Palazzo Barberini
 | |
| Mjesto | Rim |
| Država |  Italija
|
| Vrijeme gradnje | 1627. - 1633. |
| Naručitelj | Papa Urban VIII. |
| Korisnik | Galleria Nazionale d'Arte Antica |
| Tip građevine | palača |
| Arhitektonski stil | barok |
| Arhitekti i izvođači radova | |
| Arhitekt | Carlo Maderno, Gian Lorenzo Bernini, Francesco Borromini |
| Koordinate: 41°54′N 13°29′E / 41.900°N 13.483°E | |
Palazzo Barberini je barokna palača iz 17. vijeka u historijskom centru Rima na Piazzi Barberini.[1] U njoj je danas smješten dio muzeja Galleria Nazionale d'Arte Antica s finom kolekcijom renesansnih i baroknih slika.[1]
Sve je počelo 1623. kada je Maffeo Barberini izabran za papu pod imenom Urban VIII.. Dvije godine kasnije kupio je vilu na brdu Kvirinal, koja je nekad pripadala porodici Sforza, za svoje ambiciozne nećake.[2] Za uređenje i adaptaciju vile angažirao je arhitekta Carla Maderna, koji je palaču počeo graditi 1627.[2] uz pomoć nećaka Borrominija.[1] Maderno je ingeniozno odlučio da ne sruši staru vilu, već mu je ona poslužila kao veza između dva nova krila koja je počeo podizati. Taj novi tlocrt u obliku slova H, bio je velik doprinos baroknoj arhitekturi, jer je omogućio da se između krila podižu vrtovi s egzotičnim biljem i tajnim labirintima.[2]
Danas se u palaču i muzej ulazi iz ulice Via delle Quattro Fontane kroz portik kog je vjerojatno projektirao Bernini, jer je on 1629. preuzeo gradilište , kad je Maderno umro.[2] Srce palače je veliki salon kog je oslikao veličanstvenom stropnom freskom Pietro da Cortona. Do te monumentalne prostorije može se doći preko Berninijeva kvadratnog stepeništa i izvanrednih spiralnih stepenica, koje je najvjerojatnije projektirao i izveo Borromini.[2] Počevši od oko 1620. pa sve do sredine 18. vijeka brojni umjetnici i zanatlije neprekidno su radili na ukrašavanju enterijera. Tokom 18. vijeka Cornelia Costanza, posljednji direktni nasljednik porodice Barberini, podigla je još jedan kat u stilu rokokoa sa stanom, u kom su njeni nasljednici živjeli sve do 1955. godine.[2]
