| dbo:abstract
|
- Eimeric de Llemotges (escrit Aimericus en textos llatins, Aimerikos en grec i Hemri en armeni), fou un clergue catòlic d'origen francès, el quart patriarca llatí d'Antioquia de vers el 1140 fins a la seva mort. Fou una figura poderosa dins del Principat d'Antioquia, sovint en conflicte amb els prínceps. També fou un dels més destacats intel·lectuals en Terra Santa. (ca)
- Aimerich von Limoges (lat. Aimericus, frz. Aimery; † um 1193) war ein Prälat der katholischen Kirche in Outremer und von 1140 bis zu seinem Tod lateinischer Patriarch von Antiochien. Während seines langen Episkopats war er einer der mächtigsten Personen im Fürstentum Antiochia, neben dem Fürsten, mit dem er oft in Konflikt kam. Er war auch einer der führenden Intellektuellen im lateinischen Osten. (de)
- Aimery or Aymery of Limoges (died c. 1196), also Aimericus in Latin, Aimerikos in Greek and Hemri in Armenian, was a Roman Catholic ecclesiarch in Frankish Outremer and the fourth Latin Patriarch of Antioch from c. 1140 until his death. Throughout his lengthy episcopate he was the most powerful figure in the Principality of Antioch after the princes, and often entered into conflict with them. He was also one of the most notable intellectuals to rise in the Latin East. Aimery was a nobleman of high rank, wealthy and worldly. He was an intellectual with sound knowledge of both Greek and Latin as well as some vernaculars. He may have been the first to translate parts of the Bible into a Romance language, namely Castilian. As a scholar he was well-informed about Greek history. He wrote to Hugh Etherian requesting the commentaries of John Chrysostom on the Pauline epistles, the acts of the Council of Nicaea, and a history of the Byzantine emperors "from the time their emperors split away from the Roman Empire until the present day." He also fulfilled a request of Pope Eugenius III for a Latin translation of Chrysostom's commentary on the Gospel of Matthew by sending an original Greek manuscript to Rome. As bishop Aimery sought to control the hermits who inhabited the Black Mountain, ordering each to have his own spiritual adviser. (en)
- Ο Αιμερί ή Αιμερύ ντε Λιμόζ (γαλλ. Aimery de Limoges, απεβίωσε κατά το 1196), Αιμερίκος στα ελληνικά και Χεμρί στα αρμενικά, ήταν Ρωμαιοκαθολικός εκκλησιάρχης στην Φραγκική Ουτρεμέρ και τέταρτος από, περίπου, το 1140 έως τον θάνατό του. Στη διάρκεια του μακρόχρονης παρουσίας του στον Πατριαρχικό θρόνο ήταν η πλέον ισχυρή προσωπικότητα εντός του Πριγκιπάτου της Αντιόχειας μετά τους πρίγκιπες, ενώ τις περισσότερες φορές βρισκόταν σε διαμάχη με τους τελευταίους. Ήταν, επίσης ένας από τους σημαντικότερους λόγιους που αναδείχτηκαν στη Λατινική Ανατολή. Ο Αιμερί ήταν υψηλόβαθμος ευγενής, οικονομικά ευκατάστατος και κοσμικός. Ήταν διανοούμενος με γνώση τόσο της ελληνικής όσο και της λατινικής γλώσσας, καθώς και ορισμένων τοπικών διαλέκτων. Φέρεται να είναι ο πρώτος που μετέφρασε τμήματα της Βίβλου σε ρομανική γλώσσα, και πιο συγκεκριμένα τα . Ως λόγιος είχε επαρκή γνώση της ελληνικής ιστορίας. Απέστειλε, μάλιστα, επιστολή προς τον στην οποία του ζητούσε τον σχολιασμό του Ιωάννη του Χρυσοστόμου επί των Επιστολών του Παύλου, τα πρακτικά της Συνόδου της Νίκαιας, και την ιστορική καταγραφή των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων "από την στιγμή που οι Αυτοκράτορές τους εγκατέλειψαν τη Ρώμη έως τις μέρες μας." Απάντησε, επίσης, σε αίτημα του Πάπα Ευγένιου Γ΄ για μετάφραση στα λατινικά του σχολιασμού του Χρυσοστόμου επί του Κατά Ματθαίον Ευαγγελίου, αποστέλλοντας ένα αυθεντικό ελληνικό χειρόγραφο στην Ρώμη. Ως Πατριάρχης, ο Αιμερί προσπάθησε να θέσει υπό τον έλεγχό του τους , οι οποίοι κατοικούσαν στα Μαύρα Όρη, υποχρεώνοντας τον καθένα τους να έχει τον προσωπικό του πνευματικό σύμβουλο. (el)
