By Diet

Wist ik vorig jaar nog niet van het bestaan….dit jaar keek ik er al maanden naar uit: het Stoffenspektakel. Een grote beurs met zo'n 100 stoffenkramen en fournituren. De beurs trekt door de Benelux (en Frankrijk) en nu was Nieuwegein aan de beurt.
Om 09.30 uur vertrok ik samen met mijn schoonmoeder naar Home Box Center. Terwijl mijn schoonmoeder klaagde over het feit dat het wel erg vroeg was;-), zat ik licht stuiterend naast haar (zou het leuk zijn, zouden ze de stoffen hebben die ik zocht, zou het druk zijn?). En ja, zelfs op dat tijdstip stond er al een kleine file bij de afslag. En ja, het Libelle-zomerweekgehalte is best hoog, maar wat een fanatisme en creativiteit. Af en toe een verdwaalde man die een beetje beteuterd en verdwaasd achter een enthousiaste creatieveling aanliep en kinderen die riepen 'ben je nu klaar mam', of 'ik moet plaaaaasssen'. 

En wat hebben we gekocht? Eigenlijk niet eens zo heel veel stoffen; een roze met grijs gebloemde katoen voor een jurkje voor Nienke en Noor, een gebloemde tricot voor een jurk voor mijzelf en een grasgroene linnen voor een blousejurk voor mijzelf. Daarnaast diverse fournituren (lintjes, bandjes, applicaties, etc.), maar dan….. ben ik sinds gisteren de trotse bezitter van een fonkelnieuwe Bernina Lockmachine!!!! Had je mij een jaar geleden verteld dat je heel blij (bijna euforisch) kunt worden van een dergelijk apparaat, had ik je waarschijnlijk glazig aangekeken, maar nu…..ik droom zelfs in rolzomen (want dat is met dit apparaat 'appeltje-eitje').
Dus binnenkort is Nienke minstens 3 roezelrokjes rijker (die lagen klaar, geknipt, genaaid, alleen de rolzoom ontbrak nog).

En voor ik het vergeet: Vrolijk Pasen!

Ik zei toch dat ik veel inspiratie had….

Hierbij nog een paar fotootjes!

Onze nieuwste aanwinst….en tevens Rob's verjaardagscadeau (nog een jaartje genieten van de 3….;-).

Esther Gemser - borrelende mensen

Jolly van Esla Ista design

En dan een supereenvoudig rokje voor Nienke. Een collega-naaister kwam tijdens de naailes met het patroon op de proppen. Het rokje is nog niet af. Aan de onderkant komen 2 knalblauwe gerimpelde stroken, maar aangezien ik die af moet locken met een rolzoom en ik daarvoor de lockmachine (die nagenoeg antiek is) helemaal moet ombouwen, heb ik dat nog niet aangedurfd….wordt vervolgd.








 Een kind kan de was doen……



















Ook al is het nog geen lente….nieuwe coupe!

En natuurlijk zijn er ook een paar minder leuke dingen; zo ben ik, in de maanden dat ik niet / minder gewerkt heb, minstens 4 kilo aangekomen! En met Pasen voor de deur zie ik die ook niet zomaar verdwijnen. Je zou denken, nu ik veel fiets, dat de kilo's er af zouden vliegen…maar helaas, dat blijkt een illusie. En ondanks al die inspiratie en creativiteit zie ik nog geen 'leuke' manier om die kilo's er weer af te krijgen (tips zijn dus welkom;-).

En dan de boom….. de boom die weg zou gaan. Je leest het goed, zou gaan…. Hij gaat namelijk niet weg:-(. De wethouder heeft zich vergist; de boom blijkt wijkbepalend (ja, voor het humeur van de mensen in deze wijk). En serieus, ik ben er oprecht verdrietig van. Had me zo verheugd op een zomer vol zon! Nu mogen we nog niet klagen, want tot een uur of vijf zitten we heerlijk in het zonnetje….maar toch. Ik geef het langzaam een plekje, maar mocht je me tegenkomen 'don't mention the tree';-).

En dan Nienke; onze kleine grote meid heeft al weken last van buikpijn, lusteloosheid, moeheid…. Na een bezoekje aan de huisarts, is er helaas (nog) geen verklaring voor. Urine gecheckt, niks gevonden…ontlasting naar het laboratorium gebracht…in afwachting van de uitslag. We vermoeden een parasiet (nou ja, luisterend naar verhalen van andere moeders, zou het dat wel eens kunnen zijn). De huisarts vermoedde een blaasontsteking, maar dat blijkt het niet te zijn.

