Eric Clapton

Eric Clapton

Biografia
Nasimènto	(en) Eric Patrick Clapton 30 de marso del 1945 (79 ani) Ripley (Inghiltera) (it)
Dati personałi
Altri nomi	Slowhand
Formasion	Kingston University (it) The Hollyfield School and Sixth Form Centre (en)
Laterałizasion	Drito
Atività
Ocupasion	chitarista, muxicista de jazz, cantante, conpozitor, cantautor, autobiògrafo, artista discogràfego
Atività	1962
Menbro de	Derek and the Dominos (it) (1970–1971) Blind Faith (it) (1969–1969) Cream (it) (1966–1968) John Mayall & the Bluesbreakers (it) (1965–1966) The Yardbirds (it) (1963–1965) The Dirty Mac (it)
Zènare	Rock, blues, Blues Rock, rock psicadèłego, fusion (it) e rock duro
Instrumento muzicałe	chitara
Targheta discogràfega	Warner Bros. Records (it) Atco Records (it) Polydor Records (it)
Àlbun	67
Àlbun stùdio	31
Àlbun dal vivo	16
Àlbun compilation	20
Partisipante in
13 de lujo del 1985	Live Aid (it)
1° de agosto del 1971	The Concert for Bangladesh (it)
Repertòrio
Pop Rock Blues
Fameja
Cògnuze	Pattie Boyd (it) (1979–1989), Divòrsio Melia McEnery (en) (2002–)
Convivente	Yvonne Kelly (en) (1983–1985) Lory Del Santo (1985–1989)
Fiołi	Conor Clapton (it)  ( Eric ClaptonLory Del Santo)
(2006)  Grammy Award a ła cariera (2004)  Commendatore dell'Ordine dell'Impero Britannico (it) (2000)  Rock and Roll Hall of Fame  Silver Clef Award (it)
Sito web	ericclapton.com

Eric Patrick Clapton (Ripley, 30 de marso 1945), el ze un cantante, ghitarista, e conpozidór britànego.

Soranomenà Slowhand (Man lenta) e God da Chuck Berry definìo The Man of the Blues (l'omo de'l Blues) Eric Clapton el ze uno dei pì famozi e influenti ghitaristi blues. Vensidor de pì Grammy Awards, el ze el soło muzeghista che'l tre insarimenti inte ła Rock'n Roll of Fame (The Yardbirds, Cream, sołista). Ła rivista Rolling Stone ło ga tacà al segondo posto dadrìo soło a Jimi Hendrix inte ła lista Rolling Stone's 100 Greatest Guitarists of All Time, che ła mensona i mejo ghitaristi de tuti i tenpi, ełezendoło donca megio ghitarista in vita.

Eric Clapton el ze nasesto el 30 de marso 1945 a Ripley (Inghiltera). El zera un puteło chieto, vargonjìn, sołitàrio e par ła só stesa definision, "cativo", asé fisà a rivar i sò obietivi inte'l studio de ła mùzega, ma che'l gaveva anca un gran senso de l'umorizmo.

El ga pasà i ani de ła scoła media a ła Hollyfield School de Surbiton e in ocazion de'l só tredezèzemo conpleano el ga resevùo na ghitara spanjoła Hoya. Inparàr 'sto strumento A zera par lu cusì difisìłe che dobòto el zera drìo zbandonarla. Fin da cuando che'l zera bocia el ze stà pasionà de blues e el se ałenava un mucio de ore par inparàr i acordi e sonàr a só modo ła mùzega de artisti blues, che'l scoltava co'l só rezistrador.

Clapton taca ła so carièra da sołista ezibindose in volta pa'e strade. Da stra zòvane el entra inte i Yardbirds e po' el pasa co i Bluesbreakers de John Mayall, co'l cuało inte'l 1966 lel inside el séełebre disco Bluesbreakers with Eric Clapton. In 'sto parìodo el conose el baterista Ginger Baker e el pianista, conpozidor e basista Jack Bruce. Co st'altri el fonda el grupo rock-blues dei Cream. In azonta el sona inte i primi àlbun de Frank Zappa, insidendo de łe parte vocałe e altre de ghitara.

