| dbo:abstract
|
- Eucharistická adorace je jedním z projevů úcty ke Kristu, přítomnému v proměněné (konsekrované) hostii. , čili klanění má v katolické církvi východního i západního ritu velkou a dlouhou tradici. V pravoslavné církvi a protestantských církvích se adorace nepraktikuje. Eucharistická adorace je spojena s částečnými odpustky, případně s plnomocnými odpustky, pokud trvá alespoň půl hodiny a jsou splněny ostatní obvyklé podmínky. (cs)
- L'adoració eucarística és l'oració litúrgica que es realitza davant el Santíssim Sagrament quan es troba exposat. És practicada per les esglésies Catòlica, Ortodoxa, Copta i Anglicana i per algunes denominacions luteranes. Quan l'adoració és constant, ço és, 24 hores, s'anomena perpètua adoració. En una parròquia aquesta adoració és duta a terme per voluntaris, en un monestir o en un convent per monjos. (ca)
- Die eucharistische Anbetung oder Aussetzung des Allerheiligsten (lateinisch Expositio sanctissimae Eucharistiae oder Expositio sanctissimi Sacramenti) ist eine Gebetsform in der römisch-katholischen Kirche, in deren Mittelpunkt das sogenannte Allerheiligste (lateinisch Sanctissimum), die in der heiligen Messe konsekrierte Hostie, anbetend verehrt wird. Höhepunkt und Abschluss der Aussetzung des Allerheiligsten ist der sakramentale oder eucharistische Segen. (de)
- En la Iglesia católica, la adoración eucarística es aquella oración litúrgica que se realiza frente al Santísimo Sacramento cuando este es expuesto para ello. Es practicada por las iglesias Católica, Ortodoxa, Copta, Anglicana y por algunas denominaciones Luteranas. Cuando la adoración es constante, o sea 24 horas, se le llama adoración perpetua. En una parroquia, esto es hecho por voluntarios; en un monasterio o en un convento, esto es hecho por los monjes residentes o monjas. (es)
- Eucharistic adoration is a Eucharistic devotional practice primarily in Western Catholicism, but also to a lesser extent in Anglicanism, Methodism and some Lutheran traditions, in which the Blessed Sacrament is adored by the faithful. This practice may occur either when the Eucharist is exposed, or when it is not publicly viewable because it is reserved in a place such as a church tabernacle. Adoration is a sign of devotion to and worship of Jesus Christ, who is believed, according to Christian tradition, to be present in body, blood, soul, and divinity, under the appearance of the consecrated host, that is, sacramental bread. From a theological perspective, the adoration is a form of latria, based on the tenet of the real presence of Christ in the Blessed Sacrament. Christian meditation performed in the presence of the Eucharist outside Mass is called Eucharistic meditation. It has been practiced by such as Peter Julian Eymard, Jean Vianney and Thérèse of Lisieux. Authors such as the Blessed Concepcion Cabrera de Armida and Blessed Maria Candida of the Eucharist have produced large volumes of text based on their Eucharistic meditations. When the exposition and adoration of the Eucharist is constant (twenty-four hours a day), it is called perpetual adoration. In a monastery or convent, it is done by the resident monks or nuns and, in a parish, by volunteer parishioners since the 20th century. In a prayer opening the Perpetual chapel in St. Peter’s Basilica, Pope John Paul II prayed for a perpetual adoration chapel in every parish in the world. Pope Benedict XVI instituted perpetual adoration for the laity in each of the five sectors of the diocese of Rome. (en)
