Yeşilçam Sineması

ERCİYES'İN RÜYASI: KAYSERİ YKY YAYINLARI İstanbul:2013
ISBN: 978-975-08-2663-4  Ss: 406-421
"Övünmek Gibi Olmasın Ama! Türk Sinemasında Kayseri ve Kayserililer"
Bu çalışmada, Türk Sinemasında Kayseri ve Kayserililerin nasıl yer verildiğine odaklanılmıştır. Çalışmada, Kayserililerin Türk sinemasında ve televizyonda bir tipleme ya da karakter olarak görüldüğünü düşündüğümüz dönemlerden çok önceye gidilerek bir eğlence aracı olarak gölge oyununa kadar uzanıldıktan sonra sinema ve daha sonra da televizyonda Kayseri ve Kayserililerin izleri aranmıştır.

Sinema birçok kavramı içerisinde barındıran, bu kavramları kendi bağlamlarıyla inceleyen, analiz eden ve yorumlayan, bunu gerçekleştirirken ise kimi zaman eleştirel, kimi zaman gerçekçi kimi zaman ise manipülatif çerçeveler oluşturabilen bir sanattır. Dolayısıyla sinemanın bu çok yönlü ve katmanlı halleri, anlatılar içerisinde de birçok farklı kimliğe değinilmesini mümkün kılmaktadır. Bu kimliklerden biri de öteki kimliğidir. Kadın, yaşlı, engelli, cüce ya da trans bireylerin oluşturduğu bu kategoride çoğu kez LGBTİ+ kimliklerin ötekiliğin ötesinde bir yaklaşımla filmlere eklemlendiği görülebilmektedir. Bu noktada bu çalışmanın amacı Türk Sineması özelinde travesti kimliğini ötekilik çerçevesinde ele almaktır. Bu doğrultuda Dönersen Islık Çal (1992), Gece, Melek ve Bizim Çocuklar (1994) ve Güneşi Gördüm (2009) filmleri bilinçli örneklem yoluyla belirlenmiştir. İlgili yapımlar bu çalışmanın argümanı ile paralel özellikler göstermeleri nedeniyle tercih edilmiştir. Filmler ötekilik kapsamında oluşturulan farklı kategoriler üzerinden ele alınmış ve bu nedenle betimsel analizden faydalanılmıştır. Sonuç olarak, ismi geçen filmlerde travesti kimliğinin öteki kimliklerinin de ötekisi olduğunu ortaya koyan iz düşümlerin yer aldığı gözlemlenmiştir.

Sinema, bir sanat olmanın yanı sıra yarattığı çok yönlü perspektifler aracılığıyla Sosyal Bilimler'in en fazla beslendiği aynı zamanda da beslediği akademik alanlardan biri olarak ifade edilebilir. Bu noktada bu durumun ana nedenleri sinemanın birden çok ulusta birçok farklı bağlamla ele alınması, yeni janrlar üretebilme potansiyeli, sürekli değişen ve dönüşen bir mekanizma gibi hareket etme kabiliyeti, güncel gelişmelere hızlıca adapte olabilme yetkinliği ve sinemanın kendini kendi imkânları ile ifade edebilen yapısı şeklinde gösterilebilir (Serdaroğlu, 2016). Sinemanın bu çok katmanlı ve çok yönlü yapısı üretilen yapımların da çeşitliliğini arttırmakta ve farklı kültürlerin birbirlerinden beslenmelerini de mümkün kılmaktadır.

