Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Wikipedysta:Serdelll/brudnopis/ME2012

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Polska Polska (PZPN)
Lp. Miasto Stadion Pojemność Rok otwarcia Mecze
stadiony oficjalne
1 Warszawa Stadion Narodowy 70 000 2009 otwarcie, mecze grupowe,
ćwierćfinał, półfinał
2 Gdańsk Baltic Arena 44 000 2010 mecze grupowe, ćwierćfinał
3 Poznań Stadion Miejski 46 500 2008 mecze grupowe
4 Wrocław Stadion Olimpijski 45 000 2010 mecze grupowe
stadiony rezerwowe
5R Kraków Stadion Wisły 33 000 2010 mecze grupowe
6R Chorzów Stadion Śląski 60 000 2010 mecze grupowe
Ukraina Ukraina (FFU)
Lp. Miasto Stadion Pojemność Rok otwarcia Mecze
stadiony oficjalne
1 Kijów Stadion Olimpijski 83 300 2010 grupowe, ćwierćfinał, finał
2 Donieck Stadion Szachtar 55 000 2008 mecze grupowe, ćwierćfinał, półfinał
3 Dniepropietrowsk Stadion Dnipro 34 000 2007 mecze grupowe
4 Lwów Stadion Ukraina 40 000 2009 mecze grupowe
stadiony rezerwowe
5R Odessa Stadion Centralny 34 362 2010 mecze grupowe
6R Donieck Stadion Olimpijski 30 600 2009 mecze grupowe








Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2012 będą czternastymi w historii finałami piłkarskich zmagań o prym na Starym Kontynencie. Organizować je będą wspólnie Polska i Ukraina. W decydującym głosowaniu 18 kwietnia 2007 kraje te pokonały Włochy oraz Węgry i Chorwację.

Geneza Mistrzostw O organizację piłkarskich mistrzostw Europy po raz pierwszy ubiegała się Polska wspólnie z Ukrainą. Za tą kandydaturą przemawiało kilka względów. Po pierwsze, Polska jest szybko rozwijającym się krajem w Europie, należącym od 1 maja 2004 r. do Unii Europejskiej. Ponadto te mistrzostwa byłyby doskonałym połączeniem tradycji i kultury Wschodu i Zachodu. Nie bez znaczenia były też argumenty komercyjne, istotne dla sponsorów mistrzostw - Polska i Ukraina mają razem blisko 85 milionów mieszkańców, podczas gdy Chorwacja i Węgry zaledwie ok. 15 milionów (rynek włoski jest z kolei już nasycony i w znacznym stopniu zagospodarowany przez wielkie koncerny sponsorujące imprezę). Zarówno Polska jak i Ukraina mają też wielkie tradycje piłkarskie, choć żaden z tych krajów nie uczestniczył jeszcze w Mistrzostwach Europy. Ze względu na przepis stanowiący, iż gospodarze mają zapewniony udział w rozgrywkach finałowych, w efekcie zwycięstwa Polski i Ukrainy ten stan rzeczy ulegnie zmianie.

Partnerzy kandydatury Istotnym elementem starań krajów o organizację Mistrzostw Europy w piłce nożnej było przekonanie UEFA, że kandydatura cieszy się poparciem rządu, społeczeństwa oraz biznesu.

Polsko-ukraińska kandydatura otrzymała mocne wsparcie strony rządowej. Zarówno w postaci udzielonych gwarancji rządowych, czyli zapewnienia UEFA, że w przypadku wyboru Polski i Ukrainy rząd dopełni wszelkich starań, żeby Mistrzostwa Europy odbyły się, jak i w formie finansowej. Rządy Polski i Ukrainy przekazały po 10 mln złotych każdy na przygotowanie oferty.

W świecie biznesu głównym partnerem oferty EURO 2012 została polska firma Telekomunikacja Polska. Spółka przekazała środki finansowe na stworzenie oferty w Fazie I przetargu UEFA oraz stworzyła oficjalną stronę internetową polsko-ukraińskiej oferty – e2012.org. Strona internetowa jest prowadzona wyłącznie w oparciu o środki TP.

Historia przygotowań Wiosną 2003 wstępną koncepcję zorganizowania ME na Ukrainie po raz pierwszy publicznie zaprezentował prezydent FFU Hryhorij Surkis. Uznał on, iż sama Ukraina nie ma zbyt wielkich szans na przyznanie tak wielkiej imprezy, więc niemal od razu do swego pomysłu przekonał władze PZPN z Michałem Listkiewiczem na czele. W sierpniu 2003 w posiedzinie FFU w Kijowie odbyły się wstępne rozmowy, między Surkisem i przedstawicielem PZPN Adamem Olkowiczem, a ponadto zaczęto przygotowywać zaczątek projektu. We wrześniu 2003 doszło we Lwowie do podpisania umowy o współpracy, między PZPN i FFU (było to zarazem pierwsze w dziejach zagraniczne posiedzenie polskiej futbolowej centrali, jednak - aby przestrzegać prawa - najważniejsze uchwały przegłosowano między... Rzeszowem i Przemyślem - w autokarze wiozącym polskich delegatów do Lwowa). Podpisano tam trzy dokumenty: uchwałę o wspólnej organizacji Euro'2012, 5-letnią umowę o współpracy między federacjami oraz listy z prośba o poparcie starań do ówczesnych prezydentów obu państw: Aleksandra Kwaśniewskiego i Leonida Kuczmy.

1 lutego 2004 UEFA wdrożyła formalną procedurę przyjmowania zgłoszeń. Ostatecznie do walki o Euro'2012 przystąpiło aż 8 kandydatów (czyli w sumie 10 państw): Azerbejdżan, Chorwacja z Węgrami, Grecja, Polska z Ukrainą, Rosja, Rumunia, Turcja i Włochy.

18 kwietnia 2007 prezes UEFA Michel Platini ogłosił, że Polska i Ukraina podejmą się organizacji ME 2012. Organizatorzy zostali wybrani już w pierwszej turze głosowania stosunkiem głosów 8 (Polska i Ukraina) do 4 (Włochy) do 0 (Węgry i Chorwacja).