| dbo:abstract
|
- La síndrome de l'intestí irritable (SII o, antigament anomenat, còlon espàstic o còlon irritable) és un caracteritzat per dolor abdominal crònic, malestar, inflor abdominal i l'alteració dels hàbits intestinals en absència de qualsevol causa orgànica detectable. En alguns casos, els símptomes es alleugen moviments intestinals. La diarrea o el restrenyiment poden predominar, o bé poden alternar (classificat com SII-D, SII-C o el SII-A, respectivament). La SII pot començar després d'una infecció (post-infeccioses, la SII-PI), un esdeveniment vital estressant o l'inici de la maduresa, sense altres indicadors mèdics. Encara que no hi ha cura per la SII, hi ha tractaments que intenten alleujar els símptomes, inclosos els ajustaments de la dieta, medicació i les intervencions psicològiques. L'educació del pacient i una bona relació metge-pacient també són importants. Diverses malalties es poden presentar com si fossin la SII, com la malaltia celíaca, infeccions lleus, infeccions parasitàries com la giardiasi, diverses malalties inflamatòries intestinals, el , i . En la SII, les anàlisis i proves habituals no mostren anomalies, encara que els intestins poden ser més sensibles a certs estímuls, com les proves d'insuflació del globus. La causa exacta de la SII és desconeguda. La teoria més comuna és que la SII és un trastorn de la interacció entre el cervell i el tracte gastrointestinal, encara que també pot haver anomalies en la flora intestinal o en el sistema immunològic. La SII no dona lloc a situacions més greus que en la majoria dels pacients. No obstant això, és una font de dolor crònic, fatiga i altres símptomes, i augmenta les despeses mèdiques d'un pacient, i contribueix a l'absentisme laboral. Els investigadors han informat que l'alta prevalença de la SII, en relació amb l'augment dels costos que produeix la malaltia. També és considerada com una malaltia crònica i pot afectar de forma important la qualitat de vida d'una víctima. (ca)
- متلازمة القولون المتهيج أو اختصارًا (IBS) (بالإنجليزية: Irritable Bowel Syndrome)، يشار إليها سابقا باسم القولون العصبي، هو اضطراب في التفاعل بين الدماغ والأمعاء يتميز بمجموعة من الأعراض المصاحبة معًا والتي تشمل آلام البطن والتغيرات في اتساق حركات الأمعاء. تحدث هذه الأعراض على مدى فترة طويلة، وغالبا ما تكون سنوات. يمكن أن يؤثر القولون العصبي سلبا على نوعية الحياة وقد يؤدي إلى تفويت المدرسة أو العمل أو انخفاض الإنتاجية في العمل. الاضطرابات مثل القلق، الاكتئاب الشديد ومتلازمة التعب المزمن شائعة بين الأشخاص الذين يعانون من القولون العصبي. أسباب متلازمة القولون العصبي غير واضحة. تشمل النظريات مجموعات من اضطراب محور الأمعاء والدماغ، اضطرابات حركية الأمعاء، حساسية الألم، العدوى بما في ذلك فرط نمو البكتيريا المعوية الدقيقة، الناقلات العصبية، العوامل الوراثية، وعدم تحمل الطعام. قد يكون سبب البداية عدوى معوية أو احداث الحياة المُجهدة. يعتمد التشخيص على الأعراض في غياب السمات المقلقة وبمجرد استبعاد الحالات المحتملة الأخرى. تشمل السمات المقلقة سن أكبر من 50 عامًا، فقدان الوزن، وجود دم في البراز، أو وجود تاريخ عائلي للإصابة بمرض التهاب الأمعاء. تشمل الحالات الأخرى التي قد تظهر بالمثل الداء البطني، التهاب القولون المجهري، مرض التهاب الأمعاء، سوء امتصاص الحمض الصفراوي وسرطان القولون. لا يوجد علاج معروف لمتلازمة القولون العصبي. يتم إجراء العلاج لتحسين الأعراض، قد يشمل ذلك تغييرات في النظام الغذائي، أدوية، الحليب السكريات قليلة التعدد، معينات حيوية، واخذ المشورة. تشمل التدابير الغذائية زيادة تناول الألياف القابلة للذوبان، اتباع نظام غذائي خالٍ من الغلوتين، أو اتباع نظام غذائي قصير الأجل منخفض في السكريات قليلة التخمير، السكريات الأحادية، السكريات الأحادية، والبوليولات (فودماب). يمكن استخدام دواء لوبراميد للمساعدة في الإسهال بينما يمكن استخدام المسهلات للمساعدة في الإمساك. قد تحسن مضادات الاكتئاب الأعراض العامة وتقلل الألم. يعد تثقيف المريض والعلاقة الجيدة بين الطبيب والمريض جزءًا مهمًا من الرعاية. يعتقد أن حوالي 10-15٪ من الناس في العالم المتقدم يعانون من القولون العصبي. يختلف الأنتشار وفقًا للبلد (من 1.1% إلى 45.0%) والمعايير المستخدمة لتحديد القولون العصبي، حيث تشير تقديرات الدراسات المتعددة أن نسبة 11.2% متأثرون. وهو أكثر شيوعًا في أمريكا الجنوبية وأقل شيوعًا في جنوب شرق آسيا. يعتبر شائع مرتين لدى النساء مقارنة بالرجال وعادة ما يحدث قبل سن 45 عامًا. يبدو أن الحالة تصبح أقل شيوعًا مع تقدم العمر. لا يؤثر القولون العصبي على متوسط العمر المتوقع أو يؤدي إلى أمراض خطيرة أخرى. كان أول وصف للحالة في عام 1820، في حين دخل المصطلح الحالي متلازمة القولون العصبي حيز الاستخدام في عام 1944. (ar)
