| dbo:abstract
|
- الذروة أو نقطة التحول (مشتقة من الكلمة اليونانية κλῖμαξ، التي تعني «الدرج» أو «السلم») وهي تعتبر نقطة التحول في العمل السردي في الأدب وهي أعلى نقطة توتر درامية في الأحداث، أو الوقت الذي تبدأ فيه الأحداث بتقديم الحلول. ذروة القصة هي عنصر من عناصر الخيال الأدبي. (ar)
- Klimax je v dramatické struktuře či stavbě vyústění krize (netýká se jen tragédií). Po něm přichází završení krize neboli rozřešení. (cs)
- The climax (from the Greek word κλῖμαξ, meaning "staircase" and "ladder") or turning point of a narrative work is its point of highest tension and drama, or it is the time when the action starts during which the solution is given. The climax of a story is a literary element. (en)
- Acmé (del griego άκμή) en su origen significa «la punta, o el filo de un objeto» y, en sentido figurado, el momento en que algo está en su máximo esplendor. Con ese sentido figurado se usa en medicina, filosofía, ontología y estética. En medicina, corresponde al período de mayor intensidad de una enfermedad, en que los síntomas ofrecen su intensidad máxima; su crisis, o su estado crítico; también llamado clímax. En estados febriles, la cota máxima de temperatura alcanzada. En gimnasia, se aplica al momento de máxima elongación o máximo esfuerzo de un ejercicio. El acmé de una obra de arte es su más alto punto de existencia, la finalidad y el resultado de la . Durante el proceso de creación, el acmé es el momento en que el artista o escritor lleva a su obra a la máxima perfección que es capaz de darle; si continúa más allá, solo lograría sobrepasarse. Floruit indica las fechas en que se supone que una persona floreció o tuvo su acmé. Muy usado en las investigaciones del mundo antiguo, y únicamente cuando se desconocen las fechas exactas de su nacimiento o muerte. (es)
- L'acmé (nom féminin ou masculin, du grec ancien ἀκμή / akmḗ, « apogée »), désigne le point extrême d'une tension, d'un propos ou d'une situation. Appliqué à une civilisation, le terme évoque son apogée. (fr)
- 物語作品におけるクライマックス（ギリシャ語で「階段」や「梯子」を意味するκλῖμαξから）やターニングポイントは、その作品において最高の緊張やドラマを感じるポイントであり、解決策が与えられるアクションが始まる時でもある 。物語のクライマックスはのひとつである。 (ja)
- Climax (dal greco κλῖμαξ, letteralmente "scalata") o punto di svolta corrisponde in narrativa al punto di massima tensione posto spesso come apice di una serie di eventi in parallelo ed anticipa lo scioglimento della vicenda. (it)
- Punkt kulminacyjny (od łacińskiego culmen, tj. wierzchołek – punkt najwyższego wzniesienia się, punkt szczytowy) – w utworze literackim moment, w którym konflikt, czyli napięcie sprzecznych dążeń bohaterów, ujawnia się w sposób najbardziej wyrazisty. Punkt kulminacyjny jest jednym z zasadniczych składników akcji, w szczególności akcji dramatycznej. Zwykle poprzedza on bezpośrednio rozwiązanie akcji. (pl)
- O Clímax é o ponto mais alto de tensão numa narrativa. É particularmente usado em referência a peças de teatro, ao drama em particular. Na cultura clássica as narrativas ilustravam com frequência temas no género de comédia, por exemplo problemas de dinheiro (narrativa com final feliz), ao passo que na tragédia ilustravam um drama com final triste. Mantêm-se tais processos na narrativa moderna, em que por vezes o clímax é ténue ou subtil. Por definição, o clímax ocorre no desenrolar de um conflito, pouco antes do desfecho. É o momento mais difícil no percurso do herói, a crise mais iminente do protagonista, o ponto crucial do conflito, onde não se sabe para que lado a história penderá. Em O vermelho e o Negro, por exemplo, o clímax pode ser visto como o momento em que Julien Sorel descobre