Potlood
 |
“Ik sta scherp vandaag. Ik doorprik de intenties van al mijn gesprekspartners.”
Een potlood is een soort schrijf- en tekengerei. De soort wordt algemeen gerangschikt onder de Scribalia superba binnen de orde van de Graphoclades (Schrijfstokkigen). Het bestaat uit een stift, gemaakt uit een mengsel van grafiet en klei, met een houten omhulsel. Soms is het bekroond met een gommetje ter uitwissing van de vele onjuistheden. Praktisch gezien worden de meeste potloden tussen de vingers gehouden, op de muis van de hand leunend. Vaak dienen ze ook gestut te worden door hen achter het oor te steken. Nog anderen denken met potloden van een rookverslaving af te komen en steken hem dusdanig in de mond. Andere streken waar potloden komen, maar niet zouden mogen zijn, wekken te veel gêne en zijn bijgevolg weggecensureerd. Om te kunnen werken dient een potlood vaak geslepen te zijn. Stompe potloden zijn daar vaak te bot voor, wat mensen nogal doet blozen.
Aanmaak[bewerken]
Vele bomen moeten jaarlijks het leven laten voor, wat men noemt, de immer gretige potlodenproductie. Hierdoor raken vele boswezens ontheemd. Het probleem dat deze wezens geen stemrecht hebben en bijgevolg die potloden uit hun eigenste bos niet kunnen gebruiken om andere politici te verkiezen die hun belangen behartigen, is vaak als voer voor wolven en complottheoretici beschouwd.
Jaarlijks sterven ook nog eens vele vooraanstaande lieden tijdens het ontginnen van deze materialen in de mijnen van Sneeuwwitje als gevolg van nogal dubieuze arbeidsomstandigheden. Een vooraanstaande is eigenlijk een eufemistische term voor iemand die vooraan staat het vuile werk op te knappen, net zoals bankbedienden dat doen. De Zeven Dwergen van Dwarfs inc. weigeren alle commentaar over deze wantoestanden in hun mijnen en verschuilen zich achter hun hoofdactiviteit: het fabriceren van diamant voor Sneeuwwitje. De bouw van de Keystone XL-pijplijn werd volgens Wikileaks deels met de opbrengst van hun zwoegen betaald. Met het kopen van potloden steun je dus Trumps olie-industrie.
Ook hierover zoals gewoonlijk geen commentaar van de mijngigant.
Geschiedenis[bewerken]
Het was in 1902 dat de Russische wetenschapper Ivan Pavlov ontdekte dat Amerikanen eigenlijk niet met een balpen konden schrijven. Ongeveer 5% van de totale overheidsschuld van de Verenigde Staten in 1899 was immers te wijten aan tegemoetkomingen voor met inkt bevlekte kleding van overheidspersoneel. Wetende dat dit een goed decennium voor de oktoberrevolutie was, was het dus een normale en geapprecieerde situatie dat Russen een academische onderscheiding in Westerse regie ontvingen. Vanaf 1914 werd de accreditatie van Pavlovs Nobelprijs van overheidswege namelijk gecensureerd. Vandaar het feit dat in de meeste geschiedenisboeken weinig gewag wordt gemaakt omtrent Pavlovs uitvinding voor het probleem van de Amerikanen: het potlood, een tool waarmee je dus geen vlekken kon maken.
Het potlood is in de lijn van de atoombom verworden tot een populair massavernietigingswapen, dat jaarlijks duizenden dodelijke slachtoffers in het Midden-Oosten maakt. Het bijvoeglijk naamwoord 'populair' betekent in deze 'gretig gebruikt' en niet 'des volks'. Het hoge loodgehalte kan bij een impact op een vaste stof de bovenste CO-laag doen sublimeren. Deze chemische reactie is een kwestie van nanoseconden, waardoor de vaste stof kan ontploffen of smelten. Verder is het in een poging het gebruik ervan minder controversieel te maken, een inzet geweest in het behartigen van belangen.Met wisselend succes,menig rood potlood heeft immers een streep door oorlogsplannen getrokken.
In 2011 vaardigde de Finse premier een Ministrieel Besluit uit dat het ontginnen van grafiet door negers en Marokkanen vooraanstaande lieden verbood. Het alternatief luidde dat voortaan goedkopere potige werkkrachten uit Nova Zembla, de Noorse offshore-industrie, Bolivia en/of goedkope Zweedse tuinkabouters (onderaan de ladder in dwergenland) als tweede golf vooraanstaande mijnwerkers konden worden gebruikt. Deze bron komt echter van de Griekse publieke omroep, die in het algemeen weinig correspondenten ter plekke heeft en het nieuws moet extraheren van Wikipedia.
