Het blijft een kunst....om al die ballen in de lucht te houden. Elke keer weer verbaas ik me erover dat het toch maar weer gelukt is!
Zo was, ben en blijf ik ambitieus, daarom ben ik gestart met een confronterende cursus 'Effectief Leidinggeven'. Erg leuk, heel leerzaam maar vooral heel intensief. Daarnaast vergt mijn baan een hoop van me, maar gelukkig krijg ik er nog altijd heel veel energie van.
Die energie heb ik weer nodig voor mijn andere ambitie; het zijn van een goede, liefdevolle moeder voor onze 2 meiden! En ook dat vergt het nodige (geloof me, een ochtend met Noor...... daarbij vergeleken is het beklimmen van de Kilimanjaro 'peanuts')....
Nienke turnt tegenwoordig bij de 'selectie', wat zoiets betekent als 2x per week 2 uur lang trainen (wat in de praktijk inhoudt dat we regelmatig fungeren als taxibedrijf, de woonkamer dagelijks verandert in een 'gymzaal' en Nienke vaker ondersteboven tegen een deur aan staat dan dat we 'face-to-face' contact hebben....).
Dan is het nog een uitdaging om ervoor te zorgen dat er (bijna) dagelijks een gezonde, verantwoorde maaltijd op tafel staat (dus de dag ervoor bedenken wat we gaan eten, liefst ook voorbereiden) en dat niet al te laat, want men moet ook weer op tijd naar bed (morgen weer een dag....). Gelukkig kookt manlief op de dagen dat ik werk.....het lukt me namelijk zelden tot nooit om daadwerkelijk om 17.00 uur het bedrijfspand te verlaten.....(tot grote frustratie van diezelfde man...;-).
's Avonds verhaaltjes voorlezen, met Nienke oefenen met lezen en hopen dat voor 19.30 uur de dames 'in russtand' zijn...wat meestal niet lukt....
Inmiddels probeer ik, na jaren van frustratie (jaja, die zwangerschappen hebben z'n sporen nagelaten) een gedeelte van mijn oude figuur weer terug te krijgen. De hoop dat het ooit weer zal worden zoals het was, heb ik opgegeven, maar we zijn goed op weg. Maar ook dit kost tijd, best heul veul tijd: 2 tot 4 keer per week naar de sportschool, dagelijks buikspieroefeningen en dan heb ik me ook nog laten overhalen om mee te doen met de Utregse Meidenloop; dus hardloopspullen weer uit het stof gehaald en trainen. Maar ja, ook dat kost tijd.....
Dan is er nog zoiets als een 'sociaal leven'....waarin ik graag investeer;-). Zo geniet ik intens van de heerlijke gesprekken met lieve vrienden onder het genot van een wijntje (of iets sterkers) waarin de leuke en minder leuke dingen des levens besproken worden, er wordt gelachen (soms ook gehuild), frustraties maar vooral mooie momenten worden gedeeld en we ons realiseren hoe waardevol we voor elkaar zijn. De gezellige etentjes waarvoor ik me graag, ondanks dat ik geen chefkok ben, uitsloof, de feestjes waar ik niet vies van ben, de zware gesprekken op lichte muziek (of was het nu andersom?) en de bezoeken aan goede concerten (zei ze nog steeds gefrustreerd over het feit dat ze het laatste concert van De Dijk in het oude Tivoli gemist heeft:-().
En last, but zeker niet least, ben ik ook nog toekomstige echtgenote van de toekomstige echtgenoot...... En zoals veel ouders weten, schiet quality time met elkaar er in een (jong) gezin nogal eens bij in. Maar....de laatste tijd wordt er weer met regelmaat gebruik gemaakt van de oppas, zodat wij heerlijk kunnen gaan eten, een goed gesprek kunnen voeren zonder gestoord te worden, kunnen genieten van elkaars gezelschap en het feit dat we zo'n mooi, rijk leven hebben!
Oh ja, ondertussen zijn we ook een bruiloft aan het organiseren, een huwelijksreis aan het plannen, een weekendje weg met z'n tweetjes en een zomervakantie........
Ja, het is een zwaar leven......waar ik elke dag weer van geniet:-)!
