Lapidary

In academic fields in Italy, there are many cases of collaboration between universities and various
institutions protecting Cultural Heritage. This is possible due to the large number of archaeological heritage
sites and artifacts requiring restoration interventions and to the fact that there are students who need
practice. This is the case in the partnership between the Archaeological Superintendence of Emilia
Romagna and the Fine Arts Academy of Bologna. This collaboration has permitted us to open an important
restoration site, where our goal is to recover the Lapidary located in the courtyard of the historical Palazzo
Ancarano. The restoration project was developed over a period of four years. Each student was assigned
the maintenance of archaeological finds, both to produce complete documentation of the intervention(s)
made and to provide a record of the methods and materials used. This was done for all the archaeological
finds found in the courtyard, which were relocated around the perimeter of the site in chronological order
based on historical information. At the end of the restoration and reorganization of the area, it appeared
necessary to enhance the collection of steles, in particular those of the pre-Roman, Roman and Medieval
periods. By opening the Palazzo Ancarano's courtyard to the public, we will return it to its original function
as a museum. To achieve this, we intend to use appropriate digital technologies combined with the
archaeological items on display to enhance the understanding of the collection for all visitors. We will use
3D digital technologies that will accompany the steles and a database with an app will also be created. We
intend to provide an instrument that gives clear and detailed information so that all visitors can deepen
their knowledge of the collection according to their own interests.

The unique document «Fabergé's general ledger, 1909–1916», which was found out in the State Archive of the Russian Federation, give us a possibility to find a new features of Fabergé firm producing and trade. This theme is a rather actual both for collectors, and for art dealers too, because a historical provenance of items and its belonging to the historical persons increase its value in many times. In the article, we have a task to introduce into scholarly circulation the new data about a range and an amount of Fabergé firm lapidary art items, which were acquired by significant group of clients (including members of Russian imperial house and some members of European and Asian dynasties).

Обнаруженный в фондах Государственного архива Российской Федерации уникальный документ «Бухгалтерская книга фирмы Фаберже, 1909–1916 гг.» дает возможность исследователям по-новому взглянуть на процессы производства и торговли фирмы «Фаберже». Эта задача необычайно актуальна как для коллекционеров, так и для специалистов антикварного рынка, поскольку историческое происхождение предметов и принадлежность их к конкретным историческим персонам значительно увеличивает ценность изделий. В статье вводятся в научный оборот новые сведения об ассортименте и объемах продаж камнерезных изделий фирмы «Фаберже» по значительной группе клиентов, включающей членов российского императорского дома, а также некоторых представителей монархических домов Европы и Азии.

The information contained in "Bookkeeping book of Fabergé of the period 1909-1916" found in the State Archive of the Russian Federation is being introduced into scientific use. The document contains information about purchases of the most important clients, including all members of the Russian Imperial House, and foreign Royal Houses, government agencies of Russia, Army and Navy. The new information is as follows: the prices for the Imperial Easter Eggs 1912, 1914, 1915, the composition and range of products of most important groups, such as stone-cutting "human figures," floral arrangements, table clocks, presentation cups, signs and tokens; data on employees of the company who supervised the order. Archival materials are considered in the context of previous scientific research results, and, apart of gnoseological interest, will be in demand for practical use by antique dealers, collectors and museum staff engaged in the subject of Fabergé.

