indrukwekkend als 'Churchill' [2017].

Op ronduit iconische wijze vertolkt Gary Oldman Winston Churchill, de man die tijdens de Tweede Wereldoorlog eigenhandig een einde maakte aan de zogeheten Britse politics of appeasement. Niet onderhandelen, niet toegeven: alleen door de strijd op alle fronten te openen zouden de geallieerden in staat zijn de opmars van de Nazi-troepen te stuiten.

En zo bleek. Eerder dit jaar verfilmde Christopher Nolan de grootscheepse evacuatie van Britse troepen bij het Franse Duinkerke. Het bevel tot die reddingsactie kwam van Churchill. ‘Operation Dynamo’ (26 mei- 4 juni 1940) is het sluitstuk van de historische tijdspanne die Darkest Hour behandelt. Dit historische drama is dus geen complete filmische Churchill-biografie: het is een compact verslag van een hectische oorlogstijd, gestructureerd aan de hand van een drietal fameuze speeches.

Darkest Hour heeft te lijden onder een schrijnend benefit of hindsight. Deze term, gebruikt bij gebrek aan een mooie Nederlandse vertaling, slaat op het feit dat je een historie áltijd anders beoordeelt als je de afloop kent. We kennen Churchill nu als de held van de Tweede Wereldoorlog, maar op het moment suprême was de toekomst van Europa uiterst onzeker. Óók toen het hoopvolle ‘we shall fight on the beaches’ weerklonk.

Aan dat gegeven heeft scenarist Anthony McCarten (The Theory of Everything) geen moment boodschap gehad. Kenmerkend is een scène waarin Churchill ineens de Londense underground neemt, de passagiers één voor één om hun naam vraagt en ze in een zorgvuldig opgezet toneelspel laat proclameren dat ze nooit, maar dan ook nooit zouden opgeven. Dat Churchill in werkelijkheid nooit die metro nam stoort nog niet eens het meest; veel kwalijker is het dat McCarten de werkelijke gemoedstoestand en het (destijds) toekomstige lot van veel burgers negeert. Het volk was niet hoopvol en heroïsch, maar doodsbang. En terecht, want de tragische serie bombardementen op Britse steden eiste (óók na de periode die de film verslaat) talloze slachtoffers.

Helaas komt Darkest Hour ook als drama niet voldoende uit de verf. Door zich volledig op de persoon van Churchill te concentreren beperkt Joe Wright (Atonement) zich noodgedwongen tot een vrij oppervlakkig belichten van de de relaties tussen Churchill en zijn mede-en tegenstanders. Opvallend veel scriptruimte is gereserveerd voor Churchills typiste (Lily James), maar die rol is jammerlijk geïmplementeerd vanuit Der Untergang en heeft dramatechnisch ook weinig te bieden.

Gelukkig is Gary Oldman fenomenaal en vooral geloofwaardig in zijn vertolking van de Britse premier. Oldman stond erop samen te werken met de gekende make-up artiest Kazuhiro Tsuji, en het resultaat is verbluffend. De Britse acteur is bijna onherkenbaar, en verraadt zichzelf alleen via zijn afwijkende stem. Veel dichterbij de fysieke Churchill gaan we postuum niet meer komen.

Alle filmische elementen voegen zich in Darkest Hour naar Oldmans memorabele performance. Muziek en camerawerk vervullen een dienende rol, de dialogen krijgen pas kracht als ze geleefd en uitgedragen worden. Het is lastig, al dat gewicht dragen van een verder zo matige film. Oldman slaagt waar velen zouden hebben gefaald.

web

oei oei.

Alweer een film die zich afspeelt in de 2de wereldoorlog, is het dan echt nog steeds nodig? Het antwoord is natuurlijk volmondig ja! Ik sprak vlak voor de film iemand van een jaar of 50 die geen eens wist wie Winston Churchill was en het gek vond dat ik haar geheel verbaast zat aan te kijken. Dit is een film die op de juiste manier gebruik maakt van humor zonder dat het verhaal hierdoor minder indrukwekkend wordt, sterker nog misschien zijn de serieuze scenes daarom nog wel beter geslaagd.