Terwijl ik met Nienke bij de huisarts zat, vraagt hij aan haar:"doet het pijn bij het plassen?". Vol overtuiging knikt ze 'ja'. Op de vraag waar het dan pijn doet, antwoordt ze met volle overtuiging 'bij mijn oren'….Tja, ontdek dan maar eens wat er daadwerkelijk aan de hand is.
Misschien is ze, net als iedereen, gewoon toe aan lente!

Vanochtend, terwijl ik met de meiden naar school fietste (wat inmiddels overigens een echt feestje is aangezien ook Noor het heeft leren waarderen), had ik opeens erg veel inspiratie voor een blog….er flitste van alles door mijn hoofd, zoveel dingen, leuke dingen, minder leuke dingen. Ik heb geprobeerd alle 'dingen' helder te krijgen en de volgende stap is om ze ook voor jullie 'nice & interesting' te maken…. gelukkig heb ik de tijd;-).

Laat ik beginnen met een paar leuke dingen: een tijd geleden vertelde ik over mijn zogenoemde 'burn out'. Een heftige periode, iets wat je daadwerkelijk 'overkomt'. Nu ben ik er stellig van overtuigd dat het leven een vat vol keuzes is, dus aan mij de lastige taak om een keuze te maken hoe hiermee om te gaan. Vanaf de eerste dag heb ik gezegd "ik ga hier sterker uitkomen". En inmiddels durf ik volmondig te roepen "dat is gelukt"! Hoe heftig de periode ook is geweest (het is serieus niet leuk als je geen geduld hebt voor je kinderen, niks wilt ondernemen en tegen iedereen wilt roepen 'laat me met rust'), ik heb er ook heel veel van geleerd.

Denk aan al dat 'genaai'….hier zou ik voorheen het geduld niet voor gehad hebben en mezelf al helemaal geen tijd voor gegund hebben. Nu wel. Een mooi moment deze week was de dag waarop Nienke heel graag haar nieuwe (eigengemaakte) jurk aan wilde. Ikzelf vind dat nogal spannend, op de e.o.a. manier krijg ik dan visioenen van een jurk die halverwege de dag uit elkaar valt omdat ik een naad niet goed gestikt heb….). Maar niets van dat alles; apetrots was ze. En nadien werd ik zelfs aangesproken door de juf met het verzoek of ik er voor haar ook eentje wilde maken (aangezien ze maat 46 heeft zul je begrijpen dat dit een grapje was;-).

En dan 'loslaten'….voor veel mensen een herkenbaar 'probleem'. Het is voor mij niet makkelijk om bijvoorbeeld mijn werk los te laten. Nu moest ik wel….en het bevalt me erg goed. Op mijn vrije dagen ben ik niet, nooit, nou ja, nauwelijks bezig met mijn werk. En wat een heerlijk gevoel is dat. Natuurlijk, ik blijf ambitieus, dus er kriebelt wel wat, maar daarover later meer.

Wat ik in het stukje 'over mij' hier links eigenlijk al schrijf 'ik ben meer gaan genieten'. En dat voelt aan alle kanten heel goed.

Momenteel geniet ik een luxe-leventje:-). Weliswaar tijdelijk, maar zolang het einde nog niet in zicht is, geniet ik ervan!
Ik werk namelijk 16 uur per week, maar omdat de kinderopvang 2 maanden opzegtermijn hanteert (heerlijk star), hebben we nog voor 24 uur opvang. Tja, aangezien we er een hoop geld voor betalen, maken we er ook nog maar even gebruik van. Dus tot eind april heb ik de donderdagen helemaal voor mezelf:-). En na jaren 32 uur gewerkt te hebben, een jaar 24 uur…..voelt zo'n hele dag voor mijzelf heul fijn:-).

Wat doet men zoal op zo'n donderdag? Het poetst, het wast, het lapt de ramen (oké dat klinkt niet als een enorme luxe, maar je zult het maar vast gedaan hebben;-). Het gaat naar de kapper (een stuk relaxter als het ook bij de kapper geen kippenhok is), het gaat een dagje naar de sauna, het naait…en naait….en naait…. het zorgt ervoor dat het gezonde, verse eten op tijd op tafel staat (jaja, dan nemen we ook de tijd om boontjes te doppen, spruiten te pellen (of schil je die?), bloemkool te snijden, etc. En uiteraard werkt het ook een van haar welbekende lijstjes af:-)! En als er nog tijd over is, ploft het ook nog even lekker op de bank met een paar tijdschriften waar het gedurende de rest van de week niet aan toe komt.

