วาฬนาร์วาล

นาร์วาล; ช่วงเวลาที่มีชีวิตอยู่: ยุคควอเทอร์นารี-ปัจจุบัน
	เปรียบเทียบขนาดกับมนุษย์โดยเฉลี่ย
สถานะการอนุรักษ์
	; ความเสี่ยงต่ำ (IUCN 3.1)
	CITES Appendix II (CITES)
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์
โดเมน:	ยูแคริโอต; Eukaryota
อาณาจักร:	สัตว์; Animalia
ไฟลัม:	สัตว์มีแกนสันหลัง; Chordata
ชั้น:	สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม; Mammalia
อันดับ:	สัตว์กีบคู่; Artiodactyla
อันดับฐาน:	วาฬและโลมา; Cetacea
วงศ์:	Monodontidae; Monodontidae; Linnaeus, 1758
สกุล:	Monodon; Monodon; Linnaeus, 1758
สปีชีส์:	Monodon monoceros
ชื่อทวินาม
	Monodon monoceros; Linnaeus, 1758
	บริเวณที่พบประชากรนาร์วาลประจำ (สีเข้ม) หรือไม่ค่อยพบ (แถบ)

นาร์วาล (อังกฤษ: narwhal; ชื่อวิทยาศาสตร์: Monodon monoceros) เป็นวาฬมีฟันขนาดกลาง ซึ่งใช้ชีวิตตลอดทั้งปีที่บริเวณอาร์กติก เป็นหนึ่งในสองของสปีชีส์วาฬ วงศ์โมโนดอนติแด เช่นเดียวกับวาฬเบลูกา นาร์วาลเพศผู้มีลักษณะที่โดดเด่นคือ มีงาที่ยาว, ตรง, เป็นเกลียวที่ยื่นมาจากกรามบนด้านซ้ายของพวกมัน ซึ่งแท้ที่จริงแล้วคือ ฟันเพียงซี่เดียวของพวกมันที่อาจยาวได้ถึง 3 เมตร สำหรับตัวผู้บางตัวอาจมีได้ถึงสองซี่ ขณะที่ตัวเมียเองก็อาจมีได้เหมือนกันแต่ทว่าไม่ยาวและไม่โดดเด่นเท่า^[6] ปัจจุบันยังไม่ทราบเป็นที่แน่ชัดว่ามีไว้สำหรับทำอะไร เพราะนาร์วาลไม่ได้ใช้งาตรงนี้ในการขุดเจาะหาอาหารหรือต่อสู้กันเอง แต่สันนิษฐานว่างาของมันน่าจะมีไว้เพื่อดึงดูดตัวเมีย^{[ต้องการอ้างอิง]}

ในยุคกลางงาของนาร์วาลถูกขายในราคาที่สูงให้แก่เชื้อพระวงศ์ชั้นสูง และถูกมองว่าเป็นยูนิคอร์นแห่งท้องทะเล^[7]

นาร์วาลส่วนใหญ่พบในบริเวณอาร์กติกของแคนาดาและเขตทะเลของกรีนแลนด์ หาได้ยากในบริเวณละติจูด 65°เหนือ นาร์วาลเป็นนักล่าที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวในเขตอาร์กติก มันกินเหยื่อบริเวณพื้นใต้น้ำเป็นอาหาร โดยเป็นปลาซีกเดียวเป็นส่วนใหญ่ ที่ระดับความลึกถึง 1,500 เมตรใต้ก้อนน้ำแข็งหนา^[8] มีการล่านาร์วาลมากว่าหนึ่งพันปีโดยชาวอินูอิตในภาคเหนือของแคนาดาและกรีนแลนด์สำหรับเนื้อและงา รวมถึงล่าเพื่อการยังชีพแบบควบคุมยังคงดำเนินต่อไปจนถึงทุกวันนี้ ในขณะที่ประชากรต่างถือว่าพวกมันตกอยู่ในความเสี่ยง โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศมีช่วงที่แคบและอดอาหาร^[9]

