Piotr Janowicz Montygerdowicz

Piotr Janowicz Montygerdowicz

Wadwicz
Data śmierci	po 1497
Ojciec	Jan Montygerdowicz
Żona	Anna Wiazowiczówna
Dzieci	Jan Zofia

Piotr Janowicz Montygerdowicz herbu Wadwicz, zwany Białym (zm. po 1497) – marszałek ziemski litewski (od 1490), wojewoda trocki (od 1490), marszałek królewski (1480), starosta bracławski (1480), łucki (1486–1489), marszałek ziemi wołyńskiej (1487–1489).

Wnuk Piotra Montygerdowicza, syn Jana.

Działalność polityczną rozpoczął za Kazimierza Jagiellończyka. Z ramienia w. ks. objął w zarząd ziemię wołyńską. Od 1486 był starostą łuckim, a w 1487 po śmierci Olizara Szyłowicza otrzymał najwyższy urząd na Wołyniu – marszałka ziemi wołyńskiej. W 1489 wrócił na Litwę. Został mianowany wojewodą trockim i marszałkiem ziemskim lit. Wszedł do najwyższej rady litewskiej, zajmując w niej trzecie miejsce po biskupie i wojewodzie wileńskim.  

Po śmierci Kazimierza Jagiellończyka przyczynił się do szybkiego wyniesienia na tron wielkoksiążęcy Aleksandra Jagiellończyka (1492). Był pierwszym posłem w poselstwie z Wilna do Moskwy w sprawie zawarcia pokoju i małżeństwa między Aleksandrem Jagiellończykiem a Heleną, córką w. ks. Iwana III (1493/4). W latach 1495–6 prowadził z ramienia Aleksandra Jagiellończyka politykę moskiewską.

Po drugiej żonie dziadka, Piotra Montygerdowicza, – Annie Januszowej, księżnej łoskiej, otrzymał Łosk, od Kazimierza Jagiellończyka dobra Duśmiany, a także dwory pod Klewaniem i po śmierci Mikołaja Niemirowicza – Nieśwież^[1].

Poślubił córkę namiestnika smoleńskiego, a później wojewody trockiego Jana Wiazowicza i kasztelanki wileńskiej Kieżgajłówny – Annę. Miał z nią dwoje dzieci: Jana, marszałka wielkoksiążęcego, który zginął w Bitwie nad Wiedroszą (14.VII.1500) i Zofię, która stała się dziedziczką jednego z największych majątków w W.X.L., – żonę hetmana wielkiego lit. Stanisława Kiszki^[2].

• Piotr Janowicz Montygerdowicz [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. 21, s. 575-6