Ik snap deze man zijn enthousiasme, maar toen ik ooit bij een lezing van André Kuipers in het theater was duurde het zo lang dat ik opgelucht was toen (ik dacht dat) het was afgelopen, en geshockeerd toen hij zei dat het pauze was. Ik weet niet meer hoe lang het duurde, maar voor mijn gevoel minstens 3 uur.
Deze film duurt een uur een een kwartier, dat kan ik nog net hebben, dacht ik. Mooie beelden, Vangelis, mooie beelden, Vangelis, mooie beelden, Vangelis, hé wat is dat nou weer? Oh jammer alweer weg, mooie beelden van stadslichten vanuit de ruimte....welke steden zijn dit? Oh alweer weg...mooi, dat wolkendek. Een orkaan, indrukwekkend! Beelden van astronouten in het space station, wat doen ze? En weer mooie beelden van de aarde.
Een atmosferische maan-ondergang...wat is dat? De maan verdwijnt als een bal die in de zee verdwijnt. Hé? Hoe zit dat, André?
Onweer en bliksems! Hé, is dat Nederland op zijn zijkant? Ja, mooi hoor. Is het al afgelopen?
Oh nee. We worden geconfronteerd met techno-muziek van Armin van Buuren gecombineerd met wat irritante beelden die je 's avonds als je in bed ligt nog steeds ziet.
Rust.
En weer dat herkenbare synthesizer-gepingel van Vangelis. Wel mooie beelden. Afgelopen. Pfew..
Onbegrijpelijk hoe ik deze film tot het eind heb weten vol te houden. Deze hoofdrolspeelsters zijn duidelijk niet gecast vanwege hun enorme acteertalent.
Veel beter dan ik van tevoren had gedacht. Fictie gebaseerd op ware gebeurtenissen, altijd lastig, want wat is waar en wat niet? Als film heel goed met sterk acteren van Alicia Vikander en Jude Law.
Op een Freek Vonk-achtige manier toont Peter van Rodijnen ons het leven in de Noordzee, van microscopisch klein tot en met formaat reuzenhaai. Knap gefilmd, met soms wat flauwe grapjes in de voice over. Het ene moment meevarend met een kleine milieuvriendelijke visser “want de grote industriële visserij is not done”, om vervolgens mee te varen met een grote industriële visser, waar Peter bagatelliseert: “Hij sleept tenminste niet met grote netten over de zeebodem.” Tsja, zo kun je alles wel goedpraten. Jouw ‘dilemma’ is een keuze die je voor jezelf kunt maken, je hóeft geen vis te eten. Al met al een mooie registratie van een duiker die ons met passie de schoonheid van de Noordzee laat zien.
Goed en origineel verhaal met heel erg veel zweet, tijdsprongen, en vrij irritante technomuziek dat op de meest willekeurige momenten leek in te zetten. Als je een film over tennis verwacht kom je bedrogen uit, daar gaat de film niet over maar is slechts het decor van een ander spel dat met seksualiteit wordt gespeeld, waarbij tergend langzaam naar het echte relevante matchpoint gewerkt wordt.
Four Unloved Women, Adrift On A Purposeless Sea, Experience the Ecstasy of Dissection (2024) 1,0
1 januari, 13:08 uur
Opengereten lichamen van de wassen beelden, ondersteund door kreunende geluiden, die de indruk wekken dat we hier te maken hebben met een 4 minuten durende fetish van David Cronenberg, die hij van mij voor zichzelf had mogen houden.