Trójgazeta

Trójgazeta (zwana także Trójpolówka) – potoczne określenia gazety ukazującej się w stanie wojennym, od 14 grudnia 1981 do 2 lutego 1982. Był to wspólny dziennik dla trzech gdańskich gazet, z winietami „Dziennika Bałtyckiego”, „Głosu Wybrzeża” i „Wieczoru Wybrzeża”^[1].

Po wprowadzeniu stanu wojennego w całej Polsce wstrzymano wydawanie prasy (poza dwiema gazetami rządowymi – „Trybuna Ludu” i „Żołnierz Wolności”, oraz 17 „terenowymi organami komitetów wojewódzkich PZPR”). 14 grudnia 1981, pojawiła się w kioskach w pełni kontrolowana przez komunistyczne władze „Trójgazeta” której szefem został Józef Królikowski, redaktor naczelny „Dziennika Bałtyckiego”, nadzorowany przez komisarza wojskowego, oficera politycznego Marynarki Wojennej komandora Franciszka Czerskiego. Redakcja liczyła 37 dziennikarzy oddelegowanych z trzech gdańskich dzienników.

Pierwszy numer „Trójgazety” z 14 grudnia 1981 liczył cztery strony i składał się głównie z przemówienia generała Wojciecha Jaruzelskiego, obwieszczenia Rady Państwa PRL, dokumentów Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego oraz informacji o wprowadzeniu godziny milicyjnej, o zasadach przesyłania paczek, o ograniczeniu prawa do wolności słowa i druku, a także o przyspieszonych feriach zimowych w szkołach i wyższych uczelniach. Jedynie na ostatnich stronach znalazły się mało znaczące informacje trójmiejskie^[2].

W kolejnych wydaniach „Trójgazety” zaczęły się pojawiać teksty uzasadniające wprowadzenie stanu wojennego^[3]. 15 grudnia w anonimowym artykule „Niech górę wezmą rozwaga i rozsądek”, napisano m.in.:

16 grudnia napisano:

16 grudnia spacyfikowano strajk w Stoczni Gdańskiej im. Lenina, a jeden z trzech czołgów rozjechał bramę nr 2. 17 grudnia w „Trójgazecie” napisano:

2 lutego 1982 ukazał się ostatni numer „Trójgazety”. Następnego dnia przywrócono redakcje zawieszonych „Dziennika Bałtyckiego”, „Głosu Wybrzeża” i „Wieczoru Wybrzeża”.