Sinema birçok kimliği çok yönlü ele alma kabiliyetine sahip bir sanattır. Bu yönüyle sinema toplum içerisinde konumlandırılansosyal, kültürel ya da ideolojik kimliklere farklı perspektiflerden bakabilmekte, bu kimliklere dair kodları detaylı şekilde ortaya koyabilmektedir.  Bunu  gerçekleştirirken  ise  Sosyoloji,  Antropoloji,  Felsefe,  Edebiyat  ya  da  Din  Bilimleri  gibi  alanlardan faydalanmaktadır.  Bu  kapsama  birçok  mesleğe  ait  kimliğin  ve  bu  kimliklere  dair  imajların  da  dâhil  olduğunu  iddia  etmek mümkündür. Bu noktada özellikle Türk Sinemasında memur kimliği belirgin özellikleri ile ön plana çıkmaktadır. Bu mesleğe ait kimliklerin birçok yapımda iktidar, güç ve devlet üçgeni içerisinde konumlandırılma şekilleri ise akla Louis Althusser’in ideoloji üzerine  oluşturduğu  kavramları  akla  getirmektedir.  Bu  bağlamdabu  çalışmanın  temel  amacı  Louis  Althusser’in  ideolojik yaklaşımlarını, özellikle Devletin Baskı Aygıtları ve Devletin İdeolojik Aygıtları kavramları çerçevesinde ve Türk Sinemasında memur  kimlikleri  bağlamında  ele  almaktır.  Bu  noktada  kasti  örneklem  yoluylabelirlenmiş olanÖğretmen  Kemal(1981), Propaganda(1999)  ve Bir  Zamanlar  Anadolu’da(2011) isimli yapımlar ideolojik film analizi yöntemiyle incelenmiştir. İlgili analizler sonucunda memur kimliğinin ismi geçen örnekler doğrultusunda üç farklı şekilde ele alındığı tespit edilmiştir. Öğretmen Kemal(1981)  filminde  memur  kimliğine  yüklenen  roller  ve  misyonlar  çerçevesinde devlet  ve  devletin  eğitim  ideolojisi olumlanmakta,Propaganda(1999)filminde memur kimliği olumsuz bir çerçevede ve bir baskı aygıtı olarak negatif bir çerçevede ele alınmakta, Bir  Zamanlar  Anadolu’da(2011) isimli yapımda ise farklı memur kimliklerine yönelik çok yönlü bir bakış açısı ortaya konulmaktadır. Dolayısıyla memur kimliği Türk Sinema çerçevesinde oldukça ideolojik ve katmanlı bir yaklaşımla ele alınmaktadır

Anlatı kuramı, kültürel bir ürün olarak bireylerin meydana getirdiği
toplumların hikayelerini nasıl anlattığını ve hikayelerinde anlamın nasıl
oluşturulduğunu tartışmaktadır. Anlatıları; masallar, yazılı edebi eserler, tiyatro oyunları, filmler ve diziler olarak örneklendirmek mümkündür. Bu çalışmanın konusu, Yeşilçam sinemasında ve Türk masallarında anlatı yapısıdır. Çalışmanın amacı, Yeşilçam sinemasının anlatı yapısının, Türk masallarının anlatı yapısından nasıl yararlandığını ortaya çıkarmak ve her iki anlatıdaki ortaklıkları saptamaktır. Çalışmanın sınırlılığı 1960’lı yıllarda üretilen renkli Yeşilçam filmleri olarak belirlenmiştir. Çalışmanın amacı ve sınırlılığı doğrultusunda en çok renkli film üretilen yılın 1969 olması nedeniyle basit seçkisiz örnekleme yöntemi kullanılarak yönetmenliğini Mehmet Dinler’in yaptığı Sonbahar Rüzgârları (1969) filmi örneklem olarak ele alınmıştır. Film, Seymour Chatman’ın anlatı diyagramı çerçevesinde analiz edilerek çözümlenmiştir. Çalışma kapsamında ele alınan örneklemden elde edilen bulgular doğrultusunda Yeşilçam filmlerinin anlatı yapısı oluşturulurken sözlü edebiyat ürünlerinden biri olan Türk masallarının etkili olduğu görülmüştür. Sonuç olarak Yeşilçam sinemasında anlatı yapısı inşa edilirken Türk masallarının anlatı yapısını oluşturan anlatı diyagramı ögelerinden yararlandığı tespit edilmiştir.