Gary Oldman zet een zeer overtuigende vertolking neer, of het allemaal waarheidsgetrouw is kan ik niet helemaal over oordelen maar als kijker krijg je in ieder geval makkelijk een band met deze toch wel vreemde man uit de geschiedenis.
Lily James( Ik kende haar nog niet) had bijna niet beter gecast kunnen worden, ze speelt sterk tegenover Gary Oldman en de scenes die ze samen hebben zijn voor mij toch wel de hoogtepunten uit de film. Natuurlijk is het echte hoogtepunt dat Winston in de trein stapt en het gesprek aan gaat met het gewone volk en daar zelfs ontroerd door wordt.

Wat mij betreft beter dan verwacht, vond het jammer dat de film niet meer verder ging en er had gerust nog een uurtje aan vast geplakt mogen worden. Misschien(en dit zeg ik vrijwel nooit) kans op een 2de deel?

4 sterren zijn wel op zijn plaats, een lach en een traan en een fijn bioscoopbezoek.

Een geschiedenislesje waar je wel 2 uur lang zin in moet hebben. Ik was er toch niet echt voor in de stemming merkte ik.

Toch een interessant inkijkje in het politieke reilen en zeilen tijdens een gedeelte van Churchills regeerperiode.

Gary Oldman droeg de film echt. De rol van zijn echtgenote was echter erg mager uitgewerkt. Die scènes deden er niet toe allemaal, had geen toegevoegde waarde wat mij betreft.

Verder bedacht ik mij tijdens de film dat Gary Oldman ook wel een goede Alfred Hitchcock zou kunnen spelen.

Toch een indrukwekkende film. Gary Oldman is in de huid van Winston Churchill gekropen en is als het ware Churchill zelf geworden. Terwijl hij nauwelijks op hem lijkt. Bewonderingswaardige prestatie, want de persoon van Churchill is nauwelijks uit te beelden. Ook een knappe prestatie van Joe Wright, die temidden van alle historische gebeurtenissen ook goed oog had voor het feit dat Churchill een behoorlijk excentrieke figuur was die door veel van z'n tijdgenoten gewantrouwd werd.

Ben wel overtuigd door Mescaline dat dit soort films nog steeds nodig zijn om de geschiedenis (en ons persoonlijke lot) beter te kunnen begrijpen, daar waar ons onderwijs het meer en meer laat afweten. Dat zal in het Verenigd Koninkrijk niet anders zijn. Want wie weet nog (daar, en hier) wie Halifax was en Chamberlain, na de oorlog verguisd door hun 'appeasementpolitiek'. Maar zij wisten niet wat de uitkomst zou zijn. Zij hadden de Eerste Wereldoorlog meegemaakt, toen nog maar twintig jaar geleden, die aan een hele generatie jonge mannen het leven had gekost. Kunnen wij ons dat nog voorstellen?

Ik vond het geen mooie film. Veel donkere beelden en shots van afstand. Maar die scène met Churchill in de metro die zich wil verstaan met 'het gewone volk' is prachtig. Voor wie in het onderwerp geïnteresseerd is, kan ik aanbevelen The Gathering Storm (2002) , met Albert Finney als Churchill en Vanessa Redgrave als Clementine. Minstens zo indrukwekkend.

Je hebt helemaal gelijk, maar het doet niets af aan het feit dat hij het goed had gezien. En daarmee bedoel ik niet dat ze uiteindelijk de oorlog 'wonnen' (dat deden vooral de VS en Rusland), maar dat vrede zoeken met Duitsland op dat moment zou betekenen dat GB zich zou overleveren aan Duitsland. En dat dit geen goed idee was. Ik denk dat Churchill goed heeft ingeschat dat een onzeker verloop van verder vechten te prefereren was boven vrede met Duitsland.

Ziegler

Dat vind ik ook, maar daar betrek ik m'n verderop uitgewerkte kritiek dan ook niet op in principe. Waar het mij om gaat is dat de juiste toekomstvisie van Churchill gelijk wordt getrokken met die van het volk, waarbij gebeurtenissen ná de tijdspanne die de film behandelt ook nog eens buiten beschouwing worden gelaten

Kijk, ik had nog veel dingen over zeggen over de representatie van Churchill: dat het een brave, veilige rol is geworden die twijfels of andere complicaties maar beperkt toont, dat het beeld aansluit bij alles wat we al weten etc. Maar dat lijkt me minder relevant, omdat je dat weet voordat je gaat kijken: het is een door en door Britse film, en Churchill is een Britse en een Europese (historische) held. En, wat je zelf al zegt, hij had gelijk.

