Lufta guerile

Lufta guerile është një formë e luftës së parregullt në të cilën grupe të vogla luftëtarësh, të tillë si personeli paraushtarak, civilë të armatosur ose të parregullt, përdorin taktika ushtarake duke përfshirë pritat, sabotimet, bastisjet, luftërat e vogla, taktikat godit dhe ik dhe lëvizshmëri për të luftuar një ushtri tradicionale më të madhe dhe më pak të lëvizshme.

Edhe pse termi "luftë guerile" u krijua në kontekstin e Luftës Gadishullore në shekullin e 19-të, metodat taktike të luftës guerile janë përdorur prej kohësh. Në shekullin e 6-të para Krishtit, Sun Tzu propozoi përdorimin e taktikave të stilit gueril në Artin e Luftës. Gjenerali romak i shekullit të 3-të para erës sonë Quintus Fabius Maximus Verrucosus gjithashtu vlerësohet me shpikjen e shumë prej taktikave të luftës guerile përmes asaj që sot quhet strategjia Fabian. Lufta guerile është përdorur nga fraksione të ndryshme gjatë historisë dhe është veçanërisht e lidhur me lëvizjet revolucionare dhe rezistencën popullore kundër ushtrive pushtuese.

Taktikat guerile fokusohen në shmangien e konfrontimeve kokë më kokë me ushtritë e armikut, zakonisht për shkak të armëve ose forcave inferiore, dhe në vend të kësaj përfshihen në përleshje të kufizuara me qëllimin për të rraskapitur kundërshtarët dhe për t'i detyruar ata të tërhiqen. Për shkak të kësaj, taktikat guerile përdoren rrallë për ndonjë gjë tjetër përveç mbrojtjes. Grupet e organizuara guerile shpesh varen nga mbështetja e popullsisë vendase ose e mbështetësve të huaj që simpatizojnë përpjekjet e grupit gueril.^[1]

• Mercenari
• Organizata Paraushtarake
• Ushtria

1. ^ "Guerrilla warfare", Wikipedia (në anglisht), 2022-12-21, marrë më 2022-12-26