Waldemar Dąbrowski

Waldemar Dąbrowski

Pełne imię i nazwisko	Waldemar Piotr Dąbrowski
Data i miejsce urodzenia	23 sierpnia 1951 Radzymin
Minister kultury
Okres	od 6 lipca 2002 do 31 października 2005
Poprzednik	Andrzej Celiński
Następca	Kazimierz Michał Ujazdowski
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Waldemar Piotr Dąbrowski (ur. 23 sierpnia 1951 w Radzyminie^[1]) – polski animator kultury i polityk, w latach 2002–2005 minister kultury, dyrektor Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie w latach 1998–2002 i ponownie od 2008.

Ukończył studia na Wydziale Elektroniki Politechniki Warszawskiej. Był stypendystą British Council, Instytutu Goethego oraz Departamentu Stanu USA. Ukończył również Executive Programme for Leaders in Development na Uniwersytecie Harvarda.

W latach 1973–1978 był założycielem i dyrektorem klubu Riviera-Remont. Od 1979 do 1981 zajmował stanowisko wicedyrektora Wydziału Kultury w Urzędzie Miasta Stołecznego Warszawy. W 1982 (wraz z Jerzym Grzegorzewskim) objął kierownictwo Centrum Sztuki Studio w tym mieście. Zajmował się promowaniem artystów polskiego teatru, muzyki i plastyki. Jako producent przyczynił się do powstania ponad siedemdziesięciu spektakli Teatru Studio.

W latach 1988–1990 zasiadał w Stołecznej Radzie Narodowej^[2][3]. W latach 1990–1994 zajmował stanowiska podsekretarza stanu w Ministerstwie Kultury i Sztuki oraz przewodniczącego Komitetu Kinematografii. Zainicjował wówczas Festiwal Gwiazd w Międzyzdrojach. Następnie do 1998 stał na czele zarządu Państwowej Agencji Inwestycji Zagranicznych.

W okresie od września 1998 do lipca 2002 pełnił funkcję dyrektora Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie (wraz z Jackiem Kaspszykiem). Był wówczas m.in. pomysłodawcą umieszczenia na frontonie budynku teatru monumentalnej rzeźby Kwadrygi Apollina (2002)^[4]. Został także prezesem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych i honorowym prezesem Polskiego Związku Golfa. Zasiadał w radzie nadzorczej TUiR „Warta”^[5].

6 lipca 2002 objął stanowisko ministra kultury w rządzie Leszka Millera, a od 2 maja 2004 do 31 października 2005 sprawował ten urząd w rządach Marka Belki. W okresie pełnienia tej funkcji doszło do uchwalenia nowej ustawy o kinematografii ustanawiającej Polski Instytut Sztuki Filmowej. W związku z planowanym Rokiem Chopinowskim zainicjował program Chopin 2010, przeorganizował Narodowy Instytut Fryderyka Chopina, który przejął odpowiedzialność za nowo powstające Muzeum Fryderyka Chopina w Warszawie oraz jego oddział w Żelazowej Woli. Powołał również Instytut Teatralny i Instytut Książki, którego zadaniem stało się popularyzowanie polskich książek i ich autorów czy prezentacja literatury polskiej za granicą^[6].

1 października 2008 został ponownie dyrektorem Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie. Z jego inicjatywy 29 kwietnia 2009 minister kultury i dziedzictwa narodowego Bogdan Zdrojewski wyodrębnił balet w strukturze teatru jako oddzielny pion artystyczny i podniósł go do rangi Polskiego Baletu Narodowego pod dyrekcją Krzysztofa Pastora^[7]. W listopadzie 2010 został wybrany w Monachium w skład zarządu OPERA EUROPA, forum zrzeszającego profesjonalne europejskie teatry operowe^[6]. Był członkiem komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przyspieszonymi wyborami prezydenckimi w 2010^[8]. W tym samym roku minister Bogdan Zdrojewski powierzył mu obowiązki dyrektora Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina, które pełnił do 2011. W 2012 objął także stanowisko pełnomocnika ministra kultury i dziedzictwa narodowego do spraw Muzeum Historii Żydów Polskich w Warszawie^[6]. W latach 2013–2018 był członkiem Rady Muzeum przy tej placówce^[9]. Wchodził też w skład Rady Powierniczej Zamku Królewskiego w Warszawie^[10]. W 2017 został mianowany pełnomocnikiem ds. organizacji obchodów Roku Stanisława Moniuszki^[11], ustanowionego na 2019 uchwałą Sejmu RP^[12].

Jest wdowcem. Jego żoną była artystka plastyk Marzena Talar-Dąbrowska (1956–2019). Ojciec Marty, która została aktorką^[13].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2015)^[14]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2014)^[15][16]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2011)^[17]
• Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2011)^[18]
• Odznaka Zasłużony dla Warszawy^[6]
• Order Księcia Jarosława Mądrego III stopnia (2004, Ukraina)^[19]
• Rycerz Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego (2004, Wielka Brytania)^[20]
• Order Przyjaźni (2014, Rosja)^[21]
• Order Narodowy Legii Honorowej (Francja)^[6]
• Komandor Orderu Sztuki i Literatury (Francja)^[6]
• Krzyż Wielkiego Oficera Orderu Zasługi RFN (Niemcy)^[6]

Nagrody i wyróżnienia

• Doktorat honoris causa Keimyung University (Korea Południowa, 2009)^[6]
• Specjalny Feliks Warszawski „za rozwój nowoczesnej sceny operowej” (2010)^[22]
• Nagrody Mediów Niptel 2010 (2010)^[23]
• Specjalna Perła Honorowa za całokształt dokonań na rzecz promocji polskiej gospodarki i kultury (2013)^[24]
• Gustaw, nagroda Związku Artystów Scen Polskich (2016)^[25]
• Tytuły honorowego obywatela Pacanowa (2004)^[26], Międzyzdrojów (2004)^[27] i województwa opolskiego (2006)^[28]
• Medal Uznania Fundacji Kościuszkowskiej (2023)^[29]

• Rząd premiera Marka Belki. „Przegląd Rządowy”. Nr 5 (155), maj 2004. [dostęp 2018-08-05]. brak numeru strony
• Waldemar Dąbrowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-08] .