Władysław Marconi

Syn Henryka i spolonizowanej Szkotki Małgorzaty z Heitonów (1807–1884), był wychowywany przez matkę na ewangelika reformowanego.

Po ukończeniu w 1874 studiów w Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu wrócił do Warszawy, gdzie oprócz pracy zawodowej podjął działalność społeczną i kulturalną. Był jednym ze współzałożycieli Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Przeszłości, Koła Architektów, komitetów m.in. budowy Pomnika Mickiewicza i mostu Poniatowskiego, kanalizacyjnego i szpitalnego, członkiem Towarzystwa Fotograficznego Warszawskiego. W latach 1906–1907 wykładał kompozycje architektoniczne w ramach Kursów Politechnicznych na Wydziale Technicznym Towarzystwa Kursów Naukowych w Warszawie. Był także członkiem TKN (1907-1908)^[1].

• Dom gminy żydowskiej przy ul. Grzybowskiej (1887) w Warszawie,
• Hotel Bristol w Warszawie (1902) ,
• Dom Towarzystwa Ubezpieczeniowego „Rosja” przy ul. Marszałkowskiej 124 (1901), według projektu łódzkich architektów Ottona Gehliga i Piotra Brukalskiego,
• Kamienica pod Gigantami w Warszawie (1904–1907),
• Pałacyk Dziewulskich (1910) w Warszawie,
• Dom Towarzystwa Ubezpieczeń od Ognia, róg ulic Jasnej i Boduena w Warszawie,
• szkoła dla dzieci tramwajarzy przy ul. Młynarskiej w Warszawie,
• fabryka cukrów i czekolady Jana Fruzińskiego przy ul. Polnej 34 w Warszawie,
• przytułek św. Franciszka na ul. Solec 36a w Warszawie,
• biblioteka publiczna im. Kierbedziów przy ul. Koszykowej 26 w Warszawie,
• Pałac w Borkowicach,
• Willa Kozłowskich przy ul. Piłsudskiego 2 w Skierniewicach,
• Pałac Dobieckich w Łopusznie (1897)
• Kościół św. Wincentego à Paulo w Otwocku (1892)
• Kościół św. Floriana Męczennika w Mogielnicy

• gmachu Towarzystwa Kredytowego Miejskiego przy ul. Czackiego 23/25 (1906) w Warszawie,
• kamienicy Blocha przy Marszałkowskiej róg Królewskiej w Warszawie,
• dobudowy nawy w kościele św. Kazimierza na ul. Tamka 35 w Warszawie,

• pałac Potockich przy Krakowskim Przedmieściu 15 (1897),
• pałac w Wilanowie (1906),
• kamienica Fukiera na Rynku Starego Miasta w Warszawie,
• kamienica książąt mazowieckich przy Rynku Starego Miasta w Warszawie,
• poczta saska przy Krakowskim Przedmieściu 25 w Warszawie.

Jego żoną była jego własna siostrzenica Kazimiera Eleonora z Kolbergów (1859–1934). Ich dziećmi byli:

• Halina Maria (1888–1952), żona znanego varsavianisty Stanisława Łozy.
• Kazimierz Marconi (1890–1992)
• Bohdan Marconi (1894–1975)
• Tadeusz Adolf (1899–1956), działacz gospodarczy i przemysłowiec, ożeniony z Heleną z Brunów, ze znanej warszawskiej rodziny.

Władysław Marconi, jego żona i dwaj synowie zostali pochowani w rodzinnym grobowcu na cmentarzu ewangelicko–reformowanym w Warszawie (I/6/4).

• Stanisław Łoza, Architekci i budowniczowie w Polsce, Warszawa 1954.
• Hanna Krzyżanowska, Marconi Władysław, [w:] Polski słownik biograficzny konserwatorów zabytków, red. Henryk Kondziela, Hanna Krzyżanowska, z. 2, Poznań, Wydaw. Poznańskie 2006, ISBN 83-7177-416-8.