- Erromatar Eliza Katolikoaren eta eliza protestante zenbaiten liturgian, gurtza eukaristikoa Sakramentu Santua, Kristoren presentzia irudikatzen duen ostia eta ardo konsakratuari alegia, egiten zaion otoitz ekitaldia da. Batzuetan, gau-gurtza ospatzen da, non gauean zehar eta gehienetan txandaka Sakramentu Santuaren aurrean etengabe otoitza egiten den. Betiereko gurtza eukaristikoa ere egiten da, etenik gabe egunero zein gau eta egun, Parisko Sacré-Cœur basilikan esaterako. (eu)
- L'Adoration eucharistique est une attitude de prière devant l'Eucharistie au sein de l'Église catholique et au sein de l'anglicanisme de tendance anglo-catholique. Selon la doctrine de l'Église catholique, le corps du Christ est réellement présent dans l'hostie consacrée. Lors de l'Adoration eucharistique, celui-ci est exposé et adoré par les fidèles. L'Adoration peut se pratiquer à différents moments, et notamment lors de la prière eucharistique à chaque fois que la messe est célébrée. Il existe aussi des rites liturgiques propres pour l'Adoration publique : le salut du Saint-Sacrement ou la procession de la Fête-Dieu. L'hostie consacrée est alors placée dans un ostensoir. Dans certains lieux se déroule une « Adoration perpétuelle », c'est-à-dire que le Saint-Sacrement est exposé en permanence, tandis que les fidèles laïques ou religieux se relaient auprès de lui. Certains ordres religieux ont été fondés pour promouvoir cette pratique, qui est considérée comme un prolongement de la messe. (fr)
- Adorasi Ekaristi atau adorasi Sakramen Mahakudus adalah suatu praktik dalam Katolik Roma, Anglo-Katolik dan beberapa tradisi Lutheran, yang mempertunjukkan Sakramen Mahakudus untuk disembah atau dipuja (adored) oleh umat beriman. Adorasi merupakan suatu tanda devosi dan penyembahan terhadap Yesus Kristus, yang dipercaya oleh penganut Katolik sebagai Tubuh, Darah, Jiwa, dan Keilahian-Nya yang hadir dalam rupa hosti yang telah dikonsekrasi. Sebagai suatu devosi, rangkaian meditasi, doa, dan adorasi Ekaristi adalah lebih dari sekadar memandang Hosti Terberkati, namun dipercaya sebagai kelanjutan dari apa yang dirayakan dalam Perayaan Ekaristi. Dari sudut pandang teologis, adorasi merupakan suatu bentuk latria, berdasarkan prinsip Kehadiran Nyata Kristus dalam Hosti Terberkati. Meditasi Kristen yang dilakukan di hadapan Ekaristi di luar Misa disebut meditasi Ekaristi. Kegiatan tersebut dipraktikkan oleh berbagai orang kudus seperti , Yohanes Maria Vianney, dan Theresia dari Lisieux. Para penulis seperti Venerabilis dan Beata telah menghasilkan sejumlah besar tulisan berdasarkan pengalaman mereka dalam meditasi Ekaristi. Jika Ekaristi dipertunjukkan dan dipuja secara terus menerus selama 24 jam sehari, maka kegiatan ini disebut Adorasi Abadi. Dalam suatu biara ataupun /, kegiatan ini dilakukan oleh rahib/rubiah ataupun frater/suster yang tinggal di sana; sementara dalam suatu paroki dilakukan oleh umat relawan sejak abad ke-20. Saat doa pembukaan dalam kapel adorasi abadi di Basilika Santo Petrus, Paus Yohanes Paulus II berdoa demi didirikannya kapel adorasi abadi di setiap paroki di seluruh dunia. Paus Benediktus XVI menerapkan adorasi abadi bagi kaum di masing-masing dari kelima sektor Keuskupan Roma. (in)
- L'adorazione eucaristica è una forma di preghiera della Chiesa cattolica durante la quale il pane consacrato nell'eucaristia viene esposto ai fedeli, solitamente mediante l'uso dell'ostensorio, ed adorato. Durante l'adorazione eucaristica si eseguono preghiere e canti opportuni. Tradizionalmente al termine dell'adorazione e prima della benedizione eucaristica si eseguono le ultime strofe dell'inno latino Pange lingua.Nei luoghi dove l'esposizione dell'eucaristia è costante si parla di "adorazione perpetua". (it)