- Το Σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου (ΣΕΕ - αγγλικά: irritable bowel syndrome - IBS) ή Σπαστική εντεροκολίτιδα είναι μια λειτουργική διαταραχή του εντέρου που χαρακτηρίζεται από χρόνιο , , κοιλιακή διάταση (φούσκωμα) και αλλαγές στις συνήθειες του εντέρου απουσία κάποιας οργανικής νόσου. Σε κάποιες περιπτώσεις τα συμπτώματα υφίενται μετά την κένωση. Μπορεί να εμφανισθεί υπό τη μορφή διάρροιας ή δυσκοιλιότητας, ή με εναλλαγή αυτών (κατατασσόμενες οι περιπτώσεις ως IBS-D, IBS-C or IBS-A αντίστοιχα). Επίσης το ΣΕΕ δύναται να παρουσιασθεί έπειτα από μία λοίμωξη (μετα-λοιμώδες, IBS-PI ) ή μία στρεσογόνο κατάσταση. Η διάγνωση του τίθεται εξ αποκλεισμού άλλων οργανικών παθήσεων. Η θεραπευτική αντιμετώπιση στοχεύει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων και περιλαμβάνει αλλαγές στο του ασθενούς, φαρμακευτική αγωγή και ψυχολογική υποστήριξη. Η σωστή ενημέρωση του καθώς και η επικοινωνία με τον γιατρό παίζουν σημαντικό ρόλο. Ποικίλες καταστάσεις μπορούν να υποδυθούν το ΣΕΕ, όπως κοιλιοκάκη (δυσαπορρόφηση γλουτένης), δυσαπορρόφηση φρουκτόζης, λοιμώξεις, παρασιτικές λοιμώξεις όπως , , και .Στο ΣΕΕ οι συνήθεις ιατρικές εξετάσεις είναι φυσιολογικές, αλλά το έντερο φαίνεται να είναι πιο ευαίσθητο σε συγκεκριμένα ερεθίσματα, όπως στο balloon insufflation testing. Η ακριβής αιτία του ΣΕΕ παραμένει άγνωστη. Η επικρατέστερη θεωρία υποστηρίζει ότι το ΣΕΕ οφείλεται σε διαταραχή στο κύκλωμα εγκέφαλος - γαστρεντερικός σωλήνας, παρότι μπορεί να υπάρχουν μεταβολές της μικροβιακής χλωρίδας του εντέρου και του ανοσοποιητικού συστήματος. Το ΣΕΕ δεν είναι επικίνδυνο για τη ζωή του ασθενούς. Παρόλα αυτά όντας αίτιο χρονίου πόνου, κόπωσης και άλλων συμπτωμάτων οδηγεί σε απουσίες από το χώρο εργασίας και χαμένες εργατοώρες που το καθιστούν μια αρκετά δαπανηρή νόσο. Επιπλέον διαταράσσει σε σημαντικό βαθμό την ποιότητα ζωής του ασθενούς και επηρεάζει τις κοινωνικές του δραστηριότητες. (el)
- Der Begriff Reizdarmsyndrom (RDS) bezeichnet in der Medizin (Gastroenterologie) eine Gruppe funktioneller Darmerkrankungen, die eine hohe Prävalenz (Krankheitshäufigkeit in der Bevölkerung) haben und bis zu 50 Prozent der Besuche beim Spezialisten (Gastroenterologe) ausmachen. Das Reizdarmsyndrom kann mit Symptomen aller möglichen Darmerkrankungen verwechselt werden, ist jedoch, wenn diese Erkrankungen ausgeschlossen sind, ungefährlich. Synonyme Begriffe sind Irritables Darmsyndrom (IDS) bzw. englisch irritable bowel syndrome (IBS), früher auch Reizkolon, Colon irritabile, „nervöser Darm“ u. a. (de)
- Agaciĝa intesta sindromo estas longdaŭra intesta ĝeno, kiu ĝenadas la intestan moveblon (peristalto). Normale la intestoj transportas kaj knedas la manĝon sed ĉe agacintesta sindromo la moviĝoj le la intestoj tro rapidas aŭ tro malrapidas. Tio havigas intestan malkonforton kaj nenormalan fekaĵon. Foje la malkonforto malpliiĝas per fekado. La medicina mondo ĝis nun ne trovis la kaŭzon de tiu ĉi sindromo. (eo)
- Heste minberaren sindromea sintoma digestiboen multzo bat da. Sintoma horiek sabeleko mina edo molestiak izaten dituzte, eta horrekin batera, deposizioen maiztasuna edo trinkotasuna aldatzen da, digestio-traktuko kaltearen edo gaixotasunaren ageriko seinalerik gabe. Digestio-nahasmendu funtzionala da. Lau mota nagusitan sailkatu da, sintoma ohikoena beherakoa edo idorreria den, edo biak ohikoak diren, edo bietako bat ere ez den askotan gertatzen kontuan hartuta. (eu)
- Irritable bowel syndrome (IBS) is a "disorder of brain-gut interaction" characterized by a group of symptoms that commonly include abdominal pain and or abdominal bloating and changes in the consistency of bowel movements. These symptoms may occur over a long time, sometimes for years. IBS can negatively affect quality of life and may result in missed school or work (absenteeism) or reduced productivity at work (presenteeism). Disorders such as anxiety, major depression, and chronic fatigue syndrome are common among people with IBS. The causes of IBS may well be multi-factorial. Theories include combinations of "gut–brain axis" problems, alterations in gut motility, visceral hypersensitivity, infections including small intestinal bacterial overgrowth, neurotransmitters, genetic factors, and food sensitivity. Onset may be triggered by an intestinal infection ("post-infectious irritable bowel syndrome") or a stressful life event. Diagnosis is based on symptoms in the absence of worrisome features and once other potential conditions have been ruled out. Worrisome or "alarm" features include onset at greater than 50 years of age, weight loss, blood in the stool, or a family history of inflammatory bowel disease. Other conditions that may present similarly include celiac disease, microscopic colitis, inflammatory bowel disease, bile acid malabsorption, and colon cancer. Treatment of IBS is carried out to improve symptoms and can be very effective. This may include dietary changes, medication, probiotics, and counseling. Dietary measures include increasing soluble fiber intake, or a diet low in fermentable oligosaccharides, disaccharides, monosaccharides, and polyols (FODMAPs). The "low FODMAP" diet is meant for short to medium term use and is not intended as a life-long therapy. The medication loperamide may be used to help with diarrhea while laxatives may be used to help with constipation. There is strong clinical-trial evidence for the use of antidepressants, often in lower doses than that used for depression or anxiety, even in patients without comorbid mood disorder. Tricyclic antidepressants such as amitriptyline or nortriptyline and medications from the selective serotonin reuptake inhibitor (SSRI) group may improve overall symptoms and reduce pain. Patient education and a good doctor–patient