Neemt niet weg dat je graag iets ziet dat verder gaat en nieuwe thema's of ideeën aansnijdt. Dat gebeurt hier niet.

Dankjewel! Ga ik binnenkort zeker eens kijken.

Darkest Hour is best een titel waar ik naar uit heb gekeken, als iemand met interesse in alles rondom WO II. Winston Churchill spreekt sowieso al erg aan als personage en als een topacteur als Gary Oldman er dan in kruipt, dan weet je dat je wat moois gaat krijgen. Gelukkig maakt Oldham het helemaal waar. Hij is Winston Churchill, op elke manier. Zijn uiterlijk, houding en karakter komt er heel overtuigend uit. Ook echt oprecht bijzonder knap hoe ze hem visueel zo hebben kunnen opmaken dat het net echt lijkt. De kans dat hij de Oscar voor beste mannelijke hoofdrol gaat winnen lijkt me groot en is zeker niet onterecht. Overigens lijkt de film daar ook wel wat opzichtig op te jagen, gezien de releasedatum zo vlak voor de Oscars, maar ook scènes als in de metro met de gewone burger zijn wel van die momenten om mee te kunnen scoren.

Inhoudelijk vind ik de film wel vrij droog, zitten op die ene scène na niet echt veel memorabele stukken in, wat ik toch wel meer had verwacht. Het blijft allemaal kleinschalig en veelal in donkere kantoren. De film is dan ook niet de volle 2 uur boeiend. De overige rollen vallen ook niet echt op en vallen in het niets bij de prestatie van Oldman, die overigens wel als Churchill zijnde in deze film niet heel kritisch wordt benaderd. Het lijkt ook een beetje een film die uit is op heldenverering. Wat overigens bij een personage als deze niet eens raar is, Churchill heeft natuurlijk heel veel voor de Britten betekend.

3*

Steengoede film.

Dit is nou een film die doet wat het moet doen:

- sublieme cinematografie

- scherpe dialogen

- sterk spelende acteurs die er overduidelijk zin in hebben

- sfeervolle settings

- meeslepend tot het eind zonder dode stukken in de film

Sommige zullen zeggen dat de film zich op een te kleine locatie afspeelt (vaak binnen een aantal ruimtes), maar daar heb ik mij niet aan gestoord. De opbouw is goed, de acteurs zijn sterk en bovenal zijn de dialogen echt van een zeer hoog niveau. Zodra Churchill het parlement toespreekt, krijg je gewoon rillingen over je rug lopen. Subliem! 5/5

Is dat een criterium? De omvang van de locatie?

Magistrale film! En wat een geweldige acteerprestatie van Oldham. Ik heb twee uur op het puntje van mijn stoel gezeten en liet me volledig inpakken door het verhaal, de prachtige beeldtaal en een hoofdrolspeler die op alle fronten glorieert. En die me zelfs tot een enkel traantje wist te roeren. Weet je wat, ik maak er ook gewoon 5 sterren van in plaats van 4,5. Ik heb genoten.

P.S. Deze film plaatst Dunkirk meer in een perspectief voor me. Misschien moet ik die nog maar eens gaan kijken. De enorme impact die dat voor de Engelsen heeft gehad was voor mij (met mijn beperkte historische besef) onbekend.

Nadeel bij dit soort oorlogs/biografie films is dat je het einde al weet. Daarom zijn dit soort films voor mij altijd weinig boeiend en moeten ze het helemaal hebben van de acteerprestaties van de hoofdpersoon, hier dus Gary Oldham die de rol van Winston Churchill - het moet gezegd - voortreffelijk vertolkte. Opvallend en wel in positieve zin voor mij waren de vele conversaties van Churchill met zijn typiste Elizabeth Layton, De scène waarin Elizabeth zonder enige emotie aan Churchill een foto toonde van haar broer die bij Calais was gesneuveld vond ik een van de mooiste van deze toch wel goede maar enigszins saaie film die wat mij betreft wat meer beelden had mogen vertonen van het oorlogsfront in Frankrijk. Dat had deze film toch wat meer het bekijken waard gemaakt.

3.5*