Come ze formà i Cream, un supergrupo de virtuózi, parmete a paròmo dei conponenti de łibaràr le pròpie capasidà sensa èsar costreto dai łimiti che i ga łe cansonete pop. Sunshine of Your Love, White Room - scrita da'l basista dei Cream Jack Bruce - e Badge (scrita co'l só amigo George Harrison) el ze łe game pì łuminoze de ła prima parte de ła carièra de Clapton. A'l top de'l suceso, a ła fìn dei sesanta, i Cream i se moła.

Par i ani suìto drìo ła carièra de Clapton ła ciapa un caratere un fià sìngano e inregołàr. Co Ginger Baker e l'amigo Steve Winwood, Eric el fonda i Blind Faith, Presence of the Lord el ze un clàsego cha oncora ancùo Eric el sona durando i só conserti. Anca i Blind Faith i ga na vita daseno curta e, drìo el disco de ezordio, ła só espariensa ła se sera : de'l resto ła vita dei cusì soranominài "supergrupi", cuałi zera sia i Cream che i Blind Faith, no ła ze mai stada fàsiłe, soratuto pa' łe presion de łe major.

El se refuzia cuindi inte ła band Delaney & Bonnie, in cui par un parìodo stracurto el miłita e el va in tour. Ghe ne rezulta do dischi: Delaney & Bonnie & Friends e On Tour with Eric Clapton.

Inte'l 1970 A vien fora el primo àlbun sołista de Clapton. Rara ła prima varsion (CTH in trail-off pa'i cultori de'l viniłe), venjesa fora par stranbòto co vrsion inedite de After Midnight e Blues Power. Déłongo drìo, Eric el forma i Derek & The Dominos. In realtà el grupo el dovea ciamarse Derek & The Dynamos ma el ze stà canbià par un zbałio de trascrision. Riva' ai studi postataménte co'l fin de conoser Clapton, intra a far parte de'l grupo n'altro gran ghitarista ełètrego, Duane Allman, conosùo par aver fato parte dei Allman Brothers.

A vien fora el disco Layla and Other Assorted Love Songs. Layla, co el strazordenario riff de vertaùra, ła ze una de łe canson pì sełebri de Clapton co ła sucesiva Cocaine (1977) scrita da J.J. Cale. Siben el disco gabia al so interno anca altri otimi brani (Bell Bottom Blues, I Am Yours, Key to the Highway), xe in xeneral el lirico diałogo tra ła chitara di Clapton e queła de Duane a dominàr e caraterixàar el disco. Clapton patìse un mucio pa' ła morte inprovixa de Jimi Hendrix, a cui el jera ligà da grande stima ma anca da conpetision. Par un longo periodo i concerti de Clapton co Derek and the Dominos del 1970 se verxe co Little Wing de Jimi Hendrix in omagio al gran chitarista.

Al suceso statunitense de l'albun segue na tournée e un disco dal vivo. Un segondo progeto de disco abordìse 'vanti de eser publicà, Duane muore in un incidente stradałe e par Clapton se verxe definitivamente łe porte de l'inferno de ła droga. Inte l'agosto 1971, un Clapton visibilmente provà partesipa al Concert for BanglaDesh de l'amigo George Harrison, riprendendo tra l'altro el famoxo asoło de While My Guitar Gently Weeps, da łù xa sonà ne ła version del White Album dei Beatles.

Ghe vorà nùmarozi mezi e'l juto de amighi cofà Peter Townshend par farlo insìr da'l sprofôndo, almanco in modo parsiałe. Cussì tanto tacaménto el ga dobòto costrenzesto Clapton a tornàr live al Rainbow da cui vien ciapà un live, che no'l ze riusìo de'l tuto, come che ze stà dito da difarenti critici (anca parchè su l'LP no vien inserìi i brani mejo, po' pubegà so bootlegs japonezi de alto livèło). Ma ze bastansa parchè Clapton el se rimeta in pista, e co 461 Ocean Boulevard torna a ruzìr inte ła radio e so i ziradischi de tuti i fans. Ła canson piłota ła ze I Shot the Sheriff, za de Bob Marley (a l'época oncora autor jamaican non conosùo). Infati Clapton el ze anca famozo par el só gusto inte'l sèlier inte'l repertorio de altri artisti canson da zlansàr a nòva vita.

