a màtula
a màtula (puru scrittu mmàtula o a mmàtula o ammàtula o màtula)
- [a màtula]
- AFN: /'am'mat̪ula/
am | ma | tu | la
ammàtula, a màtula, màtula
Veni forsi di l'àrabbu "batula" o putissi vèniri di lu grecu anticu "maten" (cu la "e" longa) ch'è n'avverbiu ca signìfica "ammàtula". Sicunnu àutri studiusi, la palora veni di "mattula". Na vota, s'usava fari la doti a na figghia fìmmina: tra l'àutri cosi, si ci dava un tubbu chinu di mattula, ca sicunnu a l'antichi avìa a sèrviri p'accupari lu scrusciu d'un pìditu, quannu lu tubbu era misu unni avìa a èssiri misu. Siccomu stu sistema nun funziunava, lu tubbu "a matula" si custruiva sempri chiù longu ma lu risultatu nun canciava: lu tubbu risultava pirciò longu a màtula.
|
|
|