Refa’el Pinchasi
Refa’el Pinchasi (z lewej) i ówczesny burmistrz Lod Maksim Lewi (1991 lub 1992) | |
Data i miejsce urodzenia |
1940 |
---|---|
Minister komunikacji w IV rządzie Szamira | |
Okres |
od 11 czerwca 1990 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Wiceminister pracy i opieki społecznej w I rządzie Peresa i II rządzie Szamira | |
Okres |
od 2 grudnia 1985 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Wiceminister spraw wewnętrznych w III rządzie Szamira | |
Okres |
od 15 stycznia 1990 |
Przynależność polityczna | |
Wiceminister finansów w II rządzie Rabina | |
Okres |
od 4 sierpnia 1992 |
Przynależność polityczna | |
Wiceminister spraw religijnych w II rządzie Rabina | |
Okres |
od 31 grudnia 1992 |
Przynależność polityczna | |
Poseł do Knesetu | |
Okres |
od 13 sierpnia 1984 |
Przynależność polityczna |
Refa’el Pinchasi (hebr.: רפאל פנחסי, ang.: Rafael Pinhasi, Raphael Pinchasi, ur. 1940 w Kabulu) – izraelski handlarz diamentów, samorządowiec i polityk, w latach 1990–1992 minister komunikacji, w latach 1985–1988 wiceminister pracy i opieki społecznej, w 1990 wiceminister spraw wewnętrznych, w 1992 wiceminister finansów, w latach 1992–1993 wiceminister spraw religijnych, w latach 1984–1999 poseł do Knesetu z listy Szasu (Sefardyjskiej Partii Strażników Tory), jeden z założycieli tej partii.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 1940 w Kabulu. W 1950 wyemigrował do Izraela[1].
Służbę wojskową zakończył w stopniu sierżanta. Ukończył uczelnie religijne. Był handlarzem diamentów oraz dyrektorem szlifierni diamentów. W latach 1973–1983 był członkiem zarządu rady miejskiej w Bene Berak z lokalnego ortodoksyjnego ugrupowania, którego był założycielem. Był także zastępcą burmistrza miasta[1].
Był jednym z założycieli partii Szas. Z listy tego ugrupowania po raz pierwszy dostał się do izraelskiego parlamentu w wyborach parlamentarnych w 1984. W jedenastym Knesecie zasiadał w komisjach: spraw wewnętrznych i środowiska; finansów; spraw zagranicznych i obrony oraz budownictwa[1]. 2 grudnia 1985 dołączył do pierwszego rządu Szimona Peresa jako wiceminister pracy i opieki społecznej w resorcie kierowanym przez Moszego Kacawa. Zastąpił na stanowisku Menachema Porusza[2]. Pozostał na stanowisku również po zmianie premiera w połowie kadencji i powołaniu drugiego rządu Icchaka Szamira. Funkcję sprawował do 22 grudnia 1988[3]. Wcześniej w listopadowych wyborach uzyskał reelekcję, a w Knesecie dwunastej kadencji pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego. Był członkiem komisji budownictwa oraz spraw zagranicznych i obrony[1].
15 stycznia 1990 wszedł w skład trzeciego rządu Szamira jako wiceminister w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych kierowanym przez Arje Deriego. Pozostał na stanowisku do końca kadencji 11 czerwca 1990[4]. W powołanym w tym samym dniu kolejnym rządzie Szamira stanął na czele Ministerstwa Komunikacji, którym kierował do 13 lipca 1992[5]. W czerwcowych wyborach po raz trzeci został wybrany posłem. W trzynastym Knesecie był członkiem komisji finansów; budownictwa; ds. statusu kobiet i równouprawnienia oraz spraw wewnętrznych i środowiska[1]. 4 sierpnia dołączył do – powołanego niecały miesiąc wcześniej – drugiego rządu Icchaka Rabina. Został zastępcą Awrahama Szochata w Ministerstwie Finansów. Funkcję sprawował do 31 grudnia kiedy objął stanowisko wiceministra spraw religijnych w resorcie kierowanym przez samego premiera. 14 września 1993, jak inni członkowie Szasu, został odwołany ze swojego stanowiska[6].
Uzyskał reelekcję w wyborach w 1996, a w Knesecie czternastej kadencji stanął na czele frakcji Szasu, przewodniczył komisji budownictwa oraz komitetowi wspólnemu ds. budżetu obronnego. Zasiadał także w komisjach spraw zagranicznych i obrony oraz nauki i technologii. W 1999 utracił miejsce w parlamencie[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Refa’el Pinchasi (ang.) – profil na stronie Knesetu.
- ↑ Government 21. knesset.gov.il. [dostęp 2019-07-09]. (ang.).
- ↑ Government 22. knesset.gov.il. [dostęp 2019-07-09]. (ang.).
- ↑ Government 23. knesset.gov.il. [dostęp 2019-07-09]. (ang.).
- ↑ Government 24. knesset.gov.il. [dostęp 2019-07-09]. (ang.).
- ↑ Government 25. knesset.gov.il. [dostęp 2019-07-09]. (ang.).
- Ludzie związani z Bene Berak
- Ludzie urodzeni w Kabulu
- Izraelscy ministrowie komunikacji
- Izraelscy samorządowcy
- Izraelscy przedsiębiorcy
- Izraelscy wiceministrowie
- Politycy Szasu
- Posłowie do Knesetu XI kadencji
- Posłowie do Knesetu XII kadencji
- Posłowie do Knesetu XIII kadencji
- Posłowie do Knesetu XIV kadencji
- Zastępcy przewodniczącego Knesetu
- Urodzeni w 1940