Se rimarca inte'l disco anca Let it Grow, che sona lenta e fasinoxa, ma co na seràda che no se podeva desmentegàr e un mucio bèła, de prónta harrisoniana, precedente al xiro de acordi de Stairway to Heaven (1970). Se Eric Clapton (1970), come dito atribuìbiłe in larga parte a Delaney & Bonnie, par quanto de otimo livèło, xe un fià na falsa partensa, 461 Ocean Boulevard (1974) segna el scominsio efetivo de ła carièra sołista de Clapton deventando de soravìa l'archetipo de tuti i so albun: tanti altri ne seguirà inte i trent'ani drìo ma ricalcarà tuti, co maxor o minor suceso, ła formùła vinsente de questo, blues, ballads e laid-back, co intràe de chitara dal saor pontìo.

In ogni caso l'atività de studio xe funsionàl a quèła dal vivo, indove Clapton tira senpre fora el megio de sé, fora quando ch'el torna ad esare piciàda de demoni e dipendense varie. Intra i dischi dal vivo dei ani setanta se ricorda E.C. Was Here co grandi asołi blues e Just One Night, in cui Clapton riese a render briłanti sfiamegànti anca conpoxision che in studio se gavea pałentà dèbełe.

I ani otanta vede un Clapton un mucio łigà a tuto queło che xe in voga e senpre intrigà col gossip e'l jet set pìtosto che col blues. Inte el 1998 coi Dire Straits el partesipa ad un concerto in onor de Nelson Mandela. Xe na tapa del steso tour che interesa i do amighi Mark Knopfler ed Elton John. Ła sesion straxordenaria de amighi gavarà ła so sima durante el concerto in beneficensa de Knebworth del 30 zugno 1990.

El 20 marso 1991 capita un fato che rabalta tuta ła so vita, el peder el so fiol picenin par na fenestra lasàda verta da na desmèstega. Conor, el fantuìn, zera nato el 21 agosto 1986 da ła rełasion avùa co Lory Del Santo. Co nase sta disgrasia el gavea soło che quatro ani quando ch'el xe casca dal 53° pian de un gratacieło de New York in cui se trovava coła mare. Clatpon xe desfà ma el dołor ghe dà na descantàda patòca. Ispirà da sta desgrasia el conpone Tears in Heaven, canson dedicà par el so putèło sconparso e infìn se verxe da nòvo al blues. Ła prima publicasion de Tears in Heaven risałe a quando ch'el ga anca reałixà ła cołona sonora del film Rush (1992), dove ła canson, desferensiandose da ła version acustega che conparirà in "unplugged", xe reałixàda co ła chitara ełetrica. Xe pròpio sto film de nome Rush che a Eric ghe dà l'ocaxion de esprimer, come ghe zera stà richiesto dal regista, na muxica che daga l'emosion a chi che ła scolta e ga perso na persona amàda. Altre canson conponeste so l'onda de emosion de ła morte de Conor xe: My father's eyes e Circus has left down canson in cui Clapton esprime el so dołor sia par aver perdùo so fioło che par el fato che no gheva mai conosùo so pare reàl.

El trova el modo par verxer el cuor al so publico e far veder łe ferìe ch'el gavea, ła forsa sua e l'amor ch'el ga par el blues vien inte el 1992 quando vien registrà el MTV Unplugged. Come richiedeva ła trasmision tełevixiva, se podeva uxar soło chitare acusteghe e non strumenti. ełetrici. El musical che ghe ne vien fora xe daseno maxengo, dove anca i nùmari che pararìa non de suceso in version acustiche, se vede invese che i rivitałixài e pareciài come fuse nòvi, un su tuti Layla strafamoxa part tanti ani ne ła so prima version, Layla deventa un mucio famoxa ne ła version acustica, un ritmo swing dołente che no ga gnente de simiłe al finàl rock pien de smàra che gavèa sto tòco trent'ani prima.

El diso ciapà da ła trasmision deventa un best dando cussì vałór oncora a Eric Clapton. Anca łù colpìo dal suceso inatexo a livèło mondiałe, el continua a sercàr el vero blues e inte el (1994) el publica From the Cradie, albun rigoroxaménte in stiłe ełetrico e blues.

Inte i ùltemi ani Eric Clapton el ze pasà da produsion mainstream a dischi co ciàro saor blues (i ùltemi de 'sta serie i ze Ne and Mr. Johnson e Sesion for Robert J., tributi a Robert Johnson).

