Renina

Renina (angiotensynogenaza; EC 3.4.23.15^[1]) – proteolityczny enzym i hormon zwierzęcy wytwarzany przez aparat przykłębuszkowy^[2]. Jej działanie skutkuje podniesieniem ciśnienia krwi^[2]. Renina jest glikoproteiną^[3].

Fizjologia

Układ renina–angiotensyna–aldosteron. Rola jaką odgrywa renina w regulacji ciśnienia.

Produkcja reniny odbywa się w komórkach przykłębuszkowych tętniczki doprowadzającej^[4]. Bezpośrednim prekursorem reniny jest prorenina powstająca z preproreniny a wszystko to pod wpływem:

uruchomienia układu β-adrenergicznego
zmniejszenia ilości sodu docierającego do plamki gęstej
zmniejszenia ciśnienia perfuzyjnego w naczyniach kłębuszka nerkowego^[5]

Wydzielania reniny jest spowodowane pobudzeniem układu współczulnego^[6].

Renina jest elementem układu renina-angiotensyna-aldosteron, w którym katalizuje przemianę angiotensynogenu do angiotensyny I^[5], pełni w nim zatem rolę enzymu. Jednocześnie renina wykazuje aktywność hormonalną, związaną z pobudzeniem receptorów proreninowo-reninowych. Wzrost ekspresji tych receptorów prowadzi do podwyższenia ciśnienia tętniczego, tętna, aldosteronemii oraz wzrostu ekspresji cyklooksygenazy 2 w korze nerek^[7].

Zobacz też

aktywność reninowa osocza

Przypisy

↑ Enzyme entry: EC 3.4.23.15, [w:] Enzyme nomenclature database [online], SIB Swiss Institute of Bioinformatics (ang.).
↑ ^a ^b Fizjologia zwierząt 2005 ↓, s. 379.
↑ Marzena Popielarska-Konieczna: Słownik szkolny: biologia. Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2003. ISBN 83-7389-096-3.
↑ Fizjologia zwierząt 2005 ↓, s. 597.
↑ ^a ^b Fizjologia zwierząt 2005 ↓, s. 591.
↑ Fizjologia zwierząt 2005 ↓, s. 589.
↑ Lidia Hyla-Klekot, Barbara Pulcer, Franciszek Kokot. Układ renina–angiotensyna–aldosteron (RAA) — nowe aspekty patogenetyczne i lecznicze Część I. Prorenina–renina i jej receptory, konwertaza 2 angiotensyny-1–10, angiotensyna-1–7 i jej receptor, trzewna tkanka tłuszczowa jako źródło syntezy ogniw układu RAA. „Nadciśnienie Tętnicze”. 11 (3), s. 242–247, 2007. [dostęp 2017-03-11].

Bibliografia

Fizjologia zwierząt. Podręcznik dla studentów wydziałów medycyny weterynaryjnej, wydziałów biologii i hodowli zwierząt akademii rolniczych i uniwersytetów. Tadeusz Krzymowski, Jadwiga Przała (red.). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2005. ISBN 83-09-01792-8.

[1] Enzyme entry: EC 3.4.23.15, [w:] Enzyme nomenclature database [online], SIB Swiss Institute of Bioinformatics (ang.).

[CITEREFFizjologia_zwierząt2005379-2] Fizjologia zwierząt 2005 ↓, s. 379.

[3] Marzena Popielarska-Konieczna: Słownik szkolny: biologia. Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2003. ISBN 83-7389-096-3.

[CITEREFFizjologia_zwierząt2005597-4] Fizjologia zwierząt 2005 ↓, s. 597.

[CITEREFFizjologia_zwierząt2005591-5] Fizjologia zwierząt 2005 ↓, s. 591.

[CITEREFFizjologia_zwierząt2005589-6] Fizjologia zwierząt 2005 ↓, s. 589.

[Klekot-7] Lidia Hyla-Klekot, Barbara Pulcer, Franciszek Kokot. Układ renina–angiotensyna–aldosteron (RAA) — nowe aspekty patogenetyczne i lecznicze Część I. Prorenina–renina i jej receptory, konwertaza 2 angiotensyny-1–10, angiotensyna-1–7 i jej receptor, trzewna tkanka tłuszczowa jako źródło syntezy ogniw układu RAA. „Nadciśnienie Tętnicze”. 11 (3), s. 242–247, 2007. [dostęp 2017-03-11].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]