อ้างอิง

↑ Mead, J. G.; Brownell, R. L. Jr. (2005). "Order Cetacea". ใน Wilson, D. E.; Reeder, D. M. (บ.ก.). Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed.). Johns Hopkins University Press. pp. 723–743. ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.
↑ "E. T. Newton. 1891. The vertebrata of the Pliocene deposits of Britain. Memoirs of the Geological Survey of the United Kingdom". Memoirs of the Geological Survey, Great Britain. 1891.
↑ "Monodon monoceros Linnaeus 1758 (narhwal)". PBDB.org.
↑ Lowry, L; Laidre, K; Reeves, R (2017). "Monodon monoceros". IUCN Red List of Threatened Species. 2017. doi:10.2305/IUCN.UK.2017-3.RLTS.T13704A50367651.en.
↑ "Appendices | CITES". cites.org. สืบค้นเมื่อ 2022-01-14.
↑ WILD จุดประกาย 7, นาวาล ตำนานยูนิคอร์น. กรุงเทพธุรกิจปีที่ 29 ฉบับที่ 10409: วันพฤหัสบดีที่ 23 มีนาคม พ.ศ. 2560
↑ "ท่องโลกกว้าง: สัตว์ทะเลสุดแปลก". ไทยพีบีเอส. 18 June 2014. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-07-05. สืบค้นเมื่อ 18 June 2014.
↑ K.L. Laidre , M.P. Heide-Jørgensen , O.A. Jørgensen , and M.A. Treble (2004). "Deep-ocean predation by a high Arctic cetacean". ICES J. Mar. Sci. 61 (1): 430–440. doi:10.1016/j.icesjms.2004.02.002.{{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)
↑ Laidre, K. L., I. Stirling, L. Lowry, Ø. Wiig, M. P. Heide-Jørgensen, and S. Ferguson (2008). "Quantifying the sensitivity of arctic marine mammals to climate-induced habitat change". Ecological Applications. 18 (2): S97–S125. doi:10.1890/06-0546.1. PMID 18494365.{{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)

อ่านเพิ่ม

Ford, John; Ford, Deborah (March 1986). "Narwhal: Unicorn of the Arctic Seas". National Geographic. Vol. 169 no. 3. pp. 354–363. ISSN 0027-9358. OCLC 643483454.
M. P. Heide-Jorgensen. "Narwhal", in Encyclopedia of Marine Mammals, Perrin, Wursig and Thewissen eds. ISBN 0-12-551340-2
Groc, Isabelle. "Hunt for the sea unicorn", New Scientist feature article, Issue 2956, 15 February 2014 [1]

แหล่งข้อมูลอื่น

Flower, W.H. (1911). "Narwhal" . สารานุกรมบริตานิกา ค.ศ. 1911. Vol. 19 (11 ed.). p. 243.
Biology and ecology of narwhals, NOAA
Narwhal Discoveries
Voices in the Sea – Sounds of the Narwhal เก็บถาวร 9 กรกฎาคม 2014 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน

บทความสัตว์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[msw3-1] Mead, J. G.; Brownell, R. L. Jr. (2005). "Order Cetacea". ใน Wilson, D. E.; Reeder, D. M. (บ.ก.). Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed.). Johns Hopkins University Press. pp. 723–743. ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.

[2] "E. T. Newton. 1891. The vertebrata of the Pliocene deposits of Britain. Memoirs of the Geological Survey of the United Kingdom". Memoirs of the Geological Survey, Great Britain. 1891.

[3] "Monodon monoceros Linnaeus 1758 (narhwal)". PBDB.org.

[IUCN2017-4] Lowry, L; Laidre, K; Reeves, R (2017). "Monodon monoceros". IUCN Red List of Threatened Species. 2017. doi:10.2305/IUCN.UK.2017-3.RLTS.T13704A50367651.en.

[5] "Appendices | CITES". cites.org. สืบค้นเมื่อ 2022-01-14.

[6] WILD จุดประกาย 7, นาวาล ตำนานยูนิคอร์น. กรุงเทพธุรกิจปีที่ 29 ฉบับที่ 10409: วันพฤหัสบดีที่ 23 มีนาคม พ.ศ. 2560

[7] "ท่องโลกกว้าง: สัตว์ทะเลสุดแปลก". ไทยพีบีเอส. 18 June 2014. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-07-05. สืบค้นเมื่อ 18 June 2014.

[Laidre2004-8] K.L. Laidre , M.P. Heide-Jørgensen , O.A. Jørgensen , and M.A. Treble (2004). "Deep-ocean predation by a high Arctic cetacean". ICES J. Mar. Sci. 61 (1): 430–440. doi:10.1016/j.icesjms.2004.02.002.{{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)

[Laidre2008-9] Laidre, K. L., I. Stirling, L. Lowry, Ø. Wiig, M. P. Heide-Jørgensen, and S. Ferguson (2008). "Quantifying the sensitivity of arctic marine mammals to climate-induced habitat change". Ecological Applications. 18 (2): S97–S125. doi:10.1890/06-0546.1. PMID 18494365.{{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]