Intanto Clapton el ga anca avùo un fià de tenpo de fondàr na fondasion par la cura e ła riabiłitasion dei alcołisti (Fondaménto Crossroads co sede ad Antigua), inte'l 1999 el ga organizà un conserto a'l Madison Square Garden de New York indove A ze stà publegà un DVD el cui titòło el jera Eric Clapton & Friends in Concert A benefit For The Crossroads Centre At Antigua, mentre inte'l 2004 e el 2007 el ga organizà un gran festival de ła ghitara blues, el Crossroads Guitar Festival, de cui ze stà pubegà do DVD dopi.

Durante el meze de agosto del 2005, l'àlbun Black Home el ze stà tanto criticà: masa orientà e mainstream, vien caraterizà da un tono bastansa tìvio, dove ła maravegioza Stratocaster no ła "ruzise" altro. Cualcheduni el ga fato trapełàr la notisia che in realtà łe canson de Black Home łe fuse stàe rezistràe 'vanti del disco-omagio a Robert-Johnson, ma che ła caza discogràfega, considerandołe de manco intarese de łe stese cover, ła ga preferìo intardigàr l'insìda de'l materiàl orizenal preferìndoghe el tributo a'l vècio "omo de'l blues".

Inte'l 2006 A vien publegà The Road to Escondido, àlbun indove el cołabora co J.J Cale cołù che'l gheva scrito Cocaine. Inte'l grupo l'è prezente anca Billy Preston inte l'ùltema session in studio, pochi mezi 'vanti de ła só sconparsa. Da'l 2006 el se ezibise anca in Itałia fasendo na serie de date come par ezenpio al Lucca Summer Festival el 7 lujo in conpanjìa de ła Robert Cray band, a Umbria Jazz l'8 ługio, e a l'Arena de Verona, oncora na volta co Robert Cray davanti a un pùblego pien de spetadori: i ga fenìo el conserto dotando in Crossroads. El tour el ga visto conserti memoràbiłi sold out co l'amigo Stevie Winwood e l'altro amigo Jeff Back.

Inte'l setenbre de'l 2010 A ze venjesto fora el novo disco, co al só interno do inediti, da'l senplise titoło Clapton. Dito come che dize Clapton un àlbun "venjìo da so posta", un tributo a łe grande mełodie blues e jazz che'l gaveva scoltà co'l zera bòcia.

El 24 zunjo 2011 el se ga ezibìo in un conserto de beneficensa co Pino Daniele inte'l stadio de Cava de' Tirreni danansi a sìrca 17000 spetadori.

El 13 setenbre 2011 A ze stà publegà l'albun live (CD e DVD) Winton Marsalis & Eric Clapton Play the Blues^[1], rezistrasion de un conserto che ghe ze stà in avrìl de'l steso ano al Rose Theatre de New York, rezultado de na fełise cołaborasion co'l virtuozo tronbetista Wynton Marsalis. Conpanjà da na vera e pròpia big band jazz, i do muzicisti i va in serca de łe raìze de'l blues, intarpretando soratuto brani tradisionałi, cofà Just a Closer Walk with Thee, ma anca ła canson clàsega de Clapton, Layla prezentada in un'altra nova varsion.

Pa'l 12 marso 2013 A ze prevista l'usida de'l nòvo àlbun Old Sock che'l se refà a cueło che ło gaveva presedùo. L'àlbun el ga do canson inedite e na cołesion de alcuni tra i brani che Clapton preferìse, che mostra cusì ła so cultura muzegałe. Da Leadbelly a J.J. Cale; Peter Tosh e George Gershwin; Hank Snow a Gary Moore e TajMahal, 'sto łaoro el ze dedicà a tuti cuełi artisti che i ga ispirà ła rica vita de mùzega de Eric. L'àlbun el ze caratarizà da stàndar romànteghi dei ani trenta, reggae, soul, rock e el conprende anca na cołaborasion inportante co Paul McCartney, par creàr na espariensa che ła fa parte de ła mùzega de Clapton".

Par savèrghene de pì, vardarse anca ła voze Discografia de Eric Clapton.

