Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Radosław Pazura

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Radosław Pazura
Ilustracja
Radosław Pazura (2021)
Data i miejsce urodzenia

7 maja 1969
Tomaszów Mazowiecki

Zawód

aktor, lektor

Współmałżonek

Dorota Chotecka

Lata aktywności

od 1990

Radosław Marek Pazura (ur. 7 maja 1969 w Tomaszowie Mazowieckim) – polski aktor filmowy, telewizyjny, dubbingowy, teatralny oraz lektor.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Młodość

[edytuj | edytuj kod]

Dzieciństwo spędził w Niewiadowie, gdzie uczęszczał do szkoły podstawowej. W tym okresie jego zainteresowania skierowane były w stronę sportu, zwłaszcza piłki nożnej. Był członkiem klubu sportowego KS Stal Niewiadów. W wieku młodzieńczym zdecydował się kontynuować naukę w II Liceum Ogólnokształcącym w Tomaszowie Mazowieckim, gdzie również trenował piłkę nożną w trzecioligowym zespole Lechia Tomaszów Mazowiecki.

Po raz pierwszy jego zainteresowania związane z aktorstwem ujawniły się w drugiej klasie liceum, kiedy po przerwie spowodowanej chorobą nie mógł uczestniczyć w treningach piłkarskich. Swoje pierwsze kroki na scenie stawiał w przedstawieniach amatorskiego kółka teatralnego przy liceum. Grał w spektaklach na podstawie dramatów patrona tego liceum, Stefana Żeromskiego, takich jak Uciekła mi przepióreczka czy Generał Sułkowski. Brał udział również w licznych konkursach recytatorskich, odnosząc sukcesy na szczeblu rejonowym i wojewódzkim. Po ukończeniu liceum dostał się do PWST w Warszawie[1].

Po roku nauki z przyczyn polityczno-ekonomicznych opuścił kraj[1]. Trafił do Austrii do obozu dla uchodźców koło Wiednia[1]. Dalsza emigracja stała się niemożliwa z powodu likwidacji obozów przesiedleńczych[1], więc podjął się dorywczych prac związanych z budownictwem. W tym czasie kontynuował naukę języka niemieckiego. Po rocznym pobycie w Austrii oraz w związku z przemianami panującymi w Polsce wrócił do kraju[1], po czym raz drugi z powodzeniem zdał do szkoły aktorskiej, tym razem do Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi[1].

Kariera aktorska

[edytuj | edytuj kod]
Portret Radosława Pazury (2009)

Będąc na pierwszym roku studiów aktorskich w Łodzi, zagrał swoją pierwszą rolę – studenta o imieniu Rafał, w filmie Jacka Bromskiego, 1968. Szczęśliwego Nowego Roku. To zaowocowało otrzymaniem głównej roli w filmie Juliusza Machulskiego pt. Szwadron. Półroczny okres zdjęciowy spowodował, że aktor przeszedł na indywidualny tok nauczania, dzięki czemu już po trzecim roku ukończył studia. W tym czasie zdążył jeszcze zagrać w kilku produkcjach filmowych, takich jak m.in. Pożegnanie z Marią Filipa Zylberta, Oczy niebieskie Waldemara Szarka czy Nowe przygody Arsena Lupina Alaina Nahuma. Obronił także pracę magisterską, uzyskując tytuł magistra sztuki; pracę dyplomową zaliczył rolami Jeremina w filmie Szwadron Juliusza Machulskiego oraz Clifa w przedstawieniu Miłość i gniew w reżyserii Krzysztofa Kolbergera.

Przez cały okres swojej kariery tylko raz zagrał na deskach Teatru na Woli w sztuce pt. Cud na Greenpoincie w roli Punka. Zaistniał jednakże w ponad 20 filmach kinowych i telewizyjnych, w kilkunastu serialach i teatrach telewizji, grając główne oraz drugoplanowe role. Sporadycznie użyczał swojego głosu w dubbingu.

Od 3 września do 19 listopada 2016 brał udział w szóstej edycji programu Twoja twarz brzmi znajomo w telewizji Polsat[2]; za wygranie piątego odcinka, wcielając się w postać Chrisa Rea, otrzymał czek w wysokości 10 tys. zł, który przekazał Fundacji Kapucyńskiej[3]. W 2019 wraz z żoną był jedną z par jurorujących w programie TVP2 Czar par[4].

