Roza Papo

Roza Papo

Роза Папо

Roza Papo w 1944
generał major
Data i miejsce urodzenia	6 lutego 1914 Sarajewo, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	25 lutego 1984 Belgrad, Jugosławia
Przebieg służby
Lata służby	1941–1984
Siły zbrojne	Narodowa Armia Wyzwolenia Jugosławii Jugosłowiańska Armia Ludowa
Stanowiska	rektor Wojskowej Akademii Medycznej
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Roza Papo (ur. 6 lutego 1914 w Sarajewie, zm. 25 lutego 1984 w Belgradzie^[1]) – jugosłowiańska lekarka i generał Jugosłowiańskiej Armii Ludowej, pochodzenia żydowskiego.

Urodziła się w rodzinie żydowskiej w Sarajewie. Jej matką była Mirjama Abinun, córka rabina Salomona Abinuna z Gračanicy^[2]. Roza Papo studiowała medycynę w Zagrzebiu^[1]. Po ukończeniu studiów w 1939 pracowała w szpitalach w Sarajewie, Begow Hanie i Olovie^[1]. Po niemieckiej agresji na Jugosławię w 1941 r. jej rodzice trafili do obozu koncentracyjnego w Jasenovacu^[1], ona zaś przyłączyła się do oddziału partyzanckiego Todora Vujasinovicia^[3]. W marcu 1942 związała się z Komunistyczną Partią Jugosławii^[1]. Należała do grona bliskich współpracowników Josipa Broza Tity^[4], zajmując się tworzeniem i utrzymaniem partyzanckich szpitali polowych^[3]. W 1942 roku w czasie bitwy o Ozren została raniona w twarz odłamkiem bomby lotniczej^[3]. W 1943 roku otrzymała awans na kapitana, a w 1945 roku na majora^[3].

W czasie wojny zginęła cała jej rodzina, zamordowana w obozach koncentracyjnych^[3]. Po wojnie mieszkała w hotelu w Sarajewie, skąd przeniosła się do Belgradu, gdzie rozpoczęła specjalizację w zakresie epidemiologii – początkowo w Belgradzie, a następnie w Paryżu i Leningradzie^[1]. Pozostawała w służbie wojskowej, od 1965 roku pracowała jako profesor Wojskowej Akademii Medycznej, kierując katedrą chorób zakaźnych^[1]. Według jugosłowiańskiej encyklopedii wojskowej pełniła także urząd rektora Wojskowej Akademii Medycznej^[5]. W 1973 roku otrzymała awans na stopień generała majora^[1]. Była prawdopodobnie pierwszą kobietą na Bałkanach, która uzyskała stopień generalski^[3].

Otrzymała szereg odznaczeń wojskowych, w tym Order Braterstwa i Jedności, a także Medal Partyzancki^[1].

Była zamężna, miała dwoje dzieci^[3]. Zmarła w lutym 1984 roku w Belgradzie^[1].

• 1943 – kapitan
• 1945 – major
• 1973 – generał major