• 1970 - Eric Clapton US #13, UK #17
• 1974 - 461 Ocean Boulevard US #1 (RIAA: Gold)
• 1975 - There's One in Every Crowd US #21, UK #15
• 1976 - No Reason to Cry US #15, UK #8
• 1977 - Slowhand US #2 (RIAA: 3x Multi-Platinum)
• 1978 - Backless US #8 (RIAA: Platinum)
• 1980 - Just one night
• 1981 - Another Ticket US #7, UK #18 (RIAA: Gold)
• 1983 - Money and Cigarettes US #16, UK #13
• 1985 - Behind the Sun US #34, UK #8 (RIAA: Platinum)
• 1986 - August #37, UK #3 (RIAA: Gold)
• 1989 - Journeyman US #16, UK #2 (RIAA:2x Multi-Platinum)
• 1992 - Unplugged
• 1994 - From the Cradle US #1, UK #1 (RIAA: 3x Multi-Platinum)
• 1998 - Pilgrim US #4, UK #6 (RIAA: Platinum)
• 2000 - Riding with the King co B.B. King (RIAA: 2x Multi-Platinum)
• 2001 - Reptile US #5 (RIAA: Gold)
• 2004 - Me and Mr. Johnson US #6 (RIAA: Gold)
• 2004 - Sessions for Robert J (CD e DVD) US #172
• 2005 - Back Home US #13 (RIAA: Gold)
• 2006 - The Road to Escondido co J.J. Cale (RIAA: Gold)
• 2010 - Clapton
• 2013 - Old Sock^[2]
• 2014 - The Breeze: An Appreciation of JJ Cale
• 2016 - I Still Do
• 2018 - Happy Xmas
• 2024 - Meanwhile

Xontando anca tuti i live ch'el ga fato, Clapton ga registrà in totàl pì de 300 albun intrà casete, LP e CD.

Clapon, inazonta a'l fato de aver fato tanti conserti co i supergrupi inte i primi ani de ła so carièra, el ze stà de frecuente 'conpanjà inte i só tour da nùmarozi artisti un mucio conosùi, donca non soło cofà dei "ospiti" par alcuni dei só conserti ma cofà menbri de'l só grupo. Tra st'altri da recordàr i basisti Pino Palladino (Who, Paul Simon) e Donald Dunn (The Blues Brothers, i tastieristi Steve Winwood (Traffic, Spencer Davis Group) e Greg Phillinganes (Toto), i bateristi Phil Collins che'l ga sonà inte i àlbun Behind the Sun, August e Journeyman) e Andy Newmark (Sly & The Family Stone.

Inte i conserti de'l 2009, el grupo, cavando łe coriste, el basista e el tastierista, el ze canbià tra łe date aziàteghe/oseàneghe, europee e 'mericane e ga visto intrigà :

• Doyle Bramhall II - ghitara, cori
• Andy Fairweather-Low - ghitara, cori
• Chris Sainton - tastiere
• Tim Carmon - tastiere
• Willie Weeks - baso
• Abe Laboriel Jr. - bateria
• Sharon White - cori
• Michael John - cori

Inte i ani che Clapton el sonava co i Yardbirds, a metà dei ani '60, so i muri in ziro par Londra se vedeva de łe scrite che dizeva che Clapton el zera un dio : Clapton is God.

