Szymon Hołownia

Szymon Hołownia

Szymon Hołownia (2024)
Pełne imię i nazwisko	Szymon Franciszek Hołownia
Data i miejsce urodzenia	3 września 1976 Białystok
Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej
Okres	od 13 listopada 2023
Przynależność polityczna	Polska 2050
Poprzednik	Elżbieta Witek
Przewodniczący Polski 2050
Okres	od 27 marca 2022
Poprzednik	Michał Kobosko
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Wiadomości w Wikinews

Szymon Franciszek Hołownia (ur. 3 września 1976 w Białymstoku^[1]) – polski dziennikarz, pisarz, publicysta, prezenter telewizyjny, polityk i działacz społeczny, marszałek Sejmu X kadencji.

Jako publicysta lub redaktor współpracował z „Gazetą Wyborczą”, „Newsweek Polska”, „Rzeczpospolitą”, „Wprost”. Publikował też w magazynach katolickich, m.in. w „Tygodniku Powszechnym”. W 2005 był zastępcą redaktora naczelnego tygodnika „Ozon”. W latach 2007–2012 był dyrektorem programowym stacji Religia.tv. Wraz z Marcinem Prokopem współprowadził w telewizji TVN programy Mam talent! (2008–2019) i Mamy cię! (2015). Dwukrotny laureat nagrody Grand Press. Założyciel fundacji charytatywnych „Kasisi” i „Dobra Fabryka”.

Kandydat na urząd prezydenta RP w pierwszych i drugich wyborach w 2020, prezes powołanego w 2020 stowarzyszenia Polska 2050, założyciel partii o tej nazwie oraz jej przewodniczący od 2022, poseł na Sejm X kadencji.

Ukończył Społeczne Liceum Ogólnokształcące Społecznego Towarzystwa Oświatowego w Białymstoku (później przemianowane na Społeczne Liceum Ogólnokształcące „Fabryczna 10”)^[2]. Zagrał w etiudzie filmowej Człowiek z cienia, zrealizowanej w 1994 w Klubie Filmowym „Projektor” w Białymstoku^[3]. Przez pięć lat studiował psychologię w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie, jednak studiów tych nie ukończył^[4][5][6].

Dwukrotnie przebywał w nowicjacie zakonu dominikanów^[6][7].

W latach 1997–2000 był redaktorem działu kultury „Gazety Wyborczej”, a w latach 2001–2004 felietonistą i redaktorem działu społecznego tygodnika „Newsweek Polska”^[8]. Od kwietnia do lipca 2005 pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego „Ozonu”^[8][9]. W latach 2005–2006 pracował w „Rzeczpospolitej” jako redaktor działu „Plus Minus”^[10]. Publikował w „Kulturze Popularnej”, „Machinie”, „Przewodniku Katolickim”, „Tygodniku Powszechnym” i „Więzi”^[8][11]. W latach 2006–2012 ponownie był publicystą tygodnika „Newsweek Polska”^[12], a od 2012 do 2013 felietonistą tygodnika „Wprost”^[12][13]. W 2015 został stałym felietonistą „Tygodnika Powszechnego” (w 2019 zawiesił pisanie w związku z podjęciem działalności politycznej)^[14].

Prowadził audycje w Radiu Białystok^[8] i radiu Vox FM^[15], współpracował także z Radiem PiN^[11].

W 2006 był prowadzącym program Po prostu pytam w TVP1^[16]. W latach 2007–2012 pełnił funkcję dyrektora programowego stacji Religia.tv^[17], w której prowadził poświęcony etyce talk-show Między sklepami (2007–2010)^[18][19] nadawany z centrum handlowego Złote Tarasy w Warszawie^[20], a także programy Bóg w wielkim mieście (2010)^[19][21] i Ludzie na walizkach (2009–2015)^[22]. Prowadził przegląd prasy w Dzień dobry TVN^[23]. Wraz z Marcinem Prokopem współprowadził w TVN programy rozrywkowe Mam talent! (2008–2019)^[24] i Mamy cię! (2015).