Atıf Yılmaz (1925-2006) was a legendary filmmaker whose work as a director, producer, and screenwriter contributed greatly to Turkish popular cinema both during the Yeşilçam period and after. Though famed for the ways he helped shape Turkey's National Cinema movement and for his Yeşilçam melodramas, village films, epic musicals, historical dramas, social satires, and the most political women's films of the 1980s, Atıf Yılmaz remains a neglected figure in the field cinema/film studies. The volume under review here seeks to rectify this important gap in the scholarly literature on the history and aesthetics of Turkish cinema. Atıf Yılmaz Sineması (2023), edited by Evren Günevi Uslu and Selim Beyazyüz, comprises ten articles by twelve experts in the field. The purpose of this book review is to introduce the work in question and to examine thematically and aesthetically the various case studies that make up this edited volume.
Türkiye’de popüler sinema tarihinin Yeşilçam döneminde ve sonrasında eser verebilmiş ender yönetmenlerin, yapımcıların ve senaryocuların en başında Atıf Yılmaz (1926-2006) gelir. Aslında efsanevi bir sinemacı olarak Atıf Yılmaz’ın büyük başarısı kendisini popüler tür sinemasına yaptığı katkılarda gösterir. Yeşilçam’ın başat türü melodramdan, her devirde kendisini gösteren köy filmlerine, epik müzikal denemelerinden maceracı tarihi filmlere, toplumsal nitelikli eleştirel güldürülerden, angaje Ulusal Sinema hareketinin biçimine ve hatta bir devrin en politik kadın filmlerine imza atan bu ünlü yaratıcıyönetmenin poetikası sinema/film araştırmaları disiplininin kesin kurallarına göre incelenmeyi beklemektedir. Sinema ortamında fazla üretken bir kimliğe sahip yarım asırlık sinemacı Atıf Yılmaz hakkında yayımlanan eleştirel ve sinemasever kitapların sayısı bir elin parmaklarını geçmediği gibi onun sinemasının karakteristiğine adanan akademik yani bilimsel nitelikteki çalışmaların sayısı da yok denecek kadar azdır. Türk sinema tarihini ve estetiğini ilgilendiren bilimsel literatürdeki bu önemli eksiklik, Evren Günevi Uslu ve Selim Beyazyüz’ün editörlüğünde hazırlanan ve on iki akademisyen yazarın toplam on makaleyle katkı sunduğu Atıf Yılmaz Sineması (2023) kitabında giderilmek istenmiştir. Bu eleştirel yazının amacı söz konusu eseri tanıtmak ve bu ortak kitabı meydana getiren değişik örnek olay çalışmalarını tematik ve estetik bakış açılarından incelemektir.

Bu çalışmanın konusu, düşük bütçeli korku filmlerinin hem kült hem kötü hem de izlenemez sıfatlarını aynı anda taşıyabileceğidir. Bu açıdan özellikle son yıllarda ana akım korku filmlerinin yanında üretimi yapılan bağımsız yapımların arttığı gözlemlenmiştir. Bu bakımdan üçü de bağımsız korku yönetmeni Damien Leone'ye ait All Hallows' Eve (2013), Terrifier (2016) ve Terrifier 2 (2022) filmleri ele alınmıştır. Bu üç filmin kült, kötü ve izlenemeze dair nerede durduklarını ilgili literatürün ışığında görsel veri analizi yapılarak değerlendirilmiştir. Sonuç olarak, bu filmlerin benzer niteliklere sahip olduğu ve bu niteliklerin bu kategorilere uygun olduğu gözlemlenmiştir.

One of the most important genres of Turkish cinema is comedy. Comedy films, which ensure the continuation of the comedy tradition in Turkish theater in cinema, have always been sensitive to social change and transformation. When we look at the history of Turkish cinema, in comedy films; migration, urbanization, modernization, marginalization, etc. It is seen that there is a critical discourse against many social and political issues, especially issues such as. Considering the change of society over time, it can be said that the themes of comedy cinema, which reflects life, have also changed. This study aims to reveal social change and the critical discourse built in comedy films in this context, from the perspective of the prominent heroes in Turkish comedy cinema. In this context, the period from the 1970s, when the heyday of the comedy genre in Turkish cinema was experienced, to the present day was determined as the main analysis section of the study. Films shot between these dates and containing social criticism constitute the research universe of the study. A suitable sample was taken within this universe and comedy movie heroes played by Kemal Sunal, Cem Yılmaz and Şahan Gökbakar were included in the scope of analysis. In the study, data was collected
using descriptive content analysis, one of the qualitative methods. Accordingly, concepts and themes that will reveal the perspective of comedy movie heroes have been determined. According to the findings obtained as a result of the analysis, Kemal Sunal's various characters are education problems, financial difficulties, high cost of living, homelessness, tree system, etc. Has a critical approach to issues such as. The Arif and Recep Ivedik characters of Cem Yılmaz and Şahan Gökbakar, who represent the recent period, are characterized by corruption, insensitivity, unconsciousness, alienation, wild capitalism, negative effects of the media, etc. It has been determined that he criticizes society and the system on issues such as.