- Emerico de Limoges (fallecido hacia 1196), también Aimericus en latín, Aimerikos en griego y Hemri en armenio, fue un eclesiástico católico de los Estados cruzados y el cuarto patriarca latino de Antioquía desde 1140 hasta su muerte. A través de su largo episcopado fue la figura más poderosa en el Principado de Antioquía después de los príncipes, y a menudo entró en conflicto con ellos. También era uno de los intelectuales más destacados del Oriente latino. Emerico era un noble de alto rango, rico y mundano. Era un intelectual con sólidos conocimientos del griego y el latín, así como de algunas lenguas vernáculas. Pudo haber sido el primero en traducir partes de la Biblia a una lengua romance, es decir, el castellano medieval. Como erudito, estaba bien informado sobre la historia griega. Escribió a Hugo Eterianus, solicitando los comentarios de Juan Crisóstomo sobre las epístolas paulinas, los actos del Concilio de Nicea y la historia de los emperadores bizantinos "desde el momento en que sus emperadores se separaron del Imperio romano hasta el presente". También cumplió un pedido del papa Eugenio III de una traducción al latín del comentario de Crisóstomo sobre el Evangelio de Mateo enviando un original manuscrito griego a Roma. Como obispo Emerico trató de controlar a los ermitaños que habitaban la Montaña Negra, ordenando a cada uno tener su propio consejero espiritual. (es)
- Aimery de Limoges est le patriarche d'Antioche de 1140 à 1165, puis à nouveau de 1170-1193. Il nait vers 1110 en France et part étudier à Tolède. En 1136, il est nommé archidiacre d'Antioche. Après la déposition de , il est élu patriarche d'Antioche sans doute grâce au prince d'Antioche, Raymond de Poitiers, avec qui il entretient des relations amicales. Il prend ensuite part à la régence de sa veuve, Constance, mais il est emprisonné par Renaud de Châtillon, son deuxième mari. Il doit s'exiler après sa libération à l'instigation du roi Baudouin III de Jérusalem. Pendant son exil, il célèbre le mariage de Baudouin à Théodora Comnène en 1158. Peu de temps après, il est autorisé à rejoindre son patriarcat. Une fois de plus, Aimery doit prendre part au gouvernement de la principauté après la capture du prince Bohémond III par Nur ad-Din en août 1164. Bohémond est finalement libéré grâce à l'intervention de l'empereur de Byzance Manuel Comnène, offerte à condition que le prince nomme un grec au patriarcat. Aimery doit alors se retirer en son château de jusqu'en 1170, date de la mort du patriarche grec Athanase. Vainqueur des prétentions grecques sur le patriarcat, il ne peut en revanche empêcher la perte de nombreux territoires de sa juridiction aux mains de Zengi, Nur ad-Din et Saladin. Tout au long de sa vie, il entretient de bonnes relations avec les églises orientales et prépare le chemin à l'union des maronites à l'église latine. Il meurt entre 1193 et 1196 et est enterré dans la . (fr)
- Aimerio di Limoges (anche Aimerico, Aymery, Aimery o Almerich; Aimerikos in greco ed Hemri in armeno; ... – 1193/96) fu un prelato della Chiesa cattolica in Outremer e quarto Patriarca latino di Antiochia dal 1140 circa fino alla morte. Durante tutto il suo lungo episcopato egli fu la più potente figura nel Principato di Antiochia dopo i principi, con i quali entrò spesso in conflitto.Egli fu anche uno dei maggiori intellettuali ad emergere nell'Oriente latino. (it)