- 성체 조배(聖體朝拜, 라틴어: Adoratio Eucharistica)는 로마 가톨릭교회에서 성체를 현시하여 그 앞에서 경배하도록 하는 신심 행위이다. 로마 가톨릭교회에서는 축성된 제병, 즉 성체 안에 예수 그리스도가 빵의 형태를 유지한 채 그 안에 실제로 현존하고 있으며, 성체는 그리스도의 몸이라고 가르치고 있다. 따라서 성체 현시는 곧 예수 그리스도에 대한 봉헌과 존경을 표시하는 것이다. 가톨릭 신자들에게 있어 성체 현시와 묵상은 단순히 성체를 바라보고 기도하는 것에 그치는 것이 아니라, 성체 안에 내재해 있는 그리스도의 영혼과 신성을 찬양하는 것에 있다. (ko)
- Eucharistische aanbidding is een gebedspraktijk in de Rooms-Katholieke Kerk, waarbij het Allerheiligste in de monstrans op het altaar wordt getoond, 'uitgesteld' in katholiek jargon. Dit gebeurt ook tijdens het Lof of de Laudes vespertinae. In tegenstelling tot de later meer gebruikelijke stille aanbidding, werd in vroeger tijden tijdens het Lof veelal gezongen en hardop gebeden. Gebruikelijke gezangen hierbij zijn de beroemde hymnen die worden toegeschreven aan de heilige Thomas van Aquino: Adoro te devote, Panis Angelicus en Tantum Ergo. Ook bekend is het Ave verum corpus. De aanbidding wordt - als er een priester is - afgesloten met een zegen met het Allerheiligste, ook wel een genoemd. De priester maakt hierbij langzaam een groot kruisteken met het Allerheiligste. Hierbij wordt het Allerheiligste bewierookt en wordt er langdurig gebeld met een altaarschel. De gelovigen dienen tweemaal eveneens een kruisteken te maken: aan het begin van de zegen en op het eind van de zegen, respectievelijk tijdens het eerste en het laatste kruisteken door de priester. De priester is bij de uitstelling van het Allerheiligste gekleed in soutane of toga en superplie met daar overheen de stola en koorkap; de liturgische kleur van deze paramenten is hierbij altijd wit. (nl)
- Adoracja Najświętszego Sakramentu (z łac. adoratio – oddawanie czci, uwielbienie) – w katolicyzmie (a także w nurcie anglokatolickim w anglikanizmie): oddawanie czci Bogu, który – zgodnie z doktryną – obecny jest w Najświętszym Sakramencie wystawionym w monstrancji, odkrytej puszce z Najświętszym Sakramentem lub też w tabernakulum. Adoracja w sensie religijnym nie przysługuje świętym, relikwiom, przedmiotom. W języku polskim mówi się wprawdzie o „adoracji” krzyża, co ma miejsce w Wielki Piątek. Wierni podchodzą i całują wtedy krzyż, oddając w ten sposób cześć krzyżowi, na którym umarł Jezus Chrystus. Nie jest to jednak taka sama cześć jak ta, którą oddaje się Najświętszemu Sakramentowi (według prawa kanonicznego wobec Najświętszego Sakramentu należy uklęknąć, gdy wobec krzyża wystarczy skłon głowy). W języku angielskim jest to lepiej oddane (rozróżnione) adoration – adoracja (w sensie religijnym) dotyczy Boga; natomiast cześć oddawana przedmiotom i świętym określana jest mianem veneration. Dlatego katolicy anglojęzyczni mówią o Veneration of the Cross w Wielki Piątek. Szczególne znaczenie posiada adoracja Przenajświętszego Sakramentu w mariawityzmie. Każdy mariawita ma obowiązek odprawiana adoracji eucharystycznej przynajmniej raz w miesiącu, a osoby zakonne powinny praktykować ją codziennie. W Kościołach tej tradycji wykształciły się różne jej formy:
* Adoracja miesięczna
* Adoracja tygodniowa
* Adoracja całodobowa
* Adoracja młodzieżowa (pl)
