| dbo:abstract
|
- El xíling (en anglès: shilling o, informalment, bob) fou una moneda anglesa usada per primera vegada el 1548 durant el regnat d'Enric VII. Aquestes monedes angleses havien estat precedides pel , una moneda escocesa, utilitzada durant el regnat de Jacob III. Va ser utilitzada al Regne Unit fins a 1971. Equivalia a la vint-i-unena part d'una guinea, i posteriorment, a la vintena part d'una lliura esterlina. Un xíling constava de dotze penics. (ca)
- Le shilling (en abrégé s ou noté 1/-) est une ancienne pièce de monnaie du Royaume-Uni qui a été utilisée jusqu’à la décimalisation de la livre sterling en 1965. Le shilling valait un vingtième d’une livre sterling ou douze pence. Il fut frappé pour la première fois sous le règne du roi Henri VII, alors connu sous le nom de testoon, avant de devenir connu sous le nom de shilling, qui se dérive du mot vieil anglais scilling, du milieu du XVIe siècle au début des années 1990, où il fut retiré de la circulation. Le mot anglais bob était souvent utilisé pour parler d’une valeur monétaire en shillings, par exemple ten-bob note (un billet de dix shillings en français). Après la décimalisation le 15 février 1971, le shilling devint équivalent à cinq pence. La pièce était frappée en argent de son début en 1503 à 1947 et après ces années, en cupro-nickel jusqu'à son retrait de la circulation. Avant Decimal Day (Jour de Décimalisation) en 1971, une livre sterling se divisait en 240 pence. Douze pence valaient un shilling et vingt shillings équivalaient à une livre. Les valeurs monétaires inférieures à une livre étaient généralement comptées en shillings et en pence, par exemple trois shillings et six pence (3/6), prononcé trois et six, pour 42 pence. Les valeurs inférieures à un shilling étaient comptées en pence : huit pence s'écrivait 8d. Bien que la pièce n’eût été frappée qu'à partir du XVIe siècle, la valeur du shilling était alors déjà utilisée à des fins comptables depuis la période anglo-saxonne. L'équivalence un shilling = 12d aurait été fixée par les Normands après leur conquête de l'Angleterre ; avant cela, cependant, diverses pièces de monnaie anglo-saxonnes de 4, 5 et 12 pence étaient déjà appelées shillings. (fr)
- El chelín (en inglés: shilling o, informalmente, bob) era una moneda inglesa usada por primera vez en 1548 durante el reinado de Enrique VIII. Equivalía a la vigésima parte de una libra esterlina. El símbolo del chelín era la letra S. Estas monedas inglesas habían sido precedidas por el , una moneda escocesa, utilizada durante el reinado de Jacobo III. Fue utilizada en el Reino Unido hasta 1971. La guinea equivalía a una libra con un chelín. Antes de la adopción del sistema decimal en 1971, había 240 peniques en una libra esterlina. Doce peniques equivalían a un chelín, y veinte chelines eran una libra esterlina. Los valores menores que una libra por lo general se escribían en función de chelines y peniques, por ejemplo cuarenta y dos peniques se indicaban como tres chelines y seis peniques (3/6), pronunciado "tres y seis". (es)
- The British shilling, abbreviated "1/-", was a unit of currency and a denomination of sterling coinage worth 1⁄20 of one pound, or twelve pence. It was first minted in the reign of Henry VII as the testoon, and became known as the shilling, from the Old English scilling, sometime in the mid-16th century. It circulated until 1990. The word bob was sometimes used for a monetary value of several shillings, e.g. "ten-bob note". Following decimalisation on 15 February 1971 the coin had a value of five new pence, and a new coin of the same value but labelled as "five new pence" or "five pence" was minted with the same size as the shilling until 1990, after which the shilling no longer remained legal tender. It was made from silver from its introduction in or around 1503 until 1946, and thereafter in cupronickel. Before Decimal Day in 1971, sterling used the Carolingian monetary system ("£sd"), under which the largest unit was a pound (£) divided into 20 shillings (s), each of 12 pence (d). Although the coin was not minted until the 16th century, the value of a shilling had been used for accounting purposes since the early medieval period. The value of one shilling equalling 12 pence (12 d) was set by the Normans following the conquest; before this various English coins equalling 4, 5, and 12 pence had all been known as shillings. The notation ss/dd for a number of shillings and pence was widely used (e.g., "19/11" for nineteen shillings and eleven pence). The form ss/– was used for a number of shillings and zero pence (e.g., "5/–" for five shillings exactly). (en)
- De shilling was tot 1970 een rekeneenheid in Groot-Brittannië en Ierland. De waarde was het twintigste deel van een pond. Deze situatie is vergelijkbaar met de stuiver die in Nederland in het begin van de 19e eeuw nog een rekeneenheid was. Met de invoering van het decimale stelsel werd de shilling afgeschaft. Er werden nieuwe muntstukken geslagen die even groot waren als de munten met het opschrift one shilling en two shillings, maar met het opschrift 5 new pence en 10 new pence. De oude munten bleven geldig. In tegenstelling tot het woord stuiver is het woord shilling in de volksmond niet gebleven als naam voor het muntstuk. Het nieuwe muntstuk wordt five penny piece genoemd. In 1990 zijn nieuwe, kleinere muntstukken in roulatie gekomen. De oude shillingen zijn met de invoering van deze muntstukken geleidelijk uit het betalingsverkeer verdwenen. (nl)