|
| rdfs:comment
|
- Eimeric de Llemotges (escrit Aimericus en textos llatins, Aimerikos en grec i Hemri en armeni), fou un clergue catòlic d'origen francès, el quart patriarca llatí d'Antioquia de vers el 1140 fins a la seva mort. Fou una figura poderosa dins del Principat d'Antioquia, sovint en conflicte amb els prínceps. També fou un dels més destacats intel·lectuals en Terra Santa. (ca)
- Aimerich von Limoges (lat. Aimericus, frz. Aimery; † um 1193) war ein Prälat der katholischen Kirche in Outremer und von 1140 bis zu seinem Tod lateinischer Patriarch von Antiochien. Während seines langen Episkopats war er einer der mächtigsten Personen im Fürstentum Antiochia, neben dem Fürsten, mit dem er oft in Konflikt kam. Er war auch einer der führenden Intellektuellen im lateinischen Osten. (de)
- Aimerio di Limoges (anche Aimerico, Aymery, Aimery o Almerich; Aimerikos in greco ed Hemri in armeno; ... – 1193/96) fu un prelato della Chiesa cattolica in Outremer e quarto Patriarca latino di Antiochia dal 1140 circa fino alla morte. Durante tutto il suo lungo episcopato egli fu la più potente figura nel Principato di Antiochia dopo i principi, con i quali entrò spesso in conflitto.Egli fu anche uno dei maggiori intellettuali ad emergere nell'Oriente latino. (it)
- Ο Αιμερί ή Αιμερύ ντε Λιμόζ (γαλλ. Aimery de Limoges, απεβίωσε κατά το 1196), Αιμερίκος στα ελληνικά και Χεμρί στα αρμενικά, ήταν Ρωμαιοκαθολικός εκκλησιάρχης στην Φραγκική Ουτρεμέρ και τέταρτος από, περίπου, το 1140 έως τον θάνατό του. Στη διάρκεια του μακρόχρονης παρουσίας του στον Πατριαρχικό θρόνο ήταν η πλέον ισχυρή προσωπικότητα εντός του Πριγκιπάτου της Αντιόχειας μετά τους πρίγκιπες, ενώ τις περισσότερες φορές βρισκόταν σε διαμάχη με τους τελευταίους. Ήταν, επίσης ένας από τους σημαντικότερους λόγιους που αναδείχτηκαν στη Λατινική Ανατολή. (el)
- Aimery or Aymery of Limoges (died c. 1196), also Aimericus in Latin, Aimerikos in Greek and Hemri in Armenian, was a Roman Catholic ecclesiarch in Frankish Outremer and the fourth Latin Patriarch of Antioch from c. 1140 until his death. Throughout his lengthy episcopate he was the most powerful figure in the Principality of Antioch after the princes, and often entered into conflict with them. He was also one of the most notable intellectuals to rise in the Latin East. (en)
- Emerico de Limoges (fallecido hacia 1196), también Aimericus en latín, Aimerikos en griego y Hemri en armenio, fue un eclesiástico católico de los Estados cruzados y el cuarto patriarca latino de Antioquía desde 1140 hasta su muerte. A través de su largo episcopado fue la figura más poderosa en el Principado de Antioquía después de los príncipes, y a menudo entró en conflicto con ellos. También era uno de los intelectuales más destacados del Oriente latino. (es)
- Aimery de Limoges est le patriarche d'Antioche de 1140 à 1165, puis à nouveau de 1170-1193. Il nait vers 1110 en France et part étudier à Tolède. En 1136, il est nommé archidiacre d'Antioche. Après la déposition de , il est élu patriarche d'Antioche sans doute grâce au prince d'Antioche, Raymond de Poitiers, avec qui il entretient des relations amicales. Il prend ensuite part à la régence de sa veuve, Constance, mais il est emprisonné par Renaud de Châtillon, son deuxième mari. Il doit s'exiler après sa libération à l'instigation du roi Baudouin III de Jérusalem. Pendant son exil, il célèbre le mariage de Baudouin à Théodora Comnène en 1158. Peu de temps après, il est autorisé à rejoindre son patriarcat. (fr)
|