Zhou Dunyi
| |||||||||
| Nazwisko chińskie | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Zhou Dunyi (ur. 1017, zm. 1073) – uczony z czasów dynastii Song, uznawany za jednego z prekursorów neokonfucjanizmu.
Był urzędnikiem niższego szczebla. W pracy kierował się zasadą konfucjańskiej sprawiedliwości, wielokrotnie wskazując na nadużycia popełniane przez innych, często wyższych od siebie rangą biurokratów.
Głównym przedmiotem jego dociekań filozoficznych był Wszechświat. Badał jego genezę i zasady nim rządzące. Swoje poglądy zawarł między innymi w krótkim, ok. 250-znakowym eseju Objaśnienie Diagramu Najwyższego Kresu (Taijitu Shuo, 太極圖說) oraz w Tekście objaśniającym Księgę przemian (Tong Shu, 通書). W pierwszym z traktatów wprowadził do filozofii konfucjańskiej spekulacje metafizyczne, interpretując w nowym duchu diagram taijitu, używany dotąd przez taoistów[1].
Zaliczany do Pięciu Mistrzów początkowego okresu rządów Songów.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Encyklopedia historyczna świata. T. III. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 2000, s. 268. ISBN 83-85909-61-3.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Xinzhong Yao: Konfucjanizm. Wprowadzenie. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2009. ISBN 978-83-233-2602-1.