Bu goruntu yonetmenliginin ne oldugunu anlamak cok onemli. Cunku sinemasinin filmlerin ozu goruntuler bunu aslinda Gunes’e Lamba Yakan Adam’da Atilla Dorsay cok guzel ifade etmis. Bu isin hem teknigini hem de icerigini hem Turkiye’deki yolculugunu biraz konusalim istiyoruz. Bir taraftan da tabi kitabi konusalim istiyoruz. Cunku sinema ile ilgili ozellikle goruntu yonetmenligiyle ilgili Turkiye’de nerdeyse hic kitap yok. Bu anlamda da Gunes’e Lamba Yakan Adam ilk aslinda bir ilk kitap olma ozelligi tasiyor. Buradan Baris Saydam’a da tesekkur ediyoruz. Cunku kitaplar bizim icin onemli, filmleri izleyecegiz t yani sira konusacagiz ve ozellikle okuyacagiz. Cunku sinema ogrencilerini boyle bir gorev de bekliyor. Bir de kendi sinemamizi konusmamiz gerekiyor. Tabii dunya sinemasi da cok kiymetli. Sinema dijital cagla birlikte farkli bir yere evriliyor ama Turk sinemasinda da cok onemli isler yapiliyor, kiymetli genc yonetmenlerimiz var. Sabah izlediginiz Biri ve Digerleri 1987, Tunc Basara...

Yeşilçam’da dergiler, yıldız oyuncuların parlatıldıkları yerler olmuştur. Özellikle ellili yıllarla birlikte bu dergilerde yapılan kapak güzelliği veya artist yarışmalarıyla birçok oyuncu sektöre kazandırılmış, hatta yarışmanın diğer adayları bile filmlerde yan rollerde kariyerlerini sürdürmüştür. Böylece dergiler, potansiyel yıldız oyuncuları sektörün merkezine hızla sokabilme özelliği gösterirler. Bu hız altmışlı yıllarda Yeşilçam’da film üretiminde de görülür, bir yıldız oyuncu senede ortalama on filmde rol alır. Yıldızların kariyerleri ve seyirciler tarafından benimsenmeleri, filmlerdeki rolleriyle şekillense de Yeşilçam’ın sinema dergileri oyuncuların yıldız imgesini canlı tutma, yüceltme veya söndürme etkisine sahiptir. Bu çalışma dergi yarışmalarıyla Yeşilçam’a giren ve birkaç sene içinde rol aldığı filmlerle yıldız sıfatını kazanan kadın oyunculardan Leyla Sayar üzerinedir. Sayar’ı diğer oyunculardan farklı kılan, filmlerde ve dergilerde yaratılan yıldız imgesinin yıllar içinde ihtilaflı olmaya başlamasıdır. Bu dergiler arasında film şirketleri tarafından işletilen örnekler bulunur (Artist Film-Artist Dergisi vb.). Buradan hareketle Sayar’ın yıldız imgesinin dergiler aracılığıyla nasıl beslendiği ve yıprandığı araştırılmaktadır. Leyla Sayar filmlerde kimi zaman pavyon şarkıcısı kimi zaman sadece eğlenceye düşkün ama her koşulda geleneksel toplumsal normların dışında bir vamp kadın kimliğiyle yer alır. Gerek film şirketleri gerek seyirci beklentisi bu rollerden memnun kalmıştır ki Sayar yıldız imgesi böyle yerleşmektedir. Bu vamp kimliği dergiler tarafından da parlatılan Sayar, gerçek hayatında gazinoya çıkmaya başlamasıyla, oyuncunun yıldız imgesi yine aynı dergiler tarafından eleştiriyle karşılanır. Dergilerde, Sayar’ı ve onun sinema filmleri dışında yer aldığı eğlence sektörünü aşağılayan ifadelere rastlanırken, aynı dergiler kadın ve erkek diğer yıldız oyuncuları bu sektöre teşvik eden haberler hazırlayabilmektedir. Nihayetinde Sayar’ın oyunculuk kariyeri bu eleştirilerin sertleştiği 1965 senesiyle sonlanır. Leyla Sayar’ın 1960-1965 yılları arasında rol aldığı filmler doğrultusunda, bu filmlerin ve özel hayatının popüler sinema dergilerine yansımaları karşılaştırılarak, Yeşilçam’ın yazılı ve görsel basının yaratılan yıldız imgesi söylem analizi yöntemiyle incelenmektedir. Yeşilçam’ın bu yıllar arasında geçirdiği ideolojik ve endüstriyel dönüşümle Sayar’ın kayboluşu arasında paralellik kurulur. Böylelikle Sayar’ın sinemayı bırakarak eğlence endüstrisindeki kariyer geçişi ardında nedenlerinin, kendi seçimi dışındaki etkileri gösterilir.

