Zbigniew Paszta

Zbigniew Paszta
Data i miejsce urodzenia	8 lipca 1937 ; Białystok
Data i miejsce śmierci	19 kwietnia 1981 ; Sanok
Miejsce spoczynku	Cmentarz Centralny w Sanoku
Narodowość	polska
Stanowisko	dyrektor naczelny
Pracodawca	SZPG „Stomil” w Sanoku
	Odznaczenia
	;

Zbigniew Henryk Paszta (ur. 8 lipca 1937 w Białymstoku, zm. 19 kwietnia 1981 w Sanoku) – polski chemik, pracownik przemysłu gumowego związany z Sanokiem.

Życiorys

Zbigniew Henryk Paszta urodził się 8 lipca 1937 w Białymstoku^[1]. Był synem Henryka i Jadwigi z domu Świrydowicz^[1]. W 1953 zdał maturę w Państwowej Szkole Ogólnokształcącej stopnia podstawowego i licealnego w Żarach^[1]. Od tego roku prowadził studia na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, które ukończył w 1958 z tytułem magistra chemii^[2]^[3]^[1].

27 grudnia 1961 podjął pracę w Sanockich Zakładach Przemysłu Gumowego „Stomil” w Sanoku^[3]. W fabryce z niewieloma fachowcami wykwalifikowanej kadry pracował początkowo jako technolog oddziałowy (i równolegle zastępca kierownika działu konfekcji i wulkanizacji)^[4], na stanowisku mistrza (1962)^[5], odznaczał się zaangażowaniem, często był czynny dziennie po kilkanaście godzin^[3]. Poza działaniem w ramach produkcji był aktywny na polu organizacyjnym, społecznym, partyjnym (np. jako przewodniczący Rady Robotniczej w latach 1968-1972^[4]), kulturalno-oświatowym^[6], sportowym^[3]. Później, od 1972 do 1977 był zastępcą dyrektora ds. produkcji i obrotu towarowego^[4]. Od 1977 sprawował stanowisko dyrektora naczelnego SZPG „Stomil” w Sanoku^[7]^[8]^[9]^[2]^[3]^[10]^[4]. 6 listopada 1977 został wybrany członkiem egzekutywy Komitetu Zakładowego PZPR w SZPG „Stomil” w Sanoku^[11].

Na przełomie 1980/1981 zaistniały trudne miesiące dla Stomilu z uwagi na wyniki kontroli NIK wykazującej brak osiągnięcia pożądanego celu po rozbudowie fabryki z lat 1974-1978, zmiany personalne w kierownictwie, wdrożenie planu naprawczego^[12]. Dyrektor Paszta od końca marca przebywał w sanatorium^[13]. W Wielką Sobotę 18 kwietnia 1981 stracił przytomność w swoim domu, a następnego dnia rano 19 kwietnia 1981 zmarł w sanockim szpitalu w wieku 44 lat^[14]^[2]^[a]^[15]. Został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Sanoku 21 kwietnia 1981^[14]^[2]^[b]. Nagrobek został ufundowany przez sanocką fabrykę „Stomil”^[16]. Jego żoną była Barbara z domu Najdzicz (1935-1982), córka Bronisława i Apolonii.

Odznaczenia

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[2]^[4].
Srebrny Krzyż Zasługi^[2]^[4].
Medal 30-lecia Polski Ludowej (1975)^[17].
Odznaka „Za zasługi dla przemysłu chemicznego”^[4].
Odznaczenia resortowe^[2]^[4].
Medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa”^[4].
Odznaka „Zasłużony dla Sanoka”^[4].
Odznaka „Zasłużony Działacz Polskiego Związku Podnoszenia Ciężarów”^[18].

Uwagi

↑ Data śmierci 19 kwietnia 1981 została wpisana w księdze cmentarnej, wskazana na inskrypcji nagrobnej oraz wydrukowana w nekrologu w dzienniku „Nowiny”, zob. Zbigniew Paszta. Nekrolog. „Nowiny”. Nr 78, s. 2, 21 kwietnia 1981. . Ponadto współpracownik Zbigniewa Paszty w swoich wspomnieniach podał czas zgonu w Niedzielę Wielkanocną 1981, która przypadła na dzień 19 kwietnia, zob. Współpracownik. Pozostaną w pamięci. Zbigniew Paszta 1937-1981. Wspomnienie. „Tygodnik Sanocki”. Nr 42 (467), s. 9, 20 października 2000. Datę zgonu 18 kwietnia 1981 podała „Gazeta Sanocka – Autosan”, zob. Zbigniew Paszta nie żyje. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 13 (213), s. 2, 1-10 maja 1981. W wydanej w 2020 monografii SZPG „Stomil” w Sanoku podano, że Zbigniew Paszta zmarł na zawał serca SZPG 1931–1991 2020 ↓, s. 116 Waldemar Bałda podał, że Zbigniew Paszta poniósł śmierć w wypadku samochodowym, zob. Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 162. ISBN 978-83-935385-7-7.
↑ Tu podano dzień pogrzebu 22 kwietnia 1981, zob. SZPG 1931–1991 2020 ↓, s. 72, 116