- Адора́ція євхаристійна (лат. Adoratio Eucharistica) або, Поклоні́ння Святи́м Да́рам — у Католицькій церкві різновид позалітургійного пошанування Святих Дарів, освячених у ході Євхаристії. Як правило має форму виставляння Святих Дарів на вівтар у спеціальній посудині — монстранції, варіанті дароносиці, і проведення спеціального богослужіння; або приватної молитви віруючих перед виставленими Дарами. Обряд починається з виставляння Тіла Христового в монстранції на вівтар храму, клірики й народ у цей час схиляють коліна. Виставляння супроводжується спеціальними піснями, присвяченими Евхаристії — найчастіше на початку адорації співається O salutaris hostia, а наприкінці — Tantum ergo. Після виставляння Дарів присутні на богослужінні моляться; поклоніння Святим Дарам завершується благословенням, коли священик благословляє уклінних віруючих дароносицею. (uk)
- Адорация (поклонение Святым Дарам) — в Католической церкви разновидность внелитургического почитания Святых Даров, освящённых в ходе Евхаристии. Как правило имеет форму выставления Святых Даров на алтарь в специальном сосуде — монстрации, варианте дароносицы, и проведения специального богослужения; либо частной молитвы верующих перед выставленными Дарами. Обряд адорации начинается с выставления Тела Христова в монстрации на алтарь храма, клирики и народ в это время преклоняют колени. Выставление сопровождается специальными песнопениями, посвящёнными Евхаристии — чаще всего в начале адорации поётся , а в конце — Tantum ergo. После выставления Даров присутствующие на богослужении молятся либо в безмолвии, либо произнося определённые молитвы. Поклонение Святым Дарам завершается благословением, когда священник благословляет коленопреклонённых верующих дароносицей. Обряд адорации возник в Западной Европе в начале XIII века. Учительство Церкви в Средние века поощряло поклонение Святым Дарам, как видимый знак веры в реальное пресуществление. Одним из первых исторически засвидетельствованным фактом адорации было поклонение Дарам в 1226 году в Авиньоне, как благодарность Богу за победу над альбигойцами. В 1264 году в литургический календарь Католической церкви был включён праздник Тела и Крови Христовых, центральным элементом которого впоследствии стала процессия с дароносицей вне храма. Данный праздник в значительной мере способствовал развитию внелитургического поклонения Святым Дарам. Повсеместный характер во всей Западной церкви адорации приобрели в XV веке, а в XVI—XVII веках обряд адорации приобрёл более или менее фиксированную форму. Традиционно адорации совершались отдельно от мессы, примыкая либо к вечерне, либо к различным внелитургическим богослужениям, таким как храмовые литании, Крестный путь и т. д. Особое значение всегда имело поклонение Дарам после Мессы воспоминания Тайной Вечери, совершающейся в Великий четверг, которая завершается переносом дароносицы в боковой придел храма (т. н. «темницу»), символизирующим арест и заключение под стражу Иисуса Христа. После окончания мессы совершается поклонение Святым Дарам перед алтарём этой боковой часовни. Поклонение Святым Дарам также совершается верующими в индивидуальном порядке на всём протяжении дня Великой субботы. В некоторых странах, включая Россию, появилась традиция периодически проводить адорацию непосредственно после мессы, особенно в праздники. Развитие культа поклонения Христу в евхаристических дарах привело к появлению в Католической церкви особых часовен, именуемых «часовни непрерывного поклонения». Такие часовни могут быть обустроены при церквях, монастырях или в отдельном помещении в здании нецерковного характера. В часовнях непрерывного поклонения никогда не совершается литургия, но Святые Дары выставлены для поклонения круглые сутки. В 1973 году Конгрегация богослужения и