Amacım nostalji yapmak ya da geçmiş yıllara bir güzelleme değil. Bizden bir üst kuşağın döpiyes ve takım elbise giyerek tiyatroya gittikleri gibi, benim gençlik yıllarımın en önemli sosyal faaliyeti olan sinemalara giderken yaşadığımız bizim kuşağın heyecanını aktarmak.

Günler öncesinden gazetelerdeki ilanlara
Bakarak, hangi filme gideceğimizi belirler,
Arkadaşlara durumu tartışarak bir karar verir,
Biletlerin bulunmama ya da iyi yerlerden olma
İhtimali için birini erkenden sinemaya gönderir,
Sinemanın önünde buluşma saatimizi belirler,
Gişedeki takım elbiseli yaşlı amcaya bakarak
Kapıdaki yelekli ve papyonlu biletçiye
Tüm biletler uzatılır ve kişi sayımız söylenirdi.
Numaraların tek mi, çift mi oluşuna göre
Sinemanın fuayesinde konum alınır,
Saatine daha çok varsa bir sigara yakılır,
Teşrifatçıya doğru yönlenilirken bahşişi hazırlanır,
Koltuklara yerleşirken etraftakilere bakılır,
Tanıdıklar görülürse onlar selamlanır,
İlk gong çalıp, kadife perde ağır ağır açılırken
Kendimiz bir çeki düzen verilirdi.

Dediğim gibi amacım bir nostalji yapmak değil
Sadece benim gençlik ve olgunluk dönemlerimdeki
Ankara sinema kültürünü aktarmak …

Karaman'ın köklü ailelerinden Tartanların önemli aile üyelerinden Ahmet Tartan'ın eğitim, aile, meslek ve başarıları üzerine özgeçmişi.

Biography of Ahmet Tartan, one of the important family members of the Tartans, one of the well-established families of Karaman, on his education, family, profession and achievements.

Türkiye’nin, bünyesine tiyatro ve sinemayı almasıyla gerçekleşen
siyasi, toplumsal dönüşümünü “kadraj”ın, dolayısıyla senaristin ve
yönetmenin tutumları, bunların toplumumuz üzerindeki tezahürleri
önemli hale gelmiştir. Bu sanat faaliyetleri, içerdiği estetik ve teknik
unsurlar ile ele aldığı dönemlerin incelenmesinde faydalı materyaller
olarak görülmektedir. Bu amaçla, Türk sinemasının duayen isimlerinden
Merhum Ayşe Şasa’nın Türkiye’nin meselelerinden biri olan
sinema alanına yönelik yaklaşımlarını incelemek kıymetli olacaktır.
Bu metinde Şasa’nın içine doğduğu zaman ve mekan, onun Türk sinemasının
geleneği, mevcut durumu ve geleceğine yönelik düşüncesi ele
alınacaktır.

