Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Pary taneczne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Para taneczna (pięciokrotni medaliści olimpijscy Tessa Virtue / Scott Moir – GPF 2016)

Pary taneczne (ang. ice dance) – konkurencja w łyżwiarstwie i wrotkarstwie figurowym, w której duety łyżwiarskie składające się z kobiety i mężczyzny wykonują taniec na łyżwach, bądź wrotkach / łyżworolkach.

Pary taneczne w łyżwiarstwie figurowym wykonują elementy łyżwiarskie specyficzne dla tej konkurencji. W przeciwieństwie do par sportowych, pary taneczne skupiają się na skomplikowanej pracy nóg wykonywanej w tanecznym trzymaniu partnerów w rytm muzyki. Podnoszenia w tańcu na lodzie nie mogą przekroczyć wysokości barków, a rzuty i skoki łyżwiarskie są niedozwolone.

Na notę łączną w zawodach par tanecznych składały się do sezonu 2009/2010 trzy segmenty łyżwiarskie:

Od sezonu 2010/2011 na notę łączną składają się dwa segmenty[1]:

Elementy programu par tanecznych

[edytuj | edytuj kod]

W zależności od jakości i osiągniętego poziomu wykonania elementu łyżwiarskiego sędziowie przyznają parze tanecznej odpowiednie wartości punktowe (do sezonu 2017/2018 przedstawione w komunikacie ISU nr 2094[4], zaś od sezonu 2018/2019 przedstawione w komunikacie ISU 2167[5]). Do głównych elementów wykonywanych przez pary taneczne należą:

Podnoszenia

[edytuj | edytuj kod]

Pary taneczne wykonują podnoszenia łyżwiarskie zarówno jako osobny element jak i tzw. element chorograficzny.

Podnoszenia długie

[edytuj | edytuj kod]

Podnoszenia długie trwają do 12 sekund[6].

  • Podnoszenia rotacyjne w obu kierunkach – podnoszący partner porusza się wykonując obroty w jednym kierunku a następnie w drugim
  • Podnoszenia po serpentynie – podnoszący partner porusza się po dwóch różnych łukach. Głębokość i długość łuków powinna być w miarę równa. W celu zmiany kierunku jazdy dozwolona jest ½ obrotu.
  • Kombinacja podnoszeń – podnoszenie składające się z dwóch Podnoszeń Krótkich 6 sekundowych z listy wymienionej powyżej

Podnoszenia krótkie

[edytuj | edytuj kod]

Podnoszenia krótkie trwają do 7 sekund[6].

  • Podnoszenia stacjonarne – podnoszący partner pozostaje w jednym miejscu i może wykonać obrót wokół jednej osi
  • Podnoszenia po linii prostej – podnoszący partner porusza się po linii prostej w dowolnej pozycji na jednej lub dwóch nogach
  • Podnoszenia po łuku – podnoszący partner porusza się po łuku w dowolnej pozycji na jednej lub dwóch nogach. W celu zmiany kierunku jazdy dozwolona jest ½ obrotu.
  • Podnoszenia rotacyjne – podnoszący partner porusza się wykonując obroty w jednym kierunku

Piruety taneczne

[edytuj | edytuj kod]
  • Piruet taneczny powinien być wykonany na jednej nodze jednocześnie przez oboje partnerów, w dowolnej pozycji, w jednym miejscu, wokół wspólnej osi. Każdy z partnerów musi wykonać 3 obroty na jednej nodze[6].
  • Kombinacja piruetów – to piruet taneczny w którym partnerzy zmieniają jednocześnie nogę i kontynuują rotacje na drugiej nodze. Każdy z partnerów musi wykonać 3 obroty na jednej nodze i po zmianie nogi kolejne 3 obroty na drugiej nodze. Zmiana nogi nie może trwać dłużej niż ½ obrotu na dwóch nogach[6].

Sekwencje kroków

[edytuj | edytuj kod]
  • Grupa A – sekwencje po linii prostej[6]:
  • po linii środkowej, wzdłuż długiej osi lodowiska
  • po linii przekątnej, rozpoczęta w jednym rogu lodowiska, skończona w drugim rogu przeciwległej strony lodowiska
  • Grupa B – sekwencje po łuku, przeciwnie lub zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara[6]:
  • po kole, para musi wykorzystać całą taflę, wzdłuż krótkiej osi
  • po serpentynie, podobnie jak w przypadku sekwencji po kole, ale wzdłuż długiej osi lodowiska, muszą być wykonane 3 łuki, rozpoczynać i kończyć się w centrum tafli.

Twizzle

[edytuj | edytuj kod]

Twizzle to obroty na jednej nodze wykonywane podczas poruszania się po lodzie w linii. Są wykonywane przez każdego z partnerów z zachowaniem synchroniczności, odpowiedniego odstępu i w tym samym kierunku. Sekwencja twizzli jest najczęściej złożona z kilku setów twizzli różniących się sposobem wykonania tj. pozycją, sposobem rozpoczęcia. Istnieją cztery sposoby rozpoczynania twizzli[6]:

  • Przodem zewnątrz – z krawędzi zewnętrznej przodem do kierunku jazdy
  • Przodem wewnątrz – z krawędzi wewnętrznej przodem do kierunku jazdy
  • Tyłem zewnątrz – z krawędzi zewnętrznej tyłem do kierunku jazdy
  • Tyłem wewnątrz – z krawędzi wewnętrznej tyłem do kierunku jazdy

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Beverley Smith: ISU abolishes compulsory dances. The Globe and Mail, 2010-06-17. [dostęp 2018-07-25]. (ang.).
  2. Rule 609–1 General Requirements for the Short Dance. ISU. s. 149. [dostęp 2018-07-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-02)]. (ang.).
  3. Rule 610–1 General Requirements for the Free Dance. ISU. s. 152. [dostęp 2018-07-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-02)]. (ang.).
  4. Communication No. 2094. ISU, 2017-07-01. [dostęp 2018-07-25]. (ang.).
  5. Communication No. 2167. ISU, 2018-06-12. [dostęp 2018-08-26]. (ang.).
  6. a b c d e f g Elementy łyżwiarskie par tanecznych. wintersports.pl. [dostęp 2018-07-25]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]