- Szyling (brytyjski) – brytyjska moneta będąca w obiegu w Anglii i Wielkiej Brytanii od panowania Henryka VII aż do 1971 roku, kiedy przeprowadzono decymalizację brytyjskiej waluty. Dawniej szyling stanowił 1/20 część funta szterlinga i dzielił się na 12 pensów. Szyling był również nominałem innych brytyjskich monet i banknotów (np. moneta o wartości 2 szylingów to floren lub banknot o wartości 10 szylingów). Od początku bicia w XVI wieku do 1946 roku monety o nominale 1 szylinga były bite ze srebra, a w latach 1947–1970 bito je z miedzioniklu. W latach 1937–1970 bito dwa rodzaje szylinga: szylinga brytyjskiego/angielskiego i szylinga szkockiego. Oba rodzaje różniły się od siebie nieznacznie wizerunkiem rewersu. (pl)
- Ши́ллинг (англ. shilling) — распространённая монета Англии, а затем Британии, известная также как «боб». Символом шиллинга являлась литера S. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- El xíling (en anglès: shilling o, informalment, bob) fou una moneda anglesa usada per primera vegada el 1548 durant el regnat d'Enric VII. Aquestes monedes angleses havien estat precedides pel , una moneda escocesa, utilitzada durant el regnat de Jacob III. Va ser utilitzada al Regne Unit fins a 1971. Equivalia a la vint-i-unena part d'una guinea, i posteriorment, a la vintena part d'una lliura esterlina. Un xíling constava de dotze penics. (ca)
- Ши́ллинг (англ. shilling) — распространённая монета Англии, а затем Британии, известная также как «боб». Символом шиллинга являлась литера S. (ru)
- El chelín (en inglés: shilling o, informalmente, bob) era una moneda inglesa usada por primera vez en 1548 durante el reinado de Enrique VIII. Equivalía a la vigésima parte de una libra esterlina. El símbolo del chelín era la letra S. Estas monedas inglesas habían sido precedidas por el , una moneda escocesa, utilizada durante el reinado de Jacobo III. Fue utilizada en el Reino Unido hasta 1971. La guinea equivalía a una libra con un chelín. (es)
- The British shilling, abbreviated "1/-", was a unit of currency and a denomination of sterling coinage worth 1⁄20 of one pound, or twelve pence. It was first minted in the reign of Henry VII as the testoon, and became known as the shilling, from the Old English scilling, sometime in the mid-16th century. It circulated until 1990. The word bob was sometimes used for a monetary value of several shillings, e.g. "ten-bob note". Following decimalisation on 15 February 1971 the coin had a value of five new pence, and a new coin of the same value but labelled as "five new pence" or "five pence" was minted with the same size as the shilling until 1990, after which the shilling no longer remained legal tender. It was made from silver from its introduction in or around 1503 until 1946, and thereafte (en)
- Le shilling (en abrégé s ou noté 1/-) est une ancienne pièce de monnaie du Royaume-Uni qui a été utilisée jusqu’à la décimalisation de la livre sterling en 1965. Le shilling valait un vingtième d’une livre sterling ou douze pence. Il fut frappé pour la première fois sous le règne du roi Henri VII, alors connu sous le nom de testoon, avant de devenir connu sous le nom de shilling, qui se dérive du mot vieil anglais scilling, du milieu du XVIe siècle au début des années 1990, où il fut retiré de la circulation. Le mot anglais bob était souvent utilisé pour parler d’une valeur monétaire en shillings, par exemple ten-bob note (un billet de dix shillings en français). Après la décimalisation le 15 février 1971, le shilling devint équivalent à cinq pence. La pièce était frappée en argent de son (fr)
- De shilling was tot 1970 een rekeneenheid in Groot-Brittannië en Ierland. De waarde was het twintigste deel van een pond. Deze situatie is vergelijkbaar met de stuiver die in Nederland in het begin van de 19e eeuw nog een rekeneenheid was. Met de invoering van het decimale stelsel werd de shilling afgeschaft. Er werden nieuwe muntstukken geslagen die even groot waren als de munten met het opschrift one shilling en two shillings, maar met het opschrift 5 new pence en 10 new pence. De oude munten bleven geldig. (nl)
- Szyling (brytyjski) – brytyjska moneta będąca w obiegu w Anglii i Wielkiej Brytanii od panowania Henryka VII aż do 1971 roku, kiedy przeprowadzono decymalizację brytyjskiej waluty. Dawniej szyling stanowił 1/20 część funta szterlinga i dzielił się na 12 pensów. Szyling był również nominałem innych brytyjskich monet i banknotów (np. moneta o wartości 2 szylingów to floren lub banknot o wartości 10 szylingów). Od początku bicia w XVI wieku do 1946 roku monety o nominale 1 szylinga były bite ze srebra, a w latach 1947–1970 bito je z miedzioniklu. (pl)
|