дисциплины таинств выпустила Римский требник, в котором содержится специальный раздел «О святом причащении и культе евхаристической тайны вне мессы», где в числе прочего приведены рекомендации по проведению поклонения Святым Дарам. Указания по проведению поклонения Святым Дарам приведены также в Кодексе канонического права (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Eucharistická adorace je jedním z projevů úcty ke Kristu, přítomnému v proměněné (konsekrované) hostii. , čili klanění má v katolické církvi východního i západního ritu velkou a dlouhou tradici. V pravoslavné církvi a protestantských církvích se adorace nepraktikuje. Eucharistická adorace je spojena s částečnými odpustky, případně s plnomocnými odpustky, pokud trvá alespoň půl hodiny a jsou splněny ostatní obvyklé podmínky. (cs)
- L'adoració eucarística és l'oració litúrgica que es realitza davant el Santíssim Sagrament quan es troba exposat. És practicada per les esglésies Catòlica, Ortodoxa, Copta i Anglicana i per algunes denominacions luteranes. Quan l'adoració és constant, ço és, 24 hores, s'anomena perpètua adoració. En una parròquia aquesta adoració és duta a terme per voluntaris, en un monestir o en un convent per monjos. (ca)
- Die eucharistische Anbetung oder Aussetzung des Allerheiligsten (lateinisch Expositio sanctissimae Eucharistiae oder Expositio sanctissimi Sacramenti) ist eine Gebetsform in der römisch-katholischen Kirche, in deren Mittelpunkt das sogenannte Allerheiligste (lateinisch Sanctissimum), die in der heiligen Messe konsekrierte Hostie, anbetend verehrt wird. Höhepunkt und Abschluss der Aussetzung des Allerheiligsten ist der sakramentale oder eucharistische Segen. (de)
- En la Iglesia católica, la adoración eucarística es aquella oración litúrgica que se realiza frente al Santísimo Sacramento cuando este es expuesto para ello. Es practicada por las iglesias Católica, Ortodoxa, Copta, Anglicana y por algunas denominaciones Luteranas. Cuando la adoración es constante, o sea 24 horas, se le llama adoración perpetua. En una parroquia, esto es hecho por voluntarios; en un monasterio o en un convento, esto es hecho por los monjes residentes o monjas. (es)
- Erromatar Eliza Katolikoaren eta eliza protestante zenbaiten liturgian, gurtza eukaristikoa Sakramentu Santua, Kristoren presentzia irudikatzen duen ostia eta ardo konsakratuari alegia, egiten zaion otoitz ekitaldia da. Batzuetan, gau-gurtza ospatzen da, non gauean zehar eta gehienetan txandaka Sakramentu Santuaren aurrean etengabe otoitza egiten den. Betiereko gurtza eukaristikoa ere egiten da, etenik gabe egunero zein gau eta egun, Parisko Sacré-Cœur basilikan esaterako. (eu)
- L'adorazione eucaristica è una forma di preghiera della Chiesa cattolica durante la quale il pane consacrato nell'eucaristia viene esposto ai fedeli, solitamente mediante l'uso dell'ostensorio, ed adorato. Durante l'adorazione eucaristica si eseguono preghiere e canti opportuni. Tradizionalmente al termine dell'adorazione e prima della benedizione eucaristica si eseguono le ultime strofe dell'inno latino Pange lingua.Nei luoghi dove l'esposizione dell'eucaristia è costante si parla di "adorazione perpetua". (it)
- 성체 조배(聖體朝拜, 라틴어: Adoratio Eucharistica)는 로마 가톨릭교회에서 성체를 현시하여 그 앞에서 경배하도록 하는 신심 행위이다. 로마 가톨릭교회에서는 축성된 제병, 즉 성체 안에 예수 그리스도가 빵의 형태를 유지한 채 그 안에 실제로 현존하고 있으며, 성체는 그리스도의 몸이라고 가르치고 있다. 따라서 성체 현시는 곧 예수 그리스도에 대한 봉헌과 존경을 표시하는 것이다. 가톨릭 신자들에게 있어 성체 현시와 묵상은 단순히 성체를 바라보고 기도하는 것에 그치는 것이 아니라, 성체 안에 내재해 있는 그리스도의 영혼과 신성을 찬양하는 것에 있다. (ko)
