Ik heb het nooit als een kerstfilm gezien..... De sfeer was erg aangenaam, maar ik snap niet dat niemand heeft ingegrepen bij karakteruitwerking, bij het scenarioschrijven... Er zit teveel onlogica in, mensen switchen niet van links naar rechts en terug als ze behoorlijk in het leven gevorderd zijn..... Mensen twijfelen en zoeken... Diepe gevoelens is niet oppervlakkige emoties... Dankzij het einde toch nog een goed gevoel over gehouden... Maar een zware onvoldoende voor de (scenario)schrijver... Psychologie of beter : liefde, is te hoog gegrepen zo te zien... Beetje mindfuck dit.. Bijvoorbeeld dat de zoon niet wist dat zijn moeder dood was maar de rest wist het wel, terwijl ze wel alles aan hem nalaat... De zoon die zijn vader al 35 jaar niet gecontact heeft... Zooo boos is, maar na twee zinnen van Rachel ineens de beste vrienden met zijn vader wordt, diezelfde Rachel die dan toch niet haar moeder bezoekt terwijl ze er naar op zoek en op weg is.... die constant met Jake flirt en, zelfs haar verjaardag met hem viert ipv met haar verloofde en dan ineens weg gaat na gevreeën te hebben, nergens een spoor van bipolair.. Ik denk dat de schrijfster bipolair is met de plotselinge twisten steeds... altijd weer die stomme Amerikaanse soapschrijvers... Laat dit nou aan de Engelsen of Fransen over... Ja er zijn uitzonderingen.... Of niet
Grappig, 11½ jaar geleden ook al gezien en toen was het het ook niet.. De eerste helft gaat nog, maar dan wordt het erg gekunsteld... Geen chemie voor liefde... Leuk het happy end maar verder beetje drakerig, Sandra is geen advocate en Huge is geen ondernemer.... En ze zijn niet verliefd.....
Geen idee wat ik ervan kon verwachten, maar het was echt mooi te zien.... De vrouwelijke auteur die worstelt met zichzelf, de realiteit en haar verleden... En Disney die wel een hart en ziel heeft maar wat erg ondergesneeuwd is onder commercie en oppervlakkigheid.... Eigenlijk is die alleen bezig met alles en iedereen omkopen continu.... De auteur is precies het tegenovergestelde maar heeft trauma en geldnood.... Goed gespeeld door vrijwel iedereen... Ook de auteur in jonge jaren is een schatje... Hoe ze later zo geworden is kan alleen trauma zijn....
Jammer alleen dat het laatste stukje niet authentiek is... Ze vond de film niet leuk.... Kon Disney de waarheid weer eens niet verdragen??
Het spelen is wel een 5 waard, maar de psyches hadden veel meer uitgediept kunnen worden, bij de auteur is dat wel gebeurd gedeeltelijk door haar jeugd te vertellen maar de vertaalslag naar het nu mis ik.... Ze was vroeger zo anders... Hoe heeft ze haar vader verwerkt... Dat is een film waard.. Echte diepgang is zelden te vinden in films
Ik heb hem nog niet echt goed kunnen zien.... De hoogte met gevaarlijke situatie is me te heftig.... Op zich valt mijn hoogtevrees wel mee... Daag mezelf wel uit, maar dit trok ik nog niet.... Heb de film van achter naar voren gekeken na een half uur.., eerst de afloop weten... Geluid uit natuurlijk...ga morgen nog eens verder kijken...
Ja er was veel mis ... Wat ik onbegrijpelijk vind is de slechte manier van klimmen, bijna geen enkele zekering.... normaliter klik je om en om vast.....of klim je om beurten etc.... En dat met 600m en zelfs met een overleden partner....en dan zo met de camera bezig zijn .......600m is echt hoog en iemand die steeds wil stoppen, bang is en dan toch 600m omhoog doorgaat.....onze hoogspanningsmasten halen maar 60..... Ik vraag me af hoe het gefilmd is...toçh alles studio ...,
Ik zie hier ook gemengde gevoelens bij de film.... Dat had ik ook : was het echt die visioenen, of toch niet, en hoe zat het met dat lesbische.... Heeft Verhoeven er een zeer vrije interpretatie van gemaakt.... Bij de gruwelijke beelden heb ik het geluid uitgezet... Dat trek ik niet.... Ik ben dus na afloop van de film gaan zoeken op internet en ontdekte vooral ook via Wesleyan University , dat de film eigenlijk zeer getrouw gemaakt is, tenminste van wat er bekend is ... Het is allemaal nogal lastig en dubbel, getruct en bezetenheid kan mede een grote rol gespeeld hebben ... Er is niet vreselijk veel bekend en de boekschrijfster (Brown) was ook tevreden met de film.... Ik na onderzoek ook. In de film ontbreken de laatste 35 jaar waar ze in berouw in gevangenschap in een klooster leefde..... Heftig....
Dus ja wat vreemde film maar zover mogelijk behoorlijk historisch.... Dus toch complimenten...
Voor een bioscoop heeft het te weinig diepgang vind ik.... Mooi verhaal, mooi gespeeld... Maar de tragische scènes zijn bijna allemaal weggelaten...hij is nu vooral romantisch, bijna te zoet, te happy.... Hoe gaat het met werk , studie, financiën, wonen, relaties, hebben die relaties geen problemen? Geen meningsverschillen etc.....
Ik had iets van het plot gelezen, iha doe ik dat liever niet, en zag ertegenop te gaan kijken.... Maar het ging goed, vooral omdat de ontsnapping lukte wat ik niet verwacht had. De film is niet te zwaar gebracht wat wel gekund had, want het onderwerp leent zich er wel voor en soms gaat het ook fout.., ik dacht ook een Amerikaanse film , zo goed en rustig, dat kan niet, het was dan ook meer Canadees en Iers....
Wat een andere recensent schreef : Hartverscheurend, eenvoudig en prachtig.... alles okee aan deze film , ook het einde..,.