Emil Zegadłowicz

Emil Zegadłowicz (1888–1941) – polski poeta i prozaik.

• Elementem dobrej książki, jednym z elementów jest wysmaganie przeszłości, dezawuacja zakłamań.
  • Źródło: Motory, tom I, wyd. Sirinks, Kraków 1938, s. 184.
  • Zobacz też: książka

• Faktem jest, że na cierpieniach wyrosły najlepsze stronice literatury świata.
  • Źródło: Motory, tom I, wyd. Sirinks, Kraków 1938, s. 185.

• Frazeologia jest matką ideologii.
  • Źródło: Motory, tom I, Wyd. Łódzkie, 1988, s. 182.

• Kobieta jest zagadnieniem przyrodniczego odradzania się, konstruktorką myśli, najważniejszym bo jedynym elementem ewolucji człowieka.
  • Źródło: Motory, tom I, wyd. Sirinks, Kraków 1938, s. 43.

• Kobiety; dla nich przecież wszelka wojna jest anamnestycznym wyobrażeniem walki samców; wojna jest dla kobiet problemem seksualnym; jest nim zresztą istotnie.
  • Źródło: Motory, tom II, Wyd. Łódzkie, 1988, s. 60.

• Zawsze na dnie świadomości pisarskiej leży poczucie krzywdy.
  • Źródło: Motory, tom II, Wyd. Łódzkie, 1988, s. 72.

• W państwach militarystycznych – a inne państwa przecież być nie mogą – pewna szlachetna bezmyślność stopniowań była celem samym w sobie – a to właśnie idealnie wypowiadało się unifikacją stroju – zróżniczkowanego naszywkami różnych barw i kształtów.
  • Źródło: Zmory, wyd. F. Hoesick, Warszawa 1936, s. 9.

• W przebudowę świata trzeba wnieść element miłości.
  • Źródło: Zmory, wyd. F. Hoesick, Warszawa 1936, s. 333.

• W świecie dziecinnych umysłów dyktatury są przecie jedyną formą społeczną.
  • Źródło: Zmory, wyd. F. Hoesick, Warszawa 1936, s. 124.

• Zasady religii są zawsze zbyt wzniosłe i boskie, aby je wprowadzać w życie ludzkie.
  • Źródło: Zmory, wyd. F. Hoesick, Warszawa 1936, s. 11.

A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

• Alcybiades obrał karierę wojskową – czyli wykreślił się z grona ludzi myślących; cóż mu zresztą, wykolejeńcowi i nieukowi pozostawało? Wojny, zdrady.

• Był alkoholikiem i w tej namiętności wypowiadał się bez reszty.

• Czczę ideę społeczną, która na abnegacji z egoizmem buduje sposobność współżycia człowieka z człowiekiem.

• Czem jest tworzenie? – samolecznictwem.

• Czymże jest twórczość wszelka, jeśli nie ustawicznym przezwyciężaniem?

• Dążeniem, przemienieniem, doskonaleniem świadomości jest miłość!

• Dla przedmiotów i spraw jest prawo, lecz dla człowieka bezprawie.

• Jaki jest cel poezji? – budzić czujność, niepokoić.

• Kłamstwo a niemówienie prawdy to dwie różne rzeczy.
  • Źródło: Myślę, więc jestem. Aforyzmy, maksymy, sentencje, oprac. Czesława i Joachim Glenskowie, Antyk, Kęty 1993, ISBN 8386482001, s. 351.

• Kogo bogowie chcą ukarać, tego robią pedagogiem.
  • Źródło: Myślę, więc jestem. Aforyzmy, maksymy, sentencje, oprac. Czesława i Joachim Glenskowie, op. cit., s. 351.

• Kto burzy, musi umieć budować, lecz kto chce budować, musi umieć burzyć.

• Kto słowom serca wierzy, ten nigdy nie zginie.
  • Źródło: Nic, co ludzkie… Aforyzmy, sentencje i przysłowia, oprac. Henryk Jurand, LSW, 1982, s. 96.