que a Sra. de Renal escreveu uma carta ao Marquês de La Mole e, furioso, mata a mulher. As cenas seguintes serão a prisão, a condenação e a morte. Já em Romeu e Julieta o clímax está mais próximo do final da história, quando Julieta finge que está morta, causando o trágico e conhecido desfecho. Na tragédia clássica, como Édipo Rei, de Sófocles, o clímax culmina com a peripécia e o reconhecimento, ou seja, quando o herói passa da ignorância para a consciência, mudando o seu destino. No caso de Édipo, o clímax tem lugar quando ele se apercebe que matou o pai e cometeu incesto com sua própria mãe, cegando-se (pt)
- Кульмина́ция (от лат. culmen «вершина») в литературном произведении — наиболее напряженный момент в развитии действия, решающий, переломный момент во взаимоотношениях, столкновениях литературных героев или между героем и обстоятельствами. В кульминации раскрывается острота конфликта, описанного в сюжете произведения. Кульминация лучше всего обнаруживается в произведениях эпических и драматических жанров. Например, в рассказе Я. Коласа «Молодой дубок» кульминация — сцена признания Андрея Плеха лесничему о краже в барском лесу. В новелле кульминация обычно перенесена ближе к финалу, и представляет собой контрастную ситуацию в отношениях к неожиданной развязке; в романе или драме развязка после кульминации происходит постепенно. В произведениях большой формы каждая сюжетная линия имеет свою кульминацию. (ru)
- Klimax betecknar en höjdpunkt eller kulmen på en process eller händelse. I sexuella sammanhang kan det också syfta på orgasm. Inom biologin betecknar klimax också ett växtsamhälle eller ekosystem som bildar ett stabilt slutstadium. Inom klassisk retorik är klimax en figur där ett ord i en sats återkommer i ny funktion i en annan sats och ett ord i denna på samma sätt i en tredje osv. I modern stilistik är klimax att gradvis nå fram till det starkaste uttrycket (se också stegring). Motsatsen är antiklimax. I litteratur byggs berättelsens exposition upp genom en instabil situation, en konflikt, till en klimax med peripeti, som är den intensivaste fasen, varefter kommer mindre betydande händelser med en sjunkande fas, , till en stabil situation. Det kallas Freytags pyramid och utvecklades av litteraturkritikern Gustav Freytag 1863. Efter klimaxen når läsaren katharsis. (sv)
- Кульмінація в літературному творі — найбільш напружений момент у розвитку дії, вирішальний, переломний момент у взаєминах, зіткненнях літературних героїв або між героєм і обставинами. У кульмінації розкривається гострота конфлікту, описаного в сюжеті твору. Кульмінація найкраще виявляється в творах епічних і драматичних жанрів. (uk)
- 高潮（climax）或轉折點（turning point）是敘事作品中緊張局勢的最高點或戲劇結局情節的開始。climax的詞源為希臘語「κλῖμαξ」（拉丁轉寫klimax），意思是「樓梯」、「梯子」。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- الذروة أو نقطة التحول (مشتقة من الكلمة اليونانية κλῖμαξ، التي تعني «الدرج» أو «السلم») وهي تعتبر نقطة التحول في العمل السردي في الأدب وهي أعلى نقطة توتر درامية في الأحداث، أو الوقت الذي تبدأ فيه الأحداث بتقديم الحلول. ذروة القصة هي عنصر من عناصر الخيال الأدبي. (ar)
- Klimax je v dramatické struktuře či stavbě vyústění krize (netýká se jen tragédií). Po něm přichází završení krize neboli rozřešení. (cs)
- The climax (from the Greek word κλῖμαξ, meaning "staircase" and "ladder") or turning point of a narrative work is its point of highest tension and drama, or it is the time when the action starts during which the solution is given. The climax of a story is a literary element. (en)
