Rafał L. Górski

Rafał Ludwik Górski (ur. 1965) – polski filolog językoznawca.

Ukończył studia w zakresie filologii klasycznej na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, uzyskując dyplom magistra w 1990^[1]. Studiował też przez rok językoznawstwo ogólne i średniowieczną filologię łacińską w Kolonii^[2]. Stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie językoznawstwa zdobył w 1999 w Instytucie Języka Polskiego PAN, z którym związał swoją dalszą drogę zawodową, na podstawie rozprawy Teoria drzewek przypadka a teoria drzewek poziomych w opisie faktów składniowych łacińskich i polskich^[1]. Stopień doktora habilitowanego otrzymał w 2009 na podstawie książki Diateza nacechowana w polszczyźnie. Studium korpusowe, wydanej w 2008^[1]. Sprawuje funkcję kierownika Pracowni Metodologii Gramatyki IJP PAN^[1]. Interesuje się przede wszystkim składnią, językoznawstwem korpusowym, metodami tworzenia korpusów^[1]. W latach 1988–1999 był współpracownikiem Słownika Łaciny Średniowiecznej w Polsce^[2]. Brał udział we wstępnych pracach nad koncepcją Wielkiego Słownika Języka Polskiego pod redakcją Piotra Żmigrodzkiego^[3]. Tłumaczy z języka łacińskiego^[2].

• Adam Przepiórkowski, Rafał L. Górski, Marek Łaziński, Piotr Pęzik: Recent Developments in the National Corpus of Polish. researchgate.net. [dostęp 2017-12-15]. (ang.).
• Barbara Lewandowska-Tomaszczyk, Mirosław Bańko, Rafał L. Górski, Marek Łaziński, Adam Przepiórkowski, Piotr Pęzik: Narodowy Korpus Języka Polskiego: geneza i dzień dzisiejszy. dspace.uni.lodz.pl. [dostęp 2017-12-15]. (pol.).