Miloš Glišić
Miloš Glišić (Požega, 27. februar 1910. – Beograd, 17. juli 1946.), je bio major vojske Kraljevine Jugoslavije, četnički komandant i ratni zločinac u drugom svetskom ratu.
Suđeno mu je na Beogradskom procesu 1946. godine, nakon čega je pogubljen.
Major Miloš Glišić je bio komandant Požeškog četničkog odreda, pokreta Draže Mihailovića. Po nalogu Mihailovića, decembra 1941. godine legalizovao je svoj odred kod kvislinške vlade Milana Nedića, pod novim imenom Sandžački vojni četnički odred.[1] Početkom 1942. je bio komandant Sandžačkih četničkih odreda koji su kao Nedićeve jedinice izvodili akcije protiv partizanskih snaga u Sandžaku.[2]
I pored statusa legalizovanog oficira, major Glišić biva uhapšen od strane Gestapoa u avgustu 1942. godine, nakon što je otkriveno da je održavao vezu sa odmetnutim generalom Dražom Mihailovićem. U njegovom dosijeu u Gestapou (BdS) nalazi se pismo koje je napisao generalu Nediću, s molbom da interveniše kod Njemaca i spriječi njegovu internaciju. Glišić najprije Nedića podsjeća na njegov »vapaj« iz 1941. godine: »Ostavite domove i poslove. Na oružje. Spasavajte srpstvo od crvene nemani!« Major Glišić tvrdi da se odazvao tom pozivu, tj. »prvi ispalio pušku i spasio 5000 srpskih glava da ne padnu zbog 50 Nemaca što već behu plen komunista u Požegi«. Njegova molba neće uroditi plodom, budući da je ubrzo transportovan u logor Mauthauzen. Međutim, navodi iz Glišićevog pisma potvrđeni su u izvještaju jednog povjerenika beogradske centrale Abwehra (njem. Abwehrstelle), upućenog Zapovjedniku policije bezbjednosti i Sicherheitsdiensta u glavnom gradu okupirane Srbije:
Glišić se istakao prilikom gonjenja komunista u okolini Požega—Arilje i tom prilikom je oslobodio nekoliko nemačkih oficira i vojnika iz zarobljeništva kod bandita.[3][4]
U službi nacista, major Glišić je vršio teror nad preostalim pripadnicima pokreta otpora u Srbiji. U svojoj belešci iz 1941. godine, Glišić je zapisao sledeće:
Zatvorene žene komunistkinje se upotrebljavaju ... Komunističke žene se iskorišćuju seksualno ...[5]
– Glišićeva beležnica iz 1941.
Četnički komandant pod pseudonimom "Luj", odnosno pukovnik Dragoslav Pavlović,[6] novembra 1943. godine izveštava Dražu Mihailovića o Glišićevom silovanju i ubistvu zarobljenica:
Bio je dan i mojim očima treba verovati, jer mi ponos čoveka i gardiskog oficira ne dozvoljava, da tako nisko padnem u ovako teškim danima. Miloš je silovao komunistkinju pa je ubio. Zato ga ja nisam tužio, jer sam smatrao da o ovim stvarima nije vreme referisati i razlog da ga uklonim kao štetnog. Opširan izveštaj sledi.[5]
– depeša br. 10460 od novembra 1943.
- ↑ (Живковић 2017, p. XXV): "... Додајмо и да се легализовани четнички одред мајора Глишића, при влади Милана Недића, такође звао „Санџачки војни четнички одред“"
- ↑ „Archive copy”. Arhivirano iz originala na datum 2023-08-30. Pristupljeno 2023-08-14.
- ↑ Istorijski arhiv Beograda, fond BdS, G—346.
- ↑ Miodrag Milić, Jugosloveni u koncentracionom logoru Mauthauzen, Institut za savremenu istoriju (Biblioteka Stradanja i otpori), Beograd, 1992, str. 55—56.
- ↑ 5,0 5,1 http://pescanik.net/wp-content/PDF/optuznica.pdf
- ↑ https://www.znaci.org/00001/60_1_4.pdf
- Живковић, Милутин Д. (2017). Санџак 1941–1943. Филозофски Фалултет, Универзитет у Београду.
- Dimitrijević, Bojan B. (2020). Vojska Nedićeve Srbije oružane snage srpske vlade 1941-1945 (3 izd.). Službeni glasnik. ISBN 978-86-519-1811-0.