Sinema, 1890’lı yılların sonunda ortaya çıkmış ve kısa sürede tüm dünyada ilgi ile karşılanmış, kitle iletişim aracı olarak kabul görmesinin yanında bir sanat formu olarak da tanımlanmıştır. Yeni bir gerçeklik evreni oluşturan bu sanat formuna felsefe kayıtsız kalmamıştır. Çünkü sinema, felsefenin merkezinde yer alan düşünme etkinliğini yansıtan ve harekete geçiren, yeni görme ve düşünme biçimleri üreten bir sistemdir. Hugo Münsterberg tarafından da ilk kez dillendirilen bu sistem, Rudolf Arnheim, André Bazin ve Deleuze gibi birçok düşünür tarafından da incelenmiştir. 1970’li yıllardan itibaren Batı felsefe geleneği, sinema felsefesini akademik bir disiplin olarak kabul etmiş, sinema ile ilgilenen araştırmacılar da filmsel anlatıları farklı çözümleme yöntemleri ile bulgulamışlardır. Buna rağmen sinema felsefesi çoğu zaman ihmal edilmiş bir alan olarak karşımıza çıkmaktadır. Prof. Dr. Enderhan KARAKOÇ ve Doç. Dr. Onur TAYDAŞ’ın editörlüğünü yaptığı bu kitap; filmsel anlatıların felsefi arka planı sorgulanmakta, akademik araştırmaların öznesi olma konusunda hak ettiği değer çoğu zaman göz ardı edilen sinema felsefesini farklı bakış açıları ile ele alan bir grup seçkin akademisyenin çözümlemelerini içermektedir.

Alternative renewable energy structures for example hydro turbine generators can be utilised to replace or rise in the efficiency of energy distribution infrastructure in remote communities. A small hydro turbine linked to grid divides the load into current and electricity. The voltage amplitude in the energy distribution structure will be changed as a result of the power quality problem, and this will have a direct influence on the electric load. This study introduces the PV-STATCOM, a novel smart inverter that can be used to control a solar inverter as dynamic reactive power compensator (DRPC). The recommended photovoltaic STATCOM can be utilised to offer voltage regulate for serious structure demands. For the night, the whole inverter capacity is utilised for STATCOM operations. The smart inverter temporarily disables its real power generating function during a large system outage throughout the day and makes its whole inverter capacity accessible for STATCOM operation. This rese...

Knowledge about health obtained in school is one of the guarantees of a healthy society. Maintaining dental hygiene through tooth brushing is among the ways improving health. Health does not only relate to the normal condition; it is a process of increasing the degree of complete health. Children and adolescents are a particular target group for health education, this is because children have much lower immunity than adults. It takes suitable media to support children's knowledge through learning. The objective of this study is to analyze the significancy of using video as media to improve knowledge of brushing teeth in children aged 8-9 years. Methods: This study used an analytic method of one group pretest-posttest design. The technique of sampling was Accidental Sampling with inclusion criteria. The amount of sample is 35 aged 8-9 years, with the total of 80 respondents. The results of the paired sample t test showed a significant difference observed from the p-value 0.00, he...

Bu çalışma, günümüz sanat anlayışının neredeyse bütün biçimlerinde kendini gösteren ve halen tartışılmaya devam eden bir olgu olarak postmodern yaklaşımın sinemasal örneklerini incelemektedir. Bilindiği gibi postmodernizm, modern dönemin bütün kurallarına karşı çıkan, sürekli yenilik ve ilerleme söylemini reddeden yapısıyla kültürel çeşitliliği savunmaktadır. Genel olarak modernitenin sorgulanması ve aşılması olarak değerlendirilen postmodernizm, sanatsal alanda önceki dönem yapıtlarını, alıntılama, öykünme, alaysılama vb. yöntemlerle yeni olanla yinelemektedir. Günümüzde neredeyse hemen her şeyin alıntılama üzerine kurulu olduğu postmodern sanat yaklaşımı ve sinemasal metinler temel bir estetik seçim olarak metinlerarasılık yöntemlerine başvurmaktadır. Postmodern öğretinin okuma yöntemi olarak kabul gören metinlerarasılık kavramı iki ya da daha fazla metin arasındaki bir tür söyleşim, etkileşim ya da iki farklı gösterge dizgesi arasındaki alışveriş işlemleri olarak tanımlanmaktadır...

Yeşilçam sineması denilince ilk akla gelenlerden biri Ertem Eğilmez ve dolayısıyla Arzu Film ekolünün filmleri. Türk sinemasına onlarca film armağan eden Eğilmezdin etkisi sadece çektiği filmlerden ibaret değil, onun gişedeki büyük başarısı, izleyici ile kurduğu güçlü bağ dönemini aşan bir etki alanına sahip. Hâlâ televizyon ekranlarında dönüp duran filmlerinin yanı sıra şüphesiz sinemamızda da televizyon için çekilen bilhassa aile dizilerinde de onun kurguladığı ve her zaman iyilerin galip geldiği Yeşilçam masallarından izler var.

