| dbo:abstract
|
- Als Sekten-Shintō (jap. 教派神道, kyōha shintō oder 宗派神道, shūha shintō) wurde vor Beginn des Zweiten Weltkriegs der von dreizehn offiziell anerkannten Shintō-Sekten ausgeübte Shintō verstanden. Diese Sekten wurden 1882 per Gesetz im Gegensatz zu den Institutionen des Schrein-Shintō aus dem damaligen Staats-Shintō ausgeschlossen. Die meisten existieren gegenwärtig noch als eigenständige Organisationen. Nach Ende des Zweiten Weltkriegs und der Abschaffung des Staats-Shintō entwickelte sich dann eine Vielzahl neuer Sekten (shintōkei shinshūkyō). Der Begriff „Sekte“ ist hierbei als wertungsfreie Übersetzung des japanischen „kyōha“ zu verstehen, äquivalent zu „Religionsgemeinschaft“ oder „Konfession“. (de)
- Sect Shinto (教派神道 (Kyōha Shintō)) refers to several independent organized Shinto groups that were excluded by law in 1882 from government-run State Shinto. These independent groups may have more developed belief systems than mainstream Shrine Shinto which focuses more on rituals. Starting in the late Edo period, Sect Shinto became established in the Meiji era, after the Meiji Restoration. One denomination (Jingu-kyo, affiliated with the Ise Jingu Shrine) left during the war, and the final group (before the war) consisted of 13 denominations, which were once also referred to as the 13 Shinto schools. In a broad sense, it includes "Oomoto" which newly joined the "Sect Shinto Federation" after the war. (After the war, "Oomoto" newly joined the "Sect Shinto Federation," while "Tenrikyo" and "Shinto Taiseikyo" left, so that the number of denominations belonging to the "Sect Shinto Federation" is currently 12.) In contrast, to shrine Shinto, which is an aggregation of various shrines and customary beliefs in various parts of Japan (which became united under the Ise Jingu Shrine after the Meiji period), denominational Shinto is a form of Shinto that is based on the Kokugaku and Shrine Shinto, which is a form of Shinto that seeks a fundamental and comprehensive faith (as in the late Edo period, the Kokugaku). Daikyoin (influenced by the Kokugaku and Fukkoshinto lineages of the late Edo period, which sought a fundamental and comprehensive faith), and because of its comprehensive nature, the central institution and cult, the Daikyoin later reformed into the Shinto Secretariat and later the Shinto Taikyo as the central institution and cult, and all the deities, starting with the original deity Amano-Ochinakunushi, as well as all the deities (Amatsukami and Kunitsukami). Tenrikyo is often considered a separate monotheistic religion founded by Nakayama Miki but it was categorized as Sect Shinto. (en)
- Sekte Shinto adalah Ise Jingu dan pada zaman Edo dalam pengartian sempit. (Gunung Fuji) dan gerakan-gerakan agama baru muncul dari zaman Edo sampai zaman Meiji. Sebanyak 14 aliran Shinto secara bertahap resmi diakui sebagai sekte yang mengajarkan Shinto pada era Meiji, termasuk gerakan agama baru. (in)
- 教派神道（きょうはしんとう）とは、狭義には、江戸時代までの伊勢神宮・出雲大社・浅間神社（富士山）の講組織や、江戸時代から明治時代に起こった新宗教も含め、明治時代に神道を宣教する教派として段階的に公認されていった総計14の神道系教団のこと。宗派神道（しゅうはしんとう）とも呼ばれる。 途中で1教派（伊勢神宮系の「神宮教」）が離脱し、（戦前において）最終的に出揃ったのは13教派だったので、かつては神道十三派（しんとうじゅうさんぱ）とも表現された。 広義には、戦後に「教派神道連合会」に新たに加入した「大本」も含む。（戦後に「大本」が「教派神道連合会」に新たに加入し、逆に「天理教」と「」が離脱したため、現在「教派神道連合会」所属の教派は、12教派となっている。） 神社神道と対比され、神社神道が（明治以降、伊勢神宮の下に束ねられることになる）日本各地の様々な神社・慣習的信仰の集合体であるのに対して、教派神道は（江戸時代後期の、根源的・包括的信仰を模索する国学・復古神道の系譜に影響を受けた）大教院の理念を引き継ぎ、綜合的な性格が強いため、中心的機関・教団である神道本局（神道大教）をはじめとして、祭神には原初神である天之御中主神から始まり、全ての神々（神祇）を祭るという姿勢の教団が多い。 黒住教・神習教・神理教・禊教・金光教・大本などの一部教団は、教祖自身が、国学・復古神道（あるいは儒家神道）の系譜から、直接的に思想的影響を受けている。 (ja)
