endë

ENDË f.

1. bot. Pjalm; tërësia e luleve të imëta që çelin disa lloje drurësh a shkurresh, zakonisht në pranverë, endëz. Enda e ullirit (e kumbullës, e shqopës).

2. Diçka e imët që i ngjan miellit të situr, e që mbulon sipërfaqen e sendeve, pjalm. Endë bore.

3. Pjesa më e imët e më e mirë e miellit, majë mielli. I hedh endë. E bëjnë me endë. S'është as për endë as për miell. fj.u. nuk bën për asgjë, nuk vlen fare.