relationship are an important part of care. About 10–15% of people in the developed world are believed to be affected by IBS. The prevalence varies according to country (from 1.1% to 45.0%) and criteria used to define IBS; however pooling the results of multiple studies gives an estimate of 11.2%. It is more common in South America and less common in Southeast Asia. In the Western world it is twice as common in women as men and typically occurs before age 45. However, women in East Asia may not be more likely than men to have IBS, according to several studies. The condition appears to become less common with age. IBS does not affect life expectancy or lead to other serious diseases. The first description of the condition was in 1820, while the current term irritable bowel syndrome came into use in 1944. (en)
- El síndrome del intestino irritable (SII), antiguamente llamado colon espástico, colon nervioso o colon irritable, es un grupo de síntomas digestivos, que incluyen dolor o molestias abdominales, acompañados de una modificación en la frecuencia o en la consistencia de las deposiciones, sin ninguna señal visible de daño o enfermedad en el tracto digestivo. Estos síntomas ocurren durante mucho tiempo, a menudo años, y puede haber períodos de agudización o mejoría. Es un trastorno digestivo funcional. Se ha clasificado en cuatro tipos principales dependiendo de si el síntoma más común es la diarrea (SII-D), el estreñimiento (SII-E), o si ambos son frecuentes (SII-M), o ninguno de los dos ocurre muy a menudo (SII-NC).Las terminologías que se han acuñado en el pasado para referirse a este síndrome y que aluden al colon están obsoletas y actualmente desaconsejadas, puesto que el trastorno no se limita a este tramo del tubo digestivo. Es una afectación muy frecuente, especialmente en personas jóvenes, constituyendo en la práctica clínica habitual uno de los principales motivos de consulta tanto en la atención primaria de salud como al especialista de gastroenterología. Actualmente se sabe que el SII no es un trastorno psiquiátrico ni psicológico. Sin embargo, durante años solo se ha considerado como enfermo aquel paciente en el que se podía demostrar una causa orgánica de sus molestias, mientras que en el resto se aceptaba que presentaban "trastorno de somatización" o "hipocondría", y estas erróneas creencias continúan estando generalizadas en la actualidad. Los trastornos funcionales producen un gran deterioro de la calidad de vida e incomprensión, incluso superiores a los relacionados con dolencias orgánicas. Se ha demostrado que tanto el estrés como los problemas psicológicos o psiquiátricos provocan malos hábitos alimenticios y esta mala nutrición causa diversos trastornos de salud, incluyendo problemas gastrointestinales, y empeora la salud mental, en una especie de círculo vicioso. Antes de instaurar un tratamiento, el paciente debe ser evaluado para excluir otros diagnósticos con síntomas similares a los del SII. No obstante, a los médicos se les recomienda que minimicen el uso de pruebas médicas: habitualmente diagnostican un SII empleando los , que permiten dar el diagnóstico simplemente basándose en los síntomas digestivos sin la realización de ninguna prueba ni exploración complementaria, por lo que suponen un abaratamiento de los costes, pero no tienen suficiente precisión. Asimismo, cuando se realizan pruebas complementarias, los criterios propuestos para su elección dependen de los recursos disponibles. Normalmente, los médicos interrogan minuciosamente al paciente para descartar síntomas de alarma que indiquen un posible cáncer digestivo, pero se olvidan de buscar los síntomas o signos no digestivos que son claves fundamentales para poder sospechar enfermedades orgánicas que pueden afectar a múltiples órganos, entre las cuales una de las más frecuentes es la enfermedad celíaca. En más del 20 % de los casos transcurren diez años antes de que el médico sospeche su presencia y realice todas las pruebas necesarias para su diagnóstico. La complejidad y diversidad de la presentación del SII hacen que el tratamiento sea variado y depende de los síntomas y de su gravedad. Entre las medidas dietéticas, se aconseja una dieta sin gluten, que es eficaz aproximadamente en la mitad de los pacientes, y baja en FODMAP (hidratos de carbono fermentables). La dieta sin gluten es una dieta segura y equilibrada, que no provoca ningún efecto secundario negativo. Por el contrario, el seguimiento de una dieta baja en FODMAP, si bien ayuda a controlar los síntomas digestivos a corto plazo, a largo plazo puede acarrear efectos negativos, alterando desfavorablemente la flora intestinal y la correcta ingesta de nutrientes. Aunque los FODMAP pueden provocar ciertas molestias digestivas, como hinchazón abdominal, en realidad no solo no causan inflamación intestinal, sino que la evitan y ejercen propiedades anticancerígenas. Para manejar el estreñimiento, se recomienda aumentar el consumo de fibra, que puede incluir la toma de suplementos de psyllium. Fármacos como la loperamida y la colestiramina pueden ser útiles