rast

RAST m.

1. Diçka që ndodh, veprim ose ngjarje që kryhet në jetë; ngjarje ose dukuri që përsëritet disa herë, diçka në vargun e disa ngjarjeve ose dukurive, herë. Rast i veçantë (i rrallë, i papritur, i jashtëzakonshëm, i shkëputur). Rast i rëndë (i dyshimtë). Rast i njëjtë (i ndryshëm, tipik). Një rast nga jeta. Në dy raste. Në shumë raste. Në të shumtën e rasteve. Në çdo rast kurdoherë. Në asnjë rast asnjëherë. Ka raste rastis, ndodh. Më bie rasti më ndodh, më rastis.
2. drejt. Ngjarje ose veprim që shqyrtohet nga ana ligjore; çështje. Rast i rëndë. Rast i parashikuar (i paparashikuar) nga ligji. Shqyrtuan një rast.
3. Diçka që ndodh në rrethana të papritura e që nuk mund të parashikohet, ngjarje e papritur. Ishte vetëm një rast. Nuk ia lë në dorë rastit. Kjo s'duhet të varet nga rasti,
4. Rrethanat në të cilat do të ndodhë ose ndodh diçka; gjendje zakonisht me rrethana të ndërlikuara ose të papërshtatshme. Në rast mungese (pamundësie). Në rast nevoje (ngushtice). Në rast sëmundjeje (vdekjeje). Përgatitemi për rast lufte. Sipas rastit. Në këtë rast.
5. Rrethana të përshtatshme për të bërë me lehtësi diçka; çasti i volitshëm; mundësia. Rast i mirë (i keq, i volitshëm). Rast shënimi (gjuajtjeje). sport. Me rastin më të parë. Pres (kërkoj, gjej, gjuaj) rastin. Humbas (shfrytëzoj) rastin. Pata rastin. I dha një rast. Më erdhi (m'u dha) rasti. E solli rasti. E bleva me rast. Kapi rastin. Ia gjeti rastin. Përfitoi nga rasti. Nuk lë rast pa folur. Tani është rasti. Kur të dalë (të më paraqitet) rasti.
6. Rrethana të rëndësishme shoqërore ose me karakter solemn, ngjarje e shënuar. Fjala e rastit. Urimet (përshëndetjet) e rastit. Ceremonia e rastit.
7. Shkak, arsye. Me rast e pa rast. S'i jep rast. Do rast. U gjet një rast.
Në rast se... në qoftë se. Për çdo rast sido që të ndodhë, sido që të vijë puna. Në rast të kundërt përndryshe. Me rast e pa rast vend e pa vend.