Robótki ręczne z mruczeniem kota

Zdecydowanie ciepło, nie wiem jak długo, bo jakoś nie śledzę długoterminowych prognoz. Ba, tych krótkoterminowych też nie, więc rano, kiedy muszę wyjść z domu, wyglądam przez okno, by podejrzeć, jak są ubrani ludzie, by zgadnąć: ciepło dziś czy zimno? Ostrzegam, że metoda zawodna, bo zazwyczaj obok pań w zimowych kurtkach i czapeczkach też raczej zimowych, kroczy młodzież w bermudach i letnich koszulkach. Dziś w każdym razie słoneczko, a telefon informuje mnie, że dziś 2 stopnie cieplej. Wczoraj też tak mnie informował, więc domyślam się, że jeszcze trochę i na termometrze będzie 40.  Cóż,  to wszystko przez plastik, freony. Ale ja nie o tym. Chociaż w zasadzie o tym, bo o recyklingu. Tuż przed świętami w stojąc w sklepie w kolejce dostrzegłam panią wczesnowiosennie ubraną w gruby sweter, choć wszyscy w około puszyli się kurtkami puchowymi. Sweter prosty, sięgający połowy uda, z golfem, rękawy tudzież proste bez główki. Żaden ovesize, bliżej ciała, ale bez przesady. Ściągacze jak za dawnych czasów u dołu swetra i rękawów. Włóczka zdecydowanie z odzysku - różnych barw i grubości połączone sprytnie w melanż i przy tym w pasy, ale tylko na korpusie. Jeszcze kilka dni wcześniej miałam zrobić selekcję włóczek zalegających od półwiecza szafy i umieścić je bez żalu w kontenerach. No i przez ten sweter z kolejki zastanawiam się, czy nie warto przejrzeć zasoby i zgapić rękodzieło, który robiłboy w zimne poranki za "okryjbidę".

Czy ktoś wie, co mam na myśli? W przybliżeniu ilustrują to fotki z pinterst, ale to nie do końca jest to, o czym opowiadam.



Ale może komuś posłużą jako inspiracja?

PS. Oj , przydałoby mi się takie coś tu i teraz. Właśnie dostałam sms, że czeka na mnie paczka w Ruchu. Z książkami. A za oknem pan w ciepłej kurtce i dziecię w t-shircie z krótkim rękawkiem. I bądź tu mądry.