en el SII con predominio de diarrea, y laxantes tipo polietilenglicol y la linaclotida en el SII con predominio de estreñimiento. Para el dolor, que suele ser difícil de controlar, se pueden emplear espasmolíticos del músculo liso. Muchas personas pasan años diagnosticadas por error como SII o no son nunca correctamente diagnosticadas ni tratadas, cuando en realidad padecen enfermedad celíaca o sensibilidad al gluten no celíaca (pruebas negativas de enfermedad celíaca, pero mejoría al eliminar el gluten). Es difícil relacionar con el consumo de gluten la aparición de los diversos y variados síntomas digestivos y no digestivos, principalmente debido a que normalmente se consume gluten inadvertidamente en cualquiera de las comidas diarias aparentemente libres de gluten, bien como aditivo o bien por contaminaciones cruzadas, y las reacciones pueden ser retardadas, horas, días o incluso semanas. Especialmente en el caso de los síntomas de SII debidos a la sensibilidad al gluten no celíaca, los pacientes permanecen en una "tierra de nadie", sin ser reconocidos ni por los especialistas en trastornos funcionales ni por los especialistas en enfermedad celíaca. (es)
- Riocht coiteann ina mbíonn míchompord sa bholg is athrú i gcleachtadh na n-inní. Ní dona é, ach bíonn méadú éigin ar ghluaiseacht na n-inní mar bhun leis. Uaireanta bíonn iarmhairt shíceolaíoch i gceist, agus géaraítear é le strus mothúcháin. Feabhsaíonn athruithe sa chothú, cosúil le méadú i snáithíní cothaithe, is laghdú san imní, an cás. Tá trí fochineáil de SPG ann; SPG le buinneach(SPG-B), SPG le hiatacht(SPG-I) agus SPG ailtéirneach ina mbíonn an dhá siontóim le feiceáil(SPG-A). Is iomaí riocht le dealramh cosúil le SPG, ina measc an galar céiliach, mí-ionsú fruchtóis, ionfhabhtuithe seadánaigh mar shampla an ghiairdiáis, mí-ionsú na n-aigéad domlais, iatacht ainsealach fheidhmiúil, buinneach ainsealach fheidhmiúil, imfhás baictéarach sa stéig bheag agus pian ainsealach abdómanach. Is minic a thagann tús siomptóim SPG tar éis ionfhabhtaithe(SPG-PI). Cé nach mbíonn aon leigheas amháin ar an SBG, bíonn leighis dhifriúla ann a chuidíonn leis na siontóim a bhaineann leis a laghdú, ina measc: athruithe cothaithe, cógais agus cabhair shíceolaíoch. Bíonn tábhacht ar leith ag baint le hoideachas an othair agus le gaol maith idir an dochtúir agus an othar chomh maith . (ga)
- Sindrom iritasi usus atau Irritable bowel syndrome (IBS) adalah kumpulan gejala karena gangguan atau iritasi pada saluran pencernaan. Gejala yang timbul akibat IBS adalah nyeri perut yang berulang, perut kembung, diare, sembelit atau perubahan konsistensi buang air besar. Penderita Sindrom iritasi usus lebih sering dialami oleh wanita. Penyebab munculnya gejala IBS dipicu oleh berbagai hal, yaitu stres, konsumsi makanan dan minuman tertentu, hingga perubahan hormonal, termasuk saat menstruasi. Sindrom iritasi usus dapat dikatakan sebagai gangguan multifaktor, dengan mekanisme gabungan beberapa gejala yaitu, dismotilitas , peradangan pada usus, , dan perubahan mikrobiota usus. IBS tidak mengakibatkan perubahan pada jaringan usus atau meningkatkan risiko kanker usus besar. (in)
- Le syndrome de l'intestin irritable (appelé également troubles fonctionnels intestinaux, ou colopathie fonctionnelle, ou encore syndrome du côlon irritable) est une maladie chronique à symptomatologie digestive en rapport avec des modifications de la motricité et de la sensibilité de l'intestin intriquées avec des facteurs psychologiques. Le diagnostic nécessite d'éliminer les pathologies à expression similaire les plus communes. Sans gravité, cette maladie fréquente retentit sur la qualité de vie. Le traitement est symptomatique vis-à-vis des troubles digestifs, associé à une prise en charge psychologique. Le syndrome du côlon irritable touche certains humains mais peut aussi toucher certains singes. Il est classé dans les troubles gastro-intestinaux fonctionnels. (fr)
- 過敏性腸症候群（かびんせいちょうしょうこうぐん、英語：Irritable Bowel Syndrome、略称：IBS）は、腹痛や便通の変化など、複数の症状を同時に伴うことを特徴とする胃腸機能障害。検査を行っても炎症や潰瘍といった器質的疾患が認められないにもかかわらず、下痢や便秘、腹痛とそれに関係する便通異常が慢性的または再発性に持続する機能性消化管疾患である。以前は大腸の機能の異常によって引き起こされる病気ということで「過敏性大腸症候群」と呼ばれていたが、最近では、大腸だけではなく小腸にも関係することなどからこのように呼ばれている。致死的な疾患ではないが、症状は長期化することが多く、時には年単位となる。 20～40歳代が多めで、ストレスの多い先進国に多い病気であり、特に芸術家など繊細で神経質な人ほどかかりやすい。一時的なストレスから発症することから神経症、うつ病の一種と考えられることもある。また、胃腸の身体的症状のみならず、めまいや頭痛、動悸、肩こりなどを伴う自律神経失調症状や睡眠障害、不安、気分の落ち込みによるうつ病、イライラなどといった精神症状が現れることも多い。罹患すると生活のリズムが狂い、QOLの著しい低下と経済損失がもたらされることから近年では重視される疾患である。先進国において有病率は10〜15％ほど 。 (ja)
- 과민성 대장 증후군(過敏性大腸症候群, 영어: irritable bowel syndrome)은 스트레스를 받거나 긴장을 하게 되는 상황에서 알 수 없는 이유로 장의 운동이 비정상적으로 항진되어 경련성 복통과 설사·변비가 번갈아가며 일어나는 증상을 말한다. 환자는 장에 불편감을 끊임없이 호소하지만 대장 X선 검사 등의 결과에서는 이상이 발견되지 않으므로 원인 파악과 치료가 쉽지 않다. 원인은 심리적 요인에 기인하는 것으로 생각되며, 장 뉴런 세포가 알 수 없는 이유로 자멸사하는 것도 기인한다는 연구 결과가 있다.환자가 느끼는 일상의 불편감이 상당히 큰 데 비해 명확한 치료법은 알려진 바가 없고 다만 증세를 악화시키는 식품의 섭취를 제한하는 것이 좋다. 주된 증상은 복부 팽만감, 복통, 복부 불쾌감, 가스참, 트림 등이며 때론 소화불량, , 구역질 등의 증상을 호소하기도 한다. 최근 3개월 동안 3일 이상 복통이나 복부 불쾌감이 있으면서 아래 3가지 중 2개 이상 항목에 해당될 때 과민성 장 증후군을 의심해 볼 수 있다. 1.
* 배변의 횟수가 변했다. 2.
* 배변의 형태가 변했다(단단해지거나 물러짐). 3.
