Toruńska Przędzalnia Czesankowa Merinotex
53°00′59″N 18°33′15″E/53,016389 18,554167 Dawne hale zakładu, 2020 rok | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Siedziba |
Toruń, ul. Szosa Bydgoska 40/62 |
| Data założenia |
1965 |
| Data likwidacji |
2013 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
Położenie na mapie Torunia  | |
| 53°00′59″N 18°33′15″E/53,016389 18,554167
| |
Toruńska Przędzalnia Czesankowa Merinotex – zakład produkujący przędzę czesankową w Toruniu działający w latach 1965–2013, jeden ze sztandarowych zakładów produkcyjnych w tym mieście[1]. Mieścił się przy ul. Szosa Bydgoska 40/62[2].
Zakłady były budowane w latach 1957–1965[3]. Koszt budowy wyniósł 900 mln złotych. Zakład rozpoczął pracę na przełomie 1965 i 1966 roku. W chwili oddania do użytku był to jeden z najnowocześniejszych tego typu zakładów w Europie oraz największą, spośród pięciu, polskich fabryk, które produkowały przędzę czesankową. Pod koniec lat 70. Merinotex produkował osiem tysięcy ton przędzy rocznie. Większość wyprodukowanej przędzy było dostarczanych do fabryk w Łodzi, część produkcji (według założeń 30%) eksportowano, m.in. do Chin, Włoch i Wielkiej Brytanii[4].
W latach 70. najważniejszymi częściami zakładu były: pralnia, czesalnia, farbiarnia, przędzalnia i wydział końcowy. Zakład miał również wydział głównego mechanika, głównego energetyka, oddział wykonawstwa inwestycji, zakładową straż pożarną, służby porządkowe[4].
W latach 90. XX wieku Merinotex pozostał spółką skarbu państwa. W tym okresie zakłady radziły sobie na wolnym rynku[5].
Pod koniec 2008 roku zadłużenie spółki wynosiło ok. 16 mln złotych[4]. Firma nie była w stanie poradzić sobie z konkurencją tanich wyborów z Dalekiego Wschodu[1]. W lutym 2009 roku sąd gospodarczy zaakceptował wniosek o upadłość firmy. Od kwietnia 2009 roku zakład należał do brytyjskiej firmy Bulmer and Lumb[4]. W tym samym roku Merinotex zatrudniał ok. 350 osób i był wówczas największym producentem przędzy czesankowej, wełnianej i wełnopodobnej w Polsce[1]. W 2013 roku zakład zakończył produkcję[4].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Dawny Merinotex w Toruniu kończy działalność. biznes.interia.pl, 2013-05-22. [dostęp 2023-11-19].
- ↑ Toruńska Przędzalnia Czesankowa "Merinotex" S. A. w Toruniu. firma.egospodarka.pl. [dostęp 2023-11-19].
- ↑ Kluczwajd 2022 ↓, s. 61.
- ↑ a b c d e Szymon Spandowski: Merinotex. Historia utkana z ton czesanki. plus.nowosci.com.pl, 2017-08-11. [dostęp 2023-11-19].
- ↑ Małgorzata Oberlan: Merinotex, obok Elany, był sztandarowym zakładem Torunia. nowosci.com.pl, 2013-05-18. [dostęp 2023-11-19].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Katarzyna Kluczwajd: Toruń tylko zaplanowany. Łódź: Księży Młyn Dom Wydawniczy, 2022. ISBN 978-83-7729-703-2.