ÖZET Batı Anadolu'nun verimli topraklarında hüküm süren Lidya Krallığı, başkentleri olan ve bugün Manisa sınırlarında bulunan Sardes'te, başta sanat ve bilim olmak üzere, birçok alanda faaliyet göstermiştir. Uygarlık tarihinde önemli bir yere sahip olan Lidyalılar sadece ilk parayı icat edip, kullanmakla kalmamışlar; aynı zamanda maden işlemeciliği ve kuyumculuk alanlarında da adlarından övgü ile bahsettirmişlerdir. Lidyalıların başarılı olduğu bir diğer alanın da süstaşı işlemeciliği olduğu görülmektedir. Bir süstaşı olan jasper parçalarının, Sardes'in merkezinde lüks yemek kapları üreten bir atölyede bulunmuş olması Lidya'da böyle bir zanaatın varlığını ortaya koymuştur. Jasperdan yapılmış tüm kaplar Lidya mezarlarında ve Persepolis'teki Pers kralı hazinesinde bulunmuştur. (Cahıll 2012: 103) Yine Sardes kazılarında bulunan bantlı agat, kalsedon, kuvars gibi süstaşlarının şekillendirilmesi ve bulunan süstaşı işleme atölyeleri Lidyalıların sadece altına değil süstaşına verdiği önemi de gözler önüne sermektedir. Yatay renk bantları olan agat türünün " sardoniks " , Ateş opalinin " Kroisos taşı " olarak adlandırılması da bu önemin günümüze ulaşan yankısı olmalıdır. (Türe 2005: 99) Üst Paleolitik dönemde ortaya çıkan kemik ve fildişi boncuklar insanoğlunun simgesel inanç sistemi ve süslenme ihtiyacı ile beraber gelişerek Neolitik dönemde oniks, malahit, florit gibi yumuşak süstaşlarının işlenerek kullanılmasıyla devam etmiştir. Süstaşlarının şekillendirilmesinde ilk prensip taşı kendi sertliğinden daha sert bir malzemeye sürterek aşındırmak olmuştur. Çömlekçi çarkının bulunması süstaşı işlemeciliğinde yeni bir dönem başlatmakla beraber M.Ö 2 binlere gelindiğinde Anadolu'da taş ustalarının kuvars gibi sert kristallerden vazo oydukları görülmektedir. Duvar resimleri ve antikçağ yazarlarının metinlerine bakılarak eski çağlarda süstaşı işlemeciliği için aşındırma, yontma ve kesme olarak isimlendirebileceğimiz üç temel tekniğin kullanıldığı kabul edilmiştir. (Türe ve Savaşçın 2000: 63) Tüm bu teknikler ve kullanılan aletler günümüz teknolojisi karşısında basit kalsa da, bugünün teknolojisinin kökenleri bu basit tekniklere dayanmaktadır. Bu çalışmada Lidya'da var olan süstaşı işlemeciliğine paralel olarak geçmişten günümüze süstaşı işlemeciliğinin tarihsel gelişimi araştırılarak, günümüz süstaşı işleme teknikleri hakkında bilgi verilmeye çalışılmıştır. Anahtar Kelimeler: Lidya, Süstaşı İşlemeciliği, Antik Dönem, Süstaşları, Süstaşı İşleme Teknikleri *Öğr. Grv., Afyon Kocatepe Üniversitesi, pdasci@aku.edu.tr 1. GİRİŞ Günümüzden yaklaşık 50.000 yıl önce biyolojik evrimini tamamlayan insanoğlu ana yurdu olan Afrika'dan hareketle tüm dünyaya yayılmıştır. Bu yayılma süreci içerisinde pek çok değişiklik geçiren doğa ve insan günümüzden 20.000 yıl önce de sanatın ilk tohumlarını atmaya başlamıştır. Grup

In his Serpentum et draconum historiae (1640), a first edition of which is held in the Library of the Palace of Mafra, Ulisse Aldrovandi (1522-1605) selectively recounted ancient and contemporary beliefs concerning the dragonstone–a fabulous jewel said to naturally occur in the head of a dragon. The mythology of the dragonstone can be traced to works from the third century BC, and connections made to earlier mythology. Greek and Roman sources described the manner of the stones’ capture; their subtle inferences of the stones’ magical influence on eyesight were, however, omitted by Pliny the Elder (AD 23–79) from his encyclopaedic Historia Naturalis (Natural History). Pliny’s text regarding the dragonstone became pre-eminent, and the key components of his account were repeated, to varying degrees, in written texts until the De Mineralibus of Albertus Magnus (circa 1200–1280), which introduced alexipharmic use for the dragonstone into medieval medical literature. Subsequent accounts relied either upon Pliny or Albertus Magnus as their primary authority. Additional consideration of vernacular accounts and material culture from the thirteenth to seventeenth centuries demonstrates that dragonstone mythology was widespread across various sectors of European society. Its particular depiction on tableware was likely an indirect consequence of the influence of Albertus Magnus’ genesis of a divergent tradition, which conflated the dragonstone with the supposed medical efficacy of the snakestone (a stone from a serpent’s head) against poison.