Był jednym z założycieli białostockiego oddziału organizacji „Pomoc Maltańska”^[25]. W kwietniu 2013 założył fundację „Kasisi”, skupiającą się na prowadzeniu domu dziecka w Zambii^[26]. W 2014 powołał fundację Dobra Fabryka^[27], organizującą pomoc mieszkańcom m.in. Bangladeszu, Mauretanii, Rwandy, Burkiny Faso czy Senegalu^[28][29].

Działacz na rzecz praw dziecka^[30]. Pod koniec 2019 zorganizował w serwisie Facebook zbiórkę obywatelską, podczas której zebrano 2 miliony złotych (z czego ponad 1,5 mln złotych wpłaciła Kulczyk Foundation) na dalsze funkcjonowanie telefonu zaufania dla dzieci i młodzieży prowadzonego przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę. Wsparcie umożliwiło działanie telefonu przez kolejny rok (przez 24 godziny na dobę). Wcześniej MEN odmówiło przyznania tej inicjatywie finansowania^[31]. W 2020 był współinicjatorem założenia portalu internetowego kierowanego do osób w trudnej sytuacji życiowej^{[32][33][34][35]}.

Był ambasadorem Celów Zrównoważonego Rozwoju ONZ^[36].

8 grudnia 2019 w Gdańskim Teatrze Szekspirowskim oficjalnie ogłosił start w wyborach prezydenckich w 2020^[37]. 7 lutego 2020 przedstawił swój program wyborczy skupiony na czterech obszarach: bezpieczeństwie narodowym, ochronie środowiska, solidarności społecznej oraz samorządności i działalności obywatelskiej^[38][39][40]. Szefem jego sztabu wyborczego został Jacek Cichocki, ponadto znaleźli się w nim m.in. Michał Kobosko i Katarzyna Pełczyńska-Nałęcz, a wśród ekspertów generał Mirosław Różański, Wadim Tyszkiewicz, Maciej Grabowski, Przemysław Staroń i Barbara Borzymowska^[41]. Swoją kampanię oparł w znacznej mierze na wolontariuszach działających przy biurach lokalnych w 16 największych miastach Polski oraz na środkach pozyskanych z obywatelskiej zbiórki publicznej^{[42][43][44][45][46]}. Stał się kandydatem od początku notowanym w sondażach prezydenckich wraz z przedstawicielami ugrupowań parlamentarnych, uzyskując poparcie oscylujące w okolicach 10%. W czasie panujących licznych obostrzeń związanych z pandemią COVID-19 w pojedynczych sondażach na początku maja 2020 wśród osiągnął poparcie na poziomie około 20%^[47].

W czerwcowych wyborach zajął trzecie miejsce w pierwszej turze głosowania z wynikiem 13,87% głosów^[48]. Zapowiedział następnie oddanie głosu na Rafała Trzaskowskiego w drugiej turze, motywując to sprzeciwem wobec kontynuacji prezydentury Andrzeja Dudy^[49].

Jeszcze w trakcie kampanii wyborczej zapowiedział powołanie ruchu społecznego w formie stowarzyszenia o nazwie Polska 2050. Środowisko tego ruchu nie udzieliło w drugiej turze oficjalnego poparcia żadnemu z kandydatów^[50]. Stowarzyszenie zostało zarejestrowane w sierpniu 2020, w tym samym miesiącu odbyła się jego oficjalna prezentacja^[51]. We wrześniu Szymon Hołownia zapowiedział powołanie związanej z jego środowiskiem partii politycznej pod przewodnictwem Michała Koboski^[52] (którą zarejestrowano w marcu 2021^[53]). 27 marca 2022 Szymon Hołownia został nowym przewodniczącym ugrupowania^[54].

W maju 2023 jego formacja zawiązała wraz z PSL koalicję Trzecia Droga celem wspólnego startu w wyborach parlamentarnych w tym samym roku^[55]. Szymon Hołownia otworzył listę jej kandydatów do Sejmu w okręgu podlaskim. W wyborach otrzymał 79 951 głosów, uzyskując mandat posła X kadencji^[56].

10 listopada 2023 został ogłoszony kandydatem na marszałka Sejmu z poparciem Polski 2050, PSL, Koalicji Obywatelskiej i Nowej Lewicy^[57]. 13 listopada na pierwszym posiedzeniu Sejmu X kadencji został wybrany na ten urząd, otrzymując 265 głosów (zgłoszoną przez PiS Elżbietę Witek poparło 193 posłów)^[58].