This comparative study analyzes two films by two auteur directors of Iran and Turkey; Dariush Mehrjui and Yılmaz Güney to investigate the probable similarities between their cinematic languages and attitudes. For this purpose; Gav (The Cow, Dariush Mehrjui, 1969) and Umut (Hope, Yılmaz Güney, 1970) are sociologically analyzed according to Anthony Giddens' theory of structuration. The current research makes visual and content codes from both films by using contextual analysis and intends to find out any common obvious and hidden meanings through decoding them. As a result, it leads to finding out similar concepts such as society, culture, identity, political activity, and hegemony critique in their cinematic languages which can be seen in the named films. It proves that there were same problems in both society at the same period of time also there are social and cultural connections between the two countries.

Kast sistemiyle ilgili erken yazılı kanıtlar, Hindu kutsal kitabının temelini oluşturan, MÖ 1500 gibi erken bir tarihe ait Sanskritçe metinler olan Vedalarda görülür. Rigveda, MÖ 1700-1100, nadiren kast ayrımlarından bahseder ve sosyal hareketliliğin yaygın olduğunu belirtilmektedir. Hindistan'daki kast sisteminin kökenleri örtülü, ancak iki bin yıldan fazla bir süre önce ortaya çıktığı görülmektedir. Hinduizm ve Brahmanizm'den sonra ilişkilendirilen bu sistemde insanlar mesleklerine, dinlerine ve Varna denilen ten renklerine göre kategorize ediliyordu. Başlangıçta kast, kişinin çalışmasına bağlı olsa da kısa sürede kalıtsal hale geldi. Her insan değiştirilemez sosyal statü içerisine doğdu. Dört ana kast şunlardır: Brahmin, rahipler; Kshatriya, savaşçılar ve soylular; Vaisya, çiftçiler, tüccarlar ve zanaatkârlar; ve Shudra, kiracı çiftçiler ve hizmetçiler. Bunlar dışında kast sistemi dışında kalanlara ise "dokunulmazlar" denmektedir. Kast sistemi mesleklerle başlamıştır ama din ile kast sistemi değişmeye yüz tutmuştur. Hocart'a göre toplumsal tabakalaşma dinsel ilke ve göreneklerden kaynaklanmaktadır. Rahip krallar, farklı işlevsel gruplara farklı konumlar verdi. Senart, kutsal yiyeceklerle ilgili yasaklardan hareketle kast sisteminin kökenini açıklamaya çalışmıştır. Belirli bir tanrının takipçileri, kendilerini aynı atadan torunları olarak kabul ettiler ve tanrılarına belirli bir tür yiyecek sundular. Aynı tanrıya inananlar kendilerini başka bir tanrıya inananlardan farklı görüyorlardı. Örneğin Brahmanlar için Hinduizm'de Kastyapa, Meneka, Vishamitra, Atri, Gautama ve Jamadagni gibi en zengin tanrılar vardır. Ancak alt sınıf Hintliler bu tanrı ve tanrıçalara inanmıyorlardı. Yaşayan canlı olduklarına inandıkları nesnelere, putlara inanıyorlardı. Brahman sınıfındaki rahipler bu tanrılara (yukarıda adı geçen) bağlandılar ve onları Hint halkının inancından ayırdılar. Kendilerini diğerlerinden üstün görmeye başladılar. Brahma tanrılarına inanmayı seçen insanların ayrıcalıkları bulunmamaktaydı. 1975 yılında Hindistan Anayasası'nın açıkça yasakla

