Zygmunt Machoy

Zygmunt Machoy

Data i miejsce urodzenia	22 kwietnia 1924 Wolsztyn
Data i miejsce śmierci	17 lipca 2018 Szczecin
Zawód, zajęcie	biochemik, wykładowca akademicki
Tytuł naukowy	profesor nauk chemicznych
Alma Mater	Uniwersytet im. Adama Mickiewicza
Odznaczenia

Zygmunt Stanisław Machoy (ur. 22 kwietnia 1924 w Wolsztynie^[1], zm. 17 lipca 2018 w Szczecinie^[2]) – polski biochemik i nauczyciel akademicki, profesor nauk chemicznych, wykładowca Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie.

W okresie II wojny światowej wysiedlony do Generalnego Gubernatorstwa. Po wyzwoleniu powrócił do Wolsztyna, po ukończeniu szkoły średniej podjął studia chemiczne na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, uzyskując w 1951 roku magisterium. Na UAM w 1962 roku uzyskał stopień doktora za rozprawę Kontaktowe odbarwianie niektórych barwników spożywczych przy współudziale tlenu powietrza, a w 1970 roku habilitował się na podstawie pracy pt. Fizykochemiczne badania procesu pobierania tlenu przez układ oksydazy cytochromowej^[1]. W 1985 roku otrzymał tytuł profesora w zakresie nauk chemicznych. Specjalizował się w zagadnieniach z zakresu biochemii, chemii analitycznej i organicznej^[3].

Od 1951 roku był zawodowo związany z Pomorską Akademią Medyczną i następnie powstałym z jej przekształcenia Pomorskim Uniwersytetem Medycznym w Szczecinie. Początkowo zatrudniony w pracowni chemicznej Zakładu Patologii Ogólnej i Doświadczalnej, później w Zakładzie Chemii Ogólnej. Od 1976 roku do czasu przejścia w 1994 roku na emeryturę był kierownikiem Zakładu Chemii Fizjologicznej PAM. Pełnił funkcje prodziekana (1981–1984) i dziekana (1984–1987) Wydziału Lekarskiego Pomorskiej Akademii Medycznej^[1].

Był członkiem Polskiego Towarzystwa Toksykologicznego, Polskiego Towarzystwa Biochemicznego i Polskiego Towarzystwa Chemicznego oraz komitetów Polskiej Akademii Nauk: Komitetu Biochemii i Biofizyki PAN oraz Komitetu Ekologii PAN. Wchodził w skład komitetów redakcyjnych czasopism „Fluoride” i „Environmental Sciences”. Kierował organizacją ISFR, skupiającą naukowców zajmujących się badaniami nad fluorem^[1].

Został odznaczony Krzyżem Oficerskim (1998)^[4] Komandorskim (2013)^[5] Orderu Odrodzenia Polski.

W 1995 roku otrzymał tytuł członka honorowego Polskiego Towarzystwa Biochemicznego^[6]. W 2007 roku wyróżniono go tytułem doctora honoris causa Pomorskiej Akademii Medycznej^[1].