En het geniet er intens van als er rond de klok van vijf 2 lieve kleine meidenkoppies me tegenmoet komen, al lachend en vol verhalen over al wat ze hebben meegemaakt die dag en een grote meneer die zegt: "Genoten van je dag, schat?".

Het enige juist antwoord luidt: "nog steeds"!

Soms lukt het gewoon niet….hoe vaak je het ook probeert.
Zo was ik niet blij met de blauwe rok met witte polkadots die ik eerder maakte. De-rok-zonder-rits….. De band zat niet netjes voor mijn gevoel en het feit dat er geen rits in zat maakte het aan-en-uit-doen nu niet bepaald een 'feest'.
Dus wat doe je dan….je haalt de band los (dramatisch proces als je deze al gelokt, dubbel gestikt en met paspelband afgewerkt hebt…. tijdens dat proces bleek dat ik het knoopsgat (wat wel goed gelukt was) hierdoor niet kon behouden….tegenvaller. En toen de blinde rits….met geen mogelijkheid kreeg ik die er nog netjes in. De teller staat op 12x (inzetten en uithalen) en nadat de naaimachine volledig vastliep (waarschijnlijk een hint) ben ik ermee opgehouden.

Vervolgens besloot ik verder te gaan met een truitje waarbij het decolleté gerimpeld moet worden met een klein stukje elastiek aan de binnenkant…. ook dat lukte niet zoals ik het wilde (elastiek rekte niet meer na het vaststikken).

Conclusie; voor vandaag de naaimachine aan de kant en nog ff heerlijk op de bank het weekend afsluiten!

Al eerder schreef ik enthousiast over het boek 'Allemaal rokjes' van Mme ZsaZsa. Inmiddels ben ik met rokje nr. 2 gestart; de rechte rok. Ik heb gekozen voor een groene katoenen stof met witte polkadots (zoals de klokrok in het boek). Als leuk (althans, dat vond ik zelf) detail, heb ik gekozen voor knalroze voering en een roze blinde rits. Na mijn vorige ervaring met het inzetten van een blinde rits, zag ik er deze keer als een berg tegenop. Maar wat blijkt….het ging perfect! Heeft waarschijnlijk grotendeels met de stof te maken (katoen is makkelijker hanteerbaar dan tricot / jersey). De voering moet nog afgelokt worden en dan is ook dit rokje bijna een feit:-)! Mag alleen geen gram aankomen (was ik ook niet van plan), anders is de blinde rits niet 'blind' meer, zeg maar….





Tussendoor heb ik een jurk gemaakt voor Nienke, gebaseerd op hetzelfde patroon als de jurk in het bericht op 31 januari 2013. Uit de bijlage van de Knippie, jaartal onbekend…
Ook nu van katoenen stofjes…..dus redelijk eenvoudig. En voor het eerst gewerkt met de zogenoemde 'tweelingnaald', wat een uitvinding:-)!









Verder is de jurk voor Nienke met de 'gevreesde' ruches, bijna af, moet nog een klein stukje van de capuchon afwerken, maar dat lukt me niet zoals ik het wil. Hierbij alvast een fotootje van de 'bijna-af-jurk'.

Natuurlijk herken je dat; je hoort een liedje of ruikt een specifieke geur en denkt terug aan een bepaalde gebeurtenis of periode in je leven. Ik heb dat heel vaak en als ik tijd heb (wat niet zo heel vaak voorkomt), ga ik mee in de herinnering. En wat zo leuk is, terug in het heden, betrap ik me veelal op een glimlach:-). Dit geeft me gelijk weer eens de mogelijkheid een lijstje te maken;-).

Dit leek warempel de eerste lentedag!!! Hoe heerlijk was dat?
En tegelijkertijd realiseer je je hoeveel werk er nog is aan en in de tuin!
Tegels zijn groen in plaats van grijs (evenals de onderkant van de schutting), vlonders zijn grijs in plaats van bruin, tuinmeubels kunnen ook wel een beetje 'olie' gebruiken, sommige plantjes hebben de winter echt niet overleefd, heiplantjes waren leuk, nu niet meer, kleur is nog nergens te bekennen….. en dan die boom….