Türkiye, sinemanın icadından kısa bir süre sonra sinema ile tanışmasına karşın gerek ülkenin sinema politikalarının olmayışı, gerekse sinemanın salt bir eğlence aracı olarak görülmesi sebebiyle sinema noktasında uzun zaman büyük bir atılım gerçekleştirememiştir. Buna karşın, 1950’li yıllarda Türkiye’de sinemanın izleyici tarafından farkedilmesiyle beraber, geneli ticaret odaklı bir sinema anlayışından söz edilmesi mümkündür. Bununla beraber, dünyanın en önemli film üretim endüstrilerinden biri olan Hollywood’un da karlılık noktasında Yeşilçam’a benzediği ifade edilebilir. Bu noktada bu araştırmanın iki temel amacı bulunmaktadır. İlki Türk sinemasında 1990’lı yıllara kadar sürekli olarak aynı konuların, karakterlerin sunulması ve yıldız sistemi ile ilerlenmesi gibi etkenlerin oluşturduğu klişelerin ele alınması, ikincisi Amerikan sinemasında özellikle tür filmlerinde işlenen klişelerin karşılaştırmalı olarak analiz edilmesidir. Dolayısıyla Ertem Eğilmez’in 1988 yapımı Arabesk ve Şerif Gören 1993 yapımı Amerikalı filmleri sinematik anlatıya eklemlenen klişeler çerçevesinde belirli kategoriler oluşturularak incelenmiştir. Yöntem olarak ise bu iki filmi detaylandırmak adına nitel araştırma yöntemlerinden
betimsel analiz kullanılmıştır. Bu noktada Arabesk filmi Yeşilçam klişeleri bağlamında, Amerikalı filmi ise Hollywood klişeleri bağlamında ele alınmıştır. Sonuç olarak ise Arabesk ve Amerikalı filmlerinin Yeşilçam ve
Hollywood’un anlatı araçları ve ticari kaygılar göz önünde bulundurulduğunda benzer endişeler ile üretimleryaptığı neticesine ulaşılmıştır.

Türk Sinemasında bir döneme imza atmış olan Yeşilçam filmleri, kendine özgü melodram yapısı ile şarkılı filmler olarak adlandırılan döneminin karakteristik kültürünü hemen her yönü ile yansıtmıştır. Bu dönemde çekilmiş olan filmlerin bir çoğunda zamanın popüler olmuş şarkıcıların başrol oyuncusu olarak sıkça yer aldığı ve film boyunca çeşitli müzik eserlerini seslendiği görülmektedir. İzleyici her ne kadar başrol oyuncusunun sesini dinlediğini düşünse de aslında gerçekte bu eserlerin birçoğu dublaj şeklindedir. Yeşilçam’ın önemli başrol isimlerinden (ses sanatçısı kökenli olmayan) birçoğunun film içerisindeki eser yorumlamaları, dublaj yöntemiyle sağlanmıştır. Bu dönemdeki filmlerde sahnede görmediğimiz halde sesi kulaklarımıza nakşedilmiş en önemli dublaj şarkı yorumcularından birisi de hiç şüphesiz Sayın Belkıs Özener’dir. Araştırmada durum tespiti yapılma yönelik betimsel bir yöntem kullanılmıştır. Araştırma, Belkıs Özener’in icra etmiş olduğu eserlerden hazırlanmış olan “Sahibin...

Tüberküloz basili, XIX. yüzyılın sonlarında tanımlanmış olmasına rağmen yüzyıllar boyunca ölümcül bir hastalık olarak sadece tıp tarihinde değil, sanat ve düşün alanına etkileri ile de önemli bir yere sahip olmuştur. Birçok ünlü eserin yaratılmasında hastalık etkilerinin rolü olduğu tartışılagelmektedir. Bu kadar geniş etkileri olan hastalık ülkemizde de bir salgın olarak görülmüş ve yoğunluğu yıllar içinde değişse de tüberküloz mücadelesi günümüzde de devam etmektedir.Sanat ve sanatçı özelinde farklı yansımaları bulunan tüberküloz, yerli ve yabancı yapımı pek çok filme konu olmuştur. Bu çalışmada; ikinci dünya savaşının tüm dünyayı yaktığı yıllarda yokluk ve salgınlarla mücadele eden genç Türkiye Cumhuriyetinden bir kesitle, iki genç şairin yaşadığı heyecanların ve aşklarının yanında tüberkülozla mücadelelerini konu eden Kelebeğin Rüyası filmi ele alınmıştır. Bu filmin konusu ve kapsadığı dönem bağlamında hastalık olarak tüberkülozun nasıl algılandığı, bireysel ya da kurumsal tüber...