- Eucharistic adoration is a Eucharistic devotional practice primarily in Western Catholicism, but also to a lesser extent in Anglicanism, Methodism and some Lutheran traditions, in which the Blessed Sacrament is adored by the faithful. This practice may occur either when the Eucharist is exposed, or when it is not publicly viewable because it is reserved in a place such as a church tabernacle. (en)
- L'Adoration eucharistique est une attitude de prière devant l'Eucharistie au sein de l'Église catholique et au sein de l'anglicanisme de tendance anglo-catholique. Selon la doctrine de l'Église catholique, le corps du Christ est réellement présent dans l'hostie consacrée. Lors de l'Adoration eucharistique, celui-ci est exposé et adoré par les fidèles. (fr)
- Adorasi Ekaristi atau adorasi Sakramen Mahakudus adalah suatu praktik dalam Katolik Roma, Anglo-Katolik dan beberapa tradisi Lutheran, yang mempertunjukkan Sakramen Mahakudus untuk disembah atau dipuja (adored) oleh umat beriman. Meditasi Kristen yang dilakukan di hadapan Ekaristi di luar Misa disebut meditasi Ekaristi. Kegiatan tersebut dipraktikkan oleh berbagai orang kudus seperti , Yohanes Maria Vianney, dan Theresia dari Lisieux. Para penulis seperti Venerabilis dan Beata telah menghasilkan sejumlah besar tulisan berdasarkan pengalaman mereka dalam meditasi Ekaristi. (in)
- Adoracja Najświętszego Sakramentu (z łac. adoratio – oddawanie czci, uwielbienie) – w katolicyzmie (a także w nurcie anglokatolickim w anglikanizmie): oddawanie czci Bogu, który – zgodnie z doktryną – obecny jest w Najświętszym Sakramencie wystawionym w monstrancji, odkrytej puszce z Najświętszym Sakramentem lub też w tabernakulum.
* Adoracja miesięczna
* Adoracja tygodniowa
* Adoracja całodobowa
* Adoracja młodzieżowa (pl)
- Eucharistische aanbidding is een gebedspraktijk in de Rooms-Katholieke Kerk, waarbij het Allerheiligste in de monstrans op het altaar wordt getoond, 'uitgesteld' in katholiek jargon. Dit gebeurt ook tijdens het Lof of de Laudes vespertinae. In tegenstelling tot de later meer gebruikelijke stille aanbidding, werd in vroeger tijden tijdens het Lof veelal gezongen en hardop gebeden. Gebruikelijke gezangen hierbij zijn de beroemde hymnen die worden toegeschreven aan de heilige Thomas van Aquino: Adoro te devote, Panis Angelicus en Tantum Ergo. Ook bekend is het Ave verum corpus. (nl)
- Адора́ція євхаристійна (лат. Adoratio Eucharistica) або, Поклоні́ння Святи́м Да́рам — у Католицькій церкві різновид позалітургійного пошанування Святих Дарів, освячених у ході Євхаристії. Як правило має форму виставляння Святих Дарів на вівтар у спеціальній посудині — монстранції, варіанті дароносиці, і проведення спеціального богослужіння; або приватної молитви віруючих перед виставленими Дарами. Обряд починається з виставляння Тіла Христового в монстранції на вівтар храму, клірики й народ у цей час схиляють коліна. Виставляння супроводжується спеціальними піснями, присвяченими Евхаристії — найчастіше на початку адорації співається O salutaris hostia, а наприкінці — Tantum ergo. Після виставляння Дарів присутні на богослужінні моляться; поклоніння Святим Дарам завершується благословенням, (uk)
- Адорация (поклонение Святым Дарам) — в Католической церкви разновидность внелитургического почитания Святых Даров, освящённых в ходе Евхаристии. Как правило имеет форму выставления Святых Даров на алтарь в специальном сосуде — монстрации, варианте дароносицы, и проведения специального богослужения; либо частной молитвы верующих перед выставленными Дарами. (ru)
|