Działalność charytatywna

[edytuj | edytuj kod]

Wspiera akcje Europejskiej Fundacji Honorowego Dawcy Krwi – „Krewniacy”, promujące honorowe krwiodawstwo, poza tym jest medialną twarzą akcji oraz członkiem komisji rewizyjnej fundacji[5][6]. Ustanowił też charytatywną Fundację Kapucyńską im. bł. Aniceta Koplińskiego[7]. Wsparł wiele akcji zorganizowanych przez Instytut im. ks. Piotra Skargi, m.in. Nie wstydzę się Jezusa, 100 Różańców na 100-lecie Fatimy, Świadectwo Bożego Miłosierdzia i Polska zawsze wierna![8][9][10][11].

Wraz z żoną był ambasadorem zorganizowanych w Krakowie Światowych Dni Młodzieży 2016[12].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest synem Zdzisława Pazury (1937-2024) i jego żony Jadwigi Sowy (1937–2023). Ma starszego brata Cezarego (ur. 1962), który również jest aktorem.

Od 1993 jest związany z aktorką Dorotą Chotecką, którą poślubił w 2003. Mają córkę, Klarę Marię (ur. 2007).

24 stycznia 2003 został ranny w wypadku samochodowym koło Ostródy, gdzie prowadzona przez piosenkarza i aktora Waldemara Goszcza Lancia Lybra, jadąca z nadmierną prędkością, zderzyła się z Fordem Escortem. Goszcz zginął na miejscu a ranny został Pazura, muzyk i producent muzyczny Filip Siejka oraz kierujący Fordem – wszyscy trafili do szpitala. Po tym wydarzeniu nastąpiła ich przemiana duchowa i znów zaczęli wierzyć w Boga[13][14]. Poszkodowany w wypadku kierowca Forda, mieszkaniec Miłomłyna, przeszedł długą rehabilitację.

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Spis sporządzono na podstawie materiału źródłowego[15].

Polski dubbing

[edytuj | edytuj kod]
Radosław Pazura w 2011

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Cezary Pazura: Byłbym zapomniał... Helion, 2018, s. 112. ISBN 978-83-283-3001-6.
  2. „Twoja twarz brzmi znajomo”. Michał Rudaś kolejnym uczestnikiem 6. edycji show. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2016-07-20. [dostęp 2016-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-24)]. (pol.).
  3. „Twoja twarz brzmi znajomo” 15.10.2016, odcinek 5. Wygrał Radosław Pazura jako Chris Rea!. telemagazyn.pl, 2016-10-16. [dostęp 2016-10-16]. (pol.).
  4. Zmagania par oceniają Dorota Chotecka i Radosław Pazura (fot. TVP) – Telewizja Polska SA [online], tvp.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
  5. „Krewniacy” – Europejska Fundacja Honorowego Dawcy Krwi. Moje Państwo. [dostęp 2018-02-01]. (pol.).
  6. Rozpocząłem życie z Bogiem. Opoka. [dostęp 2018-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-01)]. (pol.).
  7. Władze. Fundacja Kapucyńska – pomoc potrzebującym, ubogim, bezdomnym. Fundacja Kapucyńska. [dostęp 2018-02-01]. (pol.).
  8. Nie wstydzę się Jezusa. Instytut im. Ks. Piotra Skargi. [dostęp 2018-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-01)]. (pol.).
  9. 100 Różańców na 100-lecie Fatimy. Instytut im. Ks. Piotra Skargi. [dostęp 2018-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-01)]. (pol.).
  10. Świadectwo Bożego Miłosierdzia. Instytut im. Ks. Piotra Skargi. [dostęp 2018-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-01)]. (pol.).
  11. Polska zawsze wierna!. Instytut im. Ks. Piotra Skargi. [dostęp 2018-02-01]. (pol.).
  12. Ambasadorzy. krakow2016.com. [dostęp 2017-06-23].
  13. Rozpocząłem życie z Bogiem. Wywiad Radosława Pazury z Jolantą Tęczą-Ćwierz. Opoka. [dostęp 2018-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-01)]. (pol.).
  14. Bóg mnie znalazł. niedziela.pl. [dostęp 2013-03-20].
  15. Radosław Pazura. Film Polski – internetowa baza filmu polskiego. [dostęp 2018-02-01]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]