Mooi Van Mo

Even een 'testritje': alles lijkt goed te passen!

De afgelopen dagen ben ik druk bezig geweest met mijn projecten. Op alwéér een tripje naar Hilversum zaterdag heb ik de juiste materialen bij elkaar gesprokkeld. Ik ben er maar druk mee.
Het 'kasteelgordijn' vordert gestaag. Omdat Thijs hier nog niks van mag weten, kan ik er alleen aan werken in de avonduren of als hij op school zit. Dat maakt het eigenlijk wel een leuk, spannend projectje. Stiekem aan de slag ermee en dan snelsnelsnel alles weer opruimen als ik hem naar boven hoor komen. Gelukkig maakt mijn naaimachine niet zoveel lawaai, dus kan ik ook 's avonds flink doorwerken. Ik ben nu bezig met de details. De baksteentjes zijn er al bijna allemaal op geborduurd. Alleen de klimop en de houtnerven op de deur moeten nu nog, bijna klaar dus. Tot nu toe ben ik heel tevreden! Ik merk nu ook weer hoe fijn het is om zo'n goede naaimachine te hebben: hij doet alles echt moeiteloos. Hoera voor Pfaffje!

De geknipte berg ellende... euh... het project in wording

Mijn andere project, het Mega Toby-pak lijkt een beetje een hoofdpijndossier te worden. Ik heb me een beetje verkeken op al het denkwerk dat eraan te pas komt om al die details goed te krijgen. Het patroon zelf lijkt op zich wel goed te doen, maar al die frutsels die het echt Mega Toby maken... Het 'zilveren' stofje blijkt redelijk dramatisch om mee te werken, het glijdt en glibbert alle kanten op. Eerst wilde ik de boel vastzetten met vliesofix, maar ik denk dat de stof niet tegen strijkbouttemperaturen kan, dus die optie valt af. Ik ben me dus nog aan het beraden op de juiste aanpak. Ik heb de boel in ieder geval al wel helemaal geknipt klaar liggen, dus zometeen ga ik er eens mee beginnen. Wish me luck!

Zo zit je te klagen over je naaimachine, zo ben je de eigenaar van een gloednieuwe supersonische Pfaff Ambition 1.0.
Het is een lang (en wazig) verhaal, maar het komt erop neer dat ik gisteren 'even' ter orientatie met mijn moeder ging kijken bij een naaimachinewinkel, zij daar opeens meedeelde dat ik een nieuwe naaimachine van haar kreeg, we daar besloten een Husqvarna Emerald 118 te kopen, ik thuisgekomen spijt kreeg en tot diep in de nacht heb zitten Googlen en vanochtend terug gegaan ben naar de winkel en vanmiddag in het bezit was van een nieuwe machine.

Vers uit de doos

De doos zelf kwam ook nog van pas

Hij is werkelijk fantastisch, zoveel mogelijkheden! Vanmiddag heb ik er natuurlijk al lekker mee zitten spelen. Vooral de siersteken geprobeerd en zo. Wat leuk allemaal! En wat doet ie het goed! Ik kan echt niet wachten tot ik ermee aan de slag kan!

Een kleine selectie van de steken

Op de terugweg van de winkel heb ik ook nog even een rondje stoffenmarkt gedaan. Dat leverde een flinke buit op, dus voorlopig genoeg materiaal om de nieuwe machine op los te laten!

De buit

Vol goede moed was ik een tijdje geleden begonnen aan een trouwjurk voor mezelf. Ik had een simpele wikkeljurk van Vogue in gedachten. Maar toen ik het patroon binnen kreeg leek het allemaal niet te passen. Ik heb normaal 'gewoon' maatje 38, maar de patroondelen leken allemaal veel te klein. Het rugpand kwam in de grootste maat niet eens in de buurt van mijn zij, dus dat ging niet passen. Bovendien bleek het model alleen maar geschikt voor rekbare stoffen, iets wat mijn taftzijde niet was. Toen maar een nieuw patroon besteld, eentje van Knip ditmaal. De maten waren ook weer wat vreemd, ineens moest ik 46 hebben. Vaag. Toch maar aan de slag gegaan. Stof geknipt, alles doorgeslagen en toen de boel aan elkaar geregen. Maar het model klopte van geen kanten. Op sommige plekken te groot, op andere plekken stond het gewoon raar. Wat nu?
Om inspiratie op te doen besloten mijn moeder en ik even de stad in te gaan. Ik had eigenlijk nog nooit een echte trouwjurk aangepast, dus na veel omzwervingen strandden we bij een echte trouwjurkenwinkel. En daar liepen we tegen De Jurk aan. Nog even een poging gedaan om mezelf te overtuigen dat het niet De Jurk was, maar helaas. Het was hem. Wat stond ie mooi! En ik voelde me er net een prinses in! Moeders in tranen, ik in tranen en ja, toen had ik opeens een Heuse Echte Trouwjurk.
Dat De Jurk een sneeuwbaleffect zou veroorzaken, had ik van tevoren niet kunnen bedenken. Want ja, als je zo'n mooie jurk hebt, is het eigenlijk zonde om alleen een lunch met de familie te doen. Dan moeten er ook vrienden uitgenodigd worden. En moet er een feestje gegeven worden. Aaaargh, stress! Want 29 oktober is toch al wel heel snel! Dus nu besteed ik mijn dagen aan paniekerig nadenken over wat er allemaal nog gedaan moet worden.

En dan was er nog die 8 meter champagnekleurige zijde. Zonde om daar niks mee te doen... Dus toch maar achter de naaimachine gekropen en nu ontstaat daar langzaam maar zeker een prachtige gevoerde Elodie. Wat zal m'n meisje er mooi uitzien!

Overigens heb ik qua naaimachine ook een upgrade gehad. Mijn moeder zag mij worstelen met mijn betrouwbare maar o-zo-simpele Toyota en heeft nu met mij geruild voor onbepaalde tijd (en mijn moeder kennende duurt dat héél lang). Dus nu heb ik een supersonische Pfaff tot mijn beschikking, die nog net niet op eigen houtje de jurk in elkaar kan zetten. Wat een genot!

Helaas nog geen fotomateriaal van het project-in-wording, dus dat is dan voor een volgende keer.