Schuin achter ons huis is een klein speelpleintje, op dat kleine speelpleintje, staat een hele grote boom (plantaan). Aangezien wij bij ons vorige huis geen zon hadden in de tuin, waren we tijdens onze zoektocht naar een ander huis heel kritisch op de 'positie' van de tuin (voorkeur voor zuid-westen). Bij dit huis, is dat het geval….. maar er stond wel die enorme boom die ervoor zorgde dat, volgens de makelaar, de zon zo'n 20 minuten per dag verdween. Naïef als ik was dacht ik nog….oké, laat dat 30 minuten zijn….daar kom ik wel overheen. Maar helaas….. De eerste zomer bleek dat de zon vanaf een uur of vijf gewoon weg is en niet meer terugkomt:-(. Dat viel even tegen.
Maar een paar weken geleden kregen we goed nieuws; na 25 jaar 'gedoe' met de gemeente (wij waren niet de enigen die baalden van die boom), heeft de huidige wethouder besloten dat ie weg mag. Hij staat er nog steeds, maar zover mijn kennis (en connecties bij de gemeente) reikt, gaat ie deze maand dus echt weg! De vlag gaat uit als ie weg is (en ik een vlaggenstok heb aangeschaft)!
En dan schijnt vanaf een uur of 11 tot 's avonds heul laat, heerlijk de zon in ons tuintje:-). Ik kan niet wachten!

Ik zit dus op een cursus 'Kleding maken', makkelijk vertaald als 'naailes'. Tja, het eerste wat dan ongetwijfeld bij je opkomt; zo'n suf clubje huismoeders die kleding proberen te maken die er vooral niet zelfgemaakt uitziet….. En dat alles onder leiding van e.o.a. bejaarde dame die in 1958 is afgestudeerd aan de modevakschool. Klopt! Bijna helemaal. Het is namelijk he-le-maal niet suf en we zijn ook niet allemaal huismoeders.

Een betere omschrijving luidt; een club relatief jonge vrouwen (als je alles onder de 45 als 'jong' beschouwt (sorry mam);-). Die graag nieuwe dingen creëren, creatief zijn, ideeën uitwisselen, levenservaringen en -gebeurtenissen delen (en ja, dit gaat met zeer grote regelmaat over opvoeden en opgroeiende kinderen), elkaar helpen waar nodig (een aantal zijn ervaren, een aantal niet), de hectiek van de dag inwisselen voor ontspanning en dat alles onder het waakend oog van een toegewijde, nog niet eens bejaarde (oké ze is wel oma) dame die zeer behulpzaam is!

En buiten dat alles heb ik ook nog eens een 'nieuwe vriendin' gemaakt;-)! Een vrouw die net als ik, op een punt is aangekomen waarop ze weet 'het moet en kan ook anders'. Blijkt ze ook nog eens de moeder te zijn van een vriendinnetje van Nienke op school….was ze net als ik bezig in het boek 'Hoogsensitiviteit als kracht' en ploetert ze er net zo ambitieus als ik op los achter de naaimachine. Hoe fijn is dat?;-)

Vol goede moed begon ik aan een jurkje voor mijzelf. Een eenvoudig (…) jurkje van een lap groene tricot met witte polkadots die ik nog had liggen.
Het jurkje is gebaseerd op een patroon uit de bijlage van de Knipmode van maart 2010.

Er stond 'anderhalve stip' bij het patroon (moeilijkheidsgraad), dus heel ingewikkeld kon het niet zijn….dacht ik.

Alleen de stof bleek al erg bewerkelijk (gleed telkens weg). Halverwege kwam ik erachter dat ik nog de verkeerde naald erin had zitten (universeel ipv stretch), rimpelen bleek een kunst op zich en mijn relatie met het rolzoomvoetje is voor eeuwig verstoord. Inmiddels is het jurkje af, heb ik hier en daar wat aangepast (zeg maar gerust het hele patroon), maar ben ik nog niet helemaal tevreden. Rob overigens wel, want het decolleté reikt ongeveer tot mijn navel:-(! Ach, al doende leert men, toch?

Na enige twijfel besluit ik toch de foto's te plaatsen. Ik wou dat ik had opgelet tijdens de workshop 'Photoshop', maar helaas….. ik draag de gevolgen waardig;-)! En bij gebrek aan Photoshop-ervaring, hou ik gewoon mijn buik in (simpel as that)! Op de foto's zijn de mouwen overigens nog niet afgewerkt middels het rolzoomvoetje….. dat stelde ik graag uit! Inmiddels is het gebeurd, vandaar bovengenoemde opmerking over dat betreffende '-voetje'. En uiteraard draag ik er keurig een hemdje onder;-). Ik vind het leuk om te zien dat mijn blog veel gelezen wordt…. maar ik 'bind' ze graag op de juiste manier;-).