- Shintō sekciarskie (jap. 教派神道 kyōha-shintō) – jeden z odłamów japońskiej religii narodowej shintō, obejmujący różne nieortodoksyjne i eklektyczne szkoły. Wszystkie ruchy zaliczane do shintō sekciarskiego powstały w okresie Edo, niezależnie od głównego nurtu tej religii, a ich początki związane były z działalnością charyzmatycznych przywódców religijnych. Charakteryzuje je ludowy charakter oraz synkretyzm religijny. Po restauracji Meiji dekretem rządowym z 1876 roku oddzielono je od oficjalnego i tradycjonalistycznego shintō świątynnego (jinja-shintō). Do 1908 roku ustalona została oficjalna lista 13 szkół kyōha-shintō, podzielonych na pięć grup:
* Sekty czystego shintō
*
*
* Sekty konfucjańskie
*
*
* Sekty górskie
*
*
* (lub Ontake-kyō)
* Sekty oczyszczające
*
*
* Sekty uzdrowicielskie
* Kurozumi-kyō
* Konkō-kyō
* Tenri-kyō Po roku 1945 w łonie kyōha-shintō powstały nowe odłamy wywodzące się z 13 oficjalnych szkół, zaś sekta tenri-kyō oficjalnie zerwała związki ze zorganizowanym shintō, podkreślając swoją niezależność. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- Sekte Shinto adalah Ise Jingu dan pada zaman Edo dalam pengartian sempit. (Gunung Fuji) dan gerakan-gerakan agama baru muncul dari zaman Edo sampai zaman Meiji. Sebanyak 14 aliran Shinto secara bertahap resmi diakui sebagai sekte yang mengajarkan Shinto pada era Meiji, termasuk gerakan agama baru. (in)
- Als Sekten-Shintō (jap. 教派神道, kyōha shintō oder 宗派神道, shūha shintō) wurde vor Beginn des Zweiten Weltkriegs der von dreizehn offiziell anerkannten Shintō-Sekten ausgeübte Shintō verstanden. Diese Sekten wurden 1882 per Gesetz im Gegensatz zu den Institutionen des Schrein-Shintō aus dem damaligen Staats-Shintō ausgeschlossen. Die meisten existieren gegenwärtig noch als eigenständige Organisationen. Nach Ende des Zweiten Weltkriegs und der Abschaffung des Staats-Shintō entwickelte sich dann eine Vielzahl neuer Sekten (shintōkei shinshūkyō). (de)
- Sect Shinto (教派神道 (Kyōha Shintō)) refers to several independent organized Shinto groups that were excluded by law in 1882 from government-run State Shinto. These independent groups may have more developed belief systems than mainstream Shrine Shinto which focuses more on rituals. In a broad sense, it includes "Oomoto" which newly joined the "Sect Shinto Federation" after the war. (After the war, "Oomoto" newly joined the "Sect Shinto Federation," while "Tenrikyo" and "Shinto Taiseikyo" left, so that the number of denominations belonging to the "Sect Shinto Federation" is currently 12.) (en)
- 教派神道（きょうはしんとう）とは、狭義には、江戸時代までの伊勢神宮・出雲大社・浅間神社（富士山）の講組織や、江戸時代から明治時代に起こった新宗教も含め、明治時代に神道を宣教する教派として段階的に公認されていった総計14の神道系教団のこと。宗派神道（しゅうはしんとう）とも呼ばれる。 途中で1教派（伊勢神宮系の「神宮教」）が離脱し、（戦前において）最終的に出揃ったのは13教派だったので、かつては神道十三派（しんとうじゅうさんぱ）とも表現された。 広義には、戦後に「教派神道連合会」に新たに加入した「大本」も含む。（戦後に「大本」が「教派神道連合会」に新たに加入し、逆に「天理教」と「」が離脱したため、現在「教派神道連合会」所属の教派は、12教派となっている。） 神社神道と対比され、神社神道が（明治以降、伊勢神宮の下に束ねられることになる）日本各地の様々な神社・慣習的信仰の集合体であるのに対して、教派神道は（江戸時代後期の、根源的・包括的信仰を模索する国学・復古神道の系譜に影響を受けた）大教院の理念を引き継ぎ、綜合的な性格が強いため、中心的機関・教団である神道本局（神道大教）をはじめとして、祭神には原初神である天之御中主神から始まり、全ての神々（神祇）を祭るという姿勢の教団が多い。 (ja)
- Shintō sekciarskie (jap. 教派神道 kyōha-shintō) – jeden z odłamów japońskiej religii narodowej shintō, obejmujący różne nieortodoksyjne i eklektyczne szkoły. Wszystkie ruchy zaliczane do shintō sekciarskiego powstały w okresie Edo, niezależnie od głównego nurtu tej religii, a ich początki związane były z działalnością charyzmatycznych przywódców religijnych. Charakteryzuje je ludowy charakter oraz synkretyzm religijny. Po restauracji Meiji dekretem rządowym z 1876 roku oddzielono je od oficjalnego i tradycjonalistycznego shintō świątynnego (jinja-shintō). Do 1908 roku ustalona została oficjalna lista 13 szkół kyōha-shintō, podzielonych na pięć grup: (pl)
|