Wkrótce po objęciu przez niego funkcji marszałka oglądalność obrad Sejmu w Internecie istotnie wzrosła; obrady te stały się popularniejsze niż obrady parlamentów brytyjskiego czy niemieckiego^[59]. Liczba subskrypcji kanału Sejmu w serwisie YouTube potroiła się w niespełna dwa tygodnie^[60]. Fenomen ten został nazwany przez niektóre media (w tym „Financial Times”) mianem „Sejmflixu”^[61][62][63].

Syn Wojciecha i Krystyny^[64]. Jego ojciec w latach 90. był wiceprezydentem Białegostoku^[65].

Miał starszego brata Andrzeja, który zmarł w wieku dziecięcym^[66].

Od 2016^[67] żonaty z Urszulą Brzezińską-Hołownią, pilotką myśliwca MiG-29 i oficerem Sił Powietrznych RP, uhonorowaną nagrodą dowódcy generalnego rodzajów sił zbrojnych za udane lądowanie awaryjne z wyłączonymi silnikami^[68][69]. Mają dwie córki: Marię i Elżbietę^[70]. Zamieszkał w Otwocku^[56]. Deklaruje się jako praktykujący katolik^[71] oraz wegetarianin^[72].

Angażując się w działalność polityczną, zadeklarował przywiązanie do takich zasad ustrojowych jak demokracja parlamentarna, suwerenność, państwo prawa, społeczeństwo obywatelskie, trójpodział władzy i pluralizm polityczny^[73], a także opowiedział się za rozwojem samorządu terytorialnego^[74]. Pozytywnie ocenił członkostwo Polski w NATO, Unii Europejskiej i Trójkącie Weimarskim. Deklarował wsparcie dla dobrych relacji Polski z Ukrainą^[75][76]. Stwierdził, że nie chce być kojarzony z żadnym z tradycyjnych nurtów politycznych, motywując to założeniem, że z przedstawicielami wszystkich poglądów może znaleźć obszary porozumienia^[77][78].

W kampanii prezydenckiej zaproponował referendum w sprawie zwiększenia składki zdrowotnej, opowiadając się za jej wzrostem do 7% PKB. Wskazywał też na potrzebę rozbudowy systemu usług telemedycznych^[30][79]. Zasugerował przekazanie szpitali z ich dochodami samorządom województw, co miałoby prowadzić do poprawy jakości i dostępności usług^[38][39][40]. Postulował powołanie Narodowej Rady Klimatycznej dla opracowania planu osiągnięcia przez Polskę do 2050 neutralności klimatycznej w ramach Europejskiego Zielonego Ładu, w tym odejścia od energetyki węglowej^[80]. Za jeden z głównych problemów ekologicznych Polski uznał kryzys wodny^[75][81]. Określił się jako zwolennik energetyki rozproszonej, opartej na odnawialnych źródłach energii (OZE)^[82]. W zakresie polityki społecznej poparł utrzymanie programu 500+^[83].

Zwolennik przyjaznego rozdziału państwa i Kościoła^[84]. Opowiedział się za możliwością rejestracji związków partnerskich, w tym osób tej samej płci^[a][b][86], sprzeciwiając się ich małżeństwom^[87][88]. Potępił uchwały o tzw. strefach wolnych od ideologii LGBT, które podjęła część samorządów^[89]. W kwestii prawa do przerwania ciąży opowiedział się za utrzymaniem stanu obowiązującego na podstawie ustawy z 1993^[90], przewidującej ogólny zakaz aborcji z wyjątkiem kilku ściśle określonych przypadków. Zaznaczył przy tym, że nie jest to dla niego „wymarzona ustawa”, wyrażając jednak obawę przed „wojną światopoglądową”. W 2013 deklarował, że osobiście poparłby ustawę ograniczającą możliwości przerywania ciąży, uznając, że „aborcja to zawsze zabójstwo”^[91]. W 2019 stwierdził, że jako prezydent ogłosiłby pięcioletnie moratorium na wszelkie spory światopoglądowe i wetowałby ustawy dotyczące tych kwestii^[92].