- L'acmé (nom féminin ou masculin, du grec ancien ἀκμή / akmḗ, « apogée »), désigne le point extrême d'une tension, d'un propos ou d'une situation. Appliqué à une civilisation, le terme évoque son apogée. (fr)
- 物語作品におけるクライマックス（ギリシャ語で「階段」や「梯子」を意味するκλῖμαξから）やターニングポイントは、その作品において最高の緊張やドラマを感じるポイントであり、解決策が与えられるアクションが始まる時でもある 。物語のクライマックスはのひとつである。 (ja)
- Climax (dal greco κλῖμαξ, letteralmente "scalata") o punto di svolta corrisponde in narrativa al punto di massima tensione posto spesso come apice di una serie di eventi in parallelo ed anticipa lo scioglimento della vicenda. (it)
- Punkt kulminacyjny (od łacińskiego culmen, tj. wierzchołek – punkt najwyższego wzniesienia się, punkt szczytowy) – w utworze literackim moment, w którym konflikt, czyli napięcie sprzecznych dążeń bohaterów, ujawnia się w sposób najbardziej wyrazisty. Punkt kulminacyjny jest jednym z zasadniczych składników akcji, w szczególności akcji dramatycznej. Zwykle poprzedza on bezpośrednio rozwiązanie akcji. (pl)
- Кульмінація в літературному творі — найбільш напружений момент у розвитку дії, вирішальний, переломний момент у взаєминах, зіткненнях літературних героїв або між героєм і обставинами. У кульмінації розкривається гострота конфлікту, описаного в сюжеті твору. Кульмінація найкраще виявляється в творах епічних і драматичних жанрів. (uk)
- 高潮（climax）或轉折點（turning point）是敘事作品中緊張局勢的最高點或戲劇結局情節的開始。climax的詞源為希臘語「κλῖμαξ」（拉丁轉寫klimax），意思是「樓梯」、「梯子」。 (zh)
- Acmé (del griego άκμή) en su origen significa «la punta, o el filo de un objeto» y, en sentido figurado, el momento en que algo está en su máximo esplendor. Con ese sentido figurado se usa en medicina, filosofía, ontología y estética. En medicina, corresponde al período de mayor intensidad de una enfermedad, en que los síntomas ofrecen su intensidad máxima; su crisis, o su estado crítico; también llamado clímax. En estados febriles, la cota máxima de temperatura alcanzada. En gimnasia, se aplica al momento de máxima elongación o máximo esfuerzo de un ejercicio. (es)
- Кульмина́ция (от лат. culmen «вершина») в литературном произведении — наиболее напряженный момент в развитии действия, решающий, переломный момент во взаимоотношениях, столкновениях литературных героев или между героем и обстоятельствами. В кульминации раскрывается острота конфликта, описанного в сюжете произведения. Кульминация лучше всего обнаруживается в произведениях эпических и драматических жанров. Например, в рассказе Я. Коласа «Молодой дубок» кульминация — сцена признания Андрея Плеха лесничему о краже в барском лесу. (ru)
- Klimax betecknar en höjdpunkt eller kulmen på en process eller händelse. I sexuella sammanhang kan det också syfta på orgasm. Inom biologin betecknar klimax också ett växtsamhälle eller ekosystem som bildar ett stabilt slutstadium. Inom klassisk retorik är klimax en figur där ett ord i en sats återkommer i ny funktion i en annan sats och ett ord i denna på samma sätt i en tredje osv. I modern stilistik är klimax att gradvis nå fram till det starkaste uttrycket (se också stegring). Motsatsen är antiklimax. (sv)
- O Clímax é o ponto mais alto de tensão numa narrativa. É particularmente usado em referência a peças de teatro, ao drama em particular. Na cultura clássica as narrativas ilustravam com frequência temas no género de comédia, por exemplo problemas de dinheiro (narrativa com final feliz), ao passo que na tragédia ilustravam um drama com final triste. Mantêm-se tais processos na narrativa moderna, em que por vezes o clímax é ténue ou subtil. Já em Romeu e Julieta o clímax está mais próximo do final da história, quando Julieta finge que está morta, causando o trágico e conhecido desfecho. (pt)
|