François Bayrou

François Bayrou (Bordères, Pirenei atlàntici, 25 di maiu dû 1951) è n'omu pulìticu francisi.

Figghiu d'agricultura e agriculturu puru iddu, maritatu e patri di sei figghi, doppu la làuria 'n lìttiri a Bordeaux e na spicializzazzioni 'n lìttiri cràssichi nzegna pi quarchi tempu ntôn liceu. E' auturi di nummarusi saggi littirari, tra cui na priggèvuli biografìa di Enricu IV.

Cattòlicu pratticanti, a l'èbbica di l'univirsità adirisci a lu Centre des démocrates sociaux (CDS), lu partitu dimucristianu eredi dû MRP ca fà parti di l'Unioni pi la Dimucrazzìa Francisa (UDF). Cunzigghieri pruvinciali dû 1982, è diputatu a l'Assimbrea Nazziunali dû 1986. Rieliggutu ntô 1988, 1993, 1997 e 2002, ma a càusa dâ liggi supra la ncumpatibbilitati hà lassatu l'Assemblée Nationale ntê pirìudi nta cui hà statu ministru (1993 - 1997) o diputatu europeu (1999 - 2002).

Dû 1994 è prisidenti dû CDS, partitu ca ntô 1995 si funna cu li sucialdimicràtici custituennu Force Démocrate (FD). Ntô 1998 è eliggiutu prisidenti di l'UDF, addivintannu lu capufila dî furmazzioni pulìtichi libbirali e di chiddi cintristi.

È ministru di l'aducazzioni nazziunali ntô cuvernu di Édouard Balladur (1993 - 1995). Ministru di l'aducazzioni nazziunali, dû nzignamentu supiriuri, dâ ricerca scintìfica e dâ furmazzioni prufissiunali ntô cuvernu di Alain Juppé (1995 - 1997, nta nu rimpastu ntô nuvèmmiru di 1995 lassa la furmazzioni prufissiunali).

Vici prisidenti di l'Internazziunali Dimucràtica Cristiana (IDC). Doppu aviri adiritu nizziarmenti a lu Partitu Pupulari Europeu (di cui hà statu viciprisidenti), ntô 2004 hà funnatu, nzèmmula a lu partitu talianu di Margherita, lu Partitu Dimucràticu Europeu, di cui è attuarmenti co-prisidenti nzèmmula a Francesco Rutelli.

È cantidatu a l'elezzioni prisidinziali di l'aprili di 2002, ottinennu lu 6,84% di li cunzenzi e arrivannu quartu doppu a Jacques Chirac, Le Pen e Jospin. A lu secunnu turnu ca vidi 'n badduttaggiu Chirac e Le Pen, Bayrou susteni apertamenti lu primu, quannu li leader di tutti li partiti dimucràtici dicìdinu di fari frunti cumuni contra lu cantidatu di l'estrema dritta addumannannu a li sò elettura di vutari pi lu prisidenti dâ Ripùbblica niscenti.

Sùbbutu doppu la rielezzioni plibbiscitaria di Jacques Chirac Bayrou pigghia li distanzi dû capu dû Statu oppunènnusi â fusioni tra l'UDF e l'RPR ca duna vita a l'Unioni p'un Movimentu Pupulari. E d'accussì, doppu l'elezzioni liggislativi dû giugnu dû 2002, nzèmmula a trenta diputati rifiuta d'adiriri â nova furmazzioni e custituisci la nova UDF. A l'elezzioni riggiunali e a chiddi europei dû 2004, l'UDF rifunnata cunquista lu 12% dî voti, riavvicinànnusi ê pircintuali ragghiunti dâ vecchia UDF prima dû sciugghimentu ntô 2002.

Doppu li cungressi dû 2005 e dû 2006, l'UDF adotta na lìnia pulìtica di centru autònuma sia di l'UMP a lu guvernu, sia dû Parti socialiste (Ps). Ntô cursu dû 2006, l'UDF vota na muzzioni di sfiducia contra lu cuvernu di Dominique de Villepin.

Bayrou, cunfirmannu 'n parti li sunnaggi dâ viggilia, putissi èssiri l'agugghia dâ vilanza tra lu prisidenti di l'UMP Nicolas Sarkozy e la sucialista Ségolène Royal, vincitura dû primu turnu dî prisidinziali dû 22 d'aprili dû 2007 e cuncurrenti a lu badduttaggiu dû 6 di maiu.

Avennu arrivatu terzu e quinni esclusu dû badduttaggiu, una sò dichiarazzioni di votu putissi èssiri ditirminanti a fari privàliri unu dî dui cantitati, puru siddu Sarkozy, cû sò 31,11% summatu a lu 12,67 dî duo cantitati di l'estrema dritta (Le Pen e de Villiers) parti di na pusizzioni di sicuru vantaggiu.

Secunnu li dati diffusi dû Ministeru di l'Internu francisi, lu pacchettu Bayrou ammunta a 6.750.006 voti, pari a lu 18,55%.

Lu Wikimedia Commons havi 'na catigurìa cca conteni media su François Bayrou

• Ministeru dî Interni francisi
• Francois Bayrou - Blog