Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Ulf von Euler

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ulf von Euler
Ilustracja
Państwo działania

Szwecja

Data i miejsce urodzenia

7 lutego 1905
Sztokholm

Data i miejsce śmierci

9 marca 1983
Sztokholm

profesor
Specjalność: fizjologia
Alma Mater

Instytut Karolinska

Praca naukowa
Uczelnia

Instytut Karolinska

Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny

Ulf Svante von Euler (ur. 7 lutego 1905 w Sztokholmie, zm. 9 marca 1983 tamże) – szwedzki fizjolog, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny w 1970 roku[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem chemika Hansa von Eulera-Chelpina, profesora Uniwersytetu w Sztokholmie i laureata chemicznej Nagrody Nobla w 1929[2]. Studiował medycynę w Karolińskim Instytucie Medyczno-Chirurgicznym w Sztokholmie, w 1939 został profesorem tego instytutu. Instytut Karoliński wyłonił komitet noblowski w dziedzinie medycyny, w skład którego Euler wchodził w latach 1953–1960 oraz był sekretarzem w latach 1961–1965. W latach 1965–1975 Euler był prezesem Fundacji im. Nobla. Wchodził w skład wielu towarzystw i organizacji naukowych, m.in. Królewskiej Akademii Nauk w Sztokholmie, Królewskiej Akademii Nauk w Kopenhadze, Niemieckiej Akademii Przyrodników w Halle (Niemcy), Royal Society w Londynie. Był laureatem Nagrody Stouffera, został odznaczony szwedzkim Orderem Gwiazdy Polarnej. W 1979 otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Medycznej w Łodzi[3].

W 1946 roku rozpoznał noradrenalinę jako przekaźnik impulsów nerwowych (tzw. neurotransmiter). Stwierdził, że gromadzi się ona w zakończeniach nerwów. Za prace nad mediatorami uwalnianymi na zakończeniach nerwowych, mechanizmami ich gromadzenia, uwalniania i unieczynniania został laureatem medycznej Nagrody Nobla w 1970, wspólnie z Amerykaninem Juliusem Axelrodem i Brytyjczykiem Bernardem Katzem[1]. Badania Eulera, Axelroda i Katza przyczyniły się do zrozumienia podstawowych problemów związanych z przekazywaniem informacji w układzie nerwowym oraz umożliwiły opracowanie nowych metod leczniczych w neurologii i psychiatrii.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b The Nobel Prize in Physiology or Medicine 1970 [online] [dostęp 2009-10-27].
  2. The Nobel Prize in Chemistry 1929 [online] [dostęp 2009-10-27].
  3. Bengt Pernow, Ulf S. von Euler, „Annales Academiae Medicae Lodzensis”, tom XXV/XXVI, 1984/1985, s. 92–94.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Nagrody Nobla, Leksykon PWN, Beata Tarnowska (red.), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13393-7.