Papirus 7

Papirus 7 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{7},}$ ε 11 (von Soden)^[1] – grecki rękopis Nowego Testamentu pisany na papirusie, w formie kodeksu. Paleograficznie datowany jest na IV-VI wieki. Zawiera fragment Ewangelii Łukasza^[2].

Zachował się tylko fragment kodeksu z tekstem Łukasza 4,1-2. Niewykluczone, że jest to fragment patrystyczny. Tekstualna przynależność kodeksu nie jest możliwa do ustalenia ze względu na fragmentaryczność kodeksu. Kurt Aland nie zaklasyfikował go do żadnej kategorii^[2].

Fragmentaryczność kodeksu uniemożliwia także oszacowanie wieku kodeksu, Aland datował rękopis na wieki IV-VI. Obecnie INTF datuje go naale wiek III lub IV wiek^[3]. Philip Comfort nie zaliczył go do wczesnych rękopisów Nowego Testamentu, co oznacza, iż jego zdaniem rękopis powstał najwcześniej w IV wieku.

Caspar René Gregory badał rękopis w 1903 roku w Kijowie^[4]. Aland opublikował tekst rękopisu w 1957 roku^[5].

Rękopis przechowywany jest w Bibliotece Narodowej Ukrainy im. W.I. Wiernadskiego (Petrov 553) w Kijowie^[2][3].

• lista kodeksów papirusowych Nowego Testamentu

• Kurt Aland. Neue neutestamentliche Papyri. „NTS”. 3, s. 261–265, 1957. 
• C.R. Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: J.C. Hinrichs, 1908, s. 46.