Politiek[bewerken]
Met potloden worden niet enkel kindertekeningen ingekleurd, je kan er ook de machtsstructuren mee beïnvloeden. Door hun gebruik in het stemlokaal steunt je lokale overheid het voortbestaan van de wanverhoudingen tussen dwergen en vooraanstaanden. Hierdoor is menig stemuitslag tot een populariteitspoll verworden voor wie het best het potlood kan laten kleuren. Potloden zelf zijn uiteraard ook slachtoffer van deze praktijken en de bond der potloden en loden potten, Led Zeppelin, breekt een lans voor gebroken punten uit protest tegen dit verdoken misbruik.
Het potlood is omwille van deze praktijken in landen met stemhokjes en scherpslijpers steeds weer het slachtoffer van hevige agressie jegens hun aanwezigheid. Soms is er sprake van seksuele mishandeling tijdens het uitvoeren van de daad: het geven van een stem. Het betreft dan voornamelijk ongewenst lichamelijk contact als likken, zuigen en het krabben van de genitaliën of andere erogene zones. Om niet te spreken van ongevraagde jeukbestrijding op moeilijke plekken. Vaak merk je ook bijtwonden; deze worden vaak een litteken in het zacht omhulsel van het arme ding. Soms is de mishandeling van subtielere aard; het gebruik voor het schrijven van lange zinnen, droedels of schunnige woorden, wat resulteert in ongeldig stemgedrag.
Dit verschafte de potloden dus enige macht. Ook dagbladen hebben dit ontdekt en de media gebruiken via cartoonisten gretig gebruik van de macht van de getekende lijn. In sommige democratiën is dit slechts pro forma, gezien daar enkel de wil van Dwarfs inc. het gekleurde bolletje geldt als bestaansrecht van corruptie bewindsvoerders.
Om dit te vermijden hebben verschillende parlementen een wetsvoorstel ingediend om burgers voortaan via de computer hun stem uit te brengen.
Opstand en alternatieven[bewerken]
Vanwege de mensonterende omstandigheden voor de verschillende golven van vooraanstaande lieden, werden potloden na opstanden en protesten verboden in vele landen en de productie ervan overgeheveld naar China, waar de straffen milder zijn. Trump wil deze ooit florerende ziekmakende industrie terug naar de VS halen omdat hij gelooft dat enkel zware, ongezonde omstandigheden winsten genereren. Period. Vooraanstaande lieden richten nu wel overal bonden op en proberen opkomend alternatief schrijfgerij uit, voornamelijk grafietloze stiften en het nog oudere houtskool en hippe schrijfpluimen met sepia-inkt als nieuwe bron van inkomsten voor hun streek. De bond der verloren gelegde potloden is niet opgezet met deze gang van zaken en vraagt een meer vredelievend gebruik voor dit toch wel handig schrijfgerief, een gebruik vrij van mishandeling en dwergen. Of dit er ooit van zal komen hangt af van met potlood gekleurde bolletjes.
Voortplanting[bewerken]
Een potlood kan zichzelf niet vermeerderen. Je kan het evenmin overplanten of bemesten om te laten groeien. Je kan dit proberen, maar zorg er dan voor dat het geen water krijgt. Het vermeerderen van het aanbod potloden noemt men venten.
Verder komt het niet tot vermeerdering of voortplanting, elke potlood is een creatio ex nihilo en dit moet steeds gebeuren door het inbrengen van den stift in den houterigen schacht ende 't stoksken ter vastpakkinghe. Hiervoor sterven jaarlijks tientallen, zo niet honderdduizenden bomen. Potloodbomen zijn vooraslnog niet uitgevonden en de praktijk van de voorgeslepen takken komt al sinds de oertijd niet meer voor. Het ziet er naar uit dat het venten nog een tijdje zal doorgaan. Dit geeft meteen wat werk aan Helabaïsten
Triva[bewerken]
- Een potlood haalt het helaas[NPOV?] nooit tijdens een spelletje blad-steen-schaar. Je kan proberen, maar de kans is procentueel gezien van een danige significante hoogte dat het eerder onwaarschijnlijk dan waarschijnlijk is dat een potlood over de steen of de schaar kan winnen.