• El conpare so i dischi de Bob Dylan, George Harrison, Richie Sambora, Jackye Lomax, Billy Preston, Martha Velez, John Dickinson, Doris Troy co Roger Waters dei Pink Floyd, Aretha Franklin, Leon Russell, Gay Brooker, Sting, Arthur Louis, Joe Cocker, Beatles, Rolling Stones, John Astley, Santana, Zucchero.
• Anca se el ga partesipà a'l Live Aid. Clapton el ga zbarà a zero contro cuèłi che ga organizà (Bono e Bob Geldof) afermando che «łe ze soło de łe parsone che se senegia a far ła moràl conportandose pì da połitici che da artisti».^[3]
• Inte'l 1976 el ze el protagonista de na połemica de caratere połitico. Clapton el se cata a Birmingham par un conserto e da'l palco el fa saver co łe só paròłe el laudo ch'el ga par el parlamentàr Enoch Powell, conosùo pa'łe só pozision xenofobe che ło gavea zlontanà parfìn da'l steso Partio Conservador Ingleze. Clapton crede che l'Inghiltera sia deventà "sorafołàda" e ła corarìa el riscio de deventàr na "cołonia de negri". In ùltima pol darse che ste dichiarasion łe venja dite soto efeto de alcool, ma farà comuncue in modo che Clapton no'l posa venjìr a ezibirse a Birmingham insìn a ła fìn dei ani otanta, e tirarà simenti magàri ła reasion dei artisti pop britanici de sànca, tanti dei cuałi riferìndose a cuèło che Clapton gaveva dito, i darà el só pozo a ła canpanja "Rock Against Racism") (Rock contro el rasizmo), contraponesta a ła presedente inisiativa de drèta Rock Against Communism (Rock Contro el Comunizmo). In tenpi pì recenti Clapton xe tornà a far parlàr de sé par aver dà pozo a ła canpanja contro ła łeze promulgà da'l Partio Laburista Ingleze che'l restrenze ła pràtega de ła casa a ła bólpe.
• Ła canson Heaven Is One Step Away ła conparise inte ła cołona sonora de Ritorno al Futuro.
• El ze l'autor de ła cołona sonora de'l film Homeboy che in Itałia el ze venjùo fora inte'l 1989. Inte'l film el ròło de protagonista l'è intarpretà da Mickey Rourke.
• La Fender de Eric Clapton, sornamoninà "blackie", ła ze na Fender Stratocaster modidfegà segondo łe indegasion de l'artista: ła ze stàda vendùa a l'asta pròpio da Clapton par sìrca 950 000 dołari. Coi schèi rancurà da ła vendita, Clapton ga finansià el sentro de recuparo par alcołisti e tosicodipendenti fondà da eło un pochi de ani indrìo.
• El 9 otobre 2007 vien fora in USA e GB ła só biografia.^[4]
• Inte'l só àlbun, We Can't Dance de'l 1992 i Genesis e masime el só leader Phil Collins, ghe ga dedicà a Clapton el brano Since I Lost You par non dezmentegàr ła morte de só fio de'l ghitarista, capitàda puóco tenpo 'vanti.
• La canson Cocaine ła ze stà utiłizà inte i film Starsky & Hutch e Lord of War
• De soravìa el ze un gran pasionà de ła ferari e amigo de Felipe Massa^[5]. Intrà łe altre el gà, una rara 250 GT, una 612 Scaglietti e una 599 GTB Fiorano.
• El ga partesipà al film Blues Brothers - Il mito continua intarpretando sè steso in un cameo muzegałe inte'l finàl de'l film.
• Inte'l 2012 ła Ferrari ła ga omagià ła carièra de'l ghitarista produzendo un ùnego ed escluzivo modèło de Ferrari SP12 EC.
• Eric Clapton el ze un inbasadór conosùo de'l Rolex(in partegołàr el suo el ze un Milgauss 116400GV), che el ga speso de frecuente a'l polso durante i só conserti, tra cui cueło a Londra el 28 zunjo 2008.

1. ↑ http://wyntonmarsalis.org/discography/title/wynton-marsalis-and-eric-clapton-play-the-blues
2. ↑ New Eric Clapton Album 'Old Sock' Due in March Archivià il 7 de febraro 2013 in Internet Archive.
3. ↑ Buddy Guy | AllMusic
4. ↑ Il Messaggero Archivià il 24 de otobre 2007 in Internet Archive.
5. ↑ The Secret Life of Felipe Massa Archivià il 29 de otobre 2013 in Internet Archive.

• Ferrari SP12 EC

• Bob Brunning (1986) Blues: The British Connection, Londra 2002 - Helter Skelter ISBN 1-900924-41-2
• Peter Green : Peter Green - Founder of Fleetwood Mac Martin Celmins - Londra 1995 Prefasion de B.B.King
• Dick Heckstall-Smith (2004) The safest place in the world: A personal history of British Rhythm and blues, Clear Books ISBN 0-7043-2696-5
• Christopher Hjort (co prefasion de John Mayall) Strange brew: Eric Clapton and the British Blues Boom 1965-1970, Jawbone, 2007 ISBN 1-906002-00-2
• Paul Myers Long John Baldry and the birth of the British Blues Vancouver Canada 2007 - GreyStone Books

• Wikimedia Commons el detien imàjini o altri file so Eric Clapton
• Scholia el detien schemi gràfeghi so Eric Clapton

Eric Clapton su DMoz (Segnala su DMoz un collegamento pertinente all'argomento Eric Clapton)

• Sito ufficiale
• Eric Clapton Portal by Where's Eric! The Eric Clapton Fan Club Magazine
• Eric Clapton FAQ - Eric Clapton Frequently Asked Questions
• Eric Clapton Italia - fans club
• Łe chitare de Eric Clapton Archivià il 9 de zunjo 2013 in Internet Archive.