Wiór (technika)

Wiór – materiał odpadowy powstający podczas obróbki skrawaniem, a w szczególności obróbki wiórowej.

Może zajmować wielokrotną większą objętość niż materiał, z którego powstał, oraz może być trudny do usunięcia ze strefy obróbki, oplatając przedmiot obrabiany bądź narzędzie, oraz rysując obrabianą powierzchnię^[1].

Podział

Wióry powstałe podczas obróbki możemy podzielić, ze względu na kształt, na:

Wiór elementowy (odpryskowy) występuje podczas obróbki materiałów kruchych. Powstawaniu takiego wióra towarzyszą duże zakłócenia sił skrawania. Bardzo trudno jest uzyskać dobrą chropowatość. Wióry tego typu zajmują stosunkowo niewiele miejsca i łatwo opuszczają strefę obróbki^[1].
Wiór schodkowy (segmentowy) występuje przy obróbce materiałów twardych o niskiej przewodności cieplnej. Struktura wióra jest praktycznie taka sama jak materiału obrabianego. Powstawaniu takiego wióra towarzyszą duże wahania sił skrawania^[1].
Wióry ciągłe (jednolite) powstają podczas obróbki materiałów plastycznych. Zmienność sił skrawania jest stosunkowo niewielka. Można uzyskać niską chropowatość. Jednak są one najtrudniejsze do usunięcia i zajmują najwięcej miejsca^[1].

Konsekwencje występowania wióra

Odpryskujący wiór może stanowić zagrożenie dla zdrowia operatora oraz innych osób przebywających w pobliżu obrabiarki.
W celu usunięcia wióra może występować konieczność wycofania narzędzia z otworu, co spowalnia proces obróbki.
Wiór nawinięty na przedmiot obrabiany lub narzędzie musi być usunięty, co może wymagać przerwania obróbki.
Wiór może niszczyć obrabiarkę, w szczególności elementy takie, jak: przewody, prowadnice, powłoki lakiernicze.
Utrudnia lub uniemożliwia proces obróbki w przypadku wystąpienia problemów z usunięciem wióra ze strefy skrawania lub rowków wiórowych narzędzi (np. podczas wiercenia, przeciągania długich otworów, frezowania kanałków).
Może trzeć o obrabianą powierzchnię, pogarszając jej jakość.
Konieczność prasowania wióra przed wysłaniem go do huty.
Wiór skłębiony, zajmuje dużą objętość, co zwiększa koszty jego transportu i magazynowania.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Czesław Niżankowski: Laboratorium obróbki ubytkowej i powłok ochronnych. Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej, 2008. ISBN 978-83-7242-486-0.

[skrypt-1] Czesław Niżankowski: Laboratorium obróbki ubytkowej i powłok ochronnych. Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej, 2008. ISBN 978-83-7242-486-0.

[1]