* 변을 보고 나면 증상이 완화된다. (ko)
- Het prikkelbaredarmsyndroom (PDS) of (Latijn) colon irritabile is een chronische darmstoornis waarbij de beweeglijkheid (peristaltiek) van het darmstelsel chronisch is verstoord. Onder normale omstandigheden zorgen de darmen ervoor dat het voedsel gekneed en getransporteerd wordt. Bij PDS gaan de bewegingen van de darm te snel of te langzaam. Dit gaat gepaard met buikklachten gecombineerd met een afwijkende stoelgang. De klachten nemen soms af bij defecatie of veranderen wanneer de ontlasting verandert. PDS kan van grote invloed zijn op iemands leven. PDS-patiënten ervaren vaak onbegrip en maatschappelijke problemen. Voor PDS konden lange tijd geen specifieke oorzaken gevonden worden. Sommigen spraken daarom liever van onverklaarde buikklachten. In 2020 publiceerde de Universiteit van Leuven een artikel in Nature dat het mechanisme van PDS blootlegt (zie verder onder het kopje oorzaken). De Engelse benaming, die in België en Nederland ook wel wordt gebruikt is Irritable Bowel Syndrome (IBS), niet te verwarren met IBD, Inflammatory Bowel Disease. (nl)
- Zespół jelita drażliwego, zespół jelita nadwrażliwego (łac. colon irritabile; ang. irritable bowel syndrome, IBS) – przewlekła (trwająca co najmniej trzy miesiące) idiopatyczna choroba przewodu pokarmowego o charakterze czynnościowym charakteryzująca się bólami brzucha i zaburzeniami rytmu wypróżnień, nieuwarunkowana zmianami organicznymi lub biochemicznymi. Zespół ten został dokładnie opisany przez Williama Oslera w 1892 i został przez niego nazwany mucous colitis. (pl)
- La sindrome dell'intestino irritabile o sindrome del colon irritabile (SII o IBS dall'inglese irritable bowel syndrome, o anche irritable bowel disease o IBD), chiamata anche colite spastica, è un disturbo della funzione intestinale caratterizzato da dolore addominale in relazione a cambiamenti dell'alvo (o in senso stitico o in senso diarroico) e con segni di alterata defecazione e meteorismo. (it)
- Irritabel tarm, colon irritabile eller IBS (engelska: Irritable Bowel Syndrome, ’orolig tarm-syndrom’) är en av världens vanligaste sjukdomar som kan ge förstoppning, diarré, besvärande gasbildning och magsmärtor. Den är vanligare hos kvinnor och det sägs att var tionde person i Sverige lider av sjukdomen. Sjukdomen är kronisk och ofta livslång men kan i vissa fall förbättras med tiden. IBS debuterar oftast mellan 20- och 30-årsåldern, men kan börja både tidigare och senare. Det är fler kvinnor som drabbas än män. Vid psykisk stress kan sjukdomen förvärras, likaså kan viss mat försämra tillståndet. Det är dock bara en liten del som söker hjälp för problemen och får en diagnos. Sjukdomens symtom varierar från milda symtom där den sjuke kan leva ett fullt normalt och aktivt liv till att sjukdomen är helt handikappande i vissa fall, med betydande nedsättning av livskvalitet. IBS har gått under många namn genom tiderna, såsom colon irritabile, tjocktarmskatarr och funktionella tarmbesvär/tarmsjukdom. Det handlar om en funktionell störning och kan alltså inte detekteras genom tester, till exempel blodprov. Gallsyremalabsorption kan ibland misstas för IBS. Orsaken till IBS är inte fastställd, men troligen kan förändringar i tarmfloran utgöra en delförklaring. (sv)
- Синдро́м подра́зненого кише́чника (IBS, від англ. Irritable bowel syndrome) — функціональний розлад кишечника, що характеризується болем у животі через функціональні зміни нервових сплетень кишечника та порушення перистальтики кишок, попри те, що у хворого немає ніяких відхилень за результатами клінічних тестів. Також при цьому синдромі виникає загальний дискомфорт у животі, що полегшується дефекацією. (uk)
- Síndrome do cólon irritável (SCI) é um grupo de sintomas, incluindo dor abdominal e alterações no padrão de movimentos intestinais, sem que haja qualquer evidência de lesões subjacentes. Estes sintomas manifestam-se durante um longo período de tempo, em muitos casos ao longo de anos. É classificada em quatro subtipos com base na consistência das fezes: cólon irritável com obstipação frequente, cólon irritável com diarreia frequente, cólon irritável com formas mistas e formas não classificáveis. A SCI afeta de forma negativa a qualidade de vida da pessoa e pode estar na origem de faltas no trabalho ou escola. Entre pessoas com a síndrome é comum a ocorrência de distúrbios de ansiedade, de depressão e de fadiga crónica. A causa de SCI não é clara. As principais teorias põem a hipótese de uma combinação de problemas na sinalização química entre o cérebro e o sistema digestivo, problemas de motilidade do intestino, sensibilidade à dor, infeções como a síndrome de supercrescimento bacteriano, neurotransmissores, fatores genéticos e sensibilidade alimentar. O aparecimento da doença pode ser desencadeado por uma infeção do intestino ou situação de stresse. A SCI é um distúrbio gastrointestinal. O diagnóstico tem por base os sinais e sintomas na ausência de outras evidências