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d SZPG 1931–1991 2020 ↓, s. 115.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Zbigniew Paszta. Nekrolog. „Nowiny”. Nr 78, s. 2, 21 kwietnia 1981.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Zbigniew Paszta nie żyje. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 13 (213), s. 2, 1-10 maja 1981.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j SZPG 1931–1991 2020 ↓, s. 116.
↑ SZPG 1931–1991 2020 ↓, s. 38, 136.
↑ SZPG 1931–1991 2020 ↓, s. 42.
↑ Doniosła umowa. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 8 (101), s. 2, 10-20 marca 1978.
↑ Życzenia, kwiaty, upominki dla pań w dniu ich święta. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 9 (102), s. 6, 20-31 marca 1978.
↑ Wiesław Koszela. Prezes Rady Ministrów Piotr Jaroszewicz w sanockim „Stomilu”. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 22 (115), s. 5, 20-31 sierpnia 1978.
↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 161. ISBN 978-83-935385-7-7.
↑ Obradowała Zakładowa Konferencja Sprawozdawczo-Wyborcza PZPR w „Stomilu”. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 21 (90), s. 3, 15-30 listopada 1977.
↑ SZPG 1931–1991 2020 ↓, s. 67-70.
↑ SZPG 1931–1991 2020 ↓, s. 70.
↑ ^a ^b Księga cmentarna nr 1. Matejki Rymanowska od 1973 do 2004 (stare cmentarze), Sanok, (poz. 570) .
↑ SZPG 1931–1991 2020 ↓, s. 71, 116.
↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 162. ISBN 978-83-935385-7-7.
↑ Wysokie odznaczenia państwowe dla najbardziej zasłużonych. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 10 (29), s. 2, 15-30 maja 1975.
↑ SZPG 1931–1991 2020 ↓, s. 48.

Bibliografia

Józef Baszak, Andrzej Romaniak, Edward Zając: Sanockie Zakłady Przemysłu Gumowego „Stomil” w Sanoku 1931–1991. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2020, s. 1-200. ISBN 978-83-60380-45-1.

[15] Data śmierci 19 kwietnia 1981 została wpisana w księdze cmentarnej, wskazana na inskrypcji nagrobnej oraz wydrukowana w nekrologu w dzienniku „Nowiny”, zob. Zbigniew Paszta. Nekrolog. „Nowiny”. Nr 78, s. 2, 21 kwietnia 1981. . Ponadto współpracownik Zbigniewa Paszty w swoich wspomnieniach podał czas zgonu w Niedzielę Wielkanocną 1981, która przypadła na dzień 19 kwietnia, zob. Współpracownik. Pozostaną w pamięci. Zbigniew Paszta 1937-1981. Wspomnienie. „Tygodnik Sanocki”. Nr 42 (467), s. 9, 20 października 2000. Datę zgonu 18 kwietnia 1981 podała „Gazeta Sanocka – Autosan”, zob. Zbigniew Paszta nie żyje. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 13 (213), s. 2, 1-10 maja 1981. W wydanej w 2020 monografii SZPG „Stomil” w Sanoku podano, że Zbigniew Paszta zmarł na zawał serca SZPG 1931–1991 2020 ↓, s. 116 Waldemar Bałda podał, że Zbigniew Paszta poniósł śmierć w wypadku samochodowym, zob. Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 162. ISBN 978-83-935385-7-7.

[17] Tu podano dzień pogrzebu 22 kwietnia 1981, zob. SZPG 1931–1991 2020 ↓, s. 72, 116

[CITEREFSZPG_1931–19912020115-1] SZPG 1931–1991 2020 ↓, s. 115.

[N81-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Zbigniew Paszta. Nekrolog. „Nowiny”. Nr 78, s. 2, 21 kwietnia 1981.

[GZA81-3] Zbigniew Paszta nie żyje. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 13 (213), s. 2, 1-10 maja 1981.

[CITEREFSZPG_1931–19912020116-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j SZPG 1931–1991 2020 ↓, s. 116.

[CITEREFSZPG_1931–1991202038,_136-5] SZPG 1931–1991 2020 ↓, s. 38, 136.

[CITEREFSZPG_1931–1991202042-6] SZPG 1931–1991 2020 ↓, s. 42.

[7] Doniosła umowa. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 8 (101), s. 2, 10-20 marca 1978.

[8] Życzenia, kwiaty, upominki dla pań w dniu ich święta. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 9 (102), s. 6, 20-31 marca 1978.

[9] Wiesław Koszela. Prezes Rady Ministrów Piotr Jaroszewicz w sanockim „Stomilu”. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 22 (115), s. 5, 20-31 sierpnia 1978.

[10] Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 161. ISBN 978-83-935385-7-7.

[11] Obradowała Zakładowa Konferencja Sprawozdawczo-Wyborcza PZPR w „Stomilu”. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 21 (90), s. 3, 15-30 listopada 1977.

[CITEREFSZPG_1931–1991202067-70-12] SZPG 1931–1991 2020 ↓, s. 67-70.

[CITEREFSZPG_1931–1991202070-13] SZPG 1931–1991 2020 ↓, s. 70.

[C-14] Księga cmentarna nr 1. Matejki Rymanowska od 1973 do 2004 (stare cmentarze), Sanok, (poz. 570) .

[CITEREFSZPG_1931–1991202071,_116-16] SZPG 1931–1991 2020 ↓, s. 71, 116.

[18] Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 162. ISBN 978-83-935385-7-7.

[19] Wysokie odznaczenia państwowe dla najbardziej zasłużonych. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 10 (29), s. 2, 15-30 maja 1975.

[CITEREFSZPG_1931–1991202048-20] SZPG 1931–1991 2020 ↓, s. 48.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[a]

[15]

[b]

[16]

[17]

[18]