• Kościół dla średnio zaawansowanych (Świat Książki, 2004, ISBN 83-7391-690-3).
• Tabletki z krzyżykiem (Znak, 2007, ISBN 978-83-240-0835-3).
• Ludzie na walizkach (Znak, 2008, ISBN 978-83-240-1047-9).
• Monopol na zbawienie (Znak, 2009, ISBN 978-83-240-1290-9).
• Bóg. Życie i twórczość (Znak, 2010, ISBN 978-83-240-1496-5).
• Ludzie na walizkach. Nowe historie (Znak, 2011, ISBN 978-83-240-1512-2).
• Bóg, kasa i rock’n’roll (wspólnie z Marcinem Prokopem, Znak, 2011, ISBN 978-83-240-1864-2).
• Last minute. 24h chrześcijaństwa na świecie (Znak, 2012, ISBN 978-83-240-2198-7).
• Niebo dla średnio zaawansowanych (wspólnie z Grzegorzem Strzelczykiem, Znak, 2013, ISBN 978832402128-4).
• Wszystko w porządku. Układamy sobie życie (wspólnie z Marcinem Prokopem, Znak, 2013, ISBN 978-83-240-2789-7).
• Holyfood, czyli 10 przepisów na smaczne i zdrowe życie duchowe (Znak, 2014, ISBN 978-83-240-3233-4).
• Jak robić dobrze (Czerwone i Czarne, 2015, ISBN 978-83-7700-186-8).
• Święci codziennego użytku (Znak, 2015, ISBN 978-83-240-4050-6).
• 36 i 6 sposobów na to, jak uniknąć życiowej gorączki, czyli Katechizm według Szymona Hołowni (Czerwone i Czarne, 2015, ISBN 978-83-7700-224-7).
• Instrukcja obsługi solniczki (Wydawnictwo WAM, 2017, ISBN 978-83-277-1442-8).
• Ludzie w czasach Jezusa (Czerwone i Czarne, 2017, ISBN 978-83-7700-276-6).
• Święci pierwszego kontaktu (Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, 2017, ISBN 978-83-240-5002-4).
• Boskie zwierzęta (Znak, 2018, ISBN 978-83-240-5449-7).
• Maryja. Matka rodziny wielodzietnej (Paulinianum, 2019, ISBN 978-83-66050-54-9).
• Pół na pół. Rozmowy nie dla dzieci (wspólnie z Marcinem Prokopem, Znak, 2019, ISBN 978-83-240-4974-5).
• Teraz albo nigdy (Znak, 2019, ISBN 978-83-240-6016-0).
• Fabryka jutra (Znak, 2020, ISBN 978-83-240-5955-3).

• 2004: Ostre Pióro przyznawane przez Business Centre Club^[93]
• 2004: nominacja do Nagrody „Ślad” im. bp. Jana Chrapka^[94]
• 2006: Grand Press w kategorii „wywiad” – za rozmowę z teologiem Jerzym Szymikiem pt. Niebo dla gołębi^[95]
• 2006: nominacja do Nagrody „Ślad” im. bp. Jana Chrapka^[96]
• 2007: Grand Press w kategorii „dziennikarstwo specjalistyczne” – za wywiad z etykiem i filozofem Kazimierzem Szałatą pt. Pamięta Pan Hioba?^[97]
• 2007: Nagroda „Ślad” im. bp. Jana Chrapka^[98]
• 2008: Nagroda Literacka Prezydenta Miasta Białegostoku im. Wiesława Kazaneckiego
• 2008: nominacja do Wiktora w kategorii „największe odkrycie telewizyjne”^[99]
• 2008: MediaTor w kategorii „NawigaTOR”^[100]
• 2010: nominacja do Nagrody im. Andrzeja Woyciechowskiego^[101]
• 2011: Wiktor w kategorii „Wiktor publiczności”^[102]
• 2016: Odznaka Honorowa za Zasługi dla Ochrony Praw Dziecka przyznawana przez rzecznika praw dziecka^[14]

Wybory	Komitet wyborczy		Organ	Okręg	Wynik
2020		KW Kandydata na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Szymona Hołowni	Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej	–	2 693 397 (13,87%)
2023		Trzecia Droga	Sejm X kadencji	nr 24	79 951 (13,12%)