preocupantes. Entre estas evidências preocupantes estão o início em idade superior a 50 anos, perda de peso, sangue nas fezes e antecedentes familiares de doença inflamatória intestinal. Entre outras condições que produzem sintomas semelhantes estão a doença celíaca, colite microscópica, doença inflamatória intestinal, e cancro colorretal. Não existe cura para a síndrome do cólon irritável. O tratamento destina-se a aliviar os sintomas e consiste em alterações na dieta, medicação, probióticos e aconselhamento psicológico. As alterações dietéticas incluem aumentar a ingestão de fibra dietética, dieta sem glúten ou . Para o alívio da diarreia pode ser administrada loperamida e para o alívio da obstipação podem ser administrados laxantes. Os antidepressivos podem melhorar a generalidade dos sintomas e da dor. Estima-se que 10 a 15% das pessoas nos países desenvolvidos sejam afetados pela SCI. A doença é mais comum na América do Sul e menos comum no Sudeste Asiático. Afeta duas vezes mais mulheres do que homens e geralmente tem início antes dos 45 anos de idade. A condição aparenta ser menos comum à medida que a idade avança. A SCI não afeta a esperança de vida nem causa outras doenças graves. A primeira descrição da doença foi feita em 1820. O termo atual "síndrome do cólon irritável" começou a ser usado em 1944. (pt)
- Синдро́м раздражённого кише́чника (СРК) — хроническое, часто изнурительное и широко распространенное нарушение взаимодействия кишечника и головного мозга. В клинической практике СРК характеризуется симптомами рецидивирующей боли в животе и нарушениями дефекации. Термин «синдром раздраженного кишечника» возник на основе анекдотических, симптоматических сообщений о пациентах с хроническим рецидивирующим абдоминальным дискомфортом, связанным с измененными привычками кишечника. (ru)
- 大腸激躁症（英語：Irritable bowel syndrome），又稱為大腸躁鬱症、腸躁症、躁性大腸症候群、肠易激综合症、腸道激躁症，是一種無腸胃道器質性病變卻發生慢性腸胃道功能性障礙的疾病，常以腹痛、排便型態改變、解便時感覺未排乾淨等症狀表現。這些症狀是長期的，通常會持續數年。 大腸激躁症可依照腹瀉或便祕情形區分成四種型態，包含三種亞型：腹瀉型(IBS-D)、便秘型(IBS-C)、混合型(IBS-M)或非亞型(IBS-U)。大腸激躁症會對生活品質帶來負面的影響，而且可能使患者錯過學校的課業及工作。在大腸激躁症的患者中，有許多患有精神病，如焦慮症、慢性疲勞症候群及憂鬱症。 造成大腸激躁症的原因仍未明確，有不同的理論探討其成因，包含：腦腸軸線、小腸細菌過度生長、遺傳因素、食物不耐症及腸道蠕動問題。可能會因為腸胃炎或生活壓力而造成大腸激躁症的發生。大腸激躁症是一種腸胃功能性障礙，診斷時會依據有無這些令人困擾的症狀及徵候來判斷，這些症狀有：發病年齡大於50歲、體重減輕、消化道出血或有炎症性腸病的家族史。其他疾病可能產生類似的症狀，例如：乳糜瀉、、、炎症性腸病、及大腸癌 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Der Begriff Reizdarmsyndrom (RDS) bezeichnet in der Medizin (Gastroenterologie) eine Gruppe funktioneller Darmerkrankungen, die eine hohe Prävalenz (Krankheitshäufigkeit in der Bevölkerung) haben und bis zu 50 Prozent der Besuche beim Spezialisten (Gastroenterologe) ausmachen. Das Reizdarmsyndrom kann mit Symptomen aller möglichen Darmerkrankungen verwechselt werden, ist jedoch, wenn diese Erkrankungen ausgeschlossen sind, ungefährlich. Synonyme Begriffe sind Irritables Darmsyndrom (IDS) bzw. englisch irritable bowel syndrome (IBS), früher auch Reizkolon, Colon irritabile, „nervöser Darm“ u. a. (de)
- Agaciĝa intesta sindromo estas longdaŭra intesta ĝeno, kiu ĝenadas la intestan moveblon (peristalto). Normale la intestoj transportas kaj knedas la manĝon sed ĉe agacintesta sindromo la moviĝoj le la intestoj tro rapidas aŭ tro malrapidas. Tio havigas intestan malkonforton kaj nenormalan fekaĵon. Foje la malkonforto malpliiĝas per fekado. La medicina mondo ĝis nun ne trovis la kaŭzon de tiu ĉi sindromo. (eo)
- Heste minberaren sindromea sintoma digestiboen multzo bat da. Sintoma horiek sabeleko mina edo molestiak izaten dituzte, eta horrekin batera, deposizioen maiztasuna edo trinkotasuna aldatzen da, digestio-traktuko kaltearen edo gaixotasunaren ageriko seinalerik gabe. Digestio-nahasmendu funtzionala da. Lau mota nagusitan sailkatu da, sintoma ohikoena beherakoa edo idorreria den, edo biak ohikoak diren, edo bietako bat ere ez den askotan gertatzen kontuan hartuta. (eu)
- 過敏性腸症候群（かびんせいちょうしょうこうぐん、英語：Irritable Bowel Syndrome、略称：IBS）は、腹痛や便通の変化など、複数の症状を同時に伴うことを特徴とする胃腸機能障害。検査を行っても炎症や潰瘍といった器質的疾患が認められないにもかかわらず、下痢や便秘、腹痛とそれに関係する便通異常が慢性的または再発性に持続する機能性消化管疾患である。以前は大腸の機能の異常によって引き起こされる病気ということで「過敏性大腸症候群」と呼ばれていたが、最近では、大腸だけではなく小腸にも関係することなどからこのように呼ばれている。致死的な疾患ではないが、症状は長期化することが多く、時には年単位となる。 20～40歳代が多めで、ストレスの多い先進国に多い病気であり、特に芸術家など繊細で神経質な人ほどかかりやすい。一時的なストレスから発症することから神経症、うつ病の一種と考えられることもある。また、胃腸の身体的症状のみならず、めまいや頭痛、動悸、肩こりなどを伴う自律神経失調症状や睡眠障害、不安、気分の落ち込みによるうつ病、イライラなどといった精神症状が現れることも多い。罹患すると生活のリズムが狂い、QOLの著しい低下と経済損失がもたらされることから近年では重視される疾患である。先進国において有病率は10〜15％ほど 。 (ja)
- 과민성 대장 증후군(過敏性大腸症候群, 영어: irritable bowel syndrome)은 스트레스를 받거나 긴장을 하게 되는 상황에서 알 수 없는 이유로 장의 운동이 비정상적으로 항진되어 경련성 복통과 설사·변비가 번갈아가며 일어나는 증상을 말한다. 환자는 장에 불편감을 끊임없이 호소하지만 대장 X선 검사 등의 결과에서는 이상이 발견되지 않으므로 원인 파악과 치료가 쉽지 않다. 원인은 심리적 요인에 기인하는 것으로 생각되며, 장 뉴런 세포가 알 수 없는 이유로 자멸사하는 것도 기인한다는 연구 결과가 있다.환자가 느끼는 일상의 불편감이 상당히 큰 데 비해 명확한 치료법은 알려진 바가 없고 다만 증세를 악화시키는 식품의 섭취를 제한하는 것이 좋다. 주된 증상은 복부 팽만감, 복통, 복부 불쾌감, 가스참, 트림 등이며 때론 소화불량, , 구역질 등의 증상을 호소하기도 한다. 최근 3개월 동안 3일 이상 복통이나 복부 불쾌감이 있으면서 아래 3가지 중 2개 이상 항목에 해당될 때 과민성 장 증후군을 의심해 볼 수 있다. 1.