• Militaryzm, jak zło, wieczny, kurs morderstwa jest bezpieczny.

• Miłość jest tak rzadkim zjawiskiem jak geniusz.

• Miłość nie jest nigdy ani za wczesna, ani za późna – jest lub jej nie ma.

• Miłość to dojrzałość, najwyższa skala temperatury uczuciowej…

• Miłość ułatwia wiedzę i rozwiera wszelkie tajemnice; czar zjawisk przyrodniczych i ich przedłużenie: dzieła sztuki – należy chłonąć w stanie zakochania.

• Miłość, zazdrość, życie – kończą się jednocześnie.

• Najłatwiej galopować na frazesie.
  • Zobacz też: frazes

• Najłatwiej i najskuteczniej śmiercią się dorabiasz, poeto, pamiętliwości ludzkiej.

• Najwyższą cnotą i heroizmem jest życzliwy, dobry uśmiech ludzki wyrosły ze zrozumienia, czyli z rezygnacji.

• Naród ma taką sztukę, na jaką zasłuży.

• Niedopuszczalne jest, aby do spraw wysokiego ładu społecznego mógł się mieszać niewykształcony i błędnie kształcony funkcjonariusz jakiegokolwiek zrzeszenia wyznaniowego.

• Nie ma bardziej poniżającego godność ludzką faktu, jak być przemocą wciągniętym do wojska.

• Nigdy mi się nie podobają kobiety, które kocham; Mógłbym powiedzieć, że kocham je za niedomiar, za to czego im brakuje: urody, wiedzy, zdrowia; Zauważone braki podniecają, upiększam je wyobraźnią, kształcę, leczę.

• Pisarz skupia zło i dobro, współczesność całą jak w soczewce, promień przez jej ognisko przepuszczony jest ostry i żądliwy – dobrze skierowany pali, parzy, podnieca, niepokoi.

• Poeta zawsze niepokoi, i to jest w nim najcenniejsze.

• Poskrob intelektualistów a doskrobiesz się szybko anarchizmu.

• Przecież to obojętne, czy muzy naprawdę istnieją (… to, że są wiedzą naszej świadomości, że budzą sobą zachwyt i upajającą malignę – to już aż nazbyt wystarczające istnienie! I, powiem, najwznioślej! – nie żyć a istnieć – to chyba najwyższa, najdoskonalsza forma bytu).

• Przemoc to nie siła.

• Przestępstwa zaczynają się od słów; rewolucje od myśli.

• Przez myśl, uczucia, czyny, upadki i wzwyżenia przelewa się cała przyroda, wszystkie jej prawa, cała jej obojętność, energia i ruch.

• … przymus służby wojskowej to jedna z najbrutalniejszych form niewoli.

• Przyszłość to teraźniejszość, która jeszcze nie minęła.

• Stref miłosnych jest wiele; miłość jest jedna.

• Szczegóły ujemne, (…) zazwyczaj drobne, powszednie codzienne, decydują o ogólnym – mizerackim zresztą, – mizoginizmie mężczyzn.

• Szkoła to z dnia na dzień popełniane morderstwo na dzieciństwie i młodości.

• Szkół, gdzie by mógł uczyć się człowiek swego człowieczeństwa nie ma na świecie i pewnie nigdy nie będzie.
  • Źródło: Myślę, więc jestem. Aforyzmy, maksymy, sentencje, oprac. Czesława i Joachim Glenskowie, op. cit., s. 351.

• To najlepsze kiedyś może nadejść tylko jako etap po etapie – nie ma skoków w przyrodzie, i kataklizm jest formą ewolucji, i rewolucja nie jest niczym innym jak ewolucją przyspieszoną.

• Troski szkolne są deprymujące, czad ich snuje się nad życiem długo.

• Trzeba przyznać, że pogrzeby są lepiej zorganizowane od wesel.

• Wychowuje się tak zwanego obywatela, żołnierza, niewolnika, nicość intelektualną.

• Zdrowy chłopski rozum! Panowie – oto czego nam najwięcej brak.