* 배변의 횟수가 변했다. 2.
* 배변의 형태가 변했다(단단해지거나 물러짐). 3.
* 변을 보고 나면 증상이 완화된다. (ko)
- Zespół jelita drażliwego, zespół jelita nadwrażliwego (łac. colon irritabile; ang. irritable bowel syndrome, IBS) – przewlekła (trwająca co najmniej trzy miesiące) idiopatyczna choroba przewodu pokarmowego o charakterze czynnościowym charakteryzująca się bólami brzucha i zaburzeniami rytmu wypróżnień, nieuwarunkowana zmianami organicznymi lub biochemicznymi. Zespół ten został dokładnie opisany przez Williama Oslera w 1892 i został przez niego nazwany mucous colitis. (pl)
- La sindrome dell'intestino irritabile o sindrome del colon irritabile (SII o IBS dall'inglese irritable bowel syndrome, o anche irritable bowel disease o IBD), chiamata anche colite spastica, è un disturbo della funzione intestinale caratterizzato da dolore addominale in relazione a cambiamenti dell'alvo (o in senso stitico o in senso diarroico) e con segni di alterata defecazione e meteorismo. (it)
- Синдро́м подра́зненого кише́чника (IBS, від англ. Irritable bowel syndrome) — функціональний розлад кишечника, що характеризується болем у животі через функціональні зміни нервових сплетень кишечника та порушення перистальтики кишок, попри те, що у хворого немає ніяких відхилень за результатами клінічних тестів. Також при цьому синдромі виникає загальний дискомфорт у животі, що полегшується дефекацією. (uk)
- Синдро́м раздражённого кише́чника (СРК) — хроническое, часто изнурительное и широко распространенное нарушение взаимодействия кишечника и головного мозга. В клинической практике СРК характеризуется симптомами рецидивирующей боли в животе и нарушениями дефекации. Термин «синдром раздраженного кишечника» возник на основе анекдотических, симптоматических сообщений о пациентах с хроническим рецидивирующим абдоминальным дискомфортом, связанным с измененными привычками кишечника. (ru)
- 大腸激躁症（英語：Irritable bowel syndrome），又稱為大腸躁鬱症、腸躁症、躁性大腸症候群、肠易激综合症、腸道激躁症，是一種無腸胃道器質性病變卻發生慢性腸胃道功能性障礙的疾病，常以腹痛、排便型態改變、解便時感覺未排乾淨等症狀表現。這些症狀是長期的，通常會持續數年。 大腸激躁症可依照腹瀉或便祕情形區分成四種型態，包含三種亞型：腹瀉型(IBS-D)、便秘型(IBS-C)、混合型(IBS-M)或非亞型(IBS-U)。大腸激躁症會對生活品質帶來負面的影響，而且可能使患者錯過學校的課業及工作。在大腸激躁症的患者中，有許多患有精神病，如焦慮症、慢性疲勞症候群及憂鬱症。 造成大腸激躁症的原因仍未明確，有不同的理論探討其成因，包含：腦腸軸線、小腸細菌過度生長、遺傳因素、食物不耐症及腸道蠕動問題。可能會因為腸胃炎或生活壓力而造成大腸激躁症的發生。大腸激躁症是一種腸胃功能性障礙，診斷時會依據有無這些令人困擾的症狀及徵候來判斷，這些症狀有：發病年齡大於50歲、體重減輕、消化道出血或有炎症性腸病的家族史。其他疾病可能產生類似的症狀，例如：乳糜瀉、、、炎症性腸病、及大腸癌 (zh)
- متلازمة القولون المتهيج أو اختصارًا (IBS) (بالإنجليزية: Irritable Bowel Syndrome)، يشار إليها سابقا باسم القولون العصبي، هو اضطراب في التفاعل بين الدماغ والأمعاء يتميز بمجموعة من الأعراض المصاحبة معًا والتي تشمل آلام البطن والتغيرات في اتساق حركات الأمعاء. تحدث هذه الأعراض على مدى فترة طويلة، وغالبا ما تكون سنوات. يمكن أن يؤثر القولون العصبي سلبا على نوعية الحياة وقد يؤدي إلى تفويت المدرسة أو العمل أو انخفاض الإنتاجية في العمل. الاضطرابات مثل القلق، الاكتئاب الشديد ومتلازمة التعب المزمن شائعة بين الأشخاص الذين يعانون من القولون العصبي. (ar)
- La síndrome de l'intestí irritable (SII o, antigament anomenat, còlon espàstic o còlon irritable) és un caracteritzat per dolor abdominal crònic, malestar, inflor abdominal i l'alteració dels hàbits intestinals en absència de qualsevol causa orgànica detectable. En alguns casos, els símptomes es alleugen moviments intestinals. La diarrea o el restrenyiment poden predominar, o bé poden alternar (classificat com SII-D, SII-C o el SII-A, respectivament). La SII pot començar després d'una infecció (post-infeccioses, la SII-PI), un esdeveniment vital estressant o l'inici de la maduresa, sense altres indicadors mèdics. (ca)
- Το Σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου (ΣΕΕ - αγγλικά: irritable bowel syndrome - IBS) ή Σπαστική εντεροκολίτιδα είναι μια λειτουργική διαταραχή του εντέρου που χαρακτηρίζεται από χρόνιο , , κοιλιακή διάταση (φούσκωμα) και αλλαγές στις συνήθειες του εντέρου απουσία κάποιας οργανικής νόσου. Σε κάποιες περιπτώσεις τα συμπτώματα υφίενται μετά την κένωση. Μπορεί να εμφανισθεί υπό τη μορφή διάρροιας ή δυσκοιλιότητας, ή με εναλλαγή αυτών (κατατασσόμενες οι περιπτώσεις ως IBS-D, IBS-C or IBS-A αντίστοιχα). Επίσης το ΣΕΕ δύναται να παρουσιασθεί έπειτα από μία λοίμωξη (μετα-λοιμώδες, IBS-PI ) ή μία στρεσογόνο κατάσταση. Η διάγνωση του τίθεται εξ αποκλεισμού άλλων οργανικών παθήσεων. Η θεραπευτική αντιμετώπιση στοχεύει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων και περιλαμβάνει αλλαγές στο του ασθενούς, φαρμακευ (el)
- Irritable bowel syndrome (IBS) is a "disorder of brain-gut interaction" characterized by a group of symptoms that commonly include abdominal pain and or abdominal bloating and changes in the consistency of bowel movements. These symptoms may occur over a long time, sometimes for years. IBS can negatively affect quality of life and may result in missed school or work (absenteeism) or reduced productivity at work (presenteeism). Disorders such as anxiety, major depression, and chronic fatigue syndrome are common among people with IBS. (en)
- El síndrome del intestino irritable (SII), antiguamente llamado colon espástico, colon nervioso o colon irritable, es un grupo de síntomas digestivos, que incluyen dolor o molestias abdominales, acompañados de una modificación en la frecuencia o en la consistencia de las deposiciones, sin ninguna señal visible de daño o enfermedad en el tracto digestivo. Estos síntomas ocurren durante mucho tiempo, a menudo años, y puede haber períodos de agudización o mejoría. Es un trastorno digestivo funcional. Se ha clasificado en cuatro tipos principales dependiendo de si el síntoma más común es la diarrea (SII-D), el estreñimiento (SII-E), o si ambos son frecuentes (SII-M), o ninguno de los dos ocurre muy a menudo (SII-NC).Las terminologías que se han acuñado en el pasado para referirse a (es)
- Le syndrome de l'intestin irritable (appelé également troubles fonctionnels intestinaux, ou colopathie fonctionnelle, ou encore syndrome du côlon irritable) est une maladie chronique à symptomatologie digestive en rapport avec des modifications de la motricité et de la sensibilité de l'intestin intriquées avec des facteurs psychologiques. Le diagnostic nécessite d'éliminer les pathologies à expression similaire les plus communes. Sans gravité, cette maladie fréquente retentit sur la qualité de vie. Le traitement est symptomatique vis-à-vis des troubles digestifs, associé à une prise en charge psychologique. (fr)
- Riocht coiteann ina mbíonn míchompord sa bholg is athrú i gcleachtadh na n-inní. Ní dona é, ach bíonn méadú éigin ar ghluaiseacht na n-inní mar bhun leis. Uaireanta bíonn iarmhairt shíceolaíoch i gceist, agus géaraítear é le strus mothúcháin. Feabhsaíonn athruithe sa chothú, cosúil le méadú i snáithíní cothaithe, is laghdú san imní, an cás. Tá trí fochineáil de SPG ann; SPG le buinneach(SPG-B), SPG le hiatacht(SPG-I) agus SPG ailtéirneach ina mbíonn an dhá siontóim le feiceáil(SPG-A). (ga)
- Sindrom iritasi usus atau Irritable bowel syndrome (IBS) adalah kumpulan gejala karena gangguan atau iritasi pada saluran pencernaan. Gejala yang timbul akibat IBS adalah nyeri perut yang berulang, perut kembung, diare, sembelit atau perubahan konsistensi buang air besar. (in)
- Het prikkelbaredarmsyndroom (PDS) of (Latijn) colon irritabile is een chronische darmstoornis waarbij de beweeglijkheid (peristaltiek) van het darmstelsel chronisch is verstoord. Onder normale omstandigheden zorgen de darmen ervoor dat het voedsel gekneed en getransporteerd wordt. Bij PDS gaan de bewegingen van de darm te snel of te langzaam. Dit gaat gepaard met buikklachten gecombineerd met een afwijkende stoelgang. De klachten nemen soms af bij defecatie of veranderen wanneer de ontlasting verandert. PDS kan van grote invloed zijn op iemands leven. PDS-patiënten ervaren vaak onbegrip en maatschappelijke problemen. (nl)
- Síndrome do cólon irritável (SCI) é um grupo de sintomas, incluindo dor abdominal e alterações no padrão de movimentos intestinais, sem que haja qualquer evidência de lesões subjacentes. Estes sintomas manifestam-se durante um longo período de tempo, em muitos casos ao longo de anos. É classificada em quatro subtipos com base na consistência das fezes: cólon irritável com obstipação frequente, cólon irritável com diarreia frequente, cólon irritável com formas mistas e formas não classificáveis. A SCI afeta de forma negativa a qualidade de vida da pessoa e pode estar na origem de faltas no trabalho ou escola. Entre pessoas com a síndrome é comum a ocorrência de distúrbios de ansiedade, de depressão e de fadiga crónica. (pt)
- Irritabel tarm, colon irritabile eller IBS (engelska: Irritable Bowel Syndrome, ’orolig tarm-syndrom’) är en av världens vanligaste sjukdomar som kan ge förstoppning, diarré, besvärande gasbildning och magsmärtor. Den är vanligare hos kvinnor och det sägs att var tionde person i Sverige lider av sjukdomen. Sjukdomen är kronisk och ofta livslång men kan i vissa fall förbättras med tiden. IBS debuterar oftast mellan 20- och 30-årsåldern, men kan börja både tidigare och senare. Det är fler kvinnor som drabbas än män. Vid psykisk stress kan sjukdomen förvärras, likaså kan viss mat försämra tillståndet. Det är dock bara en liten del som söker hjälp för problemen och får en diagnos. Sjukdomens symtom varierar från milda symtom där den sjuke kan